Γειά σας και χαρά σας! ......... Λίγο πολύ όλοι την έχουμε την δόση μας και εγώ λίγο παραπάνω και επιπλέον μια δόση αυτοσαρκασμού ......... Ελπίζω να σας αρέσει το περιεχόμενο που δημιουργώ εδώ κάθε μέρα ...... Σας ευχαριστώ!
Δευτέρα 12 Ιουνίου 2023
Νόρμα Σίρερ
11 Αυγούστου 1902 γεννήθηκε: Νόρμα Σίρερ Καναδή ηθοποιός
Η Νόρμα Σίρερ (αγγλ. Edith Norma Shearer, 11 Αυγούστου 1902 – 12 Ιουνίου 1983) ήταν Καναδή ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Μετά το διαζύγιο (The Divorcee). Η ηθοποιός, που ανήκε στο ενεργητικό της εταιρείας Metro-Goldwyn-Mayer, αποσύρθηκε από τα κινηματογραφικά δρώμενα το 1942 και εμφανίστηκε σε μερικές από τις δημοφιλέστερες παραγωγές της δεκαετίας του 1930 όπως Ελεύθερες Ψυχές (A Free Soul, 1931), Όταν ξυπνά το παρελθόν (Smilin' Through, 1932), Μις Μπάρετ (The Barretts of Wimpole Street, 1934), Ρωμαίος και Ιουλιέτα (Romeo and Juliet, 1936), Μαρία Αντουανέτα, η τραγική Βασίλισσα (Marie Antoinette, 1938) και Γυναίκες (The Women, 1939). Υπήρξε παντρεμένη με τον Έρβιν Θάλμπεργκ, που ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός της εταιρίας Metro-Goldwyn-Mayer κατά τη δεκαετία του 1930.
Δευτέρα 5 Ιουνίου 2023
Μπάρι Άνσγουορθ (1930 – 2012)
Μπάρι Άνσγουορθ (1930 – 2012)
Άγγλος συγγραφέας, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ιστορικού μυθιστορήματος. Έγινε γνωστός παγκοσμίως για την αφηγηματική του δεινότητα και την ικανότητά του να διαπραγματεύεται ολόκληρες περιόδους του παρελθόντος μ' έναν ξεχωριστό και ολοζώντανο τρόπο.
Γιος ανθρακωρύχου, ο Μπάρι Φόρστερ Άνσγουορθ (Barry Unsworth) γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1930 στο Γουϊνγκέιτ της Βόρειας Αγγλίας. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και μετά την αποφοίτησή του το 1951 δούλεψε στο εξωτερικό, διδάσκοντας αγγλικά. Πρώτα στη Γαλλία και στη συνέχεια στην Ελλάδα και την Τουρκία τη δεκαετία του '60. Τότε ήταν που άρχισε να πειραματίζεται με το γράψιμο και το 1966 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο The Partnership (Ο Συνεταιρισμός), που αναφέρεται στην ιστορία δύο συνεταίρων μιας επιτυχημένης επιχείρησης, που φθάνουν στα πρόθυρα της ρήξης, εξαιτίας μιας μοιραίας γυναίκας.
Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο Greeks have a word for it (Οι Έλληνες έχουν μια λέξη για αυτό), όπου περιγράφει τις διδακτικές του εμπειρίες στην Αθήνα, σατιρίζοντας ιδιαίτερα τους συναδέλφους του στο Βρετανικό Συμβούλιο. Το 1973 κέρδισε διεθνή φήμη, με το μυθιστόρημα Mooncranker's Gift, που τιμήθηκε με το βραβείο Χάινεμαν, για «την ευαισθησία της γραφής και τον πλούτο της εμπειρίας».
Το 1980 κυκλοφόρησε το πρώτο του ιστορικό μυθιστόρημα, με τίτλο Pascali’s Island (Το νησί του Πασχάλη), που εκτυλίσσεται σ' ένα ελληνικό νησί στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη, ενώ ήταν και υποψήφιο για το βραβείο Μπούκερ, το κορυφαίο λογοτεχνικό βραβείο της Μεγάλης Βρετανίας.
