Σίρλεϊ Τζάκσον

8 Αυγούστου 1965  πέθανε: Σίρλεϊ Τζάκσον Αμερικανίδα συγγραφέας

Η Σίρλεϊ Χ. Τζάκσον (Shirley Hardie Jackson, 14 Δεκεμβρίου 1916 – 8 Αυγούστου 1965) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας.

Είναι γνωστή για το διήγημα «Το Λαχείο» (1948), το οποίο αποκαλύπτει ένα σκοτεινό μυστικό σε ένα αμερικανικό χωριό, και για Το Haunting of Hill House (1959), το οποίο θεωρείται ως μία από τις καλύτερες ιστορίες φαντασμάτων που γράφτηκαν ποτέ.

Βιογραφία

Αν και η Τζάκσον ισχυριζόταν ότι είχε γεννηθεί το 1919, ώστε να εμφανίζεται νεότερη από τον σύζυγό της, τα έγγραφα φανερώνουν ότι γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο τον Δεκέμβριο του 1916.[16] Γονείς της ήταν οι Λέσλι και Τζεραλντίν Τζάκσον, που ζούσαν στο καλό προάστιο Μπέρλινγκεϊμ, το οποίο η συγγραφέας αναφέρει στο πρώτο της μυθιστόρημα, το The Road Through the Wall (1948). Η σχέση της με τη μητέρα της, η οποία μπορούσε να ανιχνεύσει στους προγόνους της τον ήρωα της Επαναστάσεως στρατηγό Ναθαναήλ Γκρην[17], ήταν δύσκολη και από παιδί περνούσε πολύ χρόνο γράφοντας, προς μεγάλη στενοχώρια της μητέρας της. Το βάρος της ως έφηβης παρουσίαζε αυξομειώσεις, γεγονός που της προκαλούσε έλλειψη αυτοπεποίθησης. Μετά τη μετακόμιση της οικογένειας στο Ρότσεστερ (Νέα Υόρκη), η Σίρλεϊ φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ.[18] Δεν ήταν ευχαριστημένη από τα μαθήματά της εκεί και οι καθηγητές της συχνά έκριναν αυστηρά τα γραπτά της. Μετεγγράφηκε έτσι στο Πανεπιστήμιο του Σύρακιουζ, όπου ευδοκίμησε δημιουργικά και κοινωνικά.[19] Ως φοιτήτρια εκεί, ασχολήθηκε με το φοιτητικό λογοτεχνικό περιοδικό, κάτι που έφερε και τη γνωριμία με τον μελλοντικό της σύζυγο, τον Στάνλεϋ Έντγκαρ Χάυμαν(Stanley Edgar Hyman, 1919-1970), μετέπειτα αξιόλογο κριτικό της λογοτεχνίας.

Μετά τον γάμο τους και σύντομες διαμονές στη Νέα Υόρκη και το Γουέστπορτ του Κονέκτικατ, εγκαταστάθηκαν στο χωριό Νορθ Μπένινγκτον του Βερμόντ, όπου ο Χάυμαν έγινε καθηγητής στο τοπικό κολέγιο, ενώ η Τζάκσον συνέχισε να εκδίδει μυθιστορήματα και διηγήματα. Για τον τόμο των Stanley J. Kunitz και Howard Haycraft Twentieth Century Authors (1954), έγραψε:

Αντιπαθώ πολύ το να γράφω για τον εαυτό μου ή για το έργο μου, και όταν πιέζομαι για αυτοβιογραφικό υλικό μπορώ να δώσω μόνο μια γυμνή χρονολογική παράθεση... ...Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μέχρι την ενηλικίωση στην Καλιφόρνια. Παντρεύτηκα το 1940 τον Στάνλεϋ Έντγκαρ Χάυμαν, κριτικό και νομισματολόγο, και ζούμε στο Βερμόντ, σε μια ήσυχη αγροτική κοινότητα με ωραίο τοπίο και επαρκώς μακριά από τη ζωή της πόλης. Οι κυριότερες εξαγωγές μας είναι βιβλία και παιδιά, τα οποία παράγουμε σε αφθονία. Τα παιδιά μας είναι ο Λώρενς, η Τζοάν, η Σάρα και ο Μπάρυ. Τα βιβλία μου περιλαμβάνουν τρία μυθιστορήματα, τα The Road Through the Wall, Hangsaman, The Bird's Nest, και μία συλλογή διηγημάτων, την The Lottery. Το Life Among the Savages είναι ένα ασεβές υπόμνημα των παιδιών μου.

Η Τζάκσον και ο σύζυγός της ήταν γνωστοί ως φιλόξενοι και καθόλου βαρετοί οικοδεσπότες, που συναναστρέφονταν με λογοτεχνικά ταλέντα, όπως ο Ραλφ Έλισον.[20] Αμφότεροι ήταν ενθουσιώδεις αναγνώστες και η βιβλιοθήκη τους είχε περισσότερα από 100.000 τόμους. Τα 4 παιδιά τους θα ακολουθούσαν τη δική τους πορεία προς τη λογοτεχνική αναγνώριση, ως ήρωες στα διηγήματα της μητέρας τους.
Θάνατος

Το 1965 η Τζάκσον πέθανε στον ύπνο της, στο σπίτι της στο Νορθ Μπένινγκτον, από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 48 ετών. Την εποχή του θανάτου της ήταν υπέρβαρη και βαριά καπνίστρια. Είχε υποφέρει σε όλη τη ζωή της από διάφορες νευρώσεις και ψυχοσωματικές ασθένειες, που μαζί με τα διάφορα συνταγογραφούμενα φάρμακα για την αντιμετώπισή τους, ίσως συνετέλεσαν στα καρδιακά της προβλήματα και στον πρόωρο θάνατό της.
Ελληνικές μεταφράσεις
Ζούσαμε πάντα σ' ένα κάστρο (We Have Always Lived in the Castle), μετάφρ. Βάσια Τζανακάρη, εκδ. «Μεταίχμιο», Αθήνα 2016, 248 σελ.,

August 8, 1965 Died: Shirley Jackson American writer Shirley H. Jackson (Shirley Hardie Jackson, December 14, 1916 – August 8, 1965) was an American writer. She is known for the short story The Lottery (1948), which reveals a dark secret in an American village, and The Haunting of Hill House (1959), which is considered one of the best ghost stories ever written. Biography Although Jackson claimed to have been born in 1919 to appear younger than her husband, the documents show that she was born in San Francisco in December 1916.[16] Her parents were Leslie and Geraldine Jackson, who lived in the well-to-do suburb of Burlingame, which the author mentions in her first novel, The Road Through the Wall (1948). Her relationship with her mother, who could trace her ancestry to Revolutionary hero General Nathanael Greene,[17] was difficult, and as a child she spent much time writing, much to her mother's chagrin. Her weight fluctuated as a teenager, causing her to lack self-confidence. After the family moved to Rochester, New York, Shirley attended the University of Rochester.[18] She was unhappy with her lessons there and her teachers often judged her writing harshly. He thus enrolled at Syracuse University, where he flourished creatively and socially.[19] As a student there, she was involved with the student literary magazine, which also brought the acquaintance of her future husband, Stanley Edgar Hyman (Stanley Edgar Hyman, 1919-1970), later a notable literary critic. After their marriage and brief stays in New York and Westport, Connecticut, they settled in the village of North Bennington, Vermont, where Hyman became a professor at the local college while Jackson continued to publish novels and short stories. For Stanley J. Kunitz and Howard Haycraft's volume Twentieth Century Authors (1954), he wrote: I really dislike writing about myself or my work, and when pressed for autobiographical material I can only give a bare chronology... ...I spent most of my adult life in California. I married Stanley Edgar Hyman, a critic and numismatist, in 1940, and we live in Vermont, in a quiet rural community with beautiful scenery and far enough away from city life. Our chief exports are books and children, which we produce in abundance. Our children are Lawrence, Joan, Sarah and Barry. My books include three novels, The Road Through the Wall, Hangsaman, The Bird's Nest, and a collection of short stories, The Lottery. Life Among the Savages is an irreverent memoir of my children. Jackson and her husband were known as welcoming and no-nonsense hosts, associating with literary talents such as Ralph Ellison.[20] Both were avid readers and their library had more than 100,000 volumes. Their 4 children would follow their own path to literary recognition, as heroes in their mother's short stories. Death In 1965, Jackson died in her sleep at her North Bennington home of heart failure at the age of 48. At the time of her death she was overweight and a heavy smoker. She had suffered throughout her life from various neuroses and psychosomatic illnesses, which, along with the various prescribed medications to treat them, may have contributed to her heart problems and early death. Greek translations We Have Always Lived in the Castle, trans. Vasia Tzanakari, "Metaihmio" publisher, Athens 2016, 248 pp.

