Έλβις Άρον Πρίσλεϊ

 

 Έλβις Άρον Πρίσλεϊ  

Ο Έλβις Άρον Πρίσλεϊ (8 Ιανουαρίου 1935 - 16 Αυγούστου 1977) γεννήθηκε στο Τουπέλο του Μισισίπι. Γνωστός και με το προσωνύμιο "Βασιλιάς της Ροκ εν Ρολ" και "Βασιλιάς" (αγγ. "The King"), ήταν τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός ενώ θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες των τελευταίων 50 ετών.

Ξεκίνησε τραγουδώντας μουσική rockabilly για την εταιρεία Sun Studios, με πολλά

κομμάτια ρυθμικής μπλουζ, γκόσπελ (gospel) και Κάντρι, ενώ ο συνδυασμός όλων αυτών των οδήγησε προς την καθαρή μουσική Ροκ εν ρολ. Επιτυχία γνώρισε όμως και με μπαλάντες αλλά και με κομμάτια κάντρι, μπλουζ, ποπ, φολκ, αγγίζοντας κάποιες στιγμές ακόμη και τη τζαζ. Μπορούσε να ερμηνεύσει πολλά είδη μουσικής, πάντα με την ίδια επιτυχία, χάρη στην ευέλικτη φωνή του.

Ο Έλβις Πρίσλεϊ κυκλοφόρησε 75 άλμπουμ από το 1956 ως το 1977. Υπολογίζεται πως μέχρι σήμερα έχουν πουληθεί πάνω από 1 δισεκατομμύριο αντίτυπα, περισσότερα από κάθε άλλο καλλιτέχνη. Πολλά από αυτά έγιναν χρυσά ή πλατινένια, ακόμη και περισσότερες από μια φορές. Εκτός αυτών, τιμήθηκε με 14 υποψηφιότητες για βραβείο Γκράμι, εκ των οποίων τρεις φορές ήταν νικητής. Στην ηλικία των 36 ετών τιμήθηκε με το Grammy Lifetime Achievement Award για το σύνολο της καριέρας του.

Εκτός από την καριέρα του στη μουσική, ο Πρίσλεϊ εμφανίστηκε και σε 33 κινηματογραφικές ταινίες. Αν και δεν είχαν καλή υποδοχή από τους κριτικούς, ήταν ιδιαίτερα κερδοφόρες. Ακόμη, ιστορικές έχουν μείνει οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του και τα ειδικά αφιερώματα.

Πέθανε πρόωρα το 1977 σε ηλικία 42 ετών από καρδιακή αρρυθμία, κυρίως λόγω της κακής διατροφής, των εξαντλητικών ωραρίων αλλά και των φαρμάκων που χρησιμοποιούσε σε μεγάλες ποσότητες. Παρόλα αυτά, μετά το θάνατο του, υπήρξε σύγχυση, ακόμη και φημολογία πως ο Πρίσλεϊ ζει έως και σήμερα.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%B2%CE%B9%CF%82_%CE%A0%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BB%CE%B5%CF%8A

 

Elvis Aaron Presley Elvis Aaron Presley (January 8, 1935 - August 16, 1977) was born in Tupelo, Mississippi. Also known as "The King of Rock and Roll" and "The King", he was a singer, musician and actor and is considered by many to be one of the greatest artists of the last 50 years. He started out singing rockabilly music for the Sun Studios label, with many pieces of rhythmic blues, gospel and country, while the combination of all these led to pure Rock and Roll music. However, he also met with success with ballads as well as with country, blues, pop, folk songs, sometimes even touching on jazz. He could perform many genres of music, always with equal success, thanks to his versatile voice. Elvis Presley released 75 albums from 1956 to 1977. It is estimated that they have sold over 1 billion copies to date, more than any other artist. Many of them went gold or platinum, even more than once. In addition, he was honored with 14 Grammy Award nominations, of which he was a winner three times. At the age of 36, he was honored with a Grammy Lifetime Achievement Award for his entire career. In addition to his music career, Presley also appeared in 33 motion pictures. Although not well received by critics, they were highly profitable. Also, his television appearances and special tributes have remained historic. He died prematurely in 1977 at the age of 42 from a heart arrhythmia, mainly due to his poor diet, grueling hours and the drugs he used in large quantities. However, after his death, there was confusion, even rumors that Presley was still alive today.

