16 Αυγούστου 1297 πέθανε: Ιωάννης Β΄ Μέγας Κομνηνός αυτοκράτορας της Τραπεζούντας
Ο Ιωάννης Β’ Μέγας Κομνηνός (περίπου 1262 - 16 Αυγούστου 1297) ήταν αυτοκράτορας της Τραπεζούντας από το 1280 ως το 1297. Ήταν ο νεώτερος γιος του Μανουήλ Α’ από την τρίτη του σύζυγο, την Τραπεζούντια ευγενή Ειρήνη Συρίκαινα. Ανέλαβε τον θρόνο, μετά την αιχμαλωσία του προκατόχου του Γεώργιου Α' από τους Τουρκομάνους. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του έντονες ήταν οι θρησκευτικές προστριβές και η στάση απέναντι στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Πίνακας περιεχομένων
1 Σχέσεις με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία
2 Επιπτώσεις
3 Η μεσοβασιλεία της Θεοδώρας
4 Νομίσματα
5 Οικογένεια
6 Γενεαλογία
7 Πηγές
Σχέσεις με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Την
εποχή εκείνη η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε διαιρεθεί σε ανθενωτικούς
και ενωτικούς (σε αυτούς που θέλουν την ένωση την με την Καθολική
εκκλησία και σε αυτούς που δεν την θέλουν). Οι ανθενωτικοί κύκλοι του
βυζαντινού κόσμου έβλεπαν τον Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας ως προστάτη
της ορθοδοξίας και ως γνήσιο απόγονο της Δυναστείας των Κομνηνών. Ο
Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος,
για να αποτρέψει τον κίνδυνο που παρουσίαζε ο Τραπεζούντιος
Αυτοκράτορας για τον θρόνο του, πρόσφερε στον Ιωάννη το χέρι της κόρης
του Ευδοκίας. Για τις αντιθέσεις που προκλήθηκαν στους ευγενείς της
Τραπεζούντας είναι χαρακτηριστικό ότι η βυζαντινή πρεσβεία είχε ως στόχο
να πείσει όχι μόνο τον Ιωάννη αλλά και τους υπόλοιπους αξιωματούχους
του βασιλείου του. Οι Τραπεζούντιοι τελικά δεν δέχτηκαν την πρόταση
αυτής της πρεσβείας. Η άρνηση αυτή ήταν το αποτέλεσμα των εσωτερικών
προστριβών που συνέβαιναν μεταξύ των ευγενών της Τραπεζούντας.
Φαίνεται
όμως ότι οι επαφές με την Κωνσταντινούπολη συνεχίστηκαν. Ένας Πόντιος
ευγενής, που οι πηγές τον ονομάζουν Παπαδόπουλο, επαναστάτησε και
αιχμαλώτισε προσωρινά τον Ιωάννη. Μετά την απελευθέρωσή του, ο Ιωάννης
δέχτηκε την πρόταση επιγαμίας του Μιχαήλ Η’ και το 1282 πήγε στην
Κωνσταντινούπολη. Κατά την επίσκεψή του και ύστερα από διαπραγματεύσεις,
η βυζαντινή αριστοκρατία τον έπεισε να εγκαταλείψει τον τίτλο
«Αυτοκράτωρ Ρωμαίων» (ο οποίος εξορισμού ενείχε βλέψεις κατά της
Κωνσταντινούπολης).
Τρίτη 16 Αυγούστου 2022
Ιωάννης Β΄ Μέγας Κομνηνός
Οι μύθοι κατά της χορτοφαγίας
Περιοδικό "ε ί ν α ι" Οκτώβριος 1999
 |
| για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει με φακό |
 |
| για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει με φακό |
Τζον Στιθ Πέμπερτον
16 Αυγούστου 1888 πέθανε: Τζον Στιθ Πέμπερτον Αμερικανός φαρμακοποιός, εφευρέτης της Coca-Cola
Ο Τζον Στιθ Πέμπερτον (John Stith Pemberton, 8 Ιουλίου 1831 - 16 Αυγούστου 1888) ήταν Αμερικανός φαρμακοποιός. Είναι γνωστός ως ο εφευρέτης της Coca-Cola η οποία, όσο ζούσε, χρησιμοποιούνταν μόνο ως φάρμακο.
Γεννήθηκε στο Νόξβιλ της Κομητείας Κρόφορντ.
