Σήμερα 18 Φεβρουαρίου Οσίου Αγαπητού , Αγίου Λέοντος

στον Άγιο Νικόλαο φ.Μ.Κυμάκη   Σήμερα 18 Φεβρουαρίου  Οσίου  Αγαπητού , Αγίου Λέοντος  Χρόνια Πολλά!! στους εορτάζοντες Αγαπητός, Λέων,  Ο Όσιος Αγαπητός από την Καππαδοκία γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς. Αρκετά νέος πήγε σε ένα μοναστήρι κοντά στη Σίναο.  Με την συμπαράσταση του Ηγούμενου διδάχτηκε τις Ιερές Γραφές και σύντομα απέκτησε τη χάρη να θαυματουργεί.  Όταν εστρατεύθη επί Λικινίου υπήρξε μάρτυρας του μαρτυρίου άλλων Χριστιανών στρατιωτών οι οποίοι παρέδωσαν το πνεύμα για την πίστη. Και ο ίδιος εκτυπήθη με ξίφος αλλά επέζησε κατά Θεική οικονομία. Αργότερα μετά την θητεία και επί Κωνσταντίνου του Μεγάλου αφοσιώθηκε ελεύθερα στη μελέτη του Ιερού Ευαγγελίου. Ο Επίσκοπος της Σινάου τον χειροτόνισε Πρεσβύτερο και αργότερα τον διαδέχτηκε. Ο Όσιος Αγαπητός αφού αρχιεράτευσε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη. πληροφορ. από  https://www.saint.gr/3736/saint.aspx

Σαράντος Αγαπηνός, ή Τέλλος Άγρας

Ο Σαράντος Αγαπηνός, γνωστός με το ψευδώνυμο Τέλλος Άγρας (Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας, 17 Φεβρουαρίου 1880 - † Καρυδιά Πέλλας, 7 Ιουνίου 1907) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός που έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. 

Η ιστορία του απαθανατίστηκε σε τραγούδια, αλλά και στο μυθιστόρημα «Στα μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα.

Το πραγματικό όνομα του Τέλλου Άγρα ήταν Σαραντέλος ή Σαράντος Αγαπηνός. Αν και τυπικά δηλώνονται ως τόπος γέννησής του οι Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας, ο πραγματικός τόπος γέννησής του, το 1880, ήταν το Ναύπλιο, στο οποίο υπηρετούσε τότε, ως Εφέτης, ο Γαργαλιανιώτης πατέρας του Ανδρέας Αντωνίου Αγαπηνός, ο οποίος εν τέλει αποφάσισε να τον εγγράψει στα μητρώα αρρένων των Γαργαλιάνων Μεσσηνίας.

Ο Σαράντος καταγόταν από ιστορική οικογένεια των Γαργαλιάνων, την οικογένεια των Αγαπηνών, η οποία είχε σημαντικό ρόλο κατά την Επανάσταση του 1821. Ο προπάππος του Αντώνιος Αγαπηνός ήταν έφορος της επιμελητείας του Αγώνα του 1821. Ο αδελφός του παππού του, ο Διονύσιος Αγαπηνός, ήταν οπλαρχηγός και επικεφαλής 100 περίπου Γαργαλιανιωτών, με τους οποίους συμμετείχε σε διάφορες μάχες του Απελευθερωτικού Αγώνα, όπως στα Δερβενάκια, στην εκστρατεία των Αθηνών, στην μάχη που έγινε στην περιοχή των Παλαιών Πατρών και στην πολιορκία του Νιόκαστρου στην Πύλο.

Τόσο ο παππούς του καπετάν Άγρα, όσο και ο αδελφός του παππού του, υπογράφουν ως δημογέροντες των Γαργαλιάνων σε διάφορα έγγραφα της εποχής τους. Ο δε Διονύσιος Αγαπηνός ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Ο Σαράντος Αγαπηνός είχε επίσης δυο αδελφούς, τον Αντώνη Αγαπηνό (Τρίπολη 1877 – Σύρος 1923) και τον Νίκο Αγαπηνό (Ναύπλιο 1890 – Μπένι Σουέφ Αιγύπτου 1947).

