Σήμερα 5/8...Αγίας Νόννας μητρός Γρηγορίου Θεολόγου

καλοκαίρι (φ.Μ.Κυμάκη)

Αγίας Νόννας μητρός Γρηγορίου Θεολόγου

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-

5 Αυγούστου • Προεόρτια της Θείας Μεταμορφώσεως

Άγιος Μηνάς Ηρακλείου (φ.Μ.Κυμάκη)

5 Αυγούστου

• Προεόρτια της Θείας Μεταμορφώσεως

• Ιερομάρτυρος Φαβίου (Φαβιανού) επισκόπου Ρώμης

• Μάρτυρος Ευσιγνίου (362)

• Μαρτύρων Καττιδιανού και Καττιδίου των αδελφών και Σόλεβ, του Αιγυπτίου

• Οσβάλδου βασιλέως Νορθουμβρίας

• Της αγίας μάρτυρος Ιάς

• Ευθυμίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (917) και Θύρσου επισκόπου Καρπασίας

• Της αγίας Νόννας, μητρός του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

• Οσίου Ευγενίου Αιτωλού (1682)

• Χρήστου εκ Πρεβέζης

• Ιωάννου (Ρουμάνου) του Χοζεβίτου (+1960) 

5 Αυγούστου Γιορτάζουν: 

Νόννα, Νόνα 

///////////////

5 август • Прелиминации на Божественото Преображение • свещеномъченик Фабий (Фавиано) епископ на Рим • Мъченик Евсигний (362 г.) • Мъченици Катидиан и Катидий от братята и Солев, египтянинът • Осуалд, крал на Нортумбрия • На свети мъченик Иас • Евтимий, патриарх на Константинопол (917 г.) и Тирсий, епископ на Карпасия • Света Нона, майка на Свети Григорий Богослов • Свети Евгений Етолос (1682) • Кристу от Превеза • Йоану (Роману) от Хосевитос (+1960) 5 август Празнуват: Нона, Нона

/////////////////

օգոստոսի 5 • Աստվածային վերափոխման նախապատմություններ • Նահատակ Ֆաբիուս (Ֆավիանո) Հռոմի եպիսկոպոս • Եվսիգնիոսի նահատակ (362 թ.) • Եղբայրների Կատտիդիանոս և Կատտիդիոս նահատակներ և եգիպտացի Սոլև • Օսվալդ Նորթումբրիայի թագավոր • սուրբ նահատակ Յաս • Կոստանդնուպոլսի Եվթիմիոս պատրիարք (917) և Կարպասիայի Թիրսոս եպիսկոպոս. • Սուրբ Նոննա, Սուրբ Գրիգոր Աստվածաբանի մայրը • Սուրբ Եվգենիոս Էտոլոս (1682 թ.) • Քրիստուն Պրևեզայից • Ioannou (Romanou) of Josevitos (+1960) Օգոստոսի 5-ին նրանք նշում են. Նոննա, Նոննա

////////////////////

5 august • Preliminarii Schimbării la Față • Sfințitul mucenic Fabius (Faviano) episcop al Romei • Martirul lui Eusignius (362) • Mucenicii Kattidianus și Kattidius ai fraților și Solev, Egipteanul • Oswald regele Northumbriei • Al sfântului mucenic Ias • Euthymios Patriarhul Constantinopolului (917) și Episcopul Thyrsus al Karpasiei • Sfânta Nonna, mama Sfântului Grigorie Teologul • Sfântul Eugenie Etolos (1682) • Christou din Preveza • Ioannou (Romanou) din Josevitos (+1960) 5 august Ei sărbătoresc: Nonna, Nonna  

 

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει νεα καρτέλα με φακό +-

6ο Μυστικό υγείας και μακροζωίας

 

Ένα παλιό αλλά χρήσιμο βιβλίο

Πληροφορίες για τον συγγραφέα που αναφέρονται στο βιβλίο
Ο Στέργιος Τασούλας είναι ιατρικός ψυχολόγος με πτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ και μεταπτυχιακές στην Μ.Βρετανία.
Στις ΗΠΑ προσέγγισε την ολιστική ψυχοσωματική θεραπεία όπως και το αντικείμενο της αντιγήρανσης.
Στο Λονδίνο ήταν ιδιωτικός θεραπευτής με διατριβή στην ύπνωση και στην καταπολέμηση του πόνου.
Στην Ελλάδα εκτός των άλλων συνεργάζεται με το Κολέγιο Φυσικής Υγείας και διάφορα περιοδικά αυτοβοήθειας , ψυχοσωματικής υγείας και αντιγήρανσης . Στη συγγραφική του δουλειά περιλαμβάνεται η σειρά "ο κόσμος της ψυχολογίας" που είναι πολύ προσιτό έργο και τον μέσο αναγνώστη.