Όταν ήταν 19 ετών πήρε πτυχίο Ιατρικής, ενώ παράλληλα επέδειξε μεγάλες
ικανότητες και στη φαρμακευτική. Σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, ο δρ.
Πέμπερτον υπήρξε από τους πιο γνωστούς γιατρούς της Ατλάντα.
Ο Πέμπερτον, προσπάθησε να φτιάξει ένα σκεύασμα για την καταπολέμηση του πονοκεφάλου και την τόνωση του οργανισμού.
Ξεκίνησε να ψάχνει στα λιμάνια της Σαβάννα, στην πολιτεία της Τζόρτζια,
αναζητώντας το ιδανικό μείγμα φρέσκων συστατικών και μπαχαρικών από όλο
τον κόσμο - μέχρι που τελικά το πέτυχε. Το Μάιο του 1886, μέσα στο
εργαστήριό του, έφτιαξε την Coca-Cola, ένα από τα πιο δημοφιλή προϊόντα στον κόσμο.
Φαρμακευτικά φυτά
Αν προσέξετε, τα ημερολόγια τοίχου που κυκλοφορούν στις αρχές κάθε νέου έτους, συνήθως έχουν πολύ ενδιαφέρον, καθώς παρουσιάζουν διάφορα θέματα τα οποία συνοδεύονται και από τις σχετικές εικόνες. Από ένα τέτοιο παλιό ημερολόγιο είναι το παρακάτω θέμα.
Πρόκειται για τα φυτά που χρησιμοποιούνται στην φαρμακευτική, σε γιατροσόφια κ.λ.π.
Θέλω να επισημάνω ότι παραθέτω τα παρακάτω, μόνο από καθαρό φιλολογικό ενδιαφέρον, και σε καμμιά περίπτωση δεν σας συνιστώ να εφαρμόσετε τα γραφόμενα
Κενταύρια του γιαλού, κενταυρίδα
Φυτό με βλαστούς πολύ κοντούς. Φύλλα έμμισχα, σκεπασμένα από ένα ελαφρύ λευκό χνούδι. Ανθίδια ρόδινα, με πορφυρές αποχρώσεις στις άκρες. Τη συναντάμε σε αμμώδεις παραλίες, στα βορειο-ανατολικά των νησιών.
Ιδιότητες Η κενταυρίδα , περιέχοντας
μια φυσική μπλέ χρωστική (κυανοκενταυρίνη), προλαμβάνει το κιτρίνισμα των λευκών ή γκρίζων μαλλιών.
Σε κατάπλασμα θεραπεύει τις τριγυρίστρες (φλεγμονές στις άκρες των δακτύλων, κάτω και γύρω από τα νύχια).
Απήγανος
Ιδιότητες :Στην αρχαιότητητα χρησιμοποιούνταν ως αντίδοτο γενικά για τα δηλητήρια και για τα δαγκώματα φιδιών.
Οι Ιπποκράτειοι τον χρησιμοποιούσαν για την υστερία, ο Διοσκουρίδης ως φάρμακο για τις δυσκολίες της αναπνοής. Φύλλα δάφνης ανακατεμένα με απήγανο και κοπανισμένα χρησιμοποιούνται ως έμπλαστρο κατά της συμφόρησης των ανδρικών γεννητικών οργάνων.
Σύμφωνα με ένα λαϊκό ρητό : " Κανείς δεν πεθαίνει στο σπίτι όπου υπάρχει απήγανος"
Βουζιά
Οι ρίζες του περιέχουν οξέα, λιπώδεις ουσίες, ζάχαρη,κόμμι, μεγάλες ποσότητες φυτικού λευκώματος και πικρή ουσία.
Ιδιότητες Τα φύλλα του ανακατεμένα με φύλλα αψιθιάς σε κατάπλασμα στην κοιλιά των παιδιών απομακρύνουν, μέσω κενώσεων , τους σκώληκες των εντέρων . Στην αρχαιότητα χρησίμευε ως καθαρτικό . Τα άνθη σε έκχυμα είναι εφιδρωτικά, αντιβηχικά, αποχρεμπτικά και πάνω απ όλα αντισηπτικά για τα έντερα. Σε εξωτερική χρήση , τα φύλλα είναι αντιρρευματικά.
Το βιολετί υγρό των καρπών χρησιμοποιήθηκε για πολλά χρόνια στο χρωματισμό κρασιών και στη βαφή μαλλιών και δερμάτων.