περισσότερες πληροφορίες εδώ  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%80%CE%B5

Η πρώτη δοκιμή ...

 Σαν σήμερα   το  1869  έγινε η πρώτη δοκιμή  του  "Ηλεκτρικού"

Μηχανή ατμήλατου σιδηροδρόμου στον Πειραιά

Ο Αστικός Σιδηρόδρομος Πειραιά – Κηφισιάς, γνωστός ως «Ηλεκτρικός», μετράει σχεδόν ενάμισι αιώνα ζωής. 

Ατμοκίνητος αρχικά και ηλεκτροκίνητος αργότερα, ο σιδηρόδρομος συνέδεσε το 1869 την Αθήνα με τον Πειραιά, που μέχρι τότε οι άμαξες και τα παμφορεία ήταν το μόνο μέσο συγκοινωνίας μεταξύ τους.

Η πρώτη ιδέα για τη δημιουργία του τέθηκε από τον Φρειδερίκο Φεράλδη το 1835, ένα χρόνο αφότου η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, αλλά απορρίφθηκε από την τότε κυβέρνηση. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1843, ο Αλέξανδρος Ραγκαβής επαναλαμβάνει δημόσια την πρόταση, αλλά και πάλι δεν υπήρξε ανταπόκριση.

Το 1855 ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, καταθέτει το πρώτο νομοσχέδιο για την ίδρυση σιδηροδρόμου Αθήνας – Πειραιά. Είναι ο Νόμος ΤΖ «περί συστάσεως σιδηροδρόμου Απ’ Αθηνών εις Πειραιά», ο οποίος δίνει το δικαίωμα εκμετάλλευσης στην εταιρία που θ’ αναλάμβανε το έργο για 55 χρόνια. Το 1857 το δικαίωμα αυτό αυξάνεται σε 75 χρόνια.

Έπειτα από ανεπιτυχείς προσπάθειες ανάθεσης του έργου, το 1867 κατακυρώνεται στον άγγλο επιχειρηματία Εδουάρδο Πίκερινγκ, ο οποίος το Νοέμβριο του ίδιου έτους αρχίζει να κατασκευάζει το έργο. Ένα χρόνο μετά, το 1868, ο Πίκερινγκ μεταβιβάζει τις υποχρεώσεις του στην ιδρυθείσα από όμιλο Ανώνυμη Εταιρία του «Απ’ Αθηνών εις Πειραιά Σιδηροδρόμου» – Σ.Α.Π. Α.Ε.

Στις 17 Φεβρουαρίου του 1869 η εταιρία έχει τελειώσει το έργο και γίνεται η πρώτη δοκιμή της διαδρομής.

Τα επίσημα εγκαίνια γίνονται μέσα σε ατμόσφαιρα γενικής χαράς, στις 27 Φεβρουαρίου 1869, με επιβάτες στο πρώτο δρομολόγιο τη Βασίλισσα Όλγα, τον Πρωθυπουργό Ζαΐμη, υπουργούς, στρατιωτικούς, διπλωμάτες και άλλους επισήμους.

Επιτέλους, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Η ατμομηχανή με 6 βαγόνια καλύπτει τη διαδρομή των 8 χιλιομέτρων από το Θησείο στον Πειραιά περίπου σε 19 λεπτά. Οι δύο πόλεις, Αθήνα και Πειραιάς, έχουν πλέον συνδεθεί με σιδερένιες γραμμές.

συνέχεια εδώ https://www.mymoschato.gr/2022/02/i-istoria-toy-sidirodromoy-peiraia-ki.html

Μολιέρος Molière, Μολιέρ

Ο Μολιέρος (Molière, Μολιέρ, πραγματικό όνομα: Jean-Baptiste Poquelin, Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, Παρίσι, 15 Ιανουαρίου 1622 - Παρίσι, 17 Φεβρουαρίου 1673) ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός

Θεωρείται ότι είναι απ΄ τους σημαντικότερους δασκάλους της κωμωδίας στη δυτική λογοτεχνία. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασικισμού.

