Μεσολόγγι- Επαναστάσεις - Έξοδος

Η άφιξη του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι ελαιογραφία Θ. Βρυζάκη

Ιστορία. 

Η πόλη χτίστηκε στην περίοδο της τουρκοκρατίας και αναπτύχτηκε σημαντικά στους τελευταίους αιώνες της σκλαβάς. Η ονομασία της πόλης, σύμφωνα με την άποψη του Σπ. Τρικούπη, προέρχεται από το μέσο και λόγγος- άλλη άποψη υποστηρίζει ότι η ονομασία προέρχεται από το δαλματικό Messo Laghi, που σημαίνει λιμνοχώρι. Πάντως οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Δαλματοί πειρατές • αργότερα εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, και στη σημερινή συνοικία Καλύβια, οι κάτοικοι του χωριού Χίλια Σπίτια, εξαιτίας της καταστροφής του οικισμού τους. Η κύρια ασχολία των κατοίκων αυτών ήταν η ναυτιλία και η αλιεία- Αρχικά η πόλη ήταν στην κυριαρχία των Ενετών- το 1700 και μετά από συμφωνία του σουλτάνου Μουσταφά και των Ενετών, πέρασε στην οθωμανική αυτοκρατορία.

Συχνές ήταν οι εξεγέρσεις των Μεσολογγιτών. Το 1770, κατά την Επανάσταση του Ορλόφ, οι Μεσολογγίτες ξεσηκώθηκαν, Οι Τούρκοι αποχώρησαν από το Μεσολόγγι, όπου σχηματίστηκε κυβέρνηση από τους Παναγιώτη Παλαμά, Ανδρέα Καλογεράκη και Αναστάσιο Γουλιμή, μέχρι που έφτασαν αλβανικά στίφη, που πυρπόληων την πόλη και κρέμασαν τους αρχηγούς της εξέγερσης. Με την πυρπόληση καταστράφηκαν αρκετά κτήρια ανάμεσα στα οποία και η Παλαμαϊκή Σχολή. Η πόλη ανοικοδομήθηκε γρήγορα και από το 1804 ως το 1820 ήταν κάτω από την εξουσία του Αλή πασά των Ιωαννίνων. Στο διάστημα αυτό έγινε το μικρό στο νησί Βασιλάδι και η εκβάθυνση της λιμνοθάλασσας από το Βασιλάδι μέχρι το Αιτωλικό. Το 1820 κυριεύτηκε από τον Μπαμπά πασά.

Η επανάσταση των Μεσολογγιτών κατά των Τούρκων κηρύχτηκε στις 20 Μαΐου του 1821, με πρωταγωνιστές τον προύχοντα και φιλικό Αναστάσιο Παλαμά και τον αρματολό του Ζυγού Δημήτρη Μακρή και με συνεργάτες τους Ιωάννη Τρικούπη, Θανάση Ραζηκώτσικα και Συμεών Τρικούπη (γιατρό). Αρχικά τη διοίκηση της πόλης ανέλαβε ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και την αρχηγία των στρατευμάτων ο Μάρκος Μπότσαρης  Αρκετοί ήταν οι φιλέλληνες που έφτασαν στην πόλη ( Ιταλός Δάνα, Πολωνός Μιρζέβσκι, Ελβετός Σεβαλιέ, Γερμανός Νόρμαν κά.) έφτασαν και ενισχύσεις από την Κεφαλλονιά με το Σταύρο Πανά και από την Πελοπόννησο με τους Γενναίο Κολοκοτρώνη, Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και Γιατράκο. O στρατός αυτός κατευθύνθηκε στην Ήπειρο για ενίσχυση του εκεί αγώνα και μετά την ήττα του Πέτα και το θάνατο του Μαυρομιχάλη, ξαναγύρισε οτο Μεσολόγγι για να οχυρώσει την πόλη και να αποκρούσει τα τουρκικά στρατεύματα που κατευθύνονταν στην Πελοπόννηοο. Στις 20 Μαΐου 1822, τα ελληνικά στραγιωτικά σώματα κατόρθωσαν να αποκρούσουν με επιτυχία την επίθεση του τουρκοαιγυπτιακού στόλου με το Γιουσούφ πασά στο Βασιλάδι, και μετά από αντεπίθεση του Δημήτρη Μακρή με 800 αγωνιστές, εξανάγκασαν τον εχθρό να επιστρέψει στις βάσεις του.

Η Πρώτη πολιορκία 

 Οι Μεσολογγίτες, εξαιτίας του ότι η πόλη τους δε διέθετε κανένα φυσικό οχυρωματικό σημείο, έκαναν μικρό οχύρωμα στο λαιμό της χερσονήσου  της πόλης με χαντάκι βάθους 1.20 μ. και πλάτους 2μ. Με τα χώματα της εκσκαφής έκαναν χωμάτινο οχυρό όχι ψηλότερο από 1.80μ. Μετά την πτώση του Σουλίου, ο Ομέρ Βρυώνης κι ο Κιουταχής, με 11.0ΟΟ στρατό, κατέβηκαν στη δυτική Στερεά με προορισμό την Πελοπόννησο. Το Μεσολόγγι ήταν το προπύργιο. Προστατευόταν από το χαντάκι, το μικρό τείχος, 14 τηλεβόλα παλιού τύπου και από 500- 600 άντρες, με αρχηγούς τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, το Μάρκο Μπότσαρη, το Δημήτρη Μακρή και το Θανάση Ραζηκώτοικα. Αρχικά πολλοί οπλαρχηγοί πρότειναν να εγκαταληφθεί η πόλη. όμως υπερίσχυσε η αντίθετη άποψη, του Μαυροκορδάτου και του Μπότσαρη. Τα γυναικόπαίδα προωθήθηκαν στα Εφτάνησα και ετοιμάστηκαν όλοι για να δεχτούν την επίθεση. Στις 25 Οκτωβρίου 1822 οι δυο πασάδες ( Ομέρ και Κιουταχής) πολιόρκησαν την πόλη από την ξηρά και o Γιουσούφ πασάς των Πατρών από τη θάλασσα, Για να κερδίσουν χρόνο οι Έλληνες μέχρι που να δεχτούν ενισχύσεις, άρχισαν συνεννοήοεις για την παράδοση, που κράτησαν μέχρι τον ερχομό του Μιαούλη με 1700 πολεμιστές και αρκετά τρόφιμα και πολεμοφόδια, οπότε διακόπηκαν οι διαπραγματεύσεις. Από τους Τούρκους ορίστηκε η έφοδος για τη νύχτα των Χριστουγέννων (1822). Το σχέδιο έγινε γνωστό στους Έλληνες από τον κυνηγό του Ομέρ Βρυώνη Γιάννη Γούναρη. Η επίθεση πραγμπτοποιήθηκε. Οι 2250 άντρες της πόλης με 2 κονονιοφόρια πλοιάρια στις άκρες των οχυρωμότων απέκρουσαν με επιτυχία την επίθεση και λύθηκε η πολιορκία στις 31 Δεκεμβρίου 1822. Στη λύση της πολιορκίας ουντέλεσσι ακόμα ο βαρύς χειμώνας, η πείνα, οι στερήσις και η είδηση για τον ερχομό του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Στο γυρισμό τους οι Τούρκοι κατηδιώχτηκαν από τους Έλληνες μέχρι τον Αχελώο, όπου πολλοί πνίγηκαν.