6ο Μυστικό υγείας και μακροζωίας

Ο διαλογισμός είναι μια εύκολη και ευχάριστη μέθοδος ψυχολογικής άσκησης που βοηθάει στην βελτίωση της υγείας μας. Αφιερώστε λίγα λεπτά απο το χρόνο σας καθημερινά για να μάθετε και να εφαρμόζετε μια μορφή διαλογισμού. Αυτή η άσκηση θα σας προσφέρει πολλά και τεράστια ωφέλη τόσο στην ψυχική όσο και στην σωματική υγεία σας. Θα δείιτε την ζωή διαφορετικά και θα αντιμετωπίζετε την καθημερινότητα με άλλη δυναμική. Ο διαλογισμός θα σας βοηθήσει να παίρνετε τις σωστές αποφάσειςστα διάφορα θέματα της καθημερινότητάς σας και να φέρεστε στον οργανισμό σας με τον καλλίτερο τρόπο που θα σας χαρίζει υγεία και ευεξία.

 Ein altes, aber nützliches Buch Informationen über den im Buch erwähnten Autor Stergios Tasoulas ist medizinischer Psychologe mit Grundstudium in den USA und Aufbaustudium in Großbritannien. In den USA näherte er sich der ganzheitlichen psychosomatischen Therapie sowie dem Thema Anti-Aging. In London war er Privattherapeut mit einer Abschlussarbeit in Hypnose und Schmerzmanagement. In Griechenland arbeitet er unter anderem mit dem College of Physical Health und verschiedenen Zeitschriften für Selbsthilfe, psychosomatische Gesundheit und Anti-Aging zusammen. Seine schriftstellerische Arbeit umfasst die Reihe „Die Welt der Psychologie“, die ein sehr zugängliches Werk und dem durchschnittlichen Leser ist. 6. Geheimnis der Gesundheit und Langlebigkeit Meditation ist eine einfache und angenehme Methode der psychologischen Übung, die hilft, unsere Gesundheit zu verbessern. Nehmen Sie sich jeden Tag ein paar Minuten Zeit, um eine Form der Meditation zu lernen und zu praktizieren. Diese Übung bietet Ihnen viele und enorme Vorteile für Ihre geistige und körperliche Gesundheit. Sie werden das Leben mit anderen Augen sehen und dem Alltag mit einer anderen Dynamik begegnen. Meditation hilft Ihnen, in den verschiedenen Angelegenheiten Ihres täglichen Lebens die richtigen Entscheidungen zu treffen und Ihren Körper auf die beste Weise zu behandeln, die Ihnen Gesundheit und Wohlbefinden verleiht.

5ο μυστικό υγείας και μακροζωίας

 

Ένα παλιό αλλά χρήσιμο βιβλίο

Πληροφορίες για τον συγγραφέα που αναφέρονται στο βιβλίο
Ο Στέργιος Τασούλας είναι ιατρικός ψυχολόγος με πτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ και μεταπτυχιακές στην Μ.Βρετανία.
Στις ΗΠΑ προσέγγισε την ολιστική ψυχοσωματική θεραπεία όπως και το αντικείμενο της αντιγήρανσης.
Στο Λονδίνο ήταν ιδιωτικός θεραπευτής με διατριβή στην ύπνωση και στην καταπολέμηση του πόνου.
Στην Ελλάδα εκτός των άλλων συνεργάζεται με το Κολέγιο Φυσικής Υγείας και διάφορα περιοδικά αυτοβοήθειας , ψυχοσωματικής υγείας και αντιγήρανσης . Στη συγγραφική του δουλειά περιλαμβάνεται η σειρά "ο κόσμος της ψυχολογίας" που είναι πολύ προσιτό έργο και τον μέσο αναγνώστη.

5ο μυστικό υγείας και μακροζωίας
Προσπαθείστε να μην καταναλώνετε τροφές που
παράγονται με ανθρώπινη παρέμβαση και ακόμα περισσότερο τροφές που τυποποιούνται.
Όσο πιο απείραχτη και πιο φυσική είναι η τροφή μας τόσο πιο υγιεινή θα είναι η διατροφή μας και η υγεία μας θα βρίσκεται σε άριστη κατάσταση.

