Σήμερα 28 Φεβρουαρίου Οσίου Βασιλείου Ομολογητού, Αγίου Προτερίου...

Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους - παράσταση βασισμένη στην αντίστοιχη ξυλογραφία - έργο του χαράκτη Γ.Μόσχου

Γραμματόσημο ΕΛΤΑ σειρά ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ (φ.Μ.Κυμάκη)

 Σήμερα 28 Φεβρουαρίου 

Οσίου Βασιλείου Ομολογητού, Αγίου Προτερίου 

 Οσίας Κύρας και Μαράνας

Χρόνια Πολλά!!! 

Κύρα , Μαράνα

για μεγέθυνση ροδάκι

Οι Οσίες Κύρα και Μαράνα κατάγονταν από τη Βέρροια  (Χαλέπι) Συρίας με καταγωγή  επίσημη και ευγενική, και ανάλογη  μόρφωση.   Αφοσιωμένες στην πνευματική ζωή και τον ησυχαστικό βίο εγκατέλειψαν τον κόσμο για τον πνευματικό αγώνα. τους  συνεχίζοντας με ταπεινοφροσύνη και αγαθοεργίες τη ζωή τους.Έτσι, αφού έζησαν, κοιμήθηκαν με ειρήνη.

Σήμερα 27 Φεβρουαρίου Όσίου Προκοπίου,...

Από τη σειρά γραμματοσήμων ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ των ΕΛΤΑ (φ.Μ.Κυμάκη)

Σήμερα 27 Φεβρουαρίου Της Απόκρεω

Οσίου Προκοπίου Δεκαπολίτου , Οσίων Ασκληπιού και Ιακώβου

Χρόνια πολλά!!

Ασκληπιός Ασκληπιάδα

Προκόπιος

 

για μεγέθυνση ροδάκι

Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας

sansimera.gr

 

Ο Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας (26 Φεβρουαρίου 1906 - 3 Σεπτεμβρίου 1994) ήταν σημαντικός Έλληνας ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης, εικονογράφος, συγγραφέας και ακαδημαϊκός. Διετέλεσε καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ιδρυτικό μέλος του ελληνικού τμήματος της "AICA" (Association Internationale des Critiques d’Art, Διεθνής Ένωση Κριτικών Τέχνης).

Ο Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 1906. Πατέρας του ήταν ο καταγόμενος από τα Ψαρά αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού Αλέξανδρος Χατζηκυριάκος. Μητέρα του η Ελέλε Γκίκα, της γνωστής οικογένειας Γκίκα, η οποία είχε εγκατασταθεί στην Ύδρα. Ο μικρός Νίκος βρισκόταν κάθε καλοκαίρι στο νησί και αυτή η διαμονή του επηρέασε την καλλιτεχνική του δημιουργία. Οι γονείς του, με την παραίνεση του σχολείου του, στο οποίο είχε απαλλαγεί από το μάθημα της ιχνογραφίας λόγω εξαίρετων επιδόσεων, αντιλαμβανόμενη το ταλέντο του νεαρού τον έστειλε να μαθητεύσει αρχικά κοντά στον Βασίλη Μαγιάση (1917) και, το 1921, στον Κωνσταντίνο Παρθένη.

Το 1922 ολοκληρώνει τις εγκύκλιες σπουδές του στο Λεόντειο Λύκειο και αρχικά εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1923 εγκαταλείπει τη Σχολή και την Αθήνα, μετοικώντας για σπουδές στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στη Σορβόννη, παρακολουθώντας μαθήματα γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας και αισθητικής. Το 1923 συμμετέχει σε ομαδική έκθεση στη γκαλερί Salon des Independants. Τον επόμενο χρόνο εγγράφεται στην Academie Ranson, όπου παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής, με καθηγητή τον Ροζέ Μπισιέρ (Roger Bissiere) και χαρακτικής με καθηγητή το Δημήτρη Γαλάνη, συμμετέχοντας παράλληλα σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις. 