Για τη στροφή του στο ιστορικό μυθιστόρημα είπε σε μία συνέντευξή του:
"Δεν ήταν τόσο επιλογή μου, όσο μια βαθμιαία διαδικασία, που υπαγορεύτηκε από τις περιστάσεις. Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '60, όταν άρχιζα να γράφω μυθιστορήματα, στην Ελλάδα και την Τουρκία. Είναι δυο χώρες, όπου το παρελθόν διαπλέκεται με το παρόν, και θυμάμαι πόσο κατάπληκτος έμεινα από την σταθερή αίσθηση της συνέχειας και της διασύνδεσης, που παραμονεύει σε κάθε βήμα σου"
Ο Άνσγουορθ τιμήθηκε το 1992 με το Μπούκερ για το μυθιστόρημά του Sacred Hunger (Ιερή πείνα), που αναφέρεται στο δουλεμπόριο του 18ου αιώνα, με παραλληλισμούς για τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τη Μεγάλη Βρετανία κυβερνούσε η Μάργκαρετ Θάτσερ. Εκείνη τη χρονιά, μάλιστα, μοιράστηκε το βραβείο με τον Μάικλ Οντάατζε, τον συγγραφέα του μυθιστορήματος Ο Άγγλος ασθενής.
Το 2002 δημοσίευσε ένα ακόμη βιβλίο με ελληνικό περιεχόμενο, το μυθιστόρημα The Songs of the Kings (Τα τραγούδια των βασιλέων), που αναφέρεται στον Τρωικό Πόλεμο. Το τελευταίο του βιβλίο The Quality of Mercy, κυκλοφόρησε το 2011 και συνεχίζει την προβληματική της Ιεράς Πείνας. Είναι υποψήφιο για το βραβείο ιστορικού μυθιστορήματος Walter Scott, ο νικητής του οποίου θα ανακοινωθεί στις 16 Ιουνίου 2012.
Το έργο του, σύμφωνα με την κριτική, είναι μια παρατεταμένη μελέτη της ηθικής. Το ιστορικό μυθιστόρημα του άνοιξε ένα παράθυρο για να παρατηρήσει την ανθρώπινη ηθική συμπεριφορά και τις μυριάδες αποτυχίες της σε κάθε εποχή. Τα βιβλία του σφύζουν από την ανθρώπινη απληστία και ο ίδιος δείχνει συμπάθεια για τους ανθρώπους που καταπιέζονται απ’ όσους διψούν για εξουσία.
Ο Μπάρι Άνσγουρθ πέθανε στις 5 Ιουνίου 2012, χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Περούτζια της Ιταλίας, με τη δεύτερη σύζυγό του, τη φιλανδέζα Αίρα, την οποία είχε γνωρίσει στο Ελσίνκι, όπου ζούσε στις αρχές της δεκαετίας του '90. Από την πρώτη του σύζυγο, την Βάλερι Μουρ, είχε αποκτήσει τρεις κόρες, οι οποίες του χάρισαν έξι εγγόνια.