O carte veche, dar utilă Informații despre autorul menționat în carte Stergios Tasoulas este psiholog medical cu studii universitare de licență în SUA și studii postuniversitare în Marea Britanie. În SUA a abordat terapia psihosomatică holistică, precum și subiectul anti-îmbătrânire. La Londra a fost terapeut privat cu o teză în hipnoză și managementul durerii. În Grecia, printre altele, colaborează cu Colegiul de Sănătate Fizică și diverse reviste de autoajutorare, sănătate psihosomatică și anti-îmbătrânire. Munca sa de scris include seria „lumea psihologiei”, care este o lucrare foarte accesibilă și cititorului obișnuit. Al 5-lea secret al sănătății și longevității Încercați să nu consumați alimente care produse prin intervenția umană și chiar mai multe alimente care sunt standardizate. Cu cât mâncarea noastră este mai curată și mai naturală, cu atât dieta noastră va fi mai sănătoasă și sănătatea noastră va fi în stare excelentă.

An old but useful book Information about the author mentioned in the book Stergios Tasoulas is a medical psychologist with undergraduate studies in the USA and postgraduate studies in Great Britain. In the USA he approached holistic psychosomatic therapy as well as the subject of anti-aging. In London he was a private therapist with a thesis in hypnosis and pain management. In Greece, among others, he collaborates with the College of Physical Health and various self-help, psychosomatic health and anti-aging magazines. His writing work includes the series "the world of psychology" which is a very accessible work and the average reader. 5th secret of health and longevity Try not to consume foods that produced by human intervention and even more foods that are standardized. The more pristine and more natural our food is, the healthier our diet will be and our health will be in excellent condition. 

Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής

4 Αυγούστου 1704

Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής: το Γιβραλτάρ καταλαμβάνεται από τον αγγλικό και τον ολλανδικό στόλο και με σύμμαχο τον αρχιδούκα Κάρολο.

Ο Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής (1701–1714) ήταν μείζων ευρωπαϊκή σύγκρουση που ξεκίνησε το 1701 με το θάνατο του τελευταίου Αψβούργου βασιλιά της Ισπανίας, του Καρόλου Β΄.

Το ζήτημα της Ισπανικής διαδοχής είχε τεθεί από πολύ νωρίς, καθώς ο Κάρολος Β΄ ήταν από πολύ νέος νοητικά και σωματικά ασθενής, γεγονός που καθιστούσε αδύνατη την τεκνοποίηση. Με δεδομένη την απουσία άμεσου διαδόχου, και χάρη στο σύστημα των βασιλικών συγγενειών, οι δύο επικρατέστερες οικογένειες της Ευρώπης, οι Βουρβόνοι της Γαλλίας και οι Αψβούργοι της Αυστρίας, αποκτούσαν πρόσβαση στον ισπανικό θρόνο. Όμως, η διαδοχή ολόκληρου του Βασιλείου της Ισπανίας σε μία από τις δύο οικογένειες, θα απειλούσε την ισορροπία δυνάμεων στον ευρωπαϊκό χάρτη. Έτσι, οι μεγάλες δυνάμεις, εξασθενημένες και από τον πόλεμο της Μεγάλης Συμμαχίας, προχώρησαν σε διαπραγματεύσεις.  βικιπαιδεια

4 de agosto de 1704 Guerra de Sucesión Española: Gibraltar es capturado por las flotas inglesa y holandesa y se alía con el Archiduque Carlos. La Guerra de Sucesión española (1701-1714) fue un importante conflicto europeo que comenzó en 1701 con la muerte del último rey Habsburgo de España, Carlos II. La cuestión de la sucesión española se había planteado desde muy temprana edad, ya que Carlos II había estado mental y físicamente enfermo desde muy joven, lo que le imposibilitaba tener hijos. Ante la ausencia de un heredero directo, y gracias al sistema de parentesco real, las dos familias dominantes en Europa, los Borbones de Francia y los Habsburgo de Austria, accedieron al trono español. Pero la sucesión de todo el Reino de España a una de las dos familias amenazaría el equilibrio de poder en el mapa europeo. Así, las grandes potencias, debilitadas por la guerra de la Gran Alianza, procedieron a las negociaciones. wikipedia

4 Αυγούστου 1875

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν σε φωτογραφία του Θώρα Χάλλαγγερ το 1869

Πεθαίνει ο Δανός μυθιστοριογράφος Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen), περίφημος συγγραφέας παιδικών παραμυθιών.

