Θεσσαλία, Μόψιον

 



Θεσσαλία, Μόψιον. Περίπου 350 π.χ., 20 mm. Πρόσθια ὂψη:Κεφαλὴ Διός Ὀπίσθια ὂψη:Ὁ Μόψος ὁ Λαπίθης, ἀντιμετωπίζει καὶ ἐτοιμάζεται νὰ χτυπήσει Κένταυρο ποὺ ἐτοιμάζεται νὰ τὸν πλήξει μὲ ἓναν βράχο…
Thessaly, Mopsion. Circa 350 BC. Ζ 20mm. Laureate head of Zeus facing slightly right; thunderbolt to right / The Lapith Mopsos, standing facing & wielding club, about to strike Centaur who stands left, holding a boulder overhead.
Mopsion, a small town situated on a hill between Larissa and Tempe, was named after Mopsos, the son of Amphykos. He was gifted from Apollo with the power to understand the speech of birds, and traveled with Jason and the Argonauts as their seer. Mopsos met his death in Libya when he was bitten by a poisonous serpent that had sprung from the blood of Medusa's head.

Κατά την ελληνική μυθολογία ο Μόψος ο Λαπίθης ήταν ο επώνυμος ήρωας του Μοψίου, μικρής αρχαίας πόλης στους δυτικούς πρόποδες της Όσσας.

Ο Μόψος γεννήθηκε στην Τιταρησσό ή - μετέπειτα - Εύρωπος και - σήμερα - Σαραντάπορος της Θεσσαλίας, γι'αυτό και ονομαζόταν επίσης Τιταρήσιος ή Τιταιρώνειος. Αναφέρεται ως γιος του Αμπύκου ή Άμπυγα και της Χλωρίδας. Στα «άθλα επί Πελία» (βλ. Πελίας) που εικονίζονται στη Λάρνακα του Κυψέλου, παριστάνεται δίπλα στον Άδμητο ως πυγμάχος.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Ο Μύθος
• 2 Το ιστορικό πρόσωπο
• 3 Υποσημειώσεις
• 4 Βιβλιογραφία

Ο Μύθος

Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ο Μόψος ήταν βασιλιάς της Θράκης που σκότωσε την Αμαζόνα βασίλισσα Μυρίνη σε μονομαχία, σταματώντας με αυτόν τον τρόπο αλλά και με την βοήθεια του Σκύθη Σίπυλου, την εισβολή των Αμαζόνων.

Ο Μόψος έλαβε μέρος στη Μάχη Λαπίθων και Κενταύρων, ενώ σύμφωνα με τον Οβίδιο έλαβε μέρος και στο κυνήγι του Καλυδωνίου Κάπρου.

Μνημονεύεται επίσης ως μάντης των Αργοναυτών: Ο Μόψος και ο Ίδμων ήταν μάντες που συνόδεψαν τους Αργοναύτες και ο μοναδικός που ήξερε να ερμηνεύει την γλώσσα των πουλιών, τέχνη που είχε διδαχτεί από τον Απόλλωνα. Στην Αργοναυτική Εκστρατεία καθόρισε στους Αργοναύτες τη στιγμή κατά την οποία τα «σημάδια» ήταν ευνοϊκά για να επιβιβασθούν στο πλοίο για το μεγάλο ταξίδι τους. Ο ίδιος εξάγνισε τους Αργοναύτες μετά τον φόνο του βασιλιά Κυζίκου. Ο Μόψος εξάλλου συνόδευσε τον Ιάσονα στον ναό της Εκάτης.

Κατά την επιστροφή των Αργοναυτών όμως τον κυνήγησαν με μανία η Γοργώνα και η Μέδουσα. Για να ξεφύγει, κατέφυγε στην έρημο της Λιβύης, αλλά εκεί τον δάγκωσε μια οχιά που βγήκε από μια σταγόνα αίματος της Μέδουσας που έπεσε στη γη. Η Μήδεια έκανε μάγια, αλλά δεν κατάφερε να τον σώσει, και έτσι πέθανε από το δάγκωμα του φιδιού. Οι Αργοναύτες τον ενταφιάσανε σε έναν μνημείο στην άκρη της θάλασσας, όπου αργότερα χτίστηκε ναός. Σύμφωνα με μία παραλλαγή, ο Μόψος σε κάποιο συμβάν χώρισε από τους Αργοναύτες και πήγε μόνος του στην Αφρική.

Το ιστορικό πρόσωπο

Το 1946-47 ανακαλύφτηκε στον αρχαιολογικό χώρο της Karatepe-Arslantaş της άλλωτε Κιλικίας μιά δίγλωση ιερογλυφική επιγραφή στην Λουβιανή και στην Φοινικική γλώσσα. Με βάση το κείμενο αυτής της επιγραφής οι ιστορικοί θεωρούν πιθανή την ύπαρξη ιστορικού προσώπου του Μόψου.Η επιγραφή χρονολογείται από το 700 π.Χ. περίπου. Το πρόσωπο που μιλάει ονομάζεται ’-z-t-w-d στα Φοινικικά ή Azatiwataš στα Λουβιανά και δηλώνει ότι είναι ο βασιλιάς των d-n-n-y-m στα Φοινικικά ή Hiyawa στα Λουβιανά, της δυναστείας του «οίκου του M-p-š στα Φοινικικά και Mukšuš στα Λουβιανά. Προφανώς πρόκειται για απόγονο ή διάδοχο του Μόψου. Το όνομά του στα Φοινικικά θυμίζει μια κατά τον Όμηρο ονομασία των Ελλήνων, τους Δαναούς, ενώ το Hiyawa θυμίζει το Λουβιανό Ahhiyā(wa) που σύμφωνα με τις κυριαρχούσες εκτιμήσεις στην γλώσσα των Χετταίων σημαίνει Αχαιός και κάτοικος της Μυκηναϊκής αποικίας στην Μικρά Ασία.

Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς αποδίδουν στον Μόψο σημαντικό ρόλο κατά την ίδρυση αποικίας στην Παμφυλία.

Μιά άλλη επιγραφή των Χετταίων που βρέθηκε στο Βογάτζκαλε της σημερινής Τουρκίας που παλιά ήταν η Χαττούσα, η πρωτεύουσα των Χετταίων αναφέρει ένα πρόσωπο με το όνομα Mukšuš σε σχέση με τον Βασιλιά Madduwattaš της Arzawa και τον Attaršiyaš της Ahhiyā. Επειδή το κείμενο είναι της εποχής της βασιλείας του Χετταίου αυτοκράτορα Arnuwanda III, μερικοί αρχαιολόγοι σχετίζουν το πρόσωπο του Μόψου με τους Λαούς της Θάλασσας που είχαν επιτεθεί στην Αίγυπτο τον 12ο π.Χ. αιώνα, ενώ το d-n-n-y-m ερμηνεύεται ως λαός Denyen που ήταν ένας από τους Λαούς της θάλασσας. Η άποψη αυτή δεν είναι όμως γενικά αποδεκτή.

Τὸ νόμισμα εἶναι ἀπὸ http://www.wildwinds.com/coins/greece/thessaly/mopsion/i.html

Αριστείδης Δαμαλάς

 

Ο Αριστείδης Δαμαλάς ήταν Έλληνας ηθοποιός του 19ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 15 Ιανουαρίου 1855 από σημαντική οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Αμβρόσιος Δαμαλάς, δήμαρχος της Ερμούπολης. Μητέρα του ήταν η Καλλιόπη Δαμαλά, το γένος Ράλλη, θυγατέρα του Χίου ευπατρίδη και δημάρχου Πειραιώς Λουκά Ράλλη.

Σχολείο πήγε στον Πειραιά, και μετά σπούδασε στο Παρίσι και Λονδίνο. Γεμάτος πατριωτικά αισθήματα παρουσιάστηκε στην επιστράτευση του 1878 και κατατάχτηκε εθελοντής στο ιππικό. Υπηρέτησε με πολύ ζήλο επί τέσσερα χρόνια.

Παντρεύτηκε την Γαλλίδα Σάρα Μπερνάρ και απέκτησε παγκόσμια φήμη.

Το 1889 απέκτησε μία εξώγαμη κόρη, την Τερέζα, με μία από τις ερωμένες του, που αυτή την παράτησε στην πόρτα του σπιτιού της Σάρας Μπερνάρ με ένα σημείωμα (ο ίδιος είχε πεθάνει). Το παιδί ανέλαβε να δώσει σε ανάδοχη οικογένεια στην Ελλάδα ο Βασίλειος Ζαχάρωφ.

Απεβίωσε απρόοπτα στο Παρίσι από υπερβολική δόση ναρκωτικών στις 18 Αυγούστου 1889. Κηδεύτηκε στην Αθήνα με πολλή μεγαλοπρέπεια.

της Πέτρας και της Αγάπης Ιστορίες

 


''Η Αγάπη κι ο Πόλεμος λένε ωραίες ιστορίες. Αλλά τις λένε βιαστικά, λαχανιασμένα. Εγώ μόνο, η Πέτρα, λέω τις ιστορίες καλά και σωστά, όπως πρέπει να τις λέει κανείς. Και οι δικές μου ιστορίες είναι για πάντα.'' (απόσπασμα από το βιβλίο) Διαβάστε περισσότερα στο http://paramythitis.blogspot.gr/2012/06/blog-post_07.html
Ιστορίες που τις είπε η Πέτρα

Αναρτήθηκε από Παραμυθητής
Το παιδικό βιβλίο ''Ιστορίες που τις είπε η Πέτρα'',
είναι ένα παραμύθι
που αναφέρεται στη μυθολογία και την αρχαιότητα.
Μπορεί να αφηγηθεί ιστορίες η Πέτρα και η Αγάπη;
Και γιατί την ίδια ιστορία την διηγούνται διαφορετικά;

Με ένα εξαιρετικό εύρημα η συγγραφέας Μαρία Αγγελίδου μας παρουσιάζει

τον μύθο που περικλείει την Κνωσσό,
τον λαβύρινθο, τον Μινώταυρο
με την ιστορία του Μινωϊκού Πολιτισμού.
Αυτός ο τρόπος γοητεύει τους ενήλικες
καθώς παρουσιάζει, θα έλεγα,
με ρομαντισμό και απλότητα τον μύθο και την ιστορία.
Ταυτόχρονα καταφέρνει με αυτό το συνδυασμό να παρουσιάσει στα παιδιά ένα πολυδιάστατο θέμα.
Κατά τη γνώμη μου η προσέγγιση της είναι πρωτότυπη
και δίκαια χαρακτηρίζεται ως ένα ιστορικό παραμύθι.
Η Αγάπη κι ο Πόλεμος λένε ωραίες ιστορίες.
Αλλά τις λένε βιαστικά, λαχανιασμένα.
Εγώ μόνο, η Πέτρα, λέω τις ιστορίες καλά και σωστά, όπως πρέπει να τις λέει κανείς.
Και οι δικές μου ιστορίες είναι για πάντα.(απόσπασμα από το βιβλίο)
Το κείμενο πλαισιώνει η αριστουργηματική εικονογράφηση της Φωτεινής Στεφανίδη,
καθώς πρόκειται για πραγματικά έργα τέχνης.

