16 Αυγούστου 2005 πέθανε: Βίκυ Μοσχολιού Ελληνίδα τραγουδίστρια
Η Βίκυ Μοσχολιού (23 Μαΐου 1943 – 16 Αυγούστου 2005) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια.
Πίνακας περιεχομένων
1 Η ζωή της
2 Δείτε επίσης
3 Παραπομπές
4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
4.1 Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ
Η ζωή της
Γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1943 στο Μεταξουργείο (Αθήνα). Ξεκίνησε την καριέρα της το Πάσχα του 1962 στην «Τριάνα» του Χειλά δίπλα στο Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Δούκισσα. Καθιερώθηκε το 1964 τραγουδώντας το «Χάθηκε το φεγγάρι» του Σταύρου Ξαρχάκου στην κινηματογραφική παραγωγή «Λόλα».
Τον επόμενο χρόνο το τραγούδι της «Ένα αστέρι πέφτει - πέφτει» έγινε
μεγάλη επιτυχία. Συνέχισε την πορεία της με συνεργασίες, μεταξύ άλλων,
με το Γιώργο Ζαμπέτα, το Γιώργο Κατσαρό, τον Άκη Πάνου, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο, το Δήμο Μούτση, τον Βασίλη Τσιτσάνη, το Μίμη Πλέσσα, το Γιάννη Σπανό, τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Τάκη Μουσαφίρη, τον Λάκη Παπαδόπουλο, τον Σπύρο Παπαβασιλείου, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Απόστολο Καλδάρα, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Ζώρζ Μουστακί, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τον Σταμάτη Κραουνάκη αλλά και με στιχουργούς όπως ο Μάνος Ελευθερίου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Νίκος Γκάτσος, ο Δημήτρης Χριστοδούλου, ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης.
Τρεις μήνες μετά την επιβολή της Δικτατορίας του 1967, στις 13 Ιουλίου 1967, η Βίκυ Μοσχολιού μαζί με τον Γρ. Μπιθικώτση τραγούδησαν στο νυκτερινό κέντρο «Δειλινά» (Αθήνα), σε πρώτη δημόσια εκτέλεση, τον Ύμνο της 21ης Απριλίου, «Μέσα στ΄ Απρίλη τη γιορτή», (στίχοι Η. Καραμανέα και μουσική Α. Ρεμούνδου), σε εκδήλωση του τότε Ρ/Σ της ΥΕΝΕΔ υπό την καλλιτεχνική παρουσίαση του Γ. Οικονομίδη.
Επίσης, κατά τη Στρατιωτική δικτατορία
συμμετείχε στους χουντικούς εορτασμούς της επετείου της 21ης Απριλίου
στο Παναθηναϊκό Στάδιο ανάμεσα σε άλλους ηθοποιούς και τραγουδιστές.
Οι κυριότερες εμφανίσεις της έγιναν στον «Ζυγό» και το «Zoom» της Πλάκας στο πλευρό του Δήμου Μούτση, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας της είχε δώσει συναυλίες, ενώ εμφανίστηκε και στις βασιλικές αυλές της Ελλάδας, της Περσίας και της Ιορδανίας
Την Πρωτομαγιά του 1967 παντρεύτηκε τον ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού Μίμη Δομάζο με κουμπάρο τον στρατιωτικό της Χούντας Ιωάννη Λαδά. Με τον Δομάζο απέκτησε δύο κόρες, αλλά το 1979 πήραν διαζύγιο. Έφυγε από τη ζωή το 2005 από καρκίνο, σε ηλικία 62 ετών στο σπίτι της στους Θρακομακεδόνες.
Στα
τραγούδια της που έγιναν επιτυχίες συγκαταλέγονται τα: «Πάει, πάει»,
«Αλήτη», «Έτσι είν' η ζωή», «Τα Ξημερώματα», «Δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ»,
«Θα κλείσω τα μάτια», «Δεν κλαίω για τώρα», «Ναύτης βγήκε στη στεριά»,
«Τα δειλινά», «Οι μετανάστες», «Άνθρωποι μονάχοι». Δύο επιτυχίες της
ονοματοδότησαν νυκτερινά κέντρα της Αθήνας, τα «Δειλινά» και τα
«Ξημερώματα».