ΧΡΩΜΑΤΑ της Ευαγγελίας Μουτούση

ΧΡΩΜΑΤΑ

της Ευαγγελίας Μουτούση
.
Κυριακή! Μια ηλιόλουστη Κυριακή του Μάρτη! Η θάλασσα ήρεμη σαν λάδι κι ένα αεράκι που θύμιζε κάτι από την γλύκα του καλοκαιριού. Περπατώντας στην αμμουδιά η ματιά της έπεσε σ’ ένα μικρό πετραδάκι. Το σήκωσε αργά- αργά και το κοίταξε στον ήλιο σαν να ήταν διάφανο και να ήθελε να το δει μέσα του καλύτερα. Της θύμισε τα έντονα μαύρα μάτια του. Η ανάμνηση αυτών των δύο ματιών…. Έκλεισε το πετραδάκι σφιχτά στο χέρι της σαν κάτι πολύτιμο.
Της άρεσε να τον επισκέπτεται σ’ εκείνο το διαμέρισμα της πιο γραφικής συνοικίας της πόλης. Αν και μικρό ήταν πολύ λειτουργικό. Ένα καθιστικό, μία μικρή κουζίνα, ένα υπνοδωμάτιο και το μπάνιο. Μπαίνοντας και κοντά στην πόρτα δεξιά υπήρχε ένας παλαιός διθέσιος καναπές. Τον είχε φέρει από ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Τον είχε στην κατοχή του κάποιος Έλληνας από το Αϊβαλή. Από την ίδια χαμένη πατρίδα ήταν ο παππούς του, τον οποίο υπεραγαπούσε. Μπροστά από τον καναπέ υπήρχε ένα μικρό στρογγυλό χαλί. Το είχε αγοράσει από ένα σύντομο ταξίδι του στην Ινδία. Λίγο πιο πέρα δύο μεγάλα κίτρινα βάζα. Σε κάποιον άλλο χώρο μπορεί να έμοιαζαν παράταιρα, όμως εκεί ήταν ιδανικά. Έδεναν αρμονικά με το καφέ ανοιχτό του τοίχου. Ποτέ δεν τον ρώτησε πως τα απέκτησε αυτά. Πίσω ακριβώς από τα βάζα υπήρχε μία χρυσή κορνίζα. Άδεια χωρίς κάποια ζωγραφιά. Την είχε βρει κάποιο βράδυ ακουμπισμένη δίπλα σ΄ ένα κάδο σκουπιδιών. Ήταν εκεί θαρρείς και κάποιος να την περίμενε και να της δώσει σημασία. «Ήταν γραφτό μας να συναντηθούμε» της είχε πει χαρακτηριστικά χαμογελώντας γλυκά γι΄ αυτή την κορνίζα. Αριστερά της ένα παλαιό ντουλάπι μ΄ έναν στρογγυλό καθρέπτη. Λίγο πιο πέρα και προς το παράθυρο το στρογγυλό τραπέζι όπου συνήθιζε να γράφει. Επάνω σ’ αυτό η γραφομηχανή και ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα. Γύρω του τρεις μεγάλες ψάθινες καρέκλες. Λίγο πιο πέρα η μικρή κουζίνα με τα τελείως απαραίτητα και ακριβώς δίπλα το μπάνιο. Η τελευταία πόρτα οδηγούσε στην κρεβατοκάμαρα. Ένα λιτό και μικρό υπνοδωμάτιο, με ένα διπλό κρεβάτι και δύο κομοδίνα. Υπήρχε ένα ξυπνητήρι χωμένο ανάμεσα σε δύο στοίβες βιβλία στο ένα και στο άλλο ένα κασετόφωνο και αρκετές κασέτες του διάσημου μέτρ του Αργεντίνικου τάνγκο Αστόρ Πιατσόλα.
Πάνω από το κεφαλάρι του κρεβατιού μία τεράστια φωτογραφία ενός ηλικιωμένου γκριζομάλλη με έντονο βλέμμα. Το ίδιο ακριβώς με εκείνου. Τα χειμωνιάτικα απογεύματα ο ήλιος έλουζε το υπνοδωμάτιο με το φως του. Ποτέ δεν θέλησε να βάλει κουρτίνες.
Μισούσε τις κουρτίνες.
Αγαπημένη του συνήθεια να βλέπει από το παράθυρο του καθιστικού την ζωή στην πόλη. Υπήρχε μία μικρή τέντα σ’ αυτό το παράθυρο που ήταν πάντα μισοκατεβασμένη. Τοu άρεσε να καπνίζει νωχελικά και να παρατηρεί τους ανθρώπους. Το παράθυρο έβλεπε σ’ έναν πεζόδρομο όπου υπήρχαν παλαιά μαγαζιά που πουλούσαν βότανα, ξύδι και κοφίνια. Υπήρχαν και μερικά καφενεδάκια σε παραδοσιακό στυλ. Μια γειτονιά με τους δικούς της ρυθμούς, ήχους και χρώματα.
Της άρεσε να τον βλέπει να καπνίζει και να κοιτάζει από το ανοιχτό παράθυρο.
Κάποια μέρα και ενώ αυτός συνέχιζε να κοιτάζει έξω τον ρώτησε:
-«Τι χρώμα έχει η χαρά;»
Γύρισε και την κοίταξε λίγο λοξά. Χαμογέλασε και φάνηκαν τα δύο αραιά μπροστινά του δόντια.
Αυτή καθόταν σε μία από τις ψάθινες καρέκλες και έβγαλε από μία σακούλα μερικά μεγάλα τετράγωνα κανσόν σε πολλά χρώματα.
-«Κόκκινο;» τον παρότρυνε αυτή και σούφρωσε λίγο τα χείλη. Στη συνέχεια κράτησε το κόκκινο κανσόν μπροστά της.
Αυτός δεν απάντησε.
-«Μήπως κίτρινο;» συνέχισε αυτή.
Της έγνεψε καταφατικά.
Σαν μικρό παιδί που μάντεψε σωστά το αίνιγμα αυτή χειροκρότησε και συνέχισε:
-«Τι χρώμα έχει η λύπη;»
-«Mωβ», απάντησε αυτός διασκεδάζοντας.
-«Το ήξερα», είπε αυτή και κράτησε στο χέρι της το μωβ τετράγωνο.
Αυτός είχε αρχίσει να διασκεδάζει και ήταν η σειρά του να την ρωτήσει.
-«Τι χρώμα έχει η αγάπη;»
-«Πράσινο», του απάντησε αυτή και έπιασε με τα ακροδάχτυλά της το πράσινο χαρτόνι. Το ακούμπησε στην συνέχεια απαλά στο στήθος της και τον κοίταξε στα μάτια.
-«Ο θάνατος τι χρώμα έχει;» την ρώτησε.
-«Μαύρο, κατάμαυρο». Με μία κίνηση έδιωξε το πράσινο και πήρε στα χέρια της το μαύρο τετράγωνο.
Δεν είπε τίποτε. Γύρισε και συνέχισε να κοιτάζει έξω από το ανοιχτό παράθυρο, καπνίζοντας.
Της είχε πει πως ο χωρισμός θα ήταν προσωρινός. Εκείνη ήξερε πως ο χωρισμός δεν θα μπορούσε να είναι πιο μόνιμος.
