πηγή : http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/01/blog-post_02.html#.UB11W6D_DiQ
Τις περισσότερες φορές δεν βλέπουμε τον άλλο, βλέπουμε συνεχώς τον εαυτό μας. Δεν παρατηρούμε σχεδόν ποτέ την πραγματικότητα, μέχρι να μας συμβεί κάποια εκστατική εμπειρία. Βλέπουμε ότι προβάλλει, ή ότι ερμηνεύει ο νους: ζούμε στην ερμηνεία, στο μάτριξ των νοητικών προγραμμάτων που διαθέτουμε, σύμφωνα με τις προσδοκίες, τις μεθόδους αξιολόγησης. ... Ο νους εκπαιδεύεται να κοιτάζει αόριστα ένα λουλούδι με το βλέμμα του βοτανολόγου, και μια καρδιά με τη γνώση ενός ανατόμου. Κανείς επιστήμονας δεν βρήκε αναλύοντας ένα τριαντάφυλλο, αυτό που ονομάζουμε ομορφιά...Τα πάντα έγιναν βαρετά, προβλέψιμα. Χάθηκε η μαγεία... Όλη μας η ζωή είναι μια ερμηνεία, Δεν σχετιζόμαστε με αληθινούς ανθρώπους, με τη φύση, με το σύμπαν, αλλά με ολογράμματα κατασκευασμένα από εμάς τους ίδιους. Η άγνοια της πραγματικότητας είναι η ρίζα του πόνου σε αυτό το θέατρο των σκιών. Ο νους πρέπει να...
αδειάσει για να γεμίσει από αυτό που Υπάρχει. Τότε, για πρώτη φορά, αντιλαμβάνεται το μεγαλείο του μυστηρίου της ζωής και αφυπνίζεται από το συλλογικό όνειρο-εφιάλτη.
Τις περισσότερες φορές δεν βλέπουμε τον άλλο
Όλοι μας χρησιμοποιούμε διάφορες τεχνικές ή μηχανισμούς για ν' ανακουφιστούμε από την εσωτερική ένταση και να προφυλαχθούμε από επώδυνες εμπειρίες. Από τους μηχανισμούς αυτούς μερικοί λειτουργούν συνειδητά, οι πιο πολλοί όμως λειτουργούν ασυνείδητα. Οι ψυχικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιούμε ασυνείδητα για να μειώσουμε το άγχος και να διευθετήσουμε τις συγκρούσεις μας, λέγονται αμυντικοί μηχανισμοί. Υπάρχει μεγάλος αριθμός αμυντικών μηχανισμών και κάθε άτομο μπορεί να χρησιμοποιεί κάποιο συνδυασμό από αυτούς. Όσο πιο φυσιολογικό είναι το άτομο τόσο λιγότερες είναι οι ασυνείδητες συγκρούσεις της παιδικής του ηλικίας, που δεν έχουν λυθεί, οπότε και μικρότερη η ανάγκη για κινητοποίηση αμυντικών μηχανισμών. Όσο πιο νευρωτικό ή διαταραγμένο στην προσωπικότητα του, τόσο υπάρχουν άλυτες ασυνείδητες συγκρούσεις, που συνεχώς κινητοποιούν αμυντικούς μηχανισμούς, που δημιουργούν συμπτώματα και έκπτωση της διαπροσωπικής ή κοινωνικής ή επαγγελματικής λειτουργίας του ατόμου. Ορισμένοι μιλούν επίσης για «ώριμους» ή «προσαρμοστικούς» και «ανώριμους» ή «δυσπροσαρμοστικούς» μηχανισμούς ανάλογα με τον βαθμό που παραποιείται η πραγματικότητα, σαν αποτέλεσμα της λειτουργίας του συγκεκριμένου αμυντικού μηχανισμού. Σε κάθε περίπτωση λειτουργούν ως παραμορφωτικοί φακοί. Αναφέρουμε ενδεικτικά μερικούς, χωρίς να τους αναλύσουμε : αναπλήρωση, αναστροφή, απώθηση, άρνηση, διανοητικοποίηση, διάσχιση, διαχωρισμός, εκδραμάτιση, ενσωμάτωση, εξιδανίκευση, καταστολή, μετάθεση, μετατροπή, μόνωση, παλινδρόμηση, υποκατάσταση κ.λπ.
Προβολή λέγεται εκείνος ο μηχανισμός άμυνας κατά τον οποίο το άτομο μεταθέτει στους άλλους στοιχεία , ιδιότητες, συμπεριφορές που υπάρχουν μέσα του, προκειμένου να αποποιηθεί τις δικές του ευθύνες ή ενοχές.
Ο μηχανισμός της προβολής διαλύει το σύνδεσμο ανάμεσα στις επικίνδυνες ενορμήσεις και το Εγώ και σ΄αυτό μοιάζει με την άμυνα της απώθησης. Δηλαδή το ασυνείδητο [Αυτό (id)] στην απώθηση όσο και το Εγώ στην προβολή εμποδίζουν τις απειλητικές ενορμήσεις να συνειδητοποιηθούν. Με την απώθηση η ανεπιθύμητη σκέψη απωθείται, καταχωνιάζεται στο ασυνείδητο, ενώ στην προβολή αποδίδεται στον έξω κόσμο. Η προβολή ανακουφίζει το άτομο ψυχικά , γιατί το απαλλάσσει από το δυσβάσταχτο φορτίο των ενοχών και των ευθυνών.
άλλωστε ,όπως έγραφε και ο Κ.Π.Καβάφης:
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες την ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου
βλέπουμε συνεχώς τον εαυτό μας. Δηλαδή προβάλλουμε τις δικές μας ποιότητες στους άλλους. Αλλά ποιόν εαυτό προβάλλουμε~ Τον ψευδαισθησιακό, τον κατακερματισμένο εαυτό, που είναι αποτέλεσμα ενδοβολής πολλαπλών εξωτερικών καθρεπτισμών των άλλων συνανθρώπων, που και αυτοί με τη σειρά τους προβάλλουν στον καθρέφτη της συνείδησής μας το δικό τους φαντασιακό εαυτό ...;Μοιάζει δηλαδή με το δωμάτιο των καθρεπτών με τα πολλαπλά είδωλα, που κατασκεύασε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Ο Γκουρτζίεφ και στη συνέχεια ο Ουσπένσκυ υποστηρίζουν ότι το εγώ του ανθρώπου αποτελείται από πολυάριθμα διαφορετικά και συχνά αντιθετικά υπο-εγώ που εναλλάσσονται στο τιμόνι της συνειδητότητας, αλλά αγνοούν το ένα την παρουσία των άλλων, εξ αιτίας της ύπαρξης μονωτικών ψυχολογικών διαχωριστικών , που ονομάζουν αντικρουστήρες. Ο Ηράκλειτος δηλώνει χαρακτηριστικά : « Ξεχνούν και δεν προσέχουν ότι συμβαίνει γύρω τους, στον ξύπνιο τους οι άνθρωποι ,όπως στον ύπνο τους. Οι ανόητοι, αν και ακούν είναι σαν τους κουφούς : σ'αυτούς ταιριάζει το γνωμικό πως και παρόντες απουσιάζουν. Δεν πρέπει να μιλά κανένας και να πράττει σαν να είναι κοιμισμένος. Ένας και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς. Οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στο δικό του κόσμο. Θάνατος είναι ότι βλέπουμε στον ξύπνιο μας κι όνειρα ότι βλέπουμε στον ύπνο μας ». Αυτό το προσωπικό σύμπαν στο οποίο είναι καθηλωμένοι, δογματικοί , ασυνείδητοι και απομονωμένοι οι άνθρωποι, αντιστοιχεί στην κατάσταση του δεσμώτη στο βάθος του σπηλαίου του Πλάτωνα. Η έννοια του σπηλαίου προϋπάρχει στα Ορφικά κείμενα , όπου ο γήινος κόσμος απεικονίζεται στεγασμένος μέσα σε ένα σκοτεινό σπήλαιο. Στη σύγχρονη εποχή ο Μύθος του σπηλαίου έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλά λογοτεχνικά κείμενα και κινηματογραφικά έργα, όπως τον Γλάρο Ιωνάθαν και το Μάτριξ, για να αναφέρω τα πιο δημοφιλή.
Δεν παρατηρούμε σχεδόν ποτέ την πραγματικότητα, μέχρι να μας συμβεί κάποια εκστατική εμπειρία.
