Γλυκό σιροπιαστό με ινδική καρύδα

 

Υλικά

α) για τη ζύμη :
2 ποτήρια ψιλό σιμιγδάλι ,
1 ποτήρι αλεύρι αλατίνη για όλες τις χρήσεις,
1 ποτήρι ινδική καρύδα,
1 ποτήρι ζάχαρη,
7 αβγά,
2 1/2 κουταλιές μπέικιν,
1 βανίλια,
ξύσμα 1λεμόνι,
1 κεσεδάκι βούτυρο Άλτις,
1 1/2 κεσεδάκι γιαούρτι 2%

β) για το σιρόπι:
2 ποτήρια ζάχαρη,
3 1/2 ποτήρια νερό,
ξύσμα 1 λεμόνι,
2 κουταλιές μέλι,
1 βανίλια

Εκτέλεση
2-3 ώρες πριν βγάζουμε από το ψυγείο το βούτυρο και τα αβγά.
Πρώτα απ'όλα ετοιμάζουμε το ταψί. Για τη συγκεκριμένη δοσολογία είναι κατάλληλο ένα ταψί στρογγυλό με διάμετρο γύρω στους 30 πόντους.
Άν χρησιμοποιήσετε παραλληλόγραμο υπολογίστε να αναλογεί στο μέγεθος με αυτό που αναφέρω. Άν το ταψί σας είναι μεγαλύτερο του ζητούμενου απλώς το γλυκό σας δεν θα έχει μεγάλο πάχος. Το ταψί το βουτυρώνουμε με το ίδιο βούτυρο και το πασπαλίζουμε με λίγη ζάχαρη. Το αφήνουμε στην άκρη να περιμένει.
Έπειτα σε μια λεκανίτσα ανακατεύομε καλά (να γίνουν ένα μίγμα) τα στεγνά υλικά : σιμιγδάλι, αλεύρι,καρύδα, μπέικιν.
Το επόμενο βήμα είναι να χτυπήσουμε τη μαρέγκα. Πρέπει πρώτα να φέρουμε τα αβγά σε μια θερμοκρασία προς το θερμό. Ανάβουμε λίγο τον φούρνο στους 30 βαθμούς μετά τον σβήνουμε και μέσα σε ένα ταψάκι τοποθετούμε τα αβγά και το κεσεδάκι το βούτυρο και τα βάζομε στον φούρνο για 3 λεπτά. ΄Επειτα βγάζουμε τα αβγά και χωρίζουμε τα ασπράδια απο τους κρόκους. Χτυπάμε τα ασπράδια αρκετά ώστε η μαρέγκα να γίνει όσο γίνεται πιο αφρώδης και την αφήνουμε στην άκρη να περιμένει.
Έπειτα σε ένα ευρύχωρο σκεύος βάζουμε το βούτυρο σχεδόν λιωμένο και με μίξερ χειρός το χτυπάμε να αφρατέψει , προσθέτουμε τη ζάχαρη σιγά σιγά συνεχίζοντας το χτύπημα, ρίχνουμε τους κρόκους ένα -ένα χτυπώντας πάντα, ακολουθεί το γιαούρτι το ξύσμα και τη βανίλια. Μετά αφήνουμε το μίξερ
΄Ηρθε η ώρα για τη μαρέγκα . Ρίχνουμε τον αφρό και αν από κάτω υπάρχει υγρό το δουλεύουμε λίγο με το σύρμα και το προσθέτουμε κι αυτό. Μετά με το χέρι απαλά απαλά για να μή ξεφουσκώσει η μαρέγκα ανακατεύομε το μίγμα και συγχρόνως ρίχνουμε το μίγμα με τα στεγνά υλικά σιγά-σιγά.
Όταν έχει αναμιχθεί τέλεια όλο το υλικό , το βάζουμε στο ταψί . Φροντίζουμε να έχουμε έτοιμο προθερμασμένο το φούρνο στους 180 βαθμούς. Το γλυκό είναι έτοιμο σε μισή ώρα περίπου, αλλά καλύτερα να το τσεκάρουμε με ένα μαχαίρι . Το τρυπάμε κιάν βγεί καθαρό έχει ψηθεί.
Μόλις το βγάλουμε ετοιμάζουμε το σιρόπι. Από τη στιγμή που θα αρχίσει να βράζει το αφήνουμε 5-6 λεπτά και μετά το σβήνουμε. Η εφαρμογή γίνεται με καυτό το σιρόπι και το γλυκό λίγο ζεστό. Με ένα κουτάλι βάζουμε το σιρόπι ήρεμα και προσεκτικά ώστε να μοιραστεί ομοιόμορφα σε όλο το γλυκό.
Στο τέλος πασπαλίζουμε με καρύδα. Το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς για να κοπεί σωστά. Από την επομένη το βάζουμε στο ψυγείο. Καλή επιτυχία!

Η συνταγή είναι από παλιό περιοδικό

//////////////////////

Materials 

a) for the dough: 2 glasses of fine semolina, 1 glass of all-purpose saltine flour, 1 glass of coconut, 1 glass of sugar, 7 eggs, 2 1/2 tablespoons baking powder, 1 vanilla, zest of 1 lemon, 1 stick of Altis butter, 1 1/2 cups of 2% yogurt 

b) for the syrup: 2 glasses of sugar, 3 1/2 glasses of water, zest of 1 lemon, 2 spoons of honey, 1 vanilla 

 Implementation 2-3 hours before we take the butter and eggs out of the fridge. 

First of all, we prepare the pan. A round pan with a diameter of around 30 points is suitable for this dosage. If you use a parallelogram, calculate that it is proportional to the size I mention. If your pan is larger than requested, your dessert will simply not be very thick. Butter the pan with the same butter and sprinkle with a little sugar. We set it aside to wait. Then, in a small bowl, mix well (make a mixture) the dry ingredients: semolina, flour, coconut, baking powder. The next step is to whip the meringue. We must first bring the eggs to a temperature towards the warm. Turn on the oven a little at 30 degrees, then turn it off and place the eggs and a knob of butter in a pan and put them in the oven for 3 minutes. Then we take out the eggs and separate the whites from the yolks. Beat the egg whites enough to make the meringue as foamy as possible and set it aside to wait. Then put the almost melted butter in a large bowl and beat it with a hand mixer until it becomes foamy, add the sugar little by little while continuing to beat, add the egg yolks one by one while always beating, followed by the yogurt, the zest and the vanilla. Then we leave the mixer It's time for the meringue. Pour the foam and if there is liquid underneath, work it a little with the wire and add it too. Then gently by hand, so that the meringue does not deflate, mix the mixture and at the same time pour the mixture with the dry ingredients slowly. When all the material is perfectly mixed, put it in the pan. Make sure the oven is preheated to 180 degrees. The dessert is ready in about half an hour, but it is better to check it with a knife. We pierce it and it comes out clean, it is cooked. As soon as we take it out, we prepare the syrup. From the moment it starts to boil, leave it for 5-6 minutes and then turn it off. The application is done with the syrup hot and the dessert slightly warm. With a spoon, put the syrup calmly and carefully so that it is distributed evenly throughout the dessert. At the end sprinkle with coconut. Let it cool completely so it can be cut properly. From the next day we put it in the fridge. Good luck! The recipe is from an old magazine

Ο ρόλος της ζωής μας....

Οταν κάποιος ζει καθημερινά σ'ένα τόπο δίχως προβλήματα σιγά σιγά ξεχνά την έννοιά του. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να θυμάται την αξία του χώματος πάνω στο οποίο ζει. Η καθημερινότητα σβήνει τη μνήμη. Όλες οι μέρες είναι ίδιες. Όλες οι μέρες είναι μια. Κι αυτή η μέρα είναι ζωή. Όταν όμως κάποιος άλλος διεκδικεί τον ίδιο τόπο, το ίδιο χώμα, αυτή η μέρα γίνεται κατοχή. Σ'ένα ελεύθερο και δημοκρατικό πλαίσιο, κάθε γνώμη έχει την έκφρασή της. Όλες έχουν την ίδια αξία διότι τελικά ο κόσμος παραμένει αδιάφορος σ'αυτές Ο καθένας έχει το κόμμα του, την εφημερίδα του και τη ζωή του. Ο καθένας δεν είναι παρά ένα στοιχείο μιας ανώνυμης μάζας και θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο διότι κανείς δεν ασχολείται μ'αυτά που λέει. Σε περίοδο κρίσης όμως όλα παίρνουν μιαν άλλη σημασία.

