 |
| Ο Άγιος Γεώργιος νέος με τους γονείς του |
Σήμερα 13 Ιουνίου Αγίου Πνεύματος, Αγίου Τριφυλλίου
χρόνια πολλά!!
Τριφύλλιος, Τριάδα, Κορίνος, Κορίνα
 |
| για μεγέθυνση ροδάκι να να ανοίξει με φακό |
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022
Σήμερα 13 Ιουνίου Αγίου Πνεύματος, Αγίου Τριφυλλίου
Τριφύλλιος, Τριάδα, Κορίνος, Κορίνα
Κυριακή 12 Ιουνίου 2022
Σήμερα 12 Ιουνίου Πεντηκοστή, Οσίου Ονουφρίου του Αιγυπτίου
 |
| μια αγκαλιά χρώματα (φ.Μ.Κυμάκη) |
Σήμερα 12 Ιουνίου Πεντηκοστή, Οσίου Ονουφρίου του Αιγυπτίου
Χρόνια Πολλά!!!
Ονούφριος, Ονούφρης, Ονουφρία
Δεν γνωρίζω Χριστό Έλληνα, Ρώσο, Άγγλο, Ο Χριστός για μένα είναι το παν, το υπερκόσμιο Είναι. Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ
 |
| για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει με φακό |
Κρόκος o ήμερος (Crocus sativus L)
 |
| Κρόκος o ήμερος (Crocus sativus L) |
Κρόκος o ήμερος (Crocus sativus L)
Ο κρόκος είναι γνωστός και με την ονομασία ζαφορά και σαφράνι. Το σαφράν προέρχεται από τον ύπερο του άνθους του φυτού κρόκος η επιστημονική
ονομασία του οποίου είναι
Κρόκος o ήμερος (Crosus sativus L).
Στους αρχαίους Έλληνες ήταν γνωστές και οι φαρμακευτικές ιδιότητες του κρόκου καθώς τον χρησιμοποιούσαν για να καταπολεμήσουν την αϋπνία και τα δυσάρεστα αποτελέσματα του μεθυσιού από το κρασί.
Επίσης χρησιμοποιούνταν ως άρωμα στα λουτρά αλλά και ως αφροδισιακό.
Οι Άραβες χρησιμοποιούσαν τον κρόκο ως αναισθητικό.
Το σαφράν είναι εμμηναγωγικό σε μικρές δόσεις, εκτρωτικό, διουρητικό και σπασμολυτικό, ανοίγει την όρεξη και διευκολύνει την χώνεψη. Σταματάει τους πόνους της κοιλιάς και τους κολικούς των νεφρών.
Ενημερωθείτε από τον φαρμακοποιό σας
Σάββατο 11 Ιουνίου 2022
Σήμερα 11 Ιουνίου Βαρθολομαίου και Βαρνάβα των Αποστόλων
 |
| μια ιδιαίτερη πρόταση για καλαίσθητη πρόσοψη (φ.Μ.Κυμάκη) |
Σήμερα 11 Ιουνίου Βαρθολομαίου και Βαρνάβα των Αποστόλων, Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, Αγίου Ζαφειρίου του Νεομάρτυρα
Χρόνια Πολλά!!!
Βαρθολομαίος, Βαρνάβας,
Λουκάς, Λουκία,
Ζαφείριος, Ζαφειρία,
 |
| για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει με φακό |
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2022
"Πως θα γίνετε όμορφη ή κάτι παρόμοιο"
 |
| από περιοδικό του 1965 (φ.Μ.Κυμάκη) |
Την ίδια εποχή ο Νίκος Τσιφόρος έγραφε ακόμα στα περιοδικά
"Πως θα γίνετε όμορφη ή κάτι παρόμοιο"
ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΙΟΥ ΜΑΡΙΑΝΑΡΑΚΗ. Εργάζεται εις κρεοπωλείον ως ταμίας και ουχί ως μπριζόλα. Ετών, ως λέγει 22. Μάλλον ευτραφής (παίρνει όσα λίπη περισσεύουν σπίτι). Κοκκινομάλλα τη βοήθεια κοκκινομπογιάς. Τροφαντή ως οδαλίσκη τρεφόμενη με λουκούμια Χατζή Μπεκήρ. Ζωηράς Ιδιοσυγκρασίας.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Θα σας άρεσε να είσαστε όμορφη;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Είμαι.