Τρίτη 16 Αυγούστου 2022
Βίκυ Μοσχολιού
Σοκολατόπιτα
Σοκολατόπιτα
Τι χρειαζόμαστε:
1 φλ. βιτάμ
5 αυγά
1 φλ. ζάχαρη
1 φλ. φουντούκια αλεσμένα
1 φλ. αλεύρι κοσκινισμένο (για όλες τις χρήσεις)
250 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα λιωμένη
250 γρ. σοκολάτα γάλακτος λιωμένη
Γλάσο
½ φλ. κρέμα γάλακτος
125 γρ. κουβερτούρα ή
Ganache creme
Πως το κάνουμε:
Διαβάστε περισότερο: Σοκολατόπιτα http://www.sintagespareas.gr/sintages/sokolatopita.html#ixzz23kOpKcex
Νίκος Σύλλας
16 Αυγούστου 1986 πέθανε: Νίκος Σύλλας Έλληνας δισκοβόλος
Ο Νίκος Σύλλας (Καλλιμασιά Χίου 1914 – Χίος 1986) υπήρξε ο μεγαλύτερος Έλληνας δισκοβόλος κατά την προπολεμική και την πρώτη μεταπολεμική περίοδο. Ήταν πανελληνιονίκης, βαλκανιονίκης, μεσογειονίκης και ολυμπιονίκης. Κατέρριψε δέκα φορές το πανελλήνιο ρεκόρ στη δισκοβολία,
με κορυφαία επίδοση 51 μ. το 1939, που παρέμεινε ακατάρριπτη επί 18
χρόνια. Ήταν μέτριου ύψους αλλά είχε νεύρο, εκρηκτικότητα και
καταπληκτικό παλμό στην περιστροφή, ίσως τον καλύτερο παγκοσμίως στην
εποχή του. Υπήρξε αθλητής του Παγχιακού Γ.Σ. αρχικά και στη συνέχεια του Πανιωνίου Γ.Σ.
Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφικά στοιχεία
2 Διακρίσεις
3 Πηγή
4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Συνείδηση και Υποσυνείδητο
πηγή : http://anoixti-matia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_7729.html?spref=fb
Συνείδηση και ΥποσυνείδητοΗ Συνείδηση και το Υποσυνείδητο είναι δύο όροι που χρησιμοποιούνται πολύ συχνά, κυρίως στις επιστήμες της ψυχολογίας και την ψυχανάλυση. Ωστόσο, η πραγματική τους έννοια είναι διαφορετική από αυτή που δέχονται οι επιστήμονες του σήμερα.
Στη σημερινή κοινή (λανθασμένη) αντίληψη του σήμερα, ο όρος «Συνείδηση», σημαίνει η ποιότητα του ανθρώπινου πνεύματος να κρίνει την ηθική αξία της προσωπικής πράξης, η επίγνωση του ανθρώπου της ίδιας του της ύπαρξής, η έκφραση των αισθήσεων, κλπ.
Όλες αυτές οι συγγενικές έννοιες της συνείδησης συνδέονται με τις αντίστοιχες λειτουργίες του πνεύματος. Εδώ βρίσκεται το λάθος της σημερινής επιστήμης, διότι συνείδηση δεν είναι μια ιδιότητα του πνεύματος, αλλά μια λειτουργία της ανθρώπινης ψυχής.
Συνείδηση είναι ο έλεγχος, από την ψυχή, της ορθότητας των ανθρώπινων μας πράξεων.
Αυτός ο έλεγχος είναι σωστός, δίκαιος και ακριβής, επειδή η ψυχή δεν σφάλλει ποτέ στις ενέργειές της, ούτε στον παραμικρό βαθμό.
Όταν ορισμένες από τις πράξεις μας δεν είναι σωστές η ψυχή μας αντιδρά και προσπαθεί να ελέγξει το πνεύμα. Το αποτέλεσμα είναι ότι αισθανόμαστε τύψεις συνειδήσεως οι οποίες δεν σταματούν μέχρι το πνεύμα μας να απελευθερωθεί από το ηθικό βάρος.
