7 Αυγούστου • Οσιομαρτύρων Αστερίου του θαυματουργού και Δομετίου του Πέρσου (363)

τα δαφνάκια της μαμάς μου (φ.Μ.Κυμάκη)

7 Αυγούστου

• Οσιομαρτύρων Αστερίου του θαυματουργού και Δομετίου του Πέρσου (363)

• Οσίας Ποταμιάς της θαυματουργού

• Νεομάρτυρος Αββακούμ, του εν Θεσσαλονίκη (1628)

• Δαβίδ του «Γέροντος», του εν Ευβοία Νικάνορος (1519) του εν «Ζάβορδα», του θαυματουργού, Υπερεχίου, Ώρ, Δομετίου του Σημειοφόρου, Ποιμένος εν τω Σπηλαίω του πολύπαθους του Ρώσου (1110) και Ποιμένος του Νηστευτού

• Μάρτυρος Σώζοντος του εκ Νικομηδείας

• Οσίων Θεοδοσίου του Νέου, του ιαματικού, του εξ Αθηνών και εν Άργει ασκήσαντος

• Των εν Θηβαΐδι Μυρίων (10.000) Ασκητών

• Οσίας Κανδίδας της Βυζαντίας

• Ιερομάρτυρος Νάρκισσου επισκόπου Ιεροσολύμων

• Βάρταν εξ Αρμενίας

• Ανάμνηση της διασώσεως παρά Χριστού τη μεσιτεία της Θεοτόκου εκ των από ξηράς και θαλάσσης κυκλωσάντων την Πόλιν αθέων εχθρών

 

7 Αυγούστου Γιορτάζουν:

Αστέριος, Αστέρης, Αστρινός, Αστερινός, Αστρινή, Αστέρω, Αστερία, Αστρούλα, Αστερινή

Νικάνωρ, Νικάνορας

7 Αυγούστου:

Παγκόσμια Ημέρα για το Νερο.

Το «νανο-χώμα» των αρχαίων Ελλήνων

πηγή : http://www.tovima.gr/science/article/?aid=466974

Φαφούτη Λαλίνα

Το «νανο-χώμα» των αρχαίων Ελλήνων

Υπάρχει τίποτε πιο ταπεινό από το χώμα; Και όμως, ακόμη και τα πιο ταπεινά πράγματα, αν κάποιος τα αξιοποιήσει σωστά, μπορούν να γίνουν όχι μόνο πολύτιμα αλλά και προσοδοφόρα. Παρ' ότι ο Πλάτων θεωρούσε τον πηλό κάτι εντελώς κοινό και τετριμμένο - «των φαύλων και προχείρων» -, οι ίδιοι οι σύγχρονοί του τον διέψευσαν. Οι αρχαίοι κεραμείς της Αθήνας πήραν το κοινό χώμα της Αττικής στα χέρια τους και το μετέτρεψαν σε πραγματικό χρυσάφι αφού τα αγγεία τους μονοπώλησαν τις διεθνείς αγορές της εποχής τους. Το μετέτρεψαν επίσης σε ένα σπάνιο υλικό. Το περίφημο μελανό υάλωμα των αττικών αγγείων, αυτό που πολλοί προσπάθησαν αλλά κανένας δεν κατόρθωσε να μιμηθεί, είναι στην ουσία ένα νανοϋλικό με ιδιαίτερες χημικές και μηχανικές ιδιότητες. Τέτοιες ώστε πρόσφατα προσείλκυσε το ενδιαφέρον της NASA η οποία αναζητεί στη σύστασή του μυστικά για να βελτιώσει τη μόνωση των διαστημοπλοίων της.

Κάποτε, γράφει ο Ηρόδοτος, ένα καράβι έφυγε φορτωμένο με εμπορεύματα από την Ελλάδα και, αφού έφθασε ως την Ισπανία, γύρισε πίσω με «τζίρο» χίλιες φορές την αξία του φορτίου του. Ακόμη και αν αυτός ήταν ένας «αστικός μύθος» της αρχαιότητας, το βέβαιο είναι ότι για μεγάλο διάστημα υπήρξε ένα εξαγωγικό προϊόν το οποίο μπορούσε να «πιάσει» υπέρογκες τιμές φέρνοντας μεγάλα κέρδη στους εμπόρους, αλλά και στους δημιουργούς του: τα ερυθρόμορφα αττικά αγγεία. Επί τρεις ολόκληρους αιώνες έκαναν θραύση - αν αυτή η έκφραση μπορεί να επιτραπεί για ένα τέτοιο υλικό - στις ξένες αγορές, μετατρέποντας κυριολεκτικά το χώμα σε χρυσάφι και χαρίζοντας στην Αθήνα ένα ασυναγώνιστο μονοπώλιο στον τότε γνωστό της κόσμο.
Σήμερα η αξία τους είναι ανεκτίμητη και ασκούν την ίδια γοητεία ως τα πέρατα της Γης• στους επισκέπτες που σπεύδουν να τα θαυμάσουν στα μουσεία εντός και εκτός Ελλάδας και στους συλλέκτες που δίνουν πολλά για να τα αποκτήσουν. Πρόσφατα απέσπασαν επίσης το ενδιαφέρον ενός μάλλον απρόσμενου θαυμαστή: της NASA. Μια θυγατρική της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας ξεκίνησε μαζί με το Μουσείο Γκετί - και με μια παχυλή χρηματοδότηση 800.000 δολαρίων - μελέτες για να διερευνήσει τη σύστασή τους.

Το μελανό υάλωμα «γυάλισε» στη NASA
Η NASA ενδιαφέρεται κυρίως για το περίφημο μελανό υάλωμα των αγγείων, αναζητώντας σε αυτό μυστικά που θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να βελτιώσει την ανθεκτικότητα των κεραμικών που χρησιμοποιεί για τη μόνωση των διαστημοπλοίων της. Εδώ όμως μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι η αντίστοιχη έρευνα από έλληνες επιστήμονες βρίσκεται… έτη φωτός μπροστά. Οχι μόνο γιατί έχει ξεκινήσει δεκαετίες νωρίτερα έχοντας στη διάθεσή της απολύτως πιστοποιημένα δείγματα από τις αρμόδιες Εφορείες Αρχαιοτήτων, αλλά, επιπλέον, επειδή από τη θεωρία του εργαστηρίου έχει περάσει στην πράξη. Για να κάνουν καλύτερες συγκρίσεις και να γνωρίσουν τη δουλειά «από μέσα», οι ερευνητές φτιάχνουν μάλιστα οι ίδιοι τεχνολογικά πιστά αντίγραφα αρχαίων κεραμικών τόσο κοντινά στα αρχικά ώστε να χρειάζονται ειδική σήμανση με ιχνοστοιχεία προκειμένου να αποφευχθεί η παράνομη πώλησή τους ως αυθεντικών.

Τι ήταν αυτό που έκανε τα αττικά αγγεία τόσο ιδιαίτερα και τόσο δύσκολα στην απομίμησή τους ακόμη και από τους σύγχρονούς τους επίδοξους αντιγραφείς, που γνώριζαν την κεραμική τέχνη εκείνης της εποχής πολύ καλύτερα από εμάς; Το μυστικό, όπως έχουν ανακαλύψει σήμερα οι ειδικοί, βρίσκεται στην άργιλο. Η αττική γη πρόσφερε στους κεραμείς της τις κατάλληλες πρώτες ύλες ώστε να επιτύχουν όχι μόνο ένα υάλωμα με μοναδικό χρώμα και αντοχή, αλλά και ένα «σώμα» εξαιρετικής ποιότητας. Και φυσικά αυτοί εκμεταλλεύθηκαν επάξια το δώρο βάζοντας όλη την τέχνη και τη δημιουργικότητά τους.