ΕΝΣΤΑΣΙΣ: Με συγχωρείτε. Δεν είπα αν είσαστε στραβή. Αυτό το καταλάβαμε. Όμορφη λέμε.
---Δεν είμαι;
— Εξαρτάται. Κι ένας κάβουρας βλέπει την καβουρίνα του «μις καβούρι». Και μια κάμπια την κόρη της την οραματιζεται στο Παλμ Μπητς των καμπιών να εποχείται άρματος ανθοστολισμένου και να παίρνει βραβείο και διακρίσεις. Σεις όμως, Μαρία Μαρίου Μαριαναράκη, είπατέ μου, θα ηθέλατε να είσθε πάρα πολύ όμορφη, η πεντάμορφη του παραμυθιού ή το «όνειρον του εργένη»;
Χαμόγελο.
---Και ποια δεν θα το 'θελε ; Όλες οι γυναίκες έχουν την ιδέα ότι είναι ωραίες...
— Να, αυτά κάνουνε...
Η Μαρία Μαρίου Μαριαναράκη μασάει τσίχλα, κατάγεται από την Κρήτη και σχεδόν τελείωσε το γυμνάσιο.
— Το τελειώσατε;
--- Το άρχισα.
Καταλαβαίνουμε. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Μάλιστα.
---Πόσες φορές τη βδομάδα πηγαίνετε στο κουρείο ;
---Δύο. Την Τετάρτη που έχουμε αργία και το Σάββατο που έχουμε Κυριακή.
---Πόσες ώρες σας τρώει το κουρείο ;
--- Τρεισήμισι. Μια ώρα να περιμένω σειρά, Μια ώρα να με φτιαξουν και μιάμιση ώρα να κουβεντιάσω μετά.
---Πόσα πληρώνετε κάθε φορά;
---Εξαρτάται, απλό φτιάξιμο είκοσι, χώρια το πουρμπουάρ. Σύνθετο χτένισμα με κούρεμα τριάντα ως σαράντα. Βάψιμο εκατό. Δηλαδή το ένα τρίτο του μισθού μου το τρώει ο κουαφέρ, το άλλο τα καλλυντικά και το τρίτο το ΙΚΑ και οι διάφορες κρατήσες.
---Και σεις τι τρώτε;
---Άμα είσαι όμορφη πάντα βρίσκεις να φας.
Η Μαρία Μαρίου κ.λ π. είναι μια κοπέλα που εργάζεται σε ταμείο. Πήραμε μια ιδέα.
Το λάθος της: δε γεννήθηκε βοδινό...
Τέλος Μαρίας.
Ν.ΤΣΙΦΟΡΟΣ
Πέμπτη 9 Ιουνίου 2022
Ολιγαρχικό κίνημα (9 Ιουνίου) του 411 π.Χ.
Ολιγαρχικό κίνημα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χ.), που ανέτρεψε το δημοκρατικό πολίτευμα στην αρχαία Αθήνα και εγκαθίδρυσε τη λεγόμενη «Αρχή των 400». Εκδηλώθηκε την 14η του μηνός Θαργηλιώνος (9 Ιουνίου) του 411 π.Χ.
