η δική μου ώρα...

η δική μου ώρα φωτό Μ.Κυμάκη

Καλημέρα σας!

Όταν έχω μπροστά μου έναν καφέ και ένα βιβλίο νιώθω τυχερή. 

Κάποιοι θα σκεφτούν τη φράση κλισέ "πολύ αισιόδοξη σε βρίσκω"  και κάποιοι άλλοι θα σκεφτούν άλλα.... δεν υπάρχει σημασία ούτε για τους μεν ούτε για τους δε (ν) ο νοών νοείτω ... σήμερα έχω μια διάθεση για χιούμορ αν και ο γάτος συνεχώς μου αποσπά την προσοχή από το γράψιμο. 

Ο καφές μου έχει μισό πόντο καϊμάκι και είναι χειροποίητος από εκείνους τους παλιούς. 

Θυμάστε στη δεκαετία 80-90 ;  Γεμαααάτες οι καφετέριες και από παντού ακουγόταν τα κουταλάκια που στροβιλίζονταν κουδουνοκρούοντας τιις φλιτζάνες με σκοπό να αφρίσει ο καφές. Μάλιστα και με την κουβέντα ξεχνιόσουν και χτύπαγες εκεί ....  

Έτσι έφτιαχνες εσύ τον καφέ σου και τα γκαρσόνια απλώς σου έφερναν κοντά αυτά που χρειαζόσουν δηλ.καυτό νερό και το σερβίτσιο με καφέ κ ζάχαρη σε φακελάκια...  ωραία χρόνια...!   για να μαθαίνουν οι μικροί και να θυμούνται οι μεγάλοι.!

Σχετικά με το βιβλίο που βλέπετε θα σας το παρουσιάσω προσεχώς... προς το παρόν τιμάμε τον καφέ!