Στήβεν Χώκινγκ

  

Ο Στήβεν Χώκινγκ το 1988 έγραψε το βιβλίο "Σύντομη ιστορία του χρόνου" Το βιβλίο αυτό έγινε μπέστ σέλερ, μεταφράστηκε σε 35 γλώσσες, πούλησε περισσότερα από 10 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και έγινε τηλεοπτική σειρά. Το πρόβλημα με το βιβλίο αυτό που έμεινε 4 χρόνια στον κατάλογο μπέστ σέλερ, ήταν ότι ενώ το αγόρασαν πολλοί, λίγοι το διάβασαν και ακόμη λιγότεροι το κατάλαβαν σύμφωνα με τον αστρονόμο Πήτερ Κόουλς. ΄Ετσι ο Χώκινγκ αποφάσισε να το ξαναγράψει με τρόπο ώστε να είναι κατανοητό σε όλους. Έτσι εκδόθηκε πάλι το 2005 .

Stephen Hawking in 1988 wrote the book "A Brief History of Time" This book became a bestseller, translated into 35 languages, sold more than 10 million copies worldwide and became a television series. The problem with this book, which stayed on the bestseller list for 4 years, was that while many bought it, few read it and even fewer understood it according to astronomer Peter Coles. So Hawking decided to rewrite it in a way that would be understandable to everyone. So it was issued again in 2005.

Τζωρτζ Κάνινγκ

8 Αυγούστου 1827  πέθανε: Τζωρτζ Κάνινγκ Άγγλος πολιτικός

Ο Τζωρτζ Κάνινγκ (Georges Canning, 11 Απριλίου1770 - 8 Αυγούστου1827) ήταν Άγγλος φιλέλληνας πολιτικός, που διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας και πρωθυπουργός κατά την περίοδο 10 Απριλίου-8 Αυγούστου του 1827.

Φοίτησε στο Hyde-Abbey του Γουίντσεστερ και το 1788 συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εξέδιδε, από την ηλικία των 16 ετών, τη λογοτεχνική εφημερίδα Μικρόκοσμος. Το 1793 έγινε βουλευτής και διακρίθηκε για την ευγλωττία του, ενώ έγινε και ιδιαίτερος του πρωθυπουργού Ουίλιαμ Πιτ του νεότερου. Στα 1799 υποστήριξε με τον Πιτ την κατάργηση του δουλεμπορίου ενώ τάχθηκε υπέρ του αγώνα θρησκευτικής ελευθερίας των Ιρλανδών καθολικών. Αυτό το ακανθώδες πρόβλημα ήταν ταυτόχρονα το όπλο του Τζωρτζ Κάνινγκ, που το χρησιμοποίησε ως μέσο εκβιασμού για να παραμείνει στο υπουργείο διατηρώντας την ελπίδα του εκλογικού σώματος των Ιρλανδών για ένωση. Στις 8 Ιουλίου 1800 παντρεύτηκε την κόρη του στρατηγού John Scott Balcomie, ο οποίος είχε αποκτήσει περιουσία στην Ινδία, τότε αποικία της Βρετανίας. Το 1801 ακολούθησε τον Πιτ στην αντιπολίτευση ενώ όταν ανέλαβε ξανά την εξουσία, το Μάιο του 1804, ανέλαβε την οικονομική διαχείριση του Πολεμικού Ναυτικού.

Το άγαλμα του Κάνινγκ στην πλατεία που φέρει σήμερα το όνομά του στην Αθήνα

Το 1814 διορίστηκε πρέσβης στην Πορτογαλία θέση από την οποία παραιτήθηκε τον επόμενο χρόνο. Τον Ιούλιο του 1817 επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο και το 1821 διορίστηκε κυβερνήτης της Ινδίας. Μετά την αυτοκτονία του υπουργού Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Κάσλρεϊ, στις 12 Αυγούστου1822, ο Κάνινγκ τον διαδέχτηκε εφαρμόζοντας πιο φιλελεύθερη πολιτική στο ελληνικό ζήτημα[19]. Το 1824 η Βρετανική κυβέρνηση υποστήριξε τον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία από την Οθωμανική αυτοκρατορία και το 1826 ο Κάνινγκ υπέγραψε με τη Γαλλία και τη Ρωσία συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα. Τον Απρίλιο του 1827 ο Κάνινγκ σχημάτισε κυβέρνηση και προώθησε την ανεξαρτησία της Ελλάδας αλλά και τα αιτήματα των καθολικών Ιρλανδών, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του καθώς πέθανε τρεις μήνες αργότερα από πνευμονία.

 

 

8 Lúnasa, 1827 D’éag: George Canning polaiteoir Sasanach Polaiteoir Angla-Heilléanach a bhí in Georges Canning ( 11 Aibreán , 1770 – 8 Lúnasa , 1827 ), a d'fheidhmigh mar Rúnaí Gnóthaí Eachtracha na Breataine Móire agus Príomh-Aire ó 10 Aibreán go 8 Lúnasa 1827 . Rinne sé staidéar ag Hyde-Abbey, Winchester, agus i 1788 lean dá chuid staidéir ag Ollscoil Oxford. D'fhoilsigh sé, ó aois a 16, an nuachtán liteartha Mikrokosmos. Sa bhliain 1793 rinneadh Feisire Parlaiminte de agus rinne sé clú agus cáil air as a chuid deasghnátha, agus é ina phearsa pearsanta den Phríomh-Aire William Pitt the Younger freisin. I 1799 thacaigh sé le Pitt le deireadh a chur le trádáil na sclábhaithe agus thacaigh sé leis an streachailt ar son saoirse creidimh do Chaitlicigh na hÉireann. Ba í an fhadhb dhian seo freisin arm George Canning, a d’úsáid í mar mhodh dúmhál chun fanacht san Aireacht agus dóchas na n-aontas ag toghthóirí na hÉireann a choinneáil beo. Ar 8 Iúil 1800 phós sé iníon an Ghinearáil John Scott Balcomie, a raibh maoin faighte aige san India, coilíneacht Briotanach ag an am sin. In 1801 lean sé Pitt ina fhreasúra agus nuair a tháinig sé i gcumhacht arís i mBealtaine 1804, ghlac sé seilbh ar bhainistíocht airgeadais an Chabhlaigh. An dealbh de Canning sa chearnóg a bhfuil a ainm san Aithin inniu In 1814 ceapadh é ina ambasadóir don Phortaingéil, post a d’éirigh sé as an bhliain dár gcionn. I mí Iúil 1817 d’fhill sé ar an Ríocht Aontaithe agus in 1821 ceapadh é ina ghobharnóir ar an India. Tar éis féinmharú aire gnóthaí eachtracha na Breataine Móire, An Caisleán Riabhach, ar 12 Lúnasa 1822, tháinig Canning i gcomharbacht air, ag cur beartas níos liobrálaí i bhfeidhm ar cheist na Gréige[19]. Sa bhliain 1824 thacaigh rialtas na Breataine le streachailt na nGréagach ar son neamhspleáchas ón Impireacht Ottomanach agus in 1826 shínigh Canning leis an bhFrainc agus leis an Rúis conradh síochána idir an Tuirc agus an Ghréig. In Aibreán 1827 bhunaigh Canning rialtas agus chuir sé neamhspleáchas na Gréige agus éilimh na nÉireannach Caitliceach chun cinn, sula bhféadfadh sé a chuid oibre a chríochnú mar go bhfuair sé bás trí mhí ina dhiaidh sin den niúmóine.