Στην Κύπρο, οι ακροδεξιοί μιλούν για την πατρίδα και οι ακροαριστεροί για την ιδέα. Οι υπόλοιποι γεμίζουν το κενό της πολιτικής ζωής έτσι ώστε να υπάρχει ένα ευρύ φάσμα επόψεων όταν τελικά δεν το έχουμε ανάγκη. Ο καθένας μας δεν υπάρχει παρά μόνο δίνοντας την άποψή του για έναν κόσμο που ζει δίχως αυτήν. Όμως τι σημαίνει αυτό το κενό; Τι σημαίνει η ιδέα της πατρίδας και η πατρίδα της ιδέας; Βλέπουμε ότι αν δεν υπάρξει καταλυτικό στοιχείο, οι ουσίες παραμένουν σ'ένα στάδιο αδράνειας. Δεν υπάρχει ανάγκη σκέψης, η ζωή φτάνει.

Όμως όταν η ζωή κινδυνεύει μόνο η σκέψη μπορεί να τη σώσει. Όταν υπάρχει εχθρός τότε η καθημερινότητα εξελίσσεται σε ιστορία η οποία καταγράφει τότε κάθε κίνηση του λαού. Είναι πάντα εύκολο να ζεις όταν δεν υποφέρεις... Πως ζεις όμως όταν υποφέρεις κι όταν η μόνη σου ζωή είναι το βάσανο της κατοχής. Οι Έλληνες ξέρουν τι σημαίνει το σύνθημα Δεν ξεχνώ και οι Κύπριοι το λένε συχνά διότι το ζουν καθημερινά. Το ερώτημα είναι: δεν ξεχνώ τι ; Τι δεν πρέπει να ξεχάσω; Το σύνθημα; Η όντως υπάρχει κάτι άλλο;

Το καλό με τα σχέδια είναι ότι λειτουργούν καταλυτικά πάνω μας διότι δημιουργούν το αίσθημα της ανάγκης. Όχι πια της ζωής μα της ανάγκης πράξεων. Τώρα δεν πρέπει μόνο να ζούμε πρέπει να κάνουμε κάτι για να ζήσουμε. Ελάχιστες είναι οι φορές που η ιστορία αναγκάζει τη μάζα να γίνει λαός για να διεκδικήσει το μέλλον του. Δεν έχουμε μόνο το δικαίωμα να μην ξεχνάμε κι άλλοι να υποφέρουν γι'αυτό κι άλλοι να ζουν δίχως αυτό. Τώρα μας δίνουν το δικαίωμα να εκφραστούμε πραγματικά. Όχι γιατί θεωρούμε ότι μας πιέζουν μα γιατί πρέπει να ενεργοποιήσουμε τη συνείδησή μας, τη συνείδηση της ιδέας, τη συνείδηση του τόπου. Όταν η ιστορία έχει τόση δύναμη, τα κόμματα δεν είναι παρά λεπτομέρειες.

Όταν η πολιτική φτάνει στο στάδιο να είναι στάδιο και τα στελέχη της να είναι φίλαθλοι δεν μας ενοχλεί διότι είναι οι κανόνες μιας μαζικής δημοκρατίας. Όταν όμως υπάρχει ανάγκη, αυτοί οι φίλαθλοι, αυτά τα στελέχη πρέπει να χάσουν αυτές τις ιδιότητες και να παράγουν μαζικά ένα έργο που ονομάζεται ιστορία. Κι ακόμα κι αν μας δίνουν παράταση δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον αγώνα μας. Δεν είναι απλώς ένα διπλωματικό παιχνίδι για μας, είναι ένα πρόβλημα συνείδησης. Τόσα χρόνια ζούμε κάτω από την ιστορία. Τώρα σε μερικούς μήνες πρέπει να γράψουμε την ιστορία του μέλλοντος. Αυτό δεν μπορεί να γίνει δίχως τη συνείδηση του λαού μας και σ'αυτόν τον αγώνα ο καθένας μας έχει το ρόλο του να παίξει: το ρόλο της ζωής μας.


Λυγερός Νίκος

Ο Νίκος Λυγερός, γεννήθηκε το 1968 στο Βόλο. Ως ερευνητής ασχολήθηκε και κατέχει διάφορα παγκόσμια ρεκόρ στους τομείς της άλγεβρας, της θεωρίας αριθμών και της συνδυαστικής. Ανήκει στις ομάδες των ερευνητών που ανακάλυψαν το 1998, δέκα πρώτους διαδοχικούς αριθμούς σε αριθμητική πρόοδο και το 2010 την έκτη λύση της εξίσωσης τ(p) = 0 (mod p) (εξίσωση του Ramanujan), κάνοντας χρήση προγραμμάτων αναζήτησης μέσω υπολογιστών.

Διδάσκει στα Πανεπιστήμια της Λυών, της Αθήνας και της Θράκης και στην Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης, ως καθηγητής μαθηματικών, πληροφορικής, κυβερνητικής, επιστημολογίας, γλωσσολογίας, βιοηθικής. Είναι Πρόεδρος Επιτροπής Καλλιτεχνικών Σχολείων (Υπουργείο Παιδείας), καθηγητής προικισμένων παιδιών, expertδιερμηνέας και μεταφραστής στα γαλλικά δικαστήρια. Επιστημονικός σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας. Είναι στρατηγικός σύμβουλος και καθηγητής γεωστρατηγικής στην Αστυνομική Ακαδημία, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, στη Σχολή Στρατολογικού, στη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας και στη Σχολή Εθνικής Άμυνας στην Ελλάδα. Επιστημονικός σύμβουλος του Συνδέσμου φίλων Καραθεοδωρή, που έχει στόχο την ανάδειξη της επιστημονικής μορφής, του έργου και της γενικότερης συμβολής του γένους Καραθεοδωρή και συγκεκριμένα του διπλωμάτη Αλέξανδρου και κυρίως του μεγαλύτερου μαθηματικού της σύγχρονης Ελλάδας Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή ασχολούμενος εκτεταμένα με την προβολή της σπουδαίας αυτής μορφής.

Ίδρυσε το Ίδρυμα Αλτρουϊσμός στην Κύπρο, που προωθεί τις μαζικές προσφυγές κατά της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ ήταν αυτός που διάβασε το σχέδιο Ανάν των 10.000 σελίδων και εντόπισε επακριβώς τις αντιφάσεις και συνέταξε μια έκθεση μονοψήφιων σελίδων καταγράφοντας αυτές τις αντιφάσεις, την οποία παρέδωσε στον πρόεδρο της Κύπρου Τ. Παπαδόπουλο απ’ όπου φαινόταν ότι θα ερχόταν η απόρριψή της.

Έχει ιδρύσει την οργάνωση The Pi Society στην οποία για να εγγραφεί κάποιος πρέπει να έχει IQ 176 και πάνω, βαθμός νοημοσύνης που σύμφωνα με στατιστικές αντιστοιχεί σ’ έναν άνθρωπο στο εκατομμύριο. Είναι μέλος της Mensa, η οποία έχει 100.000 μέλη ανά τον κόσμο, της Parssociety, μιας διεθνούς ολιγομελούς οργάνωσης μέλη της οποίας, σύμφωνα με το καταστατικό της, μπορούν να γίνουν μόνο άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης (η αποδοχή γίνεται μέσω αποστολής στους διαχειριστές, πιστοποιημένων αποτελεσμάτων τους σε κάποιο από τα iq test που προϋποθέτει το καταστατικό της οργάνωσης ενώ αποδεκτοί γίνονται επίτιμα μέλη και ιδρυτές άλλων iq societies αυτομάτως), αλλά και της Mega Foundation, κ.α. Αναφορά του γίνεται κι εδώ (http://www.megasociety.org/noesis/152/editor.html) Είναι επίσης δημιουργός δοκιμασιών νοημοσύνης μεγάλου έυρους, και ένα εκ των τέστ εισαγωγής στην Parssociety είναι σχεδιασμένο από τον ίδιο τον Ν. Λυγερό και είναι ευρέως διαθέσιμο στην προσωπική του ιστοσελίδα. Ακόμη, υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Παιδαγωγικό Τμήμα).

