Δόμνα Σαμίου: Η Δόμνα Σαμίου (12 Οκτωβρίου 1928 - 10 Μαρτίου 2012) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια που συνετέλεσε στη διάδοση του παραδοσιακού τραγουδιού. Γ...
μωσαϊκό: Γιώργος Ζαμπέτας: Γιώργος Ζαμπέτας Ο Γιώργος Ζαμπέτας, γνωστός δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1925 στην Αθήνα αλλά είχε κατ...
ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ. Ψαλμός Β 2: Σειρά ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ Ψαλτήριο σε συνέχεια Αναζητήστε τον ψαλμό Α 1 για μεγέθυνση πατάμε ροδάκι πάνω στο κείμενο να ανοίξει καρτέλα με φακό
 |
| Γραμματόσημο ΕΛΤΑ σειρά ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ (φ.Μ.Κυμάκη) |
 |
| για μεγέθυνση ροδάκι |
 |
| "Η μυρωδιά του λιβανιού..... το κρητικό έθιμο για τα κόλυβα (φ.Μ.Κυμάκη) |
Αυτή τη φράση λέμε όταν φτιάχνουμε κόλλυβα . Καθώς τα στολίζουμε ή όταν τελειώσουμε και δίπλα έχουμε λίγη πρασινάδα, λίγο κρασί που θα το πιούμε μετά, και το θυμιατό να καίει.
Αυτό είναι ένα κρητικό έθιμο που σύμφωνα με πληροφορίες κάνουν στην Αγία Βαρβάρα και ίσως και σε άλλα χωριά του Ν. Ηρακλείου..
Σήμερα έφτιαξα πρώτη φορά κόλλυβα μόνη μου. Πήρα έτοιμα για τον κόσμο και έφτιαξα μόνη μου τα της οικογενείας . Ευχαριστώ την ξαδέρφη μας Σπυριδούλα για τις οδηγίες και μια φίλη τη Μαρία που μου ανέφερε και το παραπάνω έθιμο . Επίσης μου είπε ότι αν θέλουμε το ζουμί δεν το πετούν αλλά το φτιάχνουν χυλό δηλ. το
βράζουν βάζοντας μέσα κάποια υλικά σαν αυτά που θα μπουν κ στα κόλυβα
δηλ. ξηρούς καρπούς σταφίδες ρόγδι κανελλογαρύφαλο και αλεύρι και γίνεται
χυλός που τρωγοπίνεται ως επιδόρπιο.
Τελικά διαπίστωσα ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο . Αυτό που έχει σημασία να στεγνώσουν καλά τα κόλλυβα πριν τα ενώσουμε με τα υπόλοιπα υλικά.
Θα σας κάνω μια μικρή περιγραφή.
Χρησιμοποίησα αποφλυομένο σιτάρι της 3α Από βραδύς 250 γρ σιτάρι το καθάρισα σαν τα όσπρια σε ένα δίσκο . Πρέπει να περάσει τρείς φορές απ τα χέρια . Μετά το έπλυνα χύνοντας το νερό τρείς φορές και τέλος σε καθαρό νερό το άφησα να μουλιάσει μέχρι το πρωί.
Το πρωί το έβρασα στη χύτρα 20 λεπτά μετά το σφύριγμα με χαμηλωμένη θερμοκρασία. Στη συνέχεια το σούρωσα το ξέπλυνα με κρύο νερό και το άπλωσα πάνω σε πετσέτα μέσα σε μεγάλο ταψί . Από τις εννέα έως τις δυο η ώρα κάθε μια ώρα άλλαζα την πετσέτα.
Εν τω μεταξύ είχα ετοιμάσει κοντά όλα τα υλικά που είναι τα εξής
καβουρδισμένο αλεύρι και σουσάμι,
ψιλοκομμένο δυόσμο,
χοντροαλεσμένα καρύδια κ ψιλοαλεσμένα αμύγδαλα,
τριμμένη φρυγανιά , σταφίδες ρόγδι, και κανελογαρύφαλο σε σκόνη (αναλ. 4 κανέλα 1 γαρύφαλο)
αυτά μπαίνουν και ανακατεύονται με το σιτάρι .
Οι ποσότητες είναι στην κρίση μας με το μάτι πάνω κάτω μια χούφτα
Όταν τα βάλουμε στην πιατέλα τα πιέζουμε βάζοντας μια λαδόκολλα ομοιόμορφα να ενωθεί καλά όλο το μείγμα και να είναι παντού η ίδια ποσότητα .
Στη συνέχεια καλύπτουμε πρώτα με το πατούδο (αλεσμένο στραγάλι) και απο πάνω με άχνη ζάχαρη κοσκινίζοντας.