συνέχεια στην πηγή  

source: http://www.tovima.gr/science/article/?aid=466974 Fafouti Lalina The "nano-soil" of the ancient Greeks Is there anything more humble than soil? And yet, even the humblest things, if properly harnessed, can become not only valuable but also profitable. Although Plato considered clay to be something completely common and trivial - "of the vile and base" -, his contemporaries themselves refuted him. The ancient potters of Athens took the common soil of Attica in their hands and turned it into real gold as their pottery monopolized the international markets of their time. They also turned it into a rare material. The famous black glaze of the Attic vessels, which many have tried but no one has succeeded in imitating, is in fact a nanomaterial with special chemical and mechanical properties. Such that it has recently attracted the interest of NASA, which is looking for secrets in its composition to improve the insulation of its spacecraft. Once, writes Herodotus, a ship left Greece laden with goods and, after reaching Spain, returned with a "turnover" of a thousand times the value of its cargo. Even if this was an "urban legend" of antiquity, it is certain that for a long time there was an export product that could "catch" exorbitant prices bringing great profits to the merchants, but also to its creators: the red-figured Attic vases. For three whole centuries they ravaged - if such an expression may be allowed for such a material - the foreign markets, literally turning the soil into gold and giving Athens an unrivaled monopoly in the then known world. Today their value is inestimable and they exert the same charm to the ends of the Earth• to visitors who rush to admire them in museums inside and outside Greece and to collectors who pay a lot to acquire them. They've also recently attracted the interest of a rather unexpected fan: NASA. A subsidiary of the US space agency, together with the Getty Museum - and with a fat funding of 800,000 dollars - began studies to investigate their composition. The black glaze was "polished" at NASA NASA is particularly interested in the famous black glaze of pottery, looking for secrets that could help it improve the durability of the ceramics it uses to insulate its spacecraft. But here we can say with certainty that the corresponding research by Greek scientists is... light years ahead. Not only because it started decades earlier with completely certified samples from the relevant Ephorates of Antiquities at its disposal, but, moreover, because it has gone from theory in the laboratory to practice. To make better comparisons and get to know the work "from the inside", the researchers are even making technologically faithful replicas of ancient ceramics themselves so close to the originals that they need special marking with trace elements to prevent them from being illegally sold as authentic. What was it that made Attic vases so special and so difficult to imitate even by their contemporary would-be copyists, who knew the ceramic art of that time far better than we do? The secret, as experts have discovered today, lies in the clay. The Attic land offered its potters the right raw materials to achieve not only a glaze of unique color and strength, but also a "body" of exceptional quality. And of course they took full advantage of the gift by putting all their art and creativity into it. continuity to the source

Σήμερα 7/8... Οσιομάρτυρος Αστερίου θαυματουργού, Οσίου Νικάνορος θαυματουργού εν Ζάβορδα

ωραίο φύλλο μετα κρίνων (φ.Μ.Κυμάκη)

 Οσιομάρτυρος Αστερίου θαυματουργού, Οσίου Νικάνορος θαυματουργού εν Ζάβορδα

    για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-

7ο Μυστικό υγείας και μακροζωίας

 

Ένα παλιό αλλά χρήσιμο βιβλίο

Πληροφορίες για τον συγγραφέα που αναφέρονται στο βιβλίο
Ο Στέργιος Τασούλας είναι ιατρικός ψυχολόγος με πτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ και μεταπτυχιακές στην Μ.Βρετανία.
Στις ΗΠΑ προσέγγισε την ολιστική ψυχοσωματική θεραπεία όπως και το αντικείμενο της αντιγήρανσης.
Στο Λονδίνο ήταν ιδιωτικός θεραπευτής με διατριβή στην ύπνωση και στην καταπολέμηση του πόνου.
Στην Ελλάδα εκτός των άλλων συνεργάζεται με το Κολέγιο Φυσικής Υγείας και διάφορα περιοδικά αυτοβοήθειας , ψυχοσωματικής υγείας και αντιγήρανσης . Στη συγγραφική του δουλειά περιλαμβάνεται η σειρά "ο κόσμος της ψυχολογίας" που είναι πολύ προσιτό έργο και τον μέσο αναγνώστη.

7ο Μυστικό υγείας και μακροζωίας

Καθημερινά να ψάχνετε αφορμές και ευκαιρίες για  κίνηση. Περπατήστε περισσότερο και επίσης τρέξτε.  Περιορίστε τη χρήση του ασανσέρ και της τηλεόρασης.  Δώστε δουλειά στο σώμα να κάνει ανεξάρτητα απο την ηλικία σας. Η κίνηση είναι ο κατεξοχήν εχθρός της γήρανσης. Κατά τη διάρκεια της ημέρας να κινείστε συνεχώς και το βράδυ να ξεκουράζεστε με αρμονία. Έτσι ο οργανισμός θα εκτελεί με τον καλλίτερο τρόπο τις λειτουργίες του και θα αναζωογονείται.

An old but useful book Information about the author mentioned in the book Stergios Tasoulas is a medical psychologist with undergraduate studies in the USA and postgraduate studies in Great Britain. In the USA he approached holistic psychosomatic therapy as well as the subject of anti-aging. In London he was a private therapist with a thesis in hypnosis and pain management. In Greece, among others, he collaborates with the College of Physical Health and various self-help, psychosomatic health and anti-aging magazines. His writing work includes the series "the world of psychology" which is a very accessible work and the average reader. 7th Secret of health and longevity Look for reasons and opportunities to move every day. Walk more and also run. Limit the use of the elevator and the TV. Give your body work to do regardless of your age. Movement is the enemy par excellence of aging. During the day move constantly and at night rest in harmony. Thus the organism will perform its functions in the best way and will be rejuvenated.

'n Ou maar nuttige boek Inligting oor die skrywer wat in die boek genoem word Stergios Tasoulas is 'n mediese sielkundige met voorgraadse studies in die VSA en nagraadse studies in Groot-Brittanje. In die VSA het hy holistiese psigosomatiese terapie benader asook die onderwerp van anti-veroudering. In Londen was hy 'n privaat terapeut met 'n tesis in hipnose en pynbestuur. In Griekeland werk hy onder meer saam met die College of Physical Health en verskeie selfhelp-, psigosomatiese gesondheids- en anti-verouderingstydskrifte. Sy skryfwerk sluit die reeks "die wêreld van sielkunde" in wat 'n baie toeganklike werk en die gemiddelde leser is. 7 Geheim van gesondheid en lang lewe Soek redes en geleenthede om elke dag te beweeg. Stap meer en hardloop ook. Beperk die gebruik van die hysbak en die TV. Gee jou liggaam werk om te doen, ongeag jou ouderdom. Beweging is die vyand by uitstek van veroudering. Beweeg gedurende die dag voortdurend en in die nag rus in harmonie. Die organisme sal dus sy funksies op die beste manier verrig en sal verjong word.

Стара, но полезна книга Информация за автора, посочен в книгата Стергиос Тасулас е медицински психолог с бакалавърско обучение в САЩ и следдипломно обучение във Великобритания. В САЩ той подхожда към холистичната психосоматична терапия, както и към темата за борба със стареенето. В Лондон той беше частен терапевт с дисертация по хипноза и управление на болката. В Гърция, наред с други, той си сътрудничи с Колежа по физическо здраве и различни списания за самопомощ, психосоматично здраве и антиейджинг. Писателската му работа включва поредицата "Светът на психологията", която е много достъпна работа и за средния читател. Седма тайна на здравето и дълголетието Търсете причини и възможности да се движите всеки ден. Ходете повече и също бягайте. Ограничете използването на асансьора и телевизора. Дайте на тялото си работа, независимо от възрастта ви. Движението е враг par excellence на стареенето. През деня се движете постоянно, а през нощта почивайте в хармония. Така организмът ще изпълнява функциите си по най-добрия начин и ще се подмладява. 

Un livre ancien mais utile Informations sur l'auteur mentionné dans le livre Stergios Tasoulas est un psychologue médical avec des études de premier cycle aux États-Unis et des études de troisième cycle en Grande-Bretagne. Aux États-Unis, il a abordé la thérapie psychosomatique holistique ainsi que le sujet de l'anti-âge. À Londres, il était thérapeute privé avec une thèse sur l'hypnose et la gestion de la douleur. En Grèce, entre autres, il collabore avec le Collège de la santé physique et divers magazines d'entraide, de santé psychosomatique et anti-âge. Son travail d'écriture comprend la série "le monde de la psychologie" qui est un ouvrage très accessible et au lecteur moyen. 7e Secret de la santé et de la longévité Cherchez des raisons et des opportunités de bouger chaque jour. Marchez plus et courez aussi. Limitez l'utilisation de l'ascenseur et de la télévision. Donnez à votre corps un travail à faire quel que soit votre âge. Le mouvement est l'ennemi par excellence du vieillissement. Pendant la journée, bougez constamment et la nuit, reposez-vous en harmonie. Ainsi l'organisme remplira au mieux ses fonctions et sera rajeuni. 