Η πρώτη ατομική του έκθεση οργανώνεται το 1927 στην Galerie Percier στο Παρίσι. Το 1928 εκθέτει για πρώτη φορά στην Αθήνα, από κοινού με τον γλύπτη Μιχάλη Τόμπρο στη γκαλερί "Στρατηγοπούλου".Την ίδια χρονιά καλείται να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, την οποία ολοκληρώνει το 1929. Όταν απολύεται νυμφεύεται την ποιήτρια Αντιγόνη Κοτζιά και αναχωρούν μαζί για το Παρίσι.

Το 1930 συμμετέχει στην έκθεση που οργανώνεται στο Salon des Surindépendants στο Παρίσι και στην έκθεση της ομάδας "Τέχνη 1930" στο Ζάππειο Μέγαρο της Αθήνας. Στις εκθέσεις αυτές συμμετέχει και το 1931. Το 1932 δημοσιεύει στο περιοδικό "Πολιτεία" άρθρο σχετικό με τα ιταλικά σχέδια του Μουσείου του Λούβρου. Συμμετέχει εκ νέου στην έκθεση του Salon des Surindépendants. 

περισσότερες πληροφορίες εδώ  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF

Νικολά-Ζοζέφ Κυνιό

Οχημα Κυνιό του 1771 στο "Musée des Arts et Métiers", Παρίσι.

Ο Νικολά-Ζοζέφ Κυνιό (γαλλικά: Nicolas-Joseph Cugnot, 26 Φεβρουαρίου 1725 – 2 Οκτωβρίου 1804) ήταν Γάλλος αξιωματικός του πυροβολικού και εφευρέτης του πρώτου ατμοκίνητου οχήματος.

Πειραματιζόμενος στην εφαρμογή του ατμού για τη μετακίνηση των βαρέων πυροβόλων, αρχικά με τη βοήθεια ενός δραπάνου που επεξεργαζόταν με ακρίβεια τα διάφορα μέρη του πυροβόλου εφεύρε το εξάρτημα εκείνο που θα μπορούσε να μεταφέρει την κίνηση σε τροχό, δηλαδή το έμβολο.

Έτσι το 1770 ο Κυνιό κατάφερε και δημιούργησε ουσιαστικά το πρώτο μηχανικό αυτοκίνητο (για τον ίδιον, «αυτοκινούμενο ελκυστήρα πυροβολικού»), που έλαβε και το όνομά του. Το όχημα Κυνιό ήταν ένα βαρύ τρίτροχο όχημα, βάρους 2,5 τόνων, που στο πρόσθιο μέρος του έφερε ατμολέβητα, από τον οποίο ο ατμός διοχετευόμενος με μια απλή διάταξη σε κάθετο έμβολο μετέδιδε με στρόφαλο κίνηση στον πρόσθιο τροχό. Ο ελκυστήρας αυτός κινήθηκε με ταχύτητα 3,6 χιλιόμετρα την ώρα, επί 20 λεπτά της ώρας, μεταφέροντας 4 επιβάτες. Στη συνέχεια μετά από 20 λεπτά στάση, μέχρι να επανακτήσει αρκετή πίεση μπορούσε να επαναλάβει το εγχείρημα.

Το δεύτερο σε παραγωγή όμοιο όχημα το 1771 δημιούργησε και το πρώτο αυτοκινητικό ατύχημα λόγω της μεγάλης δυσκολίας που παρουσίαζε, λόγω βάρους, στην αλλαγή πορείας.

Μετά από αυτή την επιτυχή εφεύρεση ο Βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΕ΄ απένειμε στον Κυνιό ιδιαίτερη τιμητική σύνταξη. Το πρωτότυπο αυτό όχημα εκτίθεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο Τεχνών στο Παρίσι. 

από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC-

Σήμερα 26 Φεβρουαρίου Οσίου Πορφυρίου , Αγίας Φωτεινής, ...

Άγιος Γεώργιος Σεληναρίου (φ.Μ.Κυμάκη)

 Σήμερα 26 Φεβρουαρίου 

Ψυχοσάββατο

Οσίου Πορφυρίου , Αγίας Φωτεινής. 

Αγίας Ανατολής της Μάρτυρος, 

Αγίου Σεβαστιανού δουκός, Αγίου Φωτεινού του Μάρτυρος

Χρόνια Πολλά!!!

