Ατλαντίδα

πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorias/atlantida.html
Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη
Ατλαντίδα

Υπήρξε η Ατλαντίδα; Που αναπτύχθηκε ο πολιτισμός της; Πότε άφησε τα χνάρια της στο χρόνο;

Πριν χιλιάδες χρόνια, τότε που οι σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι υπήρχε μόνο πάγος και κανένα ανθρώπινο χνάρι, γεννήθηκε, αναπτύχθηκε και πέθανε ένας πολιτισμός που για πολλούς ανήκει στη σφαίρα του θρύλου.

Άπειρες είναι οι διαφωνίες των ιστορικών για την θέση της. Στη Μεσόγειο, στη Θήρα, κοντά στην Ισλανδία, νοτιοανατολικά της Ιαπωνίας, βορειοανατολικά της Μαλαισίας; Αυτές οι τοποθεσίες αναφέρονται μάλλον σε άλλες ηπείρους και εδάφη που βυθίστηκαν, χωρίς να έχουν καμία σχέση με την Ατλαντίδα. Η θρυλική ήπειρος βρισκόταν στον Ατλαντικό Ωκεανό σύμφωνα με την πλειονότητα των θεωριών και των ιστορικών και επιστημονικών αναφορών.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η Ατλαντίδα ήταν ένα μεγάλο νησί που βρισκόταν πιο πέρα από τις Ηράκλειες στήλες, δηλαδή προς την Δύση. Επιστημονικές μελέτες παραδέχονται την ύπαρξη μιας βυθισμένης ηπείρου στη Μέση του Ατλαντικού η οποία καταστράφηκε από πολλούς καταποντισμούς, ο τελευταίος από τους οποίους έγινε πριν 12.000 χρόνια περίπου.

Ο Πλάτωνας μιλάει για την Ποσειδωνία, το τελευταίο απομεινάρι του Ατλάντιου πολιτισμού που βυθίστηκε τελευταίο πριν 12.000 περίπου χρόνια παίρνοντας μαζί του , στα βάθη του ωκεανού τα τελευταία μυστικά των Ατλάντων. Επίσης αναφέρει θρύλους και έθιμα για την λατρεία του ταύρου στην Ατλαντίδα, ενώ άλλοι ερευνητές λένε συγκεκριμένα ότι ο Βασιλιάς της Ατλαντίδας αντιμετώπιζε μόνος του ένα ταύρο ( ιερό ζώο ηλιακής λατρείας) κάθε 10 χρόνια. Το αποτέλεσμα της συνάντησης αυτής έδειχνε αν η βασιλεία των 10 αυτών χρόνων ήταν δίκαιη ή άδικη.

Λέγεται ότι οι Άτλαντες ήταν κυρίως ερυθρόδερμοι ( όπως οι Ινδιάνοι κι οι Αιγύπτιοι) και λίγοι από αυτούς ήταν λευκοί. Το ύψος τους ήταν γύρω στα 2,5 με 6 μέτρα όπως αποδεικνύουν οι σκελετοί και τα κόκαλα που έχουν βρεθεί σε παλαιοντολογικές ανασκαφές.

Οι μύθοι και τα ιερά κείμενα πολλών αρχαίων πολιτισμών μιλούν για την ύπαρξη γιγάντων, τιτάνων και γενικά πολύ ψηλών όντων. Η αλήθεια όμως είναι ότι στην Αρκαδία στην Πελοπόννησο, αναφέρει ο Ηρόδοτος ότι ανακαλύφθηκε μια σαρκοφάγος που είχε 3,25 μέτρα μήκος με τον αντίστοιχο σκελετό. Επίσης όταν οι Ισπανοί κατακτητές πήγαν στο Μεξικό, οι σοφοί του πολιτισμού των Αζτέκα έλεγαν στον Ισπανό μοναχό Φερνάντο Διάζ ντε Καστίλλιο ότι πολύ παλιά υπήρχαν εκεί άνθρωποι πολύ ψηλοί και ότι αφού είχαν γίνει πολύ εγωιστές καταστράφηκαν από τους θεούς κι οι περισσότεροι από εκείνους πέθαναν σε ένα μεγάλο κατακλυσμό. Τους έδειξαν ακόμα ένα μηριαίο οστό 1.60 μέτρα μήκος περίπου που ανήκε σε άνθρωπο 3 μέτρων.

