Κινγκ Κονγκ

Ο Κινγκ Κονγκ (αγγλικά:King Kong) είναι ένα κινηματογραφικό τέρας, που προέρχεται απο ταινίες, το οποίο μοιάζει με έναν τεράστιο γορίλα, κι έχει εμφανιστεί σε διάφορα μέσα από το 1933.

 Έχει χαρακτηριστεί ως Το όγδοο θαύμα του κόσμου, μια φράση που χρησιμοποιείται πολύ στις ταινίες που έχει εμφανιστεί. Ο χαρακτήρας εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο μυθιστόρημα της ταινίας King Kong του 1933 από την RKO Pictures, με την πρεμιέρα της ταινίας να πραγματοποιείται δύο μήνες αργότερα. 

Η ίδια η ταινία αντιμετωπίστηκε με καλό μάτι από την αρχική της κυκλοφορία ως και τις επανακυκλοφορίες της. Μια συνέχεια ακολούθησε γρήγορα, την ίδια χρονιά, με τον τίτλο The Son of Kong, με τον Μικρό Κονγκ. Στη δεκαετία του 1960, η Toho παρήγαγε μια ταινία με τον Κινγκ Κονγκ να συγκρούεται με τον Γκοντζίλα της Toho, με τίτλο King Kong εναντίον Ο Godzilla (1962), και μια άλλη ταινία με τον Κινγκ Κονγκ, με τίτλο King Kong Escapes (1967), με βάση το The King Kong Show (1966-1969) από την Rankin / Bass Productions. 

Το 1976, ο Ντίνο ντε Λαουρέντις δημιούργησε ένα μοντέρνο remake της αρχικής ταινίας με σκηνοθέτη τον Τζον Γκουίλερμιν. Μια συνέχεια, με τίτλο ο Κινγκ Κονγκ Ζει, ακολούθησε μια δεκαετία αργότερα με μια Θηλυκιά Kong. Ένα άλλο remake του πρωτότυπου, που αυτή τη φορά διαδραματίζεται το 1933, κυκλοφόρησε το 2005 από τον σκηνοθέτη Πίτερ Τζάκσον.

Η πιο πρόσφατη ταινία με τον Κινγκ Κονγκ είναι η ταινία, Κονγκ: Η Νήσος του Κρανίου (2017), που διαδραματίζεται το 1973,και είναι μέρος του MonsterVerse της Legendary Entertainment,το οποίο ξεκίνησε με την επανεκκίνηση του Godzilla το 2014. Μια συνέχεια, με τίτλο Godzilla Vs Κong, όπου για άλλη μια φορά, οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες συναντιούνται και συγκρούονται, προγραμματίζεται για το 2021.

Ο χαρακτήρας του King Kong έχει γίνει ένα από τα πιο διάσημα εικονίδια ταινιών στον κόσμο, έχοντας εμπνεύσει μια σειρά από sequels, remakes, spin-off, μιμητές, παρωδίες, κινούμενα σχέδια, βιβλία, κόμικς, βιντεοπαιχνίδια, βόλτες σε θεματικά πάρκά και μια θεατρική παράσταση. Ο ρόλος του στις διάφορες αφηγήσεις ποικίλλει, από ένα εξωφρενικό τέρας έως ένας τραγικός αντιήρωας.

από τη βικιπαίδεια

Σήμερα 2 Μαρτίου Αγίας Ευθαλείας της μάρτυρος, Αγίου Ησύχιου συγκλητικού...

ένας πίνακας που έφτιαξα με την βοήθεια της εφαρμογής

Σήμερα 2 Μαρτίου 

Αγίας Ευθαλίας της μάρτυρος, Αγίου Ησύχιου συγκλητικού

Χρόνια Πολλά!!!

Ευθαλία , Θάλεια,

για μεγέθυνση ροδάκι

ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

http://www.visaltis.net/2013/03/blog-post_2.html?spref=fb
ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ-ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα το βραχιολάκι αυτό το αποκαλούμε με το όνομα «Μάρτης», όμως το έθιμο αυτό είναι παμπάλαιο και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός, ότι ξεκινάει από τους μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων. 

