Τηγανίτες του χειμώνα...

οι τηγανίτες των παιδικών μας χρόνων

 Τηγανίτες του χειμώνα...: στο καυτό λάδι κουταλιές πυκνόρευστος χυλός   τρώγονται και σκέτοι τρώγονται και σκέτοι περισσότερους τηγανίτους με μέλι   Τώρα που κάνει κρ...

Γεώργιος Κουντουριώτης

Ο Γεώργιος Κουντουριώτης ήταν Έλληνας πλοιοκτήτης και πρωθυπουργός της Ελλάδας. 

Στην παρακάτω σελίδα υπάρχει το σχετικό θέμα σε ανάπτυξη

Γεώργιος Κουντουριώτης: Γεώργιος Κουντουριώτης Ο Γεώργιος Κουντουριώτης (1782 - 13 Μαρτίου 1858) ήταν Έλληνας πλοιοκτήτης και πρωθυπουργός της Ελλάδας.  Βιογραφία Γ...

Σήμερα 13 Μαρτίου Κυριακή της Ορθοδοξίας (Α' Κυριακή των νηστειών), Αγίου Λεάνδρου Ισπανού, Αγίου Μάριου

Γραμματόσημο ΕΛΤΑ σειρά ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ

 Σήμερα 13 Μαρτίου 
Κυριακή της Ορθοδοξίας (Α' Κυριακή των νηστειών), Αγίου Λεάνδρου Ισπανού, Αγίου Μάριου

Για μεγέθυνση ροδάκι

Λέγεται Κυριακή της Ορθοδοξίας, γιατί γιορτάζουμε την αναστήλωση των αγίων Εικόνων και τον θρίαμβο της Ορθοδόξου Πίστεως κατά της φοβερής αιρέσεως των Εικονομάχων, των αιρετικών δηλαδή εκείνων που δεν εδέχοντο να τιμούν τις άγιες Εικόνες.  Το «Ωρολόγιο» της Εκκλησίας γράφει: Για εκατό και πλέον χρόνια διαταράχθηκε η Εκκλησία με διωγμούς από κακοδόξους εικονομάχους. Πρώτος υπήρξε ο αυτοκράτορας Λέων ο Ίσαυρος και τελευταίος ο Θεόφιλος, άνδρας της Αγίας Θεοδώρας, η οποία μετά το θάνατο του συζύγου της ανέλαβε την εξουσία και στερέωσε πάλι την Ορθοδοξία μαζί με τον Πατριάρχη Μεθόδιο.  Η Βασίλισσα Θεοδώρα διακήρυξε δημόσια ότι ασπαζόμεθα τις Εικόνες, όχι λατρευτικά, ούτε ως Θεούς, αλλά ως εικόνες των αρχετύπων. Την πρώτη Κυριακή των νηστειών το έτος 843, η Θεοδώρα μαζί με το γιό της αυτοκράτορα Μιχαήλ, λιτάνευσαν και ανεστήλωσαν τις άγιες εικόνες μαζί με τον κλήρο και το λαό. Από τότε εορτάζουμε κάθε χρόνο την ανάμνηση αυτού του γεγονότος γιατί καθορίσθηκε οριστικά ότι δεν λατρεύουμε τις Εικόνες, αλλά τιμούμε και δοξάζουμε όλους τους Αγίους που εικονίζουν και λατρεύουμε μόνο τον εν Τριάδι Θεό. Τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα και κανένα άλλο είτε Άγιο είτε Άγγελο.  https://www.synaxarion.gr/gr/sid/3021/sxsaintinfo.aspx

Παγκόσμιος ιστορικός Άτλας

 

Τυχαία βρήκα  κάποιο έντυπο που είχα αγοράσει πριν χρόνια  ...

Παγκόσμιος Ιστορικός Άτλας απ το οποίο παραθέτω κάτι ενδιαφέρον

Για μεγέθυνση ροδάκι

Βακαλάος γίαχνί

Λάδι κρεμμύδι πατάτα κολοκύθι αλατοπίπερο... σωτάρω

Προσθέτω ντομάτα κ ντοματίνια  

Πάνω πάνω το βακαλάο με την πέτσα από κάτω κ τον μαϊντανό

Σε χαμηλή φωτιά για μισή ώρα με τους χυμούς του μόνο

Βακαλάος γιαχνί  φ Μ.Κυμάκη

Οι εικόνες δείχνουν τη διάδικασία με τη σειρά

- Κατ αρχάς ξεπαγώνω τον βακαλάο σε νερό. Μέχρι να ετοιμαστεί κάνουμε τα εξής. 

- Στην κατσαρόλα βάζουμε λάδι, 5 κρεμμύδια  χοντροκομμένα,  1 πατάτα κομμένη στα 8 κομματια , 2 μικρά κολοκύθια κομμένα στα  6 αλάτι πιπέρι  και σωτάρω για 5 λεπτά ενώ αλλάζω κ το νερό στο ψάρι που ξεπαγώνει. 

- Προσθέτω στη κατσαρόλα μια ντομάτα χωρίς φλούδι χοντροκομμένη και  5-6 ντοματίνια κομμένα  στα 4  

- Εν τω μεταξύ το φαγητό αρχίζει να έχει ζουμί απ τα υλικά χωρίς να εχω προσθέσει νερό.  

- Στη συνέχεια βάζω πάνω απ όλα τις φέτες το ψάρι που είναι έτοιμο και μαιντανό ψιλοκομμένο μισό ματσάκι χωρίς πολλά κοτσάνια. Δεν βάζουμε νερό διότι και το ψάρι θα βγάλει νερό. 

- Σε χαμηλή φωτιά αφήνουμε το φαγητό να ψηθεί για μισή ώρα περίπου . Επαναλαμβάνω χωρίς νερό. Αυτό που χρειάζεται το έχει και γίνεται πεντανόστιμο!!

Καλή επιτυχία!!! Καλή όρεξη!!!
 

Άννα Φρανκ

Η Άννα Φρανκ (Anneliese Marie (Anne) Frank, 12 Ιουνίου 1929 στην Φρανκφούρτη -Φεβρουάριος ή 12 Μαρτίου 1945 στο Μπέργκεν-Μπέλζεν) ήταν Γερμανίδα Εβραιοπούλα που έγραψε ένα ημερολόγιο ενώ κρυβόταν, μαζί με τους δικούς της και τέσσερις οικογενειακούς φίλους, σε ένα σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ολλανδίας. 

Η οικογένειά της είχε μετακομίσει στο Άμστερνταμ όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία στη Γερμανία, αλλά παγιδεύτηκε όταν η κατοχή επεκτάθηκε και στην Ολλανδία. Καθώς οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια άρχισε τον Ιούλιο του 1942 να κρύβεται σε μυστικά δωμάτια του γραφείου του πατέρα, Όττο Φρανκ. 

Μετά από δύο χρόνια τούς κατέδωσαν και η οικογένεια στάλθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Γκεστάπο λεηλάτησε τη σοφίτα, όπου κρυβόταν η οικογένειά της, αφήνοντας ανάκατα στο πάτωμα περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες κτλ. Λίγες μέρες αργότερα, μια καθαρίστρια βρήκε ανάμεσά τους το ημερολόγιο της Άννας. Χωρίς να ξέρει τι ήταν, το παρέδωσε στη Μιπ και την Έλλη, δύο κορίτσια, που η βοήθειά τους στις εβραϊκές οικογένειες δεν αποκαλύφθηκε ποτέ.

 Η Άννα και η αδελφή της, Μαργκότ, μεταφέρθηκαν, δύο μήνες πριν το θάνατο της μητέρας τους, στο γερμανικό στρατόπεδο Μπέργκεν – Μπέλζεν. Εκεί η Άννα έδειξε το ίδιο κουράγιο και καρτερικότητα που την είχαν κάνει γνωστή στο Άουσβιτς. Τον Φεβρουάριο του 1945 και τα δυο κορίτσια αρρώστησαν από τύφο. Μια μέρα, η Μαργκότ, προσπαθώντας να σηκωθεί από το κρεβάτι της, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κρεβάτι της Άννας, έχασε την ισορροπία της και έπεσε κάτω. Στην κατάσταση που βρισκόταν, ο οργανισμός της δεν άντεξε το σοκ. Ο θάνατος της αδελφής της προκάλεσε στην Άννα αυτό που όλα τα προηγούμενα βάσανά της δεν μπόρεσαν να προκαλέσουν: έσπασε το ηθικό της. Λίγες μέρες αργότερα, στις αρχές Μαρτίου, πέθανε.

 Ο πατέρας της, Όττο, ο μόνος που επέζησε από τους οκτώ της σοφίτας, γύρισε μετά το τέλος του πολέμου στο Άμστερνταμ, όπου ανακάλυψε ότι το ημερολόγιό της είχε διασωθεί. Πεπεισμένος ότι αποτελούσε μοναδική μαρτυρία, προχώρησε στην έκδοσή του. Το ημερολόγιο εκδόθηκε στην ολλανδική γλώσσα, με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι).Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί στην Άννα ως δώρο για τα 13α γενέθλιά της, περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την τελευταία μέρα πουν έγραψε σ' αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. 

Γραμμένο στα ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής· μέσω των γραπτών της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.

Ελληνικές μεταφράσεις

(Het Achterhuis είναι ο πρωτότυπος τίτλος του έργου).

Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, μετάφραση πρόλογος Κωνσταντίνος Καλλιγάς, Αθήναι: Ενωμένοι Εκδότες 1956.
8 παραμύθια, μετάφραση Εὐδοκία Παπαγκίκα, Ἀθήνα: Μπογιάτης 1980.
Ιστορίες και συμβάντα στο πίσω σπίτι: Διηγήματα, μετάφραση Έρση Λάγκε, Αθήνα: Ζαχαρόπουλος 1983.
Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, μετάφραση Φώντας Κονδύλης, Αθήνα: Πέλλα, 1985.
Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, μετάφραση Γιάννης Θωμόπουλος, Αθήνα: Μίνωας 1992.
Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ : Επιστολές από τη 14η Ιουνίου 1942 έως την 1η Αυγούστου 1944 : οριστική έκδοση των αυθεντικών χειρογράφων χωρίς περικοπές, με προσθήκες της Άννας Φρανκ και επιμέλεια του Otto Η. Frank και της Mirjam Pressler, μετάφραση Ρένα Χατχούτ, Αθήνα: Πατάκης 1997.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BA

Σήμερα 12 Μαρτίου. Ανάμνηση Θαύματος κολλύβων

Γραμματόσημο ΕΛΤΑ σειρά ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ

Σήμερα 12 Μαρτίου
Ανάμνηση θαύματος κολλύβων Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, Οσίου Θεοφάνους ομολογητού, Δίκαιος Φινεές, Συμεών νέου Θεολόγου

Χρόνια Πολλά! Θεόδωρος Θεοδώρα Θεοφάνης Θεοφανία

Για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει με φακό

Το Ψαλτήριον Ψαλμός Γ 3

Στο σύνδεσμο μπορείτε να αναζητήσετε και τους προηγούμενους ψαλμούς . Εκεί μελλοντικά θα ακολουθήσουν και οι επόμενοι ....

όλοι καλοί χωράνε: Το Ψαλτήριον Ψαλμός Γ 3: Γραμματόσημο ΕΛΤΑ σειρά ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ φ.Μ.Κυμάκη Το Ψαλτήριον   Ψαλμός Γ 3 αναζητείστε τους προηγούμενους Ψαλμούς για μεγέθυνση ροδάκι για μ...

Σήμερα 11 Μαρτίου Α΄ Χαιρετισμοί,

Γραμματόσημο ΕΛΤΑ σειρά ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Μονή Παντοκράτορος - παράσταση σύμφωνα με ξυλογραφία του χαράκτη Γ. Μόσχου

Σήμερα 11 Μαρτίου Α΄ Χαιρετισμοί, Αγίων Τροφίμου και Θαλλού, Οσίας Θεοδώρας βασιλίσσης Άρτης, Αγίου Σωφρονίου

Χρόνια Πολλά!!!

Θαλλής, Θάλλεια, Θεοδώρα, Σαβίνα, Σωφρόνιος, Σωφρόνης, Σωφρονία, 

 

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει με φακό

 

Ἀκάθιστος Ὕμνος – Α’ Στάσις

Ἄγγελος πρωτοστάτης,
οὐρανόθεν ἐπέμφθη,
εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε·
καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ,
σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε,
ἐξίστατο καὶ ἵστατο,
κραυγάζων πρὸς Αὐτὴν τοιαῦτα·
Χαῖρε, δ' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,
χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις,
χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀθρωπίνοις λογισμοῖς,
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστὴρ ἐμφαίνων τὸν ἥλιον,
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι' ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις,
χαῖρε, δι' ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Βλέπουσα ἡ Ἁγία,
ἑαυτήν ἐν ἁγνείᾳ,
φησὶ τῷ Γαβριὴλ θαρσαλέως·
τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς,
δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται·
ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως,
τὴν κύησιν πὼς λέγεις κράζων·
Ἀλληλούια.

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι,
ἡ Παρθένος ζητοῦσα,
ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα·
ἐκ λαγόνων ἁγνῶν,
υἷον πῶς ἔσται τεχθῆναι δυνατόν;
λέξον μοι.
Πρὸς ἥν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ,
πλὴν κραυγάζων οὕτω·
Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις,
χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.
Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον,
χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον.
Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός,
χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα,
χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
Χαῖρε, τὸ φῶς ἀρρήτως γεννήσασα,
χαῖρε, τὸ πῶς μηδένα διδάξασα.
Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν,
Χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.
Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Δύναμις τοῦ Ὑψίστου,
ἐπεσκίασε τότε,
πρὸς σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμω·
καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νηδύν,
ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν ἅπασι,
τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν,
ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως·
Ἀλληλούια.

Ἔχουσα θεοδόχον,
ἡ Παρθένος τὴν μήτραν,
ἀνέδραμε πρὸς τὴν Ἐλισάβετ.
Τὸ δὲ βρέφος ἐκείνης εὐθὺς ἐπιγνόν,
τὸν ταύτης ἀσπασμὸν ἔχαιρε,
καὶ ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν,
ἐβόα πρὸς τὴν Θεοτόκον·
Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμάραντου κλῆμα,
χαῖρε, καρποῦ ἀκήρατου κτῆμα.
Χαῖρε, γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον,
χαῖρε, φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἠμῶν φύουσα,
Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν,
χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν.
Χαῖρε, ὅτι λειμῶνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις,
χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις.
Χαῖρε, δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα,
χαῖρε, παντός τοῦ κόσμου ἐξίλασμα.
Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία,
χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεὸν παρρησία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων,
λογισμῶν ἀμφιβόλων,
ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη·
πρὸς τὴν ἄγαμόν σὲ θεωρῶν,
καὶ κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ἄμεμπτε·
μαθὼν δέ σου τὴν σύλληψιν,
ἐκ Πνεύματος Ἁγίου,
ἔφη·
Ἀλληλούια.

Βασίλης Αυλωνίτης

Βασίλης Αυλωνίτης

Ο Βασίλης Αυλωνίτης (1 Ιανουαρίου 1904 - 10 Μαρτίου 1970) ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Θησείο. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1924 στην οπερέτα του Ν. Χατζηαποστόλου Το κορίτσι της γειτονιάς. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους σε οπερέτες και κωμωδίες, μέχρι το 1928, οπότε και στράφηκε προς την επιθεώρηση επικεφαλής δικού του θιάσου.
Τον Αύγουστο του 1931, παρολίγο να τον σκοτώσει σφαίρα από θερμόαιμο οπαδό ομάδας φιλελευθέρων, "Βενιζελικών", που εισέβαλε στο θέατρο που έπαιζε τότε στην επιθεώρηση "Κατεργάρα" και άρχισαν να πυροβολούν θεωρώντας ότι σατιριζόταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Από την εισβολή αυτή τραυματίσθηκαν κάποιοι θεατές ενώ σκοτώθηκε ο τεχνικός του θεάτρου. Στη συνέχεια από τις ανακρίσεις που ακολούθησαν θεωρήθηκε ότι υπαίτια ήταν η σάτιρα και όχι οι δράστες. Τότε εκδόθηκε και ο γνωστός νόμος "περί τύπου" που περιελάμβανε και το θέατρο στην επακόλουθη λογοκρισία.
Το 1934 συμμετείχε σε επιθεωρήσεις του θεάτρου Περοκέ, ενώ νωρίτερα έκανε δικό του θίασο. Την περίοδο του '40 σχημάτισε θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και ερμήνευσε το στρατιώτη Πολυχρόνη Περονόσπορο στο ηθογραφικό χρονικό Από την Αλβανία στο Ρίμινι. Υπήρξε για πολλά χρόνια βασικό στέλεχος των επιθεωρησιακών θιάσων του θεάτρου Ακροπόλ και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του (1956-61). Ο τελευταίος του θίασος συγκροτήθηκε με τον Κώστα Χατζηχρήστο, το 1967-68. Μαζί περιόδευσαν σε πολλές επαρχιακές πόλεις, αλλά λόγοι υγείας τον ανάγκασαν να διακόψει την περιοδεία. Υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση όλα τα είδη του θεάτρου. Kηδεύτηκε στο Β' Νεκροταφείο στα Πατήσια και σήμερα τα οστά του βρίσκονται σε οστεοφυλάκιο του κοιμητηρίου.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1929 στην ταινία του Αχιλλέα Μαδρά, Μαρία Πενταγιώτισσα, ενώ ακολούθησαν δεκάδες άλλες, έως το 1970, όπως Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης, όπου εμφανίστηκε στον τελευταίο του ρόλο. Λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωσή αυτής της ταινίας, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Συνολικά πρωταγωνίστησε ή εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους σε 75 ταινίες. Είχε ήρεμη προσωπική ζωή, ενώ δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Θα μείνει αξέχαστος στον κινηματογράφο σε ταινίες όπως: «Μια ζωή την έχουμε», «Το αμαξάκι, «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» «Οι γαμπροί της Ευτυχίας», «"Ο λεφτάς", Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» κ. ά.
Από τη βικιπαιδεια