Στην Καλιφόρνια , το 1833 ανακαλύφθηκε ένας σκελετός 3.60 μέτρα και γύρω του υπήρχαν τεράστιοι πέλεκυς. Στη Σάντα Μαρία στην ακτή του Λος Άντζελες βρέθηκε ένας παρόμοιος σκελετός. Το 1887, κάποιος Δόναλυ, ανακάλυψε στα βουνά Στρήνγκ Βάλλεϋ κοντά στη Νεβάδα ένα απολιθωμένο ανθρώπινο πόδι. Οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι ανήκε σε άνθρωπο που έζησε την τριτογενή περίοδο και το πόδι 99 εκατοστών μήκους από το γόνατο ως τη φτέρνα, ανήκε σε άνθρωπο συνολικού ύψους περίπου 3.65 μέτρα.
Οι αρχαίοι πολιτισμοί μας λένε ότι στην αρχή υπήρχε μια πολύ μεγάλη ήπειρος στον Ατλαντικό ωκεανό που κάλυπτε τα εδάφη της Αμερικής και της Ευρώπης. Πριν 800.000 χρόνια βυθίστηκαν κάποια μέρη της, απέμειναν μόνο 10 μεγάλα νησιά που αποτελούσαν μια θαλάσσια ομοσπονδία. Με τον κατακλυσμό, το θερμό ρεύμα του κόλπου του Μεξικού , βρήκε διέξοδο προς τις βόρειες ακτές της Ευρώπης όπου άρχισε να ζεσταίνει και να λιώνει τους πάγους που την κάλυπταν. Τότε τελείωσε ο πρώτος ευρωπαϊκός παγετός. Βλέπετε, καθώς ο Ατλάντιος πολιτισμός πεθαίνει, ξυπνά τα ευρωπαϊκά εδάφη, για να φιλοξενήσουν τις επόμενες προσπάθειες πολιτισμού του ανθρώπου. Έτσι είναι η εξέλιξη. Μετά από κάθε θάνατο έρχεται πάντα η ζωή.

Πριν 200.000 χρόνια έγινε ο δεύτερος κατακλυσμός και απόμειναν μόνο δύο μεγάλα νησιά. Η Ρούντα (στο βόρειο ημισφαίριο) που επηρέασε τους πολιτισμούς της Ευρώπης και της Αμερικής και η Δάϊντα ( στο νότιο ημισφαίριο) που επηρέασε τους πολιτισμούς της κεντρικής και νοτίου Αμερικής και της Μεσογείου. Ή αλλιώς Θούλη και Θωλλάν αντίστοιχα. Ή ακόμα Βαλλάν και Άβαλον.
Πριν 80.000 χρόνια περίπου έγινε ο τρίτος κατακλυσμός. Απέμεινε μόνο ένα μεγάλο νησί που ονομάστηκε «Ποσειδωνία» από τους Έλληνες γιατί εκεί λάτρευαν τον Ποσειδώνα, το θεό της Θάλασσας.

Στο τέλος του τέταρτου παγετώνα-πριν 12.000 χρόνια περίπου -βυθίστηκε και αυτό το τελευταίο απομεινάρι του μεγάλου πολιτισμού. Το γεγονός αυτό το αναφέρει και ο Πλάτωνας στον «Κριτία» και στον «Τίμαιο».

Στη μυστηριώδη «Θάλασσα των Σαργασσών» με την επικίνδυνη υδάτινη συμπεριφορά, Ρώσοι επιστήμονες ανακάλυψαν στον βυθό υπολείμματα τεράστιων τειχών και πυραμίδων με αρκετά μεγάλο ύψος. Οι πυραμίδες αυτές είναι χτισμένες όπως ακριβώς εκείνες της Αιγύπτου . Υπολογίζουν ότι κάτι συνέβη εκεί πριν περίπου 12.000 χρόνια.

Τα παγωμένα μαμούθ στη Σιβηρία , έχοντας ακόμα χόρτα στο στόμα τους δείχνουν να πάγωσαν και να πέθαναν ξαφνικά . Στους πόρους του δέρματός τους βρέθηκε αίμα, πράγμα που σημαίνει ότι πέθαναν ξαφνικά από ασφυξία που προήλθε από νερό ή καπνό.

Σύμφωνα με τους περισσότερους, κατά τη διάρκεια μιας μέρας και μιας νύχτας έγινε μια απότομη μεταστροφή του άξονα της γης ή μια απότομη αλλαγή στην κλίση του. έτσι, πολλά όντα πέθαναν ακαριαία και πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί καταστράφηκαν.
Είναι μυστηριώδη το ταξίδι των χελιών που ξεκινώντας από ποτάμια της Ευρώπης πάνε στη θάλασσα των Σαργασσών, γεννούν τα αυγά τους και γυρίζουν πίσω για να πεθάνουν. Λες κι ακολουθούν τη ροή ενός παλιού ποταμού, κολυμπούν τώρα μέσα σε θαλάσσιο νερό, υπακούοντας στο ομαδικό ένστικτο και κατευθύνονται προς τις κοίτες του ποταμού που όμως δεν υπάρχουν πια. Αυτό είναι άλλο ένα μυστήριο.

