10 Αυγούστου 1881 πέθανε:Σπυρίδων Ζαμπέλιος Έλληνας ιστορικός
Ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος (Λευκάδα 1815- Ελβετία, ή Λιβόρνο Ιταλίας 10 Αυγούστου 1881) ήταν Έλληνας ιστορικός Ερευνητής, Συγγραφέας, Φιλόλογος και λογοτέχνης. Χαρακτηρίστηκε ο πρώτος θεωρητικός της ιστορικής ενότητας αρχαίου, μεσαιωνικού και νεότερου Ελληνισμού και μαζί με τον Κ. Παπαρρηγόπουλο αποτελούν τους "Διόσκουρους" της ελληνικής ιστοριογραφίας του 19ου αιώνα οι οποίοι αντιμετώπισαν με επιστημονικά επιχειρήματα τη θεωρία περί φυλετικής ασυνέχειας των νεοελλήνων, που διατύπωσε το 1830 ο Αυστριακός ιστορικός Jacob Philipp Fallmerayer, μυθιστοριογράφος και λογοτέχνης, γεννήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1815, ή το 1813 σύμφωνα με την μελέτη του Άριστου Καμπάνη, στο νησί της Λευκάδος και πέθανε στις 10 Αυγούστου 1881 στην πόλη Ζουνκ της Ελβετίας .
Η ζωή του
Γεννήθηκε στη Λευκάδα, από εύπορη και αριστοκρατική οικογένεια, απώτερης ιταλικής καταγωγής. Ο πατέρας του, Ιωάννης Ζαμπέλιος, ήταν δικαστικός, λόγιος, δραματικός ποιητής και δραματουργός και οι προγονικές του οικογένειες είχαν διακριθεί στην πολιτική και πνευματική ζωή της Επτανήσου, ως διδάσκαλοι και ιερείς. Παππούς του ήταν ο Ζαχαρίας Ζαμπέλιος, που τιμήθηκε με ανώτατα αξιώματα της Ιονίου Πολιτείας, θείος του ο Φήλιξ, πρόεδρος της Επτανησιακής Γερουσίας, ενώ ένας άπο τους προγόνους του, ο Νεκτάριος Ζαμπέλιος είχε διακριθεί στα γράμματα..Ο παππούς του από τη μητέρα του, ο Δημήτριος Πετριτσόπουλος, είχε διατελέσει πρόεδρος της Επτανησιακής Βουλής το 1803 και εξάσκησε ανώτερα κρατικά πόστα στην Κεφαλονιά το 1804, στη Λευκάδα το 1806 και το 1810, όπου είχε γίνει σύμβουλος του Άγγλου κυβερνήτη, του περίφημου Love. Ο Σπυρίδων παρακολούθησε τη στοιχειώδη εκπαίδευση στην Λευκάδα με δασκάλους τον Αθανάσιο Ψαλίδα, διευθυντή του Σχολείου της πόλεως και τον Vincenzo Nannoucci, υπομνηματιστή του Dante και συνθέτη τραγουδιών σέ λαϊκή γλώσσα.και στην συνέχεια το 1883 φοίτησε στο Νομικό Τμήμα της Ιονίου Ακαδημίας της Κέρκυρας όπου και γνωρίστηκε με τον Διονύσιο Σολωμό αλλά και με τον Ανδρέα Κάλβο. Όταν αποφοίτησε από την Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας μετέβη στην Ιταλία, όπου συνέχισε τις σπουδές του στη Νομικά στα Πανεπιστήμια της Μπολόνια και της Πίζας στο οποίο και αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ. Η γνωριμία του με τον μεσαιωνολόγο Ανδρέα Μουστοξύδη τον ώθησε στη μελέτη μεσαιωνικών και γλωσσολογικών χειρογράφων στις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες της Ευρώπης αλλά και στην Τουρκία. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του ταξίδεψε σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και στην Γερμανία, όπου στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης παρακολούθησε παραδόσεις μαθημάτων του Hegel, από τον οποίο επηρεάστηκε, καθώς και στην Μεγάλη Βρετανία.