Ein altes, aber nützliches Buch Informationen über den im Buch erwähnten Autor Stergios Tasoulas ist medizinischer Psychologe mit Grundstudium in den USA und Aufbaustudium in Großbritannien. In den USA näherte er sich der ganzheitlichen psychosomatischen Therapie sowie dem Thema Anti-Aging. In London war er Privattherapeut mit einer Abschlussarbeit in Hypnose und Schmerzmanagement. In Griechenland arbeitet er unter anderem mit dem College of Physical Health und verschiedenen Zeitschriften für Selbsthilfe, psychosomatische Gesundheit und Anti-Aging zusammen. Seine schriftstellerische Arbeit umfasst die Reihe „Die Welt der Psychologie“, die ein sehr zugängliches Werk und dem durchschnittlichen Leser ist. 7. Geheimnis der Gesundheit und Langlebigkeit Suchen Sie jeden Tag nach Gründen und Gelegenheiten, sich zu bewegen. Gehen Sie mehr und laufen Sie auch. Beschränken Sie die Nutzung des Aufzugs und des Fernsehers. Geben Sie Ihrem Körper Arbeit, unabhängig von Ihrem Alter. Bewegung ist der Feind des Alterns schlechthin. Tagsüber ständig in Bewegung und nachts in Harmonie ruhen. Dadurch erfüllt der Organismus seine Funktionen optimal und verjüngt sich. 

En gammel men brugbar bog Oplysninger om forfatteren nævnt i bogen Stergios Tasoulas er medicinsk psykolog med bachelorstudier i USA og postgraduate studier i Storbritannien. I USA nærmede han sig holistisk psykosomatisk terapi såvel som emnet anti-aging. I London var han privat behandler med speciale i hypnose og smertebehandling. I Grækenland samarbejder han blandt andet med College of Physical Health og forskellige selvhjælps-, psykosomatiske sundheds- og anti-aldringsmagasiner. Hans forfatterskab omfatter serien "psykologiens verden", som er et meget tilgængeligt værk og den gennemsnitlige læser. 7. Secret of sundhed og lang levetid Se efter årsager og muligheder for at flytte hver dag. Gå mere og løb også. Begræns brugen af ​​elevatoren og tv'et. Giv din krop arbejde at gøre uanset din alder. Bevægelse er aldringens fjende par excellence. I løbet af dagen bevæger du dig konstant og om natten hviler du i harmoni. Således vil organismen udføre sine funktioner på den bedste måde og vil blive forynget. 

古いけど役に立つ本 本に記載されている著者に関する情報 Stergios Tasoulas は医学心理学者であり、米国で学士号を取得し、英国で大学院を取得しています。 アメリカでは、ホリスティックな心身療法とアンチエイジングのテーマに取り組みました。 ロンドンでは、彼は催眠術と疼痛管理の論文を持つプライベート セラピストでした。 ギリシャでは、とりわけ、College of Physical Health やさまざまな自助、心療、アンチエイジングの雑誌と協力しています。彼の著作には「心理学の世界」というシリーズが含まれており、これは非常にアクセスしやすく、平均的な読者でもあります。 健康長寿の第7の秘密 毎日移動する理由と機会を探します。もっと歩いて、また走ってください。エレベーターとテレビの使用を制限します。年齢に関係なく、身体に働きかけましょう。動きは老化の敵です。日中は絶え間なく動き、夜は調和して休みます。したがって、生物はその機能を最善の方法で実行し、若返ります。 

Leabhar sean ach úsáideach Eolas faoin údar atá luaite sa leabhar Is síceolaí leighis é Stergios Tasoulas a bhfuil staidéar fochéime aige i SAM agus staidéir iarchéime sa Bhreatain Mhór. Sna Stáit Aontaithe chuaigh sé i ngleic le teiripe iomlánaíoch síceomómatach chomh maith leis an ábhar frith-aosaithe. I Londain bhí sé ina theiripeoir príobháideach le tráchtas in hypnosis agus bainistíocht pian. Sa Ghréig, i measc nithe eile, comhoibríonn sé le Coláiste na Sláinte Fisiciúla agus le hirisí éagsúla féinchabhrach, sláinte síceasómacha agus frith-aosaithe. Áirítear ar a chuid oibre scríbhneoireachta an tsraith "an domhan na síceolaíochta" atá ina shaothar an-inrochtana agus an léitheoir meán. 7 Rún na sláinte agus fad saoil Cuardaigh cúiseanna agus deiseanna chun bogadh gach lá. Siúil níos mó agus rith freisin. Teorainn a chur le húsáid an ardaitheoir agus na teilifíse. Tabhair do chorp obair le déanamh beag beann ar d'aois. Is í an ghluaiseacht an barr feabhais a bhaineann le dul in aois. I rith an lae bogadh i gcónaí agus san oíche scíthe ar aon dul. Mar sin comhlíonfaidh an t-orgánach a fheidhmeanna ar an mbealach is fearr agus déanfar é a athnuachan. 

Información sobre el autor mencionado en el libro. Stergios Tasoulas es psicólogo médico con estudios de pregrado en los EE. UU. y estudios de posgrado en Gran Bretaña. En Estados Unidos abordó la terapia psicosomática holística así como el tema del antienvejecimiento. En Londres fue terapeuta privado con una tesis en hipnosis y manejo del dolor. En Grecia, entre otros, colabora con el Colegio de Salud Física y varias revistas de autoayuda, salud psicosomática y antienvejecimiento. Su obra literaria incluye la serie “El mundo de la psicología” que es una obra muy accesible y al lector medio. 7º Secreto de salud y longevidad Busque razones y oportunidades para moverse todos los días. Camina más y también corre. Limite el uso del ascensor y la televisión. Dale trabajo a tu cuerpo sin importar tu edad. El movimiento es el enemigo por excelencia del envejecimiento. Durante el día muévete constantemente y por la noche descansa en armonía. Así el organismo realizará sus funciones de la mejor manera y se rejuvenecerá. 

Un libro vecchio ma utile Informazioni sull'autore menzionato nel libro Stergios Tasoulas è uno psicologo medico con studi universitari negli Stati Uniti e studi post-laurea in Gran Bretagna. Negli USA si è avvicinato alla terapia psicosomatica olistica oltre che al tema dell'anti-aging. A Londra è stato terapeuta privato con una tesi in ipnosi e gestione del dolore. In Grecia, tra gli altri, collabora con il College of Physical Health e varie riviste di auto-aiuto, salute psicosomatica e anti-invecchiamento. Il suo lavoro di scrittura include la serie "il mondo della psicologia", che è un'opera molto accessibile e il lettore medio. 7° Segreto di salute e longevità Cerca ragioni e opportunità per muoverti ogni giorno. Cammina di più e anche corri. Limitare l'uso dell'ascensore e della TV. Dai al tuo corpo del lavoro da fare indipendentemente dalla tua età. Il movimento è il nemico per eccellenza dell'invecchiamento. Di giorno muoviti costantemente e di notte riposa in armonia. Così l'organismo svolgerà le sue funzioni nel migliore dei modi e sarà ringiovanito. 

Stara, ale przydatna książka Informacje o autorze wymienione w książce Stergios Tasoulas jest psychologiem medycznym ze studiami licencjackimi w USA i studiami podyplomowymi w Wielkiej Brytanii. W USA zbliżył się do holistycznej terapii psychosomatycznej oraz do tematyki anti-aging. W Londynie był prywatnym terapeutą z pracą magisterską z hipnozy i leczenia bólu. W Grecji współpracuje m.in. z College of Physical Health oraz różnymi czasopismami samopomocowymi, psychosomatycznymi i przeciwstarzeniowymi. Jego twórczość pisemna obejmuje serię „świat psychologii”, która jest dziełem bardzo przystępnym i przeciętnym czytelnikiem. 7. Sekret zdrowia i długowieczności Codziennie szukaj powodów i okazji do przeprowadzki. Chodź więcej, a także biegnij. Ogranicz korzystanie z windy i telewizora. Daj swojemu ciału pracę do wykonania niezależnie od wieku. Ruch jest par excellence wrogiem starzenia się. W ciągu dnia poruszaj się nieustannie, a w nocy odpoczywaj w harmonii. W ten sposób organizm będzie jak najlepiej spełniał swoje funkcje i zostanie odmłodzony. 

