Χάουαρντ Ζιν

Παρουσίαση

Λίγοι άνθρωποι έκαναν πράξη τις ιδέες τους, υπερασπίστηκαν τις αξίες τους με ενεργή δράση και παρέμειναν πιστοί στα ιδανικά τους και συνεπείς στο έργο τους σε όλη τους τη ζωή.
Ο Χάουαρντ Ζιν έζησε μ' αυτόν τον τρόπο. Γεννημένος στις αρχές του ταραγμένου 20ού αιώνα, μεγάλωσε στις εργατικές γειτονιές του Μπρούκλιν, υπηρέτησε στην Αεροπορία ως βομβαρδιστής στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δίδαξε Ιστορία στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, συμμετείχε στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων, αγωνίστηκε κατά του πολέμου - Βιετνάμ, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ.
Η αφήγησή του, άμεση, ειλικρινής και συγκινητική, ξεπερνάει τα όρια μιας προσωπικής ιστορίας, αλληλοϋφαίνεται με τα συγκλονιστικά γεγονότα που βίωσε, εμπνέει ελπίδα και αντικατοπτρίζει την αισιοδοξία και την πίστη που χαρακτήριζε και τον ίδιο μέχρι το τέλος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Πάρτε αυτό το βιβλίο! Αρχίστε να το διαβάζετε! Σας εγγυώμαι ότι δεν θα σταματήσετε. Ο πιο σπουδαίος δάσκαλος που είχα ποτέ συνεχίζει να μας διδάσκει για τη ζωή, την ανθρωπιά και την ελπίδα» (Marian Wright Edelman)
«Ένας στρατευμένος πολιτικά δάσκαλος που αφιέρωσε τη ζωή του στην πεποίθηση ότι όταν νοιάζεσαι οφείλεις να αναλάβεις δράση» (The Washington Post)
«Το βιβλίο είναι τόσο γοητευτικό και ερεθιστικό όσο ήταν και η ίδια του η ζωή, όσο ήταν κι ο ίδιος» (Variety)
«Η αυτοβιογραφία του μεγάλου ακτιβιστή και ιστορικού... είναι μια γλαφυρή, προσωπική περιγραφή των αγώνων για τα πολιτικά δικαιώματα και τον πόλεμο του Βιετνάμ και συνθέτει έναν παγκόσμιο ύμνο στη διαμαρτυρία και την αντίσταση» (The Progressive)
«Ο Ζιν εξιστορεί τη συμμετοχή του στους αγώνες για τα πολιτικά δικαιώματα και στο αντιπολεμικό κίνημα ... επισημαίνοντας την απέχθειά του για κάθε είδους επιθετικότητα ... Πολύ ζωντανή αφήγηση» (The New York Times) https://www.politeianet.gr/books/9789607872777-zinn-howard-aiora-autobiografia-190696



Χάουαρντ Ζιν
Ιστορικός

Μετάφραση από αγγλικά-Ο Χάουαρντ Ζιν ήταν Αμερικανός ιστορικός, θεατρικός συγγραφέας, φιλόσοφος, σοσιαλιστής στοχαστής και βετεράνος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν πρόεδρος του τμήματος ιστορίας και κοινωνικών επιστημών στο Spelman College και καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Wikipedia (Αγγλικά)
Εμφάνιση αρχικής περιγραφής
Πληροφορίες γέννησης: 24 Αυγούστου 1922, Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Απεβίωσε: 27 Ιανουαρίου 2010, Σάντα Μόνικα, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Σύζυγος: Ρόσλιν Ζινν (νύμφ. 1944–2008)
Εκπαίδευση: Thomas Jefferson High School, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Παιδιά: Μάιλα Κάμπατ-Ζιν, Τζεφ Ζιν

