Κλάρα της Ασίζης

11 Αυγούστου 1253 πέθανε: Κλάρα της Ασίζης Ιταλίδα αγία

Η Κλάρα της Ασίζης (Chiara d'Assisi, γεννήθηκε ως Chiara Offreduccio, 16 Ιουλίου 1194 – 11 Αυγούστου 1253) είναι Ιταλίδα και μία από τις πρώτες ακολούθους του Φραγκίσκου της Ασίζης.
ΒιογραφίαΉταν από τις πρώτες που ακολούθησαν τον άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης και ίδρυσε το Τάγμα των Φτωχών Κυριών. Το 1255, ανακηρύχθηκε σε Αγία, προστάτιδα των ματιών, και το 1958 ο Πάπας Πίος ΙΒ΄ την όρισε αγία, προστάτιδα της τηλεοράσεως.

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου «Η ελληνική γλώσσα»

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου

«Η ελληνική γλώσσα»

- Γέροντα, γιατί κατήργησαν τους τόνους από την γραμματική;

- Τώρα, όπως οι άνθρωποι δεν σηκώνουν τίποτε και τα πετούν όλα, έτσι και τα γράμματα δεν σηκώνουν τίποτε, ούτε οξείες ούτε περισπωμένες! Και όπως όλοι τρέχουν, δεν βάζουν ούτε τελεία!

Βλέπω μια γλώσσα που γράφουν μερικοί! Διάβαζα σε μια μετάφραση της Καινής Διαθήκης: «Από την Αίγυπτο κάλεσα τον γιό μου» (1). Δεν ταιριάζει, βρε παιδί! Δεν ξεχωρίζει το ιερό από το ανίερο!
Γράφουν έτσι, δήθεν για να είναι όλα ίδια, να υπάρχη ομοιομορφία στην γλώσσα.
Ποιος, ακόμη και από το πιο τελευταίο χωριό, δεν θα καταλάβαινε, αν έγραφε «τον υιόν μου»;
Άκουσα μια φορά στο Άγιον Όρος σε μια ανάγνωση: «Το ψωμί και το κρασί που κάνουν την Μεταλαβιά». Δεν ταιριάζει· πώς να το κάνουμε; Ποιος δεν ξέρει τι θα πη «άρτος» και «οίνος»;
- Λένε, Γέροντα, ότι θα αντικαταστήσουν το ελληνικό αλφάβητο με το λατινικό.

- Ασ΄ τα, δεν θα σταθούν αυτά· δεν θα σταθούν. Ευτυχώς που ο Θεός και από το στραβό και από το κακό βγάζει καλό, αλλιώς θα ήμασταν χαμένοι. Δεν χάθηκε η Παράδοση, η γλώσσα τότε που τα είχαν όλα σε χειρόγραφα και δεν υπήρχαν ούτε τίποτε
και θα χαθή τώρα που βγήκαν τόσα μέσα; Όχι, δεν πρόκειται να χαθή, ό,τι και να κάνουν οι άνθρωποι.

Βλέπετε και οι Ρώσοι πρόσφυγες πώς κράτησαν τα έθιμά τους! Αυτό που τους βοήθησε ήταν που ήξεραν την ποντιακή γλώσσα. Κράτησαν έτσι την Παράδοση μέσα τους. Αλλά, παρ΄ όλο που τους δόθηκε λίγη ελευθερία, έφυγαν από την Ρωσία, για να βρουν ελευθερία, γιατί και πάλι ήταν σαν ένα πουλάκι που το έβγαλαν από το κλουβί και το άφησαν μέσα στο δωμάτιο ελεύθερο. Δεν θα στενοχωριόταν και εκεί; Φαντασθήτε πώς ήταν πριν οι καημένοι!

Είναι και μερικοί που πάνε να κάνουν μια νέα γλώσσα. Η ελληνική όμως γλώσσα έχει «γλώσσα» από τις πύρινες Γλώσσες της Πεντηκοστής! Το δόγμα της πίστεώς μας καμμιά γλώσσα δεν μπορεί να το αποδώση. Γι΄ αυτό οικονόμησε ο Θεός και η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε από τους Εβδομήκοντα στην ελληνική γλώσσα και το Ευαγγέλιο γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα.
Αν δεν ξέρη Αρχαία Ελληνικά κανείς και ασχολήται με το δόγμα, μπορεί να πλανηθή. Και εμείς καταργήσαμε τα Αρχαία από τα σχολεία!
Μετά από λίγο θα έρχωνται Γερμανοί να διδάσκουν Αρχαία στα δικά μας Πανεπιστήμια. Τότε θα καταλάβουν οι δικοί μας την αξία που έχουν τα Αρχαία Ελληνικά, αφού πρώτα γίνουν ρεζίλι, και θα πουν: «Για δες η Εκκλησία που κρατούσε τα Αρχαία»!
Πάνε να εξαφανίσουν ένα ορθόδοξο έθνος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ένα ορθόδοξο έθνος σήμερα είναι μεγάλη υπόθεση!
Παλιά είχαμε την φιλοσοφία. Η Αγία Αικατερίνη με βάση την φιλοσοφία αποστόμωσε τους φιλοσόφους. Οι φιλόσοφοι ετοίμασαν τον δρόμο για τον Χριστιανισμό. Το Ευαγγέλιο γράφτηκε στα ελληνικά και διαδόθηκε στον κόσμο. Μετά οι Έλληνες προχώρησαν να φωτίσουν και τους Σλαύους.
Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχη η Ελλάδα. «Μας κάνει κακό, λένε. Πρέπει να την εξαφανίσουμε».

Μαξ Τάιλερ

11 Αυγούστου 1972 πέθανε: Μαξ Τάιλερ Νοτιοαφρικανός βακτηριολόγος
Ο Μαξ Τάιλερ (Max Theiler, 30 Ιανουαρίου 1899 - 11 Αυγούστου 1972) ήταν Νοτιοαφρικανός βακτηριολόγος. Το 1951 κέρδισε βραβείο Νόμπελ Ιατρικής, χάρη στην παρασκευή ενός εμβολίου κατά του ιού του κίτρινου πυρετού.

Μπακλαβάς με φιστίκι Αιγίνης

 

Μπακλαβάς με φιστίκι Αιγίνης

Υλικά:
40 φύλλα κρούστας
500γρ. βούτυρο Lurpak
300γρ. φιστίκι Αιγίνης

Υλικά για το σιρόπι:
650γρ. ζάχαρη
400γρ. νερό
80γρ. γλυκόζη
3-4 φετες λεμονι

Προετοιμασία:
Λιώνουμε το βούτυρο αλλά δεν το καίμε.

Αλέθουμε το φιστίκι στο μπλέντερ σε σκόνη και οχι χονδροκομμένο θα ξεκολλάνε
τα φύλλα του μπακλαβά.

Βουτυρώνουμε ένα παραλληλόγραμμο ταψί 30Χ45 εκ. μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ταψί στις
διαστάσεις που διαθέτουμε αλλά να είναι σχετικά μεγάλο και απλώνουμε τα μισά φύλλα βουτυρώνοντάς τα.. ένα-ένα.

Απλώνουμε το φιστίκι σε όλο το ταψί και καλύπτουμε με τα υπόλοιπα 20 φύλλα βουτυρώνοντάς τα.. ένα-ένα.

Βάζουμε το ταψί στο ψυγείο να παγώσει για να μπορέσουμε να το κόψουμε.

Κόβουμε σε μικρά τετράγωνα κομμάτια, πασπαλίζουμε με ελάχιστο νερό ώστε να μην ''σηκωθούν'' τα φύλλα στο ψήσιμο και ψήνουμε σε χαμηλό φούρνο στους 130-140οC για 1½-2 ώρες, περίπου.

Βγάζουμε από το φούρνο και σιροπιάζουμε με το σιρόπι ζεστό.

Καλη σας επιτυχια!!!