Γεννήθηκε στο Οντενζε της Δανίας από φτωχούς γονείς και μεγάλωσε με πολλές στερήσεις, σ’ ένα περιβάλλον γεμάτο αφηγήσεις θρύλων και παραμυθιών, πράγμα που τον έκανε ευφάνταστο και ονειροπόλο.

Από τον πατέρα του, κουρασμένο στρατιώτη των ναπολεόντειων πολέμων, άκουγε πολεμικές ιστορίες και απίστευτα περιστατικά της ζωής σε διάφορους τόπους, ενώ η γιαγιά του και οι απλοϊκές γυναίκες της γειτονιάς ύφαιναν γύρω του έναν ιστό δεισιδαιμονιών, ονείρων και θαυμάτων, φόβων και τιμωριών, που τον επηρέασαν σε όλη τη ζωή του όπως και στη δημιουργία του. 

Οι καλλιτεχνικές ανησυχίες του ήταν πολλές και πρώιμες. Παιδί ακόμα, στο χωριό του φτιάχνει ένα κουκλοθέατρο και αρχίζει να γυρνάει μ’ αυτό στους δρόμους διασκεδάζοντας και καταπλήσσοντας μικρούς και μεγάλους. Μόλις στα δεκατέσσερα, χωρίς καν να έχει τελειώσει το Δημοτικό, πηγαίνει στην πλούσια Κοπεγχάγη, κέντρο μεγάλης καλλιτεχνικής άνθησης, διεκδικώντας μια θέση στο βασιλικό θέατρο! Θα χρειαστεί να τελειώσει κανονικά το σχολείο, να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο, να δοκιμάσει το ταλέντο του στο θεατρικό έργο, στην ταξιδιωτική λογοτεχνία και στο μυθιστόρημα, προτού ανακαλύψει το μεγάλο του χάρισμα στο Παραμύθι (1835 η πρώτη έκδοση της συλλογής του «Παραμύθια και Ιστορίες»), που θα τον κάνει διάσημο και ξεχωριστό ανάμεσα στους δημιουργούς της εποχής του και θα του χαρίσει στη συνέχεια μια αναγνώριση πέρα από το θάνατο.

Και πράγματι, τα παραμύθια του εξακολουθούν να είναι πασίγνωστα όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Αφρική και στην Ασία – στην Ιαπωνία ιδιαίτερα – αν και ο ΙΘ’ αιώνας του ρομαντισμού έχει προ πολλού αντικατασταθεί από εποχές άλλων αισθητικών και κοινωνικών αξιών.

Ποιο είναι το χαρακτηριστικό που κάνει τα κείμενα του Άντερσεν αγαπητά σε μικρούς και μεγάλους, σε τόσους διαφορετικούς τόπους και πολιτισμούς;

Η γραφή του Άντερσεν έχει ένα βαθύ λυρισμό, μια ποίηση που αγγίζει την ψυχή. Ο Άντερσεν μιλάει για τη μοναξιά και την απόρριψη, για την ανάγκη για αγάπη και φιλία, αναδείχνει την ομορφιά των αληθινών πραγμάτων, των αληθινών αισθημάτων, ενώ συγχρόνως, κοροϊδεύει τις συμβατικότητες, σατιρίζει ανελέητα και γελοιοποιεί αδιάκοπα την εξουσία. Το φτωχό παιδί που κάποτε έπαιζε με τα λασπόνερα έφτασε να πίνει τη σοκολάτα του με τη βασίλισσα, αλλά αυτό δεν τον έκανε να αλλάξει σε τίποτα ούτε τη γραφή του ούτε και τη γλώσσα του. «Οι μόνοι αληθινά ευγενείς είναι οι ευγενείς του πνεύματος. Οι άλλοι είναι τσαρλατάνοι» δε δίστασε να απαντήσει σε έναν αριστοκράτη που τον ειρωνεύτηκε.

Ο Άντερσεν μιλάει, άλλοτε με σπαραγμό, άλλοτε με λεπτό χιούμορ, για τον έρωτα και για την υποκρισία, για τη θυσία και για την ανοησία, για παγερές βασίλισσες και τρυφερές σειρήνες, όπως και για τα πιο απλά, καθημερινά και ασήμαντα πράγματα -για τη σακοράφα, για το φανάρι του δρόμου, για τη ματαιόδοξη βασιλοπούλα που περιφρονούσε την τέχνη, ή για τον αμόρφωτο καλικάντζαρο που γοητεύτηκε από την ομορφιά ενός βιβλίου.