Σέσιλ Μπλουντ Ντε Μιλ, ή Σέσιλ Μπι Ντε Μιλ

12 Αυγούστου 1881 γεννήθηκε: Σέσιλ Ντε Μιλ Αμερικανός σκηνοθέτης

Ο Σέσιλ Μπλουντ Ντε Μιλ, ή Σέσιλ Μπι Ντε Μιλ (Cecil Blount DeMille, 12 Αυγούστου 1881 - 21 Ιανουαρίου 1959) ήταν Αμερικανός βραβευμένος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και κινηματογραφικός παραγωγός. Έγινε γνωστός από την εποχή του βωβού κινηματογράφου. Υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους του αμερικανικού κινηματογράφου και ιδρυτής του Χόλιγουντ. Τελικώς, έγινε πασίγνωστος κυρίως από τις βιβλικές και ιστορικές ταινίες του όπως "Ο Βασιλεύς των Βασιλέων", "Το σημείο του Σταυρού", "Κλεοπάτρα", "Σαμψών και Δαλιδά", "Οι Δέκα Εντολές", που ήταν η τελευταία και η πιο επιτυχημένη ταινία του.

Βιογραφία

Ο Ντε Μιλ γεννήθηκε στο Άσφιλντ της Μασαχουσέτης στις 12 Αυγούστου του 1881 και μεγάλωσε στην Ουάσιγκτον. Ο πατέρας του, θεατρικός συγγραφέας, Χένρυ Ντε Μιλ ήταν Ολλανδικής καταγωγής και η μητέρα του Ματίλντα Μπέατρις (το γένος Σάμουελ) ήταν Γερμανοεβραία. Σε ηλικία 11 ετών έχασε τον πατέρα του από τύφο. Με τη βοήθεια της μητέρας του συνέχισε τις σπουδές του, όπου σε ηλικία 15 ετών εισήλθε στη Στρατιωτική Ακαδημία στο Τσέστερ, στη Πενσυλβάνια, απ΄ όπου αποφοίτησε το 1900.
Θεατρική καριέραΟ Ντε Μιλ έχοντας από παιδική ηλικία θεατρικά ακούσματα, αλλά και τη μεγάλη παρακαταθήκη της φήμης του πατέρα του, ξεκίνησε αμέσως μετά την αποφοίτησή του, το 1900, θεατρική καριέρα στη σκηνή του Μπροντγουέι, όπου γρήγορα άρχισε να διακρίνεται το ταλέντο του ως σκηνοθέτης, αλλά και ως σεναριογράφος, βοηθούμενος και από τον αδελφό του Γουίλιαμ που είχε ήδη αναδειχθεί θεατρικός συγγραφέας. Στη θεατρική του αυτή παρουσία πρωταγωνίστησε σε πολλά θεατρικά έργα με μεγάλους ηθοποιούς της εποχής, όπως τη Μαίρη Πίκφορντ, Σάρλοτ Γουόκερ κ.α. αναλαμβάνοντας στη συνέχεια την παραγωγή και διεύθυνση πολλών θεατρικών έργων. Από το 1913 αν και γνώρισε μεγάλη θεατρική επιτυχία στη θεατρική παράσταση "Reckless Age" του Λη Γουίλσον (Lee Wilson), η καλλιτεχνική του ανησυχία άρχισε να εκδηλώνεται περισσότερο προς την έβδομη τέχνη, στην αρχή της ανάπτυξής της.

Σήμερα... 21/1 ΑΓΝΗ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ

 

φούξια τριαντάφυλλα (φ.Μ.Κυμάκη)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΑΓΝΗ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ

Αντρέ-Μαρί Αμπέρ

 

Ο Αντρέ-Μαρί Αμπέρ (γαλλ. André-Marie Ampère, 20 Ιανουαρίου 1775 – 10 Ιουνίου 1836) ήταν Γάλλος φυσικός και κύριος θεμελιωτής του ηλεκτρομαγνητισμού και της ηλεκτροδυναμικής. Ασχολήθηκε με πλήθος επιστημονικών θεμάτων, αλλά το ενδιαφέρον του στράφηκε κυρίως στον ηλεκτρομαγνητισμό.