Βιβλία του Μπάρι Άνσγουορθ στα Ελληνικά
Η γη των θαυμάτων (Πατάκης)
Ρουμπίνι στον αφαλό (Νεφέλη)
Τα τραγούδια των βασιλέων (Νεφέλη)
Χάνοντας τον Νέλσον (Νεφέλη)
Το νησί του Πασχάλη (Nεφέλη)
Θρησκευτικό δράμα (Νεφέλη)
Μετά τον Αννίβα (Καστανιώτης)
Ιερή πείνα (Nεφέλη)
Φιλμογραφία
Το νησί του Πασχάλη, σε σκηνοθεσία Τζέιμς Ντίαρντεν, με τους Μπεν Κίνγκσλεϊ και Έλεν Μίρεν. (1988)
Παράσταση για ένα ρόλο (The Reckoning ο πρωτότυπος τίτλος, βασισμένο στο μυθιστόρημα Morality Play), σε σκηνοθεσία Πολ ΜακΓκίγκαν, με τους Γουίλεμ Νταφόε και Πολ Μπέτανι. (2003)
Τετάρτη 31 Μαΐου 2023
Έντιθ Χάμιλτον
Η Έντιθ (σωστότερα Ίντιθ) Χάμιλτον (Edith Hamilton, 12 Αυγούστου 1867 - 31 Μαΐου 1963) ήταν καθηγήτρια κλασικών σπουδών και εκπαιδευτικός προτού γίνει γνωστή ως συγγραφέας έργων για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και μάλιστα τη μυθολογία. Τα διασημότερα βιβλία της είναι ο Ελληνικός τρόπος, (1930) και η Μυθολογία (1942). Το τελευταίο, με τις επανειλημμένες εκδόσεις του, χρησιμοποιείται ευρύτατα ως εισαγωγικό κείμενο στα αμερικανικά κολέγια στο μάθημα της μυθολογίας, και ως οδηγός μελέτης για την υπάρχουσα βιβλιογραφία.
Η Έντιθ Χάμιλτον γεννήθηκε στη Δρέσδη, της Γερμανίας και μεγάλωσε με τους γονείς της στο Φορτ Γουέιν (Fort Wayne) της Ινδιάνας. Όταν ήταν επτά ετών, ο πατέρας της, καθηγητής κλασικών σπουδών και εύπορος, άρχισε να της διδάσκει λατινικά και πρόσθεσε σύντομα τα γαλλικά, τα γερμανικά και τα αρχαία ελληνικά στο πρόγραμμα σπουδών της. Η εκπαίδευσή της συνεχίστηκε στο Λύκειο Θηλέων Πόρτερ (Miss Porter's Finishing School for Young Ladies), στο Φάρμινγκτον (Farmington, Connecticut) και στο Κολέγιο Μπρυν Μωρ, όπου έκανε και τις μεταπτυχιακές της σπουδές (Μ.Α. 1894). Στο επόμενο έτος, η Έντιθ και η αδελφή της Άλις ήταν οι πρώτες γυναίκες σπουδάστριες που έγιναν αποδεκτές στα γερμανικά πανεπιστήμια της Λειψίας και του Μονάχου. Με την επιστροφή της στις Ηνωμένες Πολιτείες, της προσφέρθηκε η διεύθυνση του Κολεγίου Μπρυν Μωρ, την οποία κράτησε για παραπάνω από 20 χρόνια.
Η Χάμιλτον άργησε να γίνει γνωστή ως συγγραφέας. Άρχισε να γράφει μετά στη συνταξιοδότησή της, στα 60 της. Έκανε πολλά ταξίδια στους τόπους της κλασικής αρχαιότητας, η ίδια όμως θεωρούσε αποκορύφωμα της αναγνώρισής της την επίσκεψή της στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1957, όταν σε ειδική τελετή στο Θέατρο του Ηρώδου Αττικού τής απονεμήθηκε από τον βασιλέα Παύλο ο Χρυσούς Σταυρός του Τάγματος της Ευποιίας και από τον δήμαρχο Αθηναίων η ανακήρυξή της σε επίτιμη δημότισσα Αθηνών.
Τρίτη 23 Μαΐου 2023
Ωγκυστέν-Λουί Κωσύ
21 Αυγούστου 1789 γεννήθηκε: Ωγκυστέν-Λουί Κωσύ Γάλλος μαθηματικός
Ο βαρώνος Ωγκυστέν-Λουί Κωσύ (γαλλικά: Augustin Louis Cauchy, 21 Αυγούστου 1789 – 23 Μαΐου 1857) ήταν Γάλλος μαθηματικός από τους πρωτοπόρους της ανάλυσης. Ξεκίνησε να διατυπώνει και να αποδεικνύει τα θεωρήματα του απειροστικού λογισμού με αυστηρό τρόπο, απορρίπτοντας κάθε ευρετική αρχή της γενικότητας της άλγεβρας που χρησιμοποιήθηκε από παλιότερους συγγραφείς. Όρισε τη συνέχεια με απειροστικούς όρους, έδωσε αρκετά σημαντικά θεωρήματα στην μιγαδική ανάλυση και ξεκίνησε τη μελέτη των αντιμεταθετικών ομάδων στην αφηρημένη άλγεβρα.