Συνήθως συμβαίνει το παρακάτω: εφόσον στην επίγεια ζωή το πνεύμα είναι αυτό που κυριαρχεί στην οντότητα, δεν υπακούει πάντοτε στις κατευθύνσεις που δίδει η ψυχή. Το πνεύμα θεωρεί ότι οι τύψεις πηγάζουν από μια λανθάνουσα αντίληψη, η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί με τόλμη ικανοποιώντας τα υλικά της συμφέροντα. Κατά συνέπεια αυτό το πρόσωπο ενεργεί συνεχώς ενάντια στο όφελος άλλων ανθρώπων, διαπράττοντας πολλές αδικίες και χωρίς να νοιάζεται εάν οι ενέργειες αυτές είναι σύμφωνες με την αρετή, τις ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες, εφόσον απολαμβάνει τα αγαθά της γήινης ζωής.
Η συνείδηση, λόγω της αδυναμίας της (αδύναμο ψυχικό σθένος) και την περιορισμένη ικανότητα να επιβληθεί στον εαυτό της, παραμένει υποταγμένη. Ωστόσο, δεν μένει αδρανής, διότι παρακολουθεί με κάθε λεπτομέρεια όλες τις ενέργειες του πνεύματος.
Μετά το θάνατο, όταν η ψυχο-πνευματική οντότητα επιστρέψει στον ουρανό, η κατάσταση αντιστρέφεται. Τώρα η ψυχή είναι αυτή που κυριαρχεί στην οντότητα και επιβάλλεται ολοκληρωτικά στο πνεύμα μέσω της συνειδήσεως. Το πνεύμα εκφράζει τις τύψεις του ελεύθερα και με όλη τη συσσωρευμένη ένταση από τη γήινη καταστολή της.
Αν η παρανομίες της οντότητας είναι μεγάλες , λόγω των τύψεων που νιώθει από την συνείδηση, τότε η πίεση που δέχεται το πνεύμα γίνεται ανυπόφορη και απελπιστική.
Ο έλεγχος της συνείδησης γίνεται σύμφωνα με τους Θείους Νόμους, που είναι οι νόμοι της Ηθικής, της Δικαιοσύνης, της Αρετής και του ανθρωπισμού.
Οι Ανθρώπινοι νόμοι, οι οποίοι ως επί το πλείστον είναι λογικοί, δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη στις αποφάσεις της συνειδήσεως.
Αντιθέτως, η Θεία Νόμοι οδηγούν σε τιμωρία, ακόμη και για την παραμικρή αδικία εις βάρος άλλων ανθρώπων. Η συνείδηση, είναι εντελώς αδιάφορη για τους ανθρώπινους νόμους, ασκεί σκληρότερο ελέγχο με βάση τους Θείους Νόμους και κατακρίνει τα άτομα που εμπλέκονται στις πράξεις αυτές. Έτσι η θέση της οντότητας επιβαρύνεται, αυξάνοντας το Κάρμα της και πρέπει να υπομείνει μεγάλες δυσκολίες στο μέλλον, προκειμένου να απαλλαγεί από αυτό το τεράστιο φορτίο.
Η συνείδηση, ως εκ τούτου, είναι ο αλάνθαστος κριτής και ο ακούραστος δικαστής της οντότητας μας και αντλεί τη δύναμή της από την ενέργεια της Θείας Πνοής, τη ψυχή μας.
Το υποσυνείδητο είναι ένα μέρος της ψυχής, μια πτυχή της ψυχής. Εφόσον η ψυχή είναι κάτι το Θείο και τέλειο σε όλες της εκφράσεις της, το υποσυνείδητο περιέχει τόσο της αυτές ιδιότητες: την Θεότητα και την τελειότητα.
Εντός του υποσυνείδητου είναι όλα γραμμένα, από την απαρχή της εμφάνισής μιας οντότητας μέχρι το τέλος της της μελλοντικής εξελίξεως της. Από αυτήν την άποψη, το υποσυνείδητο αποτελεί το αρχείο της οντότητας.
Το υποσυνείδητο είναι ο πιο τέλειος μηχανισμός. Κρατά σε απόλυτη μυστικότητα τα μυστικά της ψυχικής μας ταυτότητας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, για ειδικούς λόγους, το υποσυνείδητο έχει τη δυνατότητα να ενημερώνει μερικώς το πνεύμα για ένα μελλοντικό γεγονός, το οποίο άμεσα
ή έμμεσα αφορά την οντότητα ή άλλους ανθρώπους.