Βλέπουμε σκιές που προβάλλονται στον τοίχο του σπηλαίου (στην οθόνη του νου) μέχρις ότου κατορθώσουμε να ελευθερωθούμε από τις αλυσίδες και ανεβούμε στον κόσμο του φωτός. Σε περιπτώσεις μεγάλου κινδύνου, ξαφνιάσματος, έντονης φυσικής προσπάθειας ή βαθιάς χαλάρωσης μπορεί να σύννεφα των σκέψεων να αραιώσουν και να δούμε για λίγο καθαρά, χωρίς την παρεμβολή των νοητικών παραμορφώσεων. Ο Maslow τις ονομάζει "Κορυφαίες Εμπειρίες". Οι Ταοϊστές, σαρτόρι. Δυστυχώς αυτή η λάμψη που φωτίζει τα σκοτάδια διαρκεί ελάχιστα και συχνά την ξεχνάμε ή στην καλύτερη περίπτωση αποτελεί το πρώτο βήμα, την αρχή μιας επίπονης, και σταδιακής πορείας προς τη γνώση και την αλήθεια.
"Σηκώνεται, στρέφει το λαιμό του, περπατά, κοιτάζει προς το μέρος της φωτιάς και εν συνεχεία προς τα αντικείμενα που περιδιαβαίνουν το παρατείχισμα" (Από τον Μύθο του Σπηλαίου)
Βλέπουμε ότι προβάλλει, ή ότι ερμηνεύει ο νους: ζούμε στην ερμηνεία, στο μάτριξ των νοητικών προγραμμάτων που διαθέτουμε, σύμφωνα με τις προσδοκίες, τις πεποιθήσεις και τις μεθόδους αξιολόγησης. ...
Ο φιλοσοφικός υλισμός δέχεται ότι τα αισθήματα είναι «σύμβολα» των πραγμάτων. Θα ήταν ακριβέστερο να πούμε είδωλα ή απεικονίσεις πραγμάτων. Είναι γνωστό πως ο εγκέφαλος φιλτράρει και επεξεργάζεται τα ερεθίσματα που συλλέγουν οι αισθήσεις μας. Υπολογίζεται ότι από τα εκατομμύρια των πληροφοριών χρησιμοποιεί μόλις ένα 10% για να κατασκευάσει την εικόνα που αντιλαμβανόμαστε ως "πραγματικότητα". To είδος των ερεθισμάτων που θα επιλέξει για να επεξεργαστεί, εξαρτάται από τον εγγενή προγραμματισμό του. Έτσι, ακόμη κι αν ο αμφιβληστροειδής του οφθαλμού μας κατέγραφε μια παρουσία που βρίσκεται έξω από τις πεποιθήσεις και τον προγραμματισμό μας, π.χ. ένα αστρικό σώμα ή την ενεργειακή αύρα, αυτή εικόνα θα περνούσε απαρατήρητη στη συνείδησή μας, αν δεν ταίριαζε με τις πεποιθήσεις μας ! Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες αισθήσεις. Στη διαταραχή μετατροπής , που παλιά ονομαζόταν κακόφημα "υστερία" και ιστορικά μετά τον Ιπποκράτη μελέτησαν ο Σαρκώ με τον Φρόϋντ, ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα όπως απώλεια της αίσθησης της αφής ή του πόνου, διπλωπία (βλέπει διπλά τα αντικείμενα), τύφλωση, κώφωση, παράλυση, χωρίς όμως να υπάρχει οργανική βλάβη! Παρομοίως η ύπνωση μπορεί να υποβάλλει σε κάποιον να βλέπει ή να μην βλέπει ένα αντικείμενο σε κατάσταση εγρήγορσης.
Ο εγκέφαλος έχει μια διπλή δράση. Συλλαμβάνει φιλτραρισμένα ερεθίσματα και στη συνέχεια προβάλλει στη συνειδητότητα επεξεργασμένες εικόνες. Θα λέγαμε ότι πιο πολύ είναι προβολέας παρά δέκτης! Όταν βλέπεις ένα πρόσωπο και λες ότι είναι άσχημο, αυτό που βλέπεις δεν είναι μια ουδέτερη περιγραφή των χαρακτηριστικών, αλλά η κριτική ερμηνεία μέρους ενός ειδώλου, στην οποία προστίθενται αυθαίρετα δικά σου στοιχεία αξιολόγησης. Λόγω των διαφορετικών προγραμματισμών και ανάλογα με τη διάθεσή του , ο κάθε άνθρωπος θα δει και κάτι διαφορετικό. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι κοινοί κώδικες ερμηνείας που μεταβάλλονται από εποχή σε εποχή και από λαό σε λαό. Για το λόγο αυτό λέμε ότι ζούμε ο καθένας στη δική του πραγματικότητα! Σε κατάσταση αισθητηριακής έλλειψης, που παράγεται σε ειδικές δεξαμενές (floating tanks ) ισοτονικού και ισοθερμικού υγρού, όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι έχουν έντονες ψευδαισθήσεις. O εγκέφαλος προβάλλει αισθητικές εμπειρίες, σαν όνειρα με ανοιχτά μάτια . Αυτό το φαινόμενο είναι ενεργό και στην καθημερινότητα, αλλά επισκιάζεται από την ένταση των εξωτερικών ερεθισμάτων. Όπως δηλαδή συμβαίνει με τα αστέρια στον ουρανό την ημέρα. Αν όμως κάποιος έχει την ατυχία να πέσει μέσα στο «πηγάδι» της συνειδητότητάς του , όπως συμβαίνει με τους ψυχωτικούς, αυτά τα φυσιολογικά αόρατα στοιχεία εμπλέκονται ενεργά με την συμβατική πραγματικότητα . Όταν με τον διαλογισμό γίνεται διάφανη η ατμόσφαιρα των σκέψεων, και σταματάει ο μηχανισμός της προβολής, που μας μονώνει από το εξωτερικό περιβάλλον, αλλά και την εσωτερική μας υπόσταση, αρχίζει να λειτουργεί ένα άλλο κανάλι αμεσότερης και ασφαλέστερης κατανόησης, που ονομάζουμε διαίσθηση και διόραση. Το ενεργειακό μας πεδίο, στα διάφορα κραδασμικά στρώματα, δέχεται και εκπέμπει πλήθος μηνυμάτων , που συνήθως μένουν στο περιθώριο της συνειδητότητας ή αναμειγνύονται με νοητικές προβολές. Όταν ανοίξει η πρόσβαση αυτού του πεδίου στη συνείδηση, τότε παράγονται πολλά από τα φαινόμενα που μελετά η μεταφυσική και η παραψυχολογία. Σ΄αυτό το επίπεδο τα χωροχρονικά όρια εκμηδενίζεται και η ίδια η φαινομενικά σταθερή ύλη γίνεται ρευστή και εύπλαστη. Μιλάμε για Έξω Αισθητηριακή Αντίληψη, Πρόγνωση, Οπισθόγνωση, Τηλεπάθεια, Τηλεκινησία, Ψυχομετρία, Υλοποίηση, Εξαΰλωση, Τηλεμεταφορά, πρόσβαση στα Συμπαντικά αρχεία ( Ακασικό Πεδίο ή Μορφογενετικά πεδία) κλπ.
Οι μύστες όλων των εποχών περιέγραψαν παρόμοιες εμπειρίες που επιβεβαιώνουν τα συμπεράσματα της κβαντομηχανικής. Η σύγχρονη επιστήμη αρχίζει δειλά δειλά να προσεγγίζει πειραματικά αυτά τα φαινόμενα που στο παρελθόν ανήκαν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Θα δώσω δύο παραδείγματα. Από τις αρχές του ΄90 έγιναν γνωστά τα πρώτα πειράματα κβαντικής τηλεμεταφοράς . Πριν από μερικά χρόνια (το 1993), μια διεθνής ομάδα έξι επιστημόνων από τις ΗΠΑ, Καναδά, Ισραήλ (C.Bennett της IBM, R.Jozsa, W.Wootters, G.Brassard, C.Crepeau, A.Peres) βρήκαν έναν τρόπο για να πραγματοποιήσουν το πολυσυζητημένο φαινόμενο της τηλεμεταφοράς, χρησιμοποιώντας ένα πολυσυζητημένο παράδοξο φαινόμενο της κβαντομηχανικής, γνωστό ως φαινόμενο Einstein - Podolsky - Rosen. Εν συντομία, βρήκαν έναν τρόπο να ανιχνευθεί-αναλυθεί ένα μέρος των πληροφοριών από ένα αντικείμενο Α, το οποίο κάποιος θα ήθελε να τηλεμεταφέρει, ενώ συγχρόνως προκαλείται το πέρασμα πληροφορίας, μέσω του φαινομένου Einstein-Podolsky-Rosen, σε ένα άλλο αντικείμενο C, το οποίο δεν έχει έλθει ποτέ σε επαφή με το αντικείμενο Α. Αργότερα, με κατάλληλη επεξεργασία του C ανάλογα με τις ανιχνευθείσες πληροφορίες, είναι δυνατό να οδηγηθεί με κατάλληλους μηχανισμούς το αντικείμενο C ακριβώς στην ίδια κατάσταση, όπως ήταν το Α προτού αυτό αναλυθεί. Μια άλλη πειραματική επιβεβαίωση της κβαντικής τηλεμεταφοράς πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ τον Δεκέμβριο του 1997. Αυτό το πρόγραμμα διευθύνθηκε από τον Δρ. Anton Zeilinger του Ιδρύματος για τη πειραματική φυσική στο Πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ. Το πείραμα Caltech (California Institute of Technology) πραγματοποιήθηκε το φθινόπωρο (Οκτώβριος) του 1998. Πήρε το πείραμα του Ίνσμπρουκ και επέτυχε ακόμη ακριβέστερα αποτελέσματα με την προσθήκη ενός τρίτου ανιχνευτή στις συσκευές πειράματος. Αυτά τα πειράματα πιθανόν να μην οδηγούν επί του παρόντος στην τεχνολογία του Star Trek, αλλά μπορούν να βοηθήσει στην περίτεχνη κρυπτογραφία και στα "κβαντικά computers, με απείρως μεγαλύτερες δυνατότητες από τα σημερινά.
