Δευτέρα 15 Αυγούστου 2022

Κωνσταντίνος Λάσκαρις

 


15 Αυγούστου 1501  πέθανε: Κωνσταντίνος Λάσκαρις Έλληνας λόγιος

Ο Κωνσταντίνος Λάσκαρις (1434 - 15 Αυγούστου 1501) ήταν Έλληνας λόγιος.

Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφικά στοιχεία
2 Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών
3 Υποσημειώσεις και παραπομπές
3.1 Υποσημειώσεις
3.2 Παραπομπές
4 Πηγές
Βιογραφικά στοιχεία

Ο Κωνσταντίνος Λάσκαρις γεννήθηκε το 1434 στην Κωνσταντινούπολη και καταγόταν από παλιά βυζαντινή αριστοκρατική οικογένεια. Στην Κωνσταντινούπολη μαθήτευσε κοντά στο διάσημο λόγιο Ιωάννη Αργυρόπουλο. Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους, αλλά μετά ελευθερώθηκε και κατέφυγε μάλλον στην Κρήτη ή στη Ρόδο όπου έζησε μέχρι το 1460. Από το 1460 και για τα επόμενα βρίσκεται στην αυλή του δούκα του Μιλάνου, Φραγκίσκου Σφόρτζα, όπου διορίστηκε δάσκαλος της κόρης του Ιππολύτης, για χάριν της οποίας συνέγραψε και την Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών το 1465. Το 1465 πήγε στη Νάπολη για να διδάξει ελληνική γλώσσα και ρητορική, ύστερα από πρόσκληση του βασιλιά Φερδινάνδου του Α’, αλλά παρέμεινε μόνο έναν χρόνο.

Το 1466, σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Σάθα, και ενώ πήγαινε να εγκατασταθεί μόνιμα σε κάποιο ελληνικό νησί, το πλοίο κατέπλευσε στη Μεσσήνη της Σικελίας, και ύστερα από πρόσκληση των κατοίκων της πόλεως παρέμεινε να διδάξει εκεί την ελληνική γλώσσα. Το 1467 διορίστηκε με ειδικό προνόμιο καθηγητής της ελληνικής γραμματείας στο Πανεπιστήμιο της Μεσσήνης. Το 1476 είχε τη χαρά να δει τη Γραμματική του σε έντυπο βιβλίο το οποίο εκδόθηκε στο Μιλάνο -το πρώτο με ελληνικό κείμενο μόνο βιβλίο που τυπώθηκε.

Πέθανε το 1501 στη Μεσσήνη κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας πανώλης, δωρίζοντας μάλιστα στην κοινότητα της πόλης την πολύτιμη συλλογή χειρογράφων του. Η συλλογή αυτή φυλάχτηκε στην πόλη μέχρι το 1679 και από εκεί μεταφέρθηκε στην Ισπανία, υποτελή κράτη της οποίας ήταν και η Σικελία με τη Νάπολη. Σήμερα 76 χειρόγραφα αυτής της συλλογής υπάρχουν στην Εθνική βιβλιοθήκη της Μαδρίτης.

Το πρώτο ελληνικό βιβλίο: η Ἐπιτομὴ του Κωνσταντίνου Λάσκαρι με χαρακτήρες του Δημητρίου Δαμιλά, Μιλάνο, 1476

Ο Λάσκαρις, εκτός από την Γραμματική του, συνέγραψε διάφορα βιβλία σχετικά με επιμέρους θέματα της Γραμματικής όπως περί τόνων των ονομάτων, ετυμολογία, ορθογραφία, κ.α., μεταφράσεις αρχαίων Ελλήνων όπως του Πλούταρχου, τον Διογένη τον Λαέρτιο καθώς και ανθολογίες συγγραφέων, ιστορικά όπως την βυζαντινή ιστορία από τη περίοδο του Θεοδώρου Λάσκαρη έως το Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, αλλά και θρησκευτικά όπως τον Βίο του Αγίου Δημητρίου και τις Πράξεις των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Il 15 agosto 1501 morì: Konstantinos Laskaris studioso di greco Konstantinos Laskaris (1434 - 15 agosto 1501) è stato uno studioso greco. Sommario 1 Dati biografici 2 Riassunto delle otto parti del discorso 3 Note e riferimenti 3.1 Note a piè di pagina 3.2 Referral 4 Fonti Dati biografici Konstantinos Laskaris nacque nel 1434 a Costantinopoli e proveniva da un'antica famiglia aristocratica bizantina. A Costantinopoli studiò sotto il famoso studioso Ioannis Argyropoulos. Con la caduta di Costantinopoli fu catturato dai Turchi, ma poi fu liberato e fuggì a Creta o Rodi, dove visse fino al 1460. Dal 1460 in poi fu alla corte del duca di Milano, Francesco Sforza, dove rimase fu nominato tutore della figlia di Ippolite, per la quale scrisse anche l'Epitome delle otto parti del discorso nel 1465. Nel 1465 si recò a Napoli per insegnare lingua greca e retorica, su invito del re Ferdinando I, ma rimase solo un anno. Nel 1466, secondo Constantinos Satha, e mentre stava per stabilirsi stabilmente su un'isola greca, la nave salpò per Messina, in Sicilia, e su invito degli abitanti della città, vi soggiornò per insegnare la lingua greca. Nel 1467 fu nominato con privilegio speciale professore di segreteria greca all'Università di Messina. Nel 1476 ebbe il piacere di vedere pubblicata a Milano la sua Grammatica in forma stampata, il primo libro di solo testo greco ad essere stampato. Morì nel 1501 a Messina durante un'epidemia di peste, anche donando alla comunità cittadina la sua preziosa collezione di manoscritti. Questa collezione rimase in città fino al 1679 e da lì fu trasferita in Spagna, i cui stati vassalli comprendevano Sicilia e Napoli. Oggi 76 manoscritti di questa collezione si trovano nella Biblioteca Nazionale di Madrid. Il primo libro greco: l'epitome di Constantinos Laskari con personaggi di Dimitrios Damilas, Milano, 1476 Laskaris, oltre alla sua Grammatica, ha scritto diversi libri su singoli argomenti della grammatica come i toni dei nomi, l'etimologia, l'ortografia, ecc., traduzioni di antichi greci come Plutarco, Diogene e Laerzio nonché antologie di autori, storici come come la storia bizantina dal periodo di Theodoros Laskaris a Costantino Paleologo, ma anche religiosa come la Vita di San Demetrio e gli Atti degli Apostoli Pietro e Paolo

15 Ağustos 1501 öldü: Konstantinos Laskaris Yunan bilgin Konstantinos Laskaris (1434 - 15 Ağustos 1501) bir Yunan bilginiydi. İçindekiler 1 Biyografik veri 2 Söylemin sekiz bölümünün özeti 3 Dipnotlar ve referanslar 3.1 Dipnotlar 3.2 Yönlendirmeler 4 Kaynak Biyografik veriler Konstantinos Laskaris, 1434'te Konstantinopolis'te doğdu ve eski bir Bizans aristokrat ailesinden geldi. Konstantinopolis'te ünlü bilgin Ioannis Argyropoulos'un yanında çalıştı. Konstantinopolis'in düşmesiyle Türkler tarafından ele geçirildi, ancak daha sonra serbest bırakıldı ve 1460'a kadar yaşadığı Girit'e veya Rodos'a kaçtı. 1460'tan itibaren Milano Dükü Francis Sforza'nın sarayındaydı. 1465'te konuşmasının sekiz bölümünün Özetini de yazdığı Hippolytis'in kızının öğretmeni olarak atandı. 1465'te Kral I. Ferdinand'ın daveti üzerine Napoli'ye Yunan dili ve retoriği öğretmek için gitti, ancak sadece bir yıl kaldı. 1466'da Constantinos Satha'ya göre ve bir Yunan adasına kalıcı olarak yerleşeceği sırada gemi Sicilya'nın Messina kentine gitti ve şehir sakinlerinin daveti üzerine orada Yunan dilini öğretmek için kaldı. 1467'de Messina Üniversitesi'nde Yunan sekreteryasının profesörü olarak özel bir ayrıcalıkla atandı. 1476'da Gramer'inin Milano'da basılmış olarak basıldığını görme zevkini yaşadı - basılan ilk sadece Yunanca metin kitabı. 1501'de Messina'da bir veba salgını sırasında öldü, hatta değerli el yazmaları koleksiyonunu şehrin topluluğuna bağışladı. Bu koleksiyon 1679'a kadar şehirde tutuldu ve oradan vassal devletleri Sicilya ve Napoli'yi içeren İspanya'ya transfer edildi. Bugün bu koleksiyonun 76 el yazması Madrid Ulusal Kütüphanesinde bulunmaktadır. İlk Yunanca kitap: Dimitrios Damilas'ın karakterleriyle Constantinos Laskari'nin Özeti, Milano, 1476 Laskaris, Gramer'ine ek olarak, isimlerin tonları, etimoloji, imla vb.Gibi Gramer'in bireysel konuları hakkında birkaç kitap, Plutarch, Diogenes ve Laertius gibi eski Yunanlıların çevirilerinin yanı sıra yazarların antolojileri, tarihsel vb. Theodoros Laskaris döneminden Konstantin Paleologos'a kadar Bizans tarihi olarak değil, aynı zamanda Aziz Dimitrios'un Hayatı ve Havariler Peter ve Paul'un İşleri gibi dini 

Μονή Παναγίας Σουμελά


Η Μονή Παναγίας Σουμελά




Η Μονή Παναγίας Σουμελά ή Μονή Σουμελά, είναι ένα πασίγνωστο χριστιανικό ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο επί 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού.

Σύμφωνα με την παράδοση, το 386 οι Aθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου μετά από αποκάλυψη της Παναγίας, με σκοπό να ιδρύσουν το μοναχικό της κατάλυμα. Eκεί, σε σπήλαιο της απόκρημνης κατωφέρειας του όρους, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία, πάντα κατά την παράδοση, εικονογράφησε ο Eυαγγελιστής Λουκάς.
Oι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος έκτισαν με τη συμπαράσταση της γειτονικής μονής Bαζελώνα κελί και στη συνέχεια εκκλησία μέσα στη σπηλιά, στην οποία είχε μεταφερθεί θαυματουργικά η εικόνα. Tο σοβαρό πρόβλημα της ύδρευσης του μοναστηριού λύθηκε, επίσης σύμφωνα με την παράδοση, κατά θαυματουργό τρόπο. H ανθρώπινη λογική αδυνατεί να απαντήσει στο θέαμα που βλέπουν και οι σημερινοί ακόμη προσκυνητές, να αναβλύζει αγιασματικό νερό μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο. Oι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους που ακόμη συνεχίζουν να το επισκέπτονται και να ζητούν τη χάρη της Παναγίας.

Kοντά στο σπήλαιο κτίστηκε το 1860 ένας πανοραμικός τετραώροφος ξενώνας 72 δωματίων και άλλοι λειτουργικοί χώροι για τις ανάγκες των προσκυνητών, καθώς και βιβλιοθήκη. Γύρω από τη μονή ανοικοδομήθηκαν μικροί ναοί αφιερωμένοι σε διάφορους αγίους.