Στη συνέχεια, το πνεύμα λαμβάνει ασαφείς και απροσδιόριστες εικόνες, μέσα από τα όνειρα ή μέσω προαισθημάτων, και εάν έχει ανεπτυγμένη οξυδέρκεια, μπορεί να γίνει αντιληπτό το πραγματικό νόημα των μηνυμάτων και θα λάβει τα τα κατάλληλα μέτρα για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο.
Ένα άλλο σημαντικό λάθος που κάνουν οι επιστήμονες είναι ότι τοποθετούν το υποσυνείδητο εντός του εγκεφάλου. Όπως έχουμε πει, μόνο το πνεύμα βρίσκεται στον εγκέφαλο. Αν το υποσυνείδητο βρισκόταν επίσης εντός του εγκεφάλου, τότε θα αποτελούσε μέρος του πνεύματος και δεν θα ήταν σε θέση να κρατήσει εχέμυθα τα μυστικά της οντότητας μας. Αντ' αυτού, θα διαβίβαζε ανεμπόδιστα αυτά τα μυστικά στο πνεύμα. Το λάθος αυτό οφείλεται εν μέρει στην άγνοια των επιστημόνων στην διάκριση τους ανάμεσα στην ψυχή και το πνεύμα.
Τόσο η συνείδηση και το υποσυνείδητο βρίσκονται αποκλειστικά εντός της ψυχή και είναι περισσότερο τέλεια και ακριβή στις ενέργειές τους, εφόσον η Θεία Πνοή της οντότητας μας τα καθοδηγεί άμεσα.
http://afipnisoy.blogspot.com/
Έλβις Πρίσλεϊ
16 Αυγούστου 1977 πέθανε: Έλβις Πρίσλεϊ Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός
Ο Έλβις Άαρον Πρίσλεϊ (αγγλικά: Elvis Aaron Presley, 8 Ιανουαρίου 1935 - 16 Αυγούστου 1977), ευρύτερα γνωστός και απλά ως Έλβις, ήταν Αμερικανός
τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός. Γνωστός ως "ο Βασιλιάς της Ροκ εν
Ρολ" ή απλώς "ο Βασιλιάς", θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους
καλλιτέχνες του 20ου αιώνα.
Ο Πρίσλεϊ γεννήθηκε στο Τούπελο του Μισισίπι, ενώ σε ηλικία 13 ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στο Μέμφις του Τενεσί.
Η
μουσική του καριέρα ξεκίνησε το 1954, ηχογραφώντας στην εταιρεία Sun
Studios με τον παραγωγό Sam Phillips, ο οποίος ήθελε να φέρει τον ήχο
της αφροαμερικάνικης μουσικής σε ένα ευρύτερο κοινό. Ο Πρίσλεϊ στην ρυθμική ακουστική κιθάρα συνοδευόμενος από τον βασικό κιθαρίστα Σκότι Μουρ και τον μπασίστα Μπιλ Μπλακ, ήταν πρωτοπόρος του rockabilly: ενός συνδυασμού μουσικής κάντρι και rhythm and blues.
Το 1955 ο ντράμερ Ντ.Τζ. Φοντάνα εντάχθηκε για να ολοκληρωθεί το
κλασικό κουαρτέτο του Πρίσλεϊ και υπέγραψε συμβόλαιο με την RCA Records
σε μια συμφωνία που κανόνισε ο "Συνταγματάρχης" Τομ Πάρκερ, ο οποίος
ήταν μάνατζερ του για περισσότερές από δύο δεκαετίες.
Το πρώτο του single με την RCA, "Heartbreak Hotel", κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1956 και έγινε νούμερο ένα επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με μια σειρά επιτυχημένων τηλεοπτικών εμφανίσεων και δίσκων, έγινε πρωτοπόρος το νέου δημοφιλούς ήχου του ροκ εν ρολ.
Οι δυναμικές ερμηνείες τραγουδιών και το προκλητικό του στυλ,
συνδυασμένα με ένα μοναδικό και ισχυρό μείγμα επιρροών τον έκαναν πάρα
πολύ δημοφιλή και αμφιλεγόμενο.