Ξαφνικά έχασε με μιας όλο το ουράνιο τόξο που είχε στην καρδιά της. Δεν υπήρχε κανένα χρώμα και ούτε επιτυχημένη συνταγή για να συνθέσει ένα. Προσπάθησε να βάλει μπλε και κίτρινο για να συνθέσει το αγαπημένο της πράσινο αλλά τίποτε δεν έγινε. Δεν μπορούσε να καλύψει με τίποτε το κόκκινο που έσταζε από την αντλία της καρδιάς της. Είχε πια τρυπήσει και το κόκκινο χρώμα έπεφτε στο πάτωμα διαρκώς και ήταν τόσο έντονος ο λεκές που κανένα ακριβό καθαριστικό πατώματος δεν θα μπορούσε να το καθαρίσει.
Κάποτε της είχε πει ότι δεν υπάρχουν φτηνά ή ακριβά αντικείμενα, αλλά αντικείμενα στην σωστή τιμή για να αγοράσεις. Και ποια είναι άραγε η σωστή τιμή για την αγορά μίας αντλίας καρδιάς;
Aναφέρθηκε κάποτε και στην θεωρία του χρηστικού αντικειμένου, όπως την είχε ορίσει ένας Γερμανός φιλόσοφος. Η θεωρία αυτή υποστηρίζει, ότι η αγάπη ή το ενδιαφέρον που δείχνει ο ένας για τον άλλο έχει ως βάση την χρηστικότητα του ατόμου……. Κατά συνέπεια όταν τα αποθέματα του συμφέροντος που καλύπτουν μία σχέση εξαντλούνται, τότε ο άλλος ούτε λίγο ούτε πολύ τοποθετείται έτσι απλά στον ψυχικό κάδο των αχρήστων ή στην καλύτερη περίπτωση γεύεται την πλήρη αδιαφορία και ολοκληρωτική απόρριψη.
Τότε η θεωρία αυτή της είχε φανεί εγκληματικά κυνική.
Το έβλεπε ότι βιβλιο-ονειρεύονταν- αλλά ο καθένας το δικό του βιβλίο. Εκείνος το βιβλίο της λογικής και εκείνη το βιβλίο της αγάπης. Το κάθε βιβλίο με τους δικούς του ήρωες, το δικό του εξώφυλλο, το δικό του βιβλιοδέσιμο και την δική του χοντρή γραμματοσειρά σε κάθε σελίδα. ‘Ήθελαν και οι δύο να πιστεύουν στην κοινή δεξαμενή σκέψης.
Ποτέ δεν την ρωτούσε που ήταν και τι έκανε.
Είχε λείψει αρκετό καιρό. Άνοιξε την πόρτα με το αντικλείδι που της είχε δώσει. Προχώρησε με σταθερά βήματα μέχρι την μέση του δωματίου και εκεί κοντοστάθηκε. Τα μακριά σγουρά μαλλιά της ήταν νωπά. Η όψη της γαλήνια.
Αυτός ακουμπισμένος νωχελικά στο παράθυρο. Γύρισε. Την κοίταξε αλλά δεν της μίλησε. Ύστερα την πλησίασε και την αγκάλιασε. Τότε τα μάτια του άστραψαν. Την φίλησε.
-«Ω!! Θεέ μου!!!», αναφώνησε αυτός, ξεκολλώντας απαλά τα χείλη του από τα δικά της. Τον πλημμύρισε με την αλμύρα και την αύρα της θάλασσας. Ακούμπησε την μύτη του στα νωπά της μαλλιά και έμεινε εκεί κολλημένος για μερικά δευτερόλεπτα. Στην συνέχεια την πήρε στα στιβαρά του χέρια και την σήκωσε ψηλά. Αυτό έκανε την κοπέλα να χαμογελάσει πλατιά. Αμέσως μετά την άφησε κάτω με αργές κινήσεις σαν να τοποθετούσε ένα εύθραυστο αλλά πολύτιμο αντικείμενο πάλι στην θέση του.
Έκανε μερικά βήματα πίσω και την κοίταξε πάλι. Αυτή την φορά όμως μ’ ένα βλέμμα διαφορετικό, σαν να την αντίκριζε για πρώτη φορά.
Κάθισε αμέσως μπροστά από την γραφομηχανή. Δεν σήκωσε ούτε λεπτό το κεφάλι του από εκεί.
Της φάνηκε εκείνη την στιγμή πως τα πλήκτρα είχαν απομακρυνθεί από την γραφομηχανή και την χτυπούσαν αλύπητα και το χειρότερο γελούσαν και την κορόιδευαν μαζί καθώς εκτοξεύονταν αριστερά δεξιά. Ένιωθε πως το κεφάλι της θα σπάσει.
‘Αργησε πολύ να τον επισκεφτεί.
‘Ήξερε πως η μεγάλη του αγάπη ήταν η συγγραφή. Δεν είχε ιδέα όμως τι έγραφε. Απάντηση πήρε όταν αγόρασε το βιβλίο του. Διαβάζοντάς το την πρώτη φορά ένιωσε μεγάλο θυμό. ‘Ηθελε να το κάνει χίλια κομμάτια.
Την δεύτερη φορά που το διάβασε πλημμύρισε από ένα σωρό πελώρια ΓΙΑΤΙ μαζί με τεράστια ερωτηματικά δίπλα τους. Τα γιατί ήταν παρμένα θαρρεί κανείς από χέρι μαγικό και βαμμένα έντονο κίτρινο. Σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερα να βρει μία καφέ σακούλα για να βάλει μέσα και ίσως κάποια μέρα να άφηνε κάνα δύο ελεύθερα στο καλά ξεσκονισμένο δωμάτιο του μυαλού της.
Το βιβλίο του έγινε μπεστ-σέλερ σύντομα.
Υπήρχαν στιγμές που τον έφερνε στο μυαλό της και κυρίως τα λόγια του για την μεγάλη του αγάπη την συγγραφή.
Δεν μιλούσε συχνά γι’ αυτό. Τον είχε παρατηρήσει όμως, κάθε φορά που αναφερόταν σ’ αυτό το θέμα έλαμπε ολόκληρος.
«Μου αρέσει να κάνω την τρέλα μου με την συγγραφή. Δεν πάω για τα νούμερα και τους αριθμούς. Δεν ζητάω να γίνω κυνηγός των μπεστ-σέλερ φτιάχνοντας ένα βιβλίο για τον πολύ κόσμο. Δεν φτιάχνω ένα βιβλίο προς κατανάλωση» της έλεγε.
Συχνά η ίδια χαμογελούσε και ήταν σαν να άκουγε τα γρανάζια του μυαλού του να δουλεύουν, ψάχνοντας απεγνωσμένα την έμπνευση για το επόμενο μπεστ-σέλερ.
Αυτός την έψαξε παντού μα δεν την βρήκε.
Η ίδια του έκλεισε όλες τις πόρτες.
Στο χέρι της κρατούσε ακόμη το πετραδάκι. Το κοίταξε πάλι και χαμογέλασε. ‘Υστερα το παρατήρησε να χάνεται στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.
.
Η Ευαγγελία Μουτούση ζει στην Πάτρα και εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών. Βιβλιο-ονειρεύεται έναν κόσμο γεμάτο καλοσύνη, αγάπη και έναν από μηχανής θεό ο οποίος θα είναι πάντα εκεί για να σώζει την κατάσταση.[ facebook ] [ e-mail ]