Ένα από τα ωραιότερα έθιμα της ελληνικής παράδοσης, μια από τις συνήθειες που κάνει εμάς τους μεγαλύτερους να αναπολούμε με νοσταλγία τις μέρες της αθωότητας της παιδικής μας ηλικίας, είναι το «βραχιολάκι του Μάρτη».
Πρώτη μέρα του Μαρτίου! Η φύση αρχίζει για άλλη μια φορά να αναγεννάται και τα σημάδια της άνοιξης αρχίζουν πλέον να γίνονται όλο και περισσότερο εμφανή. Είναι αλήθεια, ότι από εδώ και στο εξής κάθε μέρα που περνάει, την βλέπουμε να είναι λίγο μεγαλύτερη και λίγο πιο ζεστή από την προηγούμενη, μια και ο ήλιος κάνει όλο και περισσότερες ώρες αισθητή την παρουσία του, ανακτώντας την δύναμη του από τις κρύες και σκοτεινές μέρες του χειμώνα. 

Από την εποχή ακόμα της αρχαίας Ελλάδας, οι μητέρες των μικρών παιδιών, συνήθιζαν να δένουν στον καρπό του χεριού των παιδιών τους, ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα, ώστε να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται, από πολλού ακόμα και σήμερα, πολύ επικίνδυνες. Σήμερα το βραχιολάκι αυτό το αποκαλούμε με το όνομα «Μάρτης», όμως το έθιμο αυτό είναι παμπάλαιο και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός, ότι ξεκινάει από τους μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων, οι οποίοι όπως είναι γνωστό, έδεναν μια παρόμοια κλωστή στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι, την οποία στην εποχή της αρχαίας Ελλάδας, ονομαζόταν «Κρόκη».

Το «βραχιολάκι του Μάρτη», συνηθίζεται να φοριέται κατά την διάρκεια ολόκληρου του μήνα. Σύμφωνα με την ίδια παράδοση, στο τέλος του μήνα, τα παιδάκια μπορούν να βγάλουν πλέον τον «μάρτη» τους και τότε πρέπει να ακολουθήσουν μία συγκεκριμένη διαδικασία. Θα πρέπει να αναζητήσουν μία τριανταφυλλιά και να τον κρεμάσουν σε κάποιο από τα κλαδιά της, έτσι ώστε τα μάγουλά τους να γίνουν κόκκινα, όπως τα τριαντάφυλλα! Στην συνέχεια, τον Μάρτη θα τον παραλάβουν τα χελιδόνια, που σαν αποδημητικά πουλιά που είναι, κάνουν και πάλι κάθε άνοιξη την εμφάνισή τους και θα τον χρησιμοποιήσουν για να στερεώσουν την νέα φωλιά που θα φτιάξουν.
Από την εποχή ακόμα της αρχαίας Ελλάδας, την Πρώτη ημέρα του Μαρτίου, συνηθιζόταν τα μικρά παιδιά να φτιάχνουν ένα ομοίωμα χελιδονιού και τραγουδώντας το ανάλογο τραγούδι να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, όπου παρουσίαζαν το ομοίωμα του χελιδονιού και ευχόταν υγεία και ευημερία στην οικογένεια την οποία επισκεπτόταν. Σαν αντάλλαγμα των ευχών, οι οικογένειες πρόσφεραν στα παιδιά από ένα αυγό. 