 

August 8, 1827 Died: George Canning English politician Georges Canning (April 11, 1770 - August 8, 1827) was an Anglo-Hellenic politician, who served as Foreign Secretary of Great Britain and Prime Minister from April 10 to August 8, 1827. He studied at Hyde-Abbey, Winchester, and in 1788 continued his studies at Oxford University. He published, from the age of 16, the literary newspaper Mikrokosmos. In 1793 he became a Member of Parliament and distinguished himself for his eloquence, while he also became a personal of Prime Minister William Pitt the Younger. In 1799 he supported with Pitt the abolition of the slave trade while he supported the struggle for religious freedom of the Irish Catholics. This thorny problem was also the weapon of George Canning, who used it as a means of blackmail to remain in the ministry while keeping the Irish electorate's hope of union alive. On 8 July 1800 he married the daughter of General John Scott Balcomie, who had acquired property in India, then a British colony. In 1801 he followed Pitt in opposition and when he regained power in May 1804, he took over the financial management of the Navy. The statue of Canning in the square that bears his name today in Athens In 1814 he was appointed ambassador to Portugal, a post he resigned the following year. In July 1817 he returned to the United Kingdom and in 1821 was appointed governor of India. After the suicide of the foreign minister of Great Britain, Castlereagh, on August 12, 1822, Canning succeeded him, applying a more liberal policy on the Greek issue[19]. In 1824 the British government supported the struggle of the Greeks for independence from the Ottoman Empire and in 1826 Canning signed with France and Russia a peace treaty between Turkey and Greece. In April 1827 Canning formed a government and promoted the independence of Greece and the demands of the Catholic Irish, before he could complete his work as he died three months later of pneumonia.

 

8 août 1827 Mort : George Canning Homme politique anglais Georges Canning (11 avril 1770 - 8 août 1827) était un homme politique anglo-hellénique, qui a été ministre des Affaires étrangères de Grande-Bretagne et Premier ministre du 10 avril au 8 août 1827. Il a étudié à Hyde-Abbey, Winchester, et en 1788 a poursuivi ses études à l'Université d'Oxford. Il publie, dès l'âge de 16 ans, le journal littéraire Mikrokosmos. En 1793, il devint membre du Parlement et se distingua par son éloquence, tout en devenant également un personnel du premier ministre William Pitt le Jeune. En 1799, il soutient avec Pitt l'abolition de la traite des esclaves tandis qu'il soutient la lutte pour la liberté religieuse des catholiques irlandais. Cet épineux problème fut aussi l'arme de George Canning, qui s'en servit comme moyen de chantage pour rester au ministère tout en entretenant l'espoir d'union de l'électorat irlandais. Le 8 juillet 1800, il épousa la fille du général John Scott Balcomie, qui avait acquis une propriété en Inde, alors colonie britannique. En 1801, il suit Pitt dans l'opposition et lorsqu'il reprend le pouvoir en mai 1804, il prend en charge la gestion financière de la Marine. La statue de Canning sur la place qui porte aujourd'hui son nom à Athènes En 1814, il est nommé ambassadeur au Portugal, poste qu'il démissionne l'année suivante. En juillet 1817, il retourna au Royaume-Uni et en 1821 fut nommé gouverneur de l'Inde. Après le suicide du ministre des Affaires étrangères de Grande-Bretagne, Castlereagh, le 12 août 1822, Canning lui succède, appliquant une politique plus libérale sur la question grecque[19]. En 1824, le gouvernement britannique a soutenu la lutte des Grecs pour l'indépendance de l'Empire ottoman et en 1826, Canning a signé avec la France et la Russie un traité de paix entre la Turquie et la Grèce. En avril 1827, Canning forma un gouvernement et promut l'indépendance de la Grèce et les revendications des Irlandais catholiques, avant de pouvoir terminer son travail car il mourut trois mois plus tard d'une pneumonie.  

Τούρτα παγωτό toffee - μόκα

 

Τούρτα παγωτό toffee - μόκα

Περιγραφή Απίθανη τούρτα για κάθε περίσταση με υπέροχο δέσιμο καραμέλας και καφέ.

Τι χρειαζόμαστε:
Για την βάση:

24 μπισκότα digestive
150 γρ. λιωμένο βούτυρο Για την καραμέλα:

1 κουτί γάλα ζαχαρούχο, συμπυκνωμένο Για το παγωτό:

3 αβγά
1 ερμόλ
1/2 ποτήρι ζάχαρη
1 κουταλάκι στιγμιαίο καφέ λιωμένο σε ένα κουταλάκι ζεστό νερό
2 βανίλιες
1 μικρό κουτί νουνού Για την γαρνιτούρα:

250 ml κρέμα γάλακτος ειδική για σαντιγί, χτυπημένη

Πως το κάνουμε:
Διαβάστε περισότερο:Τούρτα παγωτό toffee - μόκαhttp://www.sintagespareas.gr/sintages/tourta-pagoto-toffee-moka.html#ixzz22cVs5non

 

Toffee - mocha ice cream cake Description Amazing cake for every occasion with a wonderful combination of caramel and coffee. What we need: For the base: 24 digestive biscuits 150 gr. melted butter For the caramel: 1 can sweetened condensed milk For the ice cream: 3 eggs 1 ermol 1/2 cup of sugar 1 teaspoon of instant coffee dissolved in a teaspoon of hot water 2 vanilla 1 small box of Noonu For the garnish: 250 ml special cream for whipped cream, whipped How do we do it:

 

 Şekerleme - moka dondurmalı kek Tanım Karamel ve kahvenin harika kombinasyonuyla her durum için harika bir pasta. İhtiyacımız olan: Baz için: 24 sindirim bisküvi 150 gr. Eritilmiş tereyağı Karamel için: 1 kutu şekerli yoğunlaştırılmış süt Dondurma için: 3 yumurta 1 ermol 1/2 su bardağı şeker 1 tatlı kaşığı sıcak suda eritilmiş 1 tatlı kaşığı hazır kahve 2 vanilya 1 küçük kutu Noonu Garnitür için: 250 ml krem ​​şanti için özel krema, çırpılmış Bunu nasıl yaparız:

 

 Kola - mockaglasstårta Beskrivning Fantastisk tårta för alla tillfällen med en underbar kombination av kola och kaffe. Vad vi behöver: För basen: 24 digestivekex 150 gr. smält smör Till karamellen: 1 burk sötad kondenserad mjölk Till glassen: 3 ägg 1 ermol 1/2 kopp socker 1 tesked snabbkaffe löst i en tesked varmt vatten 2 vanilj 1 liten ask Noonu Till garnering: 250 ml specialgrädde för vispgrädde, vispad Hur gör vi det:

 

Toffee - gâteau à la crème glacée au moka Description Gâteau incroyable pour chaque occasion avec une merveilleuse combinaison de caramel et de café. Ce dont nous avons besoin: Pour le socle : 24 biscuits digestifs 150 gr. beurre fondu Pour le caramel : 1 boîte de lait concentré sucré Pour la glace : 3 oeufs 1 ermol 1/2 tasse de sucre 1 cuillère à café de café instantané dissous dans une cuillère à café d'eau chaude 2 vanille 1 petite boite de Noonu Pour la garniture : 250 ml de crème spéciale pour chantilly, fouettée Comment faisons-nous ça:

 

Taifí - císte uachtar reoite mocha Cur síos Císte iontach do gach ócáid ​​le meascán iontach de charamal agus caife. Cad is gá dúinn: Don bhonn: 24 brioscaí díleácha 150 gr. im leáite Don charamal: Is féidir le 1 bainne comhdhlúite milsithe Don uachtar reoite: 3 uibheacha 1 earmoil 1/2 cupán siúcra 1 teaspoon caife toirt tuaslagtha i teaspoon uisce te 2 fanaile 1 bhosca beag de Noonu Don gharnish: 250 ml uachtar speisialta le haghaidh uachtar bhuailtí, bhuailtí Conas a dhéanaimid é:  

Αρλέτα

8 Αυγούστου 2017  πέθανε: Αρλέτα Ελληνίδα τραγουδίστρια

Η Αρλέτα (3 Μαρτίου 1945[3] - 8 Αυγούστου 2017) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια. Το πραγματικό της όνομα ήταν Αργυρώ - Νικολέτα Τσάπρα.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Ξεκίνησε τη δισκογραφική της καριέρα τη δεκαετία του 1960, συμμετέχοντας στο λεγόμενο νέο κύμα της ελληνικής μουσικής. Στα πρώτα της δισκογραφικά βήματα συνεργάστηκε με αρκετούς γνωστούς συνθέτες, όπως οι Γιάννης Σπανός, Νότης Μαυρουδής, Νίκος Χουλιαράς, Γιώργος Κοντογιώργος. Στη συνέχεια πραγματοποίησε έναν δίσκο με διασκευές τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι για το θέατρο. Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 προλαβαίνει τις ηχογραφήσεις της συνεργασίας της με τον Μίκη Θεοδωράκη για το Romancero Gitano, το οποίο τελικά ηχογραφεί μετά την μεταπολίτευση, το 1978.