Ιωάννης Β΄ Μέγας Κομνηνός

 

16 Αυγούστου 1297 πέθανε: Ιωάννης Β΄ Μέγας Κομνηνός αυτοκράτορας της Τραπεζούντας

Ο Ιωάννης Β’ Μέγας Κομνηνός (περίπου 1262 - 16 Αυγούστου 1297) ήταν αυτοκράτορας της Τραπεζούντας από το 1280 ως το 1297. Ήταν ο νεώτερος γιος του Μανουήλ Α’ από την τρίτη του σύζυγο, την Τραπεζούντια ευγενή Ειρήνη Συρίκαινα. Ανέλαβε τον θρόνο, μετά την αιχμαλωσία του προκατόχου του Γεώργιου Α' από τους Τουρκομάνους. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του έντονες ήταν οι θρησκευτικές προστριβές και η στάση απέναντι στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Πίνακας περιεχομένων
1 Σχέσεις με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία
2 Επιπτώσεις
3 Η μεσοβασιλεία της Θεοδώρας
4 Νομίσματα
5 Οικογένεια
6 Γενεαλογία
7 Πηγές
Σχέσεις με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Την εποχή εκείνη η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε διαιρεθεί σε ανθενωτικούς και ενωτικούς (σε αυτούς που θέλουν την ένωση την με την Καθολική εκκλησία και σε αυτούς που δεν την θέλουν). Οι ανθενωτικοί κύκλοι του βυζαντινού κόσμου έβλεπαν τον Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας ως προστάτη της ορθοδοξίας και ως γνήσιο απόγονο της Δυναστείας των Κομνηνών. Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος, για να αποτρέψει τον κίνδυνο που παρουσίαζε ο Τραπεζούντιος Αυτοκράτορας για τον θρόνο του, πρόσφερε στον Ιωάννη το χέρι της κόρης του Ευδοκίας. Για τις αντιθέσεις που προκλήθηκαν στους ευγενείς της Τραπεζούντας είναι χαρακτηριστικό ότι η βυζαντινή πρεσβεία είχε ως στόχο να πείσει όχι μόνο τον Ιωάννη αλλά και τους υπόλοιπους αξιωματούχους του βασιλείου του. Οι Τραπεζούντιοι τελικά δεν δέχτηκαν την πρόταση αυτής της πρεσβείας. Η άρνηση αυτή ήταν το αποτέλεσμα των εσωτερικών προστριβών που συνέβαιναν μεταξύ των ευγενών της Τραπεζούντας.

Φαίνεται όμως ότι οι επαφές με την Κωνσταντινούπολη συνεχίστηκαν. Ένας Πόντιος ευγενής, που οι πηγές τον ονομάζουν Παπαδόπουλο, επαναστάτησε και αιχμαλώτισε προσωρινά τον Ιωάννη. Μετά την απελευθέρωσή του, ο Ιωάννης δέχτηκε την πρόταση επιγαμίας του Μιχαήλ Η’ και το 1282 πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Κατά την επίσκεψή του και ύστερα από διαπραγματεύσεις, η βυζαντινή αριστοκρατία τον έπεισε να εγκαταλείψει τον τίτλο «Αυτοκράτωρ Ρωμαίων» (ο οποίος εξορισμού ενείχε βλέψεις κατά της Κωνσταντινούπολης).