Ανατολή

Πορφύριος, Πορφυρός, Πορφυρή, Πορφυρία,

Σεβαστιανός, Σεβαστίνος, Σεβαστός, 

Φωτεινή, Φώτιος, Φώτης, Φωτεινός, 

για μεγέθυνση ροδάκι

 ---------------------------------------

 Τι συμβολίζουν τα υλικά στα κόλλυβα

Τα κόλλυβα είναι σιτάρι βρασμένο που κατά κανόνα σήμερα έχει τη μορφή στολισμένου δίσκου με ξηρούς καρπούς, όπως αμύγδαλα, καρύδια και κυρίως ζάχαρη.

Τα Κόλλυβα προσφέρονται στους παρευρισκόμενους σε μνημόσυνα στην εκκλησία, αλλά και διανέμονται στη συνέχεια σε συγγενικά ή φιλικά σπίτια. Το έθιμο προέρχεται από τα παλαιότερα χριστιανικά χρόνια και έχει σχέση με τα περίδειπνα των Ελλήνων και άλλων λαών.

Τα υλικά που παρασκευάζονται τα κόλλυβα έχουν τη σημασία τους.

Το στάρι: Είναι το σύμβολο της γης και συμβολίζει και τις ψυχές των πεθαμένων.

Το ρόδι: Με αυτό ο Άδης κράτησε την Περσεφόνη στον κάτω κόσμο, βέβαια οι χριστιανοί στο ρόδι συμβολίζουν την λαμπρότητα του παραδείσου.

Τα ασπρισμένα αμύγδαλα: συμβολίζουν τα γυμνά οστά για να μας θυμίζουν την μοίρα που θα έχουμε όλοι.

Τα μπαχαρικά: Είναι τα αρώματα αυτού του κόσμου.

Ο μαϊντανός (σε κάποιες παραλλαγές ο δυόσμος): Είναι η ευχή για ανάπαυση «εν τόπω χλοερώ».

Οι ξηροί καρποί: Είναι η ζωή που αναπαράγεται.

Το τρίμμα από τα στραγάλια ή η φρυγανιά ή το αλεύρι: Συμβολίζει το ελαφρύ χώμα.

Η σταφίδα: Από τα αρχαία χρόνια τον Διόνυσο και την γλύκα της ζωής έως τον Χριστό που είναι η άμπελος. 

Και τέλος η ζάχαρη συμβολίζει τον γλυκό παράδεισο.

πληροφορίες από   https://www.athensvoice.gr/greece/747258-psyhosavvato-2022-ti-einai-pote-peftei-kai-poia-i-simasia-toy

Ιστορία ΕΛΤΑ (Νο 2)

φωτ.  του άρθρου του Μωυσή Κωνσταντίνη ειδικού συμβούλου φιλοτελισμού ΕΛΤΑ

συνέχεια από την ανάρτηση της  23/2   με το υπόλοιπο τμήμα του άρθρου του Μωυσή Κωνσταντίνη ειδικού συμβούλου φιλοτελισμού ΕΛΤΑ

Ένα ένθετο της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ του έτους 2008 είναι αφιερωμένο στο Ελληνικό γραμματόσημο λόγω της συμπλήρωσης των 180 χρόνων των ΕΛΤΑ .  Το 2028 θα συμπληρωθούν τα 200 χρόνια.

......

Το Ταχυδρομείο της Αθήνας απέκτησε τιιν πρώτη του στέγη στην οικία Μπαρμπάνου οτη διασταύρωοιι των οδών Κυδαθηναίων και Αγ. Γέροντα οτην Πλάκα.

Αργότερα μεταφέρθηκε οε ένα μικρό κατάστημα της οδού Ευριπίδου. Το 1848 εγκαταστάθηκε σε κάποιο κτήριο της οδού Αθηνάς, όπου εκτός από τον γενικό διευθυντή Γεώργιο Σκούφο μετέπειτα δήμαρχο Αθηναίων, και τον υποδιευθυντή Θεόδωρο Λεονάρδο, εργάζονιαν έντεκα διοικητικοί υπάλληλοι και τέοοερις διανομείς.

Χαρακτηριστικά είναι τα σχόλια των εφημερίδων της εποχής «Ταχύπτερος Φήμη», «Αυγή» και «Ακρόπολις», που άλλοτε με ειδησεογραφικό και άλλοτε με προσωπικό τρόπο περιέγραφαν την ταχυδρομική κίνηση και εξυπηρέτηση των Αθηναίων πολιτών.

Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή εφημερίδας της εποχής <<Ταχύπτερος Φήμη>> —εφημερίδας του εμπορίου και των ειδήσεων— τον Ιούνιο 1843: «Κατά τας μέρας της αφίξεως των Ταχυδρομείων πάντες οι κάτοικοι ευρίσκονιαι εις κίνησιν ανεμιγμένην και περιέργειαν περικυκλούσι δε τα Ταχυδρομικά Καταστήματα και πίπτουν εις τας Εφημερίδας ως οι κόρακες εις το πτώμα».

Επίσης, ενδεικτική της συνεχούς προσπάθειας του Ταχυδρομείου για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών του είναι ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στην αθηναϊκή εφημερίδα στις 2 Ιουνίου 1862:

Η ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ ΤΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ ειδοποιεί ότι:

Προς ευκολίαν των ανταποκρινοιιένων ώστε επί όλης της νυκτός της Πέμπτης προς την Παρασκευήν εκάστης εβδομάδος το γραμματοκιβώτιο του ταχυδρομείου Αθηνών να μένη ανοιχτόν, ίνα δύνανται οι βουλόμενοι να ρίπτωσι τα διά την Ευρώπην γράμματά των. Προς πάσαν δε ασφάλειαν του κιβωτίου διετάχθη παρά του φρουραρχείου φρουρός ίνα φρουρή δι' όλης της νυκτός εντός του περιβόλου του Ταχ καταστήματος.

Αθήναι 1 Ιουνίου 1862>.

Φαίνεται όμως ότι αυτή η ανακοίνωση παρεξηγήθηκε, γιατί στο φύλλο της 4ns Ιουνίου 1862, η αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηνά» έγραφε:

«Εμάθομεν ότι προχθές έλαβεν Χώραν μυστηριώδης τις πράξις εν τω Ταχυδρομείω. Εθεάθησαν δε και στρατιώται έξωθεν φυλάττοντες. Αι κακαί γλώσσαι διαδίδουσιν ότι ο χρηστός του Κράτους λειτουργός Μουτηυρίδης τι κακοήθεια: ετέλεσεν ιεροτελεστίαν τινά και θυσίαν εις τον θεόν των απορρήτων».

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1887 η εφημερίδα "Ακρόπολις δημοσίευσε το παρακάτω σχόλιο:

«ΤΟ ΤΑΧΎΔΡΟΜΕΙΟΝ. - Είναι πρόωρον όλως το γραφέν ότι εν τω ταχυδρομείω θα τεθή μέγα ωρολόγιον. Περί τούτου ευχή τις εξεφράσθη μόνον, αλλά απόφασις δεν ελήφθη ακόμη. Επικροτούμεν όμως εις την πραγμάτωσιν της ιδέας, αλλ' εξάλλου πρέπει να καλυφθή η αυλή του ταχυδρομείου και εκκαθαρισθή η στοά εκ των παντοδαπών ψιλικών, διότι αληθώς είναι ανυπόφορος η εν αυτή δημιουργηθείσα κατάστασις χάριν ευτελούς κέρδους».

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι το 1896, ιιε την ευκαιρία της ανασύστασης των Ολυμπιακών Αγώνων που έγιναν στην Αθήνα, εκδόθηκε από την Ελληνική Ταχυδρομική Υπηρεσία μια πολύ ωραία αναμνηστική σειρά από 12 γραμματόσημα, που είναι η πρώτη στον κόσμο με αθλητικό θέμα.

Σύμφωνα με το διάταγμα της εκδόσεώς της, μέρος των εισπράξεων διατέθηκε στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή για την κάλυψη των εξόδων της. Έτσι μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τα Ελληνικά Ταχυδρομεία είναι ο πρώτος μέγας χορηγός των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το 1888 το Ταχυδρομείο έπειτα από πολλές περιπλανήσεις στην Αθήνα μετεγκαταστάθηκε στη γωνία των οδών Λυκαβηττού και Σταδίου, αλλά και πάλι η έκταση του κτηρίου δεν επαρκούσε, οπότε ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης ξεκίνησε τις συνομιλίες με τον αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλερ για τη μεταφορά του Ταχυδρομείου στο κτήριο της Παλαιάς Βουλής, σε περίπτωση ανοικοδομήοεως νέων κτηρίων της.