«Τα παραμύθια μου είναι τόσο για τους μεγάλους όσο και για τα παιδιά.

Τα παιδιά στην αρχή καταλαβαίνουν μόνο το δευτερεύον, αλλά σαν ωριμάσουν, καταλαβαίνουν το σύνολο».

Τα παραμύθια του Άντερσεν έχουν το προνόμιο που χαρακτηρίζει όλα τα καλά έργα της παιδικής λογοτεχνίας. Μεγαλώνουν μαζί με τον αναγνώστη τους και τον συντροφεύουν πιστά σε όλες τις στιγμές της ζωής του.

Από τα πιο γνωστά παραμύθια του Άντερσεν είναι: «Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά», «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Το αηδόνι», «Η μικρή σειρήνα», «Ο γενναίος μολυβένιος στρατιώτης», «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα», «Η Τοσοδούλα», «Το Ασχημόπαπο», «Η βασίλισσα του χιονιού».

Πηγή: Ριζοσπάστης

4 Αυγούστου 1966

τα περιστέρια ακροβατούν (φ.Μ.Κυμάκη)

 
 4 Αυγούστου 1966 Οι Τούρκοι εντείνουν τους διωγμούς εις βάρος των ομογενών και η Ελλάδα απειλεί να απελάσει ισάριθμους με τους Έλληνες Τούρκους υπηκόους. Η απειλή της εφαρμόζεται στην πράξη, με επίκεντρο τα Δωδεκάνησα. Όταν, όμως, η Άγκυρα υπαναχωρεί, αναστέλλονται οι απελάσεις Τούρκων από τα νησιά.

Δεύτερος πόλεμος των βαρώνων

4 Αυγούστου 1265  Δεύτερος πόλεμος των βαρώνων: μάχη του Ίβσαμ. Ο στρατός του πρίγκιπα Εδουάρδου (μελλοντικού βασιλιά Εδουάρδου Α' της Αγγλίας) νικά τις δυνάμεις των επαναστατημένων βαρόνων, σκοτώνοντας τον επικεφαλής τους, Σάιμον ντε Μόνφορτ, 6ο κόμη του Λέστερ, και πολλούς από τους συμμάχους του.

Με την ονομασία Πόλεμος των Βαρώνων ή Δεύτερος πόλεμος των βαρώνων έμεινε στην ιστορία της Αγγλίας ο τριετής εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε στη περίοδο 1264-1267 με αφορμή τη δυσφορία των Άγγλων βαρώνων (κατώτερης αριστοκρατίας) για την άφρονη και σπάταλη πολιτική του Βασιλέως Ερρίκου Γ' της Αγγλίας.

Κύριος όμως λόγος της εξέγερσης εκείνης ήταν η προσπάθεια των βαρώνων να πετύχουν εκ μέρους του βασιλέως τη τήρηση των Διατάξεων της Οξφόρδης, οι οποίες όμως με τη ρύθμιση της Αμιένης το 1264 κηρύχθηκαν άκυρες από τον βασιλέα της Γαλλίας Λουδοβίκο Θ'. Έτσι, αναλαμβάνοντας επικεφαλής της ένοπλης εξέγερσης, ο βαρόνος Σιμόν ντε Μονφόρ κατάφερε στη «μάχη του Λιούις» (Μάιος 1264), που ακολούθησε να συλλάβει τον Βασιλέα και να τον θέσει υπό περιορισμό. Για ένα σχεδόν χρόνο και μέχρι τη μάχη του Ίβσαμ, (4 Αυγούστου 1265), όπου και σκοτώθηκε ασκούσε σχεδόν τον πλήρη έλεγχο της Αγγλίας.