Panagia Soumela կամ Moni Soumela վանքը Տրապիզոնի մոտ գտնվող հայտնի քրիստոնեական ուղղափառ վանք է, որը 16 դար շարունակ Պոնտական ​​հելլենիզմի խորհրդանիշն է։ Ավանդույթի համաձայն՝ 386 թվականին աթենացի վանականները՝ Բառնաբասը և Սոփրոնիոսը, Մարիամ Աստվածածնի հայտնությունից հետո առաջնորդվել են Պոնտոսի դավաճանական լեռների գագաթները՝ նրա մենակությունը հաստատելու նպատակով։ Այնտեղ, լեռան զառիթափ լանջին գտնվող քարանձավում, 1063 մետր բարձրության վրա, հրեշտակները տարել էին Պանագիա Աթինիոտիսայի սուրբ պատկերակը, որը, ըստ ավանդության, նկարազարդել էր Ղուկաս ավետարանիչը։ Բառնավաս և Սոփրոնիոս վանականները, հարևան Բազելոնա վանքի աջակցությամբ, քարանձավի ներսում կառուցեցին խուց, ապա եկեղեցի, ուր պատկերակը հրաշքով տեղափոխվեց։ Վանքի ջրամատակարարման լուրջ խնդիրը նույնպես, ավանդույթի համաձայն, լուծվեց հրաշքով։ Մարդկային տրամաբանությունն ի վիճակի չէ արձագանքել այն տեսարանին, որ տեսնում են նույնիսկ այսօրվա ուխտավորները՝ գրանիտե ժայռից բխող սուրբ ջուրը: Նրա բուժիչ հատկությունները վանքը հայտնի դարձրեցին ոչ միայն քրիստոնյաների, այլև մուսուլմանների շրջանում, ովքեր դեռ շարունակում են այցելել այն և խնդրել Մարիամ Աստվածածնի շնորհը։ Քարանձավի մոտ 1860 թվականին կառուցվել է համայնապատկերային չորս հարկանի հյուրատուն՝ 72 սենյակներով և այլ ֆունկցիոնալ տարածքներով ուխտավորների կարիքների համար, ինչպես նաև գրադարան։ Վանքի շուրջը վերակառուցվել են զանազան սրբերի նվիրված փոքր տաճարներ։

Αλέξιος Α΄ Κομνηνός



15 Αυγούστου 1118 πέθανε: Αλέξιος Α΄ Κομνηνός Βυζαντινός αυτοκράτορας

Ο Αλέξιος Α΄ Κομνηνός (1048/1056 - 15 Αυγούστου 1118) ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας από το 1081 ως το 1118. Εξέχουσα στρατιωτική και πολιτική μορφή, ήταν ο ουσιαστικός θεμελιωτής της δυναστείας των Κομνηνών, μίας από τις ενδοξότερες δυναστείες της βυζαντινής ιστορίας.

Πίνακας περιεχομένων
1 Άνοδος στο θρόνο
2 Οικονομικά και διοικητικά μέτρα
3 Εξωτερικές απειλές τα πρώτα χρόνια
4 Η Πρώτη Σταυροφορία και οι συνέπειές της
5 Τελευταία χρόνια και τέλος
6 Η Νομισματική Μεταρρύθμιση του 1092
7 Οικογένεια
8 Νομίσματα
9 Πρόγονοι
10 Δείτε επίσης
11 Παραπομπές
12 Πηγές
13 Λογοτεχνικές αναπλάσεις
14 Εξωτερικοί σύνδεσμοι 
Άνοδος στο θρόνοΚαταγόταν από την μεγάλη αριστοκρατική στρατιωτική οικογένεια των Κομνηνών, που κατείχε μεγάλες εκτάσεις στην Κασταμώνα της Παφλαγονίας. Ήταν τρίτος γιος του Ιωάννη Κομνηνού (αδελφού του Αυτοκράτορα Ισαάκιου Α΄ Κομνηνού) και της Άννας Δαλασσηνής. Ο Αλέξιος από πολύ νωρίς κατατάχθηκε στον αυτοκρατορικό στρατό και αντιμετώπισε αρκετούς στασιαστές και διεκδικητές του αυτοκρατορικού θρόνου. Επί Μιχαήλ Ζ΄στάλθηκε ως στρατηγός στη Μικρά Ασία και κατόρθωσε να του παραδοθεί από τους Σελτζούκους Τούρκους ο στασιαστής αρχηγός των Νορμανδών μισθοφόρων Ρουσέλ ντε Μπαγιέλ (Roussel de Bailleul, Ρουσέλιος κατά Ζωναράν ή Ουρσέλιος κατά την Άννα Κομνηνή), τον οποίο έφερε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1078 ορίστηκε αρχηγός του στρατού στα Βαλκάνια ((δομέστικος των σχολών της Δύσης) από τον Αυτοκράτορα Νικηφόρο Γ΄ Βοτανειάτη. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν η νίκη και σύλληψη πρώτα του Νικηφόρου Βρυέννιου και αργότερα του Νικηφόρου Βασιλάκιου. Κέρδισε την εύνοια της αυτοκράτειρας Μαρίας της Αλανής, συζύγου των αυτοκρατόρων Μιχαήλ Ζ΄ και Νικηφόρου Γ΄, που τον υιοθέτησε και τον βοήθησε στην προσπάθεια ανόδου του στη στρατιωτική ιεραρχία. Το 1081 στασίασε και ο ίδιος με τους αδελφούς του και πήρε τον θρόνο από το Νικηφόρο Γ΄ μετά από παρότρυνση και με τη βοήθεια του Ιωάννη Δούκα, θείου του Μιχαήλ Ζ´. Μετά από την άνοδό του στον θρόνο νυμφεύτηκε την Ειρήνη Δούκαινα, εγγονή του Ιωάννη Δούκα. Για να εξασφαλίσει την υποστήριξη των Δουκών επανέφερε τον Κωνσταντίνο Δούκα, γιο του Μιχαήλ Ζ΄ και της Μαρίας της Αλανής, ως συναυτοκράτορα. Μάλιστα αργότερα τον αρραβώνιασε με την πρωτότοκη κόρη του, Άννα. Η γέννηση του γιου του Αλεξίου Α΄, Ιωάννη, το 1087 τερμάτισε την αναγνώριση του Κωνσταντίνου ως συναυτοκράτορα. Ο Κωνσταντίνος, όμως, συνέχισε να έχει φιλικές σχέσεις με τον Αυτοκράτορα μέχρι το τέλος του, περίπου το 1095.

Η Παναγία του Παλαμά και του Ελύτη



Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Κ. ΠΑΛΑΜΑ

ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
«Δέσποινα,κανένα φόρεμα τη γύμνια μου
δε φτάνει να σκεπάσει
……………………….
Πρόστρεξε, Μυροφόρα,
μονάχα εσένα πίστεψα
και λάτρεψα μονάχα εσένα,
κι ως τώρα μέσ’ στα αιματοστάλαχτα
μιας οργισμένης δύσης
Δέσποινα, στήριξέ με εσύ
και μη μ’ αφήσεις…..

«….Α! δείξου στο μικρό και στον ανήμπορο
και δείξου καθώς δείχνεσαι στους ταπεινούς
και φτάσε καθώς φτάνεις στους αμαρτωλούς
και δείξου καθώς δείχνεσαι στους σκλάβους
η Αγία Ελεούσα……»

ΒΡΑΔΙΝΗ ΦΩΤΙΑ

«…Και τα γόνατά της ν’ αγκαλιάσω
και τα χέρια της να γλυκοσκεπαστώ
και να της ξομολογηθώ και να της ξεσκεπάσω
ο,τι μέσα μου κρύβεται κλειστό
ο,τι ντρέπομαι να πω κι ο,τι φοβάμαι,
κάποιες άκαρπες, άθλιες αμαρτίες,
ο,τι σκληρό με τυραννά κι ο,τι θέλω να’ μαι
τις άγριες κυνηγήτρες μου Ερινύες…»

«Η σκέπη και του ανθρώπου εσύ, τ’ αγγέλου εσύ και η δόξα,
με τη χαρά σου χαίρεται, χαριτωμένη η κτίση!
Μητέρα των ανέλπιδων κι όλου του κόσμου σκέπη,
κάτω από σε και οι ανέλπιδοι κι όλος ο κόσμος ίσοι!
Μπρος στην εικόνα σου γυρτός ο κόσμος με το στόμα
τρεμουλιαστό, κρεμάμενο μόνο απ’ τόνομά σου
κι από τη σκέψη σου, Κυρά, κι από τ’ανάβλεμμά σου,
μ’ ένα τροπάρι μυστικό, με μια πνιχτή μουρμούρα
δυό απέραντα μονόλογα: Χαίρε Χαριτωμένη!…»

Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

«Μοναχική, ξαρμάτωτη κι απάνω εδώ αραγμένη
μακριάθε, ανέγγιχτη, άχαρη και σαν πνιγμένη μέσα
σ’ ένα φακιόλι κόκκινο, σ’ ένα μαντό γεράνιο
χωρίς κοντάρι και σκουτάρι, ουδέ γοργόνειο σκιάχτρο
μ’ ένα παιδί στην αγκαλιά, το χέρι στην καρδιά της,
μια σιταράτη, μια γλυκειά, μια ταπεινή σα χήρα
σαν κουρασμένη, σα φτωχιά, σαν έρμη, σαν κλαϋμένη,
μηδέ κοντή, μηδέ ψηλή, μα σα να βρίσκεται όλο
σε ψήλωμα που ξετυλιέται, αγάλια, αγάλια, θάμα.
Μόνο άπλωνε τα χέρια της κι όσοι μπροστά της πέφταν
και κάτω από το χέρι της γονατιστοί λυγίζαν,
μόνο η ματιά της κοίταζε κάτω απ’ τη ματιά της
μάρμαρα ανθρώπων και θεοί ραγίζανε και λιώναν…»

«Λίγο για μια στιγμή να παίξεις πάνω στην κιθάρα σου
Ε, ε, Χρυσομαλλούσα/ ε, ε, Χρυσοσκαλίτισσα
Να ξεπετιέται πάλι το βουνό με τ’ άσπρο σπίτι στην πλαγιά
τ’ άλογο με τα δύο φτερά/ και η άγρια φράουλα της θάλασσας
Λάμπουσα και Κανάλα μου και Παραπόρτιανή μου
θα δεις την πράσινη ψαρόβαρκα σκαμπανεβάζοντας να χάνεται
μέσα στ’ αραποσίτια
τον Μήτσο με τις τρίχες και με τ’ αλυσιδάκι στο λαιμό
Ε, Παναγιά Τα Μάγκανα/ ε, Παναγιά Τόσο Νερό
Να βλαστημάει και ν’ ανεβάζει ανίδεος μες στα δίχτυα του
τέσσερα – πέντε αρχαία ελληνικά
το τέλλεσθε και το νηυσί, το μέλεα και το κρίναι σα
Καρυστιανή κι Ακλειδιανή/ Δαφνιώτισσα κι Αργιώτισσα
Που μια στιγμή τα παίζεις πάνω στην κιθάρα σου
κι απ’ τ’ αναμμένο πέλαγο αντικρύ σου ακούς
Έι, Κρουσταλλένια, έι Δροσιανή/ έι Παναγιά του Νίκους
Να σχίζεται στα δύο τ’ ουρανού το καταπέτασμα
κι ένας παμπάλαιος έφηβος απαράλλαχτος εσύ
να κατεβαίνει- κοίτα:
Στα κύματα μ’ ένα καμάκι ορθός και στους αφρούς να πλέει
Σπηλιώτισσα και Μερσινιά και Θαλασσίστρα μου έι!»

--------------------------------------------

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Ο.ΕΛΥΤΗ
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ
Με το καίκι και με τα πανιά της Παναγίας
Έφυγαν με το κατευόδιο των ανέμων.......
Στα πρώτα σπλάχνα του ο καιρός. Μπορείς να δεις ακόμη
Πριν απ' την αρχική φωτιά την ομορφιά της άμμου
Όπου έπαιζες τον όρκο σου κι όπου είχες την ευχή
Εκατόφυλλη, ανοιχτή στον άνεμο της Παναγίας.

ΝΑΥΤΑΚΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΙΟΥ

Η αυγή σφυρίζει στην κοχύλα της
Μια πλώρη έρχεται αφρίζοντας
Άγγελοι! Σία τα κουπιά
Ν' αράξει εδώ η Ευαγγελίστρια!
..........................
Νονά των άσπρων μου πουλιών
Γοργόνα Ευαγγελίστρα μου!
.......................................
Γρήγορα Παναγιά μου γρήγορα
Κιόλας ακούω τραχειά φωνή ψηλά πάνω απ' τις ντάπιες
Χτυπάει χτυπάει στις χάλκινες αμπάρες
Χτυπάει χτυπάει κι αντριεύεται
....................................
Κι η Παναγία χαίρεται η Παναγία χαμογελά
Το πέλαγο έτσι που κυλάει βαθιά πόσο της μοιάζει!

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

Άξιον εστί εορτάζοντας τη μνήμη
Των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης
Ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τα' αλώνια
Ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε :

Χαίρε η καιομένη και χαίρε η Χλωρή
Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί

Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται
Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται

Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία
Χαίρε της ερημίας των νησιών η Αγία

Χαίρε η Ονειροτόκος, χαίρε η Πελαγινή
Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη

Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο
Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα

Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των Κήπων
Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου

Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή
Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική.

ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Στα πρώτα σπλάχνα του ο καιρός. Μπορείς να δεις ακόμη
Πριν απ' την αρχική φωλιά την ομορφιά της άμμου
Όπου έπαιζες τον όρκο σου κι όπου είχες την ευχή
Εκατόφυλλη, ανοιχτή στον άνεμο της Παναγίας!