O Ronald Mallett, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Connecticut βασίστηκε στις εξισώσεις του Αϊνστάιν για να σχεδιάσει μία χρονομηχανή που χρησιμοποιεί την κυκλοφορία δεσμών laser. Επί του παρόντος τα πειράματα γίνονται με υποατομικά σωματίδια (νετρόνια.). Η θεωρία του Αϊνστάιν αποδέχεται τη δυνατότητα μιας χωροχρονικής στρέψης, αλλά υποστηρίζει ωστόσο ,ότι χρειάζεται μία ανυπολόγιστα γιγάντια ποσότητα μάζας. Ο Mallett, καθηγητής φυσικής για 30 χρόνια, υπολόγισε μια εναλλακτική λύση, Η χρονομηχανή που σχεδιάσε, χρησιμοποιεί φως με τη μορφή κυκλοφορούμενου laser, για να στρεβλώσει ή να καμπυλώσει το χρόνο, αντί να χρησιμοποιηθούν αντικείμενα με μάζα. Ο κος Δανέζης είναι πιο ειδικός να μας δώσει λεπτομερέστερες εξηγήσεις. Ο καθηγητής Mallett είναι ιδιαίτερα αισιόδοξος και πιστεύει πως ο άνθρωπος θα μπορέσει να ταξιδέψει στο χρόνο μέσα σ' αυτόν τον αιώνα. Κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν την ιδέα του ταξιδιού στο χρόνο ανησυχητική, αν και ο Mallett - συνήγορος της θεωρίας των παραλλήλων συμπάντων - μας εγγυάται πως οι χρονομηχανές δε θα παρουσιάσουν κανέναν κίνδυνο.
«Το παράδοξο του παππού (η υπόθεση ότι κάποιος ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και σκοτώνει τον παππού του) δεν αποτελεί ζήτημα» λέει ο Mallett. «Κατά μία άποψη, το ταξίδι στο χρόνο σημαίνει πως ταξιδεύεις συγχρόνως στο χρόνο αλλά και μέσα σε άλλα σύμπαντα. Εάν πας πίσω στο παρελθόν, θα βρεθείς σε άλλο σύμπαν. Μόλις φτάσεις στο παρελθόν, κάνεις μία επιλογή και τότε γίνεται ένας διαχωρισμός. Το δικό μας σύμπαν δε θα επηρεαστεί από αυτό που κάνεις στην επίσκεψή σου στο παρελθόν».
Γύρω μας υπάρχουν αόρατες μικροσκοπικές και μακροσκοπικές πραγματικότητες. Υπάρχουν αόρατες ακτινοβολίες και ενεργειακά πεδία, που όμως μας επηρεάζουν καταλυτικά. Κάθε αόρατο στις αισθήσεις μας πεδίο μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα παράλληλο σύμπαν, στο οποίο είναι δυνατόν να εισχωρήσουμε, αν καταφέρουμε να συντονιστούμε. Η συνειδητότητα μπορεί να ξεφύγει από τα δεσμά των αισθήσεων (το σπήλαιο) και να ανυψωθεί σε ανώτερα επίπεδα απ΄ όπου ελεύθερη θεωρεί την πραγματικότητα των όντων.
Τα φαινόμενα των εξωσωματικών εμπειριών (Ο.Β.Ε.) , των περιθανάτιων φαινομένων (N.D.E. R.Moody, ΜelvinMorse, El.Kubler Ross, Τάκης Ευδόκας, κ.άλλ. ) και της προγεννητικής μνήμης (Kαυκαλίδης, Braian Weiss, S.Grof και άλλοι) μελετούνται πλέον από πολλούς επιστήμονες, που καταλήγουν να επιβεβαιώσουν τη λειτουργία της συνειδητότητας εκτός του σώματος , όπως διαισθητικά και εμπειρικά γνώριζαν οι μύστες και οι αρχαίοι φιλόσοφοι. Οι γνωστοί φυσικοί νόμοι δεν καταργούνται στα λεγόμενα «θαύματα», αλλά συμπληρώνονται από άλλους νόμους ανώτερης τάξης. Η μία πραγματικότητα διεισδύει μέσα στην άλλη και όλες μαζί αποτελούν μια αδιάσπαστη Ενότητα.
Τελικά επιστήμη είναι να έχεις μια ενδιαφέρουσα υπόθεση για κάτι και να προσπαθείς να δεις αν είναι σωστή, διατηρώντας ως το τέλος μέσα σου την αμφιβολία για την ορθότητά της. Ψευδοεπιστήμη είναι να έχεις μια πίστη για κάτι και να προσπαθείς να την αποδείξεις με κάθε τρόπο ως ορθή, επιμένοντας να την υποστηρίζεις ακόμη κι αν δεν μπορείς να αποδείξεις την αξία της και μη λαμβάνοντας υπ'όψιν τα ενάντια επιχειρήματα. Όταν όμως η επιστήμη περιορίζει αυθαίρετα τον κύκλο της παρατήρησής της και περιχαρακώνεται σε μια δογματική κοσμοθέαση, γίνεται με τη σειρά της ψευδοεπιστήμη. Ο επιστημονισμός*, οδηγεί σε μια επικίνδυνη παραμόρφωση του επιστημονικού κοσμοειδώλου και διακατέχεται από τις χαμηλές παρορμήσεις της δύναμης, της εξουσίας και της εκμετάλλευσης· έχει μικρή ή περιστασιακή σχέση με τη φιλαλήθεια και είναι μισαλλόδοξος, ψυχρός, αλαζονικός και καταστρεπτικός. Αλλά η επιστημονική παρόρμηση ήταν και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μεταφυσική επιθυμία του ανθρώπου να γίνει συμμέτοχος στο μυστήριο της ύπαρξης και κοινωνός της αλήθειας. Ο πόθος της γνώσης, στην περίπτωση αυτή, πηγάζει από μια ειλικρινή και ανιδιοτελή αγάπη για την ίδια τη γνώση, που οδηγεί τον άνθρωπο σε μια ψυχική ανάταση, σε έναν εσωτερικό φωτισμό, στη μέθεξή του με το άπειρο, με το θείο, απαλλαγμένος βέβαια από τις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις. Ενώ η μελέτη των παραφυσικών φαινομένων χρίζει λεπτομερή και αυστηρό έλεγχο, η αυτογνωσία, επειδή είναι καθαρά βιωματική, δεν έχει ανάγκη από εξωτερικές επιβεβαιώσεις και αποδείξεις, έτσι όπως δεν χρειάζεται να πείσεις κανένα ότι είσαι χαρούμενος ή λυπημένος.... Απελευθέρωση ή αφύπνιση, λοιπόν σημαίνει την έξοδο από το μερικό και γι αυτό ψευδαισθησιακό, στο γενικό, από το περιορισμένο στο απεριόριστο, από το χρονικό στο άχρονο, από το φαινομενικό γίγνεσθαι στο Είναι. Κάθε βαθμίδα συνείδησης συνοδεύεται από τη δική της αλήθεια και το δικό της βαθμό πραγματικότητας. Η απόλυτη αλήθεια βρίσκεται στην κορυφή αυτής της κλίμακας και ταυτίζεται με το Ένα Αγαθό του Πλάτωνα.