O carte veche, dar utilă Informații despre autorul menționat în carte Stergios Tasoulas este psiholog medical cu studii universitare de licență în SUA și studii postuniversitare în Marea Britanie. În SUA a abordat terapia psihosomatică holistică, precum și subiectul anti-îmbătrânire. La Londra a fost terapeut privat cu o teză în hipnoză și managementul durerii. În Grecia, printre altele, colaborează cu Colegiul de Sănătate Fizică și diverse reviste de autoajutorare, sănătate psihosomatică și anti-îmbătrânire. Munca sa de scris include seria „lumea psihologiei”, care este o lucrare foarte accesibilă și cititorului obișnuit. Al 7-lea secret al sănătății și longevității Căutați motive și oportunități pentru a vă muta în fiecare zi. Mergeți mai mult și, de asemenea, alergați. Limitați utilizarea liftului și a televizorului. Oferă-ți corpului de muncă, indiferent de vârsta ta. Mișcarea este inamicul prin excelență al îmbătrânirii. În timpul zilei mișcă-te constant și noaptea odihnește-te în armonie. Astfel organismul își va îndeplini funcțiile în cel mai bun mod și va fi întinerit. 

En gammal men användbar bok Information om författaren som nämns i boken Stergios Tasoulas är medicinsk psykolog med grundstudier i USA och forskarstudier i Storbritannien. I USA närmade han sig holistisk psykosomatisk terapi såväl som ämnet anti-aging. I London var han privatterapeut med en avhandling i hypnos och smärtbehandling. I bland annat Grekland samarbetar han med College of Physical Health och olika tidningar för självhjälp, psykosomatisk hälsa och anti-aging. Hans författarskap inkluderar serien "the world of psychology" som är ett mycket tillgängligt verk och den genomsnittliga läsaren. 7:e hemligheten med hälsa och livslängd Leta efter anledningar och möjligheter att flytta varje dag. Gå mer och spring också. Begränsa användningen av hissen och TV:n. Ge din kropp arbete att göra oavsett din ålder. Rörelse är åldrandets fiende par excellence. Under dagen rör dig hela tiden och på natten vila i harmoni. Således kommer organismen att utföra sina funktioner på bästa sätt och kommer att föryngras. 

Eski ama faydalı bir kitap Kitapta adı geçen yazar hakkında bilgiler Stergios Tasoulas, ABD'de lisans ve İngiltere'de lisansüstü eğitim almış bir tıbbi psikologdur. ABD'de bütünsel psikosomatik terapiye ve anti-aging konusuna yaklaştı. Londra'da hipnoz ve ağrı yönetimi üzerine tezi olan özel bir terapistti. Yunanistan'da, diğerleri arasında, Fiziksel Sağlık Koleji ve çeşitli kendi kendine yardım, psikosomatik sağlık ve yaşlanma karşıtı dergilerle işbirliği yapmaktadır. Yazma çalışması, oldukça erişilebilir ve ortalama bir okuyucu olan "psikoloji dünyası" serisini içerir. 7. Sağlık ve uzun ömürlülüğün sırrı Her gün hareket etmek için nedenler ve fırsatlar arayın. Daha fazla yürüyün ve aynı zamanda koşun. Asansör ve TV kullanımını sınırlayın. Vücudunuza yaşınız ne olursa olsun yapması gereken işler verin. Hareket, yaşlanmanın en büyük düşmanıdır. Gün boyunca sürekli hareket edin ve geceleri uyum içinde dinlenin. Böylece organizma işlevlerini en iyi şekilde yerine getirecek ve gençleşecektir. 

Κέικ σταφυλιού

Τι χρειαζόμαστε:

140 γρ. αμυγδαλόσκονη
140 ml ελαιόλαδο
140 γρ. caster sugar
100 γρ. γιαούρτι
140 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
2 αυγά
250 γρ. σταφύλι (σουλτανίνα)
1/4 κ.γ. εκχύλισμα αμυγδάλου

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Κέικ σταφυλιού

ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ-ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ

«ΠEPIKAΛΛEA λίμνη» την ονόμαζε ο Oμηρος. Xιλιοτραγουδισμένη στη δημοτική ποίηση, ονομαστή για την ομορφιά της και τους φυσικούς της πόρους, η μεγάλη λιμνοθάλασσα Mεσολογγίου-Aιτωλικού αποτελεί μαζί με το Δέλτα των ποταμών Aχελώου και Eύηνου έναν από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους υδροβιότοπους της Mεσογείου.

O πανέμορφος αυτός τόπος, που έχει κηρυχθεί Eθνικό Πάρκο, είναι ένα σύμπλεγμα υδροβιότοπων όπου οι γλυκόβαλτοι εναλλάσσονται με αλμυρόβαλτους, λασποτόπια, υδροχαρή δάση, αμμοθίνες, λουρονησίδες και αλμυρολίβαδα. Γύρω τους ορθώνουν τον όγκο τους η Bαράσοβα και ο Aράκυνθος, όπως και το φαράγγι της Kλεισούρας, ενώ φύλακες του τόπου, αιώνες τώρα, στέκουν τα βυζαντινά μοναστήρια και τα ασκηταριά της περιοχής.
Aγρια ζωή και παραγωγική δραστηριότητα συνυπάρχουν εδώ για χιλιάδες χρόνια. Στην περιφέρεια της λιμνοθάλασσας άκμασαν κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους τέσσερις ναυτικές αιτωλικές πόλεις. Aπό τότε η λιμνοθάλασσα είναι πηγή πλούτου για τους ανθρώπους της, με τα πλούσια αλιεύματα και το αλάτι της. Oι ντόπιοι θα αξιοποιήσουν αυτόν τον πλούτο· θα επινοήσουν δικούς τους τρόπους αλιείας, προσαρμοσμένους στις ιδιαιτερότητες της λιμνοθάλασσας, τα περίφημα διβάρια και τα σταφνοκάρια, και θα αναπτύξουν πρώτοι, στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ναυπηγική και ναυτεμπορική δράση.

H πρώτη αναφορά στο Aιτωλικό, ως «Nατολικό», εμφανίζεται τον 12ο αι. Tο Mεσολόγγι θα το δούμε να μνημονεύεται πολύ αργότερα, τον 16ο αι., σε περιγραφή της Nαυμαχίας της Nαυπάκτου.

Tο Mεσολόγγι και το Aιτωλικό εξακολουθούν να μετράνε τον χρόνο με τον κύκλο της λιμνοθάλασσας: εποχή του αυγοτάραχου, εποχή του αλατιού, της τσιπούρας, του λαβρακιού, του γοβιού.

Oι βάλτοι, τα λασποτόπια και οι αλυκές είναι τόποι ιδανικοί για τα μεταναστευτικά υδρόβια και παρυδάτια πουλιά, ενώ στα παρόχθια μέρη φυτρώνουν ορισμένα σπάνια φυτά.

Παρά τις ανθρώπινες επεμβάσεις και τις αδυναμίες των αρμοδίων φορέων που είχαν ως αποτέλεσμα την περιβαλλοντική υποβάθμιση της λιμνοθάλασσας Mεσολογγίου-Aιτωλικού, τα «νερά της λίμνης τ' άβαθα» διατηρούνται σε ικανοποιητική κατάσταση· το ψάρι είναι ακόμη άφθονο και καλό, η αλιεία παραμένει πυλώνας της οικονομικής ζωής του τόπου και η περιοχή διασώζει την ομορφιά της κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Tην προικισμένη φύση ήρθε «να γεμίσει με νόημα» η ιστορία και τα έργα των ανθρώπων, όπως έγραψε ο I.M. Παναγιωτόπουλος. H περιοχή υπήρξε πεδίο ηρωισμών και τόπος έμπνευσης για μεγάλους ποιητές: από τον Διονύσιο Σολωμό που θα υμνήσει τους «Eλεύθερους Πολιορκημένους» έως τον Kωστή Παλαμά που θα τραγουδήσει «Tους καημούς της λιμνοθάλασας».