«Λίγο για μια στιγμή να παίξεις πάνω στην κιθάρα σου
Ε, ε, Χρυσομαλλούσα/ ε, ε, Χρυσοσκαλίτισσα
Να ξεπετιέται πάλι το βουνό με τ’ άσπρο σπίτι στην πλαγιά
τ’ άλογο με τα δύο φτερά/ και η άγρια φράουλα της θάλασσας
Λάμπουσα και Κανάλα μου και Παραπόρτιανή μου
θα δεις την πράσινη ψαρόβαρκα σκαμπανεβάζοντας να χάνεται
μέσα στ’ αραποσίτια
τον Μήτσο με τιε τρίχες και με τ’ αλυσιδάκι στο λαιμό
Ε, Παναγιά Τα Μάγκανα/ ε, Παναγιά Τόσο Νερό
Να βλαστημάει και ν’ ανεβάζει ανίδεος μες στα δίχτυα του
τέσσερα – πέντε αρχαία ελληνικά
το τέλλεσθε και το νηυσί, το μέλεα και το κρίναι σα
Καρυστιανή κι Ακλειδιανή/ Δαφνιώτισσα κι Αργιώτισσα
Που μια στιγμή τα παίζεις πάνω στην κιθάρα σου
κι απ’ τ’ αναμμένο πέλαγο αντικρύ σου ακούς
Έι, Κρουσταλλένια, έι Δροσιανή/ έι Παναγιά του Νίκους
Να σχίζεται στα δύο τ’ ουρανού το καταπέτασμα
κι ένας παμπάλαιος έφηβος απαράλλαχτος εσύ
να κατεβαίνει- κοίτα:
Στα κύματα μ’ ένα καμάκι ορθός και στους αφρούς να πλέει
Σπηλιώτισσα και Μερσινιά και Θαλασσίστρα μου έι!»

Έχοντας ερωτευθεί και κατοικήσει αιώνες μες στη θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση

Ώστε τώρα να μπορώ σε μεγάλο βάθος πίσω τις γενιές απανωτές όπως αρχίζει ένα βουνό προτού τελειώσει το άλλο

Να κοιτάζω Και μπροστά πάλι το ίδιο

Το βαθύ σκούρο μπουκάλι και η νέα στο μπράτσο Ελένη με το πλάϊ επάνω στον ασβέστη

Να γεμίζει κρασί της Παναγίας το μισό σώμα της φευγάτο κιόλας στην Ασία την αντικρινή

Και το κέντημα όλο μετατοπισμένο μες στον ουρανό με τα διχαλωτά πουλιά τα κιτρινάκια και τους ήλιους. Ο.ΕΛΥΤΗΣ

--------------------------------------------------

Α ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

"Το τραγούδι του γύφτου"

Με το βαρειό, με το βαρειό
ξυπνά ο γύφτος το χωριό.
Το χωριό, το χωριό,
Τραλαλά, λαρό, λαρό...

Για το σφυρί,για το σφυρί,
τρελαίνεται κι η λυγερή.
Λυγερή, λυγερή,
Τραλαλά, λαρή, λαρή...

Μες στη φωτιά, μες στη φωτιά,
παίζει ο γύφτος τη ματιά.
Τη ματιά, τη ματιά,
Τραλαλά, λατά, λατά... 1884

------------------------------------------

ΝΤ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ "Τὸ Δάσος"

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,
βλασταίνουν φύλλα καὶ κλαδιὰ
κι ἔρχονται τὰ πουλιὰ τοῦ ἔρωτα καὶ κελαηδοῦνε.

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,
οἱ σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,
στὶς λόχμες του ὁ φόβος ἐνεδρεύει.

Ζῷα μικρὰ καὶ ζῷα ἄγρια τὸ κατοικοῦν,
ὄχεντρες ἕρπουν καὶ ρημάζουν τὶς φωλιές μας,
λιοντάρια ἑτοιμάζονται νὰ μᾶς ξεσκίσουν.

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,
ἔγιναν δάσος σκοτεινὸ καὶ μᾶς πλακώνουν. ---------------------------------------------------------------


Πὼς ἤσουνα ἐχθρός μου, δὲν τὸ ἤξερες
οἱ λέξεις σου τὸ εἶπαν.
Σ᾿ ἐκεῖνες πούλησε ὁ ἔρωτας τὸ σεισμό του
κι ἦρθε στὴ ἐπιφάνεια ὅτι δὲ μ᾿ ἀγαποῦσες...Κικὴ Δημουλά

---------------------------------------------

ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΗ

Έχτισε μια γέφυρα αναστεναγμών
Πάνω στην ακατοίκητη θάλασσα
Έβγαλε τα ρούχα της από χώμα
Έβαλε τα ρούχα της από άμμο
Μιλά μια γλώσσα φελλού
Εξαντλεί τον χρόνο σε μια εποχή
Χορεύει για παρτέρια από βότσαλα
Κάτω από πολυελαίους δακρύων
Μια μέρα επέστρεψε από ένα παράξενο ταξίδι
Όλες οι αποσκευές της ήταν καλυμμένες με πορτοκαλί
ετικέτες
Οι αχθοφόροι της λιποθυμούσαν ο ένας μετά τον άλλον
Καταβεβλημένοι από την χαραυγή που είχε τυλιχθεί μες στα
στροβιλιζόμενα εσώρουχά της
Επέστρεψε για να ψυχαγωγήσει την φρεσκάδα της φλογερής
ανίας της
Για να μην είναι πλέον μόνη για να καταριέται την φωτιά

Ιδιόρρυθμη

André Breton, René Char, Paul Éluard ~

μτφρ: Σωτήρης Λιόντος 

ԿՈՒՍԱԾԸ Կ.ՊԱԼԱՄԱՅԻ ՊՈԵԶԻԱՅՈՒՄ ԳԱՂՏՆԻ ԱՂՈԹՔ «Միսս, ոչ մի զգեստ իմ մերկության վրա բավարար չէ ծածկելու համար …………………………. Վազիր, Միրոֆորա, Ես միայն քեզ հավատացի և ես միայն քեզ էի սիրում և մինչ այժմ արյան կաթիլների միջով զայրացած արևմուտքի Օրիորդ, դուք ինձ աջակցում եք և մի թողիր ինձ... «….Ա! ցույց տվեք փոքրին ու անօգնականին և ցույց տուր այնպես, ինչպես քեզ ցույց ես տալիս խոնարհներին և հասեք, ինչպես հասնում եք մեղավորներին և ցույց տուր այնպես, ինչպես ցույց ես տալիս ստրուկներին Սուրբ Էլևսիս...» ԵՐԵԿՈՅԱ ԿՐԱԿ «...Եվ նրա ծնկները՝ գրկելու համար և նրա ձեռքերը քաղցր ծածկված լինեն և խոստովանել նրան և բացահայտել նրան այն, ինչ թաքնված է իմ ներսում, փակ է ինչ եմ ամաչում ասել և ինչից եմ վախենում որոշ անպտուղ, թշվառ մեղքեր, ինչ դաժան է ինձ բռնակալ և ինչ եմ ուզում լինել իմ վայրի Էրինե շները…» «Մարդու և քո նպատակը, հրեշտակի դու և փառքը, նա ուրախանում է քեզ հետ, սրամիտ ստեղծագործություն: Անհույսների և ամբողջ աշխարհի մայր, քո տակ ու անհույսների ու ամբողջ աշխարհը հավասար! Քո պատկերի դիմաց աշխարհը շուռ է տալիս իր բերանը դողում, կախված միայն քո տոնով և քո մտքից, տիկին, և քո հայացքից, թաքուն թրոփով, խուլ խշշոցով երկու անվերջանալի մենախոսություններ. Կարկուտ Հարիտոմենի…» ԹԱԳԱՎՈՐԻ ՖԼՈԳԵՐԱ «Միայնակ, կոտրված և այստեղ վերևում կոտրված հեռու, անձեռնմխելի, անշնորհակալ ու կարծես խեղդված ներսից կարմիր լոբի մեջ, մանդո խորդենի մեջ առանց ձողի և սկուտերի, ոչ էլ ջրահարսի խրտվիլակի երեխային գրկին, ձեռքը սրտին, ցորեն, քաղցրություն, խոնարհ այրի հոգնածի պես, աղքատության պես, ինչպես լացի պես, ոչ ցածրահասակ, ոչ բարձրահասակ, այլ կարծես ամեն ինչ սուտ է բացվող բարձրության մեջ՝ գրկախառնվել, գրկել, թամա։ Նա մեկնեց միայն ձեռքերը և նրանց, ովքեր ընկել էին իր դիմացից և նրա ձեռքի տակ ծնկաչոք ծռվել է, միայն նրա հայացքն էր նայում նրա հայացքի տակ մարդկանց ու աստվածների մարմարները ճաքճքել ու հալվել են…» «Ուղղակի մի պահ կիթառով նվագելու համար E, e, Chrysomallousa/ e, e, Chrysoskalitissa Լանջին սպիտակ տունով սարը թող նորից դեն նետվի ձին երկու թեւերով/ ու ծովի վայրի ելակը Իմ Channel-ը և իմ Paraportian-ը փայլեցին դուք կտեսնեք, թե ինչպես է կանաչ ձկնորսական նավը պտտվում վեր ու վար և անհետանում եգիպտացորենի մեջ Միցոսը՝ մազերով ու վզին շղթայով E, Panagia Ta Magana/ e, Panagia Toso Nero Հայհոյել ու մեծացնել անգրագետին իր ցանցերում չորս կամ հինգ հին հուն Դու դա անում ես ու գիտես, ուսումնասիրում ես ու դատում Karistiani and Aclediani/ Daphniotissa and Argiotissa Մի պահ դու դրանք նվագում ես քո կիթառի վրա և դու լսում ես քո դիմացի այրվող ծովից Հեյ, Կրուստալենիա, հե՜յ Դրոսիանի/ հե՜յ, Նիկոսի Պանագիա Թող երկնքի վարագույրը պատռվի երկու մասի իսկ հնաոճ դեռահասը քեզ անփոփոխ թողեց իջնել - նայիր: Ալիքների վրա եռաժանի հետ ուղիղ և փրփուրների վրա՝ նավարկել Spiliotissa-ն, Mersinia-ն ու Thalassistra-ն իմն են»: ------------------------------------------- ԿՈՒՍԱԾԸ Օ.ԷԼԻՏԻՍԻ ՊՈԵԶԻԱՅՈՒՄ ԿՈՂՄՆՈՐՈՇՈՒՄՆԵՐ Մարիամ Աստվածածնի նավով և առագաստներով Քամիների հետ կորած...... Եղանակն իր առաջին ընդերքում է։ Դուք դեռ կարող եք տեսնել Նախնական հրդեհից առաջ ավազի գեղեցկությունը Որտեղ կատարեցիր քո ուխտը և որտեղ ունեիր քո ցանկությունը Հարյուր տերեւ՝ բաց Պանագիայի քամուն։ Շրջակա միջավայրի նավատորմ Լուսաբացը սուլում է իր պատյանի մեջ Մի աղեղ գալիս է փրփուր Հրեշտակներ! Վերցրեք թիակները Թող Ավետարանիչը այստեղ լինի: .............................. Իմ սպիտակ թռչունների կնքամայրը Իմ ջրահարս Evangelistra! ...................................... Շուտ, իմ Տիկին, արագ Ես արդեն լսում եմ մի կոպիտ ձայն՝ նարցիսներից բարձր Այն թակում է պղնձե ձողերին Դա խփում է խփում և հարվածում ...................................... Եվ Մարիամ Աստվածածինը ուրախանում է, Մարիամ Աստվածածինը ժպտում է Ծովն այնպես, որ հոսում է խորը, ինչպես նրան: ԱՐԺԵՔՆ Է Արժե հիշատակել Սրբոց Կիրիկոս և Իուլիտիս Հրաշք, որ այրում է հնձերը երկնքում Թող քահանաները և թռչունները երգեն ուրախությունից. Hail Caomeni և Hail Chlori Կարկուտ անարատ նախասուրով Ուրախացեք, դուք քայլում եք, և հետքերը ջնջվում են Ուրախացեք, դուք արթնանում եք և հրաշքներ են տեղի ունենում Ողջույն ծովի հատակների դրախտ Ագրիա Կղզիների անապատի կարկուտ, Սբ Hail Dreamer, Hail Pelagini Կարկուտի խարիսխը և Պենտաստերինը Ուրախացեք չամրացված մազերով կամ քամին ոսկեզօծելով Ուրախացեք գեղեցիկ ելույթով կամ ընտելացնելով դևին Ուրախ եմ, որ դուք կազմում եք Այգու ամիսները Ուրախացեք, որ հարմարեցրեք Օֆիուչուսի գոտին Ուրախացեք անգին և համեստ Կարկուտ մարգարեուհի և դադալիտ: ՔԱՄԻ ԿՈՒՍԱԾՈՒ Եղանակն իր առաջին ընդերքում է։ Դուք դեռ կարող եք տեսնել Բնօրինակ բնի առաջ ավազի գեղեցկությունը Որտեղ կատարեցիր քո ուխտը և որտեղ ունեիր քո ցանկությունը Հարյուր տերև, բաց Պանագիայի քամուն: «Ուղղակի մի պահ կիթառով նվագելու համար E, e, Chrysomallousa/ e, e, Chrysoskalitissa Լանջին սպիտակ տունով սարը թող նորից դեն նետվի ձին երկու թեւերով/ ու ծովի վայրի ելակը Իմ Channel-ը և իմ Paraportian-ը փայլեցին դուք կտեսնեք կանաչ ձկնորսական նավը թռչում է վեր ու վար՝ կորելու համար եգիպտացորենի մեջ Միցոն՝ մազերով ու վզին շղթայով E, Panagia Ta Magana/ e, Panagia Toso Nero Հայհոյել ու մեծացնել անգրագետին իր ցանցերում չորս կամ հինգ հին հուն Դու դա անում ես ու գիտես, ուսումնասիրում ես ու դատում Karistiani and Aclediani/ Daphniotissa and Argiotissa Մի պահ դու դրանք նվագում ես քո կիթառի վրա և դու լսում ես քո դիմացի այրվող ծովից Հեյ, Կրուստալենիա, հե՜յ Դրոսիանի/ հե՜յ, Նիկոսի Պանագիա Թող երկնքի վարագույրը պատռվի երկու մասի իսկ հնաոճ դեռահասը քեզ անփոփոխ թողեց իջնել - նայիր: Ալիքների վրա եռաժանի հետ ուղիղ և փրփուրների վրա՝ նավարկել Spiliotissa-ն, Mersinia-ն ու Thalassistra-ն իմն են»: Սիրահարվելով ու դարերով ապրելով ծովում, ես սովորեցի գրել և կարդալ Որպեսզի հիմա ես կարողանամ սերունդների միջով գնալ այնքան հետ, որքան մի լեռը սկսվում է, մինչև մյուսը ավարտվի Նայել Եվ առաջ նորից նույնը Խորը մուգ շիշը և նոր Հելենը թեւին, կողքը վեր՝ կրաքարի վրա Մարիամ Աստվածածինը գինիով լցնելու համար նրա մարմնի կեսն արդեն փախել էր Ասիա նրա դիմաց Եվ ասեղնագործությունը բոլորը տեղափոխվեցին դեպի երկինք՝ պատառաքաղ թռչուններով, դեղիններով և արևներով: O.ELYTIS -------------------------------------------------- ՊԱՊԱԴԻԱՄԱՆՏԻՍ «Գնչուների երգը» Ծանրով, ծանրով գնչուն արթնացնում է գյուղը. Գյուղ, գյուղ, Խենթ, խենթ, խենթ... Մուրճի համար, մուրճի համար, լիգերը նույնպես խելագարվում է: Լույս, լույս, Խենթ, խենթ, խենթ... Կրակի մեջ, կրակի մեջ գնչուն խաղում է տեսքը. Հայացք, հայացք, Խենթ, խենթ, խենթ... 1884 թ ------------------------------------------ ՆՏ. ՔՐԻՍՏԻԱՆՈՊՈՒԼՈՍ «Անտառ» Գիշերները արմատախիլ չեն մեր ներսից, տերևներն ու ճյուղերը բողբոջում են և սիրահար թռչունները գալիս և ծլվլում են: Գիշերները արմատախիլ չեն մեր ներսից, նրանց սերմերը մութ անտառ են աճում, նրա մարտերում վախը դարանակալում է: Այնտեղ բնակվում են փոքր և վայրի կենդանիներ, խոզուկները սողում են և խուժում մեր բները, առյուծները պատրաստվում են պոկել մեզ. Գիշերները արմատախիլ չեն մեր ներսից, նրանք դարձել են մութ անտառ ու մեզ ջախջախում են։ -------------------------------------------------- -------------- Դու չգիտեիր, որ դու իմ թշնամին ես քո խոսքերն ասեցին. Սերը նրանց վաճառեց իր երկրաշարժը ու ջրի երես դուրս եկավ, որ դու ինձ չես սիրում... Կիկի Դիմուլա -------------------------------------------- ՀՐԱՇԱԼԻ մեկուսացված Նա հառաչների կամուրջ կառուցեց Անմարդաբնակ ծովի վրա Նա հանեց իր հագուստը կեղտից Նա հագավ իր ավազե հագուստը Նա խոսում է խցանային լեզվով Այն սպառվում է մի դարաշրջանում Նա պարում է խճաքարերից պատրաստված ծաղկանոցների համար Արցունքների ջահերի տակ Մի օր նա վերադարձավ տարօրինակ ճանապարհորդությունից Նրա ողջ ուղեբեռը պատված էր նարնջագույնով Պիտակներ Նրա բեռնակիրները մեկը մյուսի հետևից ուշաթափվում էին Մեզ պարուրած արշալույսով խորտակված նրա պտտվող վարտիքը Նա վերադարձավ՝ զվարճացնելու կրակի թարմությունը նրա անհանգստությունը Որպեսզի նա այլևս մենակ չանի կրակը անիծելու համար Յուրօրինակ Անդրե Բրետոն, Ռենե Շար, Պոլ Էլուարդ ~ թարգմանիչ՝ Սոտիրիս Լիոնտոս