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΒΡΑΧΙΟΛΑΚΙ Ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να κατασκευάσουμε το «βραχιολάκι του Μάρτη» είναι πάρα πολύ απλός. Το μόνο υλικό που θα χρειαστούμε είναι δύο συνηθισμένες κλωστές από αυτές που χρησιμοποιούμε στο κέντημα ή στο ράψιμο, από τις οποίες η μία θα πρέπει να είναι κόκκινη και η άλλη να είναι άσπρη. Κάνουμε από έναν κόμπο στη μία άκρη της καθεμιάς κλωστής και τις στερεώνουμε κάπου με την βοήθεια μιας καρφίτσας. Στην συνέχεια βάζουμε την κλωστή ανάμεσα στις παλάμες μας και την στρίβουμε όσο γίνεται περισσότερο. Όταν η κλωστή στριφτεί καλά, κάνουμε έναν κόμπο και στην άλλη άκρη της. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία και με τη δεύτερη κλωστή. Όταν είναι έτοιμες στριμμένες και οι δύο κλωστές, τις πιάνουμε μαζί -κόκκινη και άσπρη- και τις τεντώνουμε. Έτσι όπως είναι η μία δίπλα στην άλλη, αν τις αφήσουμε από την μια άκρη, μπλέκονται από μόνες τους και σχηματίζουν το «βραχιολάκι» το οποίο είναι έτοιμο πλέον να το φορέσουμε.
Το «βραχιολάκι του Μάρτη», είναι ένα μόνο από τις πάμπολλες παραδόσεις του Μαρτίου, που είναι ένας μήνας με πλούσια λαογραφική παράδοση. Η λαϊκή φαντασία έδωσε στον μήνα Μάρτιο πάρα πολλά παρατσούκλια, όπως Ανοιξιάτης (γιατί είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης), Γδάρτης, Παλουκοκάφτης Κλαψομάρτης, Πεντάγνωμος (για το ευμετάβλητο του καιρού), Βαγγελιώτης (λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού), Φυτευτής, και άλλα δηλωτικά της φυσιογνωμίας του, που έχουν σχέση με ιδιότητες ή πράξεις που του αποδίδονται. Τα πιο πολλά από αυτά βρίσκονται μέσα στις παραδόσεις και τις παροιμίες που έπλασε ο λαός για να εξηγήσει τις απότομες μεταβολές του καιρού ή ακόμα και τις βαρυχειμωνιές που παρατηρούνται μέσα στο Μάρτη και που πάντα είναι επικίνδυνες για τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Μερικές από τις πιο χαριτωμένες και ωραίες παροιμίες, πολλές από τις οποίες χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα είναι οι εξής: «Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης, τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούργια ξεριζώνει».
Για τις μεγάλες του παγωνιές λέμε: «Τον Μάρτη χιόνι βούτυρο, μα σαν παγώσει μάρμαρο».
Για την αντιμετώπιση του κρύου που πολλές φορές τον Μάρτη είναι ιδιαίτερα δριμύ, υπάρχουν και πολλές άλλες παροιμίες: «Φύλλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψεις τα παλούκια». «Το Μάρτη φύλα άχερα μη χάσεις το ζευγάρι». «Τσοπάνη μου την κάπα σου το Μάρτη φύλαγε την». «Ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα».
Τέλος, ποιος δεν γνωρίζει το ακόλουθο δίστιχο ποιηματάκι, που όλοι μας σίγουρα θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια...
«Σαν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα,
χαράς σ' εκείνο το ζευγά πού χει πολλά σπαρμένα...».

Kείμενο:.astrology.gr
©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.net 

https://mwsaiko.blogspot.com/2013/03/blog-post_330.html

 

Σήμερα 1 Μαρτίου Αγίας Ευδοκίας Οσιομάρτυρος,...

Σήμερα 1Μαρτίου 

Αγίας Ευδοκίας Οσιομάρτυρος, Αγίου Παρασκευά Νεομάρτυρος , Αγίου Χαρισίου Μάρτυρος

Χρόνια πολλά!!

Ευδοκία, Παράσχος,Πάρης Χαρίσιος,Χαρίσα

Για μεγέθυνση ροδάκι

μπισκοτάκια σαβουαγιάρ

φωτ.από έντυπο

Σήμερα θα σας παρουσιάσω μια πολύ εύκολη συνταγή για να φτιάξουμε νόστιμα μπισκοτάκια σαβουαγιάρ.

Θα τα χρειαστούμε για τον καφέ μας το τσάι μας ή το γάλα μας ή σκέτα για την λιγούρα μας

Τα υλικά είναι : 

4 αυγά

100 γραμμάρια  ζάχαρη

50 γραμμάρια κορν φλάουρ

50 γραμμάρια αλεύρι

άχνη ζάχαρη για πασπάλισμα

Πώς θα τα φτιάξουμε:  

Ξεχωρίζουμε τα ασπράδια και τα χτυπάμε με τη ζάχαρη σε μίξερ μέχρι να γίνει η μαρέγκα.

Όταν τελειώσει το mixing  προσθέτουμε σιγά σιγά το αλεύρι και το κορνφλάουρ κοσκινίζοντας 

Ανακατεύουμε απαλά καθώς προσθέτουμε και τους κρόκους 

Όταν γίνει ομοιόμορφο το μείγμα το βάζουμε σε κορνέ και φτιάχνουμε μπαστουνάκια πάνω σε λαδόκολα.

Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο σε 200 βαθμούς για 15  λεπτά περίπου μέχρι να πάρουν χρώμα.

Όταν τα βγάλουμε από το φούρνο αφήνουμε για 10 λεπτά και μετά τα πασπαλίζουμε με την άχνη.

Καλή επιτυχία!

Σήμερα 28 Φεβρουαρίου Οσίου Βασιλείου Ομολογητού, Αγίου Προτερίου...

Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους - παράσταση βασισμένη στην αντίστοιχη ξυλογραφία - έργο του χαράκτη Γ.Μόσχου

Γραμματόσημο ΕΛΤΑ σειρά ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ (φ.Μ.Κυμάκη)

 Σήμερα 28 Φεβρουαρίου 

Οσίου Βασιλείου Ομολογητού, Αγίου Προτερίου 

 Οσίας Κύρας και Μαράνας

Χρόνια Πολλά!!! 

Κύρα , Μαράνα

για μεγέθυνση ροδάκι

Οι Οσίες Κύρα και Μαράνα κατάγονταν από τη Βέρροια  (Χαλέπι) Συρίας με καταγωγή  επίσημη και ευγενική, και ανάλογη  μόρφωση.   Αφοσιωμένες στην πνευματική ζωή και τον ησυχαστικό βίο εγκατέλειψαν τον κόσμο για τον πνευματικό αγώνα. τους  συνεχίζοντας με ταπεινοφροσύνη και αγαθοεργίες τη ζωή τους.Έτσι, αφού έζησαν, κοιμήθηκαν με ειρήνη.

Σήμερα 27 Φεβρουαρίου Όσίου Προκοπίου,...

Από τη σειρά γραμματοσήμων ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ των ΕΛΤΑ (φ.Μ.Κυμάκη)

Σήμερα 27 Φεβρουαρίου Της Απόκρεω

Οσίου Προκοπίου Δεκαπολίτου , Οσίων Ασκληπιού και Ιακώβου

Χρόνια πολλά!!

Ασκληπιός Ασκληπιάδα

Προκόπιος

 

για μεγέθυνση ροδάκι

Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας

sansimera.gr

 

Ο Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας (26 Φεβρουαρίου 1906 - 3 Σεπτεμβρίου 1994) ήταν σημαντικός Έλληνας ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης, εικονογράφος, συγγραφέας και ακαδημαϊκός. Διετέλεσε καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ιδρυτικό μέλος του ελληνικού τμήματος της "AICA" (Association Internationale des Critiques d’Art, Διεθνής Ένωση Κριτικών Τέχνης).

Ο Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 1906. Πατέρας του ήταν ο καταγόμενος από τα Ψαρά αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού Αλέξανδρος Χατζηκυριάκος. Μητέρα του η Ελέλε Γκίκα, της γνωστής οικογένειας Γκίκα, η οποία είχε εγκατασταθεί στην Ύδρα. Ο μικρός Νίκος βρισκόταν κάθε καλοκαίρι στο νησί και αυτή η διαμονή του επηρέασε την καλλιτεχνική του δημιουργία. Οι γονείς του, με την παραίνεση του σχολείου του, στο οποίο είχε απαλλαγεί από το μάθημα της ιχνογραφίας λόγω εξαίρετων επιδόσεων, αντιλαμβανόμενη το ταλέντο του νεαρού τον έστειλε να μαθητεύσει αρχικά κοντά στον Βασίλη Μαγιάση (1917) και, το 1921, στον Κωνσταντίνο Παρθένη.

Το 1922 ολοκληρώνει τις εγκύκλιες σπουδές του στο Λεόντειο Λύκειο και αρχικά εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1923 εγκαταλείπει τη Σχολή και την Αθήνα, μετοικώντας για σπουδές στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στη Σορβόννη, παρακολουθώντας μαθήματα γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας και αισθητικής. Το 1923 συμμετέχει σε ομαδική έκθεση στη γκαλερί Salon des Independants. Τον επόμενο χρόνο εγγράφεται στην Academie Ranson, όπου παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής, με καθηγητή τον Ροζέ Μπισιέρ (Roger Bissiere) και χαρακτικής με καθηγητή το Δημήτρη Γαλάνη, συμμετέχοντας παράλληλα σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις. 

Η πρώτη ατομική του έκθεση οργανώνεται το 1927 στην Galerie Percier στο Παρίσι. Το 1928 εκθέτει για πρώτη φορά στην Αθήνα, από κοινού με τον γλύπτη Μιχάλη Τόμπρο στη γκαλερί "Στρατηγοπούλου".Την ίδια χρονιά καλείται να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, την οποία ολοκληρώνει το 1929. Όταν απολύεται νυμφεύεται την ποιήτρια Αντιγόνη Κοτζιά και αναχωρούν μαζί για το Παρίσι.

Το 1930 συμμετέχει στην έκθεση που οργανώνεται στο Salon des Surindépendants στο Παρίσι και στην έκθεση της ομάδας "Τέχνη 1930" στο Ζάππειο Μέγαρο της Αθήνας. Στις εκθέσεις αυτές συμμετέχει και το 1931. Το 1932 δημοσιεύει στο περιοδικό "Πολιτεία" άρθρο σχετικό με τα ιταλικά σχέδια του Μουσείου του Λούβρου. Συμμετέχει εκ νέου στην έκθεση του Salon des Surindépendants. 

περισσότερες πληροφορίες εδώ  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF

Νικολά-Ζοζέφ Κυνιό

Οχημα Κυνιό του 1771 στο "Musée des Arts et Métiers", Παρίσι.

Ο Νικολά-Ζοζέφ Κυνιό (γαλλικά: Nicolas-Joseph Cugnot, 26 Φεβρουαρίου 1725 – 2 Οκτωβρίου 1804) ήταν Γάλλος αξιωματικός του πυροβολικού και εφευρέτης του πρώτου ατμοκίνητου οχήματος.

Πειραματιζόμενος στην εφαρμογή του ατμού για τη μετακίνηση των βαρέων πυροβόλων, αρχικά με τη βοήθεια ενός δραπάνου που επεξεργαζόταν με ακρίβεια τα διάφορα μέρη του πυροβόλου εφεύρε το εξάρτημα εκείνο που θα μπορούσε να μεταφέρει την κίνηση σε τροχό, δηλαδή το έμβολο.

Έτσι το 1770 ο Κυνιό κατάφερε και δημιούργησε ουσιαστικά το πρώτο μηχανικό αυτοκίνητο (για τον ίδιον, «αυτοκινούμενο ελκυστήρα πυροβολικού»), που έλαβε και το όνομά του. Το όχημα Κυνιό ήταν ένα βαρύ τρίτροχο όχημα, βάρους 2,5 τόνων, που στο πρόσθιο μέρος του έφερε ατμολέβητα, από τον οποίο ο ατμός διοχετευόμενος με μια απλή διάταξη σε κάθετο έμβολο μετέδιδε με στρόφαλο κίνηση στον πρόσθιο τροχό. Ο ελκυστήρας αυτός κινήθηκε με ταχύτητα 3,6 χιλιόμετρα την ώρα, επί 20 λεπτά της ώρας, μεταφέροντας 4 επιβάτες. Στη συνέχεια μετά από 20 λεπτά στάση, μέχρι να επανακτήσει αρκετή πίεση μπορούσε να επαναλάβει το εγχείρημα.

