Μαρίκα Νίνου

Μαρίκα Νίνου

Η Μαρίκα Νίνου (πραγματικό όνομα: Ευαγγελία Αταμιάν, 1922 - 23 Φεβρουαρίου 1957) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια Θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες γυναικείες φωνές που πέρασαν από την Ελλάδα.

Η Μαρίκα Νίνου ήταν Αρμενικής καταγωγής και το πραγματικό της όνομα ήταν Ευαγγελία Αταμιάν. Γεννήθηκε το 1922 πάνω στο βαπόρι Ευαγγελίστρια που έφερνε τη μητέρα της, τις δύο αδερφές της και τον οκτάχρονο αδερφό της Μπαρκέβ Αταμιάν, από τη Σμύρνη στον Πειραιά. 

Βγήκε από την κοιλιά της μαμάς της μελανιασμένη και, επειδή νόμιζαν ότι δεν θα ζούσε, την απομάκρυναν σε κάποια αποθήκη. Όμως συνήλθε, επέζησε και αμέσως τη βάφτισε ο καπετάνιος της Ευαγγελίστριας και γι' αυτό την είπαν Ευαγγελία.

Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν στην Κοκκινιά, στην οδό Μεγάρων 50. Στα 7 της η Ευαγγελία Αταμιάν γράφτηκε στο Αρμένικο σχολείο του Αρμενικού Κυανού Σταυρού «Ζαβαριάν». Μάλιστα, ο δάσκαλός της την προέτρεψε να μάθει μαντολίνο, το οποίο έκανε, και τελικά συμμετείχε στην ορχήστρα του σχολείου. 

Τα φωνητικά της προσόντα φαίνεται ότι τα έδειξε πολύ μικρή, αφού από μαθήτρια του δημοτικού ακόμη την καλούσαν στην Αρμένικη εκκλησία Άγιος Ιάκωβος στην Κοκκινιά για να ψάλει στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας.

Το 1939 παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Χάικ Μεσροπιάν, ο οποίος ήταν κλειδαράς κι είχε ένα μαγαζάκι στην Κοκκινιά. Το 1940 γεννήθηκε ο γιος τους, ο Οβανές, αλλά το ζευγάρι χώρισε και το 1946 ο Μεσροπιάν έφυγε για την Αρμενία.

Ήδη όμως το 1944, και μετά το χωρισμό της, η Νίνου είχε γνωρίσει τον ακροβάτη και θιασάρχη Νίκο (Νίνο) Νικολαΐδη. Στην αρχή η Μαρίκα δούλευε στο ταμείο, αλλά στη συνέχεια έγιναν με τον Νίνο καλλιτεχνικό ζευγάρι ακροβατικών με το όνομα Ντούο Νίνο και έκαναν περιοδείες. Αργότερα παντρεύτηκαν και έγινε Ευαγγελία Νικολαΐδου. 

Το όνομα Μαρίκα τής το κόλλησε η μάνα του Νίνο, μία θεατρίνα, γιατί παρέπεμπε στη Μαρίκα Κοτοπούλη. Το επίθετο Νίνου ήρθε από τον Νίνο τον ακροβάτη και, έτσι, η Ευαγγελία Αταμιάν έγινε Μαρίκα Νίνου. Το 1947 μπήκε στο σχήμα κι ο γιος της, ο Οβανές, οπότε μετονομάστηκε σε Δυόμισι Νίνο. Στις παραστάσεις τους, η Μαρίκα έλεγε και κανένα λαϊκό τραγούδι.

ένα δείγμα με τραγούδια της εδώ  https://www.youtube.com/watch?v=i0GqALf66vM

πολύ περισσότερες πληροφορίες εδώ  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%B1_%CE%9D%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85

Ιστορία ΕΛΤΑ (Νο 1)

Ταχυδρομικός διανομέας αναγγέλει την άφιξή του

Ένα ένθετο της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ του έτους 2008 είναι αφιερωμένο στο Ελληνικό γραμματόσημο λόγω της συμπλήρωσης των 180 χρόνων των ΕΛΤΑ .  Το 2028 θα συμπληρωθούν τα 200 χρόνια. 

Η παραπάνω φωτ είναι τμήμα από την φωτ του άρθρου του Μωυσή Κωνσταντίνη ειδικού συμβούλου φιλοτελισμού ΕΛΤΑ Από αυτό το άρθρο θα παραθέσω κάποια αποσπάσματα ... σε δυο αναρτήσεις....