Σπυρίδων Γραμμένος

11 Αυγούστου 1944  πέθανε: Σπυρίδων Γραμμένος Έλληνας αγωνιστής

Ο Σπυρίδων Γραμμένος (1913 - 11 Αυγούστου 1944) ήταν Έλληνας δικηγόρος, ιδρυτής και αρχηγός της Απελευθερωτικής Γερμανικής Κατοχής Οργάνωσης Νέων (Α.Γ.Κ.Ο.Ν ή Α.Γ.Κ.Ω.Ν.) που ιδρύθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο 1941 και στη συνέχεια δραστήριο στέλεχος του ΕΔΕΣ. Η οργάνωσή του (Α.Γ.Κ.Ο.Ν) προδόθηκε και πέθανε στα χέρια των γερμανών την 11η Αυγούστου 1944 στη Ζάκυνθο σε ηλικία 31 ετών. Λίγες ημέρες πριν (1η Ιουλίου 1944) είχε εκτελεστεί στο Χαϊδάρι ο 28άχρονος αδελφός του Γεώργιος Γραμμένος μαζί με τα άλλα μέλη της οργάνωσης Χρήστο Γραμμένο, Σπύρο Φιλιππάτο, Κώστα και Παναγιώτη Καρατζέλη και τον 17άχρονο Δημήτρη Ξαγοράρη,

Το έτος 1935 αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολήθηκε με τη δικηγορία. Το Σεπτέμβριο του 1943 με εντολή του Στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα, χρησιμοποιώντας το δίκτυο και τις ισχυρές μυστικές διασυνδέσεις της Οργάνωσης Ε.Δ.Ε.Σ. στον κρατικό μηχανισμό, διορίζεται στο Υπουργείο Οικονομικών (με την υπ’αρίθμ. 224/15-9-1943 ΦΕΚ τ. Γ’) και τον Οκτώβρη του ιδίου έτους, αφήνει το δικηγορικό του γραφείο και το σπίτι του στο Κολωνάκι, στην οδό Ναβαρίνου αριθμός 6 στην Αθήνα, μετατίθεται και ορκίζεται ως «δόκιμος εφοριακός γραμματέας Α’ Τάξεως» με βαθμό «Υπουργικού Γραμματέα Β’ Τάξεως» στην Εφορία της Ζακύνθου, προκειμένου, με την κάλυψη αυτή να αναλάβει μυστικά την οργάνωση πυρήνων αντίστασης και στην συνέχεια την τοπική αρχηγία του Ε.Δ.Ε.Σ. Στοχεύει επίσης στην εξουδετέρωση ενός σκληρού φιλογερμανικού πυρήνα προδοτών του οποίου αρχηγός ήταν ο δωσίλογος και υπεράνω πάσης υποψίας 44άχρονος αξιωματικός της «πολεμικής διαθεσιμότητας» Ι.Κ.. Ταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού, πλαισιωμένος από τον 34άχρονο δραστηριοποιούμενο στην Αθήνα δικηγόρο με το ψευδώνυμο «Μπιτόλιο», τον 29χρονο Α.Κ,, το Δ.Κ., τον Ε.Β. και διάφορους πλιατσικολόγους και εγκληματικά στοιχεία που τους συνόδευαν, κυρίως ανήλικοι που χρησιμοποιούσαν ως εκτελεστικά όργανα στις αποφάσεις που ελάμβαναν στις μυστικές «συσκέψεις» τους στα ορεινά χωριά Άγιος Λέων, Κοιλιομένος και Καμπί, κατά τις οποίες αποφάσιζαν ή αδίστακτα ενέκριναν την θανατική εξόντωση των αποκαλουμένων από τους ίδιους «αντιστασιακών» και αντιπάλων τους.

Οι παραπάνω αρκετοί από τους οποίους ανήκουν μυστικά, για να έχουν σχετική κάλυψη και σε πολιτικές οργανώσεις, με την πλήρη ανοχή των Γερμανών, που όπως έχει αποδειχθεί, σε αρκετές περιοχές της χώρας τα μέλη των παραπάνω οργανώσεων ήταν τα μόνα που εφοδιασμένα με ειδικές ταυτότητες της Γκεστάπο, κυκλοφορούσαν ελεύθερα ακόμη και τις ώρες απαγορεύσεως της κυκλοφορίας, βαρύνονταν ήδη με πλήθος δολοφονίες, απαγωγές πολιτών και κλοπές περιουσιών (από είδη ιματισμού μέχρι είδη οικοσκευών). Την περιοχή της Ζακύνθου ο Σπύρος την γνώριζε πολύ καλά διότι εκεί είχε γεννηθεί και έζησε τα παιδικά του χρόνια όταν υπηρετούσε ο πατέρας του Κωνσταντίνος Γραμμένος του Σπυρίδωνος στην Χωροφυλακή του νησιού και εκεί επίσης ζούσε ο Νονός του και αρκετοί συγγενείς από την πλευρά της μητέρας του Αγγελικής Βεντούρη. Από την πρώτη ημέρα που έφθασε στη Ζάκυνθο ο Σπύρος εντοπίσθηκε και αργότερα προδόθηκε από τον συμπατριώτη του (Ζακυνθινό) και συνάδελφό του δικηγόρο, Π.Μ. (ή «Μπιτόλιο»), τον οποίο γνώριζε από την Αθήνα.

Την ίδια περίπου εποχή φθάνει στην βραχώδη ακτή «Βρώμη» με υποβρύχιο και μετά από συνεννόηση με τον Ηγούμενο Αρχιμανδρίτη Νεόφυτο Μαρούδα, εγκαθίσταται στην Ιερά Μονή της Αρχιεπισκοπής Σινά, μικρή συμμαχική αποστολή που αποτελούνταν από τον Λοχαγό Αριστείδη Σαρίκα (που είχε το συνθηματικό ψευδώνυμο Φλάϋ (μύγα), τον Υπολοχαγό Θεμιστοκλή Μαρίνο, τον ασυρματιστή Γεώργιο Διακογάννη και δύο ακόμη αξιωματικούς. Με σύνδεσμο έναν ιεροδιάκονο τον Δαμασκηνό Κοντόσταυλο, επισκέπτονται την Αποστολή τα μέλη του Ε.Δ.Ε.Σ. Σταμάτιος Τζίμης και Δημήτριος Σαμιώτης και συζητούν την ένωση υπό κοινή σκέπη όλων των αντιστασιακών παρατάξεων και οργανώσεων. Μετά από αυτά και με την μεσολάβηση των αμερόληπτων και μη ενταγμένων σε κάποιες οργανώσεις ζακυνθινών μονίμων αξιωματικών, Ιακώβου Στήνιου Λοχαγού του Μηχανικού και Κων/νου Μποζίκη Ανθυπολοχαγού Πεζικού και τρεις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν προκειμένου να γεφυρωθούν τα χάσματα των αντιθέσεων των σημαντικότερων οργανώσεων του νησιού Ε.Δ.Ε.Σ. (Ε.Ο.Ε.) και Ε.Α.Μ. (Ε.Λ.Α.Σ.) εν μέσω πλήθους διαφωνιών σχετικά με τον τρόπο συνεργασίας, επιτεύχθηκε τελικά κάποια συνεννόηση και την 10η Ιουνίου υπεγράφη το σχετικό πρωτόκολλο συνεργασίας.

Δυστυχώς όμως η συνεργασία αυτή δεν κράτησε παρά μόνο λίγες ημέρες, αφού δύο σημαντικά περιστατικά : Η προσπάθεια απόκρυψης από το κοινό δελτίο ειδήσεων εκπροσώπων οργανώσεων, της δίκης των κινηματιών Αξιωματικών της Μέσης Ανατολής και της απόφασης του Στρατοδικείου για τους στασιαστές, από τον Ε.Α.Μ. και τα ληφθέντα μέτρα εκ μέρους του Ε.Α.Μ. επίσης, περί αφοπλισμού όλων των ανταρτών του Ε.Δ.Ε.Σ. Κατόπιν τούτου απομακρύνθηκαν από την Μονή τα τμήματα των παραπάνω οργανώσεων, η δε συμμαχική αποστολή κατέστη σχεδόν ανενεργή προσωρινά και κατήρτισε μόνο ένα ολιγομελές Σώμα για την φρούρησή της.