Σύμφωνα με βιογραφικό, που δημοσιεύει ιστοσελίδα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και εργαζόταν ως επιστημονικός συνεργάτης σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα αυτού, "είναι ο Έλληνας με τον υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης (189 στην κλίμακα Standford-Binet)" και "ένας από τους 50 εξυπνότερους ανθρώπους στον κόσμο".

Στην προσωπική του ιστοσελίδα υπάρχουν πάνω από 8.000 γραπτά κείμενα του ιδίου που περιλαμβάνουν άρθρα πάνω σε θέματα φιλοσοφίας, νοημοσύνης, εκπαίδευσης, μαθηματικών, φυσικής, μυθολογίας, θρησκείας, ιστορίας, αρχαιολογίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής, μουσικής, πολιτικής, κοινωνιολογίας, στρατηγικής, management, οικονομίας, καθώς και άλλου είδους κείμενα όπως ποιήματα, ή λογοτεχνικά αποσπάσματα, στην Ελληνική, Γαλλική ή Αγγλική γλώσσα, αλλά και πάνω από 790 σκίτσα ή πληρέστερα έργα ζωγραφικής, πολλά από τα οποία είναι αναφορές σε έργα των Da vinci ή Van Gogh. (wikipedia)

Αναρτήθηκε από: Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

When someone lives everyday in a place without problems, he slowly forgets its meaning. There is no reason for him to remember the value of the land he lives on. Everyday life erases memory. All days are the same. All days are one. And this day is life. But when someone else claims the same place, the same soil, that day becomes possession. In a free and democratic context, every opinion has its expression. They all have the same value because ultimately the world remains indifferent to them. Everyone has his party, his newspaper and his life. Everyone is but an element of an anonymous mass and considers himself free because no one cares about what he says. In times of crisis, however, everything takes on a different meaning. In Cyprus, the extreme rightists talk about the homeland and the extreme leftists about the idea. The rest fill the vacuum of political life so that there is a wide range of opinions when we ultimately don't need it. Each one of us exists only by giving his point of view to a world that lives without it. But what does this gap mean? What does the idea of ​​homeland and the homeland of the idea mean? We see that if there is no catalytic element, the substances remain in an inactive stage. There is no need to think, life is enough. But when life is in danger only thought can save it. When there is an enemy then everyday life develops into history which then records every movement of the people. It is always easy to live when you are not suffering... But how do you live when you are suffering and when your only life is the suffering of possession. The Greeks know what the slogan "I don't forget" means and Cypriots say it often because they live it every day. The question is: I don't forget what? What should I not forget? The motto? Or is there really something else? The good thing about plans is that they act catalytically on us because they create the feeling of need. No longer of life but of the need for action. Now we must not only live, we must do something to live. There are few times when history forces the mass to become a people to claim its future. Not only do we have the right not to forget that others suffer for it and others live without it. Now they give us the right to really express ourselves. Not because we think we are being pressured, but because we need to activate our consciousness, the consciousness of the idea, the consciousness of the place. When history has this much power, commas are just details. When politics reaches the stage of being a stage and its officials being sports fans, it does not bother us because these are the rules of a mass democracy. But when the need arises, these sports fans, these executives must lose these qualities and mass produce a work called history. And even if they give us an extension we must not forget our fight. It is not just a diplomatic game for us, it is a problem of conscience. So many years we live under history. Now in a few months we have to write the history of the future. This cannot be done without the consciousness of our people and in this struggle each of us has a role to play: the role of our lives. Nikos Lygeros was born in 1968 in Volos. As a researcher he worked and holds several world records in the fields of algebra, number theory and combinatorics. He belongs to the groups of researchers who discovered in 1998 the first ten consecutive numbers in numerical progression and in 2010 the sixth solution of the equation τ(p) = 0 (mod p) (Ramanujan's equation), using computer search programs. He teaches at the Universities of Lyon, Athens and Thrace and at the Polytechnic School of Xanthi, as a professor of mathematics, informatics, cybernetics, epistemology, linguistics, bioethics. He is President of the Committee of Artistic Schools (Ministry of Education), teacher of gifted children, expert interpreter and translator in the French courts. Scientific advisor to the Ministry of Education. He is a strategic consultant and professor of geostrategy at the Police Academy, the National Security School, the Military School, the Air Force School and the National Defense School in Greece. Scientific advisor of the Karatheodoris Friends Association, which aims to highlight the scientific form, the work and the general contribution of the Karatheodoris genus, specifically the diplomat Alexander and especially the greatest mathematician of modern Greece, Constantinos Karatheodoris, dealing extensively with the promotion of this great figure. He founded the Altruism Foundation in Cyprus, which promotes massive appeals against Turkey at the European Court of Human Rights, while he was the one who read the 10,000-page Annan draft and pinpointed the contradictions and wrote a single-digit-page report documenting these contradictions, which delivered to the president of Cyprus T. Papadopoulos from whereit looked like her rejection was coming. He founded the organization The Pi Society in which to join one must have an IQ of 176 or above, a level of intelligence that according to statistics corresponds to one person in a million. He is a member of Mensa, which has 100,000 members worldwide, Parssociety, an international small-member organization whose membership, according to its constitution, can only be obtained by people with a high IQ (acceptance is by sending to the administrators, certified of their results in one of the iq tests required by the organization's statutes, while honorary members and founders of other iq societies are accepted automatically), but also of the Mega Foundation, etc. He is also mentioned here (http://www.megasociety.org/noesis/152/editor.html) He is also the creator of a wide range of intelligence tests, and one of the Parssociety entrance tests is designed by N. Lygeros himself and is widely available on his personal website. He was also a visiting professor at the Democritus University of Thrace (Pedagogical Department). According to a biography published on the website of the National and Kapodistrian University of Athens, where he worked as a scientific associate in its postgraduate program, "he is the Greek with the highest IQ (189 on the Stanford-Binet scale)" and "one of the 50 smartest people in the world". On his personal website there are over 8,000 of his written texts which include articles on philosophy, intelligence, education, mathematics, physics, mythology, religion, history, archaeology, cinema, painting, music, politics, sociology, strategy, management, economics, as well as other types of texts such as poems, or literary passages, in Greek, French or English, but also over 790 sketches or more complete paintings, many of which are references to works by Da vinci or Van Gogh. (wikipedia) 

Νικόλαος Γύζης (1842 - 1901)

 πηγή: εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ - ένθετο ΠΡΟΣΩΠΑ 21ος ΑΙΩΝΑΣ έτος 2001- ΤΟ ΘΕΜΑ

Καθιερώθηκε ως ο πιο ακριβός Έλληνας ζωγράφος μετά την τιμή 185 εκατ. δρχ. που πουλήθηκε το έργο " Κρυφό Σχολειό" σε δημοπρασία του οίκου Κρίστις το 1993. Το 2000 σε δημοπρασία του οίκου Σόθμπις στο Λονδίνο, το "Κούρεμα του εγγονού" κατακυρώθηκε έναντι 500.000 λιρών περίπου 280 εκατ. δρχ. το 1998 το "Παραμύθι της γιαγιάς" κατακυρώθηκε έναντι 170 εκατ.δρχ.

"Σχολείον Κρυπτόν" ονόμασε ο Γύζης τον πίνακα αυτό το 1866 δίνοντας όνομα και στον μύθο περί κρυφού σχολειού που δεν υπήρχε νωρίτερα και ο οποίος έχει πλέον καταρριφθεί. Σημαντικά για την αναψηλάφηση της ιστορικής αλήθειας υπήρξαν τα κείμενα του Άλκη Αγγέλου.