Tο βιβλίο Ιστορίες που τις είπε η Πέτρα,
τιμήθηκε με το
Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου 2012, από το Περιοδικό Διαβάζω.

Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης

 


18 Αυγούστου 1258 πέθανε: Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης αυτοκράτορας της Νίκαιας

Ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης Βατάτζης (1222 - 18 Αυγούστου 1258) ήταν αυτοκράτορας της Νίκαιας από το 1254 έως τις 18 Αυγούστου 1258, οπότε και πέθανε.

Πίνακας περιεχομένων
1 Ζωή και δράση
2 Συγγραφική δραστηριότητα
3 Δείγματα γραφής
4 Οικογένεια
5 Νομίσματα
6 Πρόγονοι
7 Δείτε επίσης
8 Παραπομπές
9 Βιβλιογραφία
10 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
11 Υποσημειώσεις
Ζωή και δράση

Ο Θεόδωρος Β΄ αναφέρεται και ως Θεόδωρος Β΄ Δούκας Λάσκαρις. Γεννήθηκε στη Νίκαια και ήταν γιος του Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη και της Ειρήνης Λασκαρίνας, κόρης του Θεόδωρου Α΄ Λάσκαρη, δημιουργού του κράτους της Νικαίας. Κληρονόμησε μια πολύ δυνατή Αυτοκρατορία και το ίδιο δυνατή την παρέδωσε στους διαδόχους του.

Ήταν πολύ μορφωμένος και είχε πλούσια φιλοσοφική και θεολογική κατάρτιση, όχι όμως και πολιτικές ικανότητες.Δάσκαλοί του ήσαν οι Νικηφόρος Βλεμμύδης και Γεώργιος Ακροπολίτης. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το θέμα της εκπαίδευσης και ίδρυσε βιβλιοθήκες και σχολεία. Από στρατιωτικής απόψεως, έκανε δύο δύσκολες, αλλά νικηφόρες εκστρατείες κατά των Βουλγάρων, οι οποίοι μετά το θάνατο του πατέρα του προσπάθησαν να ανακαταλάβουν περιοχές της Μακεδονίας και Θράκης, που είχε απελευθερώσει από αυτούς ο Ιωάννης Γ΄. Φρόντιζε να κλείνει τα ανοιχτά μέτωπα με διπλωματικές μεθόδους. Παντρεύτηκε την Ελένη Ασέν, κόρη του Ιβάν Β΄ της Βουλγαρίας και της Άννας-Μαρίας Άρπαντ της Ουγγαρίας. Παιδιά τους ήταν ο Ιωάννης, η Ειρήνη, η Μαρία, η Θεοδώρα, η Ευδοξία και ακόμη μία κόρη.

Όταν πάντρεψε την κόρη του Μαρία με τον Νικηφόρο Άγγελο, γιο του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β΄ Κομνηνού Δούκα Αγγέλου του παραχωρήθηκαν το Δυρράχιο και τα Σέρβια. Επίσης βοήθησε το σουλτάνο του Ικονίου, τον οποίο απειλούσαν οι Μογγόλοι και παράλληλα δέχθηκε μογγολική πρεσβεία στην Αυλή του με μεγάλες τιμές.

Καθώς επεδίωκε τη βοήθεια του Πάπα Ρώμης για να ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη, επανέλαβε τις διαπραγματεύσεις για την ένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την Ρωμαιοκαθολική, όμως αργότερα τις διέκοψε.

Στον κοινωνικό τομέα, υποστήριξε ιδιαίτερα τους χωρικούς και τους αστούς και προώθησε ικανά άτομα από αυτές τις τάξεις σε ανώτερα αξιώματα, προκαλώντας έτσι την αντίδραση των μελών της αριστοκρατίας, η οποία σταδιακά στοιχίστηκε γύρω από τον Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο. Υπήρξε ιδιαίτερα ευσεβής και θρησκευόμενος.

Πάσχοντας από επιληψία βαριάς μορφής, αδυνατούσε να ασκεί τακτικά τα καθήκοντά του και με το πέρασμα του χρόνου η επιδείνωση της υγείας του, του προκαλούσε έντονες εμμονές, στρέφοντας πολλούς υψηλόβαθμους αξιωματούχους εναντίον του.

Πέθανε στο Νυμφαίο Μικράς Ασίας το 1258 σε ηλικία 36 ετών από βαριά ασθένεια. Πεθαίνοντας άφησε διάδοχο τον μόλις 7 ετών γιο του Ιωάννη Δ΄ Δούκα Βατάτζη. Σαν κηδεμόνα άφησε τον πρωτοβεστιάριο Γεώργιο Μουζάλωνα, άτομο ταπεινής καταγωγής, προκαλώντας την αντίδραση της αριστοκρατίας. Τελικά ο Γεώργιος θα δολοφονηθεί από επίθεση στρατιωτών, που υπηρετούσαν σε σώμα που διοικητής του ήταν ο Μιχαήλ Παλαιολόγος, ο οποίος θα επιβληθεί ως κηδεμόνας του νεαρού αυτοκράτορα, γεγονός που θα σημάνει την αρχή του τέλους της δυναστείας των Βατάτζηδων. Ο Μιχαήλ τύφλωσε τον νεαρό Ιωάννη Δ' και αξίωσε για τον εαυτό του το αξίωμα του αυτοκράτορα ως Μιχαήλ Η΄.