Στα τέλη Απριλίου 1944 κατέφθασε στην Ζάκυνθο τμήμα της «Γκεστάπο» (Χιτλερική μυστική Αστυνομία) με Διοικητή τον Έλληνα στην καταγωγή Δελακοβία. Ο Δελακοβίας που μιλάει άπταιστα Ελληνικά έρχεται σε επαφή με διάφορους ιδιώτες. Απαιτεί εμπιστευτικές πληροφορίες για τοπικά ζητήματα τάξεως και ασφαλείας και ζητάει ακόμη από τους διάφορους τοπικούς παράγοντες να τον ενισχύσουν … οικονομικά.

Δολοπλόκος ο Δελακοβίας, καταστρέφει με διάφορα πονηρά τεχνάσματα που τορπίλιζαν εστίες της πόλης που υποπτευόταν ότι διέμεναν άτομα με εθνική συνείδηση ή σύχναζαν στελέχη του Ε.Δ.Ε.Σ., με το να πηγαίνει φανερά και φωνασκώντας να υβρίζει σε καθημερινή βάση και να κατηγορεί τους κομμουνιστές -υπό πλήρη βέβαια κάλυψη των πρακτόρων του οι οποίοι, παρακολουθούσαν και κατέγραφαν, τις αντιδράσεις του κόσμου. Αφού λ.χ. έκανε το ξύρισμά του στο Κουρείο του Ιωάννη Πατρικίου πήγαινε μετά στο Καφενείο του Χρήστου Μακρή και έπαιζε τάβλι.

Παράλληλα με στελέχη του, ενημερώνει διάφορους αγνούς ιδεολόγους αριστερούς και δεξιούς και στελέχη του Ε.Α.Μ. ότι οι περιοχές και τα άτομα που (άθελά τους) ερχόταν σε επαφή με τον ίδιο τον Δελακοβία ήταν όλοι «Γκεσταπίτες» και συνεργάτες των Γερμανών. Έτσι ήλεγχε όλες τις αντιδράσεις και συνελάμβανε κύρια νέους και αγνούς πατριώτες από όλες τις παρατάξεις, τους οποίους έκλεινε στις φυλακές, όπου εν συνεχεία τους ξυλοκοπούσαν οι Γερμανοί και τους υπέβαλαν σε πλήθος ταλαιπωρίες και μαρτύρια μέχρι να συγκεντρώσουν και άλλες πληροφορίες οι οποίες θα οδηγούσαν σε νέες συλλήψεις.

Από τα παραπάνω άτομα και κάτω από ισχυρή πίεση και εκβιασμούς εξασφάλιζε και ένα μικρό αριθμό πληροφοριοδοτών ή συνεργατών του στους οποίους χορηγούσε σχετικές άδειες κυκλοφορίας και εκείνοι με την ανοχή του προέβαιναν ως κουκουλοφόροι (ή προσωπιδοφόροι όπως αναφέρει στο βιβλίο του : «η Ζάκυνθος τα χρόνια της σκλαβιάς» ο αείμνηστος Διον. Χ. Στραβόλεμος που ως γραμματέας δικαστηρίων έζησε από κοντά τα γεγονότα και τις δίκες των δοσίλογων) σε πλήθος κλοπές, λεηλασίες, απαγωγές, ανακρίσεις και δολοφονίες.

Θα ήταν βέβαια και ίσως θα έμενε άγνωστο ακόμη μέχρι σήμερα, ποιοι και με την κάλυψη ποίων σε καθημερινή πλέον βάση προέβαιναν σε όλα τα παραπάνω, με τους Γερμανούς να κάνουν ότι «δεν ενδιαφέρονται για αυτά τα πράγματα», ενώ καταπατούσαν τρεις από τις αυστηρότερες διαταγές τους (κατοχή πυροβόλων όπλων, οπλοφορία, νυκτερινή κυκλοφορία) αν μετά τα χωριά, Γάλαρο, Πηγαδάκια, Μαχαιράδο (όπου εκτελούν στα χέρια της συζύγου του τον Αντ. Αναστ. Μαρκάτη επειδή επιχείρησε να βγάλει την προσωπίδα ενός ληστή), Ρωμήριο, Γαϊτάνι που οι κουκουλοφόροι επιχειρώντας να λεηλατήσουν ένα σπίτι, εκτελούν την οικοδέσποινα η οποία ήταν επίτοκος, την αποτυχημένη τους επίθεση στη συνέχεια στο χωριό Μουζάκι και μετά στα Λαγκαδάκια, όπου εκεί πραγματικά συγκλονίζεται το νησί όταν συμβαίνει το εξής περιστατικό : Μεγάλη ομάδα προσωπιδοφόρων επιτίθεται την νύχτα εναντίον του σπιτιού του Νικολάου Βαρβαρίγου. Ο υποψιασμένος ιδιοκτήτης που οπλοφορεί, κρύβεται μέσα στο σπίτι του και περιμένει σε ένα δωμάτιο. Την στιγμή που ο πρώτος κουκουλοφόρος πλησιάζει, τον πυροβολεί και τον φονεύει επί τόπου. Ο φόνος του επί κεφαλής ληστή προκαλεί σύγχυση στους άλλους επιτιθέμενους οι οποίοι αναγκάζονται να τραπούν σε φυγή, αφήνοντας στο σημείο τις προσωπίδες και τα υποζύγιά τους. Ο Βαρβαρίγος ειδοποιεί τον τοπικό Εισαγγελέα και από την αυτοψία που ακολούθησε και την αφαίρεση της κουκούλας διαπιστώνεται ότι, νεκρός ήταν ο Ευάγγελος Ιωάννου Κλαυδιανός ή Κοντοράσης, από το χωριό Φιολίτιο, άνθρωπος υπεράνω πάσης υποψίας, στέλεχος του Ε.Α.Μ. και ένας από τους πλέον ανεξάρτητους οικονομικά κατοίκους, ο οποίος σίγουρα δεν είχε την παραμικρή ανάγκη να μετέρχεται όλα αυτά τα μέσα και να ληστεύει τα σπίτια των απλών χωρικών. Από την αποτυχημένη εκείνη προσπάθεια και μετά την ανακάλυψη των ονομάτων και άλλων ληστών από τους παραπάνω, σταμάτησαν οι ληστείες από προσωπιδοφόρους και οι λεηλασίες στην εξοχή της Ζακύνθου. Την θέση τους πήραν εν συνεχεία, άτομα της ιδία παρατάξεως που φανερά πλέον συλλαμβάνουν και εκτελούν

Η 11η Αυγούστου, είναι συμπτωματικά η επέτειος που στην Κέρκυρα γίνονται λιτανείες και εορτάζεται το μεγάλο θαύμα απόκρουσης των Τούρκων με την βοήθεια του Αγίου Σπυρίδωνος προστάτη του νησιού. Ο Σπύρος Γραμμένος από ημέρες πριν είχε αποφασίσει και αναλάβει την πρωτοβουλία να προστατεύσει με τα όπλα και με κίνδυνο της ζωής του, σαν άγρυπνος φύλακας, τις αποθήκες αλατιού στην περιοχή «Κατοστάρι», που μετά από συμφωνία οι Γερμανοί είχαν ήδη αποφασίσει να καταστρέψουν (σχετ. η εκδοθείσα τότε από τις αρχές κατοχής «Ειδική Διαταγή» του Υπουργείου Οικονομικών, με αρίθμ. 485/7-7-1944, «περί κατεδαφίσεως και καταστροφής των αποθηκών άλατος»), διότι δεν θέλουν να αφήσουν εφόδια στα χέρια του Ε.Δ.Ε.Σ. που πλησιάζει στην περιοχή, αλλά και του ελληνικού στρατού. Παρασύρεται από τον απεσταλμένο του προαναφερόμενου προδότη «Ταγματάρχη» ΙΚ, με το ψευδώνυμο «πεπόνας» ή «μηλιάς», παγιδεύεται στην ευρισκόμενη στο κέντρο της πόλης Ταβέρνα του Τζαβέλλα όπου τρώνε μαζί και παρά την προστασία μελών της οργάνωσής του, μέσα στην Ταβέρνα, όταν αντιλαμβάνεται ότι το κατάστημα παρακολουθούν απέξω οι Γερμανοί και περικυκλωμένος αποφασίζει να αντισταθεί με το όπλο που έχει επάνω του είναι πλέον αργά. Τον πυροβολούν αυτοί οι αδίστακτοι μαύροι και κόκκινοι συνεργάτες των κατακτητών, οι οποίοι τον αφήνουν αιμόφυρτο και τελικά φεύγουν ανενόχλητοι από τους Γερμανούς.