Ο Κωσύ, όντας βαθυστόχαστος μαθηματικός, επηρέαζε σημαντικά τους
σύγχρονους μαθηματικούς, αλλά και τους μεταγενέστερους. Τα έγγραφά του
καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα των μαθηματικών και της μαθηματικής φυσικής.
«Από
όλους τους μαθηματικούς, ο Κωσύ είναι αυτός του οποίου το όνομα
συναντάται στις περισσότερες έννοιες και θεωρήματα (στην ελαστικότητα
μόνο υπάρχουν δεκαέξι έννοιες και θεωρήματα που φέρουν το όνομα του
Κωσύ).» Έγραψε περίπου οκτακόσια ερευνητικά άρθρα και πέντε ολοκληρωμένα
εγχειρίδια. Ήταν ευσεβής Καθολικός, βασιλόφρονας του Οίκου των Βουρβόνων και στενός συνεργάτης των Ιησουιτών.
Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφία
1.1 Νεότητα και εκπαίδευση
1.2 Οι μέρες του ως πολιτικού μηχανικού
1.3 Καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή
1.4 Στην εξορία
1.5 Τελευταία χρόνια
2 Έργο
2.1 Πρώτα έργα
2.2 Θεωρία κυμάτων, μηχανική, ελαστικότητα
2.3 Μιγαδικές Συναρτήσεις
2.4 Cours d'Analyse
2.5 Θεώρημα του Τέιλορ
2.6 Επιχείρημα της Αρχής, σταθερότητα
2.7 Έγγραφα
3 Πολιτική και θρησκευτικές πεποιθήσεις
4 Παραπομπές
5 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κυριακή 21 Μαΐου 2023
Ρατζίβ Γκάντι
20 Αυγούστου 1944 γεννήθηκε: Ρατζίβ Γκάντι Ινδός πολιτικός
Ο Ρατζίβ Γκάντι (राजीव गान्धी, 20 Αυγούστου 1944 – 21 Μαΐου 1991) ήταν Ινδός πολιτικός που διετέλεσε πρωθυπουργός της Ινδίας από το 1984 έως το 1989.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Βομβάη και ήταν γιος του Φιρόζ Γκάντι και της Ίντιρα Γκάντι, μετέπειτα πρωθυπουργού. Από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από ισχυρή πολιτική οικογένεια, καθώς ο παππούς του, Τζαβαχαρλάλ Νεχρού, υπήρξε ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας. Ολοκλήρωσε το σχολείο στο Λονδίνο και το 1962 έγινε δεκτός στο Τρίνιτι Κόλετζ του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ για να σπουδάσει μηχανικός παραμένοντας μέχρι το 1965
χωρίς να αποφοιτήσει. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στο Ιμπίριαλ
Κόλετζ αλλά ένα χρόνο αργότερα το εγκατέλειψε. Με την επιστροφή του στην
Ινδία εργάστηκε ως πιλότος στις ινδικές αερογραμμές.
Μετά τον θάνατο του αδελφού του, Σαντζάι Γκάντι, εκλέχτηκε βουλευτής στην κενή θέση του αδελφού του στη βουλή. Στις 31 Οκτωβρίου 1984 ανέλαβε
πρωθυπουργός αντικαθιστώντας την δολοφονηθείσα μητέρα του, Ίντιρα
Γκάντι, και αναλαμβάνοντας παράλληλα την προεδρία του κόμματος του
«Κογκρέσου». Παράλληλα ζήτησε την διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη
εκλογών, στις οποίες κατήγαγε συντριπτική νίκη. Το 1989 δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την πλειοψηφία της βουλής στις εκλογές και παραιτήθηκε.