Παρόμοια ένα είδος ποντικών από την Β. Ευρώπη, πηδάνε στη θάλασσα και κολυμπάνε προς ένα νησί που θα έπρεπε να βρίσκεται μίλια μακριά. Μάλλον βυθίστηκε. Και αυτά μην μπορώντας να το βρουν πεθαίνουν εξαντλημένα από το κολύμπι.

Ραντάρ εντοπίζουν σμήνη πουλιών που από την Ευρώπη πετούν προς την Μέση του Ατλαντικού ωκεανού . στην θάλασσα των Σαργασσών κάνουν γύρους και προσπαθούν κατεβαίνοντας να βρουν στεριά. Απογοητευμένα και κουρασμένα όμως συνεχίζουν το ταξίδι τους προς τις ακτές της Αμερικής. Η στεριά αυτή δεν υπάρχει πια. Πιθανότατα βυθίστηκε.

Στο βυθό του Ατλαντικού ωκεανού βρέθηκαν υπολείμματα κρυσταλοποιημένης λάβας, απόδειξη ότι κάποτε υπήρξε εκεί ένα νησί ή μια ήπειρος που βυθίστηκε, καθώς η λάβα κρυσταλλοποιείται μόνο όταν έρθει σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα.

Αναλύοντας κι ερευνώντας ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο τα χνάρια του αρχαίου αυτού πολιτισμού. Πολλά από αυτά έχουν αποσιωπηθεί , άλλα δεν έχουν χρονολογηθεί ακόμα και άλλα μας περιμένουν σε κάποια γωνιά της γης για να τα ανακαλύψουμε.

Προσπαθώντας να φτάσουμε την ουσία των αρχαίων πολιτισμών συναντάμε τους μύθους τους. Οι μύθοι κρύβουν την ταυτότητα του πολιτισμού, τον τρόπο που αντιλαμβανόταν την αλήθεια, τον κόσμο, την μοίρα του. Όλοι οι πολιτισμοί έχουν μύθους που μιλούν για τον παγκόσμιο κατακλυσμό. Διηγούνται μια καταστροφή που επηρέασε όλη τη γη, κατέστρεψε την ήπειρο - μητέρα και ύστερα ο κάθε πολιτισμός άρχισε να αναπτύσσεται με τα δικά του χαρακτηριστικά σχεδόν από το μηδέν αλλά διατηρώντας παραδόσεις για τους προγόνους του.

Όλοι αυτοί οι μύθοι μιλούν για τον εγωισμό του ανθρώπου που οδήγησε στον παγκόσμιο κατακλυσμό και την καταστροφή, για τον «χαμένο παράδεισο» και για την «γη της επαγγελίας» και για τον πιο αγνό άνθρωπο που δέχεται το μήνυμα του θεού και αναλαμβάνει , φτιάχνοντας μια κιβωτό επιβίωσης, να περάσει την ανθρωπότητα από τον κατακλυσμό, από ένα θάνατο δηλαδή, από την τιμωρία που η γη και ο θεός έχουν επιβάλει στον άνθρωπο, σε νέα εδάφη, καθαρά κι εξαγνισμένα πια , δηλαδή στη ζωή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

1. ΄΄Επιλογές ομιλιών ΄΄ , του Γ.Α.Πλάνα (εκδόσεις Ε.Ν.Α.)
2. ΄΄Θεμελιώσεις Εσωτερισμού ΄΄ - Β΄ τόμος , του Γ.Α. Πλάνα (εκδόσεις Ε.Ν.Α.)
3. ΄΄Ατλαντίδα, η ήπειρος των μυστηρίων΄΄, του Lewis Spence (εκδόσεις Ιάμβλιχος)
4. ΄΄Το τέλος της Ατλαντίδας, νέο φως πάνω σ΄ ένα παλιό μύθο΄΄ , του J.V. Luce (εκδόσεις Κοκοτσάκη)
5. ΄΄Η Κρήτη ναυάγιο της Ατλαντίδας΄΄, του Μιχαήλ (εκδόσεις Ίκαρος)
6. ΄΄Το μυστήριο της Ατλαντίδας΄΄, του Charles Berliz, (εκδόσεις Ράπτης)Joomla SEF URLs by Artio