 БОГОРОДИЦАТА В ПОЕЗИЯТА НА К. ПАЛАМА ТАЙНА МОЛИТВА „Госпожице, без рокля върху моята голота недостатъчно за покриване ……………………. Бягай, Мирофора, Вярвах само на теб а аз обичах само теб и досега през капките кръв на гневен запад Госпожице, вие ме подкрепяте и не ме оставяй... „….A! покажете малките и безпомощните и покажи, както се показваш на низшите и достигнете, както достигате до грешниците и покажи, както се показваш на робите Свети Елевсин..." ВЕЧЕРЕН ОГЪН „...И коленете й да прегръщаш и ръцете й да бъдат сладко покрити и да й се изповяда и да й разкрие скритото в мен е затворено какво ме е срам да кажа и от какво ме е страх някои безплодни, жалки грехове, какви жестоки тирани ме карат и какъв искам да бъда моите диви хрътки Erinyes..." „Целта на човека и теб, на ангела ти и славата, той се радва с теб, сладко създание! Майка на безнадеждните и на целия свят, под теб и безнадеждните и целия свят равни! Пред твоя образ светът извива уста трепереща, увиснала само от тона ти и от вашата мисъл, госпожо, и от вашия поглед, с таен троп, с приглушено мърморене два безкрайни монолога: Hail Haritomeni!…” ЦАРСКАТА ФЛОГЕРА „Самотен, разбит и тук горе разбит далеч, недокоснат, неблагодарен и сякаш удавен отвътре в червен боб, в мандо мушкато без стълб и скутер, нито плашило русалка с дете на ръце, с ръка на сърцето, житен клас, сладост, скромна вдовица като уморен, като бедност, като нея, като плач, не нисък, не висок, но сякаш всичко лъже в разгръщаща се височина, прегръдки, прегръдки, тама. Тя само протегна ръце и тези, които паднаха пред нея и под ръката й коленичилата се огъна, само погледът й гледаше под погледа й мраморите на хората и боговете се напукаха и разтопиха...” „Само за момент да посвиря на китарата си E, e, Chrysomallousa/ e, e, Chrysoskalitissa Нека отново се захвърли планината с бялата къща на склона конят с двете крила/ и горската ягода на морето Моят Канал и моят Парапортиан блестяха ще видите зелената рибарска лодка да се подклажда нагоре-надолу и да изчезва в царевичните кочани Мицос с косата и веригата на врата E, Panagia Ta Magana/ e, Panagia Toso Nero Да хули и вдига в мрежите си един невеж човек четири или пет старогръцки Правиш го и го знаеш, изучаваш го и го преценяваш Каристиани и Аклидиани/ Дафниотиса и Аргиотиса В един момент ги свириш на китарата си и чуваш от горящото море срещу теб Хей, Крусталения, хей Дросиани/ хей Панагия на Никос Нека завесата на небето се разкъса на две и един старомоден тийнейджър те е променил да слезеш - виж: По вълните с харпун изправен и по пените да плаваш Спилиотиса, Мерсиния и Таласистра са мои!" ------------------------------------------- БОГОРОДИЦАТА В ПОЕЗИЯТА НА О.ЕЛИТИС ОРИЕНТАЦИИ С лодката и с платната на Дева Мария Отнесени от ветровете...... Времето е в първите си вътрешности. Все още можете да видите Преди първоначалния огън красотата на пясъка Където си изпълнил обета си и къде си имал своето желание Столистна, отворена към вятъра на Панагия. ВМС НА ОКОЛНАТА СРЕДА Зората свисти в черупката си Един лък се разпенва ангели! Вземете греблата Нека евангелистът бъде тук! .......................... Кръстница на моите бели птици Моята русалка Евангелистра! ...................................... Бързо, милейди, бързо Вече чувам груб глас високо над нарцисите Чука чука по медните пръти Това е трясък, трясък и трясък ................................... И Дева Мария се радва, Дева Мария се усмихва Морето, така че да тече дълбоко, колко като нея! СТОЙНОСТТА Е Струва си да празнуваме паметта Свети Кирик и Иулит Чудо горящи гумна в небесата Нека свещениците и птиците пеят от радост: Здравей Каомени и Здравей Хлори Здравейте Непорочната с предния меч Радвай се, стъпваш и белезите се заличават Радвай се, събуждаш се и стават чудеса Поздрави за рая на морските дъна, Агрия Привет от пустинята на островите, Свети Здравей Мечтател, здравей Пелагини Здравейте котва и пентастерин Радвайте се с пусната коса или позлата на вятъра Радвайте се на красивата реч или опитомяването на демона Радвам се, че съставяте Месеците на градината Радвайте се на поставянето на колана на Змиеносеца Радвайте се на безценното и скромното Здравейте пророчица и Дедалит. ВЯТЪР НА БОГОРОДИЦА Времето е в първите си вътрешности. Все още можете да видите Преди оригиналното гнездо красотата на пясъка Където си изпълнил обета си и къде си имал своето желание Столистна, отворена към вятъра на Панагия! „Само за момент да посвиря на китарата си E, e, Chrysomallousa/ e, e, Chrysoskalitissa Нека отново се захвърли планината с бялата къща на склона конят с двете крила/ и горската ягода на морето Моят Канал и моят Парапортиан блестяха ще видите зелената рибарска лодка се подклажда нагоре-надолу, за да се изгуби в царевичните кочани Мицо с косата и синджира на врата E, Panagia Ta Magana/ e, Panagia Toso Nero Да хули и вдига в мрежите си един невеж човек четири или пет старогръцки Правиш го и го знаеш, изучаваш го и го преценяваш Каристиани и Аклидиани/ Дафниотиса и Аргиотиса В един момент ги свириш на китарата си и чуваш от горящото море срещу теб Хей, Крусталения, хей Дросиани/ хей Панагия на Никос Нека завесата на небето се разкъса на две и един старомоден тийнейджър те е променил да слезеш - виж: По вълните с харпун изправен и по пените да плаваш Спилиотиса, Мерсиния и Таласистра са мои!" Като се влюбих и живях векове в морето, научих се да чета и пиша Така че сега мога да се върна толкова назад през поколенията, колкото една планина започва, преди друга да свърши Да гледаш И напред пак същото Наситената тъмна бутилка и новата Хелън на ръката й със страна нагоре върху лайм За да напълни Дева Мария с вино, половината от тялото й вече беше избягала в Азия срещу нея И бродерията цялата се измести към небето с раздвоените птици, жълтиците и слънцата. О. ЕЛИТИС -------------------------------------------------- ПАПАДИАМАНТИС "Циганската песен" С тежкото, с тежкото циганинът събужда селото. селото, селото, Луд, луд, луд... За чука, за чука, лигърът също полудява. Светлина, светлина, Луд, луд, луд... В огъня, в огъня циганинът играе поглед. Погледът, погледът, Луд, луд, луд... 1884г ------------------------------------------------ NT. КРИСТИАНОПУЛОС "Гората" Нощите не са изтръгнати от нас, поникват листа и клони и любовните птици идват и чуруликат. Нощите не са изтръгнати от нас, техните семена растат в тъмна гора, в неговите битки страхът дебне. Малки животни и диви животни го обитават, хлебарки пълзят и нападат гнездата ни, лъвове се готвят да ни разкъсат. Нощите не са изтръгнати от нас, станаха тъмна гора и ни мачкат. -------------------------------------------------- ------------- Ти не знаеше, че си мой враг думите ти го казаха. Любовта им продаде своето земетресение и излезе на повърхността, че не ме обичаш... Кики Димула -------------------------------------------- ПРЕКРАСНО ИЗОЛИРАН Той построи мост от въздишки На необитаемото море Тя извади дрехите си от мръсотията Тя облече дрехите си от пясък Той говори корков език Изтича времето в една епоха Той танцува за цветни лехи, направени от камъчета Под полилеи от сълзи Един ден той се върна от странно пътуване Целият й багаж беше покрит с оранжево етикети Носачите й припадаха един след друг Поразени от зората, която ни беше обгърнала нейните въртящи се бикини Той се върна, за да се забавлява със свежестта на огненото нейния дискомфорт За да не е вече сама да проклина огъня Странно Андре Бретон, Рене Шар, Пол Елюар ~ превод: Сотирис Лионтос