Η αφίσα της Ιστορίας που έμεινε στην Ιστορία και έγινε έμβλημα της τέχνης του Μονάχου
"Τα αραβωνιάσματα των παιδιών"στη δεύτερη έκδοση του 1877 γοήτευσαν με τα "λαμπερά κόκκινα" και τα "συναισθηματικά μπλέ" , τη λάμψη του λευκού, τη λεπτομερή περιγραφή των αντικειμένων,τον πλούτο των στολών και των ανθρωπίνων τύπων-αποτυπώνουν τη σφραγίδα και την υπογραφή ου Γύζη.


"Τα ορφανά", 1871 χαρακτηριστικό έργο του Γύζη χρωματικά επηρεασμένο από τη μαθητεία του στο εργαστήριο του Πιλότυ , όπου όμως ο ζωγράφος πρόσφερε κάτι που έλειπε από την ακαδημαική ηθογραφία: τη συγκίνηση. Μ΄αυτό το έργο κέρδισε μια από τις πρώτες του διακρίσεις


"Μετά την Καταστροφή των Ψαρών" 1896-98

Σαν πουλί που λάμπει στον ευρωπαικό χώρο παράλογα...

(άρθρο του Ζωγράφου Μανώλη Χάρου)

Το 2001 μας μοιάζει περίεργο το γεγονός του χωριάτη από την Τήνο που γίνεται καθηγητής στο Μόναχο. Δέν ήταν όμως ο μόνος. Ο Γύζης όπως και ο Πανταζής στο Βέλγιο, ή πιο μετά ο Γαλάνης στο Παρίσι ή ο Μπουζιάνης είναι σαν περίεργα πουλιά που λάμπουν στον ευρωπαικό χώρο παράλογα... Είναι εικαστικοί σπουδαίοι και αποδεκτοί, που προέρχονται από μια χώρα χωρίς εικαστικό γίγνεσθαι και παρελθόν....
....Φτάνοντας στο Μόναχο ο Γύζης βρίσκεται σε μια πόλη όπου ο φιλελληνισμός υπάρχει έντονος. Δεν μιλω για τους φιλέλληνες της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά για το φιλελληνισμό που είναι το κλίμα και ο χώρος στον οποίο προβάλλονται τα κλασσικά οράματα και οι ιδέες των Γερμανών. Δέσμιοί του νιώθουν ακόμη και σήμερα οι Γερμανοί διανοούμενοι.Σε αυτό το κλίμα ο ταλαντούχος Γύζης πλεονεκτεί. Έχει το δικαίωμα να μιλήσει από πρώτο χέρι για το Πάνθεον των Ηρώων, το Πνεύμα, τον\Έρωτα και την Ψυχή...
...Ο Γύζης κατορθώνει να συνομιλήσει και να καταλάβει επί ίσοις όροις το πνεύμα της εποχής και του τόπου. Αναμφισβήτητα είναι πολύ σπουδαίος ζωγράφος. Η γραμμή κα το χρώμα του κάνουν κάθε ζωγράφο να ζηλεύει. Το γεγονός όμως ότι γίνεται τόσο Ευρωπαίος τόσο γρήγορα δείχνει ότι ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση.
Βρέθηκε σε ένα χώρο που τον ευνοούσε και κατόρθωσε να εκμεταλλευτεί 100% αυτή την εύνοια. Από κεί και μετά ο Γύζης κάνει πρωταθλητισμό . Είναι άλογο κούρσας. "Δόξα και τιμή πάλιν, Ουρανίτσα, εις το όνομά μας!Τους φάγαμε!" Αυτό φωνάζει όταν κερδίζει τον διαγωνισμό αφίσας, ενώ είναι ήδη καταξιωμένος. Δεν νομίζω πως είναι αχόρταγος αλλά είναι πολύ καλός και το ξέρει. Κοιτάζοντας 100 χρόνια μετά τα έργα του, το να πούμε πως ξεκινά από την ηθογραφία και φτάνει στις παρυφές του εξπρεσιονισμού είναι ίσως φιλολογίες...
Να συμφωνήσω απόλυτα με το γραπτό του Παρθένη ότι "ο Γύζης κατά το πρώτο στάδιο του έργου του ήτο διακεκριμένος ζωγράφος, κατά δέ το δεύτερον ήτο γνήσιος καλλιτέχνης και ο πρώτος τοιούτος Έλλην μετά την Αναγέννησιν της Ελλάδος" και σαν μεγάλος καλλιτέχνης λέω εγώ, αφήνει στις επόμενες γενιές πολλά πράγματα να καταλάβουν.

πηγή: εφημερίδα ΤΟ ΘΕΜΑ - ένθετο ΠΡΟΣΩΠΑ 21ος ΑΙΩΝΑΣ έτος 2001

//////////////////////

source: TA NEA newspaper - insert PERSONS OF THE 21st CENTURY year 2001 - THE SUBJECT 

 He was established as the most expensive Greek painter after the price of 185 million dirhams that the work "Hidden School" was sold at a Christie's auction in 1993. In 2000, at a Sotheby's auction in London, "The Haircut of the Grandson" was awarded for 500,000 pounds approximately 280 million dirhams in 1998 "Grandmother's Tale" was awarded for 170 million dirhams. Gyzis called this painting "Scholeion Krypton" in 1866, also giving a name to the myth of a hidden school that did not exist earlier and which has now been disproved. The writings of Alkis Angelos were important for the awakening of the historical truth. "The Orphans", 1871, a characteristic work of Gyzis's colors influenced by his apprenticeship in Piloty's workshop, but where the painter offered something that was missing from academic ethnography: emotion. With this work he won one of his first awards "Children's Engagements" in the second edition of 1877 charmed with "brilliant reds" and "sentimental blues," the brilliance of white, the detailed description of objects, the richness of uniforms and human types—they capture the stamp and signature of Gyzis. Like a bird that shines in the European space absurdly... (article by the painter Manolis Charos) In 2001, the fact of the villager from Tinos becoming a professor in Munich seems strange to us. But he was not the only one. Gyzis like Pantazis in Belgium, or later Galanis in Paris or Bouzianis are like strange birds that shine in the European space irrationally... They are great and accepted artists, who come from a country with no artistic history and past.. .. ....Arriving in Munich, Gyzis finds himself in a city where Philhellenism exists strongly. I am not talking about the Philhellenic people of the Greek Revolution, but about Philhellenism which is the climate and space in which the classical visions and ideas of the Germans are projected. Even today, German intellectuals feel bound to him. In this climate, the talented Gyzis has an advantage. He has the right to speak first hand about the Pantheon of Heroes, Spirit,\Eros and Psyche... ...Gyzis manages to converse and understand on equal terms the spirit of the time and the place. Undoubtedly he is a very great painter. His line and color make every painter jealous. But the fact that he becomes so European so quickly shows that he was a special case. He found himself in a space that favored him and he managed to take advantage of this favor 100%. From then on, Gyzis became a champion. He's a racehorse. "Glory and honor again, Uranitsa, to our name! We ate them!" This is what he shouts when he wins the poster competition, while he is already well established. I don't think he is insatiable but he is very good and he knows it. Looking at his works 100 years later, to say that he starts from ethnography and reaches the edges of expressionism is perhaps philology... I completely agree with the writing of Parthenis that "Gyzis during the first stage of his work was a distinguished painter, and during the second he was a genuine artist and the first such Greek after the Renaissance of Greece" and as a great artist I say, he leaves to the future generations many things to understand. source: TO THEMA newspaper - insert PERSONS OF THE 21ST CENTURY year 2001

////////////////////////  

Quelle: Zeitung TA NEA - Beilage PERSONEN DES 21. JAHRHUNDERTS Jahr 2001 - DAS THEMA Er galt als der teuerste griechische Maler, nachdem das Werk „Hidden School“ 1993 bei einer Auktion von Christie's für 185 Millionen Dirham verkauft wurde. Im Jahr 2000 wurde bei einer Auktion von Sotheby's in London „The Haircut of the Grandson“ verkauft für 500.000 Pfund etwa 280 Millionen Dirham zugesprochen 1998 wurde "Grandmother's Tale" für 170 Millionen Dirham zugesprochen. Gyzis nannte dieses Gemälde 1866 „Scholeion Krypton“ und gab damit auch dem Mythos einer verborgenen Schule einen Namen, der früher nicht existierte und nun widerlegt wurde. Die Schriften von Alkis Angelos waren wichtig für das Erwachen der historischen Wahrheit. „Die Waisenkinder“, 1871, ein charakteristisches Werk von Gyzis' Farben, beeinflusst von seiner Lehrzeit in Pilotys Werkstatt, aber wo der Maler etwas bot, was der akademischen Ethnographie fehlte: Emotion. Mit dieser Arbeit gewann er einen seiner ersten Preise "Children's Engagements" in der zweiten Ausgabe von 1877 bezauberte mit "brillanten Rottönen" und "sentimentalen Blautönen", dem Glanz von Weiß, der detaillierten Beschreibung von Objekten, dem Reichtum an Uniformen und Menschentypen - sie fangen den Stempel und die Handschrift von Gyzis ein. Wie ein Vogel, der absurd im europäischen Raum leuchtet... (Artikel des Malers Manolis Charos) Dass der Dörfler aus Tinos 2001 Professor in München wird, kommt uns seltsam vor. Aber er war nicht der einzige. Gyzis wie Pantazis in Belgien oder später Galanis in Paris oder Bouzianis sind wie seltsame Vögel, die im europäischen Raum irrational leuchten ... Sie sind große und anerkannte Künstler, die aus einem Land ohne künstlerische Geschichte und Vergangenheit kommen ... .. ....In München angekommen, findet sich Gyzis in einer Stadt wieder, in der der Philhellenismus stark ausgeprägt ist. Ich spreche nicht von den Philhellenen der griechischen Revolution, sondern vom Philhellenismus, dem Klima und Raum, in dem die klassischen Visionen und Ideen der Deutschen projiziert werden. Noch heute fühlen sich deutsche Intellektuelle ihm verbunden, in diesem Klima sind die talentierten Gyzis im Vorteil. Er hat das Recht, aus erster Hand über das Pantheon der Helden, des Geistes, des Eros und der Psyche zu sprechen ... ...Gyzis schafft es, den Geist der Zeit und des Ortes auf Augenhöhe zu unterhalten und zu verstehen. Zweifellos ist er ein sehr großer Maler. Seine Linie und Farbe machen jeden Maler neidisch. Aber dass er so schnell so europäisch wird, zeigt, dass er ein Sonderfall war. Er fand sich in einem für ihn günstigen Raum wieder und es gelang ihm, diese Gunst zu 100 % auszunutzen. Von da an wurde Gyzis ein Champion. Er ist ein Rennpferd. „Nochmals Ruhm und Ehre, Uranitsa, unserem Namen! Wir haben sie gegessen!“ Das schreit er, wenn er den Plakatwettbewerb gewinnt, während er bereits gut etabliert ist. Ich glaube nicht, dass er unersättlich ist, aber er ist sehr gut und er weiß es. Wenn man 100 Jahre später seine Werke betrachtet, ist es vielleicht Philologie, zu sagen, dass er von der Ethnographie ausgeht und die Ränder des Expressionismus erreicht. Ich stimme dem Schreiben von Parthenis vollkommen zu, dass "Gyzis in der ersten Phase seiner Arbeit ein angesehener Maler war und in der zweiten ein echter Künstler und der erste derartige Grieche nach der Renaissance Griechenlands" und als großer Künstler sage ich , er hinterlässt den zukünftigen Generationen viele Dinge zu verstehen. Quelle: Zeitung TO THEMA - Beilage PERSONEN DES 21. JAHRHUNDERTS Jahr 2001

Στέφανος Θωμόπουλος

31 Ιουλίου 1939  πέθανε: Στέφανος Θωμόπουλος Έλληνας συγγραφέας και ιστορικός
Ο Στέφανος Θωμόπουλος (Πάτρα, 11 Απριλίου 1859- Πάτρα, 31 Ιουλίου 1939) ήταν Έλληνας συγγραφέας και ιστορικός ο οποίος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ιστορία της Πάτρας και της γύρω περιοχής.
Ήταν γιος του Νικολάου Θωμόπουλου, συμβολαιογράφου, δημοτικού συμβούλου και γόνου παλιάς πατρινής οικογένειας εμπόρων. Πρώτος του ξάδερφος ήταν ο ζωγράφος Επαμεινώνδας Θωμόπουλος. Η πατρική του οικία βρισκόταν επί της οδού Ερμού 74. Τελείωσε το Α' Γυμνάσιο Πατρών, ενώ σε ηλικία 12 ετών έγραφε στην σχολική εφημερίδα και το 1879 πρώτευσε μεταξύ των τελειοφοίτων σε έκθεση για την ιστορία της Πάτρας.
Σπούδασε στην Νομική Σχολή Αθήνας, της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1885. Αργότερα υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία και επέστρεψε στην Πάτρα, όπου άσκησε τη δικηγορία. Το 1911 διορίστηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη με διαγωνισμό, όπου εργάστηκε μέχρι το 1933, οπότε συνταξιοδοτήθηκε.
Το 1913 με εντολή του υπουργείου Παιδείας πήγε στην Μακεδονία για να καταγράψει τις βιβλιοθήκες των πόλεων και των μονών στις περιοχές της Φλώρινας, της Κορυτσάς, του Μοναστηρίου και της Κοζάνης. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του συνδέθηκε με στενή φιλία με τον Κώστα Τριανταφύλλου, ο οποίος και διέσωσε το αρχείο του.
Πέθανε στις 31 Ιουλίου 1939. 

/////////////////////

July 31, 1939 Died: Stefanos Thomopoulos Greek writer and historian 

 Stefanos Thomopoulos (Patra, April 11, 1859 - Patra, July 31, 1939) was a Greek writer and historian who was particularly concerned with the history of Patras and the surrounding area. He was the son of Nikolaos Thomopoulos, notary public, municipal councilor and scion of an old paternal family of merchants. His first cousin was the painter Epaminondas Thomopoulos. His father's house was on Ermou Street 74. He finished the First High School of Patras, while at the age of 12 he wrote for the school newspaper and in 1879 he was first among the final students in an exhibition on the history of Patras. He studied at the Law School of Athens, of which he was awarded a doctorate in 1885. He later served his military service and returned to Patras, where he practiced law. In 1911 he was appointed to the National Library by competition, where he worked until 1933, when he retired. In 1913, by order of the Ministry of Education, he went to Macedonia to register the libraries of the cities and monasteries in the regions of Florina, Koritsa, Monastirius and Kozani. In the last years of his life, he became close friends with Kostas Triantafyllou, who saved his archive. He died on July 31, 1939.

Ανέβαινε του Τάκη Τσιάκου

Τα αγριολούλουδα του Απρίλη (φ.Μ.Κυμάκη)

Ανέβαινε

Ανέβαινε ψηλά, και πιο ψηλά όσο φτάνεις
κι όσο μπορείς, κι όπως μπορείς. Μόνο να παίρνεις
μιαν αναπνιά, και πάλι εμπρός! Όσο προφτάνεις
πολλλούς και τίμιους και γερούς σπόρους να σπέρνεις!

'Ο,τι φυτέψεις , θα τρυγήσεις. Απ΄τις πράξεις
που έκαμες, έτσι θα κριθείς. Άν σε αδικήσουν
θα έρθει καιρός που τους παλιούς κόπους θα εισπράξεις
και θα φανείς τι δουλευτής στάθηκες κ΄ήσουν.

Και όταν φθάσεις στην κορυφή σου, άξιος, μη χάσεις,
μη την ψυχή, μη τη στοργή! Στη δύναμή σου
αυτούς που ξεπέρασες στο δρόμο μη ξεχάσεις!
Πούθε ξεκίνησες και συ μια αυγή, θυμήσου!

Τάκης Τσιάκος

///////////////////////////////////////

 Go up

 Go high, and higher as you go and as much as you can, and as you can. 

Only take a breath, and forward again! 

As long as you can many honest and strong seeds to sow! 

 

What you plant, you will reap. 

From actions what you have done, so you will be judged.

 If they wrong you a time will come when you will collect the old labors 

and you will see what a worker you have been.

 

And when you reach your peak, worthy, don't lose, not the soul, not the affection! 

In your power don't forget those you passed on the road! 

Where did you start one dawn, remember! 

Takis Tsiakos

//////////////////////////////

Monter 

Allez haut, et plus haut au fur et à mesure et autant que vous le pouvez, et que vous le pouvez. 

Ne prenez que un souffle, et en avant encore ! 

Aussi longtemps que tu peux beaucoup de graines honnêtes et fortes à semer ! 

 

Ce que vous plantez, vous le récolterez. 

À partir d'actions ce que tu as fait, alors tu seras jugé. 

S'ils te font du tort un temps viendra où tu rassembleras les vieux travaux 

et tu verras quel travailleur tu as été. 

 

Et quand vous atteignez votre apogée, digne, ne perdez pas, pas l'âme, pas l'affection !

 En votre pouvoir n'oubliez pas ceux que vous avez croisés sur la route ! 

Où avez-vous commencé une aube, rappelez-vous! 

Takis Tsiakos

///////////////////////////////////

Téigh suas 

Téigh ard, agus níos airde mar a théann tú agus an oiread agus is féidir leat, 

agus mar is féidir leat. Tóg ach anáil, agus ar aghaidh arís! 

Chomh fada agus is féidir leat go leor síolta macánta agus láidir le cur! 

 

An rud a phlandálann tú, sroicheann tú.

 Ó ghníomhartha a bhfuil déanta agat, mar sin tabharfar breithiúnas ort. 

Má dhéanann siad éagóir ort tiocfaidh am nuair a bhaileoidh 

tú na sean-saothair agus beidh tú a fheiceáil cad oibrí a bhí tú. 

 

Agus nuair a shroicheann tú do bhuaic, fiú, ná caill, ní an t-anam, ní an gean!

 I do chumhacht ná déan dearmad orthu siúd a rith tú ar an mbóthar! 

Cár thosaigh tú breacadh an lae, cuimhnigh! 

Takis Tsiakos 

 

Ιγνάτιος Λογιόλα

31 Ιουλίου 1556 πέθανε: Ιγνάτιος Λογιόλα Ισπανός ιδρυτής της Εταιρίας του Ιησού

Ο Ιγνάτιος Λογιόλα (Ignacio de Loyola, 23 Οκτωβρίου 1491 - 31 Ιουλίου 1556), επίσης γνωστός ως Ίνιγο Λόπεθ ντε Λογιόλα, ήταν ο ιδρυτής της θρησκευτικής αδελφότητας των Ιησουιτών (γνωστή και ως Αδελφότητα ή Εταιρεία του Ιησού). Ισπανός στην καταγωγή, αποτέλεσε αυτός και το τάγμα του την αιχμή του δόρατος της Καθολικής Εκκλησίας στον αγώνα της ενάντια στον Προτεσταντισμό στα πλαίσια της Αντιμεταρρύθμισης. Αγιοποιήθηκε στις 12 Μαρτίου 1622 και η μνήμη του τιμάται από την Καθολική Εκκλησία στις 31 Ιουλίου.

Ο Ιγνάτιος Λογιόλα γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1491 στην Αθπεΐτια (Azpeitia) στην επαρχία της Γκιπουθκόα (Guipuzcoa), στη σημερινή Χώρα των Βάσκων, στο βορρά της Ισπανίας, στον πύργο των Λογιόλα, παλαιών φεουδαρχών και ευγενών της περιοχής. Πατέρας του ήταν ο Μπελτράν Γιάνεθ ντε Όναθ υ Λογιόλα και μητέρα του η Μαρίνα Σάενθ ντε Λικόνα υ Μπάλντα. Ο Ιγνάτιος ήταν το 13ο και τελευταίο παιδί της οικογένειας που περιλάμβανε συνολικά 5 κόρες και 8 γιους. Το παιδί βαφτίστηκε Ίνιγο (Íñigo), στο παρεκκλήσι των Λογιόλα στη περιοχή και ο ίδιος ο Λογιόλα είχε εκμυστηρευτεί στον Φρανθίσκο Βοργία, κατοπινό αρχηγό του τάγματος, ότι το άλλαξε σε Ιγνάτιο (Ιgnatio), δηλαδή Ιγνάτιος, στη μνήμη του επισκόπου Αντιοχείας Η μητέρα του —μια πολύ ευλαβής δέσποινα— πέθανε σύντομα και ο μικρός Ιγνάτιος πήγε να ζήσει με μια από τις θείες του, στο Αρεβάλο (Arevalo), στην Καστίλη.

Έμεινε μαζί της μέχρι τον καιρό που παρουσιάστηκε στην αυλή του Ισπανού βασιλιά Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας για να τους υπηρετήσει. Στην αυλή του Φερδινάνδου έμαθε τις ιπποτικές τέχνες —την τέχνη του πολέμου— όπως όλοι οι αριστοκράτες νέοι της εποχής του, ενώ τέθηκε υπό την προστασία τον Δον Αντόνιο Μανρίκε ντε Λάρα, δούκα της Ναχέρας και αντιβασιλέα της Ναβάρρας, που φρόντιζε και για τη μόρφωσή του.

Υπό τις διαταγές του δούκα πήρε μέρος σε πολλές μάχες ανάμεσα στις οποίες και η τελευταία του, στην Παμπλόνα της Ισπανίας. Τον Μάιο του 1521, σε ηλικία 30 χρονών, συμμετείχε στην υπεράσπιση της ισπανικής πόλης Παμπλόνας εναντίον των στρατευμάτων του Γάλλου βασιλιά Φραγκίσκου Α’. Τα γαλλικά στρατεύματα πολιορκούσαν το φρούριο της πόλης, το οποίο υπερασπίζονταν τα ισπανικά στρατεύματα, όταν ο Λογιόλα χτυπήθηκε από μια μπάλα κανονιού πρώτα στο αριστερό και έπειτα στο δεξί πόδι. 

///////////////////////

 31 de julio de 1556 fallece: Ignacio de Loyola español fundador de la Compañía de Jesús 

Ignacio de Loyola (Ignacio de Loyola, 23 de octubre de 1491 - 31 de julio de 1556), también conocido como Íñigo López de Loyola, fue el fundador de la hermandad religiosa de los jesuitas (también conocida como Hermandad o Compañía de Jesús). Español de origen, él y su orden fueron la punta de lanza de la Iglesia Católica en su lucha contra el protestantismo en el contexto de la Contrarreforma. Fue canonizado el 12 de marzo de 1622 y su memoria es conmemorada por la Iglesia Católica el 31 de julio. Ignacio Loyola nació en diciembre de 1491 en Azpeitia en la provincia de Guipúzcoa, en el actual País Vasco, en el norte de España, en la torre de los Loyola, antiguos señores feudales y nobles de la región. Su padre fue Beltrán Yaneth de Onath y Loyola y su madre Marina Saenth de Licona y Balda. Ignatius fue el decimotercer y último hijo de la familia que incluía un total de 5 hijas y 8 hijos. El niño fue bautizado Íñigo, en la capilla de Loyola de la zona, y el propio Loyola le había confiado a Francisco Borgia, el posterior jefe de la orden, que lo había cambiado por Ignatio, es decir, Ignacio, en memoria del obispo de Antioquía Su madre —una amante muy piadosa— murió pronto, y el pequeño Ignacio se fue a vivir con una de sus tías, a Arévalo, en Castilla. Permaneció con ella hasta el momento en que se presentó en la corte de los reyes españoles Fernando e Isabel para servirles. En la corte de Fernando aprendió las artes caballerescas -el arte de la guerra- como todos los jóvenes aristócratas de su tiempo, mientras estuvo bajo la protección de don Antonio Manrique de Lara, duque de Nájera y regente de Navarra, quien también cuidó de su educación Bajo el mando del duque participó en muchas batallas, incluida la última, en Pamplona, ​​España. En mayo de 1521, a la edad de 30 años, participó en la defensa de la ciudad española de Pamplona contra las tropas del rey francés Francisco I. Las tropas francesas asediaban el fuerte de la ciudad, defendida por las tropas españolas, cuando Loyola fue alcanzado por una bala de cañón primero en la pierna izquierda y luego en la derecha.

31 Ιουλίου 1498

31 Ιουλίου 1498
Στο τρίτο του ταξίδι προς το δυτικό ημισφαίριο ο Χριστόφορος Κολόμβος γίνεται ο πρώτος Ευρωπαίος που ανακαλύπτει το νησί του Τρινιντάντ.

Το Τρινιντάντ (ή Τρινιδάδ) (ισπ. Trinidad) είναι το μεγαλύτερο σε έκταση και πληθυσμό νησί της Δημοκρατίας του Τρινιντάντ και Τομπάγκο στη νότια Καραϊβική Θάλασσα. Είναι το νοτιότερο νησί της Καραϊβικής και βρίσκεται σε απόσταση 11 χιλιομέτρων από τις βορειοανατολικές ακτές της Βενεζουέλας. Έχει συνολική έκταση 4.768 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πληθυσμό περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους. Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Πορτ οφ Σπέιν, που βρίσκεται στα βορειοδυτικά, ενώ μεγαλύτερη πόλη είναι η Τσαγκουάνας με 67.433 κατοίκους (2000).

O Χριστόφορος Κολόμβος ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που ανακάλυψε το νησί το 1498. Το Τρινιντάντ υπήρξε ισπανική αποικία μέχρι το 1797, όταν και περιήλθε υπό βρετανική κυριαρχία, ενώ παράλληλα συγκέντρωσε μεγάλο ποσοστό γαλλόφωνων αποίκων και δούλων από την Αφρική. Το 1889 ενώθηκε με το Τομπάγκο αποκτώντας την ανεξαρτησία του το 1962.

////////////////////

July 31, 1498 On his third voyage to the Western Hemisphere, 

Christopher Columbus becomes the first European to discover the island of Trinidad. Trinidad (or Trinidad) (Spanish: Trinidad) is the largest island in terms of area and population of the Republic of Trinidad and Tobago in the southern Caribbean Sea. It is the southernmost island of the Caribbean and is located 11 kilometers from the northeastern coast of Venezuela. It has a total area of ​​4,768 square kilometers and a population of about one million inhabitants. The capital of the island is Port of Spain, located in the northwest, while the largest city is Chaguanas with 67,433 inhabitants (2000). Christopher Columbus was the first European to discover the island in 1498. Trinidad was a Spanish colony until 1797, when it came under British rule, while at the same time it gathered a large percentage of French-speaking settlers and slaves from Africa. In 1889 it was united with Tobago gaining its independence in 1962.

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ

 

31 Ιουλίου 1944 πέθανε: Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ Γάλλος πιλότος και συγγραφέας

Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ (29 Ιουνίου 1900 - 31 Ιουλίου 1944) (Πλήρες όνομα Αντουάν-Ζαν-Μπατίστ-Μαρί-Ροζέ ντε Σαιντ-Εξυπερύ - Antoine-Jean-Baptiste-Marie-Roger de Saint-Exupery) ήταν Γάλλος συγγραφέας , γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του «Ο Μικρός Πρίγκιπας», το οποίο μεταφράστηκε σε 250 γλώσσες και έρχεται ως ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία στο κόσμο. Βρίσκεται δεύτερο από την κορυφή της λίστας: Βιβλία με περισσότερα από 100 εκατομ. αντίτυπα. Ο Εξυπερύ δεν ήταν όμως ένας διηγηματογράφος, αλλά ένας βαθύς φιλόσοφος που αποτύπωνε τη ζωή κι ανέλυε τον προορισμό της. Από την άποψη αυτή το έργο που τον χαρακτηρίζει απόλυτα είναι τα βιβλία του «Γη των Ανθρώπων» και το «Ταχυδρομείο του Νότου», που αποτελούν το απάνθισμα της φιλοσοφίας του.

Αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του αφιερώθηκε στην κατάκτηση των αιθέρων της πολιτικής αεροπορίας, της οποίας είναι ιστορικά απ' τους μεγάλους προδρόμους , ήταν ηγετικός παράγων της δημιουργίας της πρώτης διεθνούς γαλλικής εμπορικής εταιρείας από την οποία ξεπήδησε η Air France, ήταν δοκιμαστής αεροπλάνων της Air France και πολέμησε στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πτώση της Γαλλίας, όπου και παρασημοφορήθηκε για να σκοτωθεί τελικά το 1944. Η Γαλλία και οι γαλλόφωνες χώρες τιμούν με το όνομά του σωρεία δρόμων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Το διεθνές αεροδρόμιο της Λυών ονομάζεται Σαιντ-Εξυπερύ.

Τα βιβλία του και η ζωή του έχουν γίνει θέματα περίπου 10 ταινιών, αν και μερικές από αυτές έχουν χαθεί από τις προπολεμικές ταινιοθήκες. 

////////////////////

31 juillet 1944 Décès : Antoine de Saint-Exupéry Pilote et auteur français 

Antoine de Saint-Exupéry (29 juin 1900 - 31 juillet 1944) (nom complet Antoine-Jean-Baptiste-Marie-Roger de Saint-Exupéry - Antoine-Jean-Baptiste-Marie-Roger de Saint-Exupéry) était un Français écrivain connu du grand public grâce à son livre "Le Petit Prince", qui a été traduit en 250 langues et se présente comme l'un des livres les plus lus au monde. C'est le deuxième à partir du haut de la liste : les livres avec plus de 100 millions d'exemplaires. Cependant, Exyperi n'était pas un nouvelliste, mais un philosophe profond qui capturait la vie et analysait son destin. De ce point de vue, les travaux qui le caractérisent complètement sont ses livres "Land of People" et "Southern Post Office", qui sont l'incarnation de sa philosophie. Mais l'essentiel de sa vie a été consacré à la conquête des airs de l'aviation civile dont il est historiquement l'un des grands précurseurs, il a été un facteur déterminant dans la création de la première compagnie commerciale internationale française dont est issue Air France, il était testeur d'avions pour Air France et a combattu pendant la Seconde Guerre mondiale, à la chute de la France, où il a été décoré et finalement tué en 1944. La France et les pays francophones honorent de son nom de nombreuses routes et établissements d'enseignement. L'aéroport international de Lyon s'appelle Saint-Exupéry. Ses livres et sa vie ont fait l'objet d'une dizaine de films, bien que certains d'entre eux aient été perdus des archives cinématographiques d'avant-guerre.

Πρόγραμμα Απόλλων

31 Ιουλίου 1971
Πρόγραμμα Απόλλων : Ο Απόλλων 15 είναι η πρώτη αποστολή που θα οδηγήσει σεληνάκατο.

Το πρόγραμμα Απόλλων (αγγλ. Apollo program, γνωστό και σαν Project Apollo) ήταν το τρίτο επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα της NASA. Σκοπός του ήταν η επανδρωμένη εξερεύνηση της Σελήνης. Ο στόχος αυτός εκπληρώθηκε όταν οι αστροναύτες Νηλ Άρμστρονγκ και Buzz Aldrin, μέλη του Απόλλων 11, προσσελήνωσαν την σεληνάκατο τους στις 20 Ιουλίου 1969 και έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι στην ιστορία που περπάτησαν στην επιφάνεια της Σελήνης και ενός άλλου ουράνιου σώματος γενικότερα. Ακολούθησαν άλλες πέντε αποστολές ανθρώπων στην Σελήνη, με τελευταία το Απόλλων 17 που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1972. Συνολικά 12 αστροναύτες περπάτησαν στο Φεγγάρι.

Το πρόγραμμα επέτυχε σημαντικές πρωτιές στην εξερεύνηση του διαστήματος. Η ανάπτυξη του ξεκίνησε στις στις αρχές της δεκαετίας του 1960, την περίοδο που στάλθηκαν στο διάστημα οι πρώτοι κοσμοναύτες και αστροναύτες. Η πρόοδος που επιτελέσθηκε σε διάστημα μικρότερο μιας δεκαετίας είναι ενδεικτική της ιλιγγιώδους εξέλιξης της αστροναυτικής την περίοδο εκείνη. Το πρόγραμμα είναι το μόνο μέχρι σήμερα που έστειλε ανθρώπους πέρα από την περιγήινη τροχιά, με πρώτη αποστολή που το επέτυχε αυτό το Απόλλων 8. Είναι το μόνο που έστειλε μέχρι σήμερα ανθρώπους στην επιφάνεια άλλου ουράνιου σώματος. Χάρη στις αποστολές Απόλλων επιστράφηκαν στην Γη σημαντικές ποσότητες δειγμάτων σεληνιακού υλικού. Η υλοποίηση ενός τόσο δύσκολου εγχειρήματος έφερε επανάσταση στην υλικοτεχνική υποδομή για την εξερεύνηση του διαστήματος καθώς και σε πληθώρα τεχνολογικών και επιστημονικών τομέων όπως η πυραυλική, οι τηλεπικοινωνίες, η πληροφορική και τα ηλεκτρονικά συστήματα.

Τα επιτεύγματα αυτά ήταν αποτέλεσμα επίπονης και συστηματικής συλλογικής προσπάθειας: πριν την ιστορική πτήση του Απόλλων 11 είχαν προηγηθεί μη επανδρωμένες αποστολές σε περιγήινη τροχιά (Απόλλων 4, Απόλλων 5, Απόλλων 6), επανδρωμένες αποστολές σε περιγήινη τροχιά (Απόλλων 7 και Απόλλων 9), και επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη (Απόλλων 8 και Απόλλων 10). Το όλο εγχείρημα είχε κινδύνους και ανάληψη ρίσκου: το τριμελές πλήρωμα του Απόλλων 1 σκοτώθηκε σε ατύχημα σε δοκιμές στο έδαφος, ενώ το πλήρωμα του Απόλλων 13 διεσώθη οριακά μετά από βλάβη που παρουσιάσθηκε κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους στην Σελήνη. Το πρόγραμμα βασίσθηκε εν πολλοίς στην τεχνογνωσία και στην εμπειρία που είχε συγκεντρωθεί από τα δύο προηγούμενα επανδρωμένα προγράμματα της NASA, τα Mercury και Gemini. Πολλοί από τους αστροναύτες προέρχονταν από τα προγράμματα αυτά. Η αποστολή θα ήταν αδύνατη χωρίς την δημιουργία μιας νέας σειράς πυραύλων πολύ μεγάλης μεταφορικής ικανότητας, της σειράς Saturn. Ο βαρύτερος εξ' αυτών ο Saturn V είναι ο ισχυρότερος πύραυλος μέχρι σήμερα, με την πιθανή εξαίρεση του Σοβιετικού "Ενέργεια" που ήταν όμως πολύ μεταγενέστερος.

Το Απόλλων ξεκίνησε το 1961 και τερματίσθηκε το 1972, αν και υπήρχε πρόβλεψη και υλικό για αποστολή και άλλων επανδρωμένων διαστημοπλοίων στο Φεγγάρι που ακυρώθηκαν τελικά λόγω περικοπών. Το επιπλέον υλικό αξιοποιήθηκε στα πλαίσια του Apollo Applications Program για την δημιουργία και υποστήριξη του πρώτου αμερικανικού διαστημικού σταθμού, του Skylab. 

/////////////////////////

July 31, 1971

 Apollo program: Apollo 15 is the first mission to land on the moon. The Apollo program (also known as Project Apollo) was NASA's third manned space program. Its purpose was the manned exploration of the Moon. This goal was fulfilled when astronauts Neil Armstrong and Buzz Aldrin, members of Apollo 11, landed on their moon landing on July 20, 1969 and became the first people in history to walk on the surface of the Moon and another celestial body in general. Five more manned missions to the Moon followed, the last being Apollo 17 in December 1972. A total of 12 astronauts walked on the Moon. The program achieved important firsts in space exploration. Its development began in the early 1960s, when the first cosmonauts and astronauts were sent into space. The progress made in less than a decade is indicative of the dizzying development of astronautics during that period. The program is the only one to date that has sent humans beyond Earth orbit, with the first mission to accomplish this being Apollo 8. It is the only one to date that has sent humans to the surface of another celestial body. Thanks to the Apollo missions, significant quantities of samples of lunar material were returned to Earth. The realization of such a difficult undertaking has revolutionized the logistical infrastructure for space exploration as well as a multitude of technological and scientific fields such as rocketry, telecommunications, IT and electronic systems. These achievements were the result of painstaking and systematic collective effort: the historic flight of Apollo 11 was preceded by unmanned missions in Earth orbit (Apollo 4, Apollo 5, Apollo 6), manned missions in Earth orbit (Apollo 7 and Apollo 9), and manned missions to the Moon (Apollo 8 and Apollo 10). The whole venture had risks and risk-taking: the three-member Apollo 1 crew was killed in a ground test accident, while the Apollo 13 crew narrowly escaped damage during their trip to the Moon. The program drew heavily on expertise and experience gathered from NASA's two previous manned programs, Mercury and Gemini. Many of the astronauts came from these programs. The mission would not have been possible without the creation of a new series of rockets with a very large transport capacity, the Saturn series. The heaviest of these, the Saturn V, is the most powerful rocket to date, with the possible exception of the much later Soviet "Energy". Apollo began in 1961 and ended in 1972, although there was provision and material for sending other manned spacecraft to the Moon, which were eventually canceled due to budget cuts. The extra material was used in the context of the Apollo Applications Program for the creation and support of the first American space station, Skylab.

Φερνάντο Σάντσο

31 Ιουλίου 1990 πέθανε: Φερνάντο Σάντσο Ισπανός ηθοποιός

Ο Φερνάντο Σάντσο (Fernando Sancho Les, 7 Ιανουαρίου 1916 - 31 Ιουλίου 1990) ήταν Ισπανός ηθοποιός.

Γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1916, στη Σαραγόσα της Αραγονίας της Ισπανίας και πέθανε στις 31 Ιουλίου 1990 στη Μαδρίτη από καρκίνο. Έχει πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες ταινίες στην Ισπανία και στην Ιταλία, κυρίως σε γουέστερν, από τις οποίες έγινε ευρέως γνωστός. Στην Ελλάδα έγινε γνωστός από τις πολεμικές ταινίες με παραγωγό τον Τζέιμς Πάρις, και ενσάρκωνε τον Έλληνα που καλούσε τους συγχωριανούς του στον αγώνα και ειρωνεύονταν τους Γερμανούς (ως "Τρύφων Πλατανιάς" στο '28η Οκτωβρίου ωρα 5:30'), ή είχε το ρόλο του Αλή Πασα στους 'Σουλιώτες' και τον μικρό ,αλλά χαρακτηριστικό ρόλο του Δράμαλη Πασά στον Παπαφλέσσας (ταινία) . Το χαρακτηριστικό της συμμετοχής του σε αυτές τις ταινίες ήταν πως αν και ξένος ηθοποιός υποδυόταν τόσο καλά τον Έλληνα -έμοιαζε καταπληκτικά- ώστε τα επιτελεία των ελληνικών ταινιών τον μεταγλώττιζαν έτσι ώστε να φαίνεται ότι μιλάει ελληνικά -υπάρχει και εκείνη άποψη που μιλάει για ελληνική καταγωγή ή ελληνίδα μητέρα. 

//////////////////////

31 de julio de 1990 Fallecimiento: Fernando Sancho actor español 

Fernando Sancho (Fernando Sancho Les, 7 de enero de 1916 - 31 de julio de 1990) fue un actor español. Nació el 7 de enero de 1916 en Zaragoza, Aragón, España y murió el 31 de julio de 1990 en Madrid de cáncer. Ha protagonizado decenas de películas en España e Italia, principalmente westerns, a partir de las cuales se hizo ampliamente conocido. En Grecia se hizo conocido por las películas de guerra producidas por James Parris, y encarnó al griego que llamaba a sus compatriotas a la lucha y se burlaba de los alemanes (como "Tryfon Platanias" en 'Octubre 28 at 5:30'), o tenía el papel de Ali Pasha en 'Souliotes' y el pequeño pero característico papel de Dramalis Pasha en Papaflessas (película). La característica de su participación en estas películas fue que aunque un actor extranjero interpretó tan bien al griego -se veía increíble- que los equipos de producción de las películas griegas lo doblaron para que pareciera que habla griego -también existe esa opinión que habla de origen griego o de madre griega.