Γεννήθηκε στη Λυών εκ πατρός εμπόρου που καρατομήθηκε από τη Γαλλική Επανάσταση. Από τη παιδική του ηλικία έδειξε κλίση προς τα φυσικομαθηματικά και τα γράμματα σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες και γρήγορα σχετικά κατέστη διεθνής επιστημονική φυσιογνωμία καταλείποντας και αξιόλογα φιλολογικά και φιλοσοφικά έργα. Το 1804 δέχθηκε το δεύτερο οικογενειακό δράμα μετά από εκείνο του πατέρα του όταν πέθανε η γυναίκα του Ζυλί Καρρόν που του άφησε πλέον μέχρι το τέλος της ζωής του ανοικτή πληγή.

Διετέλεσε διαδοχικά καθηγητής της Φυσικής και της Χημείας στη Κεντρική Σχολή (1801), καθηγητής του Λυκείου της Λυών (1804) και επιμελητής της Πολυτεχνικής Σχολής (1804), μέλος του συμβουλευτικού γραφείου των τεχνών, γενικός επιθεωρητής του Πανεπιστημίου (1808), καθηγητής ανάλυσης στο Πολυτεχνείο (1809) καθώς και μέλος πολλών ξένων Ακαδημιών.

Ο Αμπέρ παντρεύτηκε εκ νέου αλλά δεν κατόρθωσε ν΄ αγαπήσει τη νέα του σύζυγο αν και το επεδίωξε, μέχρι που τη χώρισε. Πέθανε το 1836. Γιος του ήταν ο επιφανής Γάλλος φιλόλογος, γλωσσολόγος και ιστοριοδίφης Ιωάννης Ιάκωβος Αμπέρ.
 

Συμβολή στη φυσική

Είναι θεμελιωτής της άποψης ότι οι μαγνητικές δυνάμεις προκαλούνται από το κινούμενο και όχι από το ακίνητο ηλεκτρικό φορτίο. Εξήγησε το μαγνητισμό των υλικών. Προς τιμήν του πήρε το όνομα η μονάδα μέτρησης της έντασης του ηλεκτρικού ρεύματος. 

συνέχεια

https://el.wikipedia.org/wiki/

Σήμερα 20 Ιανουαρίου

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΕΥΘΥΜΙΟΣ

Έλενα Ναθαναήλ

 

Η Έλενα Ναθαναήλ ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1947 στη Νέα Φιλαδέλφεια, τότε φτωχό προάστιο των Αθηνών. Το επώνυμο "Ναθαναήλ" ήταν το μητρώνυμό της. Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο της ήταν Ελένη Ναθαναήλ Δεληβασίλη.
Σε μία τηλεοπτική συνέντευξή της στις 9 Φεβρουαρίου του 2004 στον Γρηγόρη Αρναούτογλου ("Όμορφος κόσμος το πρωί") δήλωσε ότι είχε καταγωγή από την πλευρά του πατέρα της από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, ενώ από την πλευρά της μητέρας της είχε καταγωγή από τη Μάνη.

 

Σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη και πρωτοεμφανίστηκε στο σινεμά στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη Κάτι να καίει (1963) στην ηλικία των 16 ετών. Στη Γερμανία συμμετείχε στο φιλμ του Ραλφ Τίλε "Το αίμα των Βέλσουγκ". Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έκανε καριέρα στο θέατρο και το σινεμά. To 1968 βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ταινία Ραντεβού με μία άγνωστη. Για αρκετά χρόνια πριν το θάνατο της είχε αποσυρθεί από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, κάνοντας μόνο επιλεκτικές εμφανίσεις. Η τελευταία της υποκριτική εμφάνιση έγινε λίγο πριν το θάνατο της, στην τηλεοπτική σειρά του Mega Channel Γοργόνες.