Τον Ιούνιο του 1823 τοποθετήθηκε έπαρχος ο Κωνσταντίνος Μεταξάς. Την εποχή αυτή ο πληθυσμός της πόλης έφτανε τις 6.000, από τους οποίους οι 1ΟΟΟ ήταν πολεμιστές. Ανακαινίστηκε στο μεταξύ και το οχύρωμα από το Μιχαήλ Κοκκίνη και το Σταύρο Κουτζούκη. Ως πολεμικός φροντιστής είχε διοριστεί ο Μήτρος Δεληγεώργης. Το Γενάρη του 1824 αποβιβάστηκε στην πόλη ο λόρδος Βύρωνας.

Η Δεύτερη πολιορκία

 Το 1825 0 Κιουταχής πήρε εντολή από το σουλτάνο να καταλάβει το Μεσολόγγι. Χωρίς να συναντήσει αντίσταση, ο Τούρκος πασάς έφτασε με 20 ΟΟΟ στρατό, στις 20 Απριλίου 1825, μπροστά οτο Μεσολόγγι και άρχισε την πολιορκία. Η φρουρά της πόλης αριθμούσε 3000 πολεμιστές, οι οποίοι με ενισχύσεις άλλων οπλαρχηγών της περιοχής έφτασαν τις 4.000. Υπήρχαν κοι 8,000-9.000 γυναικόπαιδα.  Στη διάθεσή τους οι Έλληνες είχαν 8 προμαχώνες και 48 κανόνια. Η δύναμη των Τούρκων, μετά την ενίσχυση του τουρκικα) στόλου, έφτασε τις 30.000, γεγονός που τους επέτρεπε να κάνουν συνεχείς επιθέσεις, από ξηρά και θάλασσα. Η θέση των πολιορκημένων άρχισε να γίνεται δύσκολη ως τον Ιούλιο του 1825, οπότε έφτασε ο Μιαούλης με τρόφιμα και πολεμοφόδια, Επιχείρησαν έξοδο και προξένησαν μεγάλες ζημιές στον εχθρό. O Κιουταχής βρέθηκε σε δύσκολη θέση (έλλειψη τροφών, επιδημίες κ λπ,) και αποσύρθηκε στους πρόποδες του Ζυγού, περιμένοντας ενισχύσεις. Πράγματι έφτασε ο Ιμπραήμ με 15,000 άντρες και κοντά στον Κιουταχή, στον οποίο δήλωσε ειρωνικά ότι θα καταλάβει το «μικρό αυτό φράχτη σε 15 μέρες». Διέταξε γενικό αποκλεισμό και άρχισε επιθέσεις με βομβαρδισμούς, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Στη συνέχεπ ζήτησε τη συνεργασία και του Κιουταχή και άρχισαν πιο συντονισμένες επιθέσεις. Στο μεταξύ ο Μιαούλης κατόρθωσε ξανά να εφοδιάσει την πόλη με τρόφιμα και πολεμοφόδια Οι εχθροί κατόρθωσαν να καταλάβ0υν το Βασιλάδι και το Ντολμά, στην προσπάθειά του όμως ο Κιουταχής να καταλάβει την Κλείσοβα απέτυχε, πληγώθηκε ο ίδιος και σκοτώθηκε ο Χουσεϊν με 1200 Αιγύπτιους. Η θέση των πολιορκημένων έγινε πολύ δύσκολη  o Μιαούλης δεν κατόρθωσε να τους ξαναφέρει ενισχύσεις. Οι τροφές σώθηκαν και αναγκάστηκαν να τρέφονται με τα μεταφορικά τους ζώα, ακόμα και με σκύλους, γάτες, ποντικούς, σκουλήκια, φύκια κ λπ. Είχαν καταντήσει σκελετοί, πολλοί πέθαιναν στους δρόμους από δυσεντερίες και άλλες ασθένειες, Όμως, καμιά συζήτηση δε γινόταν για παράδοση ή συνθηκολόνηση.