Homer called it "PEPIKALLEA lake". Praised in folk poetry, renowned for its beauty and its natural resources, the large lagoon of Messolonghi-Aitolikos constitutes, together with the Delta of the Achelous and Evinos rivers, one of the largest and most important wetlands in the Mediterranean. This beautiful place, which has been declared a National Park, is a complex of wetlands where sweet marshes alternate with salt marshes, mudflats, waterlogged forests, sand dunes, salt marshes and salt meadows. Around them, Barasova and Arakynthos, as well as the gorge of Kleisoura, rise up, while the Byzantine monasteries and hermitages of the area stand as guardians of the place, for centuries now. Wildlife and productive activity have coexisted here for thousands of years. Four maritime Aetolian cities flourished in the vicinity of the lagoon during Mycenaean times. Since then the lagoon has been a source of wealth for its people, with its rich catches and salt. The locals will take advantage of this wealth; they will invent their own ways of fishing, adapted to the particularities of the lagoon, the famous bivaria and stafnokaria, and they will be the first to develop, in the years of the Turkish rule, shipbuilding and maritime activity. The first reference to Aitoliko, as "Natoliko", appears in the 12th century. We will see Messolonghi mentioned much later, in the 16th century, in a description of the Battle of Nafpaktos. Mesolongi and Aitoliko still measure time with the cycle of the lagoon: roe season, salt, bream, sea bass, gobies season. The swamps, mudflats and salt flats are ideal places for migratory water and waterfowl, while some rare plants grow in the riparian areas. Despite the human interventions and the weaknesses of the competent bodies that resulted in the environmental degradation of the Messolonghi-Aitoliko lagoon, the "waters of the bottomless lake" are kept in a satisfactory condition; the fish are still plentiful and good, fishing remains a pillar of economic life of the place and the area saves its beauty by stimulating the interest of visitors. Gifted nature came "to fill with meaning" the history and works of people, as I.M. wrote. Panagiotopoulos. The area has been a field of heroism and a place of inspiration for great poets: from Dionysios Solomons who will praise the "Free Besiegers" to Kostis Palamas who will sing "The woes of the lagoon".

Ναζίμ Χικμέτ Το κοριτσάκι της Χιροσίμα

Ναζίμ Χικμέτ Το κοριτσάκι της Χιροσίμα

Εγώ είμαι, εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας
Εδώ ή αλλού, χτυπάω όλες τις πόρτες
Ω, μην τρομάζετε καθόλου πούμαι αθώρητη
Κανένας μια μικρή νεκρή δε μπορεί νάιδει.

Εδώ και δέκα χρόνια εδώ καθόμουνα
Στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε
Κ’ είμαι παιδί, τα εφτά δεν τα καλόκλεισα,
Μα τα νεκρά παιδιά δε μεγαλώνουν.

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου
Μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια
Ολη- όλη μια φουχτίτσα στάχτη απόμεινα
Την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ’ ένα ουρανό συγνεφιασμένο.

Ω, μη θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα,

Κανείς εμένα δε μπορεί να με γλυκάνει

Τι το παιδί που σαν εφημερίδα κάηκε
Δε μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει.

Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας, ακούστε με,
Φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας
Ετσι που τα παιδάκια πια να μη σκοτώνονται
Και να μπορούν να τρώνε καραμέλες.

Μετάφραση του Γιάννη Ρίτσου

Ο Σίσυφος και το βάρος της Ζωής

πηγή : https://gerasimos-politis.blogspot.com/2011/11/blog-post_18.html#.UAlylpE7c7o

Ο Σίσυφος και το βάρος της Ζωής

Η ελληνική μυθολογία αφηγείται την ιστορία του Σίσυφου, βασιλιά της Κορίνθου, ο οποίος καταδικάστηκε από τους θεούς του Άδη σε αιώνια τιμωρία. Χωρίς σταματημό, θα έπρεπε να σπρώχνει έναν πάρα πολύ βαρύ βράχο μέχρι την κορυφή ενός λόφου, και όταν έφτανε εκεί, να τον αφήνει να κυλήσει και πάλι κάτω. Η προσπάθεια του ήταν να φέρει τον βράχο στην κορυφή του λόφου, μόνο και μόνο για να τον δει να κυλλά και πάλι κάτω, ξανά και ξανά, αιώνια. Όπως όλοι οι μύθοι, η ιστορία αυτή περιέχει μια διδασκαλία. Πώς βλέπουμε τον μύθο; Περί τίνος πρόκειται; Όπως ένα κόαν, έχει πολλές όψεις. Ένα ερώτημα που θα ήθελα να θέσω είναι, τι σημαίνει να κάνω κακό; Έχει ενδιαφέρον ότι κάποιος έκρινε ότι ο Σίσυφος έκανε κάτι κακό, και έτσι καταδικάστηκε σε ένα ειδικό μέρος που λέγεται Άδης. Αν όμως αφήσουμε τέτοιου είδους ερωτήματα στην άκρη και δούμε ότι υπάρχει μόνο η παρούσα στιγμή, τότε το σπρώξιμο του βράχου μέχρι την κορυφή του λόφου και στη συνέχεια το κατρακύλισμα του, είναι με κάποιο τρόπο το ίδιο πράγμα. Η συνηθισμένη ερμηνεία μας είναι ότι η υποχρέωση του Σίσυφου είναι δύσκολη και δυσάρεστη. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει δεν είναι παρά απλά το σπρώξιμο του βράχου και έπειτα η θέα του να κυλάει πάλι πίσω, στιγμή τη στιγμή. Όπως ο Σίσυφος, όλοι μας κάνουμε απλά αυτό που κάνουμε στιγμή τη στιγμή. Όμως, σ’ αυτή τη δραστηριότητα προσθέτουμε κρίσεις και ιδέες. Η κόλαση δεν βρίσκεται στο σπρώξιμο του βράχου, αλλά στη σκέψη γι’ αυτό, στη δημιουργία ιδεών ελπίδας και απογοήτευσης, στον προβληματισμό μας αν τελικά θα καταφέρουμε να τον στερεώσουμε στην κορυφή. «Έχω εργαστεί τόσο σκληρά! Ίσως αυτή τη φορά ο βράχος παραμείνει εκεί πάνω.»

Οι προσπάθειες μας έχουν ως αποτέλεσμα να συμβούν κάποια πράγματα, και κάνοντας τα να συμβούν προχωρούμε στην επόμενη στιγμή. Ίσως ο βράχος να παραμείνει στην κορυφή για λίγο, ίσως όχι. Κανένα από τα δύο δεν είναι από μόνο του καλό ή κακό. Το βάρος του βράχου είναι η σκέψη ότι η ζωή μας είναι μια πάλη, ότι θα έπρεπε να είναι διαφορετική απ’ ότι είναι. Όταν κρίνουμε το βάρος μας ως δυσάρεστο, ψάχνουμε τρόπους για να το αποφύγουμε. Ίσως κάποιος μεθάει για να ξεχάσει το σπρώξιμο του βράχου. Κάποιος άλλος χειρίζεται τους ανθρώπους για να τον βοηθήσουν στο σπρώξιμο. Συχνά προσπαθούμε να μεταθέσουμε το βάρος σε κάποιον άλλον ώστε να αποφύγουμε την εργασία.

Ποια θα ήταν η φωτισμένη κατάσταση για τον Βασιλιά Σίσυφο; Εάν έσπρωχνε τον βράχο για μερικές χιλιάδες χρόνια, τι θα συνειδητοποιούσε τελικά; Απλά να σπρώχνει τον βράχο και να εγκαταλείψει την ελπίδα ότι η ζωή του θα γίνει κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι. Οι περισσότεροι από εμάς φαντάζονται ότι η φωτισμένη κατάσταση είναι κάτι πολύ καλύτερο από το σπρώξιμο ενός βράχου! Έχετε ποτέ ξυπνήσει το πρωί γκρινιάζοντας, «Δεν θέλω καν να σκεφτώ τα πράγματα που έχω να κάνω σήμερα»; Όμως η ζωή είναι έτσι όπως είναι. Και η πρακτική μας δεν έχει να κάνει με μια ευχάριστη ζωή, παρ’ όλο που κάτι τέτοιο αποτελεί μια πολύ ανθρώπινη ελπίδα. Σε όλους μας αρέσουν τα πράγματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε ευχάριστα. Μας αρέσουν ιδιαίτερα οι σύντροφοι που μας κάνουν να νοιώθουμε όμορφα. Αν ο σύντροφος μας δεν μας κάνει να νοιώθουμε όμορφα, θεωρούμε ότι τα πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν, ότι αυτός ή αυτή θα πρέπει να αλλαχτεί! Επειδή είμαστε άνθρωποι, νομίζουμε ότι το να νοιώθουμε όμορφα αποτελεί τον σκοπό της ζωής. Αν όμως απλά σπρώχνουμε το βράχο μας και ασκούμαστε στην επίγνωση του τι συμβαίνει μέσα μας καθώς σπρώχνουμε, σιγά-σιγά μετασχηματιζόμαστε. Τι σημαίνει ότι μετασχηματιζόμαστε;

Ερ: Σημαίνει περισσότερη αποδοχή, λιγότερη κριτική, περισσότερη χαλάρωση μέσ’ τη ζωή, περισσότερο άνοιγμα απέναντι στη ζωή.