Πασχαλιά
Φυτό με γυαλιστερά πράσινα φύλλαμε μώβ ή κάτασπρα λουλούδια. Φτάνει
μέχρι τα 10 μέτρα ύψος. Τα μέρη του φυτού είναι πικρά. Σ'αυτό το γεγονός έγκειται και η φαρμακευτιή αξία του.
Ιδιότητες Είναι καλό αντιπυρετικό. Τονωτικό και κατάλληλο γι αυτούς που υποφέρουν από δυσπεψία, φούσκωμα και διάρροια, αλλά και όσους πάσχουν από ρευματισμούς.
Παπαρούνα
Ιδιότητες : Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούμε τα λουλούδια της παπαρούνας , που από αυτά φτιάχνουμε ένα δυνατό αφέψημα κατά του βήχα και των κρυλογημάτων. Παλιά το έδιναν στα παιδιά για να κοιμούνται επειδή βοηθά στη μείωση της νευρικής υπερδραστηριότητας και είναι γνωστό και ως "Μάκου".
Καλλιεργείται για τους καρπούς του που από το χυμό τους λαμβάνεται το όπιο και για τα σπόρια του, που δεν έχουν υπνωτικές ιδιότητες και χρησιμοποιούνται σαν μπαχαρικό και ζωοτροφή. Εφαρμόζεται κυρίως σαν ήπιο αναλγητικό ενώ έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες.
Νάρκισσοι , μανουσάκια
Ιδιότητες : Οι εμετικές ιδιότητες ήταν γνωστές στους αρχαίους . Χρησιμοποιήθηκε για την επιληψία τους σπασμούς και τους διαλλείποντες πυρετούς.
Τα ωραία άνθη του με το μεθυστικό άρωμά τους αποτελούν μια ευχάριστη νότα.
Μέσω απόσταξης δίνουν ένα εξαίσιο αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιϊα και την παραγωγή ποτών.
Μουριά , συκαμινιά
Ιδιότητες: Ο φλοιός της ρίζας της είναι διαλυτικός και διουρητικός. Το ξύλο της είναι κατάλληλο για την αμαξοποιϊα και την εβενουργία. Από τα μούρα της παρασκευάζονται διάφορα ποτά οινοπνευματώδη .
Τα φύλλα της σε έκχυμα (40-8- γρ. σε 1lit νερό)αποτελούν καλό αντιπυρετικό
Το ίδιο έκχυμα πιο συμπυκνωμένο χρησιμοποιείται σε γαργάρες και καταπραϋνει τον πονόδοντο. Οι μαύρες ψευδορώγες τρώγονται για το διαβήτη.
Φτιάχνεται επίσης ένα σιρόπι για τις άφτρες των παιδιών και τον πονόλαιμο
Οι μαίες χρησιμοποιούσαν ένα έκχυμα από φύλλα για τη φροντίδα των γυναικών μετά τη γέννα.
Αγιόκλημα , αξιόφυλλο
Ιδιότητες : Μελιτογόνο φυτό με οφθαλμικές διουρητικές και αντικαταρροϊκές
ιδιότητες.
Η λαϊκή ιατρική το χρησιμοποιεί για το άσπρισμα των δοντιών και την καταπράυνση των φλογισμένων ούλων.
Άν κάψουμε κλαδιά αγιοκλήμματος και θρυμματίσουμε τα κάρβουνα θα φτιάξουμε μια σκόνη με την οποία μπορούμε να τρίψουμε δόντια και ούλα. Άν την σκόνη αυτή την ανακατέψουμε π.χ. 6 γρ σκόνη και 6 γρ. λιβάνι και 15 γρ. κερί έχουμε μια αλοιφή που τη χρησιμοποιούν για εκζέματα εγκαύματα και αιμορροϊδες.
Ρείκι του Φθινπώρου
Ιδιότητες : Μελιτογόνο φυτό. Δρα ως αντισηπτικό και αντιφλεγμονώδες, ιδιαίτερα στο ουροποιητικό σύστημα. Είναι στυπτικό ελαφρώς ηρεμιστικό και υπνωτικό βότανο, γι αυτό όταν το πίνουμε βοηθά στη νευρική υπερδιέγερση στην νευρική εξάντληση και στην αϋπνία
Έχει διουρητικές , αποχρεμπτικές και εφιδρωτικές ιδιότητες. Βοηθά σε προβλήματα γαστρίτιδας, στις ασθένειες του συκωτιού και της χολής.