Η ηρωική Έξοδος

  Ό,τι δεν πέτυχε ο τουρκοαιγυπτιακός στρατός με τα όπλα πέτυχε με τον αποκλεισμό. Οι αρχηγοί της φρουράς, στις 6 Απριλίου 1826, μετά αό σύσκεψη (πρόεδρος  o επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ) αποφάσισαν ομόφωνα την Έξοδο, ορίζοντάς την για τις 10 Απριλίου• θα έμεναν στην πόλη 600 άρρωστοι το γέρο Πρόκριτο Χρίστο Καψάλη, αποφασισμένοι να πεθάνουν. Τα μεσάνυχτα της 10ης Απριλίου (ξημερώνοντας των Βαΐων), 3.000 πολεμιστές και γυναικόπαιδα βγήκαν από το φρούριο χωρισμένοι σε 3 σώματα, αρχηγούς το Νότη Μπότσαρη, τον Κίτσο Τζαβέλα και το Δημήτρη Μακρή, με κατεύθυνση τα στρατόπεδεα του Καραϊσκάκη και του Κ Μακρή. Το σχέδιο, γνωστό στους Τούρκους, απέτυχε. Ενώ δεν είχαν βγει ατό την πόλη όλοι οι Μεσολογγίτες, δέχτηκαν επίθεση Σώθηκαν τελικά 1.300 (μεταξύ τους 13 γυναίκες και 3 παιδιά), Πολλοί, από σύγχυση, γύρισαν στην πόλη, όπου αποδεκατίστηκαν. Την τραγωδία επισφράγισε ο γερο-Καψάλης με την ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης. Την  επομένη το απόρθητο Μεσολόγγι ήταν ένας σωρός από ερείπια, όπου κείτονταν χιλιάδες πτώματα των «ελεύθερων πολιορκημένων»,

Η πτώση του Μεσολογγιού ισοδυναμούσε με νίκη η διεθνής κοινή γνώμη θαύμασε την άμυνα και την απελπισμένη Έξοδο και τονώθηκε το φιλελληνικό ρεύμα  Διάσημοι καλλιτέχνες και ποιητές αποθανάτισαν την Έξοδο όπως ο Ουγκό, ο Γκέτε. ο Ντελακρουά ο Δαβίδ ντ Ανζέ ο Ευγένιος ντε Λανσάκ κ.α.

Το Μεσολόγγι παραδόθηκε στους Έλληνες στις 2 Μαΐου 1829. οι διασκορπισμένοι ΝΕοολογγίτες ξαναγύρισαν και την ανοικοδόμησή του. Συστήθηκε ως δήμος το 1835 και από το 1937 ονομάζεται Δήμος της ιεράς πόλεως Μεσολογγίου». Η σφραγίδα του δήμου έχει για σήμα τη Νίκη στις επάλξεις του φρουρίου. 

πηγή εγκυκλοπαίδιεια Επιστήμη & Ζωή

Νίνο Ρότα (Giovanni "Nino" Rota Rinaldi)

 

Ο Νίνο Ρότα (Giovanni "Nino" Rota Rinaldi, 3 Δεκεμβρίου 1912 - 10 Απριλίου 1979) ήταν Ιταλός συνθέτης. Έχει γίνει γνωστός για την μουσική που έγραψε για την ταινία Ο Νονός, αλλά και για την μακροχρόνια συνεργασία του με τον Φεντερίκο Φελίνι.

Γεννημένος στο Μιλάνο από γονείς μουσικούς, άρχισε από μικρή ηλικία τις σπουδές του στο ωδείο της πόλης. Μετά από λίγα χρόνια ο δάσκαλος του τον έπεισε να πάει για σπουδές στην Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτι που ο ίδιος έπραξε. Εκεί έμεινε για τρία χρόνια όπότε επέστρεψε στην Ιταλία.




Την πρώτη μουσική για ταινία έγραψε το 1933 για το Treno Popolare του Ραφαέλο Ματεράτσο. Μετά από περίπου 20 χρόνια γνώρισε τον Φεντερίκο Φελίνι και από εκεί ξεκινάει μια συνεργασία που κράτησε για περίπου 30 χρόνια. Έγραψε μουσική για ταινίες όπως το "Λα Στράντα", το Γλυκιά ζωή" , το "8 1/2", το "Βατερλώ" , το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" και για τον "Νονό".

Υπήρξε και καθηγητής, αφού το 1937 ξεκίνησε να διδάσκει Αρμονία και σύνθεση στο Ωδείο Νικολό Πιτσίνι στο Μπάρι, όπου και προήχθη σε διευθυντής 13 χρόνια μετά.

Τιμήθηκε με Όσκαρ για τη μουσική του στον Νονό ΙΙ το 1975.
Έχει γράψει μουσική για πάνω από εκατό ταινίες αλλά και για δέκα όπερες, πέντε μπαλέτα και αρκετές συμφωνικές συνθέσεις. 

Ήταν φίλος με τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος τον θαύμαζε πολύ. Χαρακτηριστικά, είχε δηλώσει για εκείνον: «Θαυμαστά συνθέτει ολόκληρες σειρές από πρωτοφανέρωτες οικείες μελωδίες, που εξαρχής δεθήκανε με τα φελινικά οράματα και φτιάξαν μία από τις πιο θαρραλέες και μαγικές στιγμές του κόσμου αυτού που ζούμε».
Τον Φεβρουάριο του 1995, ιδρύθηκε το Ίδρυμα Nino Rota στο πολιτιστικό ίδρυμα Giorgio Cini στη Βενετία, που ειδικεύεται στα έργα Ιταλών συνθετών του 20 αιώνα. Στο Ψηφιακό Αρχείο του περιλαμβάνονται επιστολές, αποσπάσματα ειδήσεων, εικόνες και κριτικές.

Έχει μια κόρη, τη Νίνα Ρότα, καρπός της σχέσης του με την επίσης Ιταλίδα πιανίστρια Μάγκντα Λονγκάρι.

https://el.wikipedia.org/  και https://parallaximag.gr

Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄

 

 

Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ (Papa Gregorio XIII, 7 Ιανουαρίου 1502 – 10 Απριλίου 1585), κοσμικό όνομα Ούγος Μπονκομπάνι (Ugo Boncompagni), ήταν πάπας από το 1572 έως το 1585. Ήταν ο πάπας που στις 5 Οκτωβρίου του 1582 αποφάσισε να διορθώσει το ημερολόγιο, διατάζοντας η συγκεκριμένη ημερομηνία να ονομαστεί 15 Οκτωβρίου 1582. 

Το νέο αυτό Ημερολόγιο, το οποίο προς τιμήν του ονομάστηκε Γρηγοριανό, το υιοθέτησαν αμέσως οι Ρωμαιοκαθολικές χώρες, αλλά οι Ορθόδοξες και κάποιες Διαμαρτυρόμενες, για λόγους καθαρά θρησκευτικούς, αντέδρασαν. 

