Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας

sansimera.gr

 

Ο Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας (26 Φεβρουαρίου 1906 - 3 Σεπτεμβρίου 1994) ήταν σημαντικός Έλληνας ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης, εικονογράφος, συγγραφέας και ακαδημαϊκός. Διετέλεσε καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ιδρυτικό μέλος του ελληνικού τμήματος της "AICA" (Association Internationale des Critiques d’Art, Διεθνής Ένωση Κριτικών Τέχνης).

Ο Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 1906. Πατέρας του ήταν ο καταγόμενος από τα Ψαρά αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού Αλέξανδρος Χατζηκυριάκος. Μητέρα του η Ελέλε Γκίκα, της γνωστής οικογένειας Γκίκα, η οποία είχε εγκατασταθεί στην Ύδρα. Ο μικρός Νίκος βρισκόταν κάθε καλοκαίρι στο νησί και αυτή η διαμονή του επηρέασε την καλλιτεχνική του δημιουργία. Οι γονείς του, με την παραίνεση του σχολείου του, στο οποίο είχε απαλλαγεί από το μάθημα της ιχνογραφίας λόγω εξαίρετων επιδόσεων, αντιλαμβανόμενη το ταλέντο του νεαρού τον έστειλε να μαθητεύσει αρχικά κοντά στον Βασίλη Μαγιάση (1917) και, το 1921, στον Κωνσταντίνο Παρθένη.

Το 1922 ολοκληρώνει τις εγκύκλιες σπουδές του στο Λεόντειο Λύκειο και αρχικά εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1923 εγκαταλείπει τη Σχολή και την Αθήνα, μετοικώντας για σπουδές στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στη Σορβόννη, παρακολουθώντας μαθήματα γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας και αισθητικής. Το 1923 συμμετέχει σε ομαδική έκθεση στη γκαλερί Salon des Independants. Τον επόμενο χρόνο εγγράφεται στην Academie Ranson, όπου παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής, με καθηγητή τον Ροζέ Μπισιέρ (Roger Bissiere) και χαρακτικής με καθηγητή το Δημήτρη Γαλάνη, συμμετέχοντας παράλληλα σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις. 

Η πρώτη ατομική του έκθεση οργανώνεται το 1927 στην Galerie Percier στο Παρίσι. Το 1928 εκθέτει για πρώτη φορά στην Αθήνα, από κοινού με τον γλύπτη Μιχάλη Τόμπρο στη γκαλερί "Στρατηγοπούλου".Την ίδια χρονιά καλείται να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, την οποία ολοκληρώνει το 1929. Όταν απολύεται νυμφεύεται την ποιήτρια Αντιγόνη Κοτζιά και αναχωρούν μαζί για το Παρίσι.

Το 1930 συμμετέχει στην έκθεση που οργανώνεται στο Salon des Surindépendants στο Παρίσι και στην έκθεση της ομάδας "Τέχνη 1930" στο Ζάππειο Μέγαρο της Αθήνας. Στις εκθέσεις αυτές συμμετέχει και το 1931. Το 1932 δημοσιεύει στο περιοδικό "Πολιτεία" άρθρο σχετικό με τα ιταλικά σχέδια του Μουσείου του Λούβρου. Συμμετέχει εκ νέου στην έκθεση του Salon des Surindépendants. 

περισσότερες πληροφορίες εδώ  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF

Νικολά-Ζοζέφ Κυνιό

Οχημα Κυνιό του 1771 στο "Musée des Arts et Métiers", Παρίσι.

Ο Νικολά-Ζοζέφ Κυνιό (γαλλικά: Nicolas-Joseph Cugnot, 26 Φεβρουαρίου 1725 – 2 Οκτωβρίου 1804) ήταν Γάλλος αξιωματικός του πυροβολικού και εφευρέτης του πρώτου ατμοκίνητου οχήματος.

Πειραματιζόμενος στην εφαρμογή του ατμού για τη μετακίνηση των βαρέων πυροβόλων, αρχικά με τη βοήθεια ενός δραπάνου που επεξεργαζόταν με ακρίβεια τα διάφορα μέρη του πυροβόλου εφεύρε το εξάρτημα εκείνο που θα μπορούσε να μεταφέρει την κίνηση σε τροχό, δηλαδή το έμβολο.