Είδαμε ότι υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες ανάμεσα στη μυστικιστική και στην κβαντική θεώρηση του κόσμου. Υπάρχει όμως και μια βασική διαφορά. Η απόκτηση ανώτερων γνώσεων στον εσωτερικό επιστήμονα , συνοδεύεται από την υποκειμενική του μεταμόρφωση. Για τον ακαδημαϊκό επιστημονικό κόσμο όμως, οι νέες επαναστατικές γνώσεις, πέρα από την αναζήτηση κερδοσκοπικών τεχνικών εφαρμογών, παραμένουν κλεισμένες στις απλησίαστες σφαίρες της θεωρίας και της αφαίρεσης. Οι περισσότεροι επιστήμονες δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν τις φιλοσοφικές, πολιτιστικές και πνευματικές συνέπειες των θεωριών τους. Το μεγαλύτερο μέρος απ΄αυτούς εξακολουθεί να υποστηρίζει ενεργά μια κοινωνία που βασίζεται στη διασπασμένη μηχανιστική άποψη του κόσμου, μια κοινωνία ανισότητας, οικολογικής καταστροφής και βίας. Αρνούνται να δουν το ενιαίο και αρμονικό σύνολο του κόσμου, με ότι αυτό συνεπάγεται. Οι δομές στη σημερινή κοινωνία είναι ξεπερασμένες και δεν αντανακλούν την αρμονική αλληλουχία που παρατηρούμε στη φύση. Η σημερινή κρίση σε όλα τα επίπεδα είναι καθρέφτης αυτής της ανισορροπίας. Το ανθρώπινο γένος , αν θέλει να επιβιώσει και να ευημερήσει καλείται να βγει από το σπήλαιο της άγνοιας και των ψευδαισθήσεων, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Αρωγοί αυτής της προσπάθειας πρέπει να σταθούν, σε αρμονική συνεργασία με τους φιλοσόφους και τους διανοούμενους, οι συνειδητοποιημένοι επιστήμονες .
Φίλε μου, ξέχασες και πάλι ότι ο νόμος δε νοιάζεται γι' αυτό, πώς μια κατηγορία πολιτών θα απολαμβάνει εξαιρετική ευτυχία, αλλά κινεί τους μηχανισμούς ώστε το αγαθό αυτό να τα' απολαύσει όλη η πόλη, οδηγώντας τους πολίτες με πειθώ και με εξαναγκασμό σε σύμπνοια" υποχρεώνοντάς τους να μεταδίδουν ο ένας στον άλλο την ωφέλεια που ο καθένας τους θα είναι σε θέση να προσφέρει στα κοινά. Κι ο ίδιος νόμος επιδιώκει ν' αναδείξει τέτοιους άνδρες στην πόλη, όχι για να τους δώσει το ελεύθερο να στραφεί ο καθένας τους όπου θέλει, αλλά για να τους αξιοποιήσει στο έπακρο για να δεθεί η πόλη με δεσμούς φιλίας.
Ο παρακάτω όρκος, κάτι ανάλογο με τον όρκο του Ιπποκράτη που δίνουν οι γιατροί, έχει προταθεί από το φοιτητικό τμήμα της Αμερικανικής Ομάδας της Pugwash *, (της διεθνούς κινήματος των επιστημόνων για την ειρήνη και τη βιώσιμη ανάπτυξη) ως κατάλληλος για την τελετή αποφοίτησης όλων των νέων επιστημόνων:
«Υπόσχομαι να εργαστώ για έναν καλύτερο κόσμο, όπου η επιστήμη και η τεχνολογία θα χρησιμοποιούνται με κοινωνικά υπεύθυνο τρόπο. Δεν θα χρησιμοποιήσω τις γνώσεις μου για οτιδήποτε έχει σκοπό να βλάψει τους ανθρώπους ή το περιβάλλον. Καθ' όλη τη σταδιοδρομία μου θα εξετάζω έγκαιρα τις ηθικές συνέπειες της επιστημονικής δράσης μου. Παρότι οι αξιώσεις της θέσης που θα κατέχω μπορεί να είναι πολύ μεγάλες, αποδέχομαι αυτή τη δήλωση, διότι αναγνωρίζω ότι η ατομική ευθύνη αποτελεί το πρώτο βήμα στο δρόμο για την ειρήνη.»
Ο νους εκπαιδεύεται να κοιτάζει αόριστα ένα λουλούδι με το βλέμμα του βοτανολόγου, και μια καρδιά με τη γνώση ενός ανατόμου. Κανείς επιστήμονας δεν βρήκε αναλύοντας ένα τριαντάφυλλο, αυτό που ονομάζουμε ομορφιά...Τα πάντα έγιναν βαρετά, προβλέψιμα. Χάθηκε η μαγεία...
Το αληθινό θαύμα και η πραγματική μαγεία είναι η θεώρηση του όντος Όντος : αυτού που πραγματικά υπάρχει και είναι πιο πλούσιο και αξιοθαύμαστο και από την πιο ξέφρενη φαντασίωση. Ζούμε μέσα σε ένα θαύμα αλλά τα μάτια μας είναι νυσταγμένα και η όραση θολή. Βλέπουμε πίσω από ένα καταρράκτη σκέψεων και μνήμης.
Όλη μας η ζωή είναι μια ερμηνεία, Δεν σχετιζόμαστε με αληθινούς ανθρώπους, με τη φύση, με το σύμπαν, αλλά με ολογράμματα κατασκευασμένα από εμάς τους ίδιους.
Η άγνοια της πραγματικότητας είναι η ρίζα του πόνου σε αυτό το θέατρο των σκιών.
Ενώ ο πόνος είναι το αποτέλεσμα της άγνοιας, μπορεί να λειτουργήσει και ως πικρό φάρμακο για την άγνοια! Ο πόνος από τη φύση του δεν επιβεβαιώνει αλλά διαψεύδει, καταρρίπτει, διαλύει. Αυτή η διάψευση τι προκαλεί στο νου, που είναι φτιαγμένος από την ιζηματική συσσώρευση πολλών στρωμάτων σκέψεων, συναισθημάτων και δράσεων ;
Συντρίβει την ψευδαίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας.. Όσο μεγαλύτερος ο πόνος τόσο μεγαλύτερη η ματαίωση και η δυνατότητα κατάρρευσης της εγωικής φυλακής. Λέγω δυνατότητα γιατί δυστυχώς όλοι οι άνθρωποι δεν τον αξιοποιούν το ίδιο. Μερικοί καταφεύγουν στην αναισθησία με διάφορα χημικά ή ψυχολογικά ναρκωτικά και άλλοι στην αυτοκαταστροφή ή την κατάθλιψη. Χρειάζεται δηλαδή μια ειδική ψυχοσύνθεση και κατάλληλη προετοιμασία, ίσως και κάποια εξωτερική βοήθεια για να γίνει ο πόνος σωτήριο φάρμακο. Η Μυητική Πύλη του πόνου δεν είναι βέβαια η μοναδική και αναπόδραστη για να εισχωρήσει κανείς στα άδυτα της ψυχής που είναι και η ψυχή του Σύμπαντος. Υπάρχει ο δρόμος της υπαρξιακής απογοήτευσης, ο δρόμος της Μεγάλης Νοσταλγίας, ο δρόμος της αυτοενθύμησης και ο δρόμος του Θείου έρωτα.
Ο νους πρέπει να αδειάσει για να γεμίσει από αυτό που Υπάρχει. Τότε, για πρώτη φορά, αντιλαμβάνεται το μεγαλείο του μυστηρίου της ζωής και αφυπνίζεται από το συλλογικό όνειρο-εφιάλτη.
Πρέπει να χαθείς για να βρεθείς. Για να βρεις αυτό που είσαι πρέπει να υπερβείς αυτό που νομίζεις ότι είσαι!
Πηγή
Ο Ηράκλειτος: Πίστευε οτι ο άνθρωπος διαθέτει 2 όργανα για τη γνώση της αλήθειας. Την αίσθηση και τον λόγο. Απο αυτά, τη μεν αίσθηση η θεωρούσε απατηλή, δέχεται δε σαν κριτήριο τον λόγο.
Παρμενίδης: Η φιλοσοφία ειναι δυτή. Η μία μορφή της είναι σύμφωνη με την αλήθεια, ενώ η άλλη κατα εικασία. Καθόρισε δε τον λόγο σαν κριτήριο, διότι οι αισθήσεις δεν είναι ακριβής.