Οι Γάλλοι τον θεωρούν τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους. Για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Έφερε την κωμωδία σε ίση θέση με την τραγωδία, και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. 

Ο Μολιέρος ήταν ο μεγαλύτερος γιος ενός έμπορου υφασμάτων στο Παρίσι, ο οποίος το 1631 διετέλεσε βασιλικός διακοσμητής και προόριζε τον Μολιέρο για να γίνει θαλαμηπόλος του βασιλιά. Ο Μολιέρος φοίτησε σε ένα Ιησουιτικό κολέγιο στο Παρίσι.

Στα 16 του χρόνια πήγε να σπουδάσει νομική στην Ορλεάνη. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι έγινε δικηγόρος. Το 1642 γνώρισε μία ηθοποιό, τη Μαντλέν Μπεζάρ, η οποία ενίσχυσε την αγάπη του για το θέατρο. Ο πατέρας του όμως ήταν αντίθετος προς το θέατρο.

 Το 1643 ο Μολιέρος αναγκάστηκε να παρατήσει το επάγγελμα του δικηγόρου και ίδρυσε μαζί με τους αδερφούς της ερωμένης του και μαζί με μερικούς άλλους κωμικούς έναν θεατρικό θίασο. 

Αυτός ο θίασος μετά από τις πρώτες αποτυχίες (είχε καταλήξει και σε χρεοκοπία για μια στιγμή) άρχισε να παρουσιάζει επιτυχίες στην Δυτική και στην Νότια Γαλλία. Ο Μολιέρος όμως άρχισε μόλις το 1665 να γράφει δικά του θεατρικά έργα. 

Περισσότερες πληροφορίες εδώ  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BB

Σήμερα 17 Φεβρουαριου Θεοδώρου μεγαλομάρτυρος του Τήρωνος,

 Θαυματουργή εικόνα Παναγία Οδηγήτρια στον ναό της Παναγίας στις Λιθίνες (φ.Μ.Κυμάκη)

 

 

 

 

 

Ο ναός της Παναγίας      Εντός των Λιθινών

Οι Λιθίνες (επίσης Λιθίναι) είναι ένα πανέμορφο και πεντακάθαρο χωριό του δήμου Σητείας, στην ανατολική Κρήτη. 

Το χωριό θεωρείται ότι πήρε το όνομά του από την οικογένεια Λιτίνο, την οποία εγκατέστησαν οι Βυζαντινοί κατά τη διάρκεια της δεύτερης βυζαντινής εποχής, είτε ο Νικηφόρος Φωκάς μετά το 961 είτε ο Αλέξιος Κομνηνός το 1181, όταν μοίρασε τη Κρήτη σε 12 οικογένειες.

συνέχεια στην https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%B8%CE%AF%CE%BD

Σήμερα 17 Φεβρουαριου 

 Αγίου Θεοδώρου μεγαλομάρτυρος του Τήρωνος, 

Αγίου Θεοδώρου Βυζαντίου, Αγίων Μαρκιανού και Πουλχερίας βασιλέων, Άγίου Αυξίβιου

Χρόνια Πολλά!!! στους εορτάζοντες

Θεόδωρος, Θόδωρος, Θοδωρής, Θεοδώρα, Θοδώρα, Δώρα, Ντόρα, Πουλχερία, Πουλχέρω, Πουλχερίνα, Πουλχερίτσα, Πουλχέρη

Άγιος Θεόδωρος Τήρων, Αγιος Αυξίβιος, Άγιος Μαρκιανός, 

Άγιος Θεόδωρος Βυζαντίου, Αγία Πουλχερία, (φ.Μ.Κυμάκη)

 

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων καταγόταν από χωριό της Αμάσειας στην Μαύρη Θάλασσα. 

Έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού και του Μαξιμίνου. 

Ονομάζεται Τήρων διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων δηλ. tων νεοσυλλέκτων. 