Στην Ελλάδα το νέο αυτό ημερολόγιο καθιερώθηκε με νόμο στις 16 Φεβρουαρίου του 1923 και η συγκεκριμένη ημερομηνία ονομάστηκε 1 Μαρτίου 1923, αλλά η Εκκλησία αντέδρασε, με αποτέλεσμα, όταν έφτασε η 25η Μαρτίου, να επέλθει σύγχυση και να χρειαστεί να χωριστεί η Εορτή της Εθνεγερσίας απ' αυτή του Ευαγγελισμού. Μετά από πιέσεις της Πολιτείας όμως αναγκάστηκε κι αυτή να συμμορφωθεί και στις 10 Μαρτίου του 1924, που ονομάστηκε 23 Μαρτίου 1924, το εκκλησιαστικό Ημερολόγιο συνταυτίστηκε με το πολιτικό, χωρίς όμως τη μετακίνηση του Πασχαλίου Κύκλου, ο οποίος εξακολουθεί να εξαρτάται από το Ιουλιανό Ημερολόγιο.

Νεότητα

Ο Ούγος Μπονκομπάνι γεννήθηκε στη Μπολόνια τον Ιανουάριο του 1502, γόνος επιφανούς οικογένειας αστών της πόλης. Σπούδασε νομικά στο φημισμένο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του και το 1530 έγινε διδάκτορας. Στη συνέχεια, από το 1531 έως το 1539, δίδαξε στο ίδιο πανεπιστήμιο έχοντας για μαθητές του σημαντικές φυσιογνωμίες, όπως τον καρδινάλιο Αλεσάντρο Φαρνέζε, τον Ρέτζιναλντ Πόουλ και τον Κάρλο Καρδινάλιο Μπορρομέο. Στην ηλικία των σαράντα ετών περίπου χειροτονήθηκε ιερέας. Προτού χειροτονηθεί είχε αποκτήσει παράνομο γιο.  συνέχεια στη βικιπαίδεια

Σήμερα 10 Απριλίου Ε' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν Ιερομάρτυρος Γρηγορίου Ε΄Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως

Σειρά ΕΛΤΑ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ-Μ.Σίμωνος Πέτρας βάσει ξυλογραφίας Γ.Μόσχου

Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Σίμωνος Πέτρας, λεγόμενη και Σιμωνόπετρα  του Αγίου Όρους η δέκατη τρίτη στην ιεραρχική τάξη των αθωνικών μονών. 

Σήμερα 10 Απριλίου  

Ε' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν 

Ιερομάρτυρος Γρηγορίου Ε΄Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξειμε φακό

περισσότερα από το αγιολόγιο της ημέρας

Σήμερα 10 Απριλίου Ε' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας

Μονή Μεγίστης Λαύρας

φωτο βικιπαίδεια

Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Μεγίστης Λαύρας είναι μια εκ των είκοσι μονών του Αγίου Όρους και κατατάσσεται πρώτη (1η) στην ιεραρχική τάξη των αγιορείτικων μονών και η μεγαλύτερη σε έκταση.

Άλλες ονομασίες με τις οποίες φέρεται σε παλαιότερα έγγραφα είναι "Λαύρα των Μελανών", "Λαύρα του κυρού Αθανασίου", "Λαύρα του αγίου Αθανασίου", "Μεγάλη Λαύρα", ή και απλώς "Λαύρα" που σημαίνει τύπος μοναστηριού με χαλαρή κοινοβιακή ζωή.

Στην Μονή της Λαύρας είναι και η κατοικία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ροδοστόλου Χρυσοστόμου.

Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής είναι ο Αρχιμανδρίτης Πρόδρομος Λαυριώτης. Επί δεκαετία εγκαταβίωσε ως μοναχός στη Μονή ο Μικρασιάτης Μητροπολίτης Τρίκκης Διονύσιος Χαραλάμπους (1907-1970), που ως αντιστασιακός ιερέας κρατήθηκε σε Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.[3][4]

Τοποθεσία

Βρίσκεται λίγο βορειότερα του νοτιοανατολικού άκρου της χερσονήσου του Άθω, πάνω σ΄ ένα πλάτωμα βράχου. Απέχει 1,5 ώρα από τις Καρυές με αυτοκίνητο και γύρω στις 7 ώρες πεζοπορία, ενώ από την ακτή περίπου 20 λεπτά, όπου και βρίσκεται ο αρσανάς της μονής.

Στην είσοδο της μονής υπάρχει ελικοδρόμιο.

Το μοναστήρι είναι πολύ μεγάλο, με οχυρωματικούς πύργους, με προβολικούς οχετούς, τις "ζεματίστρες" στις εισόδους της μονής από όπου έριχναν καυτό λάδι για να αντιμετωπίζουν τις επιδρομές των πειρατών, κατά ιδία αρχιτεκτονική εφαρμογή των κάστρων. Ακόμα, έξω βρίσκεται ένας νερόμυλος, καλλιέργειες (λαχανικά) και το κοιμητήριο, ενώ ψηλά στο βουνό το ασκηταριό του Αγ. Αθανασίου. 

Ίδρυση

Ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης

Το κυπαρίσσι του Άγ. Αθανασίου του Αθωνίτη (2007). Λέγεται ότι η ηλικία του ξεπερνά τα 1000 χρόνια.