Το σχέδιο του Τρικούπη πραγματοποιήθηκε σαράντα χρόνια αργότερα, από την κυβέρνηoη Βενιζέλου, η οποία μετέφερε την Βουλή στα Παλαιά Ανάκτορα αλλά χρησιμοποίησε το κτήριο της Παλαιάς Βουλής για άλλους σκοπούς και όχι για να στεγάσει την Ταχυδρομική Υπηρεσία

Για να δοθεί λύση στο οξύ πρόβλημα, αποφασίστηκε —με την από 3ns Δεκεμβρίου 1899 σύμβαση, που επικυρώθηκε με νόμο του 1900- η εγκατάσταση του Κεντρικού Ταχυδρομείου Αθηνών στο Νηπιακό Επιμελητήριο Μελά (πρώην οικία του Βασιλείου Μελά που είχε καταστραφεί από πυρκαγιά) της πλατείας Λουδοβίκου (μετέπειτα Κοντζιά ).

Το Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας στεγαΖόταν επί δεκαετίες στο κτήριο Μελά.

Το μέγαρο κληροδοτήματος Β. Μελά, Νηπιακό Επιμελητήριο Β. Μελά, χτίστηκε το 1880, ήταν αρχικά τριώροφο, με υπόγειους χώρους. Αρχιτέκτονας ήταν ο Γερμανός Ερνστ Τσίλερ και προοριζόταν αρχικά για ισόγεια καταστήματα προς Την οδό Αιόλου και για κατοικίες στο υπόλοιπο του ισογείου τους δύο ορόφους.

Το 1899, μετά την αποκατάσταση των μεγάλων Ζημιών που υπέστη από πυρκαγιά, νοικιάστηκε από το Ελληνικό Δημόσιο προς εγκατάσταση του Κεντρικού Ταχυδρομείου της Αθήνας. Το 1909, λόγω της αύξησης της ταχυδρομικής κίνησης, έγινε προσθήκη ακόμη ενός ορόφου (του τρίτου) προς την πλατεία και την οδό Σοφοκλέους, και το 1932 προστέθηκε και το υπόλοιπο τμήμα του γ' ορόφου, αφού πρώτα ενισχύθηκε το κτήριο με την κατασκευή εσωτερικού σκελετού από σιδηροπαγές σκυρόδεμα και έγιναν επίσης μεγάλες προσθήκες και μεταρρυθμίσεις προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής ως Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας Έτσι παρέμεινε μέχρι το 1972, οπότε εγκαταλείφθηκε από τα ΕΛΤΑ. και νοικιάστηκε από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.

Το ιστορικό αυτό κτήριο δεν στέγασε απλώς την Ταχυδρομική Υπηρεσία, αλλά υπήρξε μια εστία δημοκρατίας που φώτισε τον αθηναϊκό ουρανό.

Είναι γεγονός ότι όλες οι επαναστάσεις και τα κινήματα άρχιζαν από αυτό το κτήριο. που στέγαζε τα Τ Τ Τ (Ταχυδρομεία, Τηλέγραφοι, Τηλέφωνα) της εποχής και κυριαρχούσε σε όλη την Ελλάδα.

Η μεγάλη όμως και δοξασμένη σελίδα της σύγχρονης Ελλάδας γράφτηκε στις 14 Απριλίου 1942, όταν από αυτό το κτήριο ξεκίνησε η πρώτη απεργία στην κατεχόμενη από τους ναζί Ευρώπη.

Αρχές του 1942. Ο διεθνής ορίζοντας είναι βαριά συννεφιασμένος. Ο ναζισμός φαίνεται κυρίαρχος σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Στο βαρύ πέλμα του στενάζουν εκατομμύρια λαών. Οι Σύμμαχοι δέχονται σκληρά πολεμικά πλήγματα. Η μικρή και φτωχή Ελλάδα, δοξασμένη για την αυτοθυσία και την ηρωική της αντίσταοη, έχασε την εθνική της ανεξαρτησία.