Οι μύθοι κατά της χορτοφαγίας

Περιοδικό "ε ί ν α ι" Οκτώβριος 1999 

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει με φακό

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει με φακό

Τζον Στιθ Πέμπερτον

 

16 Αυγούστου 1888 πέθανε: Τζον Στιθ Πέμπερτον Αμερικανός φαρμακοποιός, εφευρέτης της Coca-Cola

Ο Τζον Στιθ Πέμπερτον (John Stith Pemberton, 8 Ιουλίου 1831 - 16 Αυγούστου 1888) ήταν Αμερικανός φαρμακοποιός. Είναι γνωστός ως ο εφευρέτης της Coca-Cola η οποία, όσο ζούσε, χρησιμοποιούνταν μόνο ως φάρμακο.

Γεννήθηκε στο Νόξβιλ της Κομητείας Κρόφορντ. Όταν ήταν 19 ετών πήρε πτυχίο Ιατρικής, ενώ παράλληλα επέδειξε μεγάλες ικανότητες και στη φαρμακευτική. Σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, ο δρ. Πέμπερτον υπήρξε από τους πιο γνωστούς γιατρούς της Ατλάντα.

Ο Πέμπερτον, προσπάθησε να φτιάξει ένα σκεύασμα για την καταπολέμηση του πονοκεφάλου και την τόνωση του οργανισμού. Ξεκίνησε να ψάχνει στα λιμάνια της Σαβάννα, στην πολιτεία της Τζόρτζια, αναζητώντας το ιδανικό μείγμα φρέσκων συστατικών και μπαχαρικών από όλο τον κόσμο - μέχρι που τελικά το πέτυχε. Το Μάιο του 1886, μέσα στο εργαστήριό του, έφτιαξε την Coca-Cola, ένα από τα πιο δημοφιλή προϊόντα στον κόσμο.

Φαρμακευτικά φυτά

Φαρμακευτικά φυτά

Αν προσέξετε, τα ημερολόγια τοίχου που κυκλοφορούν στις αρχές κάθε νέου έτους, συνήθως έχουν πολύ ενδιαφέρον, καθώς παρουσιάζουν διάφορα θέματα τα οποία συνοδεύονται και από τις σχετικές εικόνες. Από ένα τέτοιο παλιό ημερολόγιο είναι το παρακάτω θέμα.
Πρόκειται για τα φυτά που χρησιμοποιούνται στην φαρμακευτική, σε γιατροσόφια κ.λ.π.

Θέλω να επισημάνω ότι παραθέτω τα παρακάτω, μόνο από καθαρό φιλολογικό ενδιαφέρον, και σε καμμιά περίπτωση δεν σας συνιστώ να εφαρμόσετε τα γραφόμενα

Κενταύρια του γιαλού, κενταυρίδα


Φυτό με βλαστούς πολύ κοντούς. Φύλλα έμμισχα, σκεπασμένα από ένα ελαφρύ λευκό χνούδι. Ανθίδια ρόδινα, με πορφυρές αποχρώσεις στις άκρες. Τη συναντάμε σε αμμώδεις παραλίες, στα βορειο-ανατολικά των νησιών.
Ιδιότητες Η κενταυρίδα , περιέχοντας
μια φυσική μπλέ χρωστική (κυανοκενταυρίνη), προλαμβάνει το κιτρίνισμα των λευκών ή γκρίζων μαλλιών.
Σε κατάπλασμα θεραπεύει τις τριγυρίστρες (φλεγμονές στις άκρες των δακτύλων, κάτω και γύρω από τα νύχια).

Απήγανος



Ιδιότητες :Στην αρχαιότητητα χρησιμοποιούνταν ως αντίδοτο γενικά για τα δηλητήρια και για τα δαγκώματα φιδιών.
Οι Ιπποκράτειοι τον χρησιμοποιούσαν για την υστερία, ο Διοσκουρίδης ως φάρμακο για τις δυσκολίες της αναπνοής. Φύλλα δάφνης ανακατεμένα με απήγανο και κοπανισμένα χρησιμοποιούνται ως έμπλαστρο κατά της συμφόρησης των ανδρικών γεννητικών οργάνων.

Σύμφωνα με ένα λαϊκό ρητό : " Κανείς δεν πεθαίνει στο σπίτι όπου υπάρχει απήγανος"

Βουζιά



Οι ρίζες του περιέχουν οξέα, λιπώδεις ουσίες, ζάχαρη,κόμμι, μεγάλες ποσότητες φυτικού λευκώματος και πικρή ουσία.
Ιδιότητες Τα φύλλα του ανακατεμένα με φύλλα αψιθιάς σε κατάπλασμα στην κοιλιά των παιδιών απομακρύνουν, μέσω κενώσεων , τους σκώληκες των εντέρων . Στην αρχαιότητα χρησίμευε ως καθαρτικό . Τα άνθη σε έκχυμα είναι εφιδρωτικά, αντιβηχικά, αποχρεμπτικά και πάνω απ όλα αντισηπτικά για τα έντερα. Σε εξωτερική χρήση , τα φύλλα είναι αντιρρευματικά.
Το βιολετί υγρό των καρπών χρησιμοποιήθηκε για πολλά χρόνια στο χρωματισμό κρασιών και στη βαφή μαλλιών και δερμάτων.