Δημόκριτος: Υπάρχουν δύο μορφές γνώσης, μία γνήσια και μία νόθα. Στη νόθα ανήκουν όλα τα παρακάτω, η όραση, η ακοή, η οσμή, η γεύση, η αφή. Η άλλη μορφή γνώσης είναι γνήσια, που είναι ξέχωρη από αυτή
Πλατων: αφού λοιπόν φτιάχτηκε έτσι το σύμπαν, καταλαβαίνουμε οτι φτιάχτηκε σύμφωνα με το αμετάβλητο πρότυπο που γίνεται αντιληπτό μόνο απο την σκέψη και τη λογική. Αφού επομένως δεχόμαστε όλα αυτά, τότε αναγκαστηκά αυτός ο κόσμος πρέπει να είναι εικόνα κάποιού άλλου πραγματικού κόσμου.
Όταν το φαίνεσθαι είναι σημαντικότερο του είναι:
Κάθε χρόνο, πήζουμε στις ευχές, αλλά από το κακό στο χειρότερο ...
Τρίτη 9 Αυγούστου 2022
Ο νους, η άγνοια της πραγματικότητας και ο πόνος
Ιερώνυμος Μπος
9 Αυγούστου 1516 πέθανε: Ιερώνυμος Μπος Ολλανδός ζωγράφος
Ο Ιερώνυμος Μπος (Hieronymus Bosch, γεννώνυμο: Jheronimus van Aken, περ. 1450 - 9 Αυγούστου 1516) ήταν Ολλανδός ζωγράφος που έζησε την περίοδο της πρώιμης Αναγέννησης. Στην εποχή του θεωρήθηκε ένας "επινοητής τεράτων και χιμαιρικών οπτασιών" ενώ περίπου στα 1600, ο ιστορικός τέχνης Κάρελ φαν Μάντερ χαρακτήρισε τους πίνακες του Μπος ως "θαυμαστές και παράξενες φαντασιώσεις, συχνά ανατριχιαστικές". Στον 20ό αιώνα, αρκετοί μελετητές του έργου του Μπος απέδωσαν ένα βαθύτερο νόημα στη ζωγραφική του και προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τις καταβολές της. Έχει χαρακτηριστεί ως ένας υπερρεαλιστής του 15ου αιώνα ενώ για άλλους, το έργο του αντανακλά απόκρυφες πρακτικές του μεσαιωνικού κόσμου όπως η αλχημεία ή η μαγεία.
Βιογραφία.jpg)
Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων (μεσαίο φύλλο)
Ο Ιερώνυμος Μπος (πραγματικό όνομα Ιερώνυμος φαν Άκεν) γεννήθηκε και έζησε στο Χερτόχενμπος, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του δουκάτου της Βραβάντης που ανήκε στη σφαίρα ηγεμονίας του δούκα της Βουργουνδίας. Οι περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και την καλλιτεχνική δραστηριότητα του Μπος προέρχονται από τα δημοτικά αρχεία του Χερτόχενμπος καθώς από τα λογιστικά βιβλία της θρησκευτικής Αδελφότητας της Παναγίας, της οποίας μέλος ήταν και ο Μπος. Η πρώτη αναφορά στον Ιερώνυμο Μπος καταγράφεται το 1474 ενώ ανάμεσα στο 1479 και το 1481 φαίνεται πως νυμφεύτηκε την Aleyt Goyaerts van den Meervenne.
Την περίοδο 1486 - 1487 εμφανίζεται για πρώτη φορά το όνομά του στα αρχεία των μελών της Αδελφότητας της Παναγίας, μία από τις πολυάριθμες αδελφότητες που ανθούσαν κατά το μεσαίωνα και η οποία είχε ως κέντρο λατρείας μία εικόνα της Παναγίας που θεωρείτο θαυματουργή. Αποδεικνύεται πως τα περισσότερα μέλη της οικογένειας του Μπος ήταν επίσης μέλη της αδελφότητας. Επιπλέον ο Μπος φαίνεται πως φιλοτέχνησε έργα κατά παραγγελία για την αδελφότητα καθώς υπάρχουν επιβεβαιωμένες οικονομικές συναλλαγές για τις περιόδους 1480-1481, 1493-1494 και 1511-1513.
Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν πως ο Μπος ταξίδευσε εκτός της πόλης του, υπάρχουν ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες είναι πιθανό να επισκέφτηκε τις νότιες Κάτω Χώρες. Για την καλλιτεχνική παιδεία του Μπος πολύ λίγα είναι γνωστά και θεωρείται πως εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα του ή κάποιον άλλο συγγενή του ζωγράφο. Ο θάνατος του Μπος χρονολογείται στα 1516 και αναφέρεται, επίσης, στα αρχεία της Αδελφότητας της Παναγίας. Η νεκρώσιμη ακολουθία τελέστηκε στις 9 Αυγούστου στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη.
Έργο.jpg)
Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων - Παράδεισος 
Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων - Κόλαση
Οι επίσημες αναφορές σχετικά με το έργο του Μπος είναι περιορισμένες. Αρκετά έργα του υπήρχαν στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, όπου η Αδελφότητα της Παναγίας διατηρούσε ένα δικό της περεκκλήσιο, αν και σήμερα δεν υπάρχουν ίχνη τους. Οι περισσότεροι από τους πίνακες που φιλοξενούνται σήμερα σε μουσεία ή ιδιωτικές συλλογές αποτελούν αντίγραφα ή μιμήσεις των πρωτότυπων συνθέσεων του Μπος και μόνο 30 πίνακες και μερικά σχέδια μπορούν με βεβαιότητα να αποδοθούν σε αυτόν. Επιπλέον, ελάχιστα από τα έργα αυτά φέρουν χρονολογία ενώ αρκετά έχουν υποστεί σημαντικές φθορές.
Τα πρώιμα έργα του Μπος έχουν αρκετά κοινά σημεία με την ολλανδική τέχνη της εποχής και ειδικότερα με τις διακοσμήσεις χειρογράφων. Ανάμεσα στους πίνακες που συγκαταλέγονται στην πρώτη περίοδο του Μπος (1470 - 1485) βρίσκονται τα Επιφάνια, το Ίδε ο Άνθρωπος και ο Ταχυδακτυλουργός, έργα που ακολουθούν περισσότερο παραδοσιακά πρότυπα και είναι απλούστερα σε ότι αφορά τη σύνθεση. Ελάχιστα από τα πρώιμα έργα του Μπος διαφέρουν αισθητά από την παραδοσιακή εικονογραφία, αν και λεπτομέρειες των πινάκων προαναγγέλλουν τις μετεγενέστερες καινοτομίες των έργων του.
Ο Μπος φιλοτέχνησε αρκετά τρίπτυχα, τρεις δηλαδή συναρμοσμένους πίνακες, λίγο ή πολύ πάνω στο ίδιο θέμα. Ένα από τα δημοφιλέστερα και σημαντικότερα έργα του είναι ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων, έργο που θεωρείται γενικά ως το σχόλιο του Μπος πάνω στο θέμα του θανάσιμου αμαρτήματος της λαγνείας. Στο αριστερό φύλλο του τρίπτυχου απεικονίζεται ο Αδάμ και η Εύα στον κήπο της Εδέμ, στο μεσαίο φύλλο κυριαρχεί το θέμα των σαρκικών απολαύσεων ενώ στο δεξί φύλλο δεσπόζει η απεικόνιση της Κόλασης.
Η έννοια της αμαρτίας αλλά και το ευρύτερο μεσαιωνικό θέμα της Δευτέρας Παρουσίας (ή διαφορετικά της Τελικής Κρίσης) αποτέλεσαν κεντρικούς άξονες στη θεματολογία του Μπος, που είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου θρησκευτικού περιεχομένου.
9 augustus 1516 Overleden: Jheronimus Bosch Nederlandse schilder
Jheronimus Bosch (Jheronimus Bosch, geslachtsnaam: Jheronimus van Aken, ca. 1450 - 9 augustus 1516) was een Nederlandse schilder die leefde tijdens de vroege Renaissance. In zijn tijd werd hij beschouwd als een "uitvinder van monsters en hersenschimmen", terwijl de kunsthistoricus Karel van Mander rond 1600 de schilderijen van Bosch beschreef als "prachtige en vreemde verbeeldingen, vaak huiveringwekkend". In de 20e eeuw gaven verschillende geleerden van Bosch' werk een diepere betekenis aan zijn schilderij en probeerden ze de oorsprong ervan te interpreteren. Hij wordt gekarakteriseerd als een surrealist uit de 15e eeuw, terwijl voor anderen zijn werk occulte praktijken van de middeleeuwse wereld weerspiegelt, zoals alchemie of magie.