Πρωτοτραγούδησε στη μπουάτ "Κιβωτός" του Μίνου Αργυράκη.

Ανέλαβε τη μπουάτ "Ταβάνια", αλλά κυνηγήθηκε από τη χούντα των συνταγματαρχών, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός τραγουδιού για περίπου τέσσερα χρόνια. Μία πρόσκληση του Georges Moustaki για συμμετοχή στις συναυλίες του στο Παρίσι, την επαναφέρει και επιστρέφει ύστερα από καιρό ξανατραγουδώντας, στο θέατρο Bobino.

Τραγουδάει σε χώρους όπως το "Καφεθέατρο" στην Αθήνα και το "Λιόγερμα" της Θεσσαλονίκης.

Το 1981 ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο με δικό της υλικό ("Ένα Καπέλο με Τραγούδια"). Το 1984 και το 1985 γνώρισε μεγάλη επιτυχία, με τραγούδια που της έγραψαν ο συνθέτης Λάκης Παπαδόπουλος και η στιχουργός Μαριανίνα Κριεζή στους δίσκους Περίπου και Τσάι Γιασεμιού.

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1986 γιορτάζοντας τα 20 χρόνια της στο τραγούδι, δίνει την πρώτη μεγάλη της συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού, στην οποία παρευρίσκονται πάνω από 6.000 άτομα.

Τα χρόνια που ακολουθούν εμφανίζεται σε υπαίθριες συναυλίες (θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου, θέατρο Βράχων, Βεάκειο θέατρο Πειραιά, Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας στην Πεντέλη, κ.α) και στους χώρους "Μετρό" (Γκύζη), θέατρο "Περοκέ" (περίοδος 1987-1988), "Ροντέο" μαζί με τον Νότη Μαυρουδή, κ.α.

Παίρνει μέρος μαζί με τον Νότη Μαυρουδή στη μεγάλη συναυλία που διοργανώνει το Υπουργείο πολιτισμού για τους σεισμόπληκτους της Αρμενίας, στο ΣΕΦ.

Τον Δεκέμβριο του 1991 κυκλοφορεί ο δίσκος της "Άσε τα κρυφά κρυμμένα", που περιέχει τη μεγάλη της επιτυχία "Μπαρ το Ναυάγιο".

Κάποιες από τις επιτυχίες της είναι τα: "Μια Φορά Θυμάμαι", "Τα Μικρά Παιδιά", "Το Λέει Και Το Τραγούδι", "Ο Λύκος", "Το Τραγούδι Της Δραχμής", "Καφενείο", "Σερενάτα", "Έρχεται Κρύο", "Τσάι Γιασεμιού", "Τα Ήσυχα Βράδυα", "Batida de Coco", "Μπαρ το Ναυάγιο", "Λεωφορείο το 2".

Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Από πού πάνε για την Άνοιξη» με κείμενα, στίχους, σχέδια και ζωγραφιές όλα δικά της. (Εκδόσεις «Καστανιώτη»).

Το 2009, κυκλοφορεί τον διπλό δίσκο "Και πάλι χαίρετε!"

Περιπέτεια με την υγεία της

Στις 11 Φεβρουαρίου 2008, ελάχιστα λεπτά πριν από την προγραμματισμένη της συναυλία στο Βόλο, λιποθύμησε, καθώς υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο νοσοκομείο του Βόλου και οι γιατροί χαρακτήρισαν την κατάστασή της "σοβαρή". Παρέμεινε στην εντατική σε καταστολή και σταθερή αλλά κρίσιμη κατάσταση, ωστόσο κατάφερε να αναρρώσει.
Το τέλος τηςΜετά από πολύμηνη νοσηλεία στην εντατική του νοσοκομείου «Αγία Όλγα», έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο παράλληλα με έμφραγμα, έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου 2017

August 8, 2017 Died: Arleta Greek singer Arleta (3 March 1945[3] - 8 August 2017) was a Greek singer. Her real name was Argyro - Nicoleta Tsapra. Biography He was born in Athens. He studied painting at the School of Fine Arts. She began her recording career in the 1960s, participating in the so-called new wave of Greek music. In her first recording steps, she collaborated with several well-known composers, such as Yiannis Spanos, Notis Mavroudis, Nikos Chouliaras, Giorgos Kontogiorgos. Then he made a disc with arrangements of songs by Manos Hadjidakis for the theater. The coup of April 21, 1967 precedes the recordings of her collaboration with Mikis Theodorakis for Romancero Gitano, which she finally recorded after the post-colonial period, in 1978. He sang lead in the musical "Kivotos" by Minos Argyrakis. He took over the "Tavania" buat, but was hounded by the junta of colonels, causing him to be out of song for about four years. An invitation by Georges Moustaki to participate in his concerts in Paris, brings her back and she returns after a long time singing again, at the Bobino theater. He sings in venues such as "Cafetheatro" in Athens and "Liogerma" in Thessaloniki. In 1981 she recorded her first album with her own material ("A Hat with Songs"). In 1984 and 1985 she experienced great success, with songs written for her by the composer Lakis Papadopoulos and the lyricist Marianina Kriezi on the records About Yasemiou Tea. On September 3, 1986, celebrating her 20 years in singing, she gave her first big concert at the Lycabettus Theater, which was attended by over 6,000 people. In the following years he appeared in open-air concerts (Rematias Chalandriou theater, Vrachon theater, Veakeio theater Piraeus, Palace of the Duchess of Placentia in Penteli, etc.) and at the "Metro" venues (Gyzi), the "Peroke" theater (period 1987-1988) , "Rodeo" together with Noti Mavroudis, et al. He takes part together with Noti Mavroudis in the big concert organized by the Ministry of Culture for the earthquake victims of Armenia, at SEF. In December 1991, her album "Leave it hidden" is released, which contains her great hit "Bar the Shipwreck". Some of her hits are: "Once I Remember", "The Little Children", "She Says It And The Song", "The Wolf", "The Song Of The Drachma", "Cafe", "Serenade", "It Comes Cold", "Jasmine Tea", "Quiet Nights", "Batida de Coco", "Wreck Bar", "Bus 2". In 1997 she published the book "Where do they go for Spring" with texts, verses, drawings and paintings all her own. ("Kastaniotis" Publications). In 2009, he releases the double disc "Kai again hairete!" Adventure with her health On February 11, 2008, just minutes before her scheduled concert in Volos, she fainted, suffering a cerebral hemorrhage. She underwent surgery at the Volos hospital and the doctors described her condition as "serious". He remained in intensive care in sedation and stable but critical condition, but managed to recover. Her end After many months of hospitalization in the intensive care unit of the "Agia Olga" hospital, having suffered a stroke along with a heart attack, she passed away on August 8, 2017

Απελευθερώστε τον εγκέφαλό σας

 

Απελευθερώστε τον εγκέφαλό σας

Τί γνωρίζουμε σήμερα για την λειτουργία του εγκεφάλου;

Σύμφωνα με την έκφραση του Maurice Auroux που επαναπροσδιορίζει την εξέλιξη της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος έχει τρεις εγκεφάλους σε έναν, οι οποίοι λειτουργούν στα δύο ημισφαίρια.

Η ανθρώπινη πολυπλοκότητα προκύπτει από μια διαρκή σύγκρουση ανάμεσα σ' αυτούς τούς τρείς εγκεφάλους και στην αλληλεπίδρασή τους.

Τουλάχιστον απο την εποχή των Ελλήνων, η λειτουργία του εγκεφάλου ασκεί μια πραγματική γοητεία, ανακατεμένη καμμιά φορά με φόβο, μπροστά στο πολύπλοκο μυστήριο του "μαύρου κουτιού"

Πως λειτουργεί ο εγκέφαλός μας ;

Στην αρχή συναντάμε τον ερπετώδη εγκέφαλο -ή αρχαϊκό εγκέφαλο- που λέγεται έτσι επειδή τον ξανασυναντάμε στα ερπετά, στα ψάρια, στις θαλασσινές χελώνες και στα κατώτερα σπονδυλωτά. Είναι η έδρα των αρχέγονων ωθήσεων μας: της επιθετικότητας, του φόβου, της υπεράσπισης, του εδάφους, των ενστίκτων συντήρησης και αναπαραγωγής όλων των ωθήσεων που έχουν προορισμό την εξασφάλιση της επιβίωσης του είδους.