Τελικά εγκαταστάθηκε στο Λιβόρνο της Ιταλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1845 και έμεινε στην Κέρκυρα. όπου κατέλαβε διάφορες θέσεις και δημοσίευσε ανώνυμα το ποίημα Η ύστερη νυχτιά του καταδίκου (1845), διάφορα ερωτικά ποιήματα και τη μελέτη Άσματα δημοτικά της Ελλάδος (1852). Στη συνέχεια έφυγε ξανά για την Ευρώπη για νέες μελέτες και επέστρεψε το 1856, λόγω του θανάτου του πατέρα του. Εντάχθηκε στην πολιτική παράταξη των Μεταρρυθμιστών που υποστήριζαν τις απόψεις των Άγγλων , συνεργάστηκε με τα έντυπά τους την εφημερίδα του Μουστοξύδη Το Μέλλον και την Κερκυραϊκή πολιτική εφημερίδα Πατρίς του Βραΐλα και στις εκλογές του 1850 υπέβαλε υποψηφιότητα με την παράταξη και εξελέγη βουλευτής Λευκάδας στην πρώτη Βουλή [Θ Βουλή] των Επτανήσων θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1852 . Μετά τη διάλυση της Ιονίου Βουλής το 1851, ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, στην Ιταλία, Λιβόρνο, Πίζα, Ρώμη, αλλά και στην Αθήνα, ενώ στη συνέχεια έφυγε ξανά για την Ευρώπη για νέες μελέτες και επέστρεψε το 1856, λόγω του θανάτου του πατέρα του. Αποσύρθηκε από την πολιτική ταξίδεψε στην Αθήνα στην ιταλία και εγκαταστάθηκε σε μια επαρχιακή έπαυλη στο Λιβόρνο για δέκα χρόνια.
Το 1857 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με τη σύζυγό του Λουκία και δημοσίευσε την ιστορική μελέτη Αι βυζαντιναί μελέται. Περί πηγών της ελληνικής εθνότητος, στην οποία υπο στήριξε την ενότητα του αρχαίου και σύγχρονου ελληνισμού με συνδετικό κρίκο το Βυζάντιο. Τα χρόνια εκείνα άρχισε και το συγγραφικό του έργο που κάλυπτε κυρίως ιστορικά θέματα, με υλικό που είχε συγκεντρώσει από τα ταξίδια του στην Ευρώπη αλλά και στην Τουρκία. Το 1852 δημοσίευσε έκδοση ελληνικών δημοτικών τραγουδιών, Άσματα Δημοτικά της Ελλάδος. Εκδοθέντα μετά μελέτης ιστορικής περί Μεσαιωνικού Ελληνισμού. Στην εκτενή εισαγωγή διατύπωσε την άποψη για την ενότητα του ελληνισμού από την αρχαιότητα μέχρι την σύγχρονη εποχή και εισηγήθηκε την τριμερή διαίρεση της ελληνικής ιστορίας σε αρχαία, μεσαιωνική και νέα. Αποτέλεσμα του ενδιαφέροντός του για την μεσαιωνική ιστορία ήταν και το επόμενο μεγάλο έργο του, Βυζαντιναί Μελέται. Περί πηγών Νεοελληνικής Εθνότητος από Η΄ άχρι Ι΄ εκατονταετηρίδος μ.Χ. (1857). Το 1859 δημοσίευσε το φυλλάδιο Καθίδρυσις Πατριαρχείου εν Ρωσία. Στην περίοδο 1859-1860 τοποθετείται επίσης η σημαντική για την ιστορία της νεοελληνικής κριτικής διαμάχη Ζαμπελίου - Πολυλά. Ο Ζαμπέλιος δημοσίευσε το φυλλάδιο Πόθεν η κοινή λέξις τραγουδώ, με αφορμή την έκδοση των Ευρισκομένων του Σολωμού από τον Πολυλά, υποστηρίζοντας τον ελεγειακό χαρακτήρα των έργων της ώριμης περιόδου του Σολωμού. Η άποψή του ανασκευάστηκε από τον Πολυλά στο φυλλάδιο Πόθεν η μυστικοφοβία του κ.Σ.Ζαμπελίου (Κέρκυρα 1860) [Για τα κείμενα της διαμάχης). Τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε και με την λογοτεχνία, σε επίπεδο κριτικής, με το κείμενο Πόθεν η κοινή λέξις τραγουδώ; Σκέψεις περί ελληνικής ποιήσεως, που αναφερόταν στην ποιητική του σολωμικού έργου υποστηρίζοντας τον ελεγειακό χαρακτήρα των έργων της ώριμης περιόδου του Σολωμού , αλλά και ως λογοτέχνης, με τα ιστορικά μυθιστορηματικά έργα Ιστορικά Σκηνογραφήματα (1860) και τους Κρητικούς Γάμους (1871) με αφορμή της ιστορικές περιπέτειες της Κρήτης. με υποθέσεις από την ιστορία της Ενετοκρατίας στο νησί. Το 1864 δημοσίευσε στην Αθήνα τη γλωσσολογική μελέτη Ιταλοελληνικά. Δημοσίευσε επίσης το ιταλόφωνο μυθιστόρημα Αναμνήσεις μοναχής. Προς το τέλος της ζωής του ξεκίνησε να γράφει ένα ετυμολογικό ελληνικό λεξικό, του οποίου το πρώτο μέρος εκδόθηκε στο Παρίσι το 1879 με τίτλο Parlers Grecs Et Romains[Μιλώντας Ελληνικά και Ρωμαϊκά].