Ως αντιφλεγμονώδες βοηθά στις φλεγμονές του λαιμού και της στοματικής κοιλότητας , στο βήχα και τα κρυολογήματα
Νταμιάνα
Η Νταμιάνα θεωρείται ότι έχει καταπραϋντικές, ήπια καθαρτικές και αφροδισιακές ιδιότητες.
Ιδιότητες : Έχει χρησιμοποιηθεί στην κατάθλιψη , στη νευρική δυσπεψία, στη δυσκοιλιότητα, στη συνουσιακή ανεπάρκεια και ειδικότερα στην αγχώδη νεύρωση με κυρίαρχο τον σεξουαλικό παράγοντα.
Έχει διουρητικές ιδιότητες καθώς τονώνει τα νεφρά. Παρέχει θεραπευτικές ιδιότητες σε αρκετές περιπτώσεις ασθενειών, κυρίως ορμονικών. Ανεβάζει τη λίμπιντο και δημιουργεί έντονη σεξουαλική επιθυμία. Χρησιμοποιόταν και για να ισορροπεί τις ορμόνες των γυναικών κατά την εμμηνόπαυση.
Καλακάνθη
Άλλη ονομασία του: κενταύριο. Διετές ή πολυετές φυτό με τα νεαρά φύλλα χνουδωτά και γκριζωπά, και τα άλλα πράσινα και αδενώδη. Ανθίδια ροδινο-πορφυρά και κέντρο λευκό.
Ιδιότητες : Τα πέταλά της έχουν τονωτικές, επουλωτικές, αντιπυρετικές, διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες.
Χρησιμοποιείται πλατιά κατά της δυσκοιλιότητας, ενώ σε κομπρέσες κάνει πολύ καλό στο κριθαράκι και στους διάφορους ερεθισμούς των ματιών (οφθαλμίτιδες)
Αλεξανδριανό
Διαφορετική ονομασία σέννα αλεξανδρινή .
Ιδιότητες: Είναι γνωστή για τη βοήθεια που προσφέρει στον οργανισμό για τη δυσκοιλιότητα και τις καθαρτικές της ιδιότητες από τα αρχαία χρόνια. Αποτελεί ένα απλό αλλά εκτιμώμενο ευκοίλιο καθαρτικό. Οι καρποί που έχουν ηπιότερη δράση, χρησιμοποιούνται για τα παιδιά, καθώς και για τα άτομα που υποφέρουν από το στομάχι τους.
Τα φύλλα της βράζονται και αφήνονται στο νερό για αρκετές ώρες και αν δεν καταναλωθεί την ίδια μέρα μπορείτε να τη φυλάξετε στο ψυγείο έως και δύο μέρες. Δεν ενδείκνυται για πολύ συχνή χρήση.
Μπερνάρ ντε Τρεμελαί
16 Αυγούστου 1153 πέθανε: Μπερνάρ ντε Τρεμελαί μεγάλος μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού
Ο Μπερνάρ ντε Τραμελαί (γαλλικά: Bernard de Tremelay, περ. 1100 - 16 Αυγούστου 1153), ήταν ιππότης στον Μεσαίωνα. Εντάχθηκε στο Τάγμα του Ναού και διετέλεσε τέταρτος Μεγάλος Μάγιστρος (Grand Master) του Τάγματος, ως διάδοχος του Εβεράρ ντε Μπαρ, από το 1152 μέχρι τον θάνατό του στις 16 Αυγούστου του 1153 κατά την πολιορκία της Ασκελόν.[2] Στο Τάγμα του Ναού τον διαδέχθηκε ο ιππότης Αντρέ ντε Μονμπάρντ.
Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφικά στοιχεία
1.1 Η πολιορκία της Ασκελόν
2 Δείτε επίσης
3 Παραπομπές
3.1 Βιβλιογραφία
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο κάστρο Ντραμελαί κοντά στην πόλη Σαιν-Κλωντ του δήμου Ζυρά στην Γαλλία. Σύμφωνα με τον Δουκάγγιο, διαδέχθηκε ως μάγιστρος του Ναού κάποιον ονόματι Ούγο, αν και αυτός ο Ούγος παραμένει κατά τα άλλα άγνωστος. Εκλέχτηκε Μέγας Μαγίστρος, τον Ιούνιο του 1151, μετά την παραίτηση του Εβεράρ ντε Μπαρ όταν επέστρεψε στην Γαλλία μετά την Β΄ Σταυροφορία. Ο βασιλιάς Βαλδουίνος Γ΄ της Ιερουσαλήμ του χορήγησε την ερειπωμένη πόλη της Γάζας, την οποία ο Μπερνάρ ανοικοδόμησε για λογαριασμό των Ναϊτών.