18 Αυγούστου Οσίου Αρσενίου του νέου ασκήσαντος εν Πάρω, Μαρτύρων Φλώρου και Λαύρου

Η μπουκαμβίλια νεγκλιζε (φ.Μ.Κυμάκη)

Οσίου Αρσενίου του νέου ασκήσαντος εν Πάρω, Μαρτύρων Φλώρου και Λαύρου

Για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-

Σήμερα 18 Αυγούστου • Μαρτύρων Φλώρου και Λαύρου (β΄ αι.) • Πατρόκλου και Ιουλιανής • Λέοντος του παρά την θάλασσαν της Λυκίας

Όνειρο χωριού (φ.Μ.Κυμάκη)

 18 Αυγούστου

• Μαρτύρων Φλώρου και Λαύρου (β΄ αι.)

• Πατρόκλου και Ιουλιανής

• Λέοντος του παρά την θάλασσαν της Λυκίας

• Ερμίου, Πολυαίνου καί Σεραπίωνος

• Οσιομάρτυρος Αγαπίου εκ Γαλατίστης (1752)

• Οσιομάρτυρος Δημητρίου του εκ Σαμαρίνης Γρεβενών (1808)

• Ιωάννου και Γεωργίου πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως

• Οσίων Βαρνάβα και Σωφρονίου, των Αθηναίων και Χριστόφορου, παλαιών και νέων Ιδρυτών της σεβάσμιας Μονής Παναγίας εν Σουμελά

• Σωφρονίου του εν Άθω

• Οσίου Αρσενίου του νέου, του εν τη νήσω Πάρω ασκήσαντος (1877) 

18 Αυγούστου Γιορτάζουν: 

Αρσένιος, Αρσένης, Αρσενία, Αρσίνα, Αρσινόη 

Λαύρος, Λαύρης, Λάουρος, Λαύρα, Λάουρα

Φλώρος, Φλώρης, Φλώρα, Φλωρή, Φλωρίτσα 

օգոստոսի 18 • Նահատակներ Ֆլորոս և Լավրոս (2-րդ դար) • Պատրոկլուն և Իուլիանիսը • Լիկիայի ծովի Առյուծ • Հերմիոս, Պոլայնոս և Սերապիոնոս • Նահատակ Ագապի Գաղատիս (1752 թ.) • Գրևենացի նահատակ Դիմիտրիոս Սամարինիս (1808 թ.) • Կոստանդնուպոլսի պատրիարքներ Հովհաննես և Գեորգի • Սրբոց Բառնաբաս և Սոփրոնիոս, աթենացիներ և Քրիստափոր, Սումելայում գտնվող Պանագիա վանքի հին և նոր հիմնադիրներ. • Սոփրոնիո Աթոսացին • Սուրբ Արսենիոս Կրտսեր, Փարոս կղզիների ասկետ (1877 թ.) 

Օգոստոսի 18-ին նրանք նշում են. Արսենիոս, Արսենիս, Արսենիա, Արսինա, Արսինոե Լավրոս, Լավրիս, Լաուրոս, Լավրա, Լաուրա Ֆլորոս, Ֆլորիս, Ֆլորա, Ֆլորա, Ֆլորիցա

18 август • Мъченици Флор и Лаврос (2 век) • Патроклу и Юлианис • Лъв от Ликийско море • Ермиос, Полиаинос и Серапион • Мъченик Агапий от Галатис (1752 г.) • Мъченик Димитрий Самарински от Гревена (1808) • Йоан и Георги, патриарси на Константинопол • Свети Варнава и Софроний, атиняните и Христофор, стари и нови основатели на почтения манастир Панагия в Сумела • Софроний Атонски • Свети Арсений Младши, подвижник на островите Парос (1877 г.) 18 август Празнуват: Арсений, Арсенис, Арсения, Арсина, Арсиное Лаврос, Лаврис, Лаврос, Лавра, Лаура Флорос, Флорис, Флора, Флора, Флорица 

18 august • Martiri Floros și Lavros (secolul al II-lea) • Patroklou și Iulianis • Leul Mării Liciei • Hermios, Polyainos și Serapionos • Mucenic Agapi din Galati (1752) • Martirul Dimitrios de Samarinis din Grevena (1808) • Ioan și Gheorghe, Patriarhii Constantinopolului • Sfinții Barnaba și Sofronie, atenienii și Cristofor, vechi și noi ctitori ai venerabilei Mănăstiri Panagia din Sumela • Sofronio din Athos • Sfântul Arsenios cel Tânăr, ascet pe Insulele Paros (1877) 

18 august Ei sărbătoresc: Arsenios, Arsenis, Arsenia, Arsina, Arsinoe Lavros, Lavris, Lauros, Lavra, Laura Floros, Floris, Flora, Flora, Floritsa 

Για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-

”Στην οδό Ευμολπιδών”