Το δεύτερο σε παραγωγή όμοιο όχημα το 1771 δημιούργησε και το πρώτο αυτοκινητικό ατύχημα λόγω της μεγάλης δυσκολίας που παρουσίαζε, λόγω βάρους, στην αλλαγή πορείας.

Μετά από αυτή την επιτυχή εφεύρεση ο Βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΕ΄ απένειμε στον Κυνιό ιδιαίτερη τιμητική σύνταξη. Το πρωτότυπο αυτό όχημα εκτίθεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο Τεχνών στο Παρίσι. 

από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC-

Σήμερα 26 Φεβρουαρίου Οσίου Πορφυρίου , Αγίας Φωτεινής, ...

Άγιος Γεώργιος Σεληναρίου (φ.Μ.Κυμάκη)

 Σήμερα 26 Φεβρουαρίου 

Ψυχοσάββατο

Οσίου Πορφυρίου , Αγίας Φωτεινής. 

Αγίας Ανατολής της Μάρτυρος, 

Αγίου Σεβαστιανού δουκός, Αγίου Φωτεινού του Μάρτυρος

Χρόνια Πολλά!!!

Ανατολή

Πορφύριος, Πορφυρός, Πορφυρή, Πορφυρία,

Σεβαστιανός, Σεβαστίνος, Σεβαστός, 

Φωτεινή, Φώτιος, Φώτης, Φωτεινός, 

για μεγέθυνση ροδάκι

 ---------------------------------------

 Τι συμβολίζουν τα υλικά στα κόλλυβα

Τα κόλλυβα είναι σιτάρι βρασμένο που κατά κανόνα σήμερα έχει τη μορφή στολισμένου δίσκου με ξηρούς καρπούς, όπως αμύγδαλα, καρύδια και κυρίως ζάχαρη.

Τα Κόλλυβα προσφέρονται στους παρευρισκόμενους σε μνημόσυνα στην εκκλησία, αλλά και διανέμονται στη συνέχεια σε συγγενικά ή φιλικά σπίτια. Το έθιμο προέρχεται από τα παλαιότερα χριστιανικά χρόνια και έχει σχέση με τα περίδειπνα των Ελλήνων και άλλων λαών.

Τα υλικά που παρασκευάζονται τα κόλλυβα έχουν τη σημασία τους.

Το στάρι: Είναι το σύμβολο της γης και συμβολίζει και τις ψυχές των πεθαμένων.

Το ρόδι: Με αυτό ο Άδης κράτησε την Περσεφόνη στον κάτω κόσμο, βέβαια οι χριστιανοί στο ρόδι συμβολίζουν την λαμπρότητα του παραδείσου.

Τα ασπρισμένα αμύγδαλα: συμβολίζουν τα γυμνά οστά για να μας θυμίζουν την μοίρα που θα έχουμε όλοι.

Τα μπαχαρικά: Είναι τα αρώματα αυτού του κόσμου.

Ο μαϊντανός (σε κάποιες παραλλαγές ο δυόσμος): Είναι η ευχή για ανάπαυση «εν τόπω χλοερώ».

Οι ξηροί καρποί: Είναι η ζωή που αναπαράγεται.

Το τρίμμα από τα στραγάλια ή η φρυγανιά ή το αλεύρι: Συμβολίζει το ελαφρύ χώμα.

Η σταφίδα: Από τα αρχαία χρόνια τον Διόνυσο και την γλύκα της ζωής έως τον Χριστό που είναι η άμπελος. 

Και τέλος η ζάχαρη συμβολίζει τον γλυκό παράδεισο.

πληροφορίες από   https://www.athensvoice.gr/greece/747258-psyhosavvato-2022-ti-einai-pote-peftei-kai-poia-i-simasia-toy