Από την παραπάνω αδίστακτη ομάδα από το Μάιο 1944 μέχρι και τις αρχές Αυγούστου του ιδίου χρόνου έχουν προηγηθεί οι δολοφονίες του Ιωάννη Μουζάκη, του ήρωα Πιλότου του Ελληνικού Στρατού και προστάτη των Εβραίων της Ζακύνθου Κων/νου Τσιριγώτη, όπου πυροβολήθηκε εκ των όπισθεν από δύο άνανδρους κουκουλοφόρους και την κηδεία του οποίου παρακολούθησε σύσσωμη η κοινωνία της Ζακύνθου, του Δημήτρη Δουδέσκου και του Σπύρου Τσαγκαρόπουλου, καθώς και οι απαγωγές των : Ιωάννη Βούλτσου, Σκαρίνου και Λεων. Κοντακίτη. Ανάμεσα στους προαναφερόμενους άνανδρους εκτελεστές, ήταν ο θρασύδειλος νεαρός Α.Γ ο «πεπονάς» ή «μηλιάς», που φεύγοντας υπό τα όμματα και την ανοχή των Γερμανών σημαδεύει ρίχνει «επί του ασφαλούς» στον ήδη τραυματισμένο και ανυπεράσπιστο Σπύρο μια ακόμη σφαίρα, φροντίζοντας να μην τον σκοτώσει.

Οι Γερμανοί αμέσως μετά την αποχώρηση των συνεργατών τους, εισβάλουν στην ταβέρνα και συλλαμβάνουν τον ανήμπορο 31άχρονο Σπύρο, τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο της Ζακύνθου που τότε λόγω των συνεχών βομβαρδισμών είχε μεταφερθεί στο Χωριό «Καλπάδο», όπου ανακρινόμενος και φρουρούμενος, πεθαίνει, χωρίς να προδώσει την οργάνωση. Θάφτηκε από τον νονό του Χαράλαμπο Αρβανιτάκη - Κανούνο, που μαζί ανήκε επίσης στην άκρως επιτυχημένη ομάδα φυγάδευσης ή διάσωσης με φιλοξενία σε αυστηρά επιλεγμένες οικογένειες της Ζακύνθου, των Εβραίων του νησιού (από τα 300 περίπου μέλη της παραπάνω κοινότητας χάρη σ’αυτό το άρτια συντονισμένο τοπικό δίκτυο, σε αντίθεση με την Θεσσαλονίκη, την Κέρκυρα και άλλες περιοχές της Ελλάδας, ουδείς εκτελέστηκε και ουδείς παραδόθηκε στους κατακτητές). Ο τάφος του Σπύρου βρισκόταν στο κεντρικότερο σημείο του Νεκροταφείου του νησιού κοντά στους «Βεντουρήδες» τους ευγενείς προγόνους της μητέρας του της Αντζελίνας Βεντούρη που σύμφωνα με το Componimento του 1483 (συμφωνία αστών – ευγενών) από το 1574 αποτελούσαν μέλη του «Μεγάλου Συμβουλίου της Μεγαλοπρεπούς Κοινότητος Ζακύνθου». Μετά τον πόλεμο κάποιοι από τους προαναφερόμενους δοσίλογους και προδότες όπως : ο Βασάτης, ο Ι. Κούτσης, ο Π. Μποζίνης, ο Α. Κωστής, ο Δ. Κάπαρης, ο Ε. Βλασσόπουλος, ο Α. Μποζίνης, ο Β. Παπαδάτος, ο Ε. Μπελογιάννης και ο Α. Γιατράς, πέρασαν από δίκη όπου άλλοι καταδικάσθηκαν σε θάνατο και άλλοι φυλακίσθηκαν. Για την άνανδρη δολοφονία του Σπύρου Γραμμένου υπάρχει σχετική αναφορά στο βιβλίο «Η Ζάκυνθος τα χρόνια της σκλαβιάς» που από κάποιους επιτήδειους έχει σκόπιμα εξαφανισθεί από βιβλιοθήκες όπως εκείνη του Πειραιά ενώ παντού αναφέρεται στα σχετικά ευρετήρια.

Απολλώνιος ο Τυανέας

 

Απολλώνιος ο Τυανέας 



Απολλώνιος ο Τυανεύς Ο Απολλώνιος ο Τυανέας ήταν Έλληνας φιλόσοφος, (περίπου 15 - 100[1]). Υπήρξε σημαντικός νεοπυθαγόρειος που γεννήθηκε στα Τύανα της Καππαδοκίας στις αρχές του πρώτου αιώνα. Υπήρξε θερμός οπαδός της πυθαγόρειας φιλοσοφίας την οποία όχι απλώς μελέτησε με δάσκαλο τον Εύξενο της Ηράκλειας, αλλά και δεν έπαψε ποτέ να ακολουθεί τις αρχές της σε όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης ζωής του. Θεωρείται αινιγματική φυσιογνωμία, καθώς παραδίδεται από τον βιογράφο του Φιλόστρατο ότι έκανε Θαύματα και προφητείες.

Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφία
2 Παραπομπές
3 Βιβλιογραφία
4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βιογραφία Τα περισσότερα βιογραφικά στοιχεία προέρχονται από τη βιογραφία που έχει καταγραφεί από τον Φιλόστρατο και δεν θεωρούνται τελείως αντικειμενικά.
Γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στον Τύανα. Σε ηλικία 14 ετών μετέβη στην Ταρσό της Κιλικίας και μετά από δύο χρόνια στις Αιγές της Κιλικίας.
Σε ηλικία περίπου 20 ετών ξεκινά την πενταετή σιγή των Πυθαγορείων και σε ηλικία 25 ή 26 ετών πηγαίνει στην Αντιόχεια.
Γύρω στο 62 ή 63 αποφάσισε να μεταβεί στη Ρώμη παρόλο που ο Νέρωνας αντιπαθούσε τους φιλόσοφους.

http://el.wikipedia.org/wiki/

Ρυθμική γυμναστική

Λονδίνο 2012, Ρυθμική Γυμναστική στη Google και Ελληνικές συμμετοχές
11 Αυγούστου 2012, 08:29

Ρυθμική Γυμναστική στο doodle της Google σήμερα Σάββατο 11 Αυγούστου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.
Τα δύο "ο" της Google σχηματίζονται από την κορδέλα της αθλήτριας.
Η ρυθμική γυμναστική αναγνωρίσθηκε από τη Διεθνή Ομοσπονδία το 1961 και εισήχθη στο Πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων μόλις το 1984 για το Ατομικό και το 1996 για το Ομαδικό.
Στο ταε κβο ντο και τον στίβο επικεντρώνεται σήμερα, προτελευταία ημέρα των Ολυμπιακών Αγώνων, το ελληνικό ενδιαφέρον: ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης αγωνίζεται για μετάλλιο στα +80 κιλά, ενώ οι Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ, Δέσποινα Ζαπουνίδου και Σπύρος Λεμπέσης δίνουν «μάχη» στο στίβο.

«Ποδαρικό» θα μας κάνει στις 11:00 ο Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ, που αγωνίζεται στον τελικό των 50χλμ. βάδην, με τον ατομικό του χρόνο στο 3:55:13. Μεταξύ των 64 αντιπάλων του, φιγουράρουν και μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του αγωνίσματος, όπως οι Ρώσοι Μπακούλιν, Ερόκιν και Κιρντιάπκιν, ο Γάλλος Ντενίζ και οι Αυστραλοί, Ντικς, Τάλεντ και Τρίτσκι.