Μετά την καταστροφική εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία (415-413πΧ), το δημοκρατικό πολίτευμα στην Αθήνα άρχισε να κλονίζεται. Οι πλούσιοι κάτοικοί της, που επωμίζονταν τις δαπάνες του πολέμου, αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσχέρειες και σχεδίαζαν την ανατροπή του και την εγκαθίδρυση ολιγαρχικού πολιτεύματος. Δεν δίσταζαν, μάλιστα, να καταφύγουν στην τρομοκρατία, για να πετύχουν τον σκοπό τους. Επιφανείς ηγέτες των δημοκρατικών, όπως ο Ανδροκλής, δολοφονήθηκαν από ομάδες νεαρών αριστοκρατών.Το ολιγαρχικό κίνημα είχε ως ιθύνοντα νου τον δεινό ρήτορα Αντιφώντα, που δρούσε κυρίως από το παρασκήνιο. Άλλες σημαντικές προσωπικότητες των ολιγαρχικών ήταν οι δημαγωγοί Φρύνιχος και Πείσανδρος, άλλοτε θανάσιμοι αντίπαλοι και τώρα σύμμαχοι προ του κοινού σκοπού, και ο μετριοπαθής Θηραμένης. Οι ολιγαρχικοί ζητούσαν περικοπή δαπανών και περιορισμό των ενεργών πολιτών σε αυτούς μόνο που «χρήμασι και σώμασι» ήταν σε θέση να ωφελούν την πόλη. Γι’ αυτούς ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η Αθήνα, που είχε απολέσει το στρατιωτικό πλεονέκτημα στην αναμέτρησή της με τη Σπάρτη.
Οι συνωμότες κέρδισαν αρχικά την Εκκλησία του Δήμου, όταν ανακοίνωσαν ότι η Περσία ήταν διατεθειμένη να βοηθήσει οικονομικά την Αθήνα με τη μεσολάβηση του Αλκιβιάδη. Όταν, όμως, αυτός δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, οι ολιγαρχικοί δεν μπορούσαν να κάνουν πίσω, σε μια Αθήνα που βρισκόταν σε έκρυθμη κατάσταση. Συγκάλεσαν την Εκκλησία του Δήμου και πρότειναν να δημιουργηθεί με μικτό σύστημα διορισμού και εκλογής η Βουλή των 400, που θα είχε απόλυτες εξουσίες, ενόσω διαρκούσε ο πόλεμος. Η Βουλή αυτή θα μπορούσε να συμβουλεύεται ένα σώμα 5.000 πολιτών, όποτε το θεωρούσε αναγκαίο.
Οι 400, που αποτελούνταν κυρίως από ακραίους ολιγαρχικούς, δεν ήταν διατεθειμένοι να μοιραστούν την εξουσία με τους πεντακισχιλίους. Επέβαλαν τη θέλησή τους και διέλυσαν τη δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή των 500. Η κατάλυση της Δημοκρατίας είχε επιτελεσθεί.
Οι πραξικοπηματίες δεν θα μπορούσαν να διατηρήσουν τη δύναμή τους, αν δεν είχαν τη συγκατάθεση του πανίσχυρου αθηναϊκού στόλου, που εκείνη την περίοδο ναυλοχούσε στη Σάμο. Δεν το πέτυχαν, γεγονός που συνετέλεσε στο θνησιγενές του εγχειρήματός τους. Τα πληρώματα μόλις έμαθαν για το κίνημα στην Αθήνα, ορκίστηκαν πίστη στη δημοκρατία, καθαίρεσαν τους αρχηγούς τους και εξέλεξαν νέους. Ο Θρασύβουλος και ο Θράσυλος ήταν δύο από αυτούς. Οι νέοι ηγέτες του στόλου ανακάλεσαν τον Αλκιβιάδη και διακήρυξαν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά της Σπάρτης.