Στις 14 .Απριλίου 1942 η συνδικαλιστική επιτροπή των Τ Τ Τ με πρωτοβουλία των ταχυδρομικών υπαλλήλων, οι οποίοι και αριθμητικά ήταν οι πολυπληθέστεροι, κήρυξε την πρώτη απεργία που έγινε στον ευρωπαϊκό χώρο επί ναζιστικής κατοχής. Η απεργία διήρκεσε πολλές ημέρες, παρέσυρε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και έληξε με την ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών.

Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί των Συμμάχων καλούσαν τους λαούς των σκλαβωμένων χωρών να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Ελλήνων.


Οι Έλληνες ταχυδρομικοί υπάλληλοι αρχικά και αργότερα όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι της Ελλάδας έσπευσαν στην εκπλήρωση εθνικού καθήκοντος και έδωσαν την πρώτη μάχη για την επιβίωση και την Ελευθερία, όταν οι εχθροί σκορπούσαν ρίγη φόβου στα εκατομμύρια των λαών της Ευρώπης.
............

Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα να θυμίζει ότι στο Χώρο του Μεγάρου Μελά λειτούργησε για 70 και πλέον χρόνια το Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας και ότι από αυτόν το Χώρο ξεκίνησαν τα σημαντικότερα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας μας.

Πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι να εντοιχιστεί μία πλάκα που να θυμίζει ότι εδώ στεγάστηκε το Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας, Και άλλη μία που να γνωστοποιεί στους Αθηναίους ότι από το χώρο αυτόν ξεκίνησε η πρώτη απεργία στην υπό ναζιστική κατοχή Ευρώπη.

Τενεσί Ουίλιαμς

Τενεσί Ουίλιαμς

Ο Τενεσί Ουίλιαμς, φιλολογικό ψευδώνυμο του Τόμας Λανιέ Ουίλιαμς (26 Μαρτίου 1911 - 25 Φεβρουαρίου 1983) ήταν Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας. 

Έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Νέα Ορλεάνη, όπου και άλλαξε το όνομά του από την πολιτεία καταγωγής του πατέρα του. Έγραψε ποιήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα και παιχνίδια, ιστορίες και μυθιστορήματα. Κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1948 για το Λεωφορείον ο Πόθος και το 1955 για τη Λυσσασμένη Γάτα. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες και αποτελούν δημοφιλείς παραστάσεις σε όλο τον κόσμο.

Ο Τενεσί Ουίλιαμς γεννήθηκε το 1911 στο Κολόμπους του Μισισίπι. Η μητέρα του καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια, ενώ ο πατέρας του δούλευε ως πλασιέ για μια εταιρεία παπουτσιών. Σε ηλικία 5 ετών, διαγνώστηκε παράλυση των κάτω άκρων του, ασθένεια που τον καθήλωσε για τα επόμενα δυο χρόνια. Επειδή ήταν ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε, η μητέρα του τον ενθάρρυνε να φαντάζεται και να γράφει ιστορίες.
Οικογένεια

Σε πολλά από τα έργα του ο Ουίλιαμς εμπνεύστηκε από την ίδια την οικογένειά του για την ανάπτυξη των πρωταγωνιστικών του χαρακτήρων.

Ο πατέρας του Ουίλιαμς υιοθετούσε όλο και πιο βάναυση συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά του με το πέρασμα των χρόνων. Συχνά ευνοούσε τον αδερφό του Τενεσί, ίσως λόγω και της ασθένειας και της αδύναμης γενικότερα φύσης του ίδιου στα παιδικά του χρόνια. Η μητέρα του είχε βλέψεις ως εκλεπτυσμένη κυρία της υψηλής κοινωνίας του Νότου, δημιουργούσε μια ασφυκτική ατμόσφαιρα, ενώ πιθανότατα είχε νευρική διαταραχή.

Ο Ουίλιαμς ήταν πολύ κοντά με την αδερφή του, τη Ρόουζ, η ζωή της οποίας τον επηρέασε ίσως περισσότερο από κάθε άλλο. Σε νεαρή ηλικία, έμαθε ότι πάσχει από σχιζοφρένεια και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της σε ψυχιατρικές κλινικές. Σε μια προσπάθεια καταπολέμησης της ασθένειάς της, οι γονείς του Ουίλιαμς ενέκριναν τη λοβοτομή στη Ρόουζ το 1937 στην Ουάσινγκτον. Δυστυχώς, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα και η Ρόουζ σακατεύτηκε για το υπόλοιπο της ζωής της.