    FECIOARA ÎN POEZIA LUI K. PALAMA RUGACIUNE SECRETA „Domnișoară, nicio rochie pe goliciunea mea nu suficient pentru a acoperi ……………………. Fugi, Myrophora, Te-am crezut doar pe tine și te-am iubit doar pe tine iar până acum prin picăturile de sânge a unui apus furios Domnișoară, mă susțineți si nu ma lasa... "….A! arată-i pe cei mici și pe cei neputincioși și arată cum te arăți celor smeriți și ajungeți pe măsură ce ajungeți la păcătoși și arată cum te arăți sclavilor Sfântul Eleusis..." FOC DE SEARA „...Și genunchii ei de îmbrățișat iar mâinile ei să fie acoperite dulce şi să-i mărturisească şi să-i dezvăluie ceea ce este ascuns în mine este închis ce mi-e rușine să spun și ce mi-e frică niște păcate fără rod, nenorocite, ce tirani cruzi mă și ce vreau să fiu câinii mei sălbatici Erinyes...” „Scopul omului și al tu, al îngerului tu și al slavei, se bucură alături de tine, drăguță creație! Mama celor fără speranță și a lumii întregi, sub tine și cei fără speranță și întreaga lume egală! În fața imaginii tale lumea își întoarce gura tremurând, atârnând doar de tonul tău și din gândul tău, Doamnă, și din punctul tău de vedere, cu un trop secret, cu un murmur înfundat două monologuri nesfârșite: Bucură-te Haritomeni!…” FLOGERA REGElui „Singuratic, rupt și aici sus rupt departe, neatins, nerecunoscător și parcă înecat înăuntru intr-o fasole rosie, intr-o muscata mando fără stâlp și scuter, nici sperietoare de sirenă cu un copil în brațe, cu mâna pe inimă, un grâu, o dulceață, o văduvă umilă ca obosit, ca sărăcia, ca herma, ca plânsul, nu scund, nu înalt, dar parcă totul minte într-o înălțime de desfășurare, îmbrățișări, îmbrățișări, thama. Ea și-a întins doar mâinile și pe cei care au căzut în fața ei iar sub mâna ei îngenunchea aplecată, numai privirea ei se uita sub privirea ei marmura oamenilor și zeilor s-a crăpat și s-a topit...” „Doar pentru o clipă să cânt la chitară E, e, Chrysomallousa/ e, e, Chrysoskalitissa Să se arunce iar muntele cu casa albă în pantă calul cu cele două aripi/ şi căpşunul sălbatic al mării Canalul meu și Paraportianul meu au strălucit veți vedea barca de pescuit verde legănându-se în sus și în jos și dispărând în ştiuleţi de porumb Mitsos cu părul și lanțul la gât E, Panagia Ta Magana/ e, Panagia Toso Nero A huli și a ridica în mrejele lui un ignorant patru sau cinci greci antici O faci și o știi, o studiezi și o judeci Karystiani și Aclediani/ Daphniotissa și Argiotissa La un moment dat le cânți la chitară și auzi din marea arzătoare vizavi de tine Hei, Krustallenia, hei Drosiani/ hei Panagia din Nikos Să se rupă vălul cerului în două iar un adolescent de modă veche te-a schimbat a coborî - uite: Pe valuri cu harponul vertical și pe spume să navigheze Spiliotissa și Mersinia și Thalassistra sunt ale mele!" ------------------------------------------- FECIOARA ÎN POEZIA LUI O.ELYTIS ORIENTĂRI Cu barca și cu pânzele Fecioarei Maria A plecat cu vantul...... Vremea este în primele măruntaie. Încă poți vedea Înainte de focul inițial frumusețea nisipului Unde ți-ai îndeplinit jurământul și unde ți-ai avut dorința O sută de frunze, deschise vântului Panagiei. MARINA MEDIULUI Zorii fluieră în carapacea ei O fundă vine spumegând Îngerii! Luați vâslele Evanghelistul să fie aici! .......................... Nașa păsărilor mele albe Sirena mea Evangelistra! ...................................... Repede, doamna mea, repede Deja aud o voce aspră deasupra narciselor Bate ciocăni pe barele de cupru Este lovitură, bubuitură și bătaie ................................... Și Fecioara Maria se bucură, Fecioara Maria zâmbește Marea ca să curgă adânc, ce ca ea! VALOAREA ESTE Merită să sărbătorim amintirea Sfinții Kirykos și Ioulitis O minune care arde ariile în ceruri Preoții și păsările să cânte de bucurie: Hail Caomeni si Hail Chlori Bucură-te imaculată cu sabia anterioară Bucură-te, călci și semnele se șterg Bucură-te, te trezești și se întâmplă minuni Bucură-te în paradisul fundurilor mării, Agria Bucură-te de pustia insulelor, Sfinte Hail Dreamer, Hail Pelagini Hail Anchor și Pentasterine Bucură-te cu părul slăbit sau aurirea vântului Bucură-te de discursul frumos sau îmblânzirea demonului Mă bucur că compilați Lunile Grădinii Bucură-te că poti potrivi centura lui Ophiuchus Bucură-te pe cei neprețuiți și modesti Bucură-te profetesă și Daedalite. VÂNT AL FECIOARA Vremea este în primele măruntaie. Încă poți vedea Înainte de cuibul original frumusețea nisipului Unde ți-ai îndeplinit jurământul și unde ți-ai avut dorința Cu o sută de frunze, deschisă vântului Panagiei! „Doar pentru o clipă să cânt la chitară E, e, Chrysomallousa/ e, e, Chrysoskalitissa Să se arunce iar muntele cu casa albă în pantă calul cu cele două aripi/ şi căpşunul sălbatic al mării Canalul meu și Paraportianul meu au strălucit vei vedea barca verde de pescuit se legăna în sus și în jos pentru a se pierde în ştiuleţi de porumb Mitso cu părul și lanțul la gât E, Panagia Ta Magana/ e, Panagia Toso Nero A huli și a ridica în mrejele lui un ignorant patru sau cinci greci antici O faci și o știi, o studiezi și o judeci Karystiani și Aclediani/ Daphniotissa și Argiotissa La un moment dat le cânți la chitară și auzi din marea arzătoare vizavi de tine Hei, Krustallenia, hei Drosiani/ hei Panagia din Nikos Să se rupă vălul cerului în două iar un adolescent de modă veche te-a schimbat a coborî - uite: Pe valuri cu harponul vertical și pe spume să navigheze Spiliotissa și Mersinia și Thalassistra sunt ale mele!" După ce m-am îndrăgostit și am trăit secole în mare, am învățat să citesc și să scriu Pentru ca acum să mă întorc prin generații atât de departe, cât un munte începe înainte de a se termina altul Să privești Și din nou înainte la fel Sticla întunecată și adâncă și noua Helen pe braț, cu partea în sus pe lime Pentru a umple Fecioara Maria cu vin, jumătate din trupul ei fugise deja în Asia, vizavi de ea Iar broderia s-a mutat toata spre cer cu pasarile bifurcate, galbenii si sorii. O. ELYTIS -------------------------------------------------- A PAPADIAMANTIS „Cântecul țiganului” Cu grele, cu grele ţiganul trezeşte satul. Satul, satul, Nebun, nebun, nebun... Pentru ciocan, pentru ciocan, ligrul înnebunește și el. Lumină, lumină, Nebun, nebun, nebun... În foc, în foc ţiganul joacă privirea. Privirea, privirea, Nebun, nebun, nebun... 1884 ------------------------------------------- NT. CHRISTIANPOULOS „Pădurea” Nopțile nu sunt smulse din interiorul nostru, frunzele și ramurile răsar iar păsările de dragoste vin și ciripesc. Nopțile nu sunt smulse din interiorul nostru, semințele lor cresc pădure întunecată, în luptele lui frica stă la pândă. Animale mici și animale sălbatice îl locuiesc, gândacii se târăsc și ne năvălesc în cuiburi, leii se pregătesc să ne despartă. Nopțile nu sunt smulse din interiorul nostru, au devenit o pădure întunecată și ne zdrobesc. -------------------------------------------------- ------------- Nu știai că ești dușmanul meu cuvintele tale au spus-o. Dragostea le-a vândut cutremurul și a ieșit la suprafață că nu m-ai iubit... Kiki Dimoula --------------------------------------------- MINUNAT DE IZOLAT A construit un pod de suspine Pe marea nelocuită Și-a scos hainele din murdărie Și-a pus hainele de nisip Vorbește o limbă de plută Se epuizează timpul într-o epocă Dansează pentru paturi de flori făcute din pietricele Sub candelabre de lacrimi Într-o zi s-a întors dintr-o călătorie ciudată Toate bagajele ei erau acoperite cu portocaliu etichete Portarii ei leșinau unul după altul Copleșiți de zorii care ne învăluise chiloții ei învârtiți S-a întors pentru a distra prospețimea focului disconfortul ei Pentru ca ea să nu mai fie singură să blesteme focul Peculiar André Breton, René Char, Paul Éluard ~ traducere de: Sotiris Liontos

Ελένη Βαλλιάνου

Ελένη Βαλλιάνου η ηρωίδα στη Γαλλική Αντίσταση. | Kefalonia News 


Η Ελένη Βαλλιάνου (Hélène Vagliano) γεννήθηκε το 1909 στο Παρίσι. Ήταν κόρη του Κεφαλονίτη πλοιοκτήτη Μαρίνου Βαλλιάνου και της Δανάης Βαλλιάνου. Η οικογένειά της ζούσε σε ένα πολυτελέστατο σπίτι στο Άσκοτ της Αγγλίας, όπου η μικρή Ελένη πέρασε τα παιδικά της χρόνια.


Το 1924 οι γονείς της, λάτρεις του γκολφ, μετακόμισαν στις Κάνες της γαλλικής Ριβιέρας για να μπορούν να επιδίδονται και τον χειμώνα στο αγαπημένο τους άθλημα. Η 15χρονη Ελένη παρέμεινε στο Άσκοτ, όπου συνέχισε τις σπουδές της, εσώκλειστη στο τοπικό σχολείο St. George’s School. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή μεταξύ των συμμαθητών της. Έπαιζε υπέροχο πιάνο, μιλούσε με ευχέρεια γαλλικά και αγγλικά και συμμετείχε στα αθλητικά δρώμενα του σχολείου της με την ομάδα του λακρός.

Το 1927, η 18χρονη πλέον Ελένη ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Άσκοτ και μετακόμισε στο σπίτι των γονιών της στις Κάνες. Ήταν ένα αρχοντικό στην περιοχή στην περιοχή Καλιφορνί, με την ονομασία Βίλα Σανφλερί (Villa Champfleuri). Ξεχώριζαν η μεγάλη πισίνα, οι λιμνούλες με τα φλαμίνγκος και ο εντυπωσιακός κήπος, ο οποίος αργότερα κηρύχτηκε διατηρητέος. Ένας αληθινός επίγειος παράδεισος για την οικογένεια Βαλλιάνου. Ο πατέρας της ήταν ήδη πρωταθλητής του γκολφ και πρόεδρος του τοπικού συλλόγου και η μητέρας της επικεφαλής της τοπικής γυναικείας ομάδας του γκολφ.