Δεν μπορούμε να ενεργούμε με τον ερπετώδη εγκέφαλο που έχει προγραμματιστεί μια για πάντα, είναι ανίκανος για μαθητεία, αναίσθητος στην εμπειρία Υπάρχει λοιπόν ενας ολόκληρος κόσμος μη ρηματικός από χειρονομίες και αυτόματους τρόπους συμπεριφοράς η ρίζα των οποίων είναι ο ερπετώδης εγκέφαλος. Πάνω απο τον ερπετώδη βρίσκεται ο θηλαστικός εγκέφαλος που κυβερνά τα συναισθήματα, την στοργή και την επικοινωνία με τους άλλους. Είναι επίσης το μέρος των μηχανισμών κινητοποίησης /ακινητοποίησης, αρέσκειας / απαρέσκειας, αμοιβής / τιμωρίας ... Σ'αυτόν εγγράφονται οι αρνητικές ή θετικές εμπειρίες, αλλά είναι κυρίως το φίλτρο των πληροφοριών που συλλαμβάνονται απο τον ανώτερο εγκέφαλο, το φλοιό.

Ο φλοιός προνόμιο των ανώτερων μαστοφόρων (του σκύλου, του αλόγου) και του... ανθρώπου, είναι η έδρα της συμβολικής συνείδησης, της γλώσσας, της αφηρημένης σκέψης.

Ο φλοιός κόσμημα του ανθρώπινου εγκεφάλου, είναι ο εγκέφαλος που μας επιτρέπει να δημιουργούμε θεωρίες, να διαλογιζόμαστε το αφηρημένο, να επινοούμε ...

Η αποτυχία μιας διαμόρφωσης υπερβολικά διανοητικής

Χάρις στο φλοιό του ο άνθρωπος είναι ικανός να ανταποκρίνεται με πρωτότυπο τρόπο σε ένα πρόβλημα που τίθεται απο το περιβάλλον. Ο φλοιός επιτρέπει την διάτρηση και τη δημιουργία των ιδεών.

Οι ερπετώδεις και θηλαστικοί εγκέφαλοι δεν "μιλούν" μόνο ο φλοιός έχει αυτή την ικανότητα ομιλίας έχει μια πολύπλοκη γλώσσα, ικανή να εκφράζει όλη τη λεπτότητα των συγκινήσεων και των σκέψεων και την ικανότητα να περιγράφει τις τεχνικές πραγματικότητες.

Δεν πρέπει όμως να παραμελήσουμε την σημασία των "κατώτερων " εγκεφάλων, κυρίως του θηλαστικού εγκεφάλου. Πράγματι η πληροφορία κυκλοφορεί πάντα από τον θηλαστικό στο φλοιό. Ετσι, ενα ερέθισμα φτάνει στο θηλαστικό. Αν του προκαλεί ευχάριστη ανάμνηση, ο θηλαστικός ενδιαφέρεται και μεταβιβάζει τη πληροφορία στο φλοιό. Αν τον δυσαρεστεί, το αποδοκιμάζει.

Αυτή η λειτουργία που συνδέεται με την στοργή εξηγεί την αποτυχία των υπερβολικά διανοητικών διαμορφώσεων. Στη Γαλλία συχνά πιστεύουν οτι μπορούν να επιλύσουν μια διαφορά συζητώντας γύρω απο ένα τραπέζι, δραστηριότητα του φλοιού κατ'εξοχήν. Η, συχνότερα, είναι προτιμότερο πρώτα να ενεργεί κανείς.

Αντί να πείτε στο συνομιλητή σας "Σας έχω εμπιστοσύνη" εμπιστευθήτε του μια αποστολή εμπιστευτική. Η θετική ανάμνηση που θα διατηρήσει θα παρακινήσει τον θηλαστικό να μεταβιβάσει πληροφορίες προερχόμενες απο σας.

Ολο και περισσότεροι δημιουργοί το γνωρίζουν και προτείνουν στους συμμετέχοντες ειδικές ασκήσεις για να έχουν το maximum των πιθανοτήτων επιτυχίας. Η επιτυχία τους καταγράφεται στον θηλαστικό ο οποίος μεταβιβάζει ενα θετικό μήνυμα στο φλοιό.

Είναι μια διαδικασία διαμετρικά αντίθετη από το κλασσικό σχολικό σύστημα, που βασίζεται στην άποψη κυρώσεων σε περίπτωση αποτυχίας. Αν φοβόσαστε το νερό καμμιά λογική κουβέντα ("δεν διακινδυνεύεις τίποτα ") δεν σας κάνει να αλλάξετε, όποια και αν είναι. Αλλά αν κάποιος σας κάνει να ζήσετε μια ευχάριστη εμπειρία στο νερό, ο θηλαστικός την καταγράφει, εύχεται να την ανανεώσει και στέλνει στο φλοιό θετικό μήνυμα.

Με άλλα λόγια μια διαμόρφωση δεν είναι αποτελεσματική αν δεν περάσει από το θηλαστικό με τη μορφή μιας θετικής πράξης που αυτός ο τελευταίος αποθηκεύει και μεταβιβάζει στο φλοιό για να μετατραπεί σε αφηρημένη ιδέα.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι τόσο πλούσιος και περίπλοκος ώστε οι βιολόγοι όχι μόνο ανακάλυψαν "τρείς εγκεφάλους" , δηλαδή μια κάθετη εξειδίκευση λειτουργίας, που ανακεφαλαιώνει την εξέλιξη της ανθρωπότητας, παρούσα μ' αυτόν τον τρόπο στο καθένα μας, αλλά επίσης μια οριζόντια εξειδίκευση ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου, το δεξί ημισφαίριο και το αριστερό ημισφαίριο. Αυτή η εξειδίκευση δεν είναι πια ένας διαχωρισμός εφόσον το τυλώδες σώμα (ενα σύστημα δύο εκατομμυρίων ινών) εξασφαλίζει πολυάριθμες ενδοσχέσεις ανάμεσα στα δύο αυτά ημισφαίρια.

Οι δυο τρόποι της νοητικής δραστηριότητας: Λόγος και Εικόνα

Οι σχετικοί ρόλοι των δύο ημισφαιρίων ανακαλύφθηκαν από το Γάλλο βιολόγο Paul Broca, ο οποίος διαπίστωσε ότι τραυματίες που είχαν υποστεί βλάβες σ'ενα συγκεκριμένο μέρος του αριστερού φλοιού παρουσίαζαν προβλήματα ομιλίας, προβλήματα που δεν υπήρχαν σε ασθενείς που είχαν υποστεί τις ίδιες βλάβες στη δεξιά πλευρά. Το αριστερό ημισφαίριο είναι έδρα του λόγου και της λογικής; Δεν χρειαζόταν περισσότερα για να θεωρηθεί "το ευγενές" ημισφαίριο, ενώ το δεξί ημισφαίριο παρουσιάστηκε σαν δευτερεύον. Αυτή η υπερβολική υπεροχή διαρκεί ακόμα και σήμερα. Εν τούτοις οι μελέτες του ερευνητή Roger Sperry (βραβείο Νόμπελ 1981) πάνω στον ρόλο των εγκεφαλικών ημισφαιρίων απέδειξαν την σπουδαιότητα του δεξιού εγκεφάλου, ειδικού στην μουσική και στις τέχνες, ικανού να αναγνωρίζει εικόνες, να ερμηνεύει μια έννοια οπτικά και να συλλαμβάνει ένα σύστημα ολιστικά, ενώ το αριστερό ημισφαίριο δεν μπορεί παρά να αναλύει. Είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε ένα μοντέλλο όπου να διασταυρώνονται οι κάθετες και οι οριζόντιες προσεγγίσεις. Οι διαφορές ανάμεσα στο δεξί και στο αριστερό ημισφαίριο συμπληρώνονται με τις διαφορές ανάμεσα στο θηλαστικό και στο φλοιώδες σύστημα. Αυτό απέδειξε μια ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Τέξας, υπό την διεύθυνση του Ned Hermann, ο οποίος κατέδειξε τις τέσσερις εγκεφαλικές ζώνες.