Άμεσα συνυφασιμένο με την ιστορία του Ελληνισμού, το Ταχυδρομείο διαδραμάτισε το δικό του, ουσιαστικό και καθοριστικής σημασίας ρόλο, στην αναβίωση και ανασυγκρότηση του νεότερου ελληνικού κράτους. Η πορεία του συνδέθηκε άμεσα με τις μεγάλες και κρίσιμες περιόδους που διήνυσε η πατρίδα μας τους αιώνες. Ιδιαιτέρως συνδέθηκε η ίδρηση και η αναπτυξή του με την καθιέρωση της Αθήνας ως πρωτεύουσας της Ελλάδας. Οι δύο θεσμοί, το Ελληνικό Ταχυδρομείο και η νέα πρωτεύουσα, η Αθήνα, έκτοτε συμπορεύτηκαν.

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία ιδρύθηκαν με ψήφισμα ιου Καποδίστρια, που εκδόθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1828, με το οποίο μπήκαν οι βάσεις της σύγχρονης Ταχυδρομικής Υπηρεσίας.

0ι πρώτες ενέργειες για να γίνει η Αθήνα πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ξεκίνησαν από τους κατοίκους της, 0ι οποίοι, με υπόμνημά τους στον Οθωνα, στις 3 Ιουνίου 1833, τον παρακαλούσαν να «ευαρεστηθή να τιμήση την πόλιν με την καθέδραν της Κυβερνήσεώς του". Τη θέση διεκδικούσαν και άλλες πόλεις, όπως το Ναύπλιο —παρουσίαζε άλλωστε το πλεονέκτημα των δικαιωμάτων της προσωρινής πρωτεύουσας—, η Κόρινθος, η Τρίπολη, η Σύρος, καθώς επίσης τα Μέγαρα, πόλη που υποστήριζε ο Ιωάννης Κωλέττης. Τελικά υπερίσχυσε η γνώμη του βασιλιά της Βαυαρίας, Λουδοβίκου —πατέρα του Οθωνα— και προκρίθηκε η Αθήνα. Έτσι, στις 18/30 Σεπτεμβρίου 1834, επί πρωθυπουργίας Ιωάννη Κωλέτη ο Όθωνας εξέδωσε ιο σχετικό διά ταγμα, το οποίο δηιιοοιεύθηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 18/30-9-1834.

Η ελληνική κυ3έρνηση ιου 1834 φιλοδοξούσε να συνδέσει την πρωτεύουσα του κράτους με την περιφέρεια, να μειώσει την απόσταση των υπηρεσιών του και να επιτρέψει την ασφαλή μεταφορά των πληροφοριών το ταχύτερο δυνατό. Επρόκειτο για ένα σχέδιο φιλόδοξο και τολμηρό, που αποοκοπούσε στην κάλυψη των κρατικών αναγκών της εποχής. Για το λόγο αυτό, παρ' ότι δεν υπήρχε ειδικό δίκτυο, μπόρεσε να οργανώοει τη μεταφορά των ταχυδρομικών αντικειμένων με έφιππους και πεζούς ταχυδρόμους.

......... 

Επί αιώνες η Αθήνα είχε δεχτεί αλλεπάλληλες βαρβαρικές εισβολές, τα περισσότερα κτήριά της είχαν πυρποληθεί, χιλιάδες κάτοικοί της είχαν σφαγιασθεί, ο Παρθενώνας είχε υποστεί ισχυρά πλήγματα από τον Μοροζίνι. Η νέα πρωτεύουσα παρουσίαζε ολοφάνερα πλήρη παρακμή. Η κατάσταση της πόλης περιγράφεται με λακωνικό τρόπο από τον Γερμανό αρχαιολόγο Λουδοβίκο Ρος, ο οποίος διετέλεσε πρώτος καθηγητής αρχαιολογίας και Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

«Την 1η Δεκεμβρίου 1834 η Αθήνα κηρύχθηκε, πρωτεύουσα και την ίδια μέρα άρχισε η μεταφορά των Υπουργείων, της Συνόδου, του 0ηοαυροφυλακίου και του Γενικού Ταχυδρομείου. Τα έπιπλα και τα αρχεία, που έφταναν στην έρημη ακτή του Πειραιά προερχόμενα από το Ναύπλιο, φορτώνονταν σε καμήλες, αλλά και μουλάρια, άλογα και γαϊδούρια και μετακομίζονταν από την παραλία προς την Αθήνα».

Ώσπου να μεταφερθεί η έδρα της κυβέρνησης, η αλληλογραφία την Αθήνα στελνόταν από το Ναύπλιο και τον Πόρο στον Πειραιά, όπου την παραλάμβανε ο υγειονόμος, ο μοναδικός δημόσιος υπάλληλος, και την έστελνε στην Αθήνα με φουστανελοφόρο πεζοπόρο.

Σύμφωνα με μαρτυρία του περιηγητή Φίνλει ο ταχυδρόμος αυτός ανέβαινε σε ένα πέτρινο σκαλοπάτι στο «Σταροπάζαρο» (την σημερινή πλατεία Συντάγματος) και καλούσε δυνατά τους παραλήπτες να παραλάβουν την αλληλογραφία τους. Όσα γράμματα παρέμεναν ζήτητα, ο παράδοξος αυτός ταχυδρόμος τα έριχνε στη φωτιά, κάτω από ιτα περιπαιχτικά σχόλια των απλοϊκών Αθηναίων της εποχής εκείνης.

Αλλά και ο Γάλλος φιλόσοφος και πολιτικός Εντγκάρ Κινέ (Edgar Quinet), που επισκέφθηκε την Αθήνα το 1829 ως μέλος της Γαλλικής Επιστημονικής Αποστολής, γράφει σχετικά:

«Μπορούσα να πιστέψω ότι κατέφθασα στην Αθήνα την επόμενη μέρα από τον εμπρημό του Ξέρξη ή από τις σφαγές του Σύλλα. Το βλέμμα μου, που περιπλανιόταν συνεχώς στο κατεστραμμένο από τον εμπρησμό έδαφος, στα κατερειπωμένα κτήρια, στις καλύβες από πευκόξυλα, αναζητούσε να βρει ανάπαυλα στους στύλους και στα τείχη της αρχαιότητας... Ούτε βιβλία υπήρχαν ούτε φανοστάτες ούτε εφημερίδες ούτε ταχυδρομείο. Ο ταχυδρόμος, κρατώντας την αλληλογραφία που είχε έρθει από το Ναύπλιο, ανέβαινε σε ένα βαρέλι, διάβαζε δυνατά, για να τον ακούνε οι συγκεντρωμένοι γύρω του, τα ονόματα των παραλητττών και σε περίπτωση που δεν εμφανίζονταν οι αποδέκτες, έκαιγε τις επιστολές επί τόπου

Η μεταφορά της πρωτεύουσας ανάγκασε και τους επιχειρηματίες να μετακομίσουν τα καταστήματά τους στην Αθήνα.

συνεχίζεται....

το σχόλιό μου: Πολύ έξυπνο το κόνσεπτ  Ο Ερμής ο αγγελιαφόρος των Θεών πετάει μέσα στο σύμπαν παραλαμβάνοντας και παραδίδοντας τα γράμματα 

 από και σε διάφορα σημεία του πλανήτη μας.

Και για τις κοντινές αποστάσεις μετακινείται με αυτοκίνητο,

Σήμερα 23 Φεβρουαρίου Αγίου Πολυκάρπουτου, Αγίας Γοργονίας, Οσίου Πολυχρονίου

το άνθος του Λάδανου (φ.Μ.Κυμάκη)

  Το φυτό, ανήκει στο γένος Cistus,και απ αυτό παράγεται το λάδανο,μια ρητίνη με φαρμακευτικές ιδιότητες γνωστές από την αρχαιότητακαι καλά τεκμηριωμένες από τη σύγχρονη επιστήμη.

Σήμερα 23 Φεβρουαρίου
Αγίου Πολυκάρπουτου, Αγίας Γοργονίας, Οσίου Πολυχρονίου

Χρόνια Πολλά!!!

Πολύκαρπος, Πολυκάρπης, Πολυκαρπία, Πολυκάρπη,

Πολυχρόνης, Πολυχρόνιος, Χρόνης, Πολυχρονία, 

για μεγέθυνση ροδάκι

22 Φεβρουαρίου 1630, ο Κουαντακένα, ένας Ινδιάνος...

δωρεάν φωτο

Ενα από τα αγαπημένα σνακ μικρών και μεγάλων και ο αχώριστος φίλος μας για  σινεμά είναι το ποπ κορν, δηλαδή το φουσκωμένο καλαμπόκι που έχει τη δική του ιστορία.

Οι «σαν σύννεφα» φουσκωμένοι κόκκοι του καβουρδισμένου καλαμποκιού ήταν μια από τις αγαπημένες συνήθειες των ανθρώπων των σπηλαίων. Αυτό αποδεικνύεται από αρχαιολογικά ευρήματα σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα μέχρι και  ηλικίας 5.000 ετών κάποιο που εντοπίστηκε στο Νέο Μεξικό.

Οι ιθαγενείς το απολάμβαναν ως γεύμα κάνοντας έναν - έναν τους σπόρους να σκάνε πάνω στη φλόγα κρατώντας τον με μια αυτοσχέδια λαβίδα  ωστόσο το χρησιμοποιούσαν και για να φτιάξουν μπύρα και σούπες αλλά ακόμα και για να κατασκευάσουν κοσμήματα.

Στις 22 Φεβρουαρίου 1630, ο Κουαντακένα, ένας Ινδιάνος από τη φυλή των Γουαμπανοάγκ, έδειξε  πώς  φτιάχνει το ποπ κορν στους Βρετανούς αποίκους του Πλίμουθ της Μασαχουσέτης.

Και έτσι διαδόθηκε στον κόσμο όλο.

Οι Ευρωπαίοι  το λάτρεψαν και  το έτρωγαν για πρωινό μαζί με κρέμα και ζάχαρη. Στη συνέχεια, έγινε απαραίτητο συνοδευτικό για το  δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών.

Το ποπ κορν έγινε ακόμα πιο γνωστό τον 19ο αιώνα, όταν πλανόδιοι μικροπωλητές έστηναν τους πάγκους τους σε πάρκα, πανηγύρια και κάθε υπαίθρια γιορτή..  

Αργότερα τα καροτσάκια βρέθηκαν και έξω από κινηματογράφους.Αυτό δεν άρεσε στους αιθουσάρχες, διότι δεν ήθελαν να αποσπάται η προσοχή των θεατών κατά τη διάρκεια της προβολής. 

Όμως το φιλοθεάμον κοινό αγαπούσε το ποπ κορν και το επέβαλε συγχρόνως με το θέαμα Έτσι καθιερώθηκε το ποπ κορν και όπως αποδείχτηκε προς όφελος της επιχείρησης καθώς οι κινηματογράφοι απέκτησαν νέα έσοδα.

Το ποπ κορν ήταν γλυκό ως τον Β΄ Παγκ. πόλεμο . Τότε όμως υπήρχε έλλειψη ζάχαρης και γι αυτό έγινε αλμυρό και έτσι παραμένει μέχρι σήμερα.

Οι Αμερικανοί έχουν την πρωτιά  στην κατανάλωση ποπ-κορν, με 65 κιλά ανά άτομο ετησίως. 

πληροφορίες από

https://www.iefimerida.gr/news/398240/i-istoria-toy-pop-korn-snak-poy-mas-gnorise-enas-indianos-eikones

Γρηγόρης Πιερή Αυξεντίου

Ο Γρηγόρης Πιερή Αυξεντίου (Λύση Αμμοχώστου, 22 Φεβρουαρίου 1928 - Μονή Μαχαιρά, Λευκωσία, 3 Μαρτίου 1957) ήταν Ελληνοκύπριος αγωνιστής της ΕΟΚΑ, κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-59 εναντίον της Αγγλικής κατοχής.

 Ήταν δεύτερος στην ιεραρχία της οργάνωσης, και σκοτώθηκε από τους Άγγλους σε μάχη που δόθηκε κοντά στην Ιερά Μονή Μαχαιρά. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν κυρίως γνωστός με το ψευδώνυμο Ζήδρος, ενώ εκ των υστέρων ονομάστηκε «Σταυραετός του Μαχαιρά».

Μετά θάνατον, τιμήθηκε από την Ελληνική πολιτεία με τον βαθμό του Αντιστράτηγου.
Ο Αυξεντίου γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1928 στο χωριό Λύση που βρίσκεται ανάμεσα στη Λευκωσία και στην Αμμόχωστο. 

Γονείς του ήταν ο Πιερής και η Αντωνία Αυξεντίου, και είχε μία μικρότερη αδελφή, την Χρυστάλα.Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και κατόπιν στο Γυμνάσιο της Αμμοχώστου, το πλησιέστερο προς τη Λύση. 

Αφού αποφοίτησε από το Γυμνάσιο, πήγε στην Ελλάδα με σκοπό να σπουδάσει στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, όμως στις εξετάσεις δεν κατάφερε να εισαχθεί.Κατετάχθη στον Ελληνικό στρατό και πέρασε από τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού, ενώ παράλληλα μελετούσε φιλολογία για να μπει στην φιλοσοφική σχολή Αθηνών. 

Απολύθηκε από το Στρατό ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού και στη συνέχεια υπηρέτησε στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα για λίγους μήνες, προτού και επιστρέψει στην Κύπρο το 1952, όπου εργάστηκε μαζί με τον πατέρα του και αρραβωνιάστηκε. περισσότερες πληροφορίες εδώ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B7

Σήμερα 22 Φεβρουαρίου Οσίου Αθανασίου ομολογητού, Οσίας Ανθούσας ομολογήτριας,

 

Σήμερα 22 Φεβρουαρίου 

Οσίου Αθανασίου ομολογητού, Οσίας Ανθούσας ομολογήτριας, 

Αναδημοσίευση

https://www.orthodoxianewsagency.gr/vioi-agion/22-fevrouariou-eortazei-o-osios-athanasios-o-omologitis/

Ο Όσιος Αθανάσιος ο ομολογητής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και από μικρός είχε την επιθυμία να ακολουθήσει την οδό του μοναχισμού. Σε νεαρή ηλικία κατέφυγε στη Μονή του Παυλοπετρίου, που βρίσκεται κοντά στη Νικομήδεια και έλαβε το μοναχικό σχήμα.

Διακρίθηκε στην πνευματική άσκηση και στην καλλιέργεια κάθε αρετής, σε σημείο που να συνδέεται πνευματικά με ονομαστούς πατέρες, όπως το Θεόδωρο Στουδίτη (Στουδίου) και Ιωάννη, ηγούμενο της Μονής Καθαρών. Αγωνίσθηκε σθεναρά κατά των εικονομάχων, συμβάλλοντας στην αναστήλωση των ιερών εικόνων. Η αντιεικονομαχική δράση του τον ενέπλεξε σε μεγάλες ταλαιπωρίες, αφού, με διαταγή του εικονομάχου αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄, υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και υπέστη εξορίες.

Οι μέχρι τέλους του βίου του αγώνες για την επικράτηση της Ορθοδοξίας τον ανέδειξαν σε ομολογητή της πίστεως και αποτελούν για τους Χριστιανούς κάθε εποχής αξιόπιστο παράδειγμα προς μίμηση.

Η Οσία Ανθούσα η ομολογήτρια, την οποία εορτάζουμε σήμερα, έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς της, Στρατήγιος και Φεβρωνία, διακρίνονταν για την ευσέβειά τους και με όμοιο τρόπο ανέθρεψαν και τη θυγατέρα τους.

Η Ανθούσα παρ’ όλες τις προτάσεις, για να προχωρήσει σε γάμο και δημιουργία οικογένειας, επέλεξε την οδό της ολοκληρωτικής αφοσίωσης στο Θεό. Και όταν πέθαναν οι γονείς της, δεν μετέβαλλε την απόφασή της και αφιέρωσε την πατρική περιουσία της σε φιλανθρωπικούς και ιερούς σκοπούς. Στην Ανθούσα, οφείλεται η ανέγερση δύο μονών. Αυτή του Μαντινέου, με ναό αφιερωμένο στην Αγία Άννα, και αυτή των αγίων Αποστόλων, που χρησιμοποιήθηκε ως γυναικεία Μονή.

Όταν από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Κοπρώνυμο διατάχθηκε σκληρός διωγμός κατά των αγίων εικόνων και των υποστηρικτών τους, το μοναστήρι της Όσιας Ανθούσας, υπήρξε από τα πιο ένθερμα κέντρα της Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό και η Οσία στην αρχή βασανίστηκε. Αλλά όταν, με την πρόνοια του Θεού, η Αγία Ανθούσα προέβλεψε ότι η άρρωστη βασίλισσα θα διέφευγε το θάνατο και θα γεννούσε δίδυμα, τότε αγαπήθηκε πολύ απ’ αυτή. Η Βασίλισσα υποστήριξε ποικιλότροπα το μοναστήρι της Οσίας Ανθούσας. Έτσι αυτή, αδιατάρακτη πλέον, συνέχισε το θεάρεστο έργο της μέχρι που κοιμήθηκε ειρηνικά.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου

Σήμερα 21 Φεβρουαρίου Ευσταθίου αρχιεπισκόπου Αντιοχείας,

πανοραμικά  η πάνω παραλία της Ιεράπετρας με επεξεργασία απο Μ.Κυμάκη

Σήμερα 21 Φεβρουαρίου
Ευσταθίου αρχιεπισκόπου Αντιοχείας,
Ιωάννου Γ' πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως

απο το Αγιολόγιο (φ.μ.Κυμάκη)

 Ο Άγιος Ευστάθιος γεννήθηκε στη Σίδη της Παμφυλίας  Ήταν μια από τις σπουδαιότερες εκκλησιστικές φυσιογνωμίες του 3ου αιώνα. Έγινε γνωστός για την επιμονή του να διδάσκεται σωστά το Ευαγγέλιο. Διετέλεσε Επίσκοπος Βερροίας στη Συρία και συμμετείχε στην Α΄Οικουμενική σύνοδο 325.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας. Στη συνέχεια ως Αρχιεπίσκοπος Αντιόχειας συνετέλεσε δραστικά στη διάδοση και εδραίωση της ορθοδοξίας.  

Το 330 οι Αρειανοί συγκάλεσαν Σύνοδο εναντίον του και τον κατηγόρησαν ότι ήταν οπαδός του Σαβέλιου (αιρετικός) . Με συκοφαντίες και ψευδομαρτυρίες κατάφεραν να τον εκτοπίσουν σε εξορία στην ΤραΙανούπολη της Θράκης όπου και πέθανε οσιακά. 

Αργότερα αποκαταστάθηκε η αλήθεια και ο Ευστάθιος ανακηρύχθηκε Άγιος της εκκλησίας μας. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστολος εκφώνησε γι αυτό,εγκωμιαστικόν λόγον.

Το έτος 482 μ.Χ. μεταφέρθηκαν τα ιερά λείψανα του Αγίου από την Τραϊανούπολη στην Αντιόχεια.

οι πληροφορίες είναι απο  https://www.vimaorthodoxias.gr/vioi-agion/21-fevroyarioy-giorti-simera-agios-eystathios-archiepiskopos-antiocheias-tis-megalis/

Σήμερα είναι

Παγκόσμια Ημέρα Μητρικής Γλώσσας

και Παγκόσμια Ημέρα του Ξεναγού

Γιατί λέγεται Χρυσοβαλάντου;

Εξώφυλλο ημερολογίου (φ.Μ.Κυμάκη)

 Έχω ένα ημερολόγιο που εκδόθηκε το 1965 από την Μονή Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στη Λυκόβρυση Αττικής. 

Δεν ξέρω τί γίνεται σήμερα αλλά ξέρω ότι τότε η Μονή ήταν πολύ δημοφιλής θρησκευτικός προορισμός. Θυμάμαι τη γιαγιά μου που έπαιρνε κάθε μήνα το περιοδικό της Μονής.  

Τώρα λοιπόν διαβάζοντας λίγο το ημερολόγιο σκέφτηκα να φτιάξω μια σχετική ανάρτηση με πληροφορίες από αυτό το βιβλιαράκι. 

 Η Οσία Ειρήνη τού Χρυσοβαλάντου (έτσι πρέπει να λέγεται) δεν έχει καμία σχέση με την Μεγαλομάρτυρα Αγία Ειρήνη που εορτάζει 5 Μαίου. 

Η Οσία Ειρήνη δεν είναι μάρτυρας. Έζησε και τέλειωσε η ζωή της ως Ηγουμένη σε Μονή με 300 μοναχές. Η μνήμη της εορτάζεται 10 Αυγούστου με το νέο και 28 Ιουλίου με το παλιό.

Τώρα γιατί λέγεται "τού Χρυσοβαλάντου" ; Η απάντηση είναι : διότι υπήρξε Ηγουμένη της Μονής τού Χρυσοβαλάντου στην Κωνσταντινούπολη. Όμως το θέμα δεν τελειώνει εδώ. 

Η ιερή αυτή Μονή τού Χρυσοβαλάντου ήταν χτισμένη στον πέμπτο λόφο. Πρίν γίνει Μονή ήταν οικία κάποιου Πατρικίου κ δομέστικου (αξιωματούχος) της Ανατολής που είχε κάνει έγκλημα.  Αργότερα είχε τύψεις και σκεπτόμενος την ώρα της κρίσεως για να εξιλεωθεί μετέτρεψε την οικία του σε ναόν του Αρχιστρατήγου Γαβριήλ ή κατ' άλλους του Αγίου Παντελεήμωνα ή και των δύο.  Όταν έφτασε προς την ολοκλήρωσιν των κτισμάτων δεν είχε τα χρήματα που χρειαζόταν να τα  τελειώσει και ήταν προβληματισμένος.  Τότε βλέπει όνειρο τον Αρχιστράτηγο Γαβριήλ και του λέει  "Άπελθε εις τόνδε τον τόπον πλησίον της του Άσπαρος κινστέρνης (δεξαμενής) και ευρήσεις βαλάντιον χρυσίου λιτρας εκατόν'  

Έτσι κι έγινε βρήκε το χρυσό βάλαντο και τέλειωσε το ναό.  Ένεκα αυτής της θαυμαστής ανακάλυψης ονόμασε τον τόπο Χρυσοβάλαντο. Αργότερα περί το έτος 840  ιδρύθηκε εκεί μια Μονή που είχε την ονομασία Χρυσοβάλαντου. Σ'αυτήν την Μονή  η Οσία Ειρήνη χρημάτισε ως Ηγουμένη και ως εκ τούτου τής απεδόθη η ονομασία αυτή.  Η Μονή ήταν για τον Αρχιστράτηγο Γαβριήλ και ετιμάτο 26 Ιουλίου μέρα των εγκαινίων του ναού. 

Η Οσία Ειρήνη ανέδειξε την Μονή  καθώς και ζώσα ακόμη θαυματουργούσε. 

Σε κάποια άλλη ανάρτηση θα αναφερθούμε στο μήλο που δίδεται ως Αγίασμα.

Σήμερα 20 Φεβρουαρίου Κυριακή του Ασώτου , Αγάθωνος πάπα της Ρώμης, Λέοντος επισκόπου Κατάνης του θαυματουργού,

στη Σφακούρα

Σήμερα 20 Φεβρουαρίου Κυριακή του Ασώτου

Αγάθωνος πάπα της Ρώμης, 

Λέοντος επισκόπου Κατάνης του θαυματουργού, 

Ανιανού Επισκόπου Αλεξανδρείας

 

 

Ο Άγιος Λέων γεννήθηκε στη Ραβένα της Ιταλίας . Οι γονείς του ήσαν ευγενείς αλλά  και ευλαβείς.

Όταν τελείωσε τις σπουδές του χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και αργότερα έγινε Επίσκοπος Κατάνης στη Σικελία. 

 Ήταν προστάτης  ορφανών και χηρών και συμπαραστεκόταν στο ποίμνιό του με συμβουλές και διδαχές.  Έκτισε τον ναό τη; Αγίας Λουκίας και αντιμετώπισε δραστικά τους αιρετικούς  με λόγους και με γραφές. 

Είχε το χάρισμα της θαυματουργίας και η φήμη του έφτασε μέχρι το παλάτι. Τον προσκάλεσαν στην Κων/λη ο Λέοντας Δ΄ και ο Κων/νος ΣΤ΄όπου έλαβε πολλές τιμές.

Ο Άγιος Λέων εκοιμήθηκε το 785 μ.Χ. και το λείψανό του ενταφιάσθηκε στο ναό της Αγίας Λουκίας.πληροφ, από https://www.saint.gr/3760/saint.aspx

 

Σήμερα 19 Φεβρουαρίου Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας

 

ένα βοτσαλοκηπάκι ...Ιεράπετρα (φ.Μ.Κυμάκη)

 

 Σήμερα 19 Φεβρουαρίου  

Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας

 Χρόνια Πολλά !!!  στους εορτάζοντες

Φιλόθεος, Φιλοθέα,, Φιλοθέη, 

 

 

Η Αγία Φιλοθέη, (κατά κόσμον Ρηγούλα ή Ρεβούλα-Παρασκευή Μπενιζέλου), ήταν μοναχή με σημαντική φιλανθρωπική και κοινωνική δράση κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας του 16ου αιώνα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία την έχει ανακηρύξει αγία και είναι στενά συνδεδεμένη με την πόλη των Αθηνών. Η μνήμη της τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 19 Φεβρουαρίου.

Γεννήθηκε το 1522, σε οικογένεια γαιοκτημόνων, των Μπενιζέλων.

Η Ρηγούλα ή Ρεβούλα (Παρασκευούλα), όπως ήταν το κοσμικό της όνομα, ήταν κόρη του Αγγέλου Μπενιζέλου και της Σηρίγης Παλαιολογίνας, γόνου της ιστορικής βυζαντινής οικογένειας.

Το πατρικό σπίτι της Ρεβούλας βρισκόταν εκεί που σήμερα υψώνεται το μέγαρο Αρχιεπισκοπής Αθηνών γι’ αυτό άλλωστε, η οδός αυτή ονομάζεται οδός Αγίας Φιλοθέης.Η αγία ήταν ολιγογράμματη κατά το έθος της εποχής

Σε ηλικία 14 ετών οι γονείς της αποφάσισαν να την παντρέψουν με τον κατά πολύ μεγαλύτερό της Ανδρέα Χειλά ενάντια στη θέλησή της και σε τρία χρόνια, έμεινε χήρα.

Στα 17 της χρόνια ήταν όμορφη, πάμπλουτη, καταγόμενη από δύο αρχοντικές και σημαντικές οικογένειες, μορφωμένη και ελεύθερη. Έτσι ήταν περιζήτητη νύφη και οι σημαντικότερες οικογένειες της Αθήνας και όχι μόνο, την διεκδικούσαν για νύφη τους.

Όμως αυτή τη φορά η Ρεβούλα δήλωσε ότι θέλει να ακολουθήσει ασκητική ζωή. Επιδόθηκε σε φιλανθρωπικό έργο και δέκα χρόνια μετά το θάνατο των γονιών της εκάρη μοναχή με το όνομα Φιλοθέη.
Η κοινωνική της δραστηριότητα

Η μοναχή Φιλοθέη άσκησε ένα είδος φιλανθρωπικού και ιεραποστολικού μοναχισμού

Πρώτα ανακαίνισε το ναΐσκο του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος βρισκόταν στον περίβολο του πατρικού της αρχοντικού, μετατρέποντάς τον σε κοινόβιο. Το Καθολικό του Αγίου Ανδρέα και το πηγάδι της μονής της σώζονται μέχρι σήμερα στον περίβολο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Στο κοινόβιο αυτό εισήλθε πρώτη ως Ηγουμένη μαζί με άλλες μοναχές, κόρες επιφανών οικογενειών της Αθήνας.

Η ίδρυσή του πρέπει να τοποθετηθεί περί το 1571. Εκεί ζούσαν περί τις 150 μοναχές, ανάμεσα στις οποίες και μερικές εκχριστιανισμένες μουσουλμάνες, αλλά και Κύπριοι σκλάβοι μετά την πτώση της Κύπρου στους Τούρκους την ίδια περίοδο.

Εκείνη την εποχή, αρχίζει το φιλανθρωπικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό και εθνικό έργο της Φιλοθέης. Στο έργο αυτό αφιέρωσε την πατρική και προσωπική της περιουσία.
Ιδρύει σχολεία, βιοτεχνικά και χειροτεχνικά εργαστήρια, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, ορφανοτροφεία, κ.α. Διδάσκει στοιχειώδη οικοκυρική στις «μοναστηρίσιες». Το συγκρότημα αυτό ονομάζεται «Παρθενώνας» και εκεί βρίσκουν καταφύγιο και περίθαλψη (υλική και πνευματική) αδιακρίτως Έλληνες και Τούρκοι.

Προσφέρει μεγάλα ποσά για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων, ενώ ιδιαιτέρως φροντίζει για τη φυγάδευση των γυναικών στα νησιά, προκαλώντας όλεθρο στα χαρέμια των Τούρκων.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Καθολικού επισκόπου Ζακύνθου προς τις αρχές της Βενετίας, η Φιλοθέη "εδέχθη εις το μοναστήρι πολλάς γυναίκας αμαρτωλάς που ήσαν έγκυοι και τας έκρυψεν εις το μοναστήρι ίνα μη τιμωρηθούν από τους Τούρκους".Παράλληλα, ιδρύει παραρτήματα στο Χαλάνδρι, τα Πατήσια, το Ψυχικό, την Καλογρέζα.

Στην περιοχή του Ψυχικού άνοιξε ένα πηγάδι για να ξεκουράζονται οι κατάκοποι αγρότες που δούλευαν ώρες κάτω από το ζεστό ήλιο και το νερό ήταν λιγοστό στην αττική γη. Λέγεται ότι από το ψυχικό αυτό της μοναχής Φιλοθέης πήρε η περιοχή το όνομά της. Ή πάλι πως έγραψε πάνω στο μαρμάρινο χείλος του πηγαδιού την λέξη «ψυχικόν» δηλωτικό της ψυχικής ωφέλειας.

Και η περιοχή της Καλογρέζας οφείλει το όνομά της από τη μονή που εκεί ίδρυσε η Φιλοθέη, τη μονή της Καλογραίας, όπως την αποκαλούσαν οι Αθηναίοι (και από παραφθορά της λέξης, μονή της Καλογρέζας, σύμφωνα με άλλη ετυμολογία, "καλογρέζα" σημαίνει "μοναχή" στην αρβανίτικη διάλεκτο).

Βασική επιδίωξη της Φιλοθέης ήταν η τόνωση του ορθόδοξου ιδεώδους και η διατήρηση της ελληνικής συνείδησης. Το έργο της, κατά βάση εθνικό και θρησκευτικό, ξεπέρασε τα όρια της Αθήνας και έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα.

Αδιαμφισβήτητη ιστορική επιβεβαίωση για το έργο αυτό παρέχει η αλληλογραφία της Φιλοθέης με τη Γερουσία της Βενετίας (1583), από την οποία ζητούσε οικονομική βοήθεια.

περισσότερες πληροφορίες εδώ 

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A6%CE%B9%CE%BB