Biografie
De tuin der lusten (middelste blad)
Hieronymus Bosch (echte naam Hieronymus van Aken) werd geboren en woonde in Hertochenbos, een van de grootste steden in het hertogdom Brabant die tot de hegemonie van de hertog van Bourgondië behoorde. De meeste informatie over Bosch' leven en artistieke activiteit is afkomstig uit het gemeentearchief van Hertohenbos en uit de rekeningboeken van de religieuze Broederschap van de Maagd Maria, waarvan Bosch ook lid was. De eerste verwijzing naar Jheronimus Bosch dateert van 1474, terwijl hij tussen 1479 en 1481 lijkt te trouwen met Aleyt Goyaerts van den Meervenne.
In de periode 1486 - 1487 komt zijn naam voor het eerst voor in de archieven van de leden van de Broederschap van de Maagd Maria, een van de talrijke broederschappen die bloeide tijdens de Middeleeuwen en die als centrum van aanbidding een icoon van de Maagd Maria die als wonderbaarlijk werd beschouwd. Het blijkt dat de meeste familieleden van Bosch ook lid waren van de broederschap. Bovendien lijkt Bosch opdrachten te hebben gegeven voor de broederschap, aangezien er bevestigde financiële transacties zijn voor de perioden 1480-1481, 1493-1494 en 1511-1513.
Hoewel er geen aanwijzingen zijn dat Bosch buiten zijn stad heeft gereisd, zijn er aanwijzingen dat hij mogelijk Zuid-Nederland heeft bezocht. Er is zeer weinig bekend over de artistieke opleiding van Bosch en er wordt aangenomen dat hij werd opgeleid door zijn vader of een ander schilderfamilielid. De dood van Bosch dateert uit 1516 en wordt ook vermeld in de archieven van de Broederschap van de Maagd Maria. De uitvaartdienst werd gehouden op 9 augustus in de kerk van Agios Ioannis.
Werk
De tuin van aardse geneugten - Paradise
De tuin der lusten - Hell
Officiële verwijzingen naar het werk van Bosch zijn beperkt. Verschillende van zijn werken bevonden zich in de kerk van Agios Ioannis, waar de Broederschap van de Maagd een eigen kapel had, hoewel er vandaag de dag geen sporen van zijn. De meeste schilderijen in musea of privécollecties zijn kopieën of imitaties van Bosch' originele composities, en slechts 30 schilderijen en enkele tekeningen kunnen met zekerheid aan hem worden toegeschreven. Bovendien dragen enkele van deze werken een datum terwijl verschillende aanzienlijke schade hebben opgelopen.
De vroege werken van Bosch hebben veel gemeen met de Nederlandse kunst van die tijd en vooral met versieringen in handschriften. Tot de schilderijen uit de eerste periode van Bosch (1470 - 1485) behoren de Driekoningen, De man en de tovenaar, werken die meer traditionele patronen volgen en eenvoudiger van samenstelling zijn. Weinig vroege werken van Bosch verschillen merkbaar van de traditionele iconografie, hoewel details van de schilderijen een voorbode zijn van zijn latere innovaties.
Bosch maakte meerdere triptieken, oftewel drie samengestelde schilderijen, min of meer over hetzelfde onderwerp. Een van zijn meest populaire en belangrijke werken is De tuin der lusten, een werk dat algemeen wordt beschouwd als Bosch' commentaar op het thema van de doodzonde van lust. Het linkerblad van het drieluik stelt Adam en Eva in de Hof van Eden voor, het middelste blad wordt gedomineerd door het thema van vleselijke genoegens terwijl het rechterblad wordt gedomineerd door de afbeelding van de hel.
Zowel het begrip zonde als het bredere middeleeuwse thema van de Wederkomst (of anders het Laatste Oordeel) waren centrale assen in Bosch' thematiek, die bijna volledig religieus is.
Τούρτα σοκολάτας χωρίς αυγά
Τούρτα σοκολάτας χωρίς αυγά
Τι χρειαζόμαστε:
Βάση:
70 γρ. σοκολατένιους κόκκους ρυζιού
50 γρ. κουβερτούρα
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο Γέμιση:
500 ml φυτική σαντιγύ
150 γρ. κουβερτούρα
1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
120 γρ. πραλίνα φουντουκιού ή αμυγδάλου
60 γρ. αμύγδαλα καβουρντισμένα
1 κουταλιά της σούπας άχνη Επικάλυψη:
100 γρ. κουβερτούρα
4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
κακάο για πασπάλισμα
ξύσμα κουβερτούρας και αμύγδαλα φιλέ (φέτες) για διακόσμηση
Πως το κάνουμε:
Δημήτριος Σίμου Μπαλάνος
Ο Δημήτριος Σίμου Μπαλάνος (1877–1959) ήταν Έλληνας θεολόγος καθηγητής πανεπιστημίου και υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Δεκεμβρίου 1877, ως γόνος επιφανούς ηπειρωτικής οικογένειας. Αποφοίτησε από το 1o Πειραματικό Λύκειο Αθηνών. Σπούδασε νομική στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας για δύο χρόνια προτού εγκαταλείψει και συνεχίσει με σπουδές θεολογίας όπου το 1899 αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Γερμανία σπουδάζοντας φιλοσοφία, φιλολογία και θεολογία στα Πανεπιστήμια της Ιένας, της Λειψίας και της Χάλλε. Επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε καθηγητής στο Αρσάκειο, καθώς και σε διδασκαλεία δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης (1904–1918), ενώ διετέλεσε καθηγητής θρησκευτικών του βασιλέα Γεωργίου Β΄ (1908–1909).
Το 1905 εξελέγη υφηγητής δογματικής στη Θεολογική Σχολή ενώ από το 1923 διετέλεσε καθηγητής στη Θεολογική Σχολή Αθηνών στην έδρα της Πατρολογίας και της Ερμηνείας των Πατέρων (1924–48). Διετέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1945–1946, αντιπρύτανης
το ακαδημαϊκό έτος 1944–1945 και κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής κατά
το ακαδημαϊκό έτος 1929–1930. Αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο το 1948
εξαιτίας του ορίου ηλικίας, και ονομάστηκε ομότιμος καθηγητής.
Το 1931 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και υπήρξε πρόεδρός της το 1939. Μεταξύ 1951 και 1956 διατέλεσε γενικός γραμματέας της Ακαδημίας.
Διετέλεσε Υπουργός θρησκευμάτων και Παιδείας στην κυβέρνηση Δεμερτζή, παραιτήθηκε όμως λόγω διαφωνίας του με τον πρόεδρο της κυβερνήσεως Κωνσταντίνο Δεμερτζή για το πανεπιστημιακό ζήτημα. Αργότερα, έγινε υπουργός Παιδείας και προσωρινά Εφοδιασμού στην κυβέρνηση του Πέτρου Βούλγαρη το 1945.
Ήταν ισόβιος διευθυντής του Ορφανοτροφείου Χατζηκώστα από το 1915 έως τον θάνατό του. Πέθανε στις 9 Αυγούστου 1959, από πνευμονία στην Αθήνα, και η κηδεία του έγινε στον ιερό ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου στις 11 Αυγούστου 1959.
August 9, 1959 Died: Dimitrios Balanos Greek theologian Dimitrios Simou Balanos (1877–1959) was a Greek theological university professor and Minister of National Education and Religious Affairs. Biographical data He was born in Athens on December 1, 1877, as a scion of a prominent continental family. He graduated from the 1st Experimental High School of Athens. He studied law at the National University of Athens for two years before dropping out to study theology where he was awarded a doctorate in 1899. In the next four years he completed his studies in Germany studying philosophy, philology and theology at the Universities of Jena, Leipzig and Halle. He returned to Greece and was appointed a professor in Arsakeio, as well as teaching primary and secondary education (1904–1918), while he was a religious teacher to King George II (1908–1909). In 1905 he was elected assistant professor of dogma at the Theological School, while from 1923 he was a professor at the Athens Theological School in the chair of Patrology and Interpretation of the Fathers (1924–48). He was rector of the University of Athens during the academic year 1945–1946, vice-rector during the academic year 1944–1945 and dean of the Theological School during the academic year 1929–1930. He left the University in 1948 because of the age limit, and was named professor emeritus. In 1931 he was elected a member of the Academy of Athens and was its president in 1939. Between 1951 and 1956 he was secretary general of the Academy. He was the Minister of Religious Affairs and Education in the Demertzis government, but resigned due to his disagreement with the president of the government, Konstantinos Demertzis, on the university issue. Later, he became Minister of Education and temporary Supply in the government of Petros Voulgaris in 1945. He was lifelong director of the Hatzikosta Orphanage from 1915 until his death. He died on August 9, 1959, of pneumonia in Athens, and his funeral took place in the holy church of Agios Dionysios Areopagitou on August 11, 1959.