Στην Αθήνα, η νέα ολιγαρχική διακυβέρνηση υπέφερε εξ αρχής από εσωτερικά προβλήματα, καθώς στους κόλπους της ξέσπασε διαμάχη μεταξύ μετριοπαθών και ακραίων στοιχείων. Οι μετριοπαθείς, με αρχηγό τον Θηραμένη, ζητούσαν την αντικατάσταση των 400 με ένα διευρυμένο ολιγαρχικό σώμα των 5.000, στο οποίο θα συμμετείχαν και εκπρόσωποι από τις κατώτερες τάξεις (ζευγίτες και άνω). Ευρισκόμενοι υπό πίεση, οι ακραίοι ολιγαρχικοί υπό τον Φρύνιχο ήταν έτοιμοι να συνάψουν ειρήνη με τους Σπαρτιάτες, θυσιάζοντας την ηγεμονία, ακόμη και την ανεξαρτησία της πόλης. Παράλληλα, άρχισαν να τειχίζουν την Ηιετιώνεια χερσόνησο (σημερινή Δραπετσώνα), στην είσοδο του Πειραιά. Οι διαδόσεις του Θηραμένη, ότι το οχυρό προοριζόταν να διευκολύνει την απόβαση των Σπαρτιατών, προκάλεσε την αντίδραση των οπλιτών, οι οποίοι το κατεδάφισαν. Θύμα των διαδόσεων αυτών έπεσε και ο Φρύνιχος, ο οποίος δολοφονήθηκε.
Μετά την εξέλιξη αυτή, οι μετριοπαθείς ολιγαρχικοί πήραν το πάνω χέρι και εγκατέστησαν την «αρχή των 5.000» τον Σεπτέμβριο του 411 π.Χ. Ο Θουκυδίδης εγκωμιάζει το νέο πολίτευμα, που αποτελούσε συνδυασμό ολιγαρχικών και δημοκρατικών στοιχείων. Από τους ηγέτες των ακραίων ολιγαρχικών, ο Αντιφών καταδικάσθηκε σε θάνατο και ήπιε το κώνειο, ενώ o Πείσανδρος κατέφυγε στους Σπαρτιάτες. Η δημοκρατία στην Αθήνα αποκαταστάθηκε τον Ιούνιο του 410 π.Χ, μετά τη διπλή νίκη του αθηναϊκού στόλου στην Κύζικο.
Πηγή: sansimera.gr
Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022
.jpg "Λαντάνα σε νέα βερσιόν (φ.Μ.Κυμάκη)")
Στοχασμός και γαστρονομία
Άραγε απέχει πολύ η τέχνη της γραφής από την τέχνη της μαγειρικής; Η Ριγκότι στο «Η φιλοσοφία στην κουζίνα - Μικρή κριτική του μαγειρικού λόγου» είναι σαφής στον προβληματισμό της: «Οι δύο περιοχές, χωρικά ταυτισμένες με δύο δωμάτια του σπιτιού, την κουζίνα και το γραφείο, τα οποία συνήθως δεν έχουν πολλά κοινά, αποδείχτηκαν πολύ πιο γειτονικές απ' όσο μπορεί κανείς να φανταστεί.
Ο Επίκουρος, γνωστός κριτικός εστιατορίων, που προλογίζει το βιβλίo, διαβλέπει την εξέλιξη μιας γαστρονομικής επανάστασης και στην Ελλάδα. «Ως αισθητική ιδέα το φαγητό εύκολα μεταμορφώνεται σε φιλοσοφικό λόγο», γράφει.
Αν η μνήμη είναι το στομάχι του νου, όπως λέει η συγγραφέας, τότε o αναγνώστης θα απολαύσει τη σχεδόν ηδονική γεύση που αφήνουν οι στοχασμοί της περί συνάφειας της πέψης και της κατανόησης υψηλων φιλοσοφικών διασυνδέσεων του Κάντ ή του Πλάτωνα, του Πυθαγόρα, του Σωκράτη, του Αρίστιππου του Κυρηναίου, του Θωμά του Ακινάτη- την αντι-χωνευτική φαινομενολογία του Χούσερλ και τη θεωρία της συνείδησης κατανόησης της πέψης στον Χέγκελ, Και αν η λαιμαργία ανάγεται στην πρωτόγονη παρεκκλίνουσα και αντικανονική συμπεριφορά, όλο το βιβλίο συνδέει την τροφή με το παγκόσμιο πνεύμα. Είναι τυχαίο που στο μυθιστόρημα « Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ», του Ραμπελέ, ο έφηβος Γαργαντούας μαθαίνει λατινικά με σχήματα πλασμένα από ζύμη;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)