Στην διάρκεια των διωγμών αναγκάστηκε να εγκαταλήψει το στράτευμα επειδή ήταν χριστιανός και πήγε στην πόλη Ευχάιτα. 

Εκεί πληροφορήθηκε για ένα δράκο που ήταν στο δάσος και ήταν πολύ επικίνδυνος για την περιοχή. Προσευχήθηκε και πήγε να τον βρεί. Με τη βοήθεια του Θεού κατάφερε να σκοτώσει τον δράκο. 

Εν τω μεταξύ οι Χριστιανοί στρατιώτες λύγιζαν απ τα βασανιστήρια και θυσίαζαν στα είδωλα. Επέστρεψε οργισμένος και έκαψε το ξυλινο άγαλμα της Θεάς Βεάς. Με θάρρος ομολογεί την πίστη του  ρίχνεται στην πυρά,και κερδίζει το στέφανο του μαρυρίου. 

πληροφορίες από κάποιο Αγιολόγιο

 

 ------------------------

Ο Άγιος Αυξίβιος (ή κατ' άλλους Ευξίφιος) ο πρώτος Επίσκοπος Σόλων και φωτιστής της θεοσώστου επαρχίας Μόρφου, πατρίδα του είχε τη μεγαλούπολη της Ρώμης.

Οι γονείς αυτού ήσαν πλούσιοι στα υλικά αγαθά ειδωλολάτρες όμως στη θρησκεία. Ο άγιος είχε αδελφό και τ' όνομα αυτού Θεμισταγόρας.

περισσότερα εδώ https://www.saint.gr/2383/saint.aspx

 

----------------------------

Η Αγία Πουλχερία ήταν κόρη του αυτοκράτορα Αρκαδίου και της Ευδοκίας 

 Παντρεύτηκε τον Μαρκιανό, που καταγόταν από τη Θράκη και το 450 μ.Χ. διαδέχθηκε στον θρόνο τον αδελφό της Θεοδόσιο Β'. Οι δύο ευσεβείς βασιλείς συγκάλεσαν στη Χαλκηδόνα, το έτος 451 μ.Χ., την Δ' Οικουμενική Σύνοδο, η οποία καταδίκασε τις αιρετικές δοξασίες του Ευτυχούς και του Διόσκουρου.

Η Αγία Πουλχερία επιμελήθηκε την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Φλαβιανού στην Κων/λη και την τοποθέτησή τους στον ναό των Αγίων Αποστόλων.
Η Αγία Πουλχερία κοιμήθηκε με ειρήνη στις 10 Σεπτεμβρίου 453 μ.Χ. και ο Άγιος Μαρκιανός το έτος 457 μ.Χ. πληροφορίες από εδώ https://www.saint.gr/3726/saint.aspx

Πίτες για σουβλάκι...

πίτες για σουβλάκι και όχι μόνο (φ.Μ.Κυμάκη)

Σήμερα θα σας περιγράψω πώς έφτιαξα πίτες για σουβλάκια και όχι μόνο .  Οι πίτες είναι κατάλληλες να συνοδέψουν πολλά γεύματά μας καθώς  είναι αφράτες  και νόστιμες.

Η διαδικασία έχει ως εξής

Ζεσταίνουμε 2 φλιτζάνια νερό ελαφρώς .   

Βάζουμε το νερό σε ένα ευρύχωρο μπόλ και προσθέτουμε 

ένα φάκελο ξηρή μαγιά,

ένα κουταλάκι ζάχαρη (βοηθάει τη μαγιά να δουλέψει)

μισό ποτήρι γάλα και λίγο λιγότερο από μισό ποτήρι λάδι. 

Τα ανακατώνουμε να διαλυθούν τελείως στο νερό και έπειτα  προσθέτουμε και αλεύρι (περίπου 2 φλυτζάνες) ώστε να γίνει  ένας παχύς χυλός.

Το σκεπάζουμε και βάζουμε και μια πετσέτα από πάνω και το αφήνουμε σε ζεστό περιβάλλον για μια ώρα περίπου.