Ας γνωρίσουμε την εγκεφαλική δραστηριότητα μας για να επικοινωνούμε αποτελεσματικά

Πρόκειται στην πραγματικότητα για τέσσερις ειδικούς τομείς ερεθισμού, σύμφωνα με τους οποίους επικαλούμαστε μάλλον τον φλοιώδη (αριστερό ή δεξιό) ή καλύτερα τον θηλαστικό (αριστερό ή δεξιό). Πράγματι, όλα τα άτομα δεν έχουν τον ίδιο τρόπο αντίδρασης απέναντι σ' ένα γεγονός: κάποιοι αναλύουν το πρόβλημα, κρατούν σημειώσεις, αναζητούν μια λογική λύση. Αλλοι διαβλέπουν μια σφαιρική λύση και σπεύδουν να την εφαρμόσουν. Εκτός από παθολογικές περιπτώσεις ή ατύχημα, τα δύο ημισφαίρια λειτουργούν μόνιμα. Αντίθετα, υπάρχουν εγκεφαλικές προτιμήσεις που οφείλονται στην μόρφωση και στην κουλτούρα, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Ενας έμπειρος λογιστής λειτουργεί περισσότερο με τον αριστερό του εγκέφαλο. Αν γίνει μουσικός, ενεργοποιεί επιπλέον τον δεξιό του εγκέφαλο.

Επομένως, οι εγκεφαλικές προτιμήσεις δεν είναι αμετάβλητες. Μπορούν να αλλάξουν στην διάρκεια της ζωής. Γνωρίζοντας ότι τα δύο ημισφαίρια είναι συμπληρωματικά, είναι ενδιαφέρον να αναπτύξουμε τον αριστερό εγκέφαλο και αντίστροφα, για να αυξήσουμε την αποτελεσματικότητά του και την ικανότητά του να αντιμετωπίζει και να επιλύει τα πιο διαφορετικά προβλήματα. Σχηματικά, ο αριστερός φλοιώδης αντιπροσωπεύει την λογική νοημοσύνη, ο δεξιός φλοιώδης, την διαισθητική νοημοσύνη.

Ο αριστερός θηλαστικός την συγκίνηση κυριαρχημένη και στραμμένη προς την δράση.

O δεξιός θηλαστικός την ωθητήριο συγκινησιακότητα. Ολα αυτά συνδυάζονται σε ευμετάβολες αναλογίες.

Είναι φανερό ότι, για να καταλάβουμε έναν αριστερό φλοιώδη, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για τον δεξιό θηλαστικό. Ας έχουμε υπόψη ότι η επικοινωνία μας κινδυνεύει να είναι ατελέσφορη.

"Ενας αριστερός φλοιώδης αναλυτικός είναι ίσως ανίκανος να βρει τον δρόμο του στο δάσος, ενώ ένας δεξιός φλοιώδης αντιλαμβάνεται εύκολα τον χώρο, αλλά δεν μπορεί να προσανατολιστεί σ' έναν χάρτη επιτελείου", υπογραμμίζει ο Louis Timbal - Duclaux, υπεύθυνος του Ινστιτούτου Hermann France. Καταλαβαίνουμε το ενδιαφέρον αυτού του μοντέλλου και τον πλούτο της πρακτικής χρησιμοποίησης για να περιγράφουμε όλες τις ποικιλίες των τρόπων συμπεριφοράς. Οι συνδυασμοί ανάμεσα σ' αυτές τις τέσσερις ζώνες είναι πολυάριθμοι και επιτρέπουν μια πολύ λεπτή ανάλυση των εγκεφαλικών προτιμήσεων σύμφωνα με τα έργα, τα άτομα, τις ομάδες ή την κουλτούρα.

Μπορούμε να αλλάξουμε τις εγκεφαλικές προτιμήσεις ;

Η επαγγελματική εξιδείκευση, που κινητοποιεί ορισμένες ζώνες του εγκεφάλου μας προς βλάβην άλλων, έχει προφανώς μικρή επίδραση στις εγκεφαλικές μας προτιμήσεις. Βέβαια, μπορούμε να την ζήσουμε με τρόπο ικανοποιητικό με μια εγκεφαλική προτίμηση καλά καθορισμένη, εφόσον τίποτα δεν αλλάζει στο σύμπαν της, αλλά απέναντι σε προβλήματα ενός νέου είδους, θα συναντήσουμε πραγματικές δυσκολίες προσαρμογής. Χρειάζεται πολύς χρόνος και κόπος για να ξυπνήσουν οι ζώνες των αποκοιμισμένων νευρώνων. Γι' αυτό και η ανάγκη όχι μόνο να διατηρούμε τα νευρώδη κυκλώματα που έχουμε ασκήσει, αλλά και να διευρύνουμε τις εγκεφαλικές μας προτιμήσεις, κάνοντας έκκληση στις πολλές δυναμικές μας ικανότητες. Ανάμεσα στα στάδια της διαμόρφωσής μας, αυτά στα οποία μεταχειριζόμαστε την λειτουργία του εγκεφάλου έχουν ακριβώς για αντικειμενικό σκοπό να κάνουν τα συμμετέχοντα μέρη να συνειδητοποιούν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να λειτουργήσουν τα άλλα: το κλειδί των αναρρίθμητων συγκρούσεων βρίσκεται σ' αυτή την αντίληψη.

Για παράδειγμα, ένας "αριστερός φλοιώδης" φαντάζεται ότι αρκούν σαφείς, ακριβείς, ταξινομημένοι σκοποί, για να κάνουν τις ομάδες του να λειτουργήσουν. Αν ο προσωπικός του, μάλλον ο "δεξιός θηλαστικός" λειτουργεί με συναισθηματικότητα η αποτυχία είναι σίγουρη.

Το να τοποθετείται ένας "δεξιός φλοιώδης", ακόμα και λαμπρός, σε θέση όπου κυριαρχεί ο "αριστερός εγκέφαλος", σημαίνει να τον προορίζουμε για στρες και για αποτελεσματικότητα.

Μπορούμε επίσης να θεωρήσουμε ολόκληρη την ανάληψη εργασίας σαν έναν εγκέφαλο και να αναζητήσουμε την εξισορρόπησή της με τα διάφορα στοιχεία. "Κάθε ανάληψη εργασίας έχει ανάγκη από τους αριστερούς φλοιώδεις για σκέψη και ανάλυση και από τους αριστερούς θηλαστικούς για δημιουργία και διαχείριση, από τους δεξιούς φλοιώδεις για νεωτερισμό και εμπορικότητα, από τους δεξιούς θηλαστικούς για τις εξωτερικές σχέσεις και για την διαχείριση του προσωπικού" λέει ο Louis Timbal - Duclaux.

Δυσκολεύεστε να πουλήσετε εξαιρετικά προϊόντα; Στρατολογείστε μερικούς δεξιούς θηλαστικούς που ξέρουν να βρίσκουν επιχειρήματα που συγκινούν το κοινό. Οι συνελεύσεις σας καταντούν σε ανιαρές φλυαρίες; Κάνετε να συμμετέχουν σ' αυτές αριστεροί θηλαστικοί, στραμμένοι προς την δράση και την διαχείριση. Ποιό καινούριο προϊόν προωθείτε; Οργανώστε μια ομάδα από δεξιούς φλοιώδεις για τις ιδέες και από "αριστερούς εγκεφάλους" (φλοιώδεις και θηλαστικοί) για την πραγματοποίηση.

Απλές ασκήσεις για την ανάπτυξη του άλλου ημισφαιρίου

Δεν μπορούμε βέβαια να αλλάξουμε εγκεφαλικό προφίλ σαν πουκάμισο, δεδομένου του βάρους του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Αλλά, μπορούμε παρόλα αυτά να αναπτύξουμε νέες εγκεφαλικές προτιμήσεις με κάποιες ασκήσεις:

Αν σε σας επικρατεί ο "αριστερός εγκέφαλος" και επιθυμείτε να αναπτύξετε τον "δεξιό σας εγκέφαλο":

- Για τον δεξιό φλοιώδη: παίξτε με την ζύμη, επινοείστε και ετοιμάστε μια γαστρονομική συνταγή. Στο ξύπνημα βρείτε χρόνο για να ονειροπολήσετε. Οδηγείστε το αυτοκίνητό σας χωρίς σκοπό και χωρίς οδικό χάρτη. Τρέξτε από ευχαρίστηση, χωρίς να έχετε σκοπό την διατήρηση της φόρμας ή της υγείας

- Για τον δεξιό θηλαστικό: ακούτε την μουσική που σας αρέσει όταν έχετε διάθεση. Παίζετε με τα παιδιά σας όπως το επιθυμούν. Αφήνετε τον εαυτό σας να κλάψει χωρίς ντροπή αν έχετε συγκινηθεί. Βρείτε δέκα λεπτά την ημέρα για να αφουγκράζεστε τα συναισθήματά σας. Ζωγραφείστε ή σχεδιάστε, εμψυχώστε μια ομάδα.