Στο ταπί της «Excel Arena» θα μπει στις 11:45 ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης για τα προκριματικά της κατηγορίας των +80 κιλών με πρώτο αντίπαλο τον Τούρκο Μπαχρί Τανρικουλού. Στόχος του αθλητή μας; Να επαναλάβει τον θρίαμβο της Αθήνας και του Πεκίνου και να ανέβει στο βάθρο των νικητών.

Με ατομικό ρεκόρ 1:31:08 και έχοντας απέναντι 61 αθλήτριες, η Δέσποινα Ζαπουνίδου θα πάρει μέρος στον τελικό των 20χλμ. βάδην στις 19:00. Μαζί της αγωνίζονται, μεταξύ άλλων, οι Ιταλίδες Τζιόρτζι και Ριγκάουντο, οι Γιαπωνέζες Φουκίσε και Καβασάκι, η Γερμανίδα Κραντς και οι Ισπανίδες Βάσκο και Πόβες.

Η μέρα θα κλείσει στις 21:20, οπότε και ο Σπύρος Λεμπέσης θα ρίξει το ακόντιό του στον τελικό. Με ατομικό ρεκόρ το 83.02μ. και βολή στα 82.04μ. στα προκριματικά, ο αθλητής μας έχει αποδείξει πως είναι σε καλή κατάσταση και μπορεί να αξιώσει μετάλλιο.

Star.gr

                    ------------------------------------------------------------

Ρυθμική γυμναστική
 
H ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα στο οποίο τα άτομα ή οι ομάδες των ανταγωνιστών (από 2 έως 6 άτομα) χειρίζονται ένα ή δύο κομμάτια από τα εξής αντικείμενα: σχοινί, ράβδο, στεφάνι, μπάλα, κορδέλα και ελεύθερα (χωρίς αντικείμενα, τα λεγόμενα "floor routine"). Ένας ατομικός αθλητής χειρίζεται μόνο 1 συσκευή κάθε φορά. Όταν πολλές αθλήτριες εκτελούν μια ρουτίνα μαζί σ’ ένα ανώτατο όριο δύο τύποι αντικειμένων μπορούν να χρησιμοποιούνται από την ομάδα. Ένας αθλητής μπορεί να ανταλλάξει αντικείμενο με ένα μέλος της ομάδας ανά πάσα στιγμή μέσω της ρουτίνας. Ως εκ τούτου, ένας αθλητής μπορεί να χειριστεί μέχρι και δύο διαφορετικά κομμάτια του αντικειμένου κατά την διάρκεια της παράστασης. Η ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα που συνδυάζει στοιχεία από μπαλέτο, γυμναστική, χορό, και πράξεις χειραγώγησης αντικειμένων. Νικητής είναι ο συμμετέχων που κερδίζει τους περισσότερους βαθμούς΄ καθορίζεται από μια επιτροπή κριτών για στα άλματα, στις πιρουέτες (άξονες), στις ευελιξίες, στο χειρισμό αντικειμένων, στην εκτέλεση και στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Το διοικητικό όργανο, η Fédération Internationale de Gymnastique (FIG), άλλαξε τον κώδικα των σημείων, το 2001, 2003, 2005, 2008 για να τονίσει τεχνικά στοιχεία και να μειώσει την υποκειμενικότητα των κριτών. Πριν από το 2001, κρίνονταν σε κλίμακα του 10, όπως αυτό της καλλιτεχνικής γυμναστικής. Δεν έχει αλλάξει σε 30-βάθμια κλίμακα το 2003, ένα 20-σημείο κλίμακα το 2005, και το 2008 άλλαξε πίσω στο 30. Υπάρχουν τρεις τιμές, προσθέτοντας ότι είναι τα τελευταία σημεία-τεχνικής, καλλιτεχνικής και εκτέλεσης. Η FIG επιλέγει επίσης ποια συσκευή θα χρησιμοποιηθεί σε αγώνες. Μόνο τέσσερις από τις πέντε πιθανές συσκευές κυρώνονται. Μέχρι το 2010, οι σύλλογοι δεν χρησιμοποιούνταν στο Ανώτερο επίπεδο. Για το 2011 το σχοινί θα πέσει στους ανώτερους εθνικούς, το 2012 θα πέσει στους ειδικευόμενους εθνικούς, και το 2013 θα πέσει σε αρχάριους, και θα εξακολουθεί να πέφτει με τα χρόνια σε φθίνουσα εθνική στην επαρχιακή Interclub μέχρι που τελικά θα είναι εντελώς έξω από τη ρυθμική γυμναστική. [1] Υπάρχει έντονη αντίθεση προς αυτή των οπαδών του αθλήματος σε όλο τον κόσμο.
Οι διεθνείς αγώνες χωρίζονται μεταξύ Τζούνιορς, κάτω από δεκαέξι χρόνια από τη γέννησή τους και ηλικιωμένους για τις γυναίκες δεκαέξι ετών και άνω, πάλι με βάση το έτος της γέννησής τους. Οι αθλήτριες στη Ρωσία και την Ευρώπη αρχίζουν τυπικά την κατάρτιση σε πολύ νεαρή ηλικία και στο αποκορύφωμά τους είναι συνήθως στο τέλος της εφηβείας τους (15-19), ή γύρω στα είκοσι. Τα μεγαλύτερα γεγονότα στον αθλητισμό είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, Παγκόσμια Πρωταθλήματα, και Grand-Prix Τουρνουά.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Ολυμπιακοί συμμετέχοντες
• 2 Ρυθμική γυμναστική Ανδρών
• 3 Στο δημοφιλή πολιτισμό
• 4 Δείτε επίσης:
• 5 Παραπομπές
• 6 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
  

Ανδρέας Γεωργιάδης ο Κρης

Ανδρέας Γεωργιάδης ο Κρης
( 1892- 11 Αυγούστου 1981), Ζωγράφος 

 1892 : Γεννιέται στα Χανιά. Ο πατέρας του μόλις έχει επιστρέψει στην Κρήτη, μετά από την αμνήστευσή του από καταδικαστική απόφαση της Πύλης και έχει καταφύγει στην Αθήνα στέλνοντας τους δικούς του στη Μήλο.

1896 : Ο Ανδρέας φτάνει στην Αίγυπτο μετά την πυρπόληση της πόλης των Χανίων. Στην Ισμαηλία και το Κάιρο ζει τα παιδικά του χρόνια. Δουλεύει στην αρχή στα συνεργεία του εργολάβου Β.Βερνάρδου που αναλαμβάνει διακοσμήσεις οικοδομών. Με την εμπειρία που αποκτά εργάζεται αργότερα κοντά στον ζωγράφο – διακοσμητή Orlando και στην συνέχεια στο αρχιτεκτονικό γραφείο των αδελφών Nistri, μέχρι που συμπλήρωσε τα 18 του χρόνια.

1910 : Έρχεται στη Αθήνα.

1912 : Δίνει εξετάσεις στην Σχολή Καλών Τεχνών («Σχολή Γραφικών Τεχνών» τότε) και κατατάσσεται στην τρίτη τάξη με δάσκαλο τον Γερανιώτη.

1912-13 : Πολεμά ως εθελοντής με το σώμα των Γαριβαλδίνων («Ερυθροχιτώνων»), στους Βαλκανικούς Πολέμους. Στη μάχη του Δρίσκου τραυματίζεται και χάνει το ένα του μάτι.

1914 : Ξαναρχίζει τις σπουδές του στη Σχολή για μια επταετία με δασκάλους του τους Ιακωβίδη, Ροϊλό και Βικάτο.

1922 : Παίρνει το πρώτο βραβείο του Υπουργείου Τ.Τ.Τ. στον Πανελλήνιο Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό για τη δημιουργία έργου με θέμα την Έξοδο του Μεσολογγίου.