9. August 1959 Gestorben: Dimitrios Balanos griechischer Theologe Dimitrios Simou Balanos (1877–1959) war ein griechischer theologischer Universitätsprofessor und Minister für nationale Bildung und religiöse Angelegenheiten. Biografische Daten Er wurde am 1. Dezember 1877 in Athen als Spross einer prominenten kontinentalen Familie geboren. Er absolvierte die 1. Experimental High School of Athens. Er studierte zwei Jahre Jura an der Nationalen Universität Athen, bevor er sein Theologiestudium abbrach, wo er 1899 promoviert wurde. In den folgenden vier Jahren absolvierte er sein Studium in Deutschland mit dem Studium der Philosophie, Philologie und Theologie an den Universitäten Jena, Leipzig und Halle. Er kehrte nach Griechenland zurück und wurde zum Professor in Arsakeio ernannt. Außerdem unterrichtete er Grund- und Sekundarschulbildung (1904–1918), während er Religionslehrer von König Georg II. (1908–1909) war. 1905 wurde er zum Assistenzprofessor für Dogmatik an der Theologischen Schule gewählt, während er ab 1923 Professor an der Athener Theologischen Schule auf dem Lehrstuhl für Patrologie und Interpretation der Väter war (1924–48). Er war im Studienjahr 1945–1946 Rektor der Universität Athen, im Studienjahr 1944–1945 Vizerektor und im Studienjahr 1929–1930 Dekan der Theologischen Fakultät. 1948 verließ er die Universität wegen der Altersgrenze und wurde emeritiert. 1931 wurde er zum Mitglied der Akademie von Athen gewählt und war 1939 deren Präsident. Zwischen 1951 und 1956 war er Generalsekretär der Akademie. Er war Minister für religiöse Angelegenheiten und Bildung in der Regierung Demertzis, trat jedoch zurück, weil er in der Universitätsfrage mit dem Präsidenten der Regierung, Konstantinos Demertzis, nicht einverstanden war. Später wurde er 1945 Bildungsminister und vorübergehend Versorgungsminister in der Regierung von Petros Voulgaris. Er war von 1915 bis zu seinem Tod lebenslanger Direktor des Hatzikosta-Waisenhauses. Er starb am 9. August 1959 an einer Lungenentzündung in Athen und seine Beerdigung fand am 11. August 1959 in der heiligen Kirche Agios Dionysios Areopagitou statt.
Ηρόδοτος
http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/Herodotus.html Ηρόδοτος - Herodotus
Ηρόδοτος Διάσημος Έλληνας ιστορικός που επονομάστηκε «πατήρ της
ιστορίας». Γεννήθηκε στην Αλικαρνασσό, δωρική αποικία, από επίσημο
γένος. Επειδή, λόγω φθόνου, ο τύραννος Λύγδαμις, σκότωσε το θείο του
Ηρόδοτου ποιητή Πανύασι, ο Ηρόδοτος έφυγε στη Σάμο, νήσο ιωνική, εκεί δε
άντλησε τη χάρη του γραψίματός του.
Το 454 ξαναγύρισε στην Αλικαρνασσό, και μαζί με στασιαστές, εξεδίωξε
τον τύραννο, αλλά και πάλι εγκατέλειψε την πατρίδα του. Το 445 βρισκόταν
στην Αθήνα και ήταν φίλος του Περικλή. Στα 444 μετοίκησε μαζί με άλλους
αποίκους στους Θουρίους, πόλη που τόσο αγάπησε, ώστε παρέμεινε οριστικά
εκεί, εκεί έγραψε κι εκεί πέθανε. Γι’ αυτό ονομάζεται και «Θούριος». Η
γιγαντιαία πάλη των Ελλήνων, και ιδίως των Αθηναίων, τον εντυπωσίασαν
βαθύτατα. Γι’ αυτό σκέφθηκε να συγγράψει αυτά τα γεγονότα και να τα
παραδώσει στους μεταγενέστερους. Αλλά δεν περιορίστηκε στο να περιγράψει
πέντε έξι νικηφόρες μάχες, αντίθετα εξέτασε τα πρόσωπα που
πρωταγωνίστησαν και τη γεωπολιτική πραγματικότητα και τη σύνθεση της
αχανούς περσικής αυτοκρατορίας και των λαών που είχαν συγχωνευθεί κάτω
από τη δεσποτεία της. Το ίδιο έκανε και για τις Ελληνικές πόλεις, τις
έριδές τους, τις αντιζηλίες τους, τους ανταγωνισμούς των. Έτσι, η
ιστορία του προοριζόταν να συμπεριλάβει κάθε ιστορική και γεωγραφική
επιστήμη των χρόνων εκείνων. Ήταν μια εποποιία με πολλά επεισόδια που τα
χρησιμοποιούσε για να εξάρει και να διαφωτίσει τις κύριες ιδέες. Για να
μπορέσει να συγγράψει ένα τέτοιο έργο πιο άρτια, αψηφώντας δαπάνες,
κόπους, ταλαιπωρίες και κινδύνους, περιηγήθηκε, από ξηρά και θάλασσα,
απώτατες χώρες, που έμελλε να περιγράψει. Έτσι έπλευσε το Βόσπορο,
περιηγήθηκε τις ελληνικές πόλεις, προχώρησε προς τη Σκυθία και την
Κολχίδα, ύστερα πήγε στην Κύπρο, στη Φοινίκη, στη Βαβυλωνία, την Περσία,
για να διασχίσει το μέγα περσικό κράτος, από τις παραλίας μέχρι της
πρωτευούσης του, και να περιγράψει με ακρίβεια τη βασιλική οδό: Έφεσος –
Σάρδεις – Σούσα. Ακόλουθα περιηγήθηκε την Αίγυπτο, θαύμασε τον ανώτατο
πολιτισμό της χώρας αυτής και όλα τα θαυμάσια του Νείλου. Επισκέφθηκε
όμοια πολλές ελληνικές χώρες, τη Θασσαλία, την Ήπειρο, την Πελοπόννησο
και την υπερπόντια Μεγάλη Ελλάδα. Και όλα αυτά τα ταξίδια δεν τα έκανε
για εμπορία και πλουτισμό, αλλά από ακατανίκητη επιστημονική φιλομάθεια
και περιέργεια. Ο Ηρόδοτος δεν είναι μόνο ο «πατέρας της ιστορίας», αλλά
και ο ιδρυτής της γεωγραφίας και ο σπουδαιότερος περιηγητής της
αρχαιότητος. Επειδή δεν γνώριζε τις γλώσσες των ξένων λαών, είχε μαζί
του διερμηνείς, αμαθείς ως επί το πολύ, οι οποίοι όμως τον διευκόλυναν
κατά κάποιον τρόπο. Όμως κυρίως βασιζόταν στα μάτια του, και όσα έβλεπε,
αυτά και περιέγραφε. Ερωτούσε, ερευνούσε, και έλεγχε τις πληροφορίες
που του δίδονταν, κάνοντας επιλογή των ειδήσεων. «Πρέπει να λέγω όσα μου
λέγουν, ας μη τα πιστεύω όλα». Έτσι έγραψε και πράγματα που
αμφισβητούσε, μα που στάθηκαν χρήσιμα για τους μεταγενέστερους. Πολλές
φορές, νεώτεροι περιηγητές, εθνογράφοι, φυσιογράφοι, θαύμασαν την
αλήθεια και την ακρίβεια των περιγραφών του Ηρόδοτου. Η Ιστορία του
διαιρέθηκε από τους Αλεξανδρινούς λογίους σε εννέα βιβλία, στα οποία
εδόθησαν ως τίτλοι, τα ονόματα των Μουσών: Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια,
Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία και Καλλιόπη. Μέσα σ’
αυτά τα βιβλία, ο Ηρόδοτος, συμπεριέλαβε όλες τις επιφανείς πράξεις των
Ελλήνων και βαρβάρων μέσα στο χρονικό διάστημα των 240 ετών. Η ιστορία
του αρχίζει από την αδικία των βαρβάρων, για να τελειώσει στην τιμωρία
τους, δηλαδή στην κάθαρση του δράματος, το πνεύμα δε γενικά που τη
διέπει είναι το πνεύμα της Νέμεσης.