Η μονή ιδρύθηκε πάνω στο σημείο που πιθανολογείται ότι ήταν η αρχαία πελασγική πόλη Ακρόθωσι, από τον Άγ. Αθανάσιο τον Αθωνίτη το 963 μ.Χ., που ο ίδιος, με την ακολουθία του, έκτισε στην αρχή το τετράπλευρο τείχος, στη συνέχεια το καθολικό της Μονής και τέλος τις σειρές των κελιών, κατά προτροπή και χρηματοδότηση του φίλου του, αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Νικηφόρου Φωκά. Μία ερμηνεία για τη στάση αυτή του αυτοκράτορα είναι η φιλοσοφία του για το μοναχισμό. Τον προτιμούσε σε απόκρημνα και δύσβατα μέρη. Συνηγορούν προς αυτό τόσο η απαγόρευσή του για την ίδρυση μονών σε αγροτικές περιοχές, όσο και η βαριά φορολογία στην εκκλησιαστική περιουσία. Λέγεται επίσης ότι επιθυμούσε σφόδρα να εγκαταλείψει αργότερα τον θρόνο και να μονάσει στη Μεγίστη Λαύρα. Βεβαίως, μπορεί να υπάρχουν και άλλες ερμηνείες. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει τον πόθο του να μονάσει, καθώς δολοφονήθηκε, ενώ κοιμόταν, από την γυναίκα του Θεοφανώ και τον ανιψιό του Ιωάννη Τσιμισκή, μετέπειτα αυτοκράτορα, και όπως αναφέρει η παράδοση, βρέθηκε να κοιμάται πάνω σε ένα μοναχικό ράσο. 

Ιστορία

Μπαίνοντας από την κεντρική πύλη, στα αριστερά του θόλου που σχηματίζεται, βρίσκεται μια τοιχογραφία της Παναγίας. Κατά την παράδοση, κάποιος αλλόθρησκος την πυροβόλησε με τρεις σφαίρες (τα σημάδια των οποίων φαίνονται). Μία από αυτές εξοστρακίστηκε και τον πέτυχε στην καρδιά.

Στον περίβολο υφίσταται το παρεκκλήσι (ένα από τα 37 της μονής) της Παναγίας της Κουκουζελιώτισσας, όπου και η θαυματουργός εικόνα. Πήρε το όνομά της από τον Αγ. Ιωάννη τον Κουκουζέλη, περίφημος για την ψαλτική του ικανότητα και πρωτοψάλτης των ανακτόρων. Ποθώντας, όμως, τον μοναχικό βίο έφυγε κρυφά και ήρθε στη Μ. Λαύρα με άλλο όνομα για να μη τον βρει ο αυτοκράτορας και παριστάνοντας τον αγράμματο και αδαή. Ανέλαβε, αυτός ο μορφωμένος, ο αξιωματούχος, ο πολλά τιμώμενος, το διακόνημα του βοσκού. Όμως ο αυτοκράτορας, που είχε βάλει λυτούς και δεμένους, τον ανακάλυψε. Θαύμασε την ταπεινότητά του και δεν τον ανάγκασε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, παρέμεινε στο μοναστήρι όπου έγινε πρωτοψάλτης. Κατά μία παράδοση, μία μέρα που έψελνε έμπροσθεν της εικόνας, κουράστηκε και νύσταξε. Τότε η Παναγία, από την εικόνα, μίλησε και του είπε: «Κουράγιο, συνέχισε και εγώ θα σε ανταμείψω». Και του έδωσε ένα χρυσό νόμισμα.

Το καθολικό της μονής είναι αρκετά μεγάλο. Θαυμάσια είναι η βαριά δίφυλλη ξύλινη θύρα που χωρίζει τη λιτή από τον κυρίως ναό, δωρεά του Φωκά, λάφυρο του από πολέμους. Ακόμα πιο θαυμάσιο είναι το ψηλό περίτεχνο τέμπλο.

Στο διπλανό κολλητό παρεκκλήσι βρίσκεται ο τάφος του Αγ. Αθανασίου, ο οποίος όμως δεν έχει ανοιχτεί ποτέ. Μια φορά πήγε ένας πατριάρχης Αλεξανδρείας, που ευλαβούταν πολύ τον Άγιο, να πάρει λείψανο από τον τάφο του. Μόλις όμως τον άνοιξε, κεραυνοί και αστραπές έβγαιναν από αυτόν. Από τότε κανείς δεν τόλμησε να τον ανοίξει. Το δε 1981 (σχετικά πρόσφατα) που το μοναστήρι από ιδιόρρυθμο (ο κάθε μοναχός ζούσε όπως ήθελε) άλλαξε σε κοινοβιακό (υπακοή στον ηγούμενο, κοινή προσευχή, τράπεζα κ.τ.λ.), στις εορτές, ενώπιον πολλών προσκυνητών, ο τάφος έβγαζε πολύ μύρο. Το παρεκκλήσι αυτό κάποτε ήταν αφιερωμένο στον Άγιο και το καθολικό στην Παναγία. Όμως παρουσιάστηκε η Παναγία στον ύπνο του ηγουμένου και τον διέταξε το Καθολικό να αφιερωθεί στη μνήμη του Αγίου Αθανασίου στις 5/7, ενώ το παρεκκλήσι αφιερώθηκε στους 40 μάρτυρες.

Η Τράπεζα βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Καθολικό, παρεμβαλλόμενης της φιάλης και ενός πανύψηλου και παμπάλαιου, όπως φαινόταν από τον κορμό, κυπαρισσιού το οποίο είναι πάνω από 1000 ετών, καθώς φυτεύτηκε από τον Άγιο Αθανάσιο, ο οποίος σκοτώθηκε μαζί με άλλους 6 μοναχούς πέφτοντας από μια σκαλωσιά το 1000 ή το 1001.

Η ακμή της Μεγίστης Λαύρας άρχισε από την ίδρυσή της, όπου στο τέλος του 10ου αιώνα είχε εκατόν εξήντα μοναχούς, ενώ τον 11ο αιώνα επτακόσιους.

Ο χρυσός αιώνας, όμως, της μονής θεωρείται ο 14ος αιώνας, κατά τον οποίο μόνασαν πολλοί άγιοι πατέρες μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος ησυχαστής Γρηγόριος ο Παλαμάς. Κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα δέχθηκε πολλαπλές πειρατικές επιδρομές, και υπέστη καταστροφές, με αποτέλεσμα την υιοθέτηση του ιδιορρύθμου τρόπου λειτουργίας προκειμένου να λειτουργεί στοιχειωδώς. Οι μοναχοί της μονής, εκμεταλλευόμενοι την αναγνώριση ορισμένων ευνοϊκών προνομίων, κατάφεραν κατά το τέλος του 15ου αιώνα να αποκαταστήσουν κατεστραμμένα κτίρια και αγιογράφησαν εκ νέου το Καθολικό και τα παρεκκλήσια του.