Το 1991 δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια προεκλογικής συγκέντρωσης στο Σριπερουμπουντούρ του
Ταμίλ Ναντού, όταν μια γυναίκα ζωσμένη με εκρηκτικά τον πλησίασε
πυροδοτώντας τα.
Ήταν παντρεμένος με την ιταλίδα Σόνια Γκάντι και γιος του είναι ο Ραούλ Γκάντι.
Παρασκευή 19 Μαΐου 2023
Τόμας Έντουαρντ Λόρενς
16 Αυγούστου 1888 (133 χρόνια πριν) γεννήθηκε: Τόμας Έντουαρντ Λόρενς Άγγλος στρατιωτικός
Ο Τόμας Έντουαρντ Λόρενς (Thomas Edward Lawrence, 16 Αυγούστου 1888 – 19 Μαΐου 1935) ήταν Άγγλος αρχαιολόγος, στρατιωτικός και συγγραφέας, που έμεινε γνωστός ως ο Λόρενς της Αραβίας. Γεννήθηκε στο Τρέμαντοκ της Ουαλίας το 1888 και πέθανε στην κομητεία του Ντόρσετ το 1935.
Πίνακας περιεχομένων
1 Προπολεμικές δραστηριότητες
2 Ως ηγέτης των Αράβων ανταρτών
3 Μεταπολεμικές δραστηριότητες
4 Ο θάνατός του
5 Κινηματογραφική ταινία
6 Μουσική
7 Παραπομπές
8 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προπολεμικές δραστηριότητες
Ο
Τόμας Έντουαρντ Λόρενς, αν και ήταν ένα πολυσύνθετο ταλέντο (ικανότατος
αρχαιολόγος, διπλωμάτης, ιστοριοδίφης και συγγραφέας), έμεινε τελικά
γνωστός για τα κατορθώματα του στα πεδία των μαχών της Μέσης Ανατολής.
Ήταν άνθρωπος μάλλον κοντός και αδύνατος, με καθαρή φωνή και κινήσεις
νευρώδεις. Διακρινόταν για την ευγένεια, την ευθύτητα και την αντιπάθειά
του για την επίδειξη.
Σπούδασε στην Οξφόρδη. Η μεσαιωνική στρατιωτική αρχιτεκτονική αποτέλεσε το πρώτο θέμα του ενδιαφέροντος του. Υπέβαλε διατριβή με τον τίτλο Φρούρια Σταυροφόρων (Crusader Castles) και το θέμα αυτό του εξασφάλισε πτυχίο ιστορίας με βαθμό άριστα, το 1910.
Ως προστατευόμενος του αρχαιολόγου του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Ντ. Τζ. Χόγκαρθ, πήρε μέρος σε ανασκαφές που έγιναν στον Ευφράτη, τη Συρία, την Παλαιστίνη και την Αραβία. Εργάστηκε εκεί από το 1911 μέχρι το 1914,
πρώτα υπό τον Χόγκαρθ και στη συνέχεια υπό τον Σερ Λέοναρντ Γούλυ. Στο
διάστημα αυτό προσπάθησε να γνωρίσει τους λαούς της περιοχής και έμαθε
όλες τις αραβικές διαλέκτους.
Στις αρχές τού 1914, ο Γούλυ, ο Λόρενς και ο λοχαγός Σ.Φ. Νιούκομπ, εξερεύνησαν το βόρειο μέρος της χερσονήσου του Σινά.
Φαινομενικά αποτελούσαν επιστημονική αποστολή, αλλά στην πραγματικότητα
ενεργούσαν αναγνώριση με σκοπό τη χαρτογράφηση της περιοχής από τη Γάζα μέχρι την Άκαμπα, που προοριζόταν να έχει μεγάλη στρατηγική αξία.
Τετάρτη 17 Μαΐου 2023
Ο αστρολάβος των Αντικυθήρων
http://lefobserver.blogspot.gr/2008/05/blog-post_17.html?spref=fb
ANTIKYTHERA MECHANISM - Ο ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ Ο αστρολάβος των Αντικυθήρων
Στις 17 Μαίου 1902 ανακαλύφθηκε στα Αντικύθηρα.