Ο Ουίλιαμς υπέστη ισχυρό σοκ από το γεγονός αυτό και δε συγχώρησε ποτέ τους γονείς του.

Περισσότερες πληροφορίες  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%83%CE%AF_%CE%9F%CF%85%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CF%82

Σήμερα 25 Φεβρουαρίου Αγίου Ρηγίνου ιερομάρτυρος και Αγίου Ταρασίου

Ιερός Ναός Πρωτάτου - παράσταση βασισμένη στην αντίστοιχη ξυλογραφία - έργο του χαράκτη Γ.Μόσχου

Γραμματόσημο ΕΛΤΑ σειρά ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (φ.Μ.Κυμάκη)

Σήμερα 25 Φεβρουαρίου  

Αγίου Ρηγίνου ιερομάρτυρος και Αγίου Ταρασίου

Χρόνια πολλά!!!

Ρηγίνος, Ρήγας, Ρήγος, 

Ρηγίνη, Ρηγίνα,Ρεγίνα,Ρεγγίνα,

Ρηγούλα,Ρήγισα,Ρήγω

Ταράσιος,Ταράσης,Ταρασία,Ταρσώ

 

Για μεγέθυνση ροδάκι

Κούλης (Ιωάννης) Στολίγκας

Ο ηθοποιός Κούλης (Ιωάννης) Στολίγκας γεννήθηκε στη Δράμα το 1910 και πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου 1984 στην Αθήνα.

Σπούδασε φωνητική μουσική στο ωδείο της γενέτειράς του. Το θεατρικό του ντεμπόυτο το έκανε το 1933 στην οπερέττα του Λέχαρ Εύθυμη χήρα. 

 Συνεργάστηκε με οπερετικούς και επιθεωρησιακούς θιάσους στην Αθήνα και στην επαρχία έως το 1942. Στα 1947 συγκρότησε δικό του θίασο οπερέττας και στα 1955 τον μετέτρεψε σε θίασο πρόζας. 

 Υπήρξε ένας από τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, ιδιαίτερα σε ρόλους κονφερασιέ, με πηγαίο χιούμορ και ιδιαίτερο στύλ, παίζοντας σε ταινίες όπως Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι, Ο εμίρης και ο κακομοίρης, Έξω οι κλέφτες. 

Τα τελευταία χρόνια ζούσε απομονωμένος από τα φώτα της δημοσιότητας μαζί με τις δύο αδελφές του και δεν είχε παιδιά. 

Κηδεύτηκε στον Κόκκινο Μύλο. 

ένα μικρό δείγμα του ταλέντου του εδώ https://www.youtube.com/watch?v=X52_GSSf6J4 

συνέχεια για εργογραφία  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82_

ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μετάφραση: Αθηνά Ψυλλιά

Οι «Μικρές αναμνήσεις» είναι η εξιστόρηση των δεκαπέντε πρώτων χρόνων ζωής του νομπελίστα συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου.

Χρειάστηκαν είκοσι χρόνια ώστε να ολοκληρωθεί η πρώτη και μόνη -σύμφωνα με τον συγγραφέα- αυτοβεογραφία του που θα διαβάσουμε ποτέ- 

Ανάμεσα στην Αζινιάγκα και τη να εξιστορούνται οι περιπέτειες, η οικογενειακή ζωή, τα πρώτα σινεμά. η σχεση με τη θρησκεία, με το σχολείο. οι πρώτοι έρωτες και οι πρώτες απογοητεύσεις.  

H αφήγηση είναι γεμάτη από τη διαύγεια και την τρυφερότητα ενός ανθρώπου συνεχίζει να διατηρεί την επαφή του με το παιδί που κάποτε υπήρξε.

Από κάποιο φυλλάδιο με την βιβλιογραφία του σπουδαίου αυτού συγγραφέα  

Να συμπληρώσω ότι είναι ένα οικονομικό βιβλίο λιγότερο των 10 ευρω 

εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΑΠ΄ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