1924 : Αποσπά το πρώτο βραβείο στον Αβερώφειο διαγωνισμό του Πολυτεχνείου και εξασφαλίζει τετραετή υποτροφία για το Παρίσι (1925 – 1929). Εκεί φοιτά στην Ecole des Beaux Arts και στις ελεύθερες Ακαδημίες Julian, Colarossi και Grande Chaumiere. Μελετά παράλληλα τα έργα των μεγάλων δασκάλων της Αναγέννησης στα μουσεία του Παρισιού, της Μαδρίτης, του Τολέδο και του Εσκοριάλ. Ταξιδεύει επίσης στις Βρυξέλες, στην Αμβέρσα και στην Γάνδη. Εκπονεί μια σειρά από εικοσιπέντε μελέτες με ελεύθερες αφομοιώσεις από τα έργα των Ριμπέρα, Καρένιο, Τισιανού, Βελάσκεθ, Ρούμπενς, Βαν Ντάικ και Ρενουάρ.

1929 : Επιστρέφει στην Ελλάδα και παρουσιάζει την πρώτη ατομική του έκθεση με σαράντα έργα στην αίθουσα «Παρνασσός». Του χορηγείται υποτροφία Ηρακλέους Βόλτου του Πανεπιστήμιου Αθηνών και συνεχίζει για τρία χρόνια τις σπουδές του πάνω στις τεχνοτροπικές και τεχνικές εξελίξεις της δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής. Μελετά τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο στο Λούβρο και στην Γκαλερία Κορσίνι.

1930 : Το έργο του «Μάνα» γίνεται δεκτό από κριτική επιτροπή ζωγράφων και παρουσιάζεται στην έκθεση του Grand Palais στο Σαλόν της χρονιάς, όπου εκθέτουν κατ’εξαίρεση και μη γάλλοι ζωγράφοι.
Φοιτά για ένα χρόνο στην Βασιλική Ακαδημία Regia Scuola per Industria Arte στην Μπολόνια και ειδικεύεται στην τεχνική της νωπογραφίας με καθηγητή τον Μάριο Ροβέρσι.

1931 : Του απονέμεται «τιμής ένεκεν» μετάλλιο και δίπλωμα για τα εκατό χρόνια της απελευθέρωσης του ελληνικού έθνους.

1933 : Ανακηρύσσεται επίτιμο μέλος της Ενώσεως Παλαιών Πολεμιστών και του δίνεται δίπλωμα για τις υπηρεσίες του προς το έθνος και την τέχνη.

1934 : Παίρνει μέρος στην Διεθνή Έκθεση της Βενετίας και μαζί με τον Δημήτριο Δήμα αποσπούν το ενδιαφέρον του κριτικού τέχνης Ούγκο Οτζέτι.

1935 : Διορίζεται, μαζί με τον Φώτη Κόντογλου, από το Υπουργείο Παιδείας, μέλος της Επιτροπής για την επισκευή και αποκατάσταση των τοιχογραφιών στην Αίθουσα Τροπαίων στα Παλιά Ανάκτορα.

1936 : Εκλέγεται από την Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών να αποστείλει έργο του στη Διεθνή Έκθεση του Σίδνεϋ της Αυστραλίας.

1938 : Διορίζεται από την ολομέλεια των καλλιτεχνικών σωματείων μέλος της Κριτικής Επιτροπής της Πανελληνίου Εκθέσεως.

1947 : Εκλέγεται καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου διδάσκει χρώμα και σύνθεση στην έδρα της ζωγραφικής μέχρι το 1961.

1957 : Συμμετέχει στην Β’ Μεσογειακή έκθεση της Αλεξάνδρειας.

1965 : Επιλέγεται πρόεδρος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου και μένει στη θέση αυτή μέχρι το 1970.

1981 : Πεθαίνει στην Αθήνα.

----------------------------------------------------------- http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2015/08/1892-11-1981.html

Ανδρέας Γεωργιάδης ο Κρης …1892 - 11 Αυγούστου 1981



O Χανιώτης ζωγράφος που τον χαρακτήρισε ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου : «…Ένας παρ’ ολίγο μοντέρνος».

Σαν σήμερα, πριν από 34 χρόνια, έφυγε από τη ζωή ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους ζωγράφους που ανέδειξε η Κρήτη. O Ανδρέας Γεωργιάδης που υπέγραφε τα έργα του ως "Κρης".

Μαθητής,του Γεωργίου Ροϊλού,του Δημήτρη Γερανιώτη,του Γεωργίου Ιακωβίδη και του Σπυρίδωνος Βικάτου στη Σχολή Καλών Τεχνών, συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι (Académie Julian και Académie de la Grande Chaumière) και στη Μπολόνια (Regia Scuola per Industria d’ Arte, 1930-1931). Δίδαξε στη Σχολή από το 1947 ώς το 1961. Υπήρξε ο κατεξοχήν θιασώτης της μεγάλης δυτικής καλλιτεχνικής παράδοσης.

Ο πατέρας του μόλις έχει επιστρέψει στην Κρήτη το 1892, μετά από την αμνήστευσή του από καταδικαστική απόφαση της Πύλης και έχει καταφύγει στην Αθήνα στέλνοντας τους δικούς του στη Μήλο.



O Εργάτης

Το 1896 ο Ανδρέας φτάνει στην Αίγυπτο μετά την πυρπόληση της πόλης των Χανίων. Στην Ισμαηλία και το Κάιρο ζει τα παιδικά του χρόνια. Δουλεύει στην αρχή στα συνεργεία του εργολάβου Β.Βερνάρδου που αναλαμβάνει διακοσμήσεις οικοδομών. Με την εμπειρία που αποκτά εργάζεται αργότερα κοντά στον ζωγράφο – διακοσμητή Orlando και στην συνέχεια στο αρχιτεκτονικό γραφείο των αδελφών Nistri, μέχρι που συμπλήρωσε τα 18 του χρόνια.

Έρχεται στη Αθήνα το 1910 και δίνει εξετάσεις στην Σχολή Καλών Τεχνών («Σχολή Γραφικών Τεχνών» τότε) και κατατάσσεται στην τρίτη τάξη με δάσκαλο τον Γερανιώτη.

Πολεμά ως εθελοντής με το σώμα των Γαριβαλδίνων («Ερυθροχιτώνων»), στους Βαλκανικούς Πολέμους.

Στη μάχη του Δρίσκου τραυματίζεται και χάνει το ένα του μάτι.



οι δύο φιλοι, 1950

Ξαναρχίζει τις σπουδές του στη Σχολή το 1914 για μια επταετία με δασκάλους του τους Ιακωβίδη, Ροϊλό και Βικάτο. Παίρνει το πρώτο βραβείο του Υπουργείου Τ.Τ.Τ. το 1922 στον Πανελλήνιο Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό για τη δημιουργία έργου με θέμα την Έξοδο του Μεσολογγίου.

Αποσπά το πρώτο βραβείο στον Αβερώφειο διαγωνισμό του Πολυτεχνείου και εξασφαλίζει τετραετή υποτροφία για το Παρίσι (1925 – 1929). Εκεί φοιτά στην Ecole des Beaux Arts και στις ελεύθερες Ακαδημίες Julian, Colarossi και Grande Chaumiere. Μελετά παράλληλα τα έργα των μεγάλων δασκάλων της Αναγέννησης στα μουσεία του Παρισιού, της Μαδρίτης, του Τολέδο και του Εσκοριάλ. Ταξιδεύει επίσης στις Βρυξέλες, στην Αμβέρσα και στην Γάνδη. Εκπονεί μια σειρά από εικοσιπέντε μελέτες με ελεύθερες αφομοιώσεις από τα έργα των Ριμπέρα, Καρένιο, Τισιανού, Βελάσκεθ, Ρούμπενς, Βαν Ντάικ και Ρενουάρ.

Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1929 και παρουσιάζει την πρώτη ατομική του έκθεση με σαράντα έργα στην αίθουσα «Παρνασσός». Του χορηγείται υποτροφία Ηρακλέους Βόλτου του Πανεπιστήμιου Αθηνών και συνεχίζει για τρία χρόνια τις σπουδές του πάνω στις τεχνοτροπικές και τεχνικές εξελίξεις της δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής. Μελετά τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο στο Λούβρο και στην Γκαλερία Κορσίνι.


Μάνα

Το έργο του «Μάνα» γίνεται δεκτό από κριτική επιτροπή ζωγράφων και παρουσιάζεται στην έκθεση του Grand Palais στο Σαλόν της χρονιάς, όπου εκθέτουν κατ’εξαίρεση και μη γάλλοι ζωγράφοι. Φοιτά για ένα χρόνο στην Βασιλική Ακαδημία Regia Scuola per Industria Arte στην Μπολόνια και ειδικεύεται στην τεχνική της νωπογραφίας με καθηγητή τον Μάριο Ροβέρσι.

Του απονέμεται «τιμής ένεκεν» μετάλλιο και δίπλωμα για τα εκατό χρόνια της απελευθέρωσης του ελληνικού έθνους το 1931. Ανακηρύσσεται επίτιμο μέλος της Ενώσεως Παλαιών Πολεμιστών και του δίνεται δίπλωμα για τις υπηρεσίες του προς το έθνος και την τέχνη. Το 1934 παίρνει μέρος στην Διεθνή Έκθεση της Βενετίας και μαζί με τον Δημήτριο Δήμα αποσπούν το ενδιαφέρον του κριτικού τέχνης Ούγκο Οτζέτι.

Το 1935 διορίζεται, μαζί με τον Φώτη Κόντογλου, από το Υπουργείο Παιδείας, μέλος της Επιτροπής για την επισκευή και αποκατάσταση των τοιχογραφιών στην Αίθουσα Τροπαίων στα Παλιά Ανάκτορα. Εκλέγεται από την Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών να αποστείλει έργο του στη Διεθνή Έκθεση του Σίδνεϋ της Αυστραλίας.

Διορίζεται από την ολομέλεια των καλλιτεχνικών σωματείων μέλος της Κριτικής Επιτροπής της Πανελληνίου Εκθέσεως και το 1947 εκλέγεται καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου διδάσκει χρώμα και σύνθεση στην έδρα της ζωγραφικής μέχρι το 1961.Το 1965 επιλέγεται πρόεδρος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου και μένει στη θέση αυτή μέχρι το 1970.



«…Ο Ανδρέας Γεωργιάδης ο Κρης, ή Ανδρέας ο Κρης όπως συνήθιζε να υπογράφει τα έργα του, γεννήθηκε στα Χανιά το 1892 και πέθανε στην Αθήνα το 1981. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1914-1923) και κατόπιν με υποτροφία του Πολυτεχνείου Αθηνών στο Παρίσι (1924-1929). Από τότε ταξίδεψε συστηματικά στην Ισπανία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία και στην Ιταλία,μελετώντας και αναπαράγοντας τα έργα των μεγάλων ζωγράφων της Ευρώπης. Εξελέγη καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών το 1947, εξέθεσε τα έργα του τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό αποσπώντας θετικές κριτικές και δραστηριοποιήθηκε επίσης στο Καλλιτεχνικό Επιμελητήριο ως πρόεδρός του ενώ έγραφε και θεωρητικά κείμενα για την τέχνη της εποχής του. Το γεγονός ότι ο Γεωργιάδης υπήρξε ιδρυτικό και δραστήριο μέλος της« Ομάδας Ακαδημαϊκών Ζωγράφων», που ιδρύθηκε το 1937 και υποστήριξε την αναπαραστατική τέχνη, μαζί με τους Σ. Βικάτο, Α. Γεραλή, Γ. Προκοπίου,Κ. Αρτέμη, Σ. Παπαναγιώτου, Π. Λύτρα, Δ. Πελεκάση και Α. Χριστοφή,88 συνέβαλε ενδεχομένως στην κατάταξή του από πολλούς σύγχρονους Έλληνες ιστορικούς τέχνης στις τάξεις των ακαδημαϊκών ζωγράφων συντηρητικών τάσεων με πίστη στην παράδοση και στις κλασικές αξίες της ζωγραφικής.

Πράγματι, ο Γεωργιάδης δουλεύει προσωπογραφίες, νεκρές φύσεις και ιστορικές σκηνές με μεγάλη εμβρίθεια, κάνοντας αναφορές σε μεγάλες μορφές της παραδοσιακής Ευρωπαϊκής ζωγραφικής. Παρά την αγάπη και τη φιλοπατρία με την οποία αποτυπώνει θέματα από την ελληνική ιστορία, η έννοια της παράδοσης που επαγγέλλεται δεν είναι γεωγραφικά περιορισμένη στα όρια της ελληνικής επικράτειας, όπως στην περίπτωση του Φώτη Κόντογλου, μια και φαίνεται πως διαπνεόταν από την πεποίθηση ότι ο Ευρωπαϊκός ανθρωπισμός είναι ουσιαστικά ελληνοκεντρικός από τη σκοπιά της καταγωγικής του προέλευσης.



Είναι επίσης αποκαλυπτικό το γεγονός, το οποίο δεν έχει προσεχθεί όσο του αξίζει, ότι ο Γεωργιάδης δεν εμπνέεται από τις κλασικές αξίες της Ιταλικής Αναγέννησης αλλά ούτε από το κληροδότημα της κλασικής ή νεοκλασικής ορθολογιστικής ζωγραφικής του τύπου του Πουσέν. Οι επίμονες αναφορές του είναι στους Τισιάνο, Γκρέκο, Ρέμπραντ, Χαλς, Βελάσκεθ,Ντελακρουά, Ανγκρ, Κουρμπέ, Μανέ, Πισαρό, Κορό και Ρενουάρ. Οι αναφορές αυτές, οι οποίες αναγνωρίζονται στην ίδια τη ζωγραφική του πρακτική,τόσο στη χειρονομιακή αλλά και απόλυτα ελεγχόμενη πινελιά, στην πληθωρική αλλά συγκροτημένη και ζυγισμένη σύνθεση, όσο και στην πλούσια χρωματική και τονική γκάμα, θεσπίζουν μιαν αμφίσημη σχέση με τις αξίες της κλασικής παράδοσης, ειδικά όταν αυτές εννοηθούν με αυστηρό τρόπο και αναφορικά με την Ιταλική Αναγέννηση και τα ρεύματα του κλασικισμού και νεοκλασικισμού του 18ου και 19ου αιώνα. Το παραπάνω σε συνδυασμό με τη συστηματική κριτική που διατυπώνει στα κείμενά του για την καταλυτική επέλαση του μοντερνισμού και τις δυσμενείς αναφορές του σε ζωγράφους όπως οφορών των ζωγράφων και των σχολών από τις οποίες εμπνέεται. Η απόπειρά του να επωμιστεί τη συνολική υπεράσπιση της ζωγραφικής σε μια εποχή που η πρωτοκαθεδρία της απειλείται, τον οδηγεί σε μια εκλεκτικιστική και συγκρητική αντιμετώπισή της από επάλξεις οι οποίες αργότερα, τη δεκαετία του 1980, θα καταληφθούν από τους μεταμοντέρνους υπερασπιστές της. Έτσι εξηγείται και ο επιτυχημένος χαρακτηρισμός που ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου προφητικά του απέδωσε το 1929 επισημαίνοντας στην κριτική του το παράδοξο των πηγών του: «ένας παρ’ ολίγο μοντέρνος». Επομένως το έργο του Γεωργιάδη δεν είναι συντηρητικό, διότι δεν υπακούει στα κελεύσματα της εποχής του αλλά έχει την τραγικότητα κάποιου που τολμά να ορθώσει το ανάστημά του ενάντια σε αυτά.



Ούτε ακαδημαϊκό είναι, με τις έννοιες του ψυχρού, τυποποιημένου, στείρου και ψεύτικου, διότι διέπεται από μια ζέση και ένα πάθος που τολμά ένα μεγαλεπήβολο συγκερασμό ρευμάτων και τεχνικών κι έχει γι’ αυτό μιαν αλήθεια, όπως αποδεικνύουν αφενός η τροπή που πήραν τα πράγματα προς το τέλος του εικοστού αιώνα, αφετέρου η μαρτυρία των πολυάριθμων μαθητών του…»*


ΠΗΓΕΣ:

*Το παραπάνω κείμενο είναι από το βιβλίο της Ντενιζ Χλόης Αλεβίζου : Η Κρήτη των Καλλιτεχνών 19ος - 20ος αιώνας, Αγιογραφία - Ζωγραφική - Γλυπτική, εκδ. Δοκιμάκης.

desiris

nikias.gr
politeianet.gr

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 11 Αυγούστου 2015 :http://www.cretalive.gr/history

Ανδρέας Β. Γεωργιάδης

 

11 Αυγούστου 1981  πέθανε: Ανδρέας Β. Γεωργιάδης Έλληνας ζωγράφος

Ο Ανδρέας Β. Γεωργιάδης, γνωστός και ως ο Κρης (Νοέμβριος 1892 - 11 Αυγούστου 1981[2]) ήταν Έλληνας ζωγράφος και ομότιμος καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, όπου δίδαξε από το 1947 έως το 1961.
Βιογραφία

Γεννήθηκε στα Χανιά και το 1912 πήγε στην Αθήνα, όπου σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Όταν ξέσπασαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι κατατάχθηκε και πολέμησε στη Μακεδονία και στην Ήπειρο όπου τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να χάσει το ένα του μάτι. Για τη δράση του στο μέτωπο των μαχών τιμήθηκε με μετάλλιο. Το 1916 επέστρεψε στην πρωτεύουσα, συνεχίζοντας τις σπουδές του στο πλευρό μεγάλων δασκάλων, όπως ο Γεώργιος Ροϊλός και ο Γεώργιος Ιακωβίδης.

Με υποτροφία σπούδασε και στη Γαλλία και μετά στην Ισπανία, στο Βέλγιο και στη Γερμανία. Έλαβε μέρος σε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο του πανελλήνιου διαγωνισμού ζωγραφικής για το έργο του "Έξοδος Μεσολογγίου" (1922), με το Αβερώφειο βραβείο του ΕΜΠ (1924), το Βόλτειο Α΄Βραβείο του Πανεπιστημίου Αθηνών (1928) και με το βραβείο της Πανελλήνιας Έκθεσης Ζωγραφικής (1937). Το 1937 συμμετείχε μαζί με καλλιτέχνες όπως ο Απόστολος Γεραλής, ο Γεώργιος Προκοπίου και ο Σπυρίδων Βικάτος στην κίνηση των Ακαδημαϊκών ζωγράφων και μεταπολεμικά υπήρξε ένα από πιο δραστήρια στελέχη του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.

Το 1947 εξελέγη καθηγητής στην ΑΣΚΤ. Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονται καλλιτέχνες όπως ο Σπύρος Βασιλείου, ο Ράλλης Κοψίδης, ο Δημήτρης Περδικίδης, ο Πάρις Πρέκας, ο Κωνσταντίνος Κοντογιάννης και η Χρύσα Ρωμανού. Συνήθιζε να υπογράφει τα έργα του με το όνομα "Κρης". Πέθανε στην Αθήνα το 1981.

Tα μυστικά των μοντέλων για γρήγορη απώλεια λίπους

κάπου στη θέρισσο (φ.Μ.Κυμάκη)

Γιατί θέλουμε να χάνουμε λίπος και όχι μυϊκή μάζα..

Επιχείρηση αδυνάτισμα. Μήνας Μάρτιος. Δεν είναι τυχαίο που πάω στο γυμναστήριο και δεν υπάρχει ούτε ένας διάδρομος ελεύθερος, τη στιγμή που πριν κανένα δίμηνο επέλεγα και ποια θέση προτιμώ. Οι εξαντλητικές δίαιτες είναι απαγορευμένες.
Μην περιμένετε να αποκτήσετε ένα υγιές και όμορφο σώμα, με το να μην τρώτε απολύτως τίποτα. Δε λέω θα αδυνατίσετε. Για πόσο όμως νομίζετε θα το διατηρήσετε; Όχι, για πολύ σας το υπογράφω, καθώς ο οργανισμός σας θα αντιδράσει. Επιπλέον, το να μην τρώτε δεν είναι υγιές και αυτό θα έχει αντίκτυπο στο σώμα σας. Η εικόνα του δε θα είναι αυτή που επιθυμείτε, αφού το σώμα θα είναι χαλαρό και αδύναμο.

Ποια είναι, λοιπόν, τα tips των μοντέλων για απώλεια λίπους και όχι μυικής μάζας; Τι κάνουν για να βγουν στα catwalks όσο πιο hot γίνεται;

1. Πολλά μικρά γεύματα. Το έχουμε τονίσει. Κάθε τρεις ώρες θα πρέπει να λαμβάνετε μια υγιεινή τροφή. Πάρτε μαζί σας σνακ τύπου φρούτα, κριτσίνια ολικής άλεσης, μπάρες δημητριακών και ξεγελάστε την πείνα σας

2. Επιλέξτε πρωτεΐνη. Μια super επιλογή για μεσημεριανό είναι το ψητό κοτόπουλο με βραστά λαχανικά ή σαλάτα. Μην περιμένετε να μειώσετε το λίπος στο σώμα σας, τρώγοντας σουφλέ και burgers.

3. Πίνετε πολύ νερό και πράσινο τσάι. Η ενυδάτωση είναι το παν. Το πράσινο τσάι βοηθάει στην αποβολή των τοξίνων από τον οργανισμό σας

4. Κάθε πρωί πριν πάρετε το πρωινό σας, πιείτε χλιαρό νερό με λεμόνι. Βοηθάει πολύ στην αποτοξίνωση

5. Φάτε πλούσιο πρωινό. Είναι το κυριότερο γεύμα της ημέρας όσο και αν σας φαίνεται αστείο. Σας κρατάει χορτάτους και σας δίνει ενέργεια. Επιλέξτε δημητριακά πλούσια σε φυτικές ίνες και φυσικά μην ξεχνάτε να πίνετε γάλα με λίγα λιπαρά


6. Μην ξεχνάτε να λαμβάνετε 5 μερίδες φρούτων και λαχανικών ανά μέρα. Είναι πλούσια σε βιταμίνες και αντιοξειδωτικά. Επιπροσθέτως, θα νιώσετε ένα αίσθημα κορεσμού. Τι σημαίνει αυτό; Μικρότερη τάση για διατροφικές ατασθαλίες

7. Όταν σας έρχεται η τάση για γλυκό, φάτε φρούτο, γιαούρτι με κομματάκια φρούτων ή ένα ζελέ light. Θα ξεγελαστείτε

8. Το βράδυ προτιμήστε μια σαλάτα, μια ελαφριά σούπα ή ένα γιαούρτι. Μην τρώτε λιπαρές τροφές

9. Ασκηθείτε. Βγείτε για περπάτημα. Κάνετε ποδήλατο. Πηγαίνετε για χορό, zumba, yoga, pilates. Αν πάλι αγαπάτε το νερό, η κολύμβηση είναι ιδανική επιλογή για τέλεια εκγύμναση όλου του σώματος. Επιπλέον, μην ξεχνάτε, αν έχετε διάδρομο ή όσοι πάτε γυμναστήριο, να ακολουθείτε το εξής tip: Τρέξιμο 5 λεπτά, γρήγορο περπάτημα άλλα 5 λεπτά, για όσα σετ αντέχετε. Θα ενεργοποιήσετε τον μεταβολισμό σας και θα δείτε super αποτελέσματα. Τέλος, μην ξεχνάτε να κάνετε ασκήσεις με λάστιχα και βάρη, τα οποία ευνοούν στο κάψιμο λίπους

10. Κοιμηθείτε νωρίς: Όσο πιο αργά κοιμάστε, τόσο πιο μεγάλος κίνδυνος υπάρχει για ατασθαλίες. Κοιμηθείτε νωρίς και ξυπνήστε με άδειο στομάχι το πρωί να απολαύσετε ένα καλό πρωινό

queen.gr