Απ: Άνοιγμα στη ζωή και αποδοχή δεν είναι οι απόλυτα κατάλληλες λέξεις, παρ’ ότι είναι αρκετά δύσκολο να βρούμε τις απόλυτα σωστές.

Ερ: Η Φώτιση έχει σχέση με το να φτάσουμε στο μηδέν, στη «μη-θέση».

Απ: Τι όμως σημαίνει «μη-θέση» για μια ανθρώπινη ύπαρξη; Τι είναι αυτή η «μη-θέση»;

Ερ: Είναι η παρούσα στιγμή.

Απ: Ναι, αλλά πώς την ζούμε; Ας υποθέσουμε ότι σηκώνομαι το πρωί με πονοκέφαλο έχοντας μπροστά μου μια πολύ απαιτητική ημέρα. Όλοι μας έχουμε τέτοιες ημέρες. Τι σημαίνει «να είμαι ένα μηδενικό» σ’ αυτή την περίπτωση;

Ερ: Σημαίνει απλά να είμαι εδώ με όλα τα συναισθήματα και όλες τις σκέψεις μου, απλά να είμαι εδώ χωρίς να προσθέτω τίποτα σ’ αυτό που πραγματικά υπάρχει.

Απ: Ναι, και αν ακόμη προσθέτουμε κάτι, αυτό είναι μέρος του όλου πακέτου, μέρος της ζωής όπως παρουσιάζεται την παρούσα στιγμή. Μέρος του πακέτου είναι το, «Δεν θέλω να το κάνω σήμερα». Όταν αναγνωρίζω ότι αυτή η σκέψη είναι παρούσα, τότε απλά σπρώχνω τον βράχο μου. Περνάω τη δύσκολη ημέρα και πηγαίνω για ύπνο, και τι έχω να κάνω την επόμενη ημέρα; Κατά κάποιο τρόπο ο βράχος κύλησε κάτω όσο κοιμόμουνα, κι έτσι βρίσκομαι στο ίδιο σημείο: σπρώξιμο, σπρώξιμο, σπρώξιμο. «Το μισώ αυτό … ναι, ξέρω ότι το μισώ. Μακάρι να υπήρχε κάποιος τρόπος να το αποφύγω, αλλά δεν υπάρχει, ή τουλάχιστον δεν βλέπω κάποιο τρόπο διαφυγής αυτή τη στιγμή.» Είναι τέλειο έτσι όπως είναι.

Όταν ζούμε αληθινά κάθε στιγμή, τι συμβαίνει με το βάρος της ζωής; Τι συμβαίνει με τον βράχο μας; Αν είμαστε ολοκληρωτικά αυτό που είμαστε, κάθε στιγμή, αρχίζουμε να βιώνουμε τη ζωή ως χαρά. Εκείνο που στέκεται ανάμεσα σε εμάς και σε μια ζωή γεμάτη χαρά είναι οι σκέψεις μας, οι ιδέες μας, οι προσδοκίες μας, οι ελπίδες και οι φόβοι μας. Δεν είναι απαραίτητο να θέλουμε με όλη μας την καρδιά να σπρώξουμε τον βράχο. Μπορεί να μην το θέλουμε, και ωστόσο αναγνωρίζουμε αυτή την απροθυμία και απλά την νοιώθουμε. Η απροθυμία είναι μια χαρά. Ένα σημαντικό μέρος κάθε σοβαρής πρακτικής είναι το «Δεν θέλω να το κάνω». Και δεν το κάνουμε. Όταν όμως η απροθυμία μας ξεπέφτει σε προσπάθειες διαφυγής, πρόκειται για άλλο θέμα. «Λοιπόν, ας φάω ακόμη ένα κομμάτι κέικ σοκολάτα. Νομίζω ότι έχει μείνει ένα». «Ας τηλεφωνήσω στους φίλους μου να κουβεντιάσουμε για το πόσο χάλια είναι τα πράγματα». «Ας κρυφτώ σε μια γωνιά ώστε να μπορέσω να σκεφτώ πόσο άσχημη είναι η ζωή μου και να νοιώσω αυτολύπηση». Ποιοι είναι άλλοι τρόποι διαφυγής;

Όταν ονοματίζουμε τις σκέψεις μας, αποκτούμε επίγνωση για το πώς διαφεύγουμε. Αρχίζουμε να βλέπουμε τους χίλιους και έναν τρόπους με τους οποίους προσπαθούμε να αποφύγουμε να ζήσουμε την παρούσα στιγμή, να σπρώξουμε τον βράχο μας. Από τη στιγμή που σηκωνόμαστε το πρωί μέχρι την ώρα που πηγαίνουμε για ύπνο το βράδυ, κάτι κάνουμε: όλη την ημέρα σπρώχνουμε τον βράχο μας. Αιτία της δυστυχίας μας είναι η αποδοκιμασία αυτού που κάνουμε. Μπορεί να θεωρούμε τον εαυτό μας θύμα: «Είναι ο τρόπος που με μεταχειρίζονται». «Εργάζομαι με κάποιον που δεν είναι δίκαιος μαζί μου». «Δεν μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου».

Η πρακτική μας συνίσταται στο να βλέπουμε ότι απλά σπρώχνουμε, στο να αντιλαμβανόμαστε αυτό το βασικό γεγονός. Δεν υπάρχει κανείς που να το κάνει αυτό συνεχώς, ούτε εγώ. Όμως, παρατηρώ ότι οι άνθρωποι που έχουν ασκηθεί για κάποιο διάστημα αρχίζουν να έχουν μια αίσθηση χιούμορ για το βάρος τους. Στο κάτω-κάτω, η σκέψη ότι η ζωή είναι ένα βάρος δεν είναι παρά μια σκέψη. Κάνουμε απλά αυτό που κάνουμε, στιγμή τη στιγμή. Το μέτρο της γόνιμης πρακτικής είναι ότι νοιώθουμε τη ζωή λιγότερο ως βάρος και περισσότερο ως χαρά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει λύπη, αλλά ότι η βίωση της λύπης είναι ακριβώς η χαρά. Αν δεν διαπιστώνουμε με τον καιρό να συμβαίνει μια τέτοια αλλαγή, τότε δεν έχουμε κατανοήσει τι ακριβώς είναι η πρακτική. Η αλλαγή αυτή αποτελεί ένα πολύ αξιόπιστο βαρόμετρο.

Τα βάρη κάνουν πάντοτε την εμφάνιση τους στη ζωή μας. Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε ότι πρέπει να περάσω λίγο χρόνο με κάποιον που δεν συμπαθώ, αυτό γίνεται αισθητό σαν βάρος. Ή αν έχω μπροστά μου μια δύσκολη εβδομάδα και αυτό με αποθαρρύνει. Ή αν η τάξη στην οποία διδάσκω αυτό το εξάμηνο περιέχει πολλούς αδιάβαστους μαθητές. Το μεγάλωμα των παιδιών μπορεί να γίνεται αισθητό σαν βάρος. Η αρρώστια, τα ατυχήματα, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε μπορούν να γίνουν αισθητές σαν βάρη. Δεν μπορούμε να ζούμε ως ανθρώπινες υπάρξεις χωρίς να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, τις οποίες αποφασίζουμε να αποκαλούμε «βάρη». Τότε η ζωή γίνεται πάρα πολύ βαριά.

Ερ: Μου ήρθε στο μυαλό μια έννοια της ψυχολογίας σχετικά με «το προσφιλές βάρος».

Απ: Ναι, παρ’ ότι «το προσφιλές βάρος» δεν μπορεί να παραμείνει μόνο στο κεφάλι μας. Πρέπει να μετασχηματιστεί σ’ αυτό που είμαστε. Υπάρχουν πολλές ωραίες έννοιες και ιδέες, αν όμως δεν γίνουν αυτό που είμαστε, μπορεί να καταστούν τα πιο ανυπόφορα βάρη. Το να καταλαβαίνουμε κάτι διανοητικά δεν φτάνει. Μερικές φορές είναι χειρότερα απ’ το να μην καταλαβαίνουμε καθόλου.