Όταν περάσει η ώρα θα το δούμε φουσκωμένο στο διπλάσιο.  (ελέγχουμε συχνά μη χυθεί)

Σε ένα άλλο μπολ βάζουμε αλεύρι μισό κιλό και μια κουταλιά αλάτι. Το ανακατώνουμε καλά. 

Αυτό το αλεύρι το προσθέτουμε σιγά σιγά στο μείγμα μας το φουσκωμένο και ανακατεύομε απαλά.

Το ζυμάρι μας θα είναι έτοιμο όταν θα πάψει να κολλάει στο χέρι μας. (συνολικά πήρε γύρω στα 800 γρ αλεύρι)

Το σκεπάζουμε πάλι  για μισή ώρα.

Έπειτα το χωρίζουμε  και το πλάθουμε σαν μπαλάκια τένις που τα τοποθετούμε πάνω σε αλευρωμένο δίσκο.  

Ετοιμάζουμε ένα αντικολλητικό σκεύος και δίπλα έχουμε ένα μπολάκι με λάδι και βουρτσάκι ζαχαροπλαστικής.

Βάζουμε το σκεύος στο μάτι σε μέτρια θερμοκρασία και αλείφουμε τον πάτο με λάδι .

Παίρνουμε ένα μπαλάκι ζύμη το βάζουμε σε ένα πιάτο και το απλώνουμε πιέζοντας με το χέρι ή με πλάστη.

ετοιμάζοντας την πίτα...(φ.Μ.Κυμάκη)

Το πάχος της ζύμης περίπου μισό εκατοστό. 

Βάζουμε την πίτα στο σκεύος που έχουμε βάλει στο μάτι της κουζίνας και με το βουρτσάκι αλείφομε λάδι. 

Γυρίζουμε από την άλλη αλείφομε και πάλι το ίδιο. Προσέχουμε να μη βάζουμε πολύ λάδι... μόνο όταν στεγνώνει εντελώς.

Οι πίτες καθώς ψήνονται φουσκώνουν. Αν χρειαστεί κατά την διάρκεια του ψησίματος καθαρίζουμε το σκεύος με χαρτί κουζίνας και συνεχίζουμε.

Αν θέλετε μπορείτε να φτιάχνετε κάποια ποσότητα και μετά που θα κρυώσουν να τις βάλετε στην κατάψυξη . 

Έτσι θα έχετε πάντα πίτες έτοιμες.

Καλή επιτυχία!

η δική μου ώρα...

η δική μου ώρα φωτό Μ.Κυμάκη

Καλημέρα σας!

Όταν έχω μπροστά μου έναν καφέ και ένα βιβλίο νιώθω τυχερή. 

Κάποιοι θα σκεφτούν τη φράση κλισέ "πολύ αισιόδοξη σε βρίσκω"  και κάποιοι άλλοι θα σκεφτούν άλλα.... δεν υπάρχει σημασία ούτε για τους μεν ούτε για τους δε (ν) ο νοών νοείτω ... σήμερα έχω μια διάθεση για χιούμορ αν και ο γάτος συνεχώς μου αποσπά την προσοχή από το γράψιμο. 

Ο καφές μου έχει μισό πόντο καϊμάκι και είναι χειροποίητος από εκείνους τους παλιούς. 

Θυμάστε στη δεκαετία 80-90 ;  Γεμαααάτες οι καφετέριες και από παντού ακουγόταν τα κουταλάκια που στροβιλίζονταν κουδουνοκρούοντας τιις φλιτζάνες με σκοπό να αφρίσει ο καφές. Μάλιστα και με την κουβέντα ξεχνιόσουν και χτύπαγες εκεί ....  

Έτσι έφτιαχνες εσύ τον καφέ σου και τα γκαρσόνια απλώς σου έφερναν κοντά αυτά που χρειαζόσουν δηλ.καυτό νερό και το σερβίτσιο με καφέ κ ζάχαρη σε φακελάκια...  ωραία χρόνια...!   για να μαθαίνουν οι μικροί και να θυμούνται οι μεγάλοι.!