 

 Δεν παντρεύτηκε ποτέ, παρ’ όλο που το 1973 απέκτησε μια κόρη με τον επιχειρηματία Γιώργο Τσαγκάρη, την Ίνκα – Μαρία, η οποία είναι δημοσιογράφος. Τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον επί 29 χρόνια σύντροφο της ζωής της, βετεράνο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Τάσο Μητρόπουλο, κατοικούσε στην Εύβοια δηλώνοντας ότι ήταν αγρότισσα και ασχολιόταν με την παραγωγή του κρασιού. Χτυπημένη από καρκίνο του πνεύμονα απεβίωσε στις 4 Μαρτίου του 2008 το απόγευμα, ενώ η κηδεία της έγινε το μεσημέρι της 5ης Μαρτίου του 2008 στο νεκροταφείο της Νέας Φιλαδελφείας στον Κόκκινο Μύλο.

https://el.wikipedia.org/wiki/

Γιαν Πάλαχ

11 Αυγούστου 1948 γεννήθηκε: Γιαν Πάλαχ Τσέχος ακτιβιστής

Ο Γιαν Πάλαχ (τσεχική γλώσσα: Jan Palach, 11 Αυγούστου 1948 – 19 Ιανουαρίου 1969) ήταν Τσέχος φοιτητής που είχε αυτοπυρποληθεί διαμαρτυρόμενος κατά της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία και της καταστάσεως που αυτήν επέφερε.

Η σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία τον Αύγουστο του 1968 είχε ως σκοπό να συντρίψει τις μεταρρυθμίσεις φιλελευθεροποίησης της κυβέρνησης του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ κατά τη διάρκεια της Άνοιξης της Πράγας.

Ο Πάλαχ αυτοπυρπολήθηκε στην Πλατεία Βέντσεσλας στην Πράγα, στις 16 Ιανουαρίου 1969, ως διαμαρτυρία. Τρεις ημέρες αργότερα κατέληξε[14]. Η κηδεία του Πάλαχ μετατράπηκε σε σημαντική διαμαρτυρία.

Έναν μήνα αργότερα, στις 25 Φεβρουαρίου 1969 ένας άλλος φοιτητής, ο Ίαν Ζάγιατς, αυτοπυρπολήθηκε στην ίδια θέση και ακολουθήθηκε τον Απρίλιο του ίδιου έτους από τον Έβζεν Πλότσεκ στην πόλη Γιχλάβα.

Μετά από τη Βελούδινη επανάσταση ο Πάλαχ τιμήθηκε στην Πράγα με έναν χάλκινο σταυρό στο δάπεδο της πλατείας.

Σήμερα 19 Ιανουαρίου

Ροζ τριαντάφυλλα  (φ.Μ.Κυμάκη)

Εορτάζουν Ευφρασία , Μακάριος  

 

21 Αυγούστου 1903 (118 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Κώστας Γιαννίδης Έλληνας συνθέτης

Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης (21 Αυγούστου 1903 - 17 Ιανουαρίου 1984) ήταν Έλληνας συνθέτης, περισσότερο γνωστός με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης στο χώρο του ελαφρού τραγουδιού, ενώ με το πραγματικό του επώνυμο υπέγραφε τα έργα του στη «σοβαρή» (συμφωνική) μουσική. Ο Κώστας Γιαννίδης ήταν ένας από τους πλέον διακεκριμένους Έλληνες συνθέτες, μαέστρους και πιανίστες.


Πίνακας περιεχομένων
1 Η ζωή του
2 Παραπομπές
3 Πηγές
4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Θαντέους Σομπιέσκι Κονσταντάιν Λόου

 

20 Αυγούστου 1832  γεννήθηκε: Θαντέους Σ. Κ. Λόου Αμερικανός χημικός και εφευρέτης

Ο Θαντέους Σομπιέσκι Κονσταντάιν Λόου (αγγλικά: Thaddeus Sobieski Constantine Lowe‎, 20 Αυγούστου 1832 – 16 Ιανουαρίου 1913), γνωστός και ως Καθηγητής Θ. Σ. Κ. Λόου, ήταν αεροναυτικός του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, επιστήμονας και εφευρέτης, αυτοδίδακτος σε μεγάλο βαθμό στους τομείς της χημείας, της μετεωρολογίας και της αεροναυτικής, και πατέρας της στρατιωτικής εναέριας αναγνώρισης στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1850 έγινε ευρύτερα γνωστός για τις θεωρίες του στις μετεωρολογικές επιστήμες αλλά και για την κατασκευή αεροστάτων. Ανάμεσα στα σχέδια του ήταν και η πραγματοποίηση υπερατλαντικής πτήσης.

Οι επιστημονικές προσπάθειες του Λόου διακόπηκαν στο ξέσπασμα του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου. Το πατριωτικό του καθήκον αναγνωρίστηκε στις υπηρεσίες του κατά την εκτέλεση αποστολών εναέριας αναγνώρισης των Συνομόσπονδων στρατευμάτων εκ μέρους του Στρατού της Ένωσης. Τον Ιούλιο του 1861 ο Λόου ορίστηκε Επικεφαλής Αεροναυτικός του Σώματος Αεροστάτων του Στρατού της Ένωσης από τον Πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν. Αν και σε γενικές γραμμές το έργο του ήταν επιτυχημένο, δεν αναγνωρίστηκε από όλα τα μέλη του στρατού, και αμφιβολίες περί των επιχειρήσεων του, τον οδήγησαν σε παραίτηση από την θέση του το 1863. Ο Λόου επέστρεψε στον ιδιωτικό τομέα και συνέχισε τις επιστημονικές έρευνές του σχετικά με την παρασκευή αερίου υδρογόνου. Εφηύρε την διαδικασία υδραερίου μέσω της οποίας υπήρχε η δυνατότητα παρασκευής μεγάλης ποσότητας αερίου υδρογόνου από ατμό και ξυλάνθρακα. Οι εφευρέσεις και τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας σχετικά με την διαδικασία αυτή και οι συσκευές παρασκευής πάγου τον έκαναν εκατομμυριούχο.

Το 1887 μετακόμισε στο Λος Άντζελες και κατασκεύασε οικία εμβαδού 2.230 μ2 στην Πασαντίνα. Άνοιξε πολλά εργαστήρια παρασκευής πάγου και ίδρυσε την Τράπεζα των Πολιτών του Λος Άντζελες. Ο Λόου γνωρίστηκε με τον πολιτικό μηχανικό Ντέιβιντ Μακφέρσον, ο οποίος είχε σχέδια για την κατασκευή ορεινού γραφικού σιδηροδρόμου. Το 1891 εγκαινίασαν την εταιρεία Σιδηροδρόμου Πασαντίνα και Όρους Γουίλσον και ξεκίνησαν την κατασκευή του μετέπειτα γνωστού ως Σιδηροδρόμου του Όρους Λόου από τους λόφους κοντά στην περιοχή Αλταντίνα. Ο σιδηρόδρομος εγκαινιάστηκε στις 4 Ιουλίου 1893 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία προσελκύοντας το ενδιαφέρον του κοινού. Ο Λόου συνέχισε την κατασκευή προς το Όρος Όουκ, που αργότερα μετονομάστηκε σε Όρος Λόου, με εξαντλητικούς ρυθμούς, τόσο φυσικά όσο και οικονομικά. Μέχρι το 1899, ο Λόου χρεοκόπησε και έχασε τον σιδηρόδρομο από τον Τζάρεντ Τόρανς. Ολόκληρη η περιουσία του χάθηκε, και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του μαζί με την κόρη του στην Πασαντίνα, όπου απεβίωσε σε ηλικία 80 ετών.

Πίνακας περιεχομένων
1 Πρώτα χρόνια
1.1 Καταγωγή
1.2 Νεαρή ηλικία
1.3 Αυτοδίδακτος επιστήμονας και αεροναυτικός
1.4 Υπερατλαντικές απόπειρες
2 Συμμετοχή στον Εμφύλιο Πόλεμο (1861–1863)
2.1 Επικεφαλής Αεροναυτικός
2.2 Εκστρατεία της Χερσονήσου
2.3 Τέλος του Σώματος Αεροστάτων
3 Επιστροφή στον ιδιωτικό τομέα
4 Διαδικασία παραγωγής αερίου του Λόου
5 Συνταξιοδότητση στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια
5.1 Σιδηρόδρομος του Όρους Λόου
6 Θάνατος
7 Παραπομπές
8 Βιβλιογραφία
9 Εξωτερικοί σύνδεσμοι