16 août 1153 Décès : Bernard de Tremelais Grand Maître des Templiers
Bernard de Tremelay (français : Bernard de Tremelay, vers 1100 - 16 août 1153), était chevalier au Moyen Âge. Il rejoignit l'Ordre du Temple et fut le quatrième Grand Maître de l'Ordre, succédant à Everard de Bar, de 1152 jusqu'à sa mort le 16 août 1153 pendant le siège d'Askelon.[2] Il fut remplacé dans l'Ordre du Temple par le chevalier André de Montbard.
Table des matières
1 Données biographiques
1.1 Le siège d'Ashkelon
2 Voir aussi
3 références
3.1 Bibliographie
Donnée biographique
Il est né au château de Drumelais près de la ville de Saint-Claude dans la commune de Zura en France. Selon Doukagios, il a été remplacé comme maître du Temple par un nommé Ugos, bien que cet Ugos reste par ailleurs inconnu. Il est élu Grand Maître, en juin 1151, après la démission d'Everard de Bar à son retour en France après la Seconde Croisade. Le roi Baudouin III de Jérusalem lui concède la ville en ruine de Gaza, que Bernard reconstruit pour le compte des Templiers.
Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΝΤΖΑΣ
Η μονή Αγ. Νικολάου Σίντζας έχει κτιστεί μέσα σε σπηλαιώδεις κοιλότητες σε απόσταση 6 χιλιομέτρων βορειοδυτικά του Λεωνιδίου. Το Λεωνίδιο, πρωτεύουσα της Τσακωνιάς, στην εύφορη κοιλάδα που τη διασχίζει ο χείμαρρος Δαφνώνας, διαδέχτηκε την πόλη των αρχαίων Βρασιών ή Πρασιών. Αυτή υπήρξε μία από τις δεκαοκτώ πόλεις των Ελευθερολακώνων και είχε ιερά αφιερωμένα στον Ασκληπιό και τον Αχιλλέα. Το Λεωνίδιο αναφέρεται για πρώτη φορά σε χρυσόβουλλο του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου το 1293, στο οποίο γίνεται μνεία του ναού του Αγίου Λεωνίδη, από τον οποίο η πόλη πήρε το όνομά της. Η νέα πόλη ιδρύθηκε από Πραστιώτες μετά την καταστροφή του Πραστού το 1826. Η μονή Αγίου Νικολάου κτίστηκε στο βάθος της κοιλάδας του Λεωνιδίου, σε ένα μονοκόμματο κοκκινόχρωμο βράχο, στον οποίο διακρίνονται κατά τόπους σκήτες που φιλοξένησαν ασκητές. Η διαμόρφωση του βράχου σε σκήτες υπολογίζεται ότι πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 16ου ή στις αρχές του 17ου αιώνα. Η ευφυής χρησιμοποίηση των σπηλαιωδών ανοιγμάτων στο σημείο που επελέγη για να κτιστεί το μοναστήρι, επέτρεψε να τεθούν τα θεμέλια της μονής σε χώρο στερεό, στεγανό και ευρύχωρο και εκεί θεμελιώθηκε η αρχική μονή· ανατολικότερα είναι ευδιάκριτες οι αβαθείς σπηλιές των ασκηταριών. Καθ΄ ύψος σχηματίστηκαν δύο πτέρυγες κτισμάτων για κελιά και ξενώνες, ενώ το κεντρικό τμήμα της μονής κατέλαβε το καθολικό. Σπηλαιώδεις διαμορφώσεις χρησιμοποιήθηκαν ως αποθηκευτικοί και βοηθητικοί χώροι.
Τζόζεφ Νόρμαν Λόκυερ
16 Αυγούστου 1920 πέθανε: Τζόζεφ Λόκυερ Άγγλος αστρονόμος
Ο Τζόζεφ Νόρμαν Λόκυερ (Joseph Norman Lockyer, Ράγκμπι Αγγλίας 17 Μαΐου 1836 – Ντέβον 16 Αυγούστου 1920), γνωστός περισσότερο ως Νόρμαν Λόκυερ (Norman Lockyer), υπήρξε επιφανής Άγγλος αστρονόμος.
Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφία
2 Συγγράμματα
3 Ταξινόμηση αστέρων
4 Πηγές
5 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιογραφία
Στην αρχή χρημάτισε κρατικός διοικητικός υπάλληλος στο Υπουργείο των Στρατιωτικών, ενώ επιδιδόταν σε αστρονομικές μελέτες. Το 1870 έγινε γραμματέας της επιτροπής φυσικών επιστημών και το 1875
διορίσθηκε καθηγητής Αστρονομίας και Αστροφυσικής στο Βασιλικό Κολέγιο
των Επιστημών στο Σάουθ Κένσινγκτον, καθώς και διευθυντής του
Ηλιοφυσικού Αστεροσκοπείου. Κατά τα έτη 1870 - 1910 προΐστατο των αγγλικών αστρονομικών αποστολών στη παρακολούθηση των ηλιακών εκλείψεων.
Ο Λόκυερ ασχολήθηκε ειδικά με τον Ήλιο και μάλιστα με τη φασματοσκοπική παρατήρηση. Πρώτος αυτός έδωσε την εξήγηση του φαινομένου των «ηλιακών προεξοχών» και μίλησε πρώτος για τη χρωμόσφαιρα. Το 1868
ανακάλυψε συγχρόνως, αλλά ανεξάρτητα από τον Γάλλο Ζανσέν (Janssen) τη
φασματοσκοπική μέθοδο παρατήρησης των ηλιακών εκβολών, που μέχρι τότε
γινόταν μόνο κατά την ολική έκλειψη του Ηλίου, όποτε και όπου συνέβαινε
αυτή. Έπειτα από την ανακάλυψη αυτή η Βασιλική Αστρονομική Εταιρία του
Λονδίνου το 1869 τον εξέλεξε μέλος της και το 1872 η Γαλλική κυβέρνηση καθιέρωσε μετάλλιο με τις προσωπογραφίες των Λόκυερ και Ζανσέν. Το 1874 του απονεμήθηκε το μετάλλιο Rumford και το 1892 έγινε αντιπρόεδρος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, της οποίας και κατέληξε Πρόεδρος το 1903.
Ο
Λόκυερ ίδρυσε επίσης, με τη βοήθεια της συζύγου του Λαίδης Λόκυερ, το
Αστεροσκοπείο Sidmouth στο οποίο εξακολούθησε τις φωτογραφικές και
φασματοσκοπικές παρατηρήσεις του, το οποίο μετά το θάνατό του
μετονομάστηκε σε "Αστεροσκοπείο Νόρμαν Λόκυερ". Έγραψε διάφορα
αστρονομικά συγγράμματα μεταξύ των οποίων και την κατηγοριοποίηση των
αστέρων εκ της φασματοσκοπικής παρατήρησης. Από το 1869 μέχρι του θανάτου του 1920 εξέδιδε το περιοδικό «Nature».
Συνεχιστής της επιστημονικής του έρευνας θεωρείται ο Γάλλος Αστρονόμος Φερντινάν Λυό.
Λευκός καλοκαιρινός πειρασμός
Λευκός καλοκαιρινός πειρασμός
Τι χρειαζόμαστε:
350 γρ λευκή σοκολάτα
280 γρ στραγγιστό γιαούρτι
400 γρ κρέμα γαλακτος
4 κ. σούπας άχνη ζάχαρη
5 γρ ζελατίνη
3 κ. γλυκού baileys
1.5 πακέτο μπισκότα digestive (ότ,ι θέλετε εσείς)
150 γρ βούτυρο ή μαργαρίνη λιωμένη
μαρμελάδα φράουλα
Πως το κάνουμε:
Διαβάστε περισότερο: Λευκός καλοκαιρινός πειρασμός http://www.sintagespareas.gr/sintages/leikos-kalokairinos-peirasmos.html#ixzz23of0l2Dg
Γιακόμπ Μπερνούλι
16 Αυγούστου 1705 πέθανε: Γιακόμπ Μπερνούλι Ελβετός μαθηματικός και επιστήμονας
Ο Γιακόμπ Μπερνούλι (Jacob Bernoulli, 6 Ιανουαρίου 1655 - 16 Αυγούστου 1705) ήταν Ελβετός μαθηματικός, ένας από τους πολλούς διακεκριμένους μαθηματικούς της οικογένειας Μπερνούλι.