Προς το τέλος της ζωής του (1870) ταξίδεψε στην Ιταλία και εγκαταστάθηκε σε μια επαρχιακή έπαυλη στο ιδιόκτητο κτήμα του στο Antignano κοντά στο Λιβόρνο της Ιταλίας για 10 ολόκληρα χρόνια, απ' όπου κάνει συχνά ταξίδια ανάμεσα Λιβόρνο και Ταυρίνο, ανάμεσα στην Ιταλία και την Ελβετία. Πέθανε κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού του στο Ζουνκ της Ελβετίας το 1881. Κατέλιπε την περιουσία του σε Κρητικά ιδρύματα και στην κοινότητα του Λιβόρνο.
August 10, 1881 died: Spyridon Zampelios Greek historian Spyridon Zampelios (Lefkada 1815 - Switzerland, or Livorno, Italy August 10, 1881) was a Greek historical researcher, author, philologist and writer. He was characterized as the first theoretician of the historical unity of ancient, medieval and modern Hellenism and together with K. Paparrigopoulos are the "Dioskouros" of Greek historiography of the 19th century who confronted with scientific arguments the theory of racial discontinuity of the modern Greeks, formulated in 1830 by Austrian historian Jacob Philipp Fallmerayer, novelist and writer, was born on September 1, 1815, or in 1813 according to the study of Aristos Kampanis, on the island of Lefkada and died on August 10, 1881 in the city of Zunk, Switzerland. His life He was born in Lefkada, from a wealthy and aristocratic family, of distant Italian origin. His father, Ioannis Zampelios, was a judge, scholar, dramatic poet and dramatist and his ancestral families had distinguished themselves in the political and spiritual life of Iptanissos, as teachers and priests. His grandfather was Zacharias Zampelios, who was honored with the highest offices of the Ionian State, his uncle Felix, president of the Ionian Senate, while one of his ancestors, Nektarios Zampelios, was distinguished in letters.. His maternal grandfather, Dimitrios Petritsopoulos, had been the president of the Heptanese Parliament in 1803 and held senior government posts in Kefalonia in 1804, in Lefkada in 1806 and 1810, where he had become an adviser to the English governor, the famous Love. Spyridon attended elementary education in Lefkada with teachers Athanasios Psalidas, director of the town school and Vincenzo Nannoucci, Dante's memorizer and composer of songs in popular language. and then in 1883 he studied at the Law Department of the Ionian Academy of Corfu where he he met Dionysios Solomos and also Andreas Kalvos. After graduating from the Ionian Academy of Corfu, he went to Italy, where he continued his studies in Law at the Universities of Bologna and Pisa, where he was awarded an honorary doctorate. His acquaintance with the medievalist Andreas Moustoxidis prompted him to study medieval and linguistic manuscripts in the largest libraries in Europe as well as in Turkey. After completing his studies, he traveled to various European countries, including Germany, where at the University of Heidelberg he attended lectures by Hegel, by whom he was influenced, as well as Great Britain. He finally settled in Livorno, Italy. He returned to Greece in 1845 and stayed in Corfu. where he occupied various positions and published anonymously the poem The Last Night of the Condemned (1845), various love poems and the study Asmata demonitika tis Ellados (1852). He then left again for Europe for new studies and returned in 1856, due to the death of his father. He joined the political faction of the Reformers who supported the views of the English, cooperated with their publications Moustoxydis's