Σχετικά με το βιβλίο που βλέπετε θα σας το παρουσιάσω προσεχώς... προς το παρόν τιμάμε τον καφέ!

Σήμερα 16 Φεβρουαρίου ... Αγίου Πάμφιλου και των συν αυτώ Μαρτύρων

στην παραδεισσένια ατμόσφαιρα της αξέχαστης θείας μας (φ.Μ.Κυμάκη)

 Σήμερα 16 Φεβρουαρίου

Αγίου Φλαβιανού,  Αγίου Πάμφιλου και των συν αυτώ Μαρτύρων,

 

Άγιος Πάμφυλος κ Άγιος Φλαβιανός (φ.Μ.Κυμάκη)

 

 Χρόνια Πολλά !!! στου εορτάζοντες 

Πάμφυλος , Παμφύλη, Παμφίλη

Σέλευκος , Σελεύκη, Σελεύκα, Σελεύκεια

 

Ο Άγιος Φλαβιανός ήταν Πρεσβύτερος στη Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινούπολης και σκευοφύλακας στον ναό της Αγίας Σοφίας.

Ήταν γνωστός για τα αρετές του και διαδέχτηκε τον Άγιο Πρόκλο το 447 ως Αρχιεπίσκοπος. τον επόμενο χρόνο συγκάλεσε Σύνοδο για να αντιμετωπίσουν την αίρεση του Αρχιμανδρίτου Ευτυχούς που υποστήριζε ότι ο Χριστός είχε μόνο τη Θεία φύση του και η οποία απορρόφησε την ανθρώπινη.

Η σύνοδος καθαίρεσε και αφόρισε τον Ευτυχή ο οποίος με διασυνδέσεις και πολιτική υποστήριξη μετέθεση την σύνοδο για τον επόμενο χρόνο .
Τότε ήσαν όλα προκαθορισμένα και με συμβολή όχλου και κλήρου συνέλαβαν φυλάκισαν και βασάνισαν τον Άγιο Φλαβιανό που υπέκυψε στην κακοποίηση σε τρείς μέρες.

Μετά από δυο χρόνια 451 μ.Χ. στη Δ' Οικουμενική Σύνοδο, η αίρεση καταδικάσθηκε, ο Ευτυχής αναθεματίστηκε και ο Διόσκουρος καθαιρέθηκε.

Το λείψανο του Αγίου, με μεγάλες τιμές ανακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη από την Πουλχερία, αδελφή του Θεοδοσίου του Μικρού και τοποθετήθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Σημείωση: Μέχρι τον 12ο αιώνα μ.Χ. ο Άγιος Φλαβιανός εορταζόταν στις 18 Φεβρουαρίου.
πληροφορίες από   https://www.saint.gr/3726/saint.aspx

Σήμερα 15 Φεβρουαρίου ... Οσίου Ευσεβίου, Αγίου Ονησίμου και Αγίου Μαϊώρ

στην ταράτσα της αείμνηστης θείας μας ( φ.Μ.Κυμάκη)

 

Σήμερα 15 Φεβρουαρίου

Οσίου Ευσεβίου 

Αγίου Ονησίμου και Αγίου Μαϊώρ 

 

Χρόνια Πολλά!!! στους εορτάζοντες

Ευσέβιος, Ευσεβής, Ευσεβεία, Σέβη, Ευσεβούλα, Σεβούλα 

 

Άγιος Ονήσιμος από παλιό Αγιολόγιο (φ.Μ.Κυμάκη)

 

Ο Άγιος Ονήσιμος ήταν δούλος στο σπίτι κάποιου Ρωμαίου άρχοντα ονόματι Φιλήμονα ο οποίος έγινε Χριστιανός από τον Απόστολο Παύλο. Ήταν δίκαιος και φερόταν πατρικά στους δούλους του. 