Πατάμε πάλι με την λαδόκολλα και στο τέλος στολίζουμε. Αν υπάρχει χρόνος μπορούμε να κάνομε αριστουργήματα στολισμού. ΄Εγώ δεν είχα χρόνο κι έκανα μόνο ένα σταυρό με ολόκληρα αμύγδαλα και γύρω γύρω ρόδι. Για πρώτη φορά έγιναν ωραία τα κόλλυβα και μάλλον θα το καθιερώσω.
Ελπίζω να σας έβαλα ιδέες...Καλή επιτυχία!
 |
| έργο τέχνης δια χειρός μου ... Μ.Κυμάκη |
 |
| για μεγέθυνση ροδάκι |
Σήμερα Αρχίζουμε Να ψάλλουμε . Το να διαβάζουμε ένα Ψαλμό τη μέρα θα κάνει καλό στην οικογένειά μας και στους αγαπημένους μας που έχουν αποδημήσει εις Κύριον. Στον σύνδεσμο θα παραθέτω συχνά ένα Ψαλμό με τη σειρά τους απο το Ψαλτήριο.
ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ Ψαλμός Α 1: Γραμματόσημο απ τη σειρά ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ Ναός Αγίου Ξενοφώντος - παράσταση βασισμένη στην αντίστοιχη ξυλογραφία του χαράκτη Γ.Μόσχου ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ...
Το 1913 οι Ρωσίδες όρισαν την πρώτη τους Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας το τελευταίο Σάββατο του Φεβρουαρίου (σύμφωνα με το ιουλιανό ημερολόγιο που στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε στη Ρωσία).[ Παρόλο που υπήρξαν κάποιες απεργίες, πορείες και άλλες διαμαρτυρίες από γυναίκες κατά τα έτη που προηγήθηκαν μέχρι το 1914, καμία από αυτές δεν συνέβη στις 8 Μαρτίου. Το 1914 έλαβε χώρα η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, πιθανόν επειδή η ημέρα αυτή ήταν Κυριακή και έκτοτε πραγματοποιείται πάντα αυτήν την ημερομηνία σε όλες τις χώρες.Η τήρηση της Ημέρας στη Γερμανία το 1914 ήταν αφιερωμένη στο δικαίωμα ψήφου των γυναικών, το οποίο οι Γερμανίδες απέκτησαν τελικά το 1918.
Στο Λονδίνο πραγματοποιήθηκε πορεία από το Μπόου μέχρι την πλατεία Τραφάλγκαρ προς υποστήριξη της γυναικείας ψηφοφορίας στις 8 Μαρτίου 1914. Η Σίλβια Πάνκχερστ συνελήφθη μπροστά από το σταθμό Τσάρινγκ Κρος πηγαίνοντας να μιλήσει στην πλατεία Τραφάλγκαρ.
Στις 8 Μαρτίου του 1917 (σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο), στην πρωτεύουσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας Πετρούπολη, οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας διαδήλωσαν γεμίζοντας τους δρόμους όλης την πόλη. Αυτό σηματοδότησε την αρχή της ρωσικής επανάστασης.Οι γυναίκες στην Αγία Πετρούπολη έκαναν απεργία εκείνη την ημέρα για το "Ψωμί και την Ειρήνη" - απαιτώντας το τέλος του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, τον τερματισμό των ελλείψεων τροφίμων και το τέλος του τσαρισμού. Ο Λέων Τρότσκι έγραψε ότι "η 23η Φεβρουαρίου (8 Μαρτίου) ήταν η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας και υπήρξαν συναντήσεις και δρώμενα. Όμως δεν φανταζόμασταν ότι αυτή η «Ημέρα της Γυναίκας» θα κήρυττε την έναρξη της επανάστασης. Έγιναν επαναστατικές ενέργειες αλλά χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία. Το πρωινό, παρά τις διαταγές που είχαν λάβει, οι εργάτριες των κλωστοϋφαντουργίων εγκατέλειψαν τη δουλειά τους στα διάφορα εργοστάσια και έστειλαν αντιπροσώπους για να ζητήσουν υποστήριξη για την απεργία ... που οδήγησε σε μαζική απεργία ... όλοι βγήκαν στους δρόμους". Επτά ημέρες αργότερα, ο αυτοκράτορας της Ρωσίας, ο Νικόλαος Β παραιτήθηκε και η προσωρινή κυβέρνηση χορήγησε στις γυναίκες δικαίωμα ψήφου.
Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η Μπολσεβίκικη Αλεξάνδρα Κολλοντάι και ο Βλαντιμίρ Λένιν όρισαν την 23η Φεβρουαρίου (8 Μαρτίου) ως επίσημη αργία στη Σοβιετική Ένωση, αλλά συνέχισε να είναι εργάσιμη μέρα μέχρι το 1965. Στις 8 Μαΐου 1965 με το διάταγμα του ΕΣΣΔ Προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ, η Διεθνής Ημέρας της Γυναίκας κηρύχθηκε ως μη εργάσιμη ημέρα στην ΕΣΣΔ "για τον εορτασμό των εξαιρετικών προτερημάτων των σοβιετικών γυναικών στην κομμουνιστική οικοδόμηση, στην υπεράσπιση της πατρίδας τους κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, στον ηρωισμό και την ανιδιοτέλεια στο μέτωπο και στα μετόπισθεν και επίσης σηματοδοτώντας τη μεγάλη συμβολή των γυναικών στην ενίσχυση της φιλίας μεταξύ των λαών και τον αγώνα για την ειρήνη. Έτσι η ημέρα των γυναικών πρέπει να γιορτάζεται όπως και οι άλλες αργίες".
συνέχεια στην βικιπαίδεια https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA
 |
| πίνακας ζωγραφικής με colorswipes (φ.Μ.Κυμάκη) |
 |
| για μεγέθυνση ροδάκι |
http://www.visaltis.net/2013/03/blog-post_17.html?spref=fb
Την Καθαρή Δευτέρα, ο ουρανός, από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα, γεμίζει με πολύχρωμα «πουλιά», τους χαρταετούς. Κατά την επικρατούσα άποψη, οι χαρταετοί είναι επινόηση των Ανατολικών λαών. Σε αυτές τις χώρες, η τέχνη της κατασκευής χαρταετών τελειοποιήθηκε, φτάνοντας στο σημείο να φτιάχνουν «ιπταμένους» δράκους, πουλιά, ψάρια, ζώα.
Τους στόλιζαν με ευχές και επιθυμίες, και τις έστελναν με έναν αετό, όσο πιο κοντά μπορούσαν στον θεό. Προσάρμοζαν πάνω τους μικρές φλογέρες, οι οποίες σφύριζαν καθώς περνούσε από μέσα τους ο αέρας, κι ο ήχος που έβγαζαν πίστευαν ότι έδιωχνε μακριά τα κακά πνεύματα.
Ή σήκωναν πολλούς μαζί αετούς στον ουρανό, με συνοδεία ύμνων, προσευχή και ικεσία στους θεούς τους. Ακόμα και σήμερα, δυο χιλιάδες χρόνια μετά, οι Κινέζοι πιστεύουν ότι πετώντας αετούς, θα διώξουν μακριά τους την κακή τύχη, και ότι όσο πιο ψηλά φτάσει ο αετός, τόσο πιο τυχεροί θα είναι. Στην Κίνα, η παράδοση λέει, ότι αετούς έφτιαχναν από το 1000 π.Χ. Η πρώτη όμως γραπτή μαρτυρία βρίσκεται σε κείμενο του 4ου π.Χ. αιώνα, το οποίο αναφέρει ότι κάποιος Κουνγκσού Φαν, κατασκεύασε ένα «ξύλινο πουλί» το οποίο πέταγε επί τρεις συνεχόμενες μέρες.
Από πολύ νωρίς οι χαρταετοί εκτός από παιχνίδι ή την χρήση τους σε θρησκευτικές τελετές, άρχισαν να έχουν και πρακτικές εφαρμογές. Αναφέρεται ότι ο αυτοκράτορας Γουέν Χσούν Τι, έκανε πειράματα πτήσεων με αετούς, φτιαγμένους όμως όχι από χαρτί ή ύφασμα, αλλά από μπαμπού τους οποίους επάνδρωνε με κρατούμενους. Όσοι από αυτούς επιζούσαν των πτήσεων αυτών, κέρδιζαν την ελευθερία τους.
Αετοί που βασίζονταν πάνω στα ίδια σχέδια, χρησιμοποιήθηκαν σε ευρεία κλίμακα για στρατιωτικούς σκοπούς. Σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες, οι χαρταετοί ήταν τόσο μεγάλοι και τόσο γερά κατασκευασμένοι, που μπορούσαν να σηκώσουν και να κρατήσουν στον αέρα για ικανό χρονικό διάστημα έναν στρατιώτη, προκειμένου να παρακολουθήσει τις κινήσεις του εχθρού, αλλά και για μετάδοση σινιάλων, από μια περιοχή σε μια άλλη.