Αν σε σας επικρατεί ο δεξιός εγκέφαλος και θέλετε να αναπτύξετε τον αριστερό:

- Για τον αριστερό φλοιώδη: συμμετέχετε σε μια λέσχη επενδυτών. Υπολογείστε ακριβώς την προσεχή σας υποχώρηση. Μάθετε να χρησιμοποιείτε έναν μικρο-οργανωτή. Οργανώστε ένα ταξίδι μέχρι τις πιο μικρές του λεπτομέρειες. Προσπαθείστε να επιλύσετε ένα πρόβλημα χωρίζοντάς το σε λογικές σειρές.

- Για τον αριστερό θηλαστικό: συγκεντρώστε τα απαραίτητα ακολουθώντας τον τρόπο χρήσης. Κάνετε τους υπολογισμούς σας. Ταξινομείστε τα βιβλία και τους δίσκους σας σε κατηγορίες. Να είστε ακριβείς στη διάρκεια μιας ολόκληρης ημέρας. Κάνετε το γενεαλογικό σας δέντρο.

Ο εγκέφαλος δεν φθείρεται παρά μόνο αν δεν χρησιμοποιείται

Δώσαμε μια ιδέα των δυνατοτήτων του εγκεφάλου μας επικαλούμενοι τον αριθμό των νευρώνων που τον αποτελούν. Αυτό το ψηφίο φτάνει τα 100 δισεκατομμύρια, αριθμός ιλιγγιώδης. Αλλά πρέπει να συμπληρωθεί με μια άλλη πληροφορία που πολλαπλασιάζει κι άλλο την ικανότητα και που αφορά τα κύτταρα gliale.

Αυτά που είναι τόσα πολλά ώστε να μην μπορούν να μετρηθούν (90% της εγκεφαλικής μάζας), έχουν την ικανότητα της αναπαραγωγής, αντίθετα από τους νευρώνες. Ο αριθμός τους αυξάνει βαθμηδόν όσο μαθαίνουμε, πράγμα που μας κάνει να σκεφτούμε ότι έχουμε κάποια ευθύνη για την αποτελεσματικότητα της εγκεφαλικής μας μηχανής. Δεν πρέπει λοιπόν να διστάζουμε... πρέπει να κάνουμε τα περίφημα μικρά γκρίζα κύτταρα να λειτουργήσουν και θα ανακαλύψουμε ανυποψίαστες μέχρι σήμερα δυνατότητες.

Brigitte Ludwig

Βιβλιογραφία :
(1) Helene Trocme - Fabre: "J'Apprends donc je suis", Ed. d' Organisation 2) Monique le Poncin: "Cym Cerveaux", ed. Stock
(3) Linda V. Williams: "Deux Cerveaux pour Apprendre"
(4) Dominique Chalvin: "Utiliser Tout son Cerveau", Ed. ESF

Πηγή: nea-acropoli-heraklio.gr

Free your brain What do we know today about brain function? According to Maurice Auroux's expression that redefines the evolution of humanity, man has three brains in one, which operate in both hemispheres. Human complexity results from a constant conflict between these three brains and their interaction. At least since the time of the Greeks, the workings of the brain have exerted a real fascination, sometimes mixed with fear, in the face of the complex mystery of the "black box". How does our brain work? In the beginning we meet the reptilian brain - or archaic brain - so called because it is found again in reptiles, fish, sea turtles and the lower vertebrates. It is the seat of our primordial drives: aggression, fear, defense, territory, maintenance and reproduction instincts all drives that are intended to ensure the survival of the species. We cannot act with the reptilian brain which is programmed once and for all, incapable of learning, insensible to experience So there is a whole non-verbal world of gestures and automatic behaviors rooted in the reptilian brain. Above the reptilian is the mammalian brain which governs emotions, affection and communication with others. It is also the part of the mechanisms of mobilization / immobilization, liking / disliking, reward / punishment ... In it negative or positive experiences are registered, but it is mainly the filter of the information captured by the higher brain, the cortex. The privileged cortex of higher mammals (the dog, the horse) and... man, is the seat of symbolic consciousness, language, abstract thought. The cortex, the jewel of the human brain, is the brain that allows us to theorize, meditate on the abstract, invent... The failure of an overly intellectual configuration Thanks to his cortex, man is able to respond in an original way to a problem posed by the environment. The cortex allows the drilling and creation of ideas. Reptilian and mammalian brains do not "speak" only the cortex has this ability to speak it has a complex language, capable of expressing all the subtlety of emotions and thoughts and the ability to describe technical realities. However, we must not neglect the importance of the "lower" brains, especially the mammalian brain. Indeed, information always circulates from the mammal to the cortex. Thus, a stimulus reaches the mammal. If it evokes a pleasant memory, the mammal is interested and transmits the information to the cortex. If it displeases him, he disapproves of it. This affection-related function explains the failure of overly mental configurations. In France they often believe they can resolve a dispute by discussing it around a table, cortical activity par excellence. Or, more often than not, it is better to act first. Instead of telling your interlocutor "I trust you" entrust him with a confidential mission. The positive memory it will retain will motivate the mammal to pass on information coming from you. More and more creators are aware of this and recommend special exercises to the participants to maximize the chances of success. Their success is recorded in the mammal which transmits a positive message to the cortex. It is a process diametrically opposed to the classical school system, which is based on the point of view of sanctions in case of failure. If you were afraid of water, no amount of rational talk ("you're not risking anything") will make you change, whatever it is. But if someone gives you a pleasant experience in the water, the mammal registers it, wishes to renew it and sends the cortex a positive message. In other words, a configuration is not effective if it does not pass through the mammal in the form of a positive act that the latter stores and transmits to the cortex to be transformed into an abstract idea. The human brain is so rich and complex that biologists have not only discovered "three brains", i.e. a vertical specialization of function, recapitulating the evolution of humanity, thus present in each of us, but also a horizontal specialization between the two hemispheres of the brain, the right hemisphere and the left hemisphere. This specialization is no longer a separation since the corpus callosum (a system of two million fibers) ensures numerous interrelationships between these two hemispheres. The two modes of mental activity: Word and Image The relative roles of the two hemispheres were discovered by the French biologist Paul Broca, who found that tracerebral palsy with damage to a specific part of the left cortex had speech problems that were not present in patients with the same damage to the right side. Is the left hemisphere seat of reason and logic? No more was needed to be considered the "noble" hemisphere, while the right hemisphere was presented as secondary. This excessive supremacy continues even today. However, the studies of the researcher Roger Sperry (Nobel Prize 1981) on the role of the cerebral hemispheres proved the importance of the right brain, specialized in music and the arts, capable of recognizing images, interpreting a concept visually and grasping a system holistically, while the left hemisphere can only analyze. It is possible to create a model where vertical and horizontal approaches intersect. The differences between the right and left hemispheres are complemented by the differences between the mammalian and cortical systems. This was proven by a research team at the University of Texas, led by Ned Hermann, who demonstrated the four brain zones. Let's get to know our brain activity to communicate effectively These are actually four specific areas of stimulation, according to which we rather call the cortical (left or right) or rather the mammary (left or right). Indeed, not all individuals have the same way of reacting to an event: some analyze the problem, take notes, look for a logical solution. Others see a global solution and rush to implement it. Except in pathological cases or accident, the two hemispheres work permanently. Instead, there are brain preferences that are due to education and culture, on an individual and collective level. An experienced accountant works more with his left brain. If he becomes a musician, he additionally activates his right brain. Therefore, brain preferences are not immutable. They can change during life. Knowing that the two hemispheres are complementary, it is interesting to develop the left brain and vice versa, to increase its efficiency and its ability to face and solve the most diverse problems. Schematically, the left cortex represents logical intelligence, the right cortex, intuitive intelligence. The left mammal emotion dominated and directed towards action. The right mammal drives emotionality. All these are combined in variable proportions. Clearly, to understand a left-handed corticus, we must not use the same language that we use for a right-handed mammal. Let us bear in mind that our communication risks being ineffective. "A left-cortical analyst is perhaps unable to find his way in the forest, while a right-cortical person easily perceives space but cannot orient himself on a staff map," emphasizes Louis Timbal-Duclaux, head of the Hermann France Institute. We understand the interest of this model and the wealth of practical use to describe all varieties of behavior. The combinations between these four zones are numerous and allow a very fine analysis of brain preferences according to projects, individuals, groups or culture. Can we change brain preferences? Occupational specialization, which mobilizes certain areas of our brain to the detriment of others, apparently has little effect on our brain preferences. Of course, we can live it satisfactorily with a brain preference well defined, as long as nothing changes in its universe, but faced with problems of a new kind, we will encounter real difficulties of adjustment. It takes a lot of time and effort to wake up areas of dormant neurons. Hence the need not only to maintain the neural circuits we have exercised, but also to expand our brain preferences, appealing to our many dynamic capacities. Among the stages of our formation, those in which we manipulate brain function have precisely the objective of making the parties involved aware of how they function and how others can function: the key to innumerable conflicts. lies in this perception. For example, a "cortical leftist" imagines that clear, precise, ordered goals are enough to make his teams work. If his personal, rather "right mammal" operates with emotionality, failure is certain. Placing a "right cortical", even a brilliant one, in a position where Mr  the "left brain" reigns, it means earmarking it for stress and efficiency. We can also think of the whole undertaking as a brain and seek to balance it with the various elements. "Every job needs the left cortex for thinking and analysis and the left mammals for creation and management, the right cortex for innovation and commercialism, the right mammals for external relations and personnel management," says Louis Timbal - Duclaux. Struggling to sell great products? Recruit some right wing mammals who know how to come up with arguments that move the public. Do your meetings devolve into boring chatter? Have left-wing, action-oriented, management-oriented mammals participate in them. What new product are you promoting? Organize a group of right brainers for the ideas and "left brains" (cortical and mammals) for the implementation. Simple exercises for the development of the other hemisphere We cannot of course change a brain profile like a shirt, given the weight of culture and education. But, we can still develop new brain preferences with some exercises: If you are "left brained" and wish to develop your "right brain": - For the right cortical: play with the dough, invent and prepare a culinary recipe. In waking life find time to daydream. You drive your car aimlessly and without a road map. Run for pleasure, with no intention of keeping fit or healthy - For the right-handed mammal: listen to the music you like when you're in the mood. Play with your children as they wish. You let yourself cry without shame if you're emotional. Find ten minutes a day to listen to your feelings. Paint or draw, animate a group. If you are right-brained and want to develop the left: - For the left cortical: join an investor club. Accurately calculate your next retreat. Learn to use a micro-organizer. Organize a trip down to its smallest details. You are trying to solve a problem by breaking it down into logical sequences. - For the left mammal: collect the essentials following the method of use. Do your calculations. Sort your books and discs into categories. Be punctual over the course of an entire day. Make your family tree. The brain only wears out if it is not used We have given an idea of ​​the capabilities of our brain by referring to the number of neurons that make it up. This figure reaches 100 billion, a dizzying number. But it must be supplemented with another piece of information that further multiplies the ability and that concerns glial cells. Those that are so numerous that they cannot be counted (90% of the brain mass), have the ability to reproduce, unlike neurons. Their number gradually increases as we learn, which makes us think that we have some responsibility for the efficiency of our brain machinery. So we must not hesitate... we must make the famous little gray cells work and we will discover hitherto unsuspected possibilities. Brigitte Ludwig Bibliography : (1) Helene Trocme - Fabre: "J'Apprends donc je suis", Ed. d' Organization 2) Monique le Poncin: "Cym Cerveaux", ed. Stock (3) Linda V. Williams: "Two Cerveaux pour Apprendre" (4) Dominique Chalvin: "Utiliser Tout son Cerveau", Ed. ESF