Ο Ονήσιμος όμως περιέπεσε σε κάποιο ολίσθημα και όταν συνειδητοποίησε το λάθος του,  αποφάσισε να πλησιάσει τον Απόστολο Παύλο και να του συμπαρασταθή στο έργο του. Μετά το μαρτύριο του Αποστόλου Παύλου εδιώχθη σε εξορία ωστόσο συνέχισε να κηρύττει τον λόγο του Θεού . Το γεγονός αυτό εξόργισε τον έπαρχο Τερτίλο που διέταξε την φυλάκισή του και τον σκληρό βασανισμό του και ο Άγιος παρέδωσε το πνεύμα ως μάρτυρας.

./.

Ο Άγιος Μαϊώρ ζούσε επί Διοκλητιιανού. Ήταν στρατιώτης στο τάγμα των Μαύρων.

Όταν άρχισε ο διωγμός κατεδείχθη ως Χριστιανός και συνελήφθη ομολόγησε την Πίστη του με θάρρος. Υπέστη βασανιστήρια και παρέδωσε το πνεύμα του ως μάρτυρας και αυτός.

 

Σήμερα 15 Φεβτρουαρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου

Κώστας Βάρναλης Έλληνας λογοτέχνης.

Κώστας Βάρναλης φ.βικιπαίδεια

 Ο Κώστας Βάρναλης (14 Φεβρουαρίου 1884 – 16 Δεκεμβρίου 1974) ήταν Έλληνας λογοτέχνης.

Είναι γνωστός κυρίως για τα ποιήματά του, ωστόσο έχει γράψει και αφηγηματικά έργα, κριτική και μεταφράσεις. Τιμήθηκε το 1959 με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν.

Γεννήθηκε στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας, το σημερινό Μπουργκάς της Βουλγαρίας το 1884, όπου έζησε από κοντά το κλίμα του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897.

Το επίθετό του, αν όχι καλλιτεχνικό, δηλώνει καταγωγή από τη Βάρνα όπου υπήρχαν πολλοί Έλληνες - το επίθετο του πατέρα του ήταν Μπουμπούς.

Το 1898 τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο και συνέχισε τη φοίτηση στα Ζαρίφεια διδασκαλεία της Φιλιππούπολης. Αργότερα με την βοήθεια του Μητροπολίτη Αγχιάλου πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει φιλολογία . Εκεί πήρε μέρος στη διαμάχη για το γλωσσικό ζήτημα ως υποστηρικτής των δημοτικιστών.

Το 1907 συμμετείχε στην ίδρυση του ποιητικού περιοδικού Ηγησώ, το οποίο κυκλοφόρησε δέκα τεύχη. Το 1908 πήρε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και άρχισε να εργάζεται στην εκπαίδευση, στην αρχή στο ελληνικό διδασκαλείο του Πύργου (Μπουργκάς), σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, και κατόπιν στην Ελλάδα (στην Αμαλιάδα) και μεταξύ άλλων στην Ανωτάτη Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών.

Διετέλεσε για πολλά χρόνια καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, ενώ εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους και ως δημοσιογράφος.

Από το 1910 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση και ως το 1916 ολοκλήρωσε τους Ηρακλείδες του Ευριπίδη, τον Αίαντα του Σοφοκλή, τα Απομνημονεύματα του Ξενοφώντα και τον Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου του Γκυστάβ Φλωμπέρ.

Μετά το Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο πήρε μέρος, φοίτησε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης του Δημήτρη Γληνού.

Έργο
Το έργο του είναι γραμμένο στη δημοτική και έχει καλά επιμελημένη μορφή και πλαστικότητα στην έκφραση.

Χαρακτηρίζεται από θερμή λυρική φαντασία και σατιρική διάθεση με ενδιαφέρον για τον σύγχρονο άνθρωπο.

Η ποίηση του, ιδιαίτερα, χαρακτηρίζεται από έντονο «διονυσιασμό», παιχνιδιάρικη διάθεση και βαθύ μουσικό αίσθημα. Ο Βάρναλης διατήρησε την ποιητική αλλά και την ανθρώπινη εγρήγορσή του μέχρι τα βαθιά του γεράματα.

περισσότερες πληροφορίες στην βικιπαίδεια  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E