Διήγημα του Ευάγγελου Τζάνου-”Στην οδό Ευμολπιδών” (ebook)
 
Ευάγγελος Τζάνος –
“Στην οδό Ευμολπιδών”
(εκδ. Αρχίγραμμα)

Με χαρά σας παρουσιάζουμε το πρώτο καθαρόαιμο ebook των ανοικτών εκδόσεων “Αρχίγραμμα”, ένα διήγημα που σε ταξιδεύει στην παλιά Αθήνα, του συγγραφέα Ευάγγελου Τζάνου.
  Από τον σύνδεσμο πηγή μπορείτε να διαβάσετε ή να κατεβάσετε το εν λόγω διήγημα

πηγή : http://arxigramma.wordpress.com/2012/07/23/%CE%B4%CE%B9%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%85%CE%AC%CE%B3%CE

Το Μέλλον της Ιστορίας

 

πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorias/to-mellon-ths-istorias.html
Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη
Το Μέλλον της Ιστορίας

Το Μέλλον της Ιστορίας

Πού πηγαίνει ο κόσμος μας;

Υπάρχει μέλλον;

Πώς θα είναι αυτό;

Επαναλαμβάνεται η Ιστορία;
Αυτά είναι ερωτήματα που έχουν απασχολήσει χιλιάδες ανθρώπους, ερευνητές και μη. Η μελέτη της ιστορίας είναι ένα από τα βασικότερα κλειδιά που επιτρέπει στους λαούς αλλά και στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά να προσδιορίσουν τη δική τους ταυτότητα. Η ταυτότητα δεν μπορεί να δημιουργηθεί αν δεν υπάρξει μια αντικειμενική ή υποκειμενική γνώση της εξέλιξης της ανθρωπότητας.

Έτσι από την αρχή των χρόνων οι άνθρωποι επιδίωξαν να μελετήσουν την ιστορία αλλά και να διδαχτούν από αυτή. Η μελέτη της ιστορίας πάντα χρησίμευε σαν ο μεγάλος συμβουλάτορας, που κατεύθυνε τόσο το παρόν όσο και το μέλλον.

Ακόμη και στις περιόδους που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήξεραν να γράφουν, τις λεγόμενες προϊστορικές περιόδους, οι άνθρωποι δεν είχαν άγνοια της ιστορίας. Απλώς η θεώρηση της ιστορίας ήταν πολύ διαφορετική από την δική μας.

Η σημερινή ιστορική θεώρηση ειδικά στον δυτικό κόσμο, είναι άμεσα εξαρτημένη από τον λεγόμενο γραμμικό ή αθροιστικό χρόνο. Η αρχαία αντίληψη για την ιστορία έδινε περισσότερη σημασία στο καθαυτό γεγονός ως παράδειγμα-δίδαγμα παρά στην λεπτομερή αποτύπωση των μορφικών χαρακτηριστικών του ιστορικού γεγονότος. Από αυτήν την άποψη η προϊστορική περίοδος δεν είναι καθόλου προϊστορική, με την έννοια ότι δεν υπάρχει αίσθηση της ιστορίας . Απλά υπάρχει μια εντελώς διαφορετική θεώρηση.

Καθώς λοιπόν μελετούμε σήμερα την ιστορία, μέσα από το δικό μας πρίσμα, διαπιστώνουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις ορισμένα ιστορικά γεγονότα μοιάζουν να έχουν μια καταπληκτική ομοιότητα μεταξύ τους. Τα συγκεκριμένα γεγονότα μπορεί να απέχουν χρονικά αρκετούς αιώνες, αλλά το μόνο που αλλάζει είναι ο τόπος , τα ονόματα και οι μορφές. Η ουσιαστική ιστορική πλοκή, το ιστορικό γίγνεσθαι αλλά και το συμπέρασμα του γεγονότος είναι το ίδιο.

Για παράδειγμα όλοι οι πολιτισμοί παρουσιάζουν μια παρόμοια μορφή ζωής: Γέννηση , ανάπτυξη, ωριμότητα, παρακμή, εξαφάνιση. Η περίοδος της παρακμής συνοδεύεται σχεδόν πάντα από χαλάρωση της κεντρικής εξουσίας και εμφάνιση έντονων διασπαστικών τάσεων. Όταν η περίοδος παρακμής ξεκινήσει, δεν είναι δυνατόν να ανακοπεί, αλλά μόνο να καθυστερήσει για πολύ ή λίγο διάστημα.

Μπροστά λοιπόν σε πολλά παρόμοια παραδείγματα , οι ιστορικοί προσπαθούν συνεχώς να ανακαλύψουν κάποιους νόμους που διέπουν την ιστορία. Οι περισσότεροι πλέον άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι η ιστορία δεν είναι αποτέλεσμα της «θεάς Τύχης», αλλά διέπεται από συγκεκριμένους μαθηματικούς νόμους. Αν θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε εκφράσεις δανεισμένες από τα μαθηματικά, θα λέγαμε ότι η εξέλιξη της ιστορίας μοιάζει να ακολουθεί ένα είδος αλγόριθμου, αρκετά δύσκολου στην αποκρυπτογράφηση και σύνθετου. Και μάλιστα όχι οποιοσδήποτε αλγόριθμος, αλλά κάποιος αλγόριθμος που δημιουργεί σχήματα φράκταλ!