8 Αυγούστου 2003 πέθανε: Μάρθα Τσέις Αμερικανίδα γενετίστρια

Η Μάρθα Κόουλς Τσέις (Martha Cowles Chase, 30 Νοεμβρίου 1927 - 8 Αυγούστου 2003), γνωστή και σαν Μάρθα Κ. Επστάιν (Martha C. Epstein), ήταν Αμερικανίδα γενετίστρια κυρίως γνωστή για τη συμμετοχή της στην ομάδα που το 1952 απέδειξε μέσω πειραμάτων ότι το DNA και όχι πρωτεΐνη είναι το γενετικό υλικό.
Βιογραφικό

Γεννήθηκε το 1927 στο Κλίβελαντ Χάιτς του Οχάιο. Το 1950 έλαβε Μπάτσελορ από το Κολέγιο του Γούστερ και το 1964 διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια.

Το 1952 σαν νεαρή εργαστηριακή βοηθός του Αμερικανού ειδικού στους φάγους Άλφρεντ Χέρσεϊ στο Εργαστήριο του Κολντ Σπρινγκ Χάρμπορ, της Νέας Υόρκης, έλαβε μέρος σε ένα από τα σημαντικότερα πειράματα του 20ου αιώνα στη βιολογία. Επινοημένο από τον Χέρσεϊ, το πείραμα των Χέρσεϊ και Τσέις, όπως είναι γνωστό, απέδειξε τις γενετικές ιδιότητες του DNA επί των πρωτεϊνών. Ιχνιθετόντας τους βακτηριοφάγους με ραδιενεργά ισότοπα, οι δύο επιστήμονες κατόρθωσαν να εντοπίσουν τις πρωτείνες και το DNA και να επιβεβαιώσουν ότι το δεύτερο είναι το μόριο της κληρονομικότητας.

Ο Χέρσεϊ και η Τσέις δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των πειραμάτων τους το 1952. Το πείραμα τους ενέπνευσε τον Αμερικανό ερευνητή Τζέιμς Γουάτσον, o οποίος μαζί με το Βρετανό Φράνσις Κρικ κατανόησε τη δομή του DNA στο εργαστήριο Κάβεντις του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ το επόμενο έτος.

Ο Χέρσεϊ μοιράστηκε το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής με τους Σαλβαδόρ Λούρια και Μαξ Ντελμπρούκ το 1969. Η Τσέις, ωστόσο, δεν έλαβε ποτέ ανάλογη διάκριση για τη συμβολή της. Συνέχισε να εργάζεται σαν βοηθός εργαστηρίου, αρχικά στο Εθνικό Εργαστήριο του Όακ Ριτζ στο Τενεσί και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ έως ότου μετακόμισε στο Λος Άντζελες στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Εκεί παντρεύτηκε το βιολόγο Ρίτσαρντ Έπστάιν. Μια σειρά προσωπικών ατυχιών τη δεκαετία του 1960 έθεσε τέλος στην επιστημονική της σταδιοδρομία. Για δεκαετίες υπέφερε από μια μορφή άνοιας που της στέρησε τη βραχυπρόθεσμη μνήμη της. Πέθανε στις 8 Αυγούστου 2003 από πνευμονία. 

August 8, 2003 Died: Martha Chase American geneticist Martha Cowles Chase (November 30, 1927 - August 8, 2003), also known as Martha C. Epstein, was an American geneticist best known for her participation in the group that in 1952 proved through experiments that DNA, not protein, is the genetic material. Resume He was born in 1927 in Cleveland Heights, Ohio. In 1950 he received a BA from the College of Wooster and in 1964 a PhD from the University of Southern California. In 1952 as a young laboratory assistant to the American phage expert Alfred Hersey at the Cold Spring Harbor Laboratory, New York, she took part in one of the most important experiments of the 20th century in biology. Conceived by Hersey, the Hersey and Chase experiment, as it is known, proved the genetic properties of DNA on proteins. By tracing the bacteriophages with radioactive isotopes, the two scientists were able to identify the proteins and the DNA and confirm that the latter is the molecule of heredity. Hersey and Chase published the results of their experiments in 1952. Their experiment inspired the American researcher James Watson, who together with the British Francis Crick understood the structure of DNA at the Cavendish Laboratory of the University of Cambridge the following year. Hersey shared the Nobel Prize in Medicine with Salvador Luria and Max Delbrück in 1969. Chase, however, never received a similar distinction for her contribution. She continued to work as a laboratory assistant, first at Oak Ridge National Laboratory in Tennessee and then at the University of Rochester until moving to Los Angeles in the late 1950s. There she married biologist Richard Epstein. A series of personal misfortunes in the 1960s put an end to her scientific career. For decades she suffered from a form of dementia that robbed her of her short-term memory. He died on August 8, 2003 of pneumonia.