Πίνακας περιεχομένων
1 Τα πρώτα χρόνια
2 Η καθιέρωση
3 Το πλέον γνωστό του έργο
4 Το τέλος
5 Παραπομπές
6 Πηγές
7 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τα πρώτα χρόνιαΟ Γιακόμπ γεννήθηκε στη Βασιλεία. Ακολουθώντας την επιθυμία του πατέρα του, σπούδασε θεολογία και έγινε κληρικός. Αντιθέτως όμως με τις επιθυμίες των γονέων του σπούδασε επίσης μαθηματικά και αστρονομία.
Ταξίδεψε στην Ευρώπη από το 1676 μέχρι το 1682, ενημερωνόμενος για τις
τελευταίες ανακαλύψεις στα μαθηματικά και τις επιστήμες, όπως τα έργα
του Ρόμπερτ Μπόιλ και του Ρόμπερτ Χουκ.
Πῶς τὰ δαμάσκηνα καταπολεμοῦν τὴν ὀστεοπόρωσι.
πηγή : http://filonoi.gr/damaskina-2/
Πῶς τὰ δαμάσκηνα καταπολεμοῦν τὴν ὀστεοπόρωσι.
Ἄλλο ἔνα ἐνδιαφέρον ἄρθρο ἀπὸ τὸν Ἴωνα Μᾶγγο. Αὐτὴν τὴν φορὰ γιὰ τὴν ὀστεοπόρωσι. Ἐνδιαφέρουσες προτάσεις καὶ ἀκόμη πιὸ ἐνδιαφέρουσα ἡ ἐξήγησις.
Αναστρέψτε την Οστεοπόρωση με Δαμάσκηνα
Ο Bahram Arjmandi, PhD, RD λέει πως τα Δαμάσκηνα χτίζουν τα κόκκαλα. Με συγχωρείτε, τα ξερά δαμάσκηνα χτίζουν τα κόκκαλα; Ο Dr. Bahram Arjmandi από το Πανεπιστήμιο της Florida αποδεικνύει ότι τρώγοντας μόνο 10 ξερά δαμάσκηνα την ημέρα ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΕΙ την οστεοπόρωση σε γυναίκες που βρίσκονται σε εμμηνόπαυση.
Σε κλινική μελέτη 58 γυναικών, που τρώγανε 100 γραμμάρια ξερά δαμάσκηνατην ημέρα βελτίωσε τους δείκτες σχηματισμού μετά από μόνο τρεις μήνες, συγκρινόμενο με μια ομάδα ελέγχου που έτρωγε 75 γραμμάρια ξερών μήλων.Αυτό υποστήριξε προηγούμενα μοντέλα με ζώα όπου αυξήθηκε η πυκνότητα των οστών σε μικροσκοπικό επίπεδο. Σε μια άλλη μελέτη σε αρσενικά ποντίκια με χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης παρατηρήθηκαν πλεονεκτήματα, που δείχνει ότι άνδρες με οστεοπόρωση θα επωφελούνταν από μερικά ξερά δαμάσκηνα την ημέρα.
Αυτή η πληροφορία είναι επίκαιρη, λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες αναφορές για κίνδυνο καταγμάτων σε ασθενείς που κάνουν θεραπεία με Bisphosphonate. Τα κόκκαλα είναι ζωντανός ιστός που διαρκώς ανανεώνεται. Οι οστεοκλάστες ξανά απορροφούν τα κύτταρα των κοκάλων. Από την άλλη πλευρά οι οστεοβλάστες κατασκευάζουν νέα κύτταρα.
Όταν αυτές οι διαδικασίες είναι ισορροπημένες έχει κανείς υγιή και γερά κόκκαλα. Όταν οι οστεοκλάστες πάρουν το επάνω χέρι τότε έχουμε περισσότερη καταστροφή του παλαιού κόκκαλου. Αυτό οδηγεί στο οστεοπενικό κόκκαλο , η στο εύθραυστο οστεοπορικό κόκαλο.
Τα περισσότερα φάρμακα αναστέλλουν τους οστεοκλάστες, τα οποία αφήνουν τα κόκκαλα σκληρότερα αλλά πιο εύθραυστα λόγω της αλλαγής της δομής τους. Τα δαμάσκηνα ενεργοποιούν τους οστεοβλάστες, επιτρέποντας τους να παράγουν νέα κύτταρα στα κόκαλα και να αναστρέψουν την οστεοπόρωση. Οι ερευνητές θεωρούν ότι αυτό σχετίζεται με το περιεχόμενο σε Βόριο. Επίσης ανευρίσκεται στα καρύδια και σε άλλα ξερά φρούτα.