Πράγματι η ιστορία πραγματοποιεί μικρούς ή μεγαλύτερους κύκλους με παρόμοια ιστορικά γεγονότα. Τίποτα στην εξέλιξη της ιστορίας δεν λειτουργεί γραμμικά.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δηλαδή, ποτέ η ιστορία δεν επιστρέφει στο ίδιο ακριβώς σημείο. Αυτό συμβαίνει γιατί η συσσώρευση της ανθρώπινης εμπειρίας επιτρέπει την έστω και αργή εξέλιξη, όχι όμως με γραμμικό τρόπο αλλά με σπειροειδή Ίσως το καλύτερο σχήμα που θα απεικόνιζε την πορεία της ανθρωπότητας, να είναι ένα είδος σπείρας.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τετράγωνη σπείρα ταιριάζει περισσότερο στην ανθρώπινη ιστορία καθώς είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν ιστορικά γεγονότα τα οποία μοιάζουν να αλλάζουν απότομα την πορεία της ανθρωπότητας. Είναι γεγονότα απρόβλεπτα, που δεν εξάγονται ως συμπέρασμα από τις προηγούμενες ιστορικές περιόδους.

Για παράδειγμα η ύπαρξη και η δράση του Μ. Αλεξάνδρου, άλλαξε την ιστορία, χωρίς αυτό να έχει κατά κάποιο τρόπο προετοιμαστεί από το παρελθόν. Από τον Μ. Αλέξανδρο και μετά οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο κόσμος πορεύτηκε πάνω σε μια συγκεκριμένη γραμμή. Τέτοια γεγονότα υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο και συμπεριλαμβάνονται και φυσικά αίτια, όπως π.χ. μια φυσική καταστροφή.

Τέτοια γεγονότα που αναμφίβολα επηρεάζουν βαθιά την ιστορία, δεν υπόκεινται στην λεγόμενη κοινή λογική. Οι ιστορικοί φυσικά αδυνατούν να προβλέψουν τις απότομες στροφές που κάνει η ανθρωπότητα, αλλά ταυτόχρονα μπορούν να επιβεβαιώσουν το πέρασμα της ιστορίας από παρόμοια μονοπάτια.

Αν και η σημερινή επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ορισμένα πράγματα, ωστόσο ο παραδοσιακός εσωτερισμός έχει κάποιες απαντήσεις που ρίχνουν φως στο σκοτάδι. Μας μιλούν για έναν νόμο εξέλιξης της ανθρώπινης ιστορίας αλλά ταυτόχρονα και για ένα «Σχέδιο Εξέλιξης». Σύμφωνα με αυτό, η ανθρωπότητα ξεκινάει από ένα επίπεδο για να φτάσει σε ένα άλλο συγκεκριμένο επίπεδο. Η ανθρωπότητα σύμφωνα με τον Εσωτερισμό, δεν μπορεί να θεωρηθεί αποσπασμένη από την πορεία του Σύμπαντος. Το σύμπαν ξεκίνησε από κάπου για να φτάσει κάπου , σύμφωνα με ένα Υπερβατικό σχέδιο εξέλιξης που αγνοούμε, βεβαίως. Η ανθρωπότητα έχει το δικό της ρόλο και μερίδιο ευθύνης στην Συμπαντική πορεία. Επομένως και η ανθρωπότητα έχει έναν συγκεκριμένο στόχο για να φτάσει.

Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι υπάρχει μια νομοτέλεια σε αυτήν την πορεία , δηλαδή το Σύμπαν θα ολοκληρώσει «επιτυχώς» το «σχέδιό» του, τότε και η ανθρωπότητα ακολουθώντας ή συμμετέχοντας σε αυτό το Υπερβατικό σχέδιο, θα ολοκληρώσει το δικό της Σχέδιο εξέλιξης για να φτάσει στο επίπεδο που πρέπει. Ανεξάρτητα επομένως από τις διάφορες τάσεις και μικροκατευθυνσεις που παρατηρούνται στην Ιστορία, η συνολική ανθρωπότητα εξελίσσεται όχι τυχαία και τυφλά, αλλά καθοδηγούμενη από ένα συγκεκριμένο Νόμο (ή Θεό, αν προτιμάτε). Αυτή η συγκεκριμένη κατεύθυνση η οποία τελικά θα τελεσφορήσει (σύμφωνα με τις Εσωτερικές παραδόσεις), ονομάζεται Υπερβατική Ιστορία.

Έτσι η υπερβατική Ιστορία έχει ήδη «γραφτεί» και προκαθοριστεί από την δημιουργία της ανθρωπότητας. Έχει καθοριστεί βέβαια όχι με λεπτομέρεια αλλά σαν γενικό σχέδιο και κατεύθυνση .

Αυτό που συμβαίνει στην πράξη , δηλαδή η πραγματοποίηση της Ιστορίας, είναι η λεγόμενη Αισθητή Ιστορία. Η Αισθητή Ιστορία, μπορεί να παρεκκλίνει λίγο από την Υπερβατική, όχι όμως και να αλλάξει εντελώς κατεύθυνση. Ουσιαστικά η Αισθητή Ιστορία είναι μια αντανάκλαση ή το αποτύπωμα ή η σκιά της Υπερβατικής. Σαν σκιά δεν μπορεί παρά να ακολουθεί πάντα την πορεία του όντος που τη δημιουργεί, δηλαδή την Υπερβατική Ιστορία. Μπορεί επίσης , όπως ακριβώς και οι σκιές να παρουσιάζεται ακαθόριστη και διαφοροποιημένη από το σώμα που την παράγει. Πάντα όμως θα έχει το σχήμα αλλά και την γενικότερη μορφή του αντικειμένου-πηγή.