Η νεαρή Ελένη έζησε μια ανέμελη ζωή τα χρόνια του Μεσοπολέμου. Τρελαινόταν για θαλάσσιες βόλτες με το ταχύπλοο που της χάρισε ο πατέρας της και αγαπούσε με πάθος την ορειβασία. Συχνά έγραφε άρθρα για την εφημερίδα των αποφοίτων του σχολείου της και μετέφραζε άρθρα στη γραφή Μπράιγ για τις εφημερίδες των τυφλών. Αναμίχθηκε στο κίνημα του προσκοπισμού, αλλά και στα κοινά της αγγλικής κοινότητας των Κανών.

Η ζωή της έλαβε διαφορετική τροπή με την κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Σεπτέμβριο του 1939. Μαζί με τη μητέρα της βοηθούσε εθελοντικά τους Γάλλους στρατιώτες που στέλνονταν στο μέτωπο της Ιταλίας. Από το καλοκαίρι του 1940, όταν η Γαλλία βρέθηκε κάτω από τη γερμανική κατοχή, ο γαλλικός λαός άρχισε να οργανώνει την αντίστασή του στη δωσιλογική κυβέρνηση του Βισύ.

Η Ελένη, με νεανική ορμή, πνεύμα αγωνιστικό και θάρρος αξιοζήλευτο, συμμετέχει στο αντιστασιακό κίνημα των «Μακί» της περιοχής της και σύντομα αναδείχνεται ηγετικό στέλεχος, παρά τη νεαρή της ηλικία. Με αξιοσημείωτο θάρρος έδινε ζωτικές πληροφορίες στους συμμάχους και φυγάδευε στρατιώτες. Βοήθησε εξακόσια παιδιά αιχμαλώτων πολέμου και τους φτωχούς γέροντες των Κανών.

Η παράτολμη, όμως, δράση της κινητοποίησε τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις στις Κάνες. Στις 28 Ιουλίου 1944 συνελήφθη από άνδρες της οργάνωσης Λεγεώνα των Γάλλων Εθελοντών κατά του Μπολσεβικισμού του πρώην κομμουνιστή βουλευτή Ζακ Ντοριό, που συνεργάζονταν με τις κατοχικές δυνάμεις. Την ίδια ημέρα συνελήφθησαν και οι γονείς της, σε μια προσπάθεια να της ασκηθεί πίεση και να καταδώσει τους συντρόφους της.

συνέχεια https://www.catisart.gr/eleni-vallianoy-helene-vagliano-i-kefalonitissa-iroida-tis-gallikis-ethnikis-antistasis/

 Hélène Vagliano est née en 1909 à Paris. Elle était la fille de l'armateur de Céphalonie Marinos Vallianou et Danae Vallianou. Sa famille vivait dans une luxueuse maison à Ascot, en Angleterre, où la petite Helen a passé son enfance. En 1924, ses parents, passionnés de golf, s'installent à Cannes sur la Côte d'Azur pour pouvoir s'adonner à leur sport favori en hiver. Eleni, 15 ans, est restée à Ascot, où elle a poursuivi ses études, confinée à l'école locale St. L'école de Georges. Elle était appréciée de ses camarades de classe. Elle jouait magnifiquement du piano, parlait couramment le français et l'anglais et participait aux activités sportives de son école avec l'équipe de crosse. En 1927, Eleni, aujourd'hui âgée de 18 ans, termine ses études à Ascot et s'installe dans la maison de ses parents à Cannes. C'était un manoir dans la région de la Californie, appelée Villa Champfleuri. La grande piscine, les étangs de flamants roses et l'impressionnant jardin, qui a ensuite été déclaré monument historique, se sont démarqués. Un véritable paradis sur terre pour la famille Vallianou. Son père était déjà champion de golf et président du club local et sa mère était à la tête de l'équipe de golf féminine locale. La jeune Helen a vécu une vie insouciante pendant l'entre-deux-guerres. Elle était folle de balades en mer dans le hors-bord que lui avait offert son père et elle était passionnée d'alpinisme. Elle écrivait souvent des articles pour le journal des anciens élèves de son école et traduisait des articles en braille pour des journaux pour aveugles. Il s'implique dans le mouvement scout, mais aussi dans les communs de la communauté anglaise de Cannes. Sa vie prend une tournure différente avec la déclaration de la Seconde Guerre mondiale en septembre 1939. Avec sa mère, elle se porte volontaire pour aider les soldats français envoyés sur le front italien. A partir de l'été 1940, alors que la France est sous occupation allemande, le peuple français commence à organiser sa résistance au gouvernement de Vichy Dosilogien. Eleni, avec un dynamisme juvénile, un esprit de compétition et un courage enviable, participe au mouvement de résistance des "Maki" de sa région et s'impose rapidement comme une leader, malgré son jeune âge. Avec un courage remarquable, il a donné des informations vitales aux alliés et mis les soldats en fuite. Il a aidé six cents enfants de prisonniers de guerre et les vieillards pauvres de Kano. Cependant, son action audacieuse mobilise les forces d'occupation allemandes à Cannes. Le 28 juillet 1944, il est arrêté par des hommes de l'organisation de la Légion des volontaires français contre le bolchevisme de l'ancien député communiste Jacques Doriot, qui collaboraient avec les forces d'occupation. Le même jour, ses parents ont également été arrêtés, dans le but de faire pression sur elle pour qu'elle livre ses compagnons.

Οἱ δέκα Νόμοι τοῦ Σόλωνος



Οἱ δέκα Νόμοι τοῦ Σόλωνος
1. Καλοκἀγαθίαν ὅρκου πιστοτέραν ἔχε (Τὴν καλοκαγαθία νὰ θεωρῇς πιὸ ἂξιόπιστη ἀπὸ τὸν ὃρκο)
2. Μὴ ψεύδου (Νὰ μὴν ψεύδεσαι)
3. Τὰ σπουδαῖα μελέτα (Τὰ σημαντικὰ νὰ μελετᾶς)
4. Φίλους μὴ ταχὺ κτῶ· οὓς δ᾽ ἂν κτήσῃ μὴ ἀποδοκίμαζε (Μὴν κάνῃς φίλους βιαστικά· καὶ αὐτοὺς ποὺ ἒχεις μὴν τοὺς ἀποδοκιμάζῃς)
5. Ἂρχε πρῶτον μαθὼν ἄρχεσθαι (Πρῶτα μαθαίνῃς νὰ κυβερνιέσαι καὶ μετὰ νὰ κυβερνᾶς)
6. Συμβούλευε μὴ τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ ἄριστα (Νὰ μὴν συμβουλεύεσαι τὰ εὐχάριστα, ἀλλὰ τὰ καλλίτερα)
7. Νοῦν ἡγεμόνα ποιοῦ (Κᾶνε τὸ νοῦ σου κυρίαρχο)
8. Μὴ κακοῖς ὁμίλει (Νὰ μὴ συναναστρέφεσαι κακοὺς ἀνθρώπους)
9. Θεοὺς τίμα (Νὰ τιμᾷς τοὺς Θεούς)
10. Γονέας αἰδοῦ (Νὰ εἶσαι σεμνὸς στοὺς γονεῖς)

The Ten Laws of Solon 1. Have a good faith oath more faithfully (Good faith should be considered more reliable than an oath) 2. Don't lie 3. The important studies (The important things to study) 4. Don't make friends quickly; don't disapprove of those you make 5. Ἂrhe prôton maὼon archestai (First you learn to be ruled and then to rule) 6. Advise not the ugly, but the excellent (Do not consult the pleasant, but the best) 7. Whose Mind Is Ruler (Make Your Mind Ruler) 8. Do not speak evil (Don't associate with bad people) 9. Gods honor (Honor the Gods) 10. Goneas eido (Be modest to parents)

Die zehn Gesetze von Solon 1. Eid auf Treu und Glauben treuer ablegen (Treu und Glauben sollte als verlässlicher angesehen werden als ein Eid) 2. Lüge nicht 3. Die wichtigen Studien (Die wichtigen Dinge zum Studieren) 4. Finden Sie nicht schnell Freunde, missbilligen Sie nicht die, die Sie finden 5. Ἂrhe prôton maὼon archesthai (Zuerst lernt man beherrscht zu werden und dann zu herrschen) 6. Berate nicht das Hässliche, sondern das Ausgezeichnete (Berate nicht das Angenehme, sondern das Beste) 7. Wessen Geist Herrscher ist (Mache deinen Geist zum Herrscher) 8. Sprechen Sie nicht böse (Gehen Sie nicht mit schlechten Menschen um) 9. Gottes Ehre (Ehre die Götter) 10. Goneas eido (Sei bescheiden zu den Eltern) 

Десетте закона на Солон 1. Полагайте клетва за добросъвестност по-вярно (Добросъвестността трябва да се счита за по-надеждна от клетва) 2. Не лъжи 3. Важните проучвания (Важните неща за изучаване) 4. Не се сприятелявайте бързо; не одобрявайте тези, които създавате 5. Ἂrhe prôton maὼon archesthai (Първо се научаваш да бъдеш управляван и след това да управляваш) 6. Съветвайте не грозното, а отличното (Не се консултирайте с приятното, а с най-доброто) 7. Чий ум е владетел (Направете своя ум владетел) 8. Не говорете зло (Не общувайте с лоши хора) 9. Почитайте боговете (Почитайте боговете) 10. Goneas eido (Бъдете скромни към родителите) 

Solons ti love 1. Hav en ed i god tro mere trofast (god tro bør betragtes som mere pålidelig end en ed) 2. Lyv ikke 3. De vigtige undersøgelser (De vigtige ting at studere) 4. Få ikke venner hurtigt, afvis ikke dem, du får 5. Ἂrhe prôton maὼon archesthai (først lærer du at blive regeret og derefter at regere) 6. Rådgiv ikke de grimme, men de fremragende (råd ikke de behagelige, men de bedste) 7. Hvis sind er hersker (Gør dit sind til hersker) 8. Tal ikke ondt (omgå ikke dårlige mennesker) 9. Guds ære (ære guderne) 10. Goneas eido (Vær beskeden over for forældre) 

ソロンの十法 1. 誠実な誓いをより忠実に行う (誠実さは宣誓よりも信頼できると考えるべきです) 2. 嘘をつかない 3. 重要な学問 (学ぶべき重要なこと) 4. すぐに友達を作らない、友達を否定しない 5. Ἂrhe prôton maὼon archesthai (最初に支配されることを学び、次に支配することを学ぶ) 6.醜いものではなく、優れたものをアドバイスする(楽しいものを相談しないでください。 7. フーズ・マインド・イズ・ルーラー (メイク・ユア・マインド・ルーラー) 8. 悪口を言わない(悪い人と付き合わない) 9. 神々の名誉 (Honor the Gods) 10. ゴニアス栄道(親に謙虚に) 

 Deich nDlíthe Solóin 1. Bíodh mionn de mheon macánta agat níos dílis (Ba cheart a mheas gur iontaofa meon macánta ná mionn) 2. Ná bréag 3. Na staidéir thábhachtacha (The important things to study) 4. Ná déan cairde go tapa, ná bíodh drochmheas agat orthu siúd a dhéanann tú 5. Ἂrhe prôton maὼon archesthai (Ar dtús foghlaimíonn tú conas rialú a dhéanamh agus ansin rialú a dhéanamh) 6. Ná cuir comhairle ar na gránna, ach ar an sármhaith (Ná téigh i gcomhairle leis an taitneamhach, ach is fearr) 7. Whose Mind Is Ruler (Make Your Mind Ruler) 8. Ná labhair olc (Don't asciate with bad people) 9. Onóir Dé (Honor the Gods) 10. Goneas eido (Bí measartha a thuismitheoirí)

Las diez leyes de Solon 1. Tener un juramento de buena fe más fielmente (La buena fe debe considerarse más confiable que un juramento) 2. No mientas 3. Los estudios importantes (Las cosas importantes para estudiar) 4. No hagas amigos rápidamente, no desapruebes los que haces 5. Ἂrhe prôton maὼon archesthai (Primero aprendes a ser gobernado y luego a gobernar) 6. No aconsejes a lo feo, sino a lo excelente (No consultes a lo agradable, sino a lo mejor) 7. Cuya mente gobierna (Haz que tu mente gobierne) 8. No hables mal (No te asocies con gente mala) 9. Honrar a los dioses (Honrar a los dioses) 10. Goneas eido (Sé modesto con los padres) 