Πασχαλιά


Φυτό με γυαλιστερά πράσινα φύλλαμε μώβ ή κάτασπρα λουλούδια. Φτάνει
μέχρι τα 10 μέτρα ύψος. Τα μέρη του φυτού είναι πικρά. Σ'αυτό το γεγονός έγκειται και η φαρμακευτιή αξία του.
Ιδιότητες Είναι καλό αντιπυρετικό. Τονωτικό και κατάλληλο γι αυτούς που υποφέρουν από δυσπεψία, φούσκωμα και διάρροια, αλλά και όσους πάσχουν από ρευματισμούς.

Παπαρούνα


Ιδιότητες : Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούμε τα λουλούδια της παπαρούνας , που από αυτά φτιάχνουμε ένα δυνατό αφέψημα κατά του βήχα και των κρυλογημάτων. Παλιά το έδιναν στα παιδιά για να κοιμούνται επειδή βοηθά στη μείωση της νευρικής υπερδραστηριότητας και είναι γνωστό και ως "Μάκου".
Καλλιεργείται για τους καρπούς του που από το χυμό τους λαμβάνεται το όπιο και για τα σπόρια του, που δεν έχουν υπνωτικές ιδιότητες και χρησιμοποιούνται σαν μπαχαρικό και ζωοτροφή. Εφαρμόζεται κυρίως σαν ήπιο αναλγητικό ενώ έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες.

Νάρκισσοι , μανουσάκια


Ιδιότητες : Οι εμετικές ιδιότητες ήταν γνωστές στους αρχαίους . Χρησιμοποιήθηκε για την επιληψία τους σπασμούς και τους διαλλείποντες πυρετούς.
Τα ωραία άνθη του με το μεθυστικό άρωμά τους αποτελούν μια ευχάριστη νότα.
Μέσω απόσταξης δίνουν ένα εξαίσιο αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιϊα και την παραγωγή ποτών.

Μουριά , συκαμινιά


Ιδιότητες: Ο φλοιός της ρίζας της είναι διαλυτικός και διουρητικός. Το ξύλο της είναι κατάλληλο για την αμαξοποιϊα και την εβενουργία. Από τα μούρα της παρασκευάζονται διάφορα ποτά οινοπνευματώδη .
Τα φύλλα της σε έκχυμα (40-8- γρ. σε 1lit νερό)αποτελούν καλό αντιπυρετικό
Το ίδιο έκχυμα πιο συμπυκνωμένο χρησιμοποιείται σε γαργάρες και καταπραϋνει τον πονόδοντο. Οι μαύρες ψευδορώγες τρώγονται για το διαβήτη.
Φτιάχνεται επίσης ένα σιρόπι για τις άφτρες των παιδιών και τον πονόλαιμο
Οι μαίες χρησιμοποιούσαν ένα έκχυμα από φύλλα για τη φροντίδα των γυναικών μετά τη γέννα.

Αγιόκλημα , αξιόφυλλο


Ιδιότητες : Μελιτογόνο φυτό με οφθαλμικές διουρητικές και αντικαταρροϊκές
ιδιότητες.
Η λαϊκή ιατρική το χρησιμοποιεί για το άσπρισμα των δοντιών και την καταπράυνση των φλογισμένων ούλων.
Άν κάψουμε κλαδιά αγιοκλήμματος και θρυμματίσουμε τα κάρβουνα θα φτιάξουμε μια σκόνη με την οποία μπορούμε να τρίψουμε δόντια και ούλα. Άν την σκόνη αυτή την ανακατέψουμε π.χ. 6 γρ σκόνη και 6 γρ. λιβάνι και 15 γρ. κερί έχουμε μια αλοιφή που τη χρησιμοποιούν για εκζέματα εγκαύματα και αιμορροϊδες.

Ρείκι του Φθινπώρου


Ιδιότητες : Μελιτογόνο φυτό. Δρα ως αντισηπτικό και αντιφλεγμονώδες, ιδιαίτερα στο ουροποιητικό σύστημα. Είναι στυπτικό ελαφρώς ηρεμιστικό και υπνωτικό βότανο, γι αυτό όταν το πίνουμε βοηθά στη νευρική υπερδιέγερση στην νευρική εξάντληση και στην αϋπνία
Έχει διουρητικές , αποχρεμπτικές και εφιδρωτικές ιδιότητες. Βοηθά σε προβλήματα γαστρίτιδας, στις ασθένειες του συκωτιού και της χολής.
Ως αντιφλεγμονώδες βοηθά στις φλεγμονές του λαιμού και της στοματικής κοιλότητας , στο βήχα και τα κρυολογήματα

Νταμιάνα



Η Νταμιάνα θεωρείται ότι έχει καταπραϋντικές, ήπια καθαρτικές και αφροδισιακές ιδιότητες.
Ιδιότητες : Έχει χρησιμοποιηθεί στην κατάθλιψη , στη νευρική δυσπεψία, στη δυσκοιλιότητα, στη συνουσιακή ανεπάρκεια και ειδικότερα στην αγχώδη νεύρωση με κυρίαρχο τον σεξουαλικό παράγοντα.
Έχει διουρητικές ιδιότητες καθώς τονώνει τα νεφρά. Παρέχει θεραπευτικές ιδιότητες σε αρκετές περιπτώσεις ασθενειών, κυρίως ορμονικών. Ανεβάζει τη λίμπιντο και δημιουργεί έντονη σεξουαλική επιθυμία. Χρησιμοποιόταν και για να ισορροπεί τις ορμόνες των γυναικών κατά την εμμηνόπαυση.