Κατά την διάρκεια της δυναστείας των Χαν, κάποιος στρατηγός χρησιμοποίησε έναν αετό για τοπογραφικούς σκοπούς! Σκοπός του ήταν να καταλάβει ένα παλάτι, αλλά συναντούσε σθεναρή αντίσταση. Σκέφτηκε λοιπόν να κατασκευάσει ένα τούνελ, και να κάνει έφοδο στο παλάτι. Το βασικό του όμως πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσε να υπολογίσει το μήκος που θα έπρεπε να έχει το τούνελ αυτό, ώστε να βγει στο κέντρο του παλατιού. Σκέφτηκε λοιπόν το εξής: σήκωσε έναν χαρταετό στον αέρα, με την άκρη του σκοινιού του στο σημείο που θα ξεκινούσε το τούνελ και τον ίδιο τον χαρταετό να υπερίπταται πάνω από το παλάτι. Έτσι είχε ένα φανταστικό ορθογώνιο τρίγωνο. Κάνοντας μετά απλές γεωμετρικές πράξεις, μπόρεσε να υπολογίσει με ακρίβεια το μήκος του τούνελ.
Αυτό όμως που δεν ξέρουμε οι περισσότεροι, είναι ότι και κατά την ελληνική αρχαιότητα υπήρξαν δείγματα προσπαθειών κατασκευής αετών. Αναφέρεται ότι ο αρχιμηχανικός Αρχύτας, χρησιμοποίησε στις μελέτες του τον αετό. Ο Αρχύτας (440 - 360 π.Χ.) ήταν ένας μαθηματικός από τον Τάραντα, μαθητής του Πυθαγόρα που ασχολήθηκε και με πτήσεις. Θεωρείται ο τελευταίος αλλά και ο σημαντικότερος των Πυθαγορείων. Κείμενα του Αρχύτα λέγεται ότι μελετούσε και ο Γαλιλαίος. Επίσης σε ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής, υπάρχει παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια λευκή σαΐτα από το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει.
Στην Ευρώπη ο χαρταετός εμφανίζεται γύρω στο 1400 μ.Χ. Τον έφεραν εξερευνητές που είχαν επιστρέψει από την Ασία. Βέβαια εκείνοι οι αετοί δεν ήταν όπως τους ξέρουμε σήμερα. Κι αυτό γιατί για να γίνει ο χαρταετός χρειάζεται πολύ και λεπτό χαρτί, το οποίο ήταν είδος πολυτελείας εκείνη την εποχή. Γι αυτό, οι αετοί κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, ήταν φτιαγμένοι από πανί, όπως τα πανιά των πλοίων.
Γραπτές αναφορές για την παρουσία αετού στην Ευρώπη συναντάμε σε γερμανικά έγγραφα του 1450. Αργότερα, το 1606, ένας Ισπανός κληρικός έγραφε στο ημερολόγιο του, ότι τον χρησιμοποιούσαν σαν «παιχνίδι χαράς, την ημέρα του Πάσχα».
Μια γαλλική παράσταση του 1657 κι άλλη μια του 1807, μας δείχνουν παιδιά που παίζουν με χαρταετό. Από αυτό μπορούμε να υποθέσουμε, ότι τα πλουσιόπαιδα της Ευρώπης, που διέθεταν χαρτί, ξεκίνησαν πρώτα την ενασχόληση τους με την κατασκευή και το πέταγμα του αετού.
Όμως οι αετοί, φτιαγμένοι από χαρτί ή ύφασμα, χρησιμοποιήθηκαν και για επιστημονικούς σκοπούς.
Το 1752, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, διαπίστωσε με την βοήθεια ενός αετού, τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και έφτιαξε το αλεξικέραυνο.
Το 1880 ο Αυστραλός Hargrave σχεδίασε τεράστιο αετό για μετεωρολογικές παρατηρήσεις.
Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, την μεγάλη γέφυρα του Νιαγάρα την ξεκίνησαν, περνώντας από την μια όχθη στην άλλη το πρώτο σκοινί δεμένο σε έναν χαρταετό.
Επίσης υπάρχουν αναφορές για πλοία που είχαν εξοκείλει σε ακτές και τα οποία απεγκλωβίστηκαν, αφού τους είχαν ρίξει ναυαγοσωστικά καλώδια με την βοήθεια αετών.
Έτσι οι χαρταετοί, παρόλο που στις μέρες μας τους συνδυάζουμε μόνο με το παιχνίδι, έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως από τον άνθρωπο για πολλούς σκοπούς. Τους χρησιμοποίησαν για ψάρεμα, για να διεξάγουν μετρήσεις, για στρατιωτικούς σκοπούς, ακόμα και για να διεξάγουν επιστημονικά πειράματα.
Στις μέρες μας η κατασκευή του χαρταετού είναι εύκολη υπόθεση, σχετικές οδηγίες υπάρχουν στις σελίδες μας με τις κατασκευές.
Το πέταγμα του αετού την Καθαρή Δευτέρα είναι ένα όμορφο παιχνίδι, ένα γραφικό έθιμο, ένα πανηγύρι χρωμάτων στους ουρανούς μας. Ας το χαρούμε προσπαθώντας να στείλουμε και τον δικό μας αετό, ψηλά στον ανοιξιάτικο ουρανό, κοντά στον ήλιο.