Νηφάλιος όμως, δεν είναι ποτέ σκληρός προς τους εχθρούς, αλλά
ευλαβείται τους ηττημένους, εξαίροντας ακόμα και τις αρετές τους. Μια
ευπιστία και παιδική αφέλεια, αν μειώνει το κύρος του σαν ιστορικού
όμως, τον κάνει επαγωγό στον αναγνώστη.
Herodot Berühmter griechischer Historiker, der "Vater der Geschichte" genannt wird. Er wurde in Halikarnassos, einer dorischen Kolonie, in eine offizielle Familie geboren. Weil der Tyrann Lygdamis aus Neid den Onkel des Herodot, den Dichter Panyasi, tötete, floh Herodot nach Samos, einer ionischen Insel, und fand dort nicht die Gnade seines Schreibens. 454 kehrte er nach Halikarnassos zurück und vertrieb zusammen mit Rebellen den Tyrannen, verließ aber erneut seine Heimat. 445 war er in Athen und mit Perikles befreundet. 444 zog er mit anderen Siedlern nach Thuri, eine Stadt, die er so sehr liebte, dass er dort dauerhaft blieb, dort schrieb und dort starb. Deshalb wird er auch „Thurios“ genannt. Der gewaltige Kampf der Griechen und besonders der Athener beeindruckte ihn tief. Deshalb dachte er daran, diese Tatsachen aufzuschreiben und der Nachwelt zu überliefern. Aber er beschränkte sich nicht darauf, fünf oder sechs siegreiche Schlachten zu beschreiben, sondern untersuchte die Figuren, die die Führung übernahmen, und die geopolitische Realität und Zusammensetzung des riesigen persischen Reiches und der Völker, die unter seiner Despotie verschmolzen waren. Er tat dasselbe für die griechischen Städte, ihre Fehden, ihre Rivalitäten, ihre Rivalitäten. So sollte seine Geschichte alle historischen und geographischen Wissenschaften jener Zeit umfassen. Es war ein Epos mit vielen Episoden, die sie nutzten, um die Hauptideen hervorzuheben und zu beleuchten. Um ein solches Werk gründlicher zu schreiben, Kosten, Mühsal, Leiden und Gefahren trotzend, bereiste er zu Lande und zur See ferne Länder, die er gleich beschreiben würde. So segelte er über den Bosporus, bereiste die griechischen Städte, ging weiter nach Skythen und Kolchis, ging dann nach Zypern, Phönizien, Babylonien, Persien, um den großen persischen Staat von den Küsten bis zu seiner Hauptstadt zu durchqueren und den Königsweg genau zu beschreiben: Ephesos - Sardes - Susa. Als nächstes bereiste er Ägypten, bewunderte die höchste Zivilisation dieses Landes und all die Wunder des Nils. Er besuchte auch viele griechische Länder, Thessalien, Epirus, Peloponnes und Großgriechenland in Übersee. Und er unternahm all diese Reisen nicht für Handel und Bereicherung, sondern aus unbesiegbarer wissenschaftlicher Neugier und Neugier. Herodot ist nicht nur der „Vater der Geschichte“, sondern auch der Begründer der Geographie und der größte Reisende der Antike. Weil er die Sprachen fremder Völker nicht kannte, hatte er Dolmetscher dabei, meist ungebildet, die ihm aber irgendwie erleichterten. Aber hauptsächlich verließ er sich auf seine Augen, und was er sah, beschrieb er. Er fragte, recherchierte und überprüfte die ihm gegebenen Informationen und wählte die Nachrichten aus. "Ich muss sagen, was sie mir sagen, glauben wir nicht alles." Also schrieb er auch Dinge, die er bezweifelte, die aber für spätere Generationen nützlich waren. Viele Male bewunderten jüngere Reisende, Ethnographen, Physiographen die Wahrheit und Genauigkeit der Beschreibungen von Herodot. Seine Geschichte wurde von den alexandrinischen Gelehrten in neun Bücher gegliedert, in denen die Namen der Musen als Titel angegeben wurden: Cleo, Euterpe, Thalia, Melpomene, Terpsichore, Erato, Polymnia, Urania und Calliope. Herodot fasste in diesen Büchern alle berühmten Taten der Griechen und Barbaren über einen Zeitraum von 240 Jahren zusammen. Seine Geschichte beginnt mit der Ungerechtigkeit der Barbaren, um mit ihrer Bestrafung zu enden, dh mit der Reinigung des Dramas, und der Geist im Allgemeinen, der es regiert, ist der Geist der Nemesis. Nüchtern ist er jedoch niemals grausam zu seinen Feinden, sondern respektiert die Besiegten und hebt sogar ihre Tugenden hervor. Eine Leichtgläubigkeit und kindliche Naivität, wenn sie sein Prestige als Historiker schmälern, machen ihn jedoch zu einem Anreiz für den Leser.
9 Αυγούστου • Αποστόλου Ματθία • Μαρτύρων Αλεξίου, Δημητρίου, Ιακώβου, ...
 |
| Κάτω Χωριό Ιεράπετρας το προοίμιο αυτής (φ.Μ.Κυμάκη) |
9 Αυγούστου
• Αποστόλου Ματθία
• Μαρτύρων Αλεξίου, Δημητρίου, Ιακώβου, Ιουλιανού, Ιωάννου, Λεοντίου, Μαρκιανού, Πέτρου, Φωτίου, Μαρίας και Μάρθας της πατρικίας, των δια την εικόνα του Σωτήρος Χριστού αθλησάντων, και Αντωνίου του Αλεξανδρέως
• Οσίων Ψόη και Γερμανού
• Κωνσταντίνου Κωνσταντινουπόλεως
• Εύρεση Αχειροποιήτου Εικόνος Χριστού
9 august • Apostolo Matthias • Mucenicii Alexie, Dimitrie, Iacov, Iulian, Ioan, Leontie, Markian, Petru, Fotie, Maria si Marta dintre patricieni, care se antrenau pentru chipul lui Hristos Mantuitorul si Antonie al Alexandriei • Sfinţii Psoi şi Germanos • Konstantinou Konstantinoupoleos • Găsirea unei imagini neatinsă a lui Hristos
օգոստոսի 9 • Ապոստոլո Մաթիաս • Ալեքսիոս, Դեմետրիոս, Հակոբոս, Հուլիանոս, Հովհաննես, Լեոնտիոս, Մարկիանոս, Պետրոս, Ֆոտիոս, Մարիամ և Մարթա նահատակներ՝ Քրիստոս Փրկչի կերպարի համար զորավարժություններ կատարող հայրապետների և Անտոնիոս Ալեքսանդրացու. • Սրբոց Պսոյ եւ Գերմանոս • Konstantinou Konstantinoupoleos • Քրիստոսի անձեռնմխելի պատկերը գտնելը
9 август • Апостоло Матиас • Мъченици Алексий, Димитрий, Яков, Юлиан, Йоан, Леонтий, Маркиан, Петър, Фотий, Мария и Марта от патрициите, които се упражняваха за образа на Христос Спасител, и Антоний Александрийски • Свети Псой и Германос • Константину Константинополеос • Намиране на недокоснат образ на Христос
 |
| για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +- |
9 Αυγούστου:
Παγκόσμια Ημέρα Ιθαγενών
9 август: Международен ден на коренното население
օգոստոսի 9: Բնիկ ժողովուրդների միջազգային օր
9 august: Ziua internațională a popoarelor indigene
Κέικ νηστίσιμο με τρούφα και ινδοκάρυδο
Κέικ νηστίσιμο με τρούφα και ινδοκάρυδο
Τι χρειαζόμαστε:
3 1/2 ποτήρια αλεύρι φαρίνα
3 κουταλάκια Baking
1 ποτήρι λάδι
1 ποτήρι φρέσκο χυμό πορτοκαλιού
ξύσμα πορτοκαλιού
1 ποτηρι ινδοκάρυδο
1 ποτήρι ζάχαρη
1 σακουλάκι τρούφα
Πως το κάνουμε: Διαβάστε περισότερο: Κέικ νηστίσιμο με τρούφα και ινδοκάρυδο http://www.sintagespareas.gr/sintages/keik-nistisimo-me-troufa-kai-indokarido.html#ixzz22R9TwGjJ
Σήμερα 9/8... Αποστόλου Ματθίου
 |
| στην Ιεράπετρα αγαπούν το ψάρεμα ανέκαθεν(φ.Μ.Κυμάκη) |
|
| για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +- |
Ψυχοθεραπευτική Τέχνη
 |
| Η Άγνωστη Ψυχοθεραπευτική Τέχνη του Ηράκλειτου. |