Ο Εσωτερισμός τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης έχει πολλές αναφορές στο γενικό σχεδιασμό που θα ακολουθήσει η Ανθρωπότητα σε όλη την πορεία της πάνω στη Γη. Αναφορές που μιλούν τόσο για το παρελθόν όσο και για το μέλλον.

Στα ιερά κείμενα των Μάγια , της Ινδίας και άλλων πολιτισμών βρίσκουμε «προφητείες» , που μιλούν για τις επερχόμενες εποχές του άμεσου ή του μακρινού μέλλοντος.

Σύμφωνα με την Ινδική Φιλοσοφία αλλά και τον Δυτικό Εσωτερισμό, η ανθρωπότητα ήδη έχει περάσει μέσα από 5 στάδια εξέλιξης. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήδη έχουν υπάρξει 5 «ανθρωπότητες», όπου σε κάθε μια περίοδο αναπτύχθηκαν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, βιολογικά, συναισθηματικά και νοητικά για τους ανθρώπους.

Σήμερα βρισκόμαστε στην 5η «ανθρωπότητα» και πρόκειται να εμφανιστούν άλλες 2 στο απώτερο μέλλον . Στις μελλοντικές αυτές ανθρωπότητες θα αναπτυχθούν κάποια επιπλέον χαρακτηριστικά και η συνείδηση των ανθρώπων θα διευρυνθεί σε μεγάλο βαθμό, πριν ολοκληρωθεί η εξελικτική μας φάση πάνω στη Γη.

Αν θα ήμασταν ως άνθρωποι ικανοί να ξεφύγουμε από την ψευδαίσθηση του χρόνου, τότε ίσως να μπορούσαμε να αντιληφθούμε την Ιστορία με την υπερβατική της μορφή. Τότε το πεπρωμένο της Ανθρωπότητας να παρουσιαζόταν μπρος στα μάτια μας και θα αποκάλυπτε αυτό που νομίζουμε ως μη γενόμενο.

Υπάρχουν κάποια κείμενα από την αρχαία Αίγυπτο που μας μιλούν για το μέλλον σαν να έχει ήδη γίνει. Αλλά αν είναι έτσι, προκύπτει η εύλογη ερώτηση: «Για ποιο λόγο να μπούμε ως ανθρωπότητα σε αυτήν την μακραίωνη δοκιμασία , εάν τα πράγματα είναι ήδη προκαθορισμένα;» Η απάντηση είναι πράγματι πολύ δύσκολη. Ίσως το μόνο που μπορεί να ρίξει λίγο «φως» στο σκοτάδι είναι η φράση που «Προφήτης» λέει στον «Εκλεκτό» στην περιβόητη Ταινία «The Matrix»: «Δεν είσαι εδώ για να επιλέξεις γιατί το έχεις ήδη κάνει. Είσαι εδώ για να μάθεις το Γιατί αυτής της επιλογής»……

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- Ar. Toynbee, Study of History, εκδ. OxfordUniversity Press

- Μιρσέα Ελιάντ- Κόσμος και Ιστορία , ΕΚΔ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

- Ε.Π.Μπ.- Το μυστήριο των κύκλων, ΕΚΔ. ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ

- Μαξ Χαίντελ - Ροδοσταυρική Κοσμοθεωρία, ΕΚΔ. ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ

- C. JINARAHADASA, Η απόκρυφος εξέλιξη της Ανθρωπότητας, ΕΚΔ. ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ

Φασόλια πιάζ

Τι χρειαζόμαστε:

½ κιλό φασόλια ξερά μέτρια
1 ματσάκι μαϊντανό
2-3 κρεμμύδια ξερά
3-4 ντομάτες σφικτές
6 αυγά
1 ποτήρι ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι
1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
ρίγανη
ξύδι

Πως το κάνουμε:
Διαβάστε περισότερο: Φασόλια πιάζ http://www.sintagespareas.gr/sintages/fasolia-piaz.html#ixzz22OnOTIJ1

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ του Γιάννη Πλέσσια *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/29502817464