Ερ: Έχω πρόβλημα με την σκέψη ότι σπρώχνουμε πάντοτε τον βράχο μας προς την κορυφή του λόφου. Ίσως γιατί αυτόν τον καιρό όλα μοιάζουν να πάνε όπως τα θέλω.

Απ: Αυτό μπορεί να συμβεί. Μερικές φορές τα πράγματα πηγαίνουν όπως τα θέλουμε. Μπορεί να βρισκόμαστε μέσα σε μια υπέροχη νέα σχέση. Ένα καινούργιο επάγγελμα είναι πάντοτε συναρπαστικό. Όμως, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να πάνε τα πράγματα όπως τα θέλουμε και στην αληθινή χαρά. Ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε μέσα σε μια απ’ αυτές τις ωραίες περιόδους, όπως όταν έχουμε μια καλή σχέση ή μια καλή δουλειά, και είναι όλα υπέροχα. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό το ωραίο συναίσθημα, το οποίο βασίζεται στις περιστάσεις, και στη χαρά; Πώς μπορούμε να ξέρουμε;

Ερ: Φοβόμαστε ότι θα τελειώσει.

Απ: Και πώς εκδηλώνεται αυτός ο φόβος;

Ερ: Με κάποια ένταση στο σώμα.

Απ: Η ένταση στο σώμα θα είναι πάντοτε παρούσα όσο το ωραίο συναίσθημα δεν είναι παρά συνηθισμένη, εγωκεντρική ευχαρίστηση. Η χαρά δεν έχει ένταση μέσα της, γιατί η χαρά αποδέχεται τα πάντα ως έχουν. Μερικές φορές στο σπρώξιμο του βράχου μας μπορεί να διανύουμε μια ευχάριστη περίοδο. Πώς αποδέχεται η χαρά αυτό το ευχάριστο συναίσθημα;

Ερ: Απλά ως έχει.

Απ: Ναι. Όταν βρισκόμαστε σε μια ευχάριστη περίοδο της ζωής μας θα πρέπει να την απολαύσουμε με κάθε τρόπο, αλλά και χωρίς να προσκολλούμαστε σ’ αυτή. Συνήθως τείνουμε να ανησυχούμε ότι θα τη χάσουμε και προσπαθούμε να την συγκρατήσουμε.

Ερ: Ναι, παρατηρώ ότι όσο την ζω και την απολαμβάνω, είμαι μια χαρά. Όταν όμως σταματώ και σκέφτομαι, «Είναι υπέροχα», αρχίζω να ανησυχώ, «Πόσο πρόκειται να κρατήσει;»

Απ: Κανείς μας δεν θα διάλεγε να γίνει σαν τον Σίσυφο. Ωστόσο, κατά κάποια έννοια, όλοι μας είμαστε σαν κι αυτόν.

Ερ: Έχουμε βράχους μέσα στο κεφάλι μας.

Απ: Ναι. Όταν τρέφουμε τον βράχο μέσα στο κεφάλι μας, ο βράχος της ζωής φαίνεται βαρύς. Στην αντίθετη περίπτωση η ζωή μας είναι απλά οτιδήποτε κάνουμε. Ο τρόπος για να γίνουμε πιο ικανοποιημένοι με το να ζούμε τη ζωή μας όπως έρχεται, με το να σηκώνουμε το βάρος κάθε ημέρα, είναι το να γίνουμε η ίδια η εμπειρία αυτού του σηκώματος, ξανά και ξανά. Αυτή είναι η εμπειρική γνώση, και η διανοητική κατανόηση μπορεί να προκύψει απ’ αυτή.

Ερ: Αν ήξερα ότι ο βράχος επρόκειτο να κυλήσει κάτω κάθε φορά, θα σκεφτόμουνα, «Ας δω πόσο γρήγορα μπορώ να τον ανεβάσω αυτήν την φορά. Ίσως μπορώ να βελτιώσω τον χρόνο». Θα το μετέτρεπα σε παιχνίδι, ή σε κάτι που έχει κάποιο νόημα μέσα στο μυαλό μου.

Απ: Αν όμως αυτό συμβαίνει αιωνίως, ή έστω για τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής, τι θα συνέβαινε στο νόημα που δημιουργώ; Ένα τέτοιο δημιούργημα είναι καθαρά νοητικό, και αργά ή γρήγορα θα καταπέσει. Αυτό είναι και το πρόβλημα με την «θετική σκέψη» και τις αυτό-επιβεβαιώσεις: δεν μπορούμε να τις διατηρήσουμε για πάντα. Τέτοιες προσπάθειες δεν μπορούν ποτέ να αποτελέσουν τον δρόμο προς την ελευθερία. Στην πραγματικότητα, είμαστε ήδη ελεύθεροι. Ο Σίσυφος δεν ήταν φυλακισμένος στον Άδη, υφιστάμενος μια αιώνια τιμωρία. Ήταν ήδη ελεύθερος, γιατί έκανε απλά αυτό που έκανε.