Τελικά με το διάταγμα (Dictum), του Κένιλγουερθ, το 1266, έγιναν κάποιες διευθετήσεις και στη συνέχεια με το «ψήφισμα (Statue) του Μάλμπορο», τον επόμενο χρόνο, ικανοποιήθηκαν μερικά οικονομικά αιτήματα των βαρώνων.
Β΄ πόλεμος των Βαρόνων

Ανδριάντες του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Α' και της συζύγου του Ελεονόρας της Καστίλης στον καθεδρικό ναό του Λίνκολν

Την περίοδο 1264 - 1267 ξέσπασε εμφύλια σύγκρουση γνωστή σαν Δεύτερος πόλεμος των βαρώνων, οι βαρόνοι υπό την ηγεσία του Σίμονος ντε Μοντφόρντ συγκρούστηκαν με τα βασιλικά στρατεύματα. Στην πρώτη φάση ο Εδουάρδος ανακατέλαβε το Γκλόστερ, ο Ροβέρτος του Φέρρερ κόμης του Ντέρμπι ήρθε να να βοηθήσει τους επαναστάτες και ο πρίγκηπας ήρθε σε συμφωνία μαζί του η οποία σύντομα έσπασε, ο Εδουάρδος κατέλαβε το Νορθάμπτον από τον γιο του Μoντφόρτ Σίμον πριν ξεκινήσει εκστρατεία για αντίποινα στα εδάφη του Ντέρμπι. Η πρώτη μάχη ανάμεσα στους βαρόνους και τις βασιλικές δυνάμεις δόθηκε στο Λέβ στις 14 Μαΐου 1264, ο πρίγκηπας διηύθυνε πολύ καλά την δεξιά πτέρυγα του στρατεύματος νικώντας τον εχθρό αλλά απερίσκεπτα τους καταδίωξε με αποτέλεσμα να ανασυγκροτηθούν και στην επιστροφή τους ο Εδουάρδος ηττήθηκε. Στην Συνθήκη του Λέβ που ακολούθησε ο Εδουάρδος και ο Ερρίκος του Αλμαίν μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι στο Μοντφόρντ. Ο στρατός ήταν μοιρασμένος σε τρία τμήματα, στα αριστερά οι οπλισμένοι ιππότες κρατούσαν ένα γυμνό σώμα, στο μέσο ένα γυμνό σώμα κείτεται με κομμένα χέρια και πόδια και στα δεξιά υπήρχαν πολλά πτώματα με πανοπλίες. Ο Εδουάρδος βρισκόταν στην φυλακή μέχρι τον Μάρτιο, στην συνέχεια μπήκε σε αυστηρή επιτήρηση αλλά δραπέτευσε και ένωσε τις δυνάμεις του με τον κόμη του Γκλόστερ ο οποίος αυτή την φορά πήγε με το μέρος του. Οι δυνάμεις του Μοντφόρτ όμως ήταν λίγες, ο Εδουάρδος ανακατέλαβε εύκολα του Ουόρκεστερ και το Γκλόστερ. Ο Μοντφόρτ συμμάχησε με τον Λιουέλιν, ενώθηκε με τις δυνάμεις του γιου του Σίμον και ο Εδουάρδος κινήθηκε αιφνιδιαστικά στο κάστρο του Κένιλγουερθ όπου βρισκόταν ο νεαρός Μόντφορτ. Στην μάχη του Έβεσαμ που ακολούθησε στις 4 Αυγούστου 1265 ο βασιλικός στρατός ήταν αυτή την φορά σημαντικό ισχυρότερος, οι βαρόνοι συνετρίβησαν ενώ ο κόμης του Μοντφόρτ σκοτώθηκε και ακρωτηριάστηκε στο πεδίο της μάχης. Ο Εδουάρδος σταδιακά διδάχθηκε από τα παθήματα του τόσο που κέρδισε μεγάλο σεβασμό από τους συγχρόνους του, προσπάθησε να έρθει σε συμφωνία με τον νεώτερο Μοντφόρτ στο Λινκολνσάιρ, ένα τμήμα των επαναστατών βρισκόταν στο κάστρο του Κένιλγουερθ περιμένοντας την υπογραφή της συνθήκης για να παραδοθούν. Ο εμφύλιος πόλεμος των βαρόνων τελείωσε με το Διάταγμα του Κένιλγουερθ, οι δυο πλευρές ήρθαν σε συμφωνία αλλά ο Εδουάρδος δεν συμμετείχε επειδή σχεδίαζε την Σταυροφορία. 