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
του Γιάννη Πλέσσια 
.
Tα μάτια του ανοίγουν λίγο πριν φωτίσει η οθόνη του κινητού που συνοδεύει τον ήχο αφύπνισης. Ένας ήχος πιο ενοχλητικός κι από την άχρωμη μελωδία των κλασσικών ξυπνητηριών προηγούμενης γενιάς έτοιμος να κάνει θρύψαλα την μέχρι πρότινος γαλήνη του δωματίου. Ο νεαρός άντρας σηκώνεται από το κρεβάτι του μα στο σκοτεινό δωμάτιο με τα κλειστά πατζούρια δεν διαγράφεται καμία καθαρή μορφή. Όμως αυτός με μια μηχανική κίνηση του ποδιού του πατά το κουμπί του πύργου του υπολογιστή που βρίσκεται στο παρκέ. Μια μικρή κίνηση μόνο που αρκεί να δώσει ζωή σε όλο τον σκοτεινό χώρο. Όλα ξεκίνησαν με έναν βόμβο αυξανόμενης έντασης κι ο κενός προηγουμένως τοίχος αποκαλύπτει επιφάνειες κι εξοχές που οριοθετούνται από μικρά λαμπάκια, κίτρινα, πράσινα και κόκκινα ενώ παράλληλα λευκό ψυχρό φως φωτίζει τις απέναντι πλευρές του δωματίου και τον ίδιο κατά πρόσωπο. Ποιος να του ‘λεγε πως πριν 50 χρόνια στο ίδιο μέρος χρειαζόσουν περίπου 15 λεπτά για να ανάψεις μια σόμπα χρησιμοποιώντας όλο σου το σώμα ενώ αυτός σήμερα κουνώντας ένα μόλις δάχτυλο των κάτω άκρων του, έδωσε στο δωμάτιο του μια άλλη οπτική, το «ενεργοποίησε». Γι’ αυτόν η συγκεκριμένη διεργασία ήταν ένα καθορισμένο συμβάν παλινδρόμησης, μια συσκευή ουσιαστικά τον ξύπνησε κι αυτός της ανταποδίδει την χάρη ξυπνώντας τις άλλες συσκευές .
Τσουλά την καρέκλα με τα ροδάκια πιο πίσω και παίρνει θέση στο γραφείο, η όραση του, λόγω της ξαφνικής αλλαγής της φωτεινότητας, είναι περιορισμένη μα αυτό δεν εμποδίζει τα χέρια του να τοποθετηθούν με χάρη στο ποντίκι και στο πληκτρολόγιο. Αυτό το κλειστό δωμάτιο έχει θέα ένα καταπράσινο λιβάδι με μπλε ουρανό που συνεχώς καλύπτεται με καρτέλες κειμένου, φωτογραφίες και έντονα χρώματα. Το περίεργο τοπίο ενορχηστρώνεται από ambient μουσική, ρυθμική και σταθερή που παρεμβάλλεται ηχητικών θεμάτων. Αυτός όμως, καθηλωμένος στην θέση του συνθέτει την δική του συμφωνία με τα αλλεπάλληλα χτυπήματα στα πλήκτρα και στο ποντίκι μεταβάλλοντας τον ρυθμό πότε σε allegro και πότε σε largo, ακολουθώντας πίστα τα εξωκινούμενα παράθυρα της οθόνης σαν παρτιτούρες του Stravinsky.
Αδειάζει κι άλλο ένα μπουκαλάκι νερό στο στόμα του και το πετά στον κάδο ανακύκλωσης μαζί με τα υπόλοιπα ενώ παράλληλα το τροφοδοτικό του υπολογιστή του και η τεράστια οθόνη του καταπίνουν ασταμάτητα ενέργεια. Η διαδικασία είναι προβλεπόμενη, ανοίγει παράθυρα και επισκέπτεται ιστότοπους με σταθερό πρόγραμμα ενώ ανανεώνει αμέσως όλες τις σελίδες με την ανατροφοδότηση σε κεντρικό ρόλο. Συνεχίζει να γράφει «φορτώνοντας» με υλικό τις σελίδες του διαδικτύου μα κάθε φορά υπογράφει με άλλο όνομα και με διαφορετικό ύφος. Είναι χαμογελαστός και κάνοντας ένα κλικ κοιτά συνοφρυωμένος ενώ αμέσως μετά αφήνεται στην καρέκλα του και χαζεύει απαθής αλλά συνεχώς είναι σιωπηλός, σχεδόν αθόρυβος σαν την αναπνοή του… Ταπ! Ταπ! Ταπ! Το πόδι του δεν έχει σταματήσει να σπρώχνει το παρκέ, το συνειδητοποιεί και αφήνει τα δάχτυλα του στο γραφείο, τα παρατηρεί, κοιτά για μια στιγμή γύρω του αλλά όλα μακριά από το φως της οθόνης είναι πολύ σκοτεινά κι απόμακρα. Γυρίζει πάλι στην οθόνη, μέσα από ένα παράθυρο στο πράσινο λιβάδι μια κοπέλα με μακριά μαλλιά χορεύει, μα είναι τόσο θολή η εικόνα που δεν ξεχωρίζει άλλα χαρακτηριστικά, δυναμώνει λίγο την ένταση της μουσικής και γυρίζει από την σκοτεινή πλευρά του δωματίου. Οι κόρες του διαστέλλονται πολύ και καταφέρνει να ξεχωρίσει μια στενόμακρη βιβλιοθήκη και δύο κορνίζες αλλά όσο κι αν προσπαθεί, η νυχτερινή του όραση δεν βελτιώνεται άλλο. Το μάτι του πιάνει μια κίνηση, γυρνά στο πράσινο λιβάδι και βλέπει την εικόνα της κοπέλας να εξαφανίζεται σταδιακά μαζί με την μουσική της. «Ίσως αύριο» γράφει σε ένα ψηφιακό σημειωματάριο και σβήνει την οθόνη. Μετά από λίγο ησυχάζει και το υπόλοιπο δωμάτιο κι αυτός βρίσκεται ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, γυρισμένος στο πλάι.
Τα μάτια του ανοίγουν…

Ο Γιάννης Πλέσσιας είναι εκ προμελέτης Μηχανολόγος Μηχανικός και Εκπαιδευτικός Μηχανολογίας μα εκ φύσεως μουσικός και ερασιτέχνης ηθοποιός, δεν τον προβληματίζει τι να γράψει αλλά γράφει για αυτά που τον προβληματίζουν.[ twitter ] [ youtube ]