Στις 25 Μαρτίου του 1575 η Μονή επανήλθε στο κοινοβιακό σύστημα με σιγίλλιο του Πατριάρχου Ιερεμία του Γ΄. Η νέα της ακμή συνοδεύτηκε με καταβολή φόρων για λογαριασμό και άλλων μονών και κράτησε μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, οπότε περιέπεσε σε μαρασμό και αργότερα πάλι στην ιδιορρυθμία. Στα μέσα του 18ου αιώνα ιδρύθηκε στη Μονή το παλαιότερο τυπογραφικό εργαστήριο το οποίο λειτούργησε στον Ελλαδικό χώρο. 

Εξαρτήματα

Κατά την έκρηξη της Ελληνικής επανάστασης η Λαύρα είχε 117 μοναστηριακούς μοναχούς και 448 εξαρτηματικούς ερημίτες, σκητιώτες και κελιώτες, που πολλοί από αυτούς συμμετείχαν ενεργά σ' αυτήν.

Η γεωγραφική της έκταση είναι η μεγαλύτερη του Αγίου Όρους και είναι 72000 στρέμματα.

Όπως προκύπτει από το τηρούμενο από χιλιετίας βιβλίο επονομαζόμενο "Κουβαρά", στην ιστορική της διαδρομή εμόνασαν εντός της μονής είκοσι επτά πατριάρχες, 150 αρχιερείς, 168 ηγούμενοι, 3400 ιερομόναχοι, και 14000 μοναχοί.
Η μονή Μεγίστης Λαύρας έχει εικοσιένα Παρεκκλήσια εσωτερικά της μονής και πολλά άλλα εξωτερικά από τα οποία σημαντικότερα είναι του Προφήτου Ηλιού, Αγίου Γρηγορίου, Αγίας Παρασκευής και Αγιάσματος του Αγίου Αθανασίου, καθώς και ο κοιμητηριακός ναός των Αγίων Αποστόλων. Έχει, επίσης, τρεις Σκήτες, Καθίσματα, πολλά Κελιά και Ησυχαστήρια, συγκεντρωμένα ή διάσπαρτα σε διάφορες περιοχές της, καθώς και ερμητήρια σε δυσπρόσιτες περιοχές. Δύο είναι σε μορφή οικισμού, όπως η Σκήτη Αγίας Άννας και η Σκήτη Αγίας Τριάδος ή Σκήτη Καυσοκαλυβίων, τα οποία και βρίσκονται στη νοτιοδυτική πλευρά της Αθωνικής χερσονήσου. Η τρίτη είναι η Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Μεγίστης Λαύρας σε μορφή ενιαίου κτιριακού συγκροτήματος και βρίσκεται επάνω από τον Ακράθω και η οποία είναι ρουμανική.

Τα Κελιά της Μονής Μεγίστης Λαύρας βρίσκονται στις περιοχές Προβάτα, Μορφωνού, Κερασιά, Άγιος Νείλος και στις Καρυές. Στις Καρυές έχει το αντιπροσωπείο που τιμάται στην Αγία Άννα, οκτώ Κελιά στα οποία διαμένουν συνολικά 10 μοναχοί, καθώς και τρία οικήματα και αρκετή δασική έκταση. Μέχρι το 1930 υπήρχαν και άλλα Κελιά της στη θέση της σημερινής πλατείας του Πρωτάτου, μεταξύ των οποίων εκείνο των Εκκλησιαστικών και του Τυπογράφου.
Τα Κελιά της Μονής αυτής έχουν προσδιορισμένη εδαφική έκταση, είναι εκατοντάδες, πλην όμως τα περισσότερα είναι ερειπωμένα. Από αυτά είναι κατοικήσιμα τα 60 και ήδη κατοικούνται τα 45 με 65 εξαρτηματικούς μοναχούς.

Η μονή Μεγίστης Λαύρας έχει δέκα Καθίσματα στην ευρύτερη περιοχή της. Από αυτά, τα επτά βρίσκονται κοντά στη μονή, μεταξύ των οποίων είναι το Κάθισμα των Αγίων Αρχαγγέλων ή Κουκουζέλη, όπου εμόνασε τον 14ο αιώνα ο μεγάλος μελωδός της Εκκλησίας Άγιος Ιωάννης Κουκουζέλης.
Στην περιοχή Βίγλα και κοντά στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Μεγίστης Λαύρας βρίσκεται το Κάθισμα του Ακαθίστου ή Σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου, όπου βρίσκεται το σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου. Τέλος, σε απόσταση οκτώ χιλιομέτρων περίπου, βορειότερα της μονής και κοντά στη μονή Καρακάλου, βρίσκεται το Κάθισμα Αγίου Ευσταθίου ή Μυλοποτάμου.

Σήμερα η μονή Μεγίστης Λαύρας έχει εξήντα Ησυχαστήρια στις περιοχές Βουλευτήρια, Ησυχαστήριο Άγιος Βασίλειος, Βίγλα, Κατουνάκια και Καρούλια. Τα περισσότερα από αυτά, επειδή βρίσκονται σε άνυδρες τοποθεσίες, καλύπτουν τις ανάγκες τους με βρόχινο νερό και δεν διαθέτουν δική τους καλλιεργήσιμη έκταση. 

Αρχιτεκτονική

Τα Καθολικό της Μεγίστης Λαύρας.

Σημειώνεται ότι το Καθολικό της Μονής της Μεγίστης Λαύρας αποτελεί το πρότυπο για όλα τα αγειορίτικα Καθολικά, με το οποίο και εγκαινιάσθηκε η αρχιτεκτονική τυπολογία του τρίκογχου Αθωνικού ναού, που φέρει, δηλαδή, τρεις κόγχες, την κεντρική του ιερού και άλλες δύο στο βόρειο και νότιο τοίχο του ναού, δίνοντας στο κτίσμα μια τριφυλόσχημη κάτοψη.
Μοναστική δύναμη

Η μοναστική δύναμη της Μονής, σύνολο μοναχών και εξαρτηματικών, κυμαίνεται σήμερα στα 320-330 άτομα. 