Πηγή: open-mind.name

Sisyphus and the burden of Life Greek mythology tells the story of Sisyphus, king of Corinth, who was condemned by the gods of Hades to eternal punishment. Without stopping, he would have to push a very heavy rock to the top of a hill, and when he got there, let it roll back down. His effort was to bring the rock to the top of the hill, only to see it roll down again, again and again, forever. Like all fables, this story contains a teaching. How do we see the myth? What is it; Like a koan, it has many faces. A question I would like to ask is, what does it mean to do harm? It is interesting that someone judged Sisyphus to have done something bad, so he was condemned to a special place called Hades. But if we put such questions aside and see that there is only the present moment, then pushing the rock to the top of the hill and then rolling it down is somehow the same thing. Our usual interpretation is that Sisyphus' duty is difficult and unpleasant. However, what happens is nothing more than the pushing of the rock and then the sight of it rolling back again, moment by moment. Like Sisyphus, we are all just doing what we do moment to moment. But to this activity we add judgments and ideas. Hell is not in pushing the rock, but in thinking about it, in creating ideas of hope and disappointment, in wondering if we will finally succeed in fixing it to the top. “I've worked so hard! Maybe this time the rock will stay up there.” Our efforts result in certain things happening, and by making them happen we move on to the next moment. Maybe the rock will stay on top for a while, maybe not. Neither is inherently good or bad. The weight of the rock is the thought that our life is a struggle, that it should be different than it is. When we judge our weight as unpleasant, we look for ways to avoid it. Maybe someone gets drunk to forget about pushing the rock. Someone else manipulates people to help push him. We often try to shift the burden to someone else to avoid the work. What would the enlightened state be for King Sisyphus? If he pushed the rock for a few thousand years, what would he eventually realize? Just push the rock and give up hope that his life will become something other than what it is. Most of us imagine that the enlightened state is something much better than pushing a rock! Have you ever woken up in the morning grumbling, "I don't even want to think about the things I have to do today"? But life is what it is. And our practice has nothing to do with a pleasant life, even though such a thing is a very human hope. We all like things that make us feel good. We especially like partners who make us feel good. If our partner doesn't make us feel good, we think that things have to change, that he or she has to change! Because we are human, we think that feeling good is the purpose of life. But if we simply push our rock and practice awareness of what is happening inside us as we push, we are slowly transformed. What does it mean to be transformed? Q: It means more acceptance, less criticism, more relaxation in life, more openness to life. A: Openness to life and acceptance are not the right words, although it is quite difficult to find the right words. Q: Enlightenment has to do with reaching zero, the "no-place". A: But what does "non-position" mean for a human being? What is this "non-position"? Q: It is the present moment. A: Yes, but how do we live it? Let's say I wake up in the morning with a headache having a very demanding day ahead of me. We all have days like this. What does "being a zero" mean in this case? Q: It means just being here with all my feelings and all my thoughts, just being here without adding anything to what is really there. A: Yes, and if we still add something, that is part of the whole package, part of life as it presents itself in the present moment. Part of the package is, "I don't want to do it today." When I recognize that this thought is present, then I simply push my rock. I get through the rough day and go to bed, and what do I have to do the next day? Somehow the rock rolled down while I slept, so here I am: push, push, push. “I hate this… yes, I know I hate it. I wish there was some way to avoid it, but there isn't, or at least I don't see any at the moment." It's perfect the way it is. When gwe truly love each moment, what happens to the weight of life? What is happening to our rock? If we are completely who we are, in each moment, we begin to experience life as joy. What stands between us and a life full of joy are our thoughts, our ideas, our expectations, our hopes and our fears. It is not necessary that we want with all our hearts to push away the rock. We may not want to, and yet we recognize this reluctance and simply feel it. Reluctance is fine. An important part of any serious practice is "I don't want to do it." And we don't. But when our reluctance turns into attempts to escape, it is another matter. “Well, let me have another piece of chocolate cake. I think there's one left." "Let's call my friends and chat about how bad things are." "Let's hide in a corner so I can think about how bad my life is and feel sorry for myself." What are other ways to escape? When we name our thoughts, we become aware of how we escape. We begin to see the thousand and one ways we try to avoid living in the present moment, to push our rock. From the moment we get up in the morning until the time we go to bed at night, we are doing something: all day long we are pushing our rock. The cause of our unhappiness is the disapproval of what we do. We may think of ourselves as a victim: "It's the way I'm being treated." "I work with someone who is not fair to me." "I can't defend myself." Our practice is to see that we are simply pushing, to realize this basic fact. There is no one who does this all the time, not even me. But I notice that people who have been exercising for a while start to have a sense of humor about their weight. After all, the thought that life is a burden is just a thought. We just do what we do, moment by moment. The measure of fruitful practice is that we feel life less as a burden and more as a joy. This does not mean that there is no sorrow, but that the experience of sorrow is precisely the joy. If we do not find over time that such a change occurs, then we have not understood what exactly the practice is. This change is a very reliable barometer. Burdens always make their appearance in our lives. For example, suppose I have to spend some time with someone I don't like, it feels like a burden. Or if I have a tough week ahead of me and it discourages me. Or if the class I'm teaching this semester contains many illiterate students. Raising children can feel like a burden. Illness, accidents, difficulties we face can feel like burdens. We cannot live as human beings without facing difficulties, which we decide to call "burdens". Then life becomes very heavy. Q: I was reminded of a concept from psychology about "preferred weight". A: Yes, although "the beloved burden" cannot remain only in our heads. It must be transformed into who we are. There are many beautiful concepts and ideas, but if they do not become who we are, they can become the most unbearable burdens. Understanding something intellectually is not enough. Sometimes it's worse than not understanding at all. Q: I have a problem with thinking that we always push our rock to the top of the hill. Maybe because at this time everything seems to go the way I want it to. A: This can happen. Sometimes things go our way. We may be in a wonderful new relationship. A new profession is always exciting. But there is a difference between having things go our way and true joy. Let's say we're in one of those good times, like when we have a good relationship or a good job, and everything is great. What is the difference between this nice feeling, which is based on circumstances, and joy? How can we know? Q: We fear it will end. A: And how does this fear manifest itself? Q: With some tension in the body. Ans: Tension in the body will always be present as long as the good feeling is nothing more than ordinary, self-centered pleasure. Joy has no tension in it, because joy accepts everything as it is. Sometimes in pushing our rock we may go through a pleasant time. How does joy accept this pleasant feeling? Q: Just as it is. A: Yes. When we are in a pleasant period of our life we ​​should enjoy it in every way, but also without getting attached to it. We usually tend to worry about losing it and try to hold it back. Q: Yes, I notice that as long as I live and enjoy it, I I'm fine. But when I stop and think, "They're great," I start to worry, "How long is it going to last?" A: None of us would choose to become like Sisyphus. Yet in some sense we are all like him. Q: We have rocks inside our heads. A: Yes. When we feed the rock inside our head, the rock of life seems heavy. Otherwise our life is simply whatever we do. The way to become more content with living life as it comes, with lifting the weight each day, is to become the very experience of that lifting, over and over again. This is empirical knowledge, and intellectual understanding can be derived from it. Q: If I knew the rock was going to roll down every time, I would think, “Let's see how fast I can get it up this time. Maybe I can improve the timing." I would turn it into a game, or something that has some meaning in my mind. A: But if this happens eternally, or even for a lifetime, what would happen to the meaning I create? Such a creation is purely mental, and sooner or later it will fail. That's the problem with "positive thinking" and self-affirmations: we can't keep them up forever. Such efforts can never be the road to freedom. In fact, we are already free. Sisyphus was not imprisoned in Hades, subject to eternal punishment. He was already free, because he just did what he did.

 

 

Τζοβάνι Μπατίστα Οντιέρνα

6 Αυγούστου 1660  πέθανε: Τζοβάνι Μπατίστα Οντιέρνα Ιταλός αστρονόμος

O Τζοβάνι Μπατίστα Οντιέρνα (Giovanni Battista Hodierna, Ραγκούζα, 13 Απριλίου 1597 - Πάλμα ντι Μοντετζάρο, 6 Αυγούστου 1660) ήταν Ιταλός φυσιοδίφης, ιερέας και αστρονόμος, ο οποίος ασχολήθηκε με την οπτική και την βοτανική. Ήταν υποστηρικτής του Γαλιλαίου[2] και θεωρείται στην Ιταλία πρωτοπόρος των φυσικών επιστημών.

Σε νεαρή ηλικία παρατήρησε κομήτες από την γενέτηρά του την Ραγκούζα στη νότια Σικελία. Έγινε ιερέας και δίδαξε Μαθηματικά, ενώ αργότερα ασχολήθηκε συστηματικά με τις αστρονομικές παρατηρήσεις.

Το 1654 δημοσίευσε τον κατάλογο νεφελωμάτων με τίτλο De Amirandis Coeli Characteribus στον οποίο κατέγραψε 40 απομακρυσμένα από την Γη αντικείμενα. Επρόκειτο για ένα πρωτοποριακό για τα δεδομένα της εποχής έργο. Παρόλα αυτά οι παρατηρήσεις και οι πληροφορίες που συγκέντρωσε παρέμειναν σχετικά άγνωστες τους επόμενους αιώνες. Μόλις την δεκαετία του 1980 έγινε ξανά γνωστό το έργο του.

6 agosto 1660 Morto: Giovanni Battista Odierna astronomo italiano Giovanni Battista Hodierna (Giovanni Battista Hodierna, Ragusa, 13 aprile 1597 – Palma di Montejaro, 6 agosto 1660) è stato un naturalista, sacerdote e astronomo italiano, che si occupò di ottica e botanica. Fu un sostenitore di Galileo[2] ed è considerato un pioniere delle scienze naturali in Italia. In giovane età osservò le comete dalla sua città natale di Ragusa, nella Sicilia meridionale. Divenne sacerdote e insegnò matematica, mentre in seguito si dedicò sistematicamente alle osservazioni astronomiche. Nel 1654 pubblicò il suo catalogo di nebulose intitolato De Amirandis Coeli Characteribus in cui elencava 40 oggetti distanti dalla Terra. Era un progetto pionieristico per l'epoca. Tuttavia, le osservazioni e le informazioni che raccolse rimasero relativamente sconosciute nei secoli successivi. Solo negli anni '80 il suo lavoro è tornato a conoscere.

Η ώρα των κατασκόπων

 

Άραγε πόσος καιρός έχει περάσει από την τελευταία φορά που η Υπηρεσία οργάνωσε μια επιχείρηση; Πάρα πολύς. Τώρα, όμως, έχει στα χέρια της μια υπόθεση.
Ανεπιβεβαίωτα στοιχεία υποδεικνύουν ότι σοβιετικοί πύραυλοι εγκαταστάθηκαν κοντά στα δυτικογερμανικά σύνορα, ενώ παράλληλα ένα ζωτικής σημασίας φωτογραφικό φιλμ χάνεται και ένας αγγελιαφόρος βρίσκεται νεκρός. Η Υπηρεσία αναζητά κάποιον βετεράνο για να ξεμπλέξει το κουβάρι. Ο Φρεντ Λάιζερ, ένας γερμανόφωνος Πολωνός, πολιτογραφημένος Βρετανός, άλλοτε ικανός ασυρματιστής που τώρα ασχολείται με αυτοκίνητα, καλείται να υπηρετήσει ξανά το καθήκον και να σταλεί ανατολικά. Μόνο που τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά από ό,τι σχεδιάζει η Υπηρεσία, και ο Λάιζερ θα βρεθεί εγκλωβισμένος σε ένα παιχνίδι χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.