Τον Νοέμβριο του 1956, ο Πρίσλεϊ έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με την ταινία Love Me Tender.
Πηγαίνοντας να υπηρετήσει στο στρατό το 1958, ο Πρίσλεϊ έκανε
επανεκκίνηση στην καριέρα του 2 χρόνια αργότερα με μεγάλη επιτυχία.
Έκανε μερικές συναυλίες ωστόσο, καθοδηγούμενος από τον Πάρκερ, αφιέρωσε
το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1960 γυρίζοντας ταινίες και
soundtrack δίσκους. Το 1968, 7 χρόνια μετά την τελευταία του συναυλία,
επέστρεψε στη σκηνή μέσω τηλεοπτικού αφιερώματος επιστροφής του ονόματι
Elvis, το οποίο οδήγησε σε μια σειρά συναυλιών σε διάφορες πόλεις,
μεταξύ των οποίων το Λας Βέγκας.
Το 1973, ο Πρίσλεϊ έκανε τη συναυλία Aloha from Hawaii, με την οποία
έγινε ο πρώτος σόλο καλλιτέχνης που έκανε συναυλία που μεταδόθηκε σε όλο
τον κόσμο.
Ο Πρίσλεϊ είναι ο πιο επιτυχημένος εμπορικά καλλιτέχνης στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής. Κέρδισε 3 βραβεία Grammy και απέσπασε το Grammy Lifetime Achievement Award σε ηλικία 36 ετών.
Πίνακας περιεχομένων
1 Πρώιμα χρόνια
2 Καριέρα
2.1 Ο Πρίσλεϊ και ο Τομ Πάρκερ
2.2 Στρατιωτική Θητεία
2.3 1968: Η επιστροφή
2.4 Τα τελευταία χρόνια
2.5 Θάνατος και ταφή
3 Χαρακτηριστικά
3.1 Φωνητικά
3.2 Μουσικές ρίζες
3.3 "Η μαφία του Μέμφις" και άλλοι φίλοι
3.4 Πρίσλεϊ και γυναίκες
3.5 Γκρέισλαντ
3.6 Επιρροή
4 Δισκογραφία
4.1 Studio albums
4.2 Soundtracks
4.3 Ανθολογίες
4.4 Singles
5 Φιλμογραφία
6 Σημειώσεις
7 Παραπομπές
8 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Τα Ελληνικά Μουσικά Όργανα»
Εταίρα με άρπα και συμποσιαστής.
Χρονολογείται στα 430-420 π.Χ.
Τα ελληνικά μουσικά όργανα έτσι όπως εξελίχθηκαν σε μια μακρά χρονική
διαδρομή 4.000 χρόνων από το 2000 π.Χ. μέχρι το 2.000 μ.Χ περιλαμβάνει ο
συλλογικός τόμος «Ελληνικά Μουσικά Όργανα», που εξέδωσε το Τελλόγλειο
Ιδρυμα Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και
παρουσιάστηκε χθες στο Μέγαρο Μουσικής.
Τα ελληνικά μουσικά όργανα έτσι όπως εξελίχθηκαν σε μια μακρά χρονική
διαδρομή 4.000 χρόνων από το 2000 π.Χ. μέχρι το 2.000 μ.Χ περιλαμβάνει ο
συλλογικός τόμος «Ελληνικά Μουσικά Όργανα», που εξέδωσε το Τελλόγλειο
Ιδρυμα Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και
παρουσιάστηκε χθες στο Μέγαρο Μουσικής. Στο έργο αυτό φιλοξενούνται
πρωτότυπες μελέτες από διαφορετικές προσεγγίσεις, δηλ. το βλέμμα της
αρχαιολογίας και αρχαιογνωσίας, της φιλολογίας, της κατασκευής, του ήχου
που εκπέμπουν, της ακουστικής τους και των αλλαγών που έχουν υποστεί
ανά τους αιώνες και τις εποχές.