Έτσι το 1770 ο Κυνιό κατάφερε και δημιούργησε ουσιαστικά το πρώτο μηχανικό αυτοκίνητο (για τον ίδιον, «αυτοκινούμενο ελκυστήρα πυροβολικού»), που έλαβε και το όνομά του. Το όχημα Κυνιό ήταν ένα βαρύ τρίτροχο όχημα, βάρους 2,5 τόνων, που στο πρόσθιο μέρος του έφερε ατμολέβητα, από τον οποίο ο ατμός διοχετευόμενος με μια απλή διάταξη σε κάθετο έμβολο μετέδιδε με στρόφαλο κίνηση στον πρόσθιο τροχό. Ο ελκυστήρας αυτός κινήθηκε με ταχύτητα 3,6 χιλιόμετρα την ώρα, επί 20 λεπτά της ώρας, μεταφέροντας 4 επιβάτες. Στη συνέχεια μετά από 20 λεπτά στάση, μέχρι να επανακτήσει αρκετή πίεση μπορούσε να επαναλάβει το εγχείρημα.

Το δεύτερο σε παραγωγή όμοιο όχημα το 1771 δημιούργησε και το πρώτο αυτοκινητικό ατύχημα λόγω της μεγάλης δυσκολίας που παρουσίαζε, λόγω βάρους, στην αλλαγή πορείας.

Μετά από αυτή την επιτυχή εφεύρεση ο Βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΕ΄ απένειμε στον Κυνιό ιδιαίτερη τιμητική σύνταξη. Το πρωτότυπο αυτό όχημα εκτίθεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο Τεχνών στο Παρίσι. 

από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC-

Σήμερα 26 Φεβρουαρίου Οσίου Πορφυρίου , Αγίας Φωτεινής, ...

Άγιος Γεώργιος Σεληναρίου (φ.Μ.Κυμάκη)

 Σήμερα 26 Φεβρουαρίου 

Ψυχοσάββατο

Οσίου Πορφυρίου , Αγίας Φωτεινής. 

Αγίας Ανατολής της Μάρτυρος, 

Αγίου Σεβαστιανού δουκός, Αγίου Φωτεινού του Μάρτυρος

Χρόνια Πολλά!!!

Ανατολή

Πορφύριος, Πορφυρός, Πορφυρή, Πορφυρία,

Σεβαστιανός, Σεβαστίνος, Σεβαστός, 

Φωτεινή, Φώτιος, Φώτης, Φωτεινός, 

για μεγέθυνση ροδάκι

 ---------------------------------------

 Τι συμβολίζουν τα υλικά στα κόλλυβα

Τα κόλλυβα είναι σιτάρι βρασμένο που κατά κανόνα σήμερα έχει τη μορφή στολισμένου δίσκου με ξηρούς καρπούς, όπως αμύγδαλα, καρύδια και κυρίως ζάχαρη.

Τα Κόλλυβα προσφέρονται στους παρευρισκόμενους σε μνημόσυνα στην εκκλησία, αλλά και διανέμονται στη συνέχεια σε συγγενικά ή φιλικά σπίτια. Το έθιμο προέρχεται από τα παλαιότερα χριστιανικά χρόνια και έχει σχέση με τα περίδειπνα των Ελλήνων και άλλων λαών.

Τα υλικά που παρασκευάζονται τα κόλλυβα έχουν τη σημασία τους.

Το στάρι: Είναι το σύμβολο της γης και συμβολίζει και τις ψυχές των πεθαμένων.

Το ρόδι: Με αυτό ο Άδης κράτησε την Περσεφόνη στον κάτω κόσμο, βέβαια οι χριστιανοί στο ρόδι συμβολίζουν την λαμπρότητα του παραδείσου.

Τα ασπρισμένα αμύγδαλα: συμβολίζουν τα γυμνά οστά για να μας θυμίζουν την μοίρα που θα έχουμε όλοι.

Τα μπαχαρικά: Είναι τα αρώματα αυτού του κόσμου.

Ο μαϊντανός (σε κάποιες παραλλαγές ο δυόσμος): Είναι η ευχή για ανάπαυση «εν τόπω χλοερώ».

Οι ξηροί καρποί: Είναι η ζωή που αναπαράγεται.

Το τρίμμα από τα στραγάλια ή η φρυγανιά ή το αλεύρι: Συμβολίζει το ελαφρύ χώμα.

Η σταφίδα: Από τα αρχαία χρόνια τον Διόνυσο και την γλύκα της ζωής έως τον Χριστό που είναι η άμπελος. 

Και τέλος η ζάχαρη συμβολίζει τον γλυκό παράδεισο.

πληροφορίες από   https://www.athensvoice.gr/greece/747258-psyhosavvato-2022-ti-einai-pote-peftei-kai-poia-i-simasia-toy