Το Βόριο ρυθμίζει τον μεταβολισμό των μετάλλων και τα επίπεδα των ορμονών. Ρυθμίζοντας την απώλεια του Ασβεστίου και του Μαγνησίου στα ούρα, παραμένουν περισσότερα για το χτίσιμο των οστών. Επίσης το Βόριο ρυθμίζει τα οιστρογόνα, τα οποία με την σειρά τους αυξάνουν την απορρόφηση του Ασβεστίου. Τέλος το Βόριο βοηθά στην μετατροπή της βιταμίνης D σε ενεργό κατάσταση που χρειάζονται οι οστεοβλάστες για να χτίσουν νέα τούβλα για τα κόκκαλα.
Τα Δαμάσκηνα βοηθούν το σώμα και με άλλους τρόπους, επίσης. Η αντιφλεγμονώδης δράση των Πολυφενολών στα Δαμάσκηνα αναστέλλουν τους οστεοκλάστες, και βοηθούν στην καλύτερη υγεία της καρδιάς και την ισορροπία της Χοληστερόλης. Οι φυτικές ίνες που επίσης περιέχουν βοηθούν στην υγεία των εντέρων.
Ελάχιστα ρίσκα παίρνει κανείς όταν καταναλώνει δαμάσκηνα. Αυξάνει τα επίπεδα της Insulin-like Growth Factor-I (IGF-I) που μπορεί να μην είναι καλό σε όποιον έχει καρκίνο. Η IGF-I ενθαρρύνει την ανάπτυξη των ιστών και είναι καλή για τα ασθενικά κόκκαλα, αλλά ανεπιθύμητη για τους όγκους. Αυτό αμφισβητείται όμως, καθόσον κάποιοι συγγραφείς πιστεύουν ότι οι αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες αποτρέπουν τον καρκίνο.
Διάσημα τα Δαμάσκηνα για τις καθαρκτικές τους ιδιότητες, οι περισσότεροι δεν έχουν πρόβλημα με το να φάνε δέκα ξερά δαμάσκηνα την ημέρα. Μπορεί να αρχίσει κανείς με τρία δαμάσκηνα και να φτάσει τα 100 γραμμάρια την ημέρα. Τα ξερά δαμάσκηνα μπορείτε να τα φάτε σκέτα, η με γιαούρτι, η με κουάκερ, η κουσκούς, με σαλάτα, με ριζότο, με κρέας.
Σημείωση Ίων Μάγγου.
Η οστεοπόρωση δημιουργείται από την μεγάλη κατανάλωση κρεάτων, πουλερικών, ψαριών καιγαλακτοκομικών. Εν γένε ι ζωικά προϊόντα. Γιατί ?
Γιατί το στομάχι γίνεται αλκαλικό αντί για πολύ όξινο, που είναι το φυσιολογικό. Αυτόματα το αίμα γίνεται όξινο. Ο οργανισμός για να σώσει τον άνθρωπο (που τρώει «παραδοσιακά» τρομάρα του), στέλνει τους οστεοκλάστες να διαλύσουν τα οστικά κύτταρα και παίρνοντας το Ασβέστιο το ρίχνει στο αίμα για να το ΑΛΚΑΛΟΠΟΙΗΣΕΙ. Οπότε η διαδικασία της οστεοπόρωσης αρχίζει από μικρή ηλικία.
Οι γυναίκες που έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα με την οστεοπόρωση, μετά την εμμηνόπαυση (και δεν έχουν ιδέα πώς να την καθυστερήσουν πάρα πολύ), ακόμα και έξι παιδιά να γεννήσουν αν τρώνε πολλά ωμα λαχανικά, φρούτα, χόρτα και καθόλου κρέας και γαλακτοκομικά δεν παθαίνουν ποτέ οστεοπόρωση μέχρι τα βαθειά γεράματα. Βάλτε τα δαμάσκηνα στην καθημερινότητα σας και απολαύστε καλή υγεία με γερό οργανισμό. Δεν έχετε να χάσετε και τίποτα. … και φυσικά ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΓΆΛΑ
Ἴων Μᾶγγος ἀπὸ μία στάλα Πρώτη δημοσίευσις 9 Ἰουνίου 2011