«Τα Ελληνικά Μουσικά
Όργανα» είναι το αποτέλεσμα πενταετούς έρευνας του Αρχείου Μουσικής
Εικονογραφίας και Φιλολογικών Πηγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης, η οποία ολοκληρώθηκε με την επιστημονική επίβλεψη της
καθηγήτριας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών Αλεξάνδρας Γουλάκη-Βουτυρά,
που είναι και γενική γραμματέας του ΔΣ στο Τελλόγλειο Ιδρυμα.
«Για πρώτη φορά εξετάζεται το ζήτημα της παρουσίας και της χρήσης των
μουσικών οργάνων στον ελλαδικό χώρο -υπογραμμίζουμε το «ελληνικών» γι΄
αυτό απουσιάζουν το πιάνο, το βιολί και άλλα όργανα που έρχονται από τη
Δύση- σε τέτοιο χρονικό εύρος, από τα προϊστορικά χρόνια έως τον 20ό
αιώνα. Δεν πρόκειται για μια συνεχή περιγραφή της ιστορίας τους, αλλά
σημαντικοί ειδικοί επιστήμονες συναφών κλάδων από τον διεθνή χώρο
αντιμετωπίζουν το θέμα από διαφορετική σκοπιά κάθε φορά, τη
μουσικολογική, την ιστορική του διάσταση, την εικονογραφική, τη
φιλολογική, την κατασκευαστική», δήλωσε η κ. Βουτυρά, προσθέτοντας ότι
για το λεύκωμα αυτό εργάστηκαν γνωστοί και καταξιωμένοι αρχαιολόγοι,
μουσικολόγοι, ιστορικοί, φιλόλογοι κ.ά.
Το βιβλίο
χωρίζεται σε 12 κεφάλαια, καθένα από τα οποία βλέπει τα ελληνικά μουσικά
όργανα από την πλευρά του συγγραφέα. Έτσι καταγράφονται οι φάσεις της
πορείας τους στον χρόνο, αλλά και οι μεταλλάξεις τους (σχήμα, ήχοι που
εκπέμπουν, μουσικές ανάγκες και τάσεις της εποχής) ανά τους αιώνες.
Πηγή: Έθνος
Διαβάστε περισσότερα Ἔρρωσο: 4.000 χρόνια ελληνικά μουσικά όργανα http://erroso.blogspot.com/2013/03/4000_13.html#ixzz2NdKspHjd
Σπύρος Σκούρας
Ο Σπύρος Π. Σκούρας (28 Μαρτίου, 1893 – 16 Αυγούστου, 1971) ήταν Ελληνικής καταγωγής Αμερικανός, διευθυντικό στέλεχος σε κινηματογραφικές εταιρείες και πρόεδρος της 20th Century Fox από το 1942 έως και το 1962. Η προφορά του στα αγγλικά, όντας μετανάστης στην Αμερική από την Ελλάδα, ήταν τόσο διαβόητη ώστε ο Μπομπ Χόουπ είχε πει κάποτε "Ο Σπύρος είναι εδώ (σ.σ. στην Αμερική) 20 χρόνια αλλά ακούγεται σαν να έρχεται την επόμενη εβδομάδα". Ο Σκούρας στη μακρόχρονη καριέρα του επέβλεψε την παραγωγή ταινιών όπως η μυθική Κλεοπάτρα του 1963 αλλά και τη δημιουργία του οικιστικού συγκροτήματος Century City στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Ο Σπύρος Σκούρας ήταν ένας εκ των πρωτεργατών για τη δημιουργία του Greek War Relief Association, ενός ανθρωπιστικού οργανισμού που έστερξε την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου (1940-41) και της κατοχής.
Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ
http://lefobserver.blogspot.gr/2008/04/blog-post_18.html?spref=fb
LEANING TOWER OF PISA - Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ
Θαύμα Θαυμάτων: Ο Πύργος της Πίζας
Γιατί γέρνειΈνα απ’ τα μεγαλύτερα θαύματα του κόσμου και απ’ τα πιο μεγαλόπρεπα μνημεία είναι ο Πύργος της Πίζας.
Ο
Πύργος αυτός έχει ύψος 58,36 μέτρα από τα θεμέλια και 55 μέτρα από την
βάση. Το συνολικό του βάρος είναι 14.453 τόνοι. Στις 7 Ιανουαρίου
έκλεισε τις πύλες του λόγο κινδύνου να καταρρεύσει. Επί 800 χρόνια, το
καμπαναριό του καθεδρικού ναού της Πίζας, που στεκόταν σε μια εύθραυστη
ισορροπία «φλερτάροντας» με τους νόμους της βαρύτητας, είχε δημιουργήσει
μεγάλο θαυμασμό αλλά και πολλές απορίες.