Καλακάνθη



Άλλη ονομασία του: κενταύριο. Διετές ή πολυετές φυτό με τα νεαρά φύλλα χνουδωτά και γκριζωπά, και τα άλλα πράσινα και αδενώδη. Ανθίδια ροδινο-πορφυρά και κέντρο λευκό.
Ιδιότητες : Τα πέταλά της έχουν τονωτικές, επουλωτικές, αντιπυρετικές, διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες.
Χρησιμοποιείται πλατιά κατά της δυσκοιλιότητας, ενώ σε κομπρέσες κάνει πολύ καλό στο κριθαράκι και στους διάφορους ερεθισμούς των ματιών (οφθαλμίτιδες)

Αλεξανδριανό



Διαφορετική ονομασία σέννα αλεξανδρινή .
Ιδιότητες: Είναι γνωστή για τη βοήθεια που προσφέρει στον οργανισμό για τη δυσκοιλιότητα και τις καθαρτικές της ιδιότητες από τα αρχαία χρόνια. Αποτελεί ένα απλό αλλά εκτιμώμενο ευκοίλιο καθαρτικό. Οι καρποί που έχουν ηπιότερη δράση, χρησιμοποιούνται για τα παιδιά, καθώς και για τα άτομα που υποφέρουν από το στομάχι τους.
Τα φύλλα της βράζονται και αφήνονται στο νερό για αρκετές ώρες και αν δεν καταναλωθεί την ίδια μέρα μπορείτε να τη φυλάξετε στο ψυγείο έως και δύο μέρες. Δεν ενδείκνυται για πολύ συχνή χρήση.

Μπερνάρ ντε Τρεμελαί

 


16 Αυγούστου 1153  πέθανε: Μπερνάρ ντε Τρεμελαί μεγάλος μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού

Ο Μπερνάρ ντε Τραμελαί (γαλλικά: Bernard de Tremelay, περ. 1100 - 16 Αυγούστου 1153), ήταν ιππότης στον Μεσαίωνα. Εντάχθηκε στο Τάγμα του Ναού και διετέλεσε τέταρτος Μεγάλος Μάγιστρος (Grand Master) του Τάγματος, ως διάδοχος του Εβεράρ ντε Μπαρ, από το 1152 μέχρι τον θάνατό του στις 16 Αυγούστου του 1153 κατά την πολιορκία της Ασκελόν.[2] Στο Τάγμα του Ναού τον διαδέχθηκε ο ιππότης Αντρέ ντε Μονμπάρντ.

Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφικά στοιχεία
1.1 Η πολιορκία της Ασκελόν
2 Δείτε επίσης
3 Παραπομπές
3.1 Βιβλιογραφία
Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στο κάστρο Ντραμελαί κοντά στην πόλη Σαιν-Κλωντ του δήμου Ζυρά στην Γαλλία. Σύμφωνα με τον Δουκάγγιο, διαδέχθηκε ως μάγιστρος του Ναού κάποιον ονόματι Ούγο, αν και αυτός ο Ούγος παραμένει κατά τα άλλα άγνωστος. Εκλέχτηκε Μέγας Μαγίστρος, τον Ιούνιο του 1151, μετά την παραίτηση του Εβεράρ ντε Μπαρ όταν επέστρεψε στην Γαλλία μετά την Β΄ Σταυροφορία. Ο βασιλιάς Βαλδουίνος Γ΄ της Ιερουσαλήμ του χορήγησε την ερειπωμένη πόλη της Γάζας, την οποία ο Μπερνάρ ανοικοδόμησε για λογαριασμό των Ναϊτών. 

16 août 1153 Décès : Bernard de Tremelais Grand Maître des Templiers Bernard de Tremelay (français : Bernard de Tremelay, vers 1100 - 16 août 1153), était chevalier au Moyen Âge. Il rejoignit l'Ordre du Temple et fut le quatrième Grand Maître de l'Ordre, succédant à Everard de Bar, de 1152 jusqu'à sa mort le 16 août 1153 pendant le siège d'Askelon.[2] Il fut remplacé dans l'Ordre du Temple par le chevalier André de Montbard. Table des matières 1 Données biographiques 1.1 Le siège d'Ashkelon 2 Voir aussi 3 références 3.1 Bibliographie Donnée biographique Il est né au château de Drumelais près de la ville de Saint-Claude dans la commune de Zura en France. Selon Doukagios, il a été remplacé comme maître du Temple par un nommé Ugos, bien que cet Ugos reste par ailleurs inconnu. Il est élu Grand Maître, en juin 1151, après la démission d'Everard de Bar à son retour en France après la Seconde Croisade. Le roi Baudouin III de Jérusalem lui concède la ville en ruine de Gaza, que Bernard reconstruit pour le compte des Templiers.

Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΝΤΖΑΣ

Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΝΤΖΑ

  Η μονή Αγ. Νικολάου Σίντζας έχει κτιστεί μέσα σε σπηλαιώδεις κοιλότητες σε απόσταση 6 χιλιομέτρων βορειοδυτικά του Λεωνιδίου. Το Λεωνίδιο, πρωτεύουσα της Τσακωνιάς, στην εύφορη κοιλάδα που τη διασχίζει ο χείμαρρος Δαφνώνας, διαδέχτηκε την πόλη των αρχαίων Βρασιών ή Πρασιών. Αυτή υπήρξε μία από τις δεκαοκτώ πόλεις των Ελευθερολακώνων και είχε ιερά αφιερωμένα στον Ασκληπιό και τον Αχιλλέα. Το Λεωνίδιο αναφέρεται για πρώτη φορά σε χρυσόβουλλο του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου το 1293, στο οποίο γίνεται μνεία του ναού του Αγίου Λεωνίδη, από τον οποίο η πόλη πήρε το όνομά της. Η νέα πόλη ιδρύθηκε από Πραστιώτες μετά την καταστροφή του Πραστού το 1826. Η μονή Αγίου Νικολάου κτίστηκε στο βάθος της κοιλάδας του Λεωνιδίου, σε ένα μονοκόμματο κοκκινόχρωμο βράχο, στον οποίο διακρίνονται κατά τόπους σκήτες που φιλοξένησαν ασκητές. Η διαμόρφωση του βράχου σε σκήτες υπολογίζεται ότι πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 16ου ή στις αρχές του 17ου αιώνα. Η ευφυής χρησιμοποίηση των σπηλαιωδών ανοιγμάτων στο σημείο που επελέγη για να κτιστεί το μοναστήρι, επέτρεψε να τεθούν τα θεμέλια της μονής σε χώρο στερεό, στεγανό και ευρύχωρο και εκεί θεμελιώθηκε η αρχική μονή· ανατολικότερα είναι ευδιάκριτες οι αβαθείς σπηλιές των ασκηταριών. Καθ΄ ύψος σχηματίστηκαν δύο πτέρυγες κτισμάτων για κελιά και ξενώνες, ενώ το κεντρικό τμήμα της μονής κατέλαβε το καθολικό. Σπηλαιώδεις διαμορφώσεις χρησιμοποιήθηκαν ως αποθηκευτικοί και βοηθητικοί χώροι.

Τζόζεφ Νόρμαν Λόκυερ

 

16 Αυγούστου 1920  πέθανε: Τζόζεφ Λόκυερ Άγγλος αστρονόμος

Ο Τζόζεφ Νόρμαν Λόκυερ (Joseph Norman Lockyer, Ράγκμπι Αγγλίας 17 Μαΐου 1836 – Ντέβον 16 Αυγούστου 1920), γνωστός περισσότερο ως Νόρμαν Λόκυερ (Norman Lockyer), υπήρξε επιφανής Άγγλος αστρονόμος.


Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφία
2 Συγγράμματα
3 Ταξινόμηση αστέρων
4 Πηγές
5 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιογραφία

Στην αρχή χρημάτισε κρατικός διοικητικός υπάλληλος στο Υπουργείο των Στρατιωτικών, ενώ επιδιδόταν σε αστρονομικές μελέτες. Το 1870 έγινε γραμματέας της επιτροπής φυσικών επιστημών και το 1875 διορίσθηκε καθηγητής Αστρονομίας και Αστροφυσικής στο Βασιλικό Κολέγιο των Επιστημών στο Σάουθ Κένσινγκτον, καθώς και διευθυντής του Ηλιοφυσικού Αστεροσκοπείου. Κατά τα έτη 1870 - 1910 προΐστατο των αγγλικών αστρονομικών αποστολών στη παρακολούθηση των ηλιακών εκλείψεων.

Ο Λόκυερ ασχολήθηκε ειδικά με τον Ήλιο και μάλιστα με τη φασματοσκοπική παρατήρηση. Πρώτος αυτός έδωσε την εξήγηση του φαινομένου των «ηλιακών προεξοχών» και μίλησε πρώτος για τη χρωμόσφαιρα. Το 1868 ανακάλυψε συγχρόνως, αλλά ανεξάρτητα από τον Γάλλο Ζανσέν (Janssen) τη φασματοσκοπική μέθοδο παρατήρησης των ηλιακών εκβολών, που μέχρι τότε γινόταν μόνο κατά την ολική έκλειψη του Ηλίου, όποτε και όπου συνέβαινε αυτή. Έπειτα από την ανακάλυψη αυτή η Βασιλική Αστρονομική Εταιρία του Λονδίνου το 1869 τον εξέλεξε μέλος της και το 1872 η Γαλλική κυβέρνηση καθιέρωσε μετάλλιο με τις προσωπογραφίες των Λόκυερ και Ζανσέν. Το 1874 του απονεμήθηκε το μετάλλιο Rumford και το 1892 έγινε αντιπρόεδρος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, της οποίας και κατέληξε Πρόεδρος το 1903.

Ο Λόκυερ ίδρυσε επίσης, με τη βοήθεια της συζύγου του Λαίδης Λόκυερ, το Αστεροσκοπείο Sidmouth στο οποίο εξακολούθησε τις φωτογραφικές και φασματοσκοπικές παρατηρήσεις του, το οποίο μετά το θάνατό του μετονομάστηκε σε "Αστεροσκοπείο Νόρμαν Λόκυερ". Έγραψε διάφορα αστρονομικά συγγράμματα μεταξύ των οποίων και την κατηγοριοποίηση των αστέρων εκ της φασματοσκοπικής παρατήρησης. Από το 1869 μέχρι του θανάτου του 1920 εξέδιδε το περιοδικό «Nature».

Συνεχιστής της επιστημονικής του έρευνας θεωρείται ο Γάλλος Αστρονόμος Φερντινάν Λυό.

Λευκός καλοκαιρινός πειρασμός

 

Λευκός καλοκαιρινός πειρασμός
Τι χρειαζόμαστε:
350 γρ λευκή σοκολάτα
280 γρ στραγγιστό γιαούρτι
400 γρ κρέμα γαλακτος
4 κ. σούπας άχνη ζάχαρη
5 γρ ζελατίνη
3 κ. γλυκού baileys
1.5 πακέτο μπισκότα digestive (ότ,ι θέλετε εσείς)
150 γρ βούτυρο ή μαργαρίνη λιωμένη
μαρμελάδα φράουλα

Πως το κάνουμε:
Διαβάστε περισότερο: Λευκός καλοκαιρινός πειρασμός http://www.sintagespareas.gr/sintages/leikos-kalokairinos-peirasmos.html#ixzz23of0l2Dg