 Дзесяць законаў Солона 1. Майце клятву добрасумленнасці больш дакладна (Добрасумленнасць павінна лічыцца больш надзейнай, чым прысяга) 2. Не хлусі 3. Важныя даследаванні (важныя рэчы для вывучэння) 4. Не заводзьце хутка сяброў; не адмаўляйце тых, каго заводзіце 5. Ἂrhe prôton maὼon archesthai (Спачатку вы вучыцеся кіраваць вамі, а потым кіраваць) 6. Райце не брыдкае, а выдатнае (Не райцеся з прыемным, а з лепшым) 7. Чый розум з'яўляецца кіраўніком (Make Your Mind Ruler) 8. Не кажы зла (Не звязвайся з дрэннымі людзьмі) 9. Ушанаванне багоў (Honor the Gods) 10. Goneas eido (Будзь сціплым да бацькоў)

Solons ti lover 1. Ha en mer trofast ed i god tro (god tro bør betraktes som mer pålitelig enn en ed) 2. Ikke lyv 3. De viktige studiene (De viktige tingene å studere) 4. Ikke få venner raskt, ikke misbillig de du får 5. Ἂrhe prôton maὼon archesthai (Først lærer du å bli styrt og deretter å styre) 6. Gi råd til ikke de stygge, men de utmerkede (ikke rådfør deg med de hyggelige, men de beste) 7. hvis sinn er hersker (Gjør sinnet ditt hersker) 8. Ikke snakk ondt (Ikke omgås dårlige mennesker) 9. Guds ære (ære gudene) 10. Goneas eido (Vær beskjeden mot foreldre)

Dziesięć praw Solona 1. Złóż przysięgę w dobrej wierze bardziej wiernie (Dobra wiara powinna być uważana za bardziej wiarygodną niż przysięga) 2. Nie kłam 3. Ważne studia (ważne rzeczy do przestudiowania) 4. Nie nawiązuj znajomości szybko, nie potępiaj tych, których poznajesz 5. Ἂrhe proton maὼon archesthai (Najpierw uczysz się być rządzonym, a potem rządzić) 6. Radzić nie brzydkim, ale doskonałym (nie radzić się przyjemnego, ale najlepszego) 7. Czyj umysł jest władcą (uczyń swój umysł władcą) 8. Nie mów źle (nie obcuj ze złymi ludźmi) 9. Honor bogów (cześć bogów) 10. Goneas eido (Bądź skromny dla rodziców)

Cele zece legi ale lui Solon 1. Aveți un jurământ de bună-credință mai fidel (buna-credință ar trebui considerată mai de încredere decât un jurământ) 2. Nu minți 3. Studiile importante (The important things to study) 4. Nu-ți face prieteni repede, nu-i dezaproba pe cei pe care îi faci 5. Ἂrhe proton maὼon archesthai (Mai întâi înveți să fii condus și apoi să conduci) 6. Sfatui nu pe cel urat, ci pe cel excelent (Nu consulta pe cel placut, ci pe cel mai bun) 7. Whose Mind Is Ruler (Fă-ți mintea conducător) 8. Nu vorbi de rău (Nu te asocia cu oameni răi) 9. Onorarea zeilor (Onoarea zeilor) 10. Goneas eido (Fii modest cu părinții)  

Solons tio lagar 1. Har en ed i god tro mer troget (god tro bör anses mer pålitlig än en ed) 2. Ljug inte 3. De viktiga studierna (De viktiga sakerna att studera) 4. Skaffa inte vänner snabbt, ogilla inte dem du får 5. Ἂrhe prôton maὼon archesthai (först lär du dig att bli styrd och sedan att styra) 6. Ge inte råd till de fula, utan de utmärkta (råd inte de trevliga, utan de bästa) 7. Vems sinne är härskare (Make Your Mind Ruler) 8. Tala inte ont (omgås inte med dåliga människor) 9. Guds ära (Hedra gudarna) 10. Goneas eido (Var blygsam mot föräldrar) 

Solon'un On Yasası 1. Daha sadık bir şekilde iyi niyetle yemin edin (İyi niyet, yeminden daha güvenilir kabul edilmelidir) 2. yalan söyleme 3. Önemli çalışmalar (Çalışılması gereken önemli şeyler) 4. Çabuk arkadaş edinmeyin, edindiklerinizi onaylamayın 5. Ἂrhe prôton maὼon archesthai (Önce yönetilmeyi, sonra yönetmeyi öğrenirsiniz) 6. Çirkinliğe değil, mükemmele öğüt ver (Hoş olana değil, en iyiye danış) 7. Kimin Zihni Hükümdar (Zihnini Hükümdar Yap) 8. Kötü söz söyleme (Kötü insanlarla arkadaşlık etme) 9. Tanrıların onuru (Tanrıları onurlandırın) 10. Goneas eido (Ebeveynlere karşı mütevazı olun) 

Η «χαμένη Ατλαντίδα» του Μ. Καραγάτση


ΕΝΑΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Η «χαμένη Ατλαντίδα» του Μ. Καραγάτση
Μια περιπετειώδης ιστορία φαντασίας γραμμένη στη διάρκεια της Κατοχής
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 15/08/2012 09:03
Μπέκος Γρηγόρης
πηγή : http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=470874

Ο Μ. Καραγάτσης

Το 1940, ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο, η Ελλάδα συγκλονίζεται από τον απρόκλητο τορπιλισμό του καταδρομικού «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου από την Ιταλία του Μουσολίνι. «Το καλοκαίρι του 1942, το ελληνικό υποβρύχιο "Νηρηΐς" βρισκόταν σε αποστολή περιπολίας στον Ατλαντικό Ωκεανό, όχι μακριά από το Γιβραλτάρ» και την «ημέρα περιπολούσε εν καταδύσει». Μια νύχτα όμως «ακούστηκε μακριά ο βόμβος ενός αεροπλάνου»…

Οι γερμανικές βόμβες είχαν βρει το στόχο τους. Οι ναύτες τότε παίρνουν διαταγή από τον κυβερνήτη, τον υποπλοίαρχο Γιάννη Ρεΐζη, να κλείσουν τις υδατοστεγείς πόρτες που χωρίζουν το κεντρικό διαμέρισμα του υποβρυχίου από την πλώρη και την πρύμνη. «Κλείσατε φράκτας και πώματα ασφαλείας!» τους φωνάζει.

Όσοι ξεμένουν στα μέρη του υποβρυχίου που προοδευτικά πλημμυρίζουν «καταλαβαίνουν πως ήρθε η ώρα να πεθάνουν». Αλλά «θα πεθάνουν σαν Έλληνες! Στέκονται όρθιοι σε στάση προσοχής. Και με φωνή σταθερή τραγουδούν τον εθνικό μας ύμνο. Κι όταν πια το νερό έφτασε κοντά στο στόμα τους, όταν δηλαδή ήρθε η στιγμή του θανάτου, φώναξαν όλοι μαζί "Ζήτω η Ελλάδα!" και πνίγηκαν»…

«Πέθαναν σαν πραγματικά Ελληνόπουλα για το μεγαλείο της γλυκιάς πατρίδας» γράφει ο Μ. Καραγάτσης στο διήγημά του «Ένας χαμένος κόσμος», το οποίο έγραψε στη διάρκεια της Κατοχής - γι' αυτό άλλωστε τούτος ο παθιασμένος, εμψυχωτικός τόνος. Πρόκειται για μια περιπετειώδη ιστορία φαντασίας για νεότερους κυρίως αναγνώστες, στα πρότυπα του Ιουλίου Βερν.

Το επταμελές πλήρωμα που παραμένει ζωντανό στο κεντρικό μέρος της «Νηρηΐδας» βυθίζεται ενενήντα ένα μέτρα (όπως λέει το μανόμετρο) κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και φτάνει στον πάτο. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. «Κι αυτούς τους περίμενε ο φοβερότερος θάνατος που υπάρχει: η ασφυξία».

Ξαφνικά το σιδερένιο κήτος αναταράσσεται και αρχίζει σιγά σιγά να ανεβαίνει προς την επιφάνεια. Ο μοναδικός Άγγλος της παρέας, ο ανθυποπλοίαρχος Ρέτζιναλντ Ντένις, που συμβούλεψε τους υπόλοιπους να χαλαρώσουν και να πιουν λίγο ουίσκι πριν εγκαταλείψουν για πάντα τον μάταιο τούτο κόσμο, λέει «παράξενος χταπόδος, σηκώνουν ολόκληρος υποβρύκιος!». Κατά τα λοιπά, ενσαρκώνει τον ορθολογισμό απέναντι στον αυθόρμητο συναισθηματισμό των Ελλήνων.

Ο ναύτης Ανδρέας Καρράς αναλαμβάνει - με μια μάσκα οξυγόνου - να διαλευκάνει το ευχάριστο μυστήριο ώσπου αντικρίζει έκπληκτος δυο «παράξενα όντα», που όπως γράφει ο Καραγάτσης ήταν «δυο άνδρες μέτριοι στο ανάστημα, μελαχρινοί, ντυμένοι με ωραιότατες χλαμύδες», δυο Άτλαντες αίφνης.

Η επιχείρηση διάσωσης του πληρώματος ολοκληρώνεται επιτυχώς. Τώρα «βρίσκονταν στη μυθική Ατλαντίδα, που βυθίστηκε στη θάλασσα το 2136 π.χ., από ένα λάθος του σοφού Καλλιστίνου, που είχε ανακαλύψει τη διάσπαση του ατόμου. Αν όμως η Ατλαντίδα βυθίστηκε, οι κάτοικοί της - οι Άτλαντες - δεν πνίγηκαν. Και τούτο επειδή από τότε γνώριζαν επιστημονικά μέσα για να ζει ο άνθρωπος στο νερό».

Η ξεχωριστή, υποθαλάσσια και πρωτοποριακή αυτή πολιτεία τους καταπλήσσει με τα θαυμαστά επιτεύγματά της. Εκείνοι όμως θέλουν να φύγουν, να επιστρέψουν στους αγαπημένους τους, εν ολίγοις στο παρόν τους -όσο σκληρό κι αν είναι. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο γέρος «Άρχων της Σοφίας» δεν τους επιτρέπει να φύγουν επειδή υποτίθεται ότι θα μαρτυρήσουν στον έξω κόσμο την ύπαρξη της Ατλαντίδας και θα την θέσουν σε κίνδυνο. Αρχίζουν έτσι να καταστρώνουν σχέδια διαφυγής. Ένας μόνο θα καταφέρει να δραπετεύσει - ένας ερωτευμένος.

Το διήγημα αυτό του Μ. Καραγάτση πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες, με εικονογράφηση του Θ. Ανδρεόπουλου στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Ελληνόπουλο» (7 Σεπτεμβρίου 1946 έως 21 Δεκεμβρίου 1946, τχ. 71-86). Το «Ελληνόπουλο», ήταν ένα «εβδομαδιαίο περιοδικό για αγόρια και κορίτσια» και κυκλοφορούσε από τον εκδοτικό οίκο Δημητρίου Δημητράκου.

Την επανέκδοση αυτή της «Εστίας» (με εικονογράφηση του Νίκου Καμπασελέ) συνοδεύει ένα κατατοπιστικό επίμετρο του Παναγιώτη Σφαλαγκάκου (υποψήφιος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ που εκπονεί διατριβή πάνω στη θεματική των μυθιστορημάτων του Καραγάτση) το οποίο βοηθά τον αναγνώστη να εντάξει το διήγημα στο λογοτεχνικό σύμπαν αυτού του «γεννημένου παραμυθά».

«Η σχέση του Καραγάτση με την ιστορία και τη μυθολογία ήταν βαθιά και στενή» γράφει ο ίδιος υπογραμμίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι ο συγγραφέας «επιχειρεί να χτίσει μια γέφυρα που θα ενώνει τη σύγχρονη Ελλάδα με την αρχαία». Το ενδιαφέρον ωστόσο είναι ότι οι Έλληνες της ιστορίας «μπορεί να είναι απόγονοί τους, ωστόσο δεν παύουν να τους βλέπουν ως εχθρούς ή ως εμπόδιο» τους Άτλαντες οι οποίοι συμβολίζουν μια πολύ βαριά κληρονομιά.

«Μήπως τελικά το παραμύθι εξιστορεί την περιπέτεια του ελληνισμού, ο οποίος έχει καταφέρει να επιβιώσει - έστω και «πάρα τρίχα» - τόσες φορές; Αν είναι έτσι, αυτή η πτυχή καθιστά το διήγημα ακόμα πιο επίκαιρο στις μέρες μας» καταλήγει.

Ένας χαμένος κόσμος
Μ. Καραγάτσης
Εικονογράφηση Νίκος Καμπασελέ
Επίμετρο Παναγιώτης Σφαλαγκάκος Εκδόσεις της Εστίας, 2012, σελ. 87, τιμή 11 ευρώ

Χριστόδουλος Παμπλέκης

Χριστόδουλος Παμπλέκης ή Χριστόδουλος Ευσταθίου (Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας,  1733 – Λειψία, 1793).
 