Μήπως σχεδιάστηκε για να
γέρνει; Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου δεν έπαθε τίποτα!
Αρχικά λένε πως το σχέδιο ξεκίνησε από τον αρχιτέκτονα Bonanno Pisano.
Νεότερες έρευνες λένε πως δημιουργός του είναι ο Diotisalvi. Ο Πύργος
άρχισε να χτίζεται το 1063. Δεν βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, κοντά
στον ποταμό Άρνο, αλλά στα βορειοδυτικά τείχη της πόλης. Επίσης
βρίσκεται στο πίσω μέρος του καθεδρικού ναού, διαγώνια προς την
ανατολική πλευρά. Το πιθανότερο είναι ότι το χρησιμοποιούσαν σαν ένα
είδος φάρου αλλά και ως παρατηρητήριο. 
Ο
οχταώροφος Πύργος άρχισε να γέρνει όταν οι εργάτες σήκωσαν τον τρίτο
όροφο, περίπου 5 χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών. Η αιτία είναι η
σύσταση του εδάφους που δεν αντέχει τέτοια βαριά οικοδομήματα.
Το
1350 τοποθέτησαν το καμπαναριό. Οι εργασίες όμως διακόπηκαν πολλές
φορές. Οι λόγοι δεν ήταν μόνο η κλήση του Πύργου, αλλά και οι πόλεμοι
της Πίζας με τη Γένοβα και τη Φλωρεντία.
Προβλημάτισε πολλούς η
κλίση του Πύργου και έτσι έψαχναν λύσεις για να γίνει κάθετος. Το 1992
τοποθέτησαν στο εσωτερικό του ηλεκτρονικά όργανα, που παρακολουθούσαν
τις κινήσεις του με κάθε λεπτομέρεια. Στην συνέχεια, εντόπισαν πως ο
Πύργος όχι απλά έγερνε αλλά και περιστρεφόταν. Γι’ αυτό και τοποθέτησαν
στη βόρεια πλευρά αντίβαρο 600 τόνων. Το πρόβλημα αυτό λύθηκε. Το 1995 ο
Πύργος υποχώρησε και χρειάστηκε πάρα πολλές εργασίες ώστε να «σωθεί».
Το
συνολικό κόστος ήταν 27.000.000 ευρώ. Δικαίως ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα
γιατί ο Πύργος είναι πάλι ανοιχτός και όλοι μπορούν να ξανανεβούν τα 293
σκαλιά. Ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του
κόσμου.
Μάργκαρετ Μίτσελ
16 Αυγούστου 1949) πέθανε: Μάργκαρετ Μίτσελ Αμερικανίδα συγγραφέας
Η Μάργκαρετ Μίτσελ (Margaret Munnerlyn Mitchell, 8 Νοεμβρίου 1900 - 16 Αυγούστου 1949) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο με το βιβλίο της Όσα παίρνει ο άνεμος που εκδόθηκε το 1936. Το βιβλίο κέρδισε το Εθνικό βραβείο Βιβλίου της Αμερικής το έτος 1936 καθώς και το Βραβείο Πούλιτζερ (Μυθοπλασίας) του 1937.
Το βιβλίο μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο το 1939 με τον ίδιο τίτλο Όσα Παίρνει ο Άνεμος (ταινία) και με πρωταγωνιστές την Βίβιαν Λη και τον Κλαρκ Γκέιμπλ και έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του αμερικανικού κινηματογράφου.
Μόλις το 1996 κυκλοφόρησε η και νουβέλα που είχε γράψει στα νεανικά της χρόνια, το Lost Laysen,
καθώς και μια συλλογή με τα άρθρα που είχε γράψει κατά τη διάρκεια της
τετράχρονης σταδιοδρομίας της ως δημοσιογράφου στην εφημερίδα The
Atlanta Journal.
Πέθανε στις 16 Αυγούστου 1949 σε τροχαίο ατύχημα στην Ατλάντα.