4 août 1265 Seconde guerre des barons : bataille d'Evesham. L'armée du prince Édouard (futur roi Édouard Ier d'Angleterre) bat les forces des barons rebelles, tuant leur chef, Simon de Montfort, 6e comte de Leicester, et nombre de ses alliés. Appelée la guerre des barons ou la deuxième guerre des barons, la guerre civile de trois ans qui a éclaté dans la période 1264-1267 a été laissée dans l'histoire de l'Angleterre en raison de l'inconfort des barons anglais (aristocratie inférieure) pour les téméraires et politique de gaspillage du roi Henri III Angleterre. Mais la raison principale de cette rébellion était la tentative des barons d'obtenir au nom du roi le respect des décrets d'Oxford, qui, cependant, avec le règlement d'Amiens en 1264, furent déclarés invalides par le roi de France, Louis IX. . Ainsi, assumant la direction de la rébellion armée, le baron Simon de Montfort réussit la « bataille de Lewis » (mai 1264), qui s'ensuivit en capturant le roi et en le mettant sous séquestre. Pendant près d'un an et jusqu'à la bataille d'Evesham, (4 août 1265), où il fut tué, il exerça un contrôle presque complet sur l'Angleterre. Enfin, avec l'Édit (Dictum), de Kenilworth, en 1266, quelques arrangements furent pris puis avec la "Statue" de Marlborough, l'année suivante, certaines demandes financières des barons furent satisfaites. Dans la période 1264 - 1267 éclate un conflit civil connu sous le nom de Seconde Guerre des Barons, les barons sous la direction de Simon de Montford se heurtent aux troupes royales. Dans la première phase, Edward a repris Gloucester, Robert de Ferrer, comte de Derby, est venu en aide aux rebelles et le prince est parvenu à un accord avec lui qui a rapidement échoué, Edward a capturé Northampton au fils de Montfort, Simon, avant de faire campagne pour des représailles dans les terres de Derby. La première bataille entre les barons et les forces royales eut lieu à Lev le 14 mai 1264, le prince dirigea très bien l'aile droite de l'armée en battant l'ennemi mais les poursuivit imprudemment les faisant se regrouper et à leur retour Edward fut vaincu. Dans le traité de Lewes qui a suivi, Edward et Henry d'Almain ont été faits prisonniers à Montford. L'armée était divisée en trois divisions, à gauche les chevaliers armés tenaient un corps nu, au milieu un corps nu gisait avec les bras et les jambes coupés, et à droite il y avait plusieurs cadavres en armure. Edouard est en prison jusqu'en mars, puis placé sous haute surveillance mais s'évade et s'associe au comte de Gloucester qui l'accompagne cette fois. Mais les forces de Montfort étaient peu nombreuses, Edward reprit facilement Worcester et Gloucester. Montfort s'allia avec Llewelyn, rejoignit les forces de son fils Simon, et Edward fit un mouvement surprise sur le château de Kenilworth où se trouvait le jeune Montfort. Lors de la bataille d'Evesham qui s'ensuivit le 4 août 1265, l'armée royale fut cette fois nettement plus forte, les barons furent mis en déroute tandis que le comte de Montfort fut tué et mutilé sur le champ de bataille. Edward a progressivement appris de ses souffrances tellement qu'il a gagné un grand respect de ses contemporains, il a essayé de parvenir à un accord avec le jeune Montfort dans le Lincolnshire, une partie des rebelles étaient au château de Kenilworth attendant la signature du traité de reddition. La guerre civile baronniale s'est terminée avec l'édit de Kenilworth, les deux parties sont parvenues à un accord mais Edward n'a pas participé car il planifiait la croisade.

4 August 1265 Second Barons' War: Battle of Evesham. The army of Prince Edward (future King Edward I of England) defeats the forces of the rebel barons, killing their leader, Simon de Montfort, 6th Earl of Leicester, and many of his allies. Under the name Barons' War or Second Barons' War, the three-year civil war that broke out in the period 1264-1267 was left in the history of England on the occasion of the discomfort of the English barons (lower aristocracy) for the reckless and wasteful policy of King Henry III England. But the main reason for that rebellion was the attempt of the barons to achieve on behalf of the king the observance of the Oxford Decrees, which, however, with the regulation of Amiens in 1264, were declared invalid by the king of France, Louis IX. Thus, assuming the leadership of the armed rebellion, Baron Simon de Montfort succeeded in the "battle of Lewis" (May 1264), which followed in capturing the King and placing him under confinement. For almost a year and until the battle of Evesham, (August 4, 1265), where he was killed, he exercised almost complete control over England. Finally, with the Edict (Dictum), of Kenilworth, in 1266, some arrangements were made and then with the "Statue" of Marlborough, the following year, some financial demands of the barons were satisfied. In the period 1264 - 1267 a civil conflict known as the Second Barons' War broke out, the barons under the leadership of Simon de Montford clashed with the royal troops. In the first phase Edward recaptured Gloucester, Robert of Ferrer Earl of Derby came to the aid of the rebels and the prince came to an agreement with him which soon broke down, Edward captured Northampton from Montfort's son Simon before campaigning for reprisals in the lands of Derby. The first battle between the barons and the royal forces was fought at Lev on 14 May 1264, the prince led the right wing of the army very well defeating the enemy but recklessly pursued them causing them to regroup and on their return Edward was defeated. In the ensuing Treaty of Lewes Edward and Henry of Almain were taken prisoners to Montford. The army was divided into three divisions, on the left the armed knights were holding a naked body, in the middle a naked body lay with severed arms and legs, and on the right there were several corpses in armor. Edward was in prison until March, then placed under strict surveillance but escaped and joined forces with the Earl of Gloucester who this time went with him. But Montfort's forces were few, Edward easily recaptured Worcester and Gloucester. Montfort allied himself with Llewelyn, joined his son Simon's forces, and Edward made a surprise move on the castle of Kenilworth where the young Montfort was. In the ensuing Battle of Evesham on 4 August 1265 the royal army was this time significantly stronger, the barons were routed while the Earl of Montfort was killed and maimed on the battlefield. Edward gradually learned from his sufferings so much that he gained great respect from his contemporaries, he tried to come to an agreement with the younger Montfort in Lincolnshire, a part of the rebels were in Kenilworth Castle waiting for the signature of the treaty to surrender. The baronial civil war ended with the Edict of Kenilworth, the two sides came to an agreement but Edward did not participate because he was planning the Crusade. 

4 Αυγούστου 1960

ανθισμένο μπαλκόνι στις Μουρνιές(φ.Μ.Κυμάκη)

 
4 Αυγούστου 1960
Απαλείφονται από γαλλικό λεξικό οι εξής ερμηνείες του όρου \"Έλλην\": \"απατεών, λωποδύτης, παλιάνθρωπος\". Προηγήθηκε παρέμβαση της ελληνικής πρεσβείας στο Παρίσι.

4 Αυγούστου 1936

4 Αυγούστου 1936
Αρχίζει η περίοδος της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά

Καθεστώς της 4ης Αυγούστου ονομάστηκε το δικτατορικό καθεστώς που είχε η Ελλάδα από τις 4 Αυγούστου 1936, ημερομηνία στην οποία ο Ιωάννης Μεταξάς, σε συνεργασία με το βασιλιά Γεώργιο, κατήργησε τον κοινοβουλευτισμό και επέβαλε δικτατορία, και λειτούργησε μέχρι την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς τον Απρίλιο του 1941, τρεις μήνες μετά τον θάνατο του Μεταξά. Ο Μεταξάς διετέλεσε πρωθυπουργός από τις 13 Απριλίου του 1936 έως τις 29 Ιανουαρίου του 1941. Στη συνέχεια, πρωθυπουργός ανέλαβε ο Αλέξανδρος Κορυζής μέχρι τις 18 Απριλίου 1941 και αργότερα ο Εμμανουήλ Τσουδερός. Τυπικά το καθεστώς καταργήθηκε με βασιλικό διάταγμα το Φεβρουάριο του 1942, ενώ η χώρα είχε καταληφθεί από τις δυνάμεις του Άξονα και η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση βρισκόταν στην Αίγυπτο.

Ο Μεταξάς γράφει στο ημερολόγιό του: «Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό.»

Καθ’ όλη τη διάρκεια του μεσοπολέμου, με εξαίρεση την τετραετία 1928-1932 η Ελλάδα υπέφερε από πολιτικά πάθη (πραξικοπήματα, δικτατορίες, χρεοκοπία, παλινόρθωση κλπ.). Στις 26 Ιανουαρίου του 1936 διεξήχθησαν εκλογές, υπό τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής, οι οποίες οδήγησαν σε πολιτικό αδιέξοδο καθ’ότι οι δύο μεγάλες παρατάξεις της εποχής, δηλαδή οι βενιζελικοί και οι βασιλόφρονες είχαν συγκεντρώσει 141 και 144 ψήφους αντίστοιχα. Λόγω του Εθνικού Διχασμού που αναζωπυρώθηκε από την κινηματική απόπειρα βενιζελικών αξιωματικών υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα το 1935 οι δύο μεγάλες παρατάξεις αδυνατούσαν να έρθουν σε συνεννόηση μεταξύ τους