newspaper To Mellon and the Corfu political newspaper Patris tou Braila and in the elections of 1850 he submitted a candidacy with the faction and was elected a deputy of Lefkada in the first Parliament [ Th Parliament] of Iptani, a position in which he remained until 1852. After the dissolution of the Ionian Parliament in 1851, he traveled to Constantinople, Italy, Livorno, Pisa, Rome, but also to Athens, and then left again for Europe for new studies and returned in 1856, due to the death of his father. He retired from politics, traveled to Athens in Italy and settled in a country house in Livorno for ten years. In 1857 he settled in Athens with his wife Loukia and published the historical study Ai byzantinai meletai. On the sources of Greek ethnicity, in which he supported the unity of ancient and modern Hellenism with Byzantium as a connecting link. In those years, he also began his writing work, which mainly covered historical topics, with material he had gathered from his travels in Europe and Turkey. In 1852 he published an edition of Greek folk songs, Folk Songs of Greece. Published after a historical study of Medieval Hellenism. In the extensive introduction he formulated the view on the unity of Hellenism from antiquity to the modern era and proposed the tripartite division of Greek history into ancient, medieval and modern. The result of his interest in medieval history was his next major work, Byzantine Studies. On sources of Neohellenic Ethnicity from the 8th century to the 1st centenary AD. (1857). In 1859 he published the pamphlet Establishment of a Patriarchate in Russia. In the period 1859-1860 is also placed the important for the history of modern Greek criticism dispute between Zambeliou and Polylas. ZamPelios published the pamphlet Pothen ii koina lexis singgo, on the occasion of Polylas' publication of the Foundings of Solomon, supporting the elegiac character of the works of Solomon's mature period. His opinion was reconstructed by Polylas in the pamphlet Pothen ii mystikofobia by K.S. Zambeliou (Corfu 1860) [For the texts of the controversy). In the following years, he also dealt with literature, at the level of criticism, with the text Pothen ii koina lexis singgo? Thoughts on Greek poetry, which referred to the poetics of Solomon's work supporting the elegiac character of the works of Solomon's mature period, but also as a writer, with the historical fiction works Historical Scenes (1860) and Cretan Weddings (1871) on the occasion of the historical adventures of Crete. with cases from the history of the Venetian occupation on the island. In 1864 he published in Athens the linguistic study Italian-Greek. He also published the Italian-language novel Memoirs of a Nun. Towards the end of his life he began writing an etymological Greek dictionary, the first part of which was published in Paris in 1879 under the title Parlers Grecs Et Romains [Speaking Greek and Romans]. Towards the end of his life (1870) he traveled to Italy and settled in a country house on his private estate at Antignano near Livorno, Italy for a full 10 years, from where he made frequent trips between Livorno and Taurino, between Italy and Switzerland. He died during a trip to Zunk, Switzerland in 1881. He bequeathed his fortune to Cretan institutions and the community of Livorno.