Άξια ενδιαφέροντος

Στη Μονή αξίζει να δουν οι επισκέπτες τις τοιχογραφίες του Θεοφάνη του Κρητός, στο Καθολικό, που ανάγονται στο 1535 και στη Τράπεζα (1527), καθώς και τον τάφο του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη, επίσης στο Καθολικό. Άξια, επίσης, ιδιαίτερου θαυμασμού είναι η "φιάλη", το πλούσιο σκευοφυλάκιο και το εικονοφυλάκιο, όπως επίσης και το ιστορικό "βαγεναριό" (= κελάρι) με τα τεράστια βαρέλια αποθήκευσης κρασιού ("παραβούτες").

 
Επιχειρηματική δραστηριότητα

Η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας συμμετέχει σε κοινοπραξία με την ελληνική κατασκευαστική εταιρεία ΕΝΤΕΚΑ σε ένα από τα μεγαλύτερα σχέδια για αιολικά πάρκα στο Αιγαίο, ισχύος 330 μεγαβάτ και ύψους 600 εκατ. ευρώ. Προβλέπεται η υποβρύχια διασύνδεση Λάρυμνας - Σκύρου και η δημιουργία 9 αιολικών πάρκων στο νησί, τα οποία θα αποτελούνται από 111 ανεμογεννήτριες, στο νότιο του άκρο, σε μια άγονη περιοχή, χωρίς οικισμούς.

Ωστόσο, η κυριότητα των εκτάσεων της μονής στο νότιο τμήμα του νησιού αποτελεί αντικείμενο διαμάχης με φορείς και κατοίκους, καθώς αναμένεται απόφαση των ανώτατων δικαστηρίων της χώρας.

Σήμερα 9 Απριλίου Αγίου Ευψυχίου μάρτυρος

Σειρά ΕΛΤΑ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ-Μ. ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ βάσει ξυλογραφίας Γ.Μόσχου

Η Ιερά Πατριαρχική Σταυροπηγιακή Μονή Μεγίστης Λαύρας είναι πρώτη (1η) στην ιεραρχική τάξη των αγιορείτικων μονών και η μεγαλύτερη σε έκταση.

Σήμερα 9 Απριλίου Αγίου Ευψυχίου μάρτυρος

Χρόνια Πολλά!! Ευψύχιος, Ευψυχία,

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει με φακό

Κρεμμύδι

Το φυλλάδιο για τα χρήσιμα φυτά και βότανα μας παρουσιάζει και το κρεμμύδι που το υποτιμούμε συνήθως ... αντιθέτως είναι φανταστικά πολύτιμο ... οι βολβοί του υπάρχουν και μαζεύονται όλο το χρόνο και είναι το πρώτο και βασικό συστατικό για όλα τα φαγητά και σαλάτες

Το κρεμμύδι είναι ένα φυτό πλούσιο σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες για ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού. Επίσης είναι φυτό χρήσιμο για την διαδικασία της βαφής υφασμάτων αλλά και των αβγών το Πάσχα.  

 

 

Πατάτες γεμιστές στο φούρνο

 

Μια συνταγή απο το "Μαγειρικό ημερολόγιο"  που είναι μια στήλη στην εφημερίδα ΚΤΕΛΑΛΗΣ  δηλ. του ΚΤΕΛ  έξυπνο  .   Εν πάσει περιπτώσει δεν έχω εικόνα του φαγητού αλλά πρέπει να είναι ενδιαφέρουσα πρόταση γευστική και με ωραία παρουσία στο πιάτο.

Υλικά (για 3 μερίδες)

6 πατάτες μέτριες

750 γρ τυρί φέτα η ξυνή μυζήθρα

3 αυγά

Λίγο βαλσαμο, αλατι, πιπέρι, βούτυρο ( λέγοντας βάλσαμο εννοεί τον αβάσαρμο - δτυόσμο  υποθέτω

εγώ έτσι το ερμηνεύω)

Εκτέλεση

Πλενουμε τις πατάτες και τις βράζουμε ακαθάριστες. Όταν ψηθούν τις ξεφλουδιζουμε κόβουμε ένα κομμάτι από την πιο πλατιά μεριά και ης αδειάζουμε προσεχτικά με κουταλάκι Το υλικό που βγάλαμε από τις πατάτες το λιώνουμε με πιρούνι και το ανακατεύουμε με αυγό. Το μείγμα αυτό θα το χρησιμοποιησουμε για να σκεπάσουμε τις πατάτες αφού τις γεμίσουμε.

Για το γέμισμα χρησιμοποιούμε τυρί φέτα ήξί\η μυζηθρα ανακατεμένη με βάλσαμο και Στο γεμισμα εάν θέλουμε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κιμά ψημένο όπως μας αρεσει.

Αφού γεμίσουμε τις πατάτες τις σκεπάζουμε με το μείγμα που βγάλαμε απο το αδειασμα και τις φτιάχνουμε έτσι ωστε να φαίνονται ολόκληρες.

Τις βουτάμε μετά σε χτυπημένο αυγό και τις τυλίγουμε σε φρυγανιά ή σιμιγδάλι. Τοποθετούμε τις πατάτες σε ταψί και τους βάζουμε στην κορυφή ένα κομματάκι βούτυρο σαν ρεβίθι.

Τις ψήνουμε σε φούρνο μέχρι να ροδίσουν.

Τις σερβίρουμε ζεστές με κρέας ή σκέτες με σάλτσα ντομάτας της αρεσκείας μας.

Πρωτάτο Αγίου Όρους

φωτο βικιπαίδεια

Πρωτάτο ονομάζεται ο καθεδρικός ναός ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο των Καρυών στο Άγιο Όρος. Ο ναός, ο οποίος είναι ο αρχαιότερος σωζόμενος του Αγίου Όρους, είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι περισσότερο γνωστός για τα κειμήλια που φιλοξενεί, όπως η εικόνα της Παναγίας Άξιον Εστί.

Ανέγερση

Η ανέγερση του ναού στη σημερινή του μορφή έγινε το 962, ένα έτος πριν από τη θεμελίωση του πρώτου καθολικού της Μεγίστης Λαύρας. Μαρτυρίες αναφέρουν πως στη θέση του υπήρχε μικρότερος ναός ο οποίος ανοικοδομήθηκε με φροντίδα του μαγίστρου Λέοντος, αδερφού του Νικηφόρου Φωκά ο οποίος και τον κόσμησε με πολλά κειμήλια.

Ο Ναός χτίστηκε από την Καθέδρα των γερόντων το διοικητικό όργανο τότε του όρους, όταν μετέφερε εκεί την έδρα της, η ονομασία πρωτάτο οφείλεται στο όνομα του διοικητή της καθέδρας που ήταν Πρώτος. 

Αρχιτεκτονική

Αν και κατά καιρούς ο ναός υπέστη ανακαινήσεις, η αρχιτεκτονική του μορφή δεν άλλαξε. Είναι τρίκλιτη βασιλική άνευ τρούλλου με το κεντρικό της κλίτος υπερυψωμένο ενώ στην ανατολική πλευρά σχηματίζει τρεις ημικυκλικές αψίδες. Τον 19ο αιώνα προστέθηκαν δύο ανοικτοί νάρθηκες, ο ένας στην βόρεια και ο άλλος στην δυτική πλευρά, καθώς και το υπερυψωμένο κωδονοστάσιο βοριοανατολικώς του ναού. 

 Τοιχογραφίες

Τρεις Παίδες εν τη Καμίνω, ΒΔ Διάχωρο, Δ τοίχος, 3η ζώνη (~1289-1293)

Ο ναός φιλοξενεί πασίγνωστες τοιχογραφίες οι οποίες αποδίδονται στον κύριο εκπρόσωπο της μακεδονικής σχολής, Μανουήλ Πανσέληνο. Η χρονικἠ τοποθέτηση της τοιχογράφησης αμφιγνωμείται. Επικρατέστερη στον ελληνικό ακαδημαϊκό χώρο είναι η τοποθέτηση ανάμεσα στα έτη 1289-1293 Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας υπάρχουν μικρές προσθήκες. 

Πρωτάτο Αγίου Όρους 

Η Ιστορική Μονή Παληανής

 Η Ιστορική Μονή Παληανής της Αρχιεπισκοπικής περιφέρειας του νησιού μας είναι αφιερωμένη στην κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου και είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια και ιδρύματα της Κρήτης.

Στη διάρκεια της Ιστορίας του νησιού, η Ιερά Μονή υπέστη αρκετές δοκιμασίες, καταστροφές και λεηλασίες από διάφορους εχθρούς. Η Ιερά Μονή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παληανής βρίσκεται έξω από το Βενεράτο, όπου λίγο πριν το τέλος του χωριού βρίσκετε η παράκαμψη για τη Μονή.

Η Ιερά Μονή Παληανής είναι μια από της αρχαιότερες Μονές της Μεγαλονήσου. Η αρχ'η της κατασκευής της έγινε τον τέταρτο αιώνα σε σημείο όπου στους αρχαίους χρόνους υπήρχε ένας ναός της Αθηνάς. Σε γραπτές πηγές όμως εμφανίζετε από το έτος 668 και αναφέρεται ως Παλαιά Μονή, 

Στο σημείο το οποίο βρίσκεται υπήρχε δύσβατο και πυκνότατο δάσος το οποίο κάηκε μετά από μεγάλη πυρκαγιά. Στη προσπάθεια τους οι χωρικοί να σβήσουν τη φωτιά άκουσαν κάποιες φωνές.

Αφού κατάφεραν να σβήσουν τις φλόγες έτρεξαν στο σημείο που ακούστηκαν οι φωνές και βρήκαν στο εσωτερικό μιας βάτου την εικόνα της Θεοτόκου. Ιδιαίτερη ευλογία για την Ιστορική Μονή αποτελεί η "Αγία Μυρτιά", το ιερό αυτό δέντρο, όπου ενθρονίστηκε η θαυματουργός εικόνα της Θεοτόκου.

Σύμφωνα με την παράδοση η Αγία Εικόνα κλείστηκε μέσα στο κορμό του δέντρου που όσο και εάν την μετακινούσαν αυτή επέστρεφε στο ίδιο μέρος αγιάζοντας έτσι όπως λένε οι μοναχές το δέντρο αυτό. Αρκετοί είναι οι πιστοί οι οποίοι μέχρι και σήμερα προσέρχονται για να προσευχηθούν και να προσκυνήσουν στο σημείο αυτό έχοντας αφήσει εκατοντάδες αφιερώματα. Άλλο ένα παράδοξο που θα συναντήσετε είναι ότι θα δείτε διάφορα πουλιά να είναι στα γύρω δέντρα όμως στο συγκεκριμένο, στην «Αγία Μυρτιά" κανένα δε φωλιάζει.

 

Το μόνο σίγουρο, πηγαίνοντας στη Μονή θα ικανοποιηθείτε από τις προσπάθειες που έχουν κάνει εκεί οι μοναχές έτσι ώστε να είναι το Μοναστήρι όσο γίνεται πιο όμορφο όπως, σίγουρο είναι ακόμη πως δεν πρόκειται να φύγετε από εκεί με άδεια χέρια, χωρίς να σας έχουν κεράσει μια καραμελίτσα ή ένα κομποσκοίνι από μια γιαγιούλα μοναχή που θα συναντήσετε στην είσοδο του Μοναστηριού.

Το Μοναστήρι μπορείτε να το επισκεφτείτε καθημερινά πρωί και απόγευμα και φυσικά την 24η Σεπτεμβρίου όταν πανηγυρίζει.