15 Αυγούστου 1793 πέθανε: Χριστόδουλος Παμπλέκης Έλληνας λόγιος

Ο Χριστόδουλος Παμπλέκης, γνωστός και ως Χριστόδουλος ο Ακαρνάν (1733 - 15 Αυγούστου 1793)ήταν Έλληνας λόγιος του 18ου αιώνα.

Πίνακας περιεχομένων
1 Βίος
1.1 Η διαμάχη μετά το θάνατό του και ο αφορισμός του
2 Παραπομπές
3 Πηγές
4 Πρόσθετη βιβλιογραφία
5 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βίος

Ο Χριστόδουλος Παμπλέκης γεννήθηκε το 1733 στον οικισμό Επάνω Χώρα του χωριού Μπαμπίνη Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας. Από μικρός έμεινε ορφανός από μητέρα και προσβλήθηκε από ευλογιά, ασθένεια που του στοίχισε το αριστερό του μάτι. Ο πατέρας του, Στάθης, ήταν παλιότερα κλέφτης στην περιοχή του Ολύμπου και για άγνωστο λόγο βρέθηκε στο Ξηρόμερο όπου παντρεύτηκε. Το 1740 ενεπλάκη σε αιματηρό επεισόδιο με Τούρκους και αναγκάστηκε να φύγει ξανά για τον Όλυμπο παίρνοντας μαζί του και τον μικρό Χριστόδουλο. Σύντομα όμως συνελήφθη από τους Τούρκους και γδάρθηκε ζωντανός.

Κάποιος Λιτοχωρίτης ονόματι Καλλίας πήρε υπό την προστασία του τον μικρό Χριστόδουλο ο οποίος παρακολούθησε το σχολείο στο Λιτόχωρο και κατόπιν στη Ραψάνη. Ήταν ανήσυχο πνεύμα και φιλομαθής, γι' αυτό σε μικρή ηλικία ο Καλλίας τον έστειλε στο Άγιο Όρος όπου γράφτηκε στην περίφημη Αθωνιάδα Ακαδημία. Εκεί είχε δάσκαλο τον Ευγένιο Βούλγαρη και διακρίθηκε στα μαθηματικά. Κατά τη φοίτησή του έλαβε και το μοναχικό σχήμα χωρίς να αλλάξει το βαφτιστικό του όνομα.

Σε ηλικία 25 ετών, το Γενάρη του 1759 απογοητευμένος από την κατάσταση στην Αθωνιάδα έφυγε για την Ευρώπη. Αρχικά προσκλήθηκε στη Βιέννη όπου κι εργάσθηκε ως οικοδιδάσκαλος στην εκεί ελληνική παροικία. Παράλληλα συνέχισε τις σπουδές του μελετώντας φιλοσοφία, θεολογία και μαθήματα θετικών επιστημών. Επόμενος σταθμός του θα είναι η Λειψία της Σαξονίας, πόλη στην οποία ασχολείται με φιλοσοφικές μελέτες και συνεχίζει τη διδακτική του δράση σε στενό κύκλο μαθητών του. Το 1781 εξέδωσε στη Βενετία το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Η αληθής πολιτική». Το 1786 εξέδωσε στη Βιέννη το φιλοσοφικό σύγγραμμά του με τον τίτλο «Περί φιλοσόφου, φιλοσοφίας, φυσικών, μεταφυσικών, πνευματικών και Θείων». Στο έργο του αυτό παρουσιάζει τις φιλοσοφικές θέσεις δυτικών διανοητών, όπως τη νευτώνεια κοσμοαντίληψη και —κυρίως— τις ιδέες των Γάλλων Εγκυκλοπαιδιστών Ντιντερό και Ντ'αλαμπέρ, του Βρετανού Φράνσις Μπέικον και των Γάλλων φυσικών φιλοσόφων Πιερ Γκασεντί και Καρτέσιου. Το 1791 εξέδωσε νέο σύγγραμα με τίτλο «Τρόπαιον της ορθοδόξου Πίστεως", στο οποίο κάνει συχνές αναφορές στο Βολταίρο και στο οποίο διατυπώνει τη θέση οτι η αίσθηση για την ύπαρξη του Θεού υπήρχε ήδη στους πρώτους ανθρώπους, κι όχι μόνο τα τελευταία 1791 χρόνια με τη χριστιανική Εκκλησία.

Στη συνέχεια βρέθηκε στη Λειψία όπου συνέχισε να ασχολείται με φιλοσοφικές μελέτες και με τη διδασκαλία. Πέθανε σε νοσοκομείο της Λειψίας στις 15 Αυγούστου του 1793. Η κηδεία του έγινε στις 4 Αυγούστου από τον ορθόδοξο ναό της πόλης.

συνέχεια https://el.wikipedia.org/wiki/

Ο τορπιλισμός της Έλλης

Ο τορπιλισμός της «Έλλης»
 

Τον Αύγουστο του 1940 ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κόντευε να συμπληρώσει έναν χρόνο. Η Ελλάδα, την οποία κυβερνούσε δικτατορικά ο Ιωάννης Μεταξάς, μπορεί να τηρούσε ουδέτερη στάση, αλλά ήταν εμφανές ότι βρισκόταν στο πλευρό της Αγγλίας, που εκείνη την περίοδο δοκιμαζόταν σοβαρά από τις αεροπορικές επιθέσεις της «Λουφτβάφε». Η φασιστική Ιταλία, σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας, με τον ισχυρό στόλο της διεκδικούσε την πρωτοκαθεδρία στις θάλασσες της Μεσογείου από τη Μεγάλη Βρετανία.

Η διαταγή για τον τορπιλισμό της «Έλλης», ενός ελαφρού καταδρομικού πλοίου («ευδρόμου» με την ορολογία του μεσοπολέμου), δόθηκε από την Ιταλό διοικητή των Δωδεκανήσων Τσέζαρε Μαρία Ντε Βέκι, ηγετικό στέλεχος του Φασιστικού Κόμματος της Ιταλίας και πρέπει να ήταν σε γνώση του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι. Το ιταλικό υποβρύχιο «Ντελφίνο» με διοικητή τον υποπλοίαρχο Τζουζέπε Αϊκάρντι ξεκίνησε από τη ναυτική βάση στο Παρθένι της Λέρου το βράδυ της 14ης Αυγούστου, με αποστολή να πλήξει εχθρικά πλοία στην Τήνο, τη Σύρο και στη συνέχεια να αποκλείσει τη Διώρυγα της Κορίνθου.

Τις πρωινές ώρες της 15ης Αυγούστου το ιταλικό υποβρύχιο βρέθηκε έξω από το λιμάνι της Τήνου «εν καταδύσει», με σκοπό να τορπιλίσει τα επιβατικά πλοία «Έλση» και «Έσπερος», που μετέφεραν προσκυνητές, αλλά οι Ιταλοί τα θεωρούσαν οπλιταγωγά και συνεπώς εχθρικά. Από το περισκόπιο ο Αϊκάρντι είδε να καταφθάνει στο λιμάνι ένα πολεμικό και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, όπως δήλωσε μετά τον πόλεμο. Επρόκειτο για το καταδρομικό «Έλλη», που κατέπλεε στην Τήνο για τις εορταστικές εκδηλώσεις της Μεγαλόχαρης.

Στις 8.25 π.μ., λίγη ώρα πριν από τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας κι ενώ στην παραλία υπήρχε πολύς κόσμος, το «Ντελφίνο» έπληξε με τρεις τορπίλες το ελληνικό πολεμικό πλοίο. Η μία μόνο τορπίλη βρήκε στόχο, αλλά έπληξε καίρια το ελληνικό πλοίο στο μηχανοστάσιο και τις δεξαμενές πετρελαίου. Μία ώρα αργότερα, το «Έλλη» βυθίστηκε, παρά τις προσπάθειες του πληρώματος να το κρατήσουν στον αφρό. Οι άλλες δύο τορπίλες αστόχησαν και εξερράγησαν στην προκυμαία. Από την επίθεση του «Ντελφίνο» σκοτώθηκαν ένας υπαξιωματικός και οκτώ ναύτες του «Έλλη», ενώ οι τραυματίες ανήλθαν στους 24. Μία γυναίκα, που βρισκόταν στην παραλία, πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά την έκρηξη της δεύτερη τορπίλης στην προκυμαία.

Μετά την εκτέλεση της αποστολής του, το «Ντελφίνο» απομακρύνθηκε χωρίς να γίνει γνωστή η ταυτότητά του. Μετά από λίγες ώρες κατέπλευσε στη Σύρο, αλλά αναχώρησε αμέσως άπρακτο, καθώς δεν υπήρχε κανένα πλοίο στο λιμάνι του νησιού. Το «Ντελφίνο» επέστρεψε εσπευσμένως στη Λέρο με διαταγή των ιταλικών αρχών, ακυρώνοντας την αποστολή του στην Κόρινθο. Η επιχείρηση δεν φαίνεται να ήταν σε γνώση των πολιτικών αρχών της Ρώμης (πλην ίσως του Μουσολίνι). Ο υπουργός Εξωτερικών, Γκαλεάτσο Τσιάνο, έγραψε στα απομνημονεύματά του ότι η βύθιση του ελληνικού πλοίου οφείλεται στη θρασύτητα του Ντε Βέκι.

συνέχεια https://www.zougla.gr/politismos/article/o-torpilismos-tis-elis-1942774

Nell'agosto del 1940, la seconda guerra mondiale aveva quasi un anno. La Grecia, sotto il governo dittatoriale di Ioannis Metaxas, potrebbe aver mantenuto una posizione neutrale, ma era ovvio che era dalla parte dell'Inghilterra, che all'epoca era messa a dura prova dagli attacchi aerei della Luftwaffe. L'Italia fascista, alleata della Germania nazista, con la sua potente flotta rivendicò il primato nel Mediterraneo dalla Gran Bretagna. L'ordine di silurare l'"Helli", un incrociatore leggero (un "incrociatore" nel gergo tra le due guerre), fu dato dal comandante italiano del Dodecaneso, Cesare Maria De Vecchi, figura di spicco del Partito Fascista d'Italia e doveva essere a conoscenza del dittatore italiano Benito Mussolini. Il sommergibile italiano "Delfino" comandato dal tenente comandante Giuseppe Aicardi è partito dalla base navale di Partheni, Leros, la sera del 14 agosto, con la missione di attaccare le navi nemiche a Tinos, Syros e quindi bloccare il canale di Corinto. Nelle ore mattutine del 15 agosto, il sommergibile italiano è stato trovato fuori dal porto di Tinos "in immersione", con l'intenzione di silurare le navi passeggeri "Elsi" ed "Esperos", che trasportavano pellegrini, ma gli italiani le ritenevano essere navi da guerra e quindi ostili. Dal periscopio Aicardi vide arrivare al porto una nave da guerra e non lasciò che l'occasione andasse sprecata, come dichiarò nel dopoguerra. Si trattava dell'incrociatore "Elli", che stava salpando per Tinos per i festeggiamenti di Megalochari. Alle 8:25, poco prima della processione dell'immagine della Vergine e mentre c'era molta gente sulla spiaggia, il "Delphin" colpì la nave da guerra greca con tre siluri. Il singolo siluro ha trovato il suo obiettivo, ma ha colpito gravemente la nave greca nella sala macchine e nei serbatoi dell'olio. Un'ora dopo, l'"Elli" affondò, nonostante gli sforzi dell'equipaggio per tenerlo a galla. Gli altri due siluri mancarono ed esplosero sulla banchina. L'attacco del Delfino ha ucciso un sottufficiale e otto marinai dell'Elli, mentre i feriti 24. Una donna, che si trovava sulla spiaggia, è morta per infarto dopo che il secondo siluro è esploso in banchina. Dopo aver svolto la sua missione, il "Delphino" è stato rimosso senza che se ne conoscesse l'identità. Dopo alcune ore salpò per Syros, ma se ne andò immediatamente inattivo, poiché non c'erano navi nel porto dell'isola. Il "Delfino" tornò frettolosamente a Leros per ordine delle autorità italiane, annullando la sua missione a Corinto. L'operazione non sembra essere nota alle autorità politiche di Roma (tranne forse Mussolini). Il ministro degli Esteri, Galeazzo Ciano, scriveva nelle sue memorie che l'affondamento della nave greca fu dovuto all'audacia del De Vecchi.