Στο Μουσείο Γεωαστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών βρίσκεται
τώρα ο περίφημος Μηχανισμός των Αντικυθήρων, που θεωρείται ένα από τα
θαύματα της επιστήμης στην αρχαιότητα. Πρόκειται βεβαίως για αντίγραφο
κατασκευασμένο τον Αύγουστο του 2008 από τον Διονύσιο Κριάρη, σύμφωνα με
τα νεώτερα στοιχεία της διεθνούς ομάδας μελέτης του ευρήματος
“Antikythera Mechanism Research Project”.Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων
(γνωστός και ως αστρολάβος των Αντικυθήρων ή υπολογιστής των
Αντικυθήρων) είναι ένα αρχαίο τέχνημα που πιστεύεται ότι ήταν ένας
μηχανικός υπολογιστής και όργανο αστρονομικών παρατήρησεων, που
παρουσιάζει ομοιότητες με πολύπλοκο ωρολογιακό μηχανισμό. Ανακαλύφθηκε
σε ναυάγιο ανοικτά του Ελληνικού νησιού Αντικύθηρα μεταξύ των Κυθήρων
και της Κρήτης. Με βάση τη μορφή
των ελληνικών επιγραφών που φέρει χρονολογείται μεταξυ του 150 π.Χ. και
του 100 π.Χ., αρκετά πριν από την ημερομηνία του ναυαγίου, το οποίο
ενδέχεται να συνέβη αν?μεσα στο 87 π.Χ. και 63 π.Χ.. Θα μπορούσε να ήταν
κατασκευασμένο μέχρι μισόν αιώνα πριν το ναυάγιο. Το ναυάγιο
ανακαλύφθηκε το 1900 σε βάθος περίπου 40 με 64 μέτρων και πολλο?
θησαυροί, αγάλματα και άλλα αντικείμενα, ανασύρθηκαν από Συμιακούς
σφουγγαράδες και βρίσκονται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην
Αθήνα. Στις 17 Μαΐου 1902 ο αρχαιολόγος και διευθυντής του Μουσείου
Βαλέριος Στάης πρόσεξε ότι ένα από τα ευρήματα είχε έναν οδοντωτό τροχό
ενσωματωμένο και εμφανείς επιγραφές με αστρονομικούς όρους. Το αρχαίο
ναυάγιο επισκεύθηκε ξανά το 1978 ο Ζακ-Υβ Κουστώ με την ομάδα του Καλυψώ
προσκεκλημένοι από τον Ε.Ο.Τ. Η αποστολή του αυτή έχει γυριστεί σε
ντοκιμαντέρ με τον τίτλο "Diving for Roman Plunder". Ο μηχανισμός είναι η
αρχαιότερη σωζόμενη διάταξη με γρανάζια. Είναι φτιαγμένος από μπρούντζο
σε ένα ξύλινο πλαίσιο και έχει προβληματίσει και συναρπάσει πολλούς
ιστορικούς της επιστήμης και της τεχνολογίας αφότου ανακαλύφθηκε. Η πιο
αποδεκτή θεωρία σχετικά με τη λειτουργία του υποστηρίζει ότι ήταν ένας
αναλογικός υπολογιστής σχεδιασμένος για να υπολογίζει τις κινήσεις των
ουρανίων σωμάτων. Πρόσφατες λειτουργικές ανακατασκευές της συσκευής
υποστηρίζουν αυτήν την ανάλυση. Από τις πρόσφατες έρευνες καταρρίφθηκε η
θεωρία ότι εμπεριέχει ένα διαφορικό γρανάζι, όμως ο ανακαλυφθείς
μηχανισμός της κίνησης της Σελήνης είναι ακόμα πιο εντυπωσιακός, καθότι
δίνει τη δυνατότητα μεταβλητής γωνιακής ταχύτητας στον άξονα που κινεί
τη Σελήνη (δευτερος Νόμος Κέπλερ).
ΑΠΟ ΤΟ http://www.forthnet.gr/
Δευτέρα 8 Μαΐου 2023
Τομ Μάικ Άποστολ
20 Αυγούστου 1923 γεννήθηκε: Τομ Άποστολ Αμερικανός μαθηματικός
Ο Τομ Μάικ Άποστολ (Tom Mike Apostol, 20 Αυγούστου 1923 – 8 Μαΐου 2016[4]) ήταν Αμερικανός μαθηματικός, με ειδικότητα στην ανάλυση και στην αναλυτική θεωρία των αριθμών, και καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια (Κάλτεκ).
Πίνακας περιεχομένων
1 Ζωή και έργο
2 Εργογραφία
3 Παραπομπές
4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ζωή και έργο
Ο Άποστολ γεννήθηκε στην κωμόπολη Χέλπερ της Γιούτα.
Οι γονείς του, Εμμανουήλ Αποστολόπουλος και Ευφροσύνη Παπαθανασοπούλου,
ήταν Έλληνες μετανάστες. Το ονοματεπώνυμο του Εμμανουήλ συντομεύθηκε σε
«Μάικ Άποστολ» όταν απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα και ο Τομ
κληρονόμησε αυτό το αμερικανοποιημένο επώνυμο
Ο Τομ Άποστολ πήρε αρχικά πτυχίο χημικού μηχανικού το 1944 και στη συνέχεια μάστερ στα μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον το 1946 και διδακτορικό στα μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ το 1948. Η σταδιοδρομία του, εξ ολοκλήρου πανεπιστημιακή, ήταν στο Μπέρκλεϋ, στο MIT και στο Κάλτεκ.
Υπήρξε συγγραφέας αρκετών πανεπιστημιακών συγγραμμάτων που άσκησαν
μεγάλη επίδραση, τόσο σε προπτυχιακό όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο.
Ο
Άποστολ ήταν ο δημιουργός και διευθυντής του Προγράμματος MATHEMATICS!,
το οποίο παράγει κλιπ που παρουσιάζουν βασικά θέματα των μαθηματικών
της δευτεροβάθμιας εκπαιδεύσεως. Ο Άποστολ βοήθησε στην εκλαΐκευση του
«οπτικού απειροστικού λογισμού» που επινόησε ο Μαμικόν Μνατσακανιάν,
με τον οποίο είχει συνεργασθεί στην εκπόνηση πολλών εργασιών. Ο Άποστολ
παρείχε επίσης επιστημονικό περιεχόμενο για μία σειρά τηλεοπτικών
ντοκιμαντέρ-διαλέξεων εισαγωγικής φυσικής με τίτλο Το μηχανικό Σύμπαν,
που επαινέθηκε ιδιαίτερα.
Το 2001 ο Τομ Άποστολ εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ τιμήθηκε τρεις φορές με Βραβείο Λέστερ Φορντ (το 2005, το 2008 και το 2010). Τέλος, το 2012 έγινε εταίρος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας
Παρασκευή 5 Μαΐου 2023
Ναπολέων A'
Ο Ναπολέων A' (Napoléon Bonaparte, 15 Αυγούστου 1769 — 5 Μαΐου 1821) από τον Οίκο του Βοναπάρτη ήταν Γάλλος στρατηγός Ιταλικής καταγωγής και Αυτοκράτορας της Γαλλίας
(ως Ναπολέων Α΄) επικληθείς Μέγας. Έγινε Πρώτος Ύπατος της Γαλλίας
(1798-1804), Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας (1802-1805), Αυτοκράτορας
των Γάλλων (1804-1814), βασιλιάς της Ιταλίας
(1805-1814) και Προστάτης της Συνομοσπονδίας του Ρήνου (1806-1813).
Θεωρείται στρατηγική και κυβερνητική μεγαλοφυΐα, ιδρυτής Βασιλικής
δυναστείας, καταλύτης αλλά και θεμελιωτής ευρωπαϊκών Βασιλείων και
Χωρών, στα οποία και άφησε βαθιά χαραγμένη τη σφραγίδα της
προσωπικότητάς του.
Πρώτα Χρόνια
Γεννήθηκε στην πόλη Αιάκειο της Κορσικής, μόλις ένα χρόνο μετά τη κατάκτηση του νησιού από τους Γάλλους. Ο πατέρας του, Κάρλο Μπουοναπάρτε, καταγόταν από την Τοσκάνη και ανήκε στα χαμηλότερα στρώματα της αριστοκρατίας. Η μητέρα του Λετίτσια Ραμολίνο,
καταγόταν επίσης από οικογένεια ευγενών. Ο πατέρας της ήταν διοικητής
της φρουράς του Αιάκειου (Αζαξιό) και αργότερα Γενικός Επιτηρητής Οδών
και Γεφυρών στην Κορσική.
Ήταν ο δευτερότοκος γιος -μικρότερος κατά ένα χρόνο από τον Τζουζέπε ή Ζοζέφ- από συνολικά 8 αδέλφια, με τρίτο κατά σειρά τον άλλο αδελφό του, Λουτσιάνο ή Λυσιέν. Το 1779 και σε ηλικία 10 χρονών, πήγε να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γαλλία, στο θρησκευτικό κολλέγιο Ωτύν (Autun). Ο Ναπολέων είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και αυτό τον οδήγησε να γίνει αξιωματικός του πυροβολικού, ενώ ο αδελφός του συνέχισε για να γίνει ιερέας. [1]Συνέχισε τις σπουδές του στο Στρατιωτικό Κολέγιο του Μπριέν (Brienne) και το 1789 πήγε στην Ανωτάτη Ακαδημία Πολέμου στο Παρίσι σε ηλικία μόλις 20 ετών, λίγο πριν την έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης.
Αρχικά η στάση του απέναντί της ήταν σχετικά αδιάφορη. Όντας πάντως
μικρός και όχι Γάλλος αριστοκράτης, δεν είχε ελπίδες να εξελιχθεί
ιεραρχικά και να διακριθεί, εκτός και αν -λόγω των ρευστών περιστάσεων-
περίμενε και αξιοποιούσε τις κατάλληλες ευκαιρίες.
Ο Ναπολέων
επισκέφτηκε πολλές φορές την Κορσική τα επόμενα χρόνια (1790-1792).
Επιχείρησε να επιτύχει την ανεξαρτησία του νησιού από τη Γαλλία.
Όταν η προσπάθειά του απέτυχε, κινδύνευσε να χάσει τη θέση του στον
Γαλλικό Στρατό, αλλά η συμμετοχή κάποιων από τους αδελφούς του και άλλων
συγγενών του στην πολιτική ζωή στο Παρίσι, του εξασφάλισε ατιμωρησία.
Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στην Επανάσταση και συμμετείχε σε μία μικρή
δύναμη, που ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη στην Κορσική, όταν η
τοπική ηγεσία καταδίκασε την Επανάσταση. Στον εμφύλιο που ακολούθησε, οι
δημοκρατικές δυνάμεις απέτυχαν και ο ίδιος τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
Έτσι δεν βρέθηκε σε κανένα μέτωπο, όταν το 1792 ξεκίνησε ο εξωτερικός πόλεμος του Α΄ Συνασπισμού
εναντίον της Γαλλίας. Ταυτόχρονα, συγγενείς και οπαδοί του,
υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν το νησί τους. Η τελευταία φορά που ο ίδιος
θα πάει ξανά εκεί, θα είναι το 1799 κατά την επιστροφή του από την
εκστρατεία της Αιγύπτου, όταν θα καταφέρει αυτή την φορά αναίμακτα να συντρίψει τους μοναρχικούς.
Το
1793 οι γνωριμίες του, τού εξασφάλισαν την προαγωγή στον βαθμό του
λοχαγού και την τοποθέτηση στο επιτελείο των δυνάμεων που πολιορκούσαν
τον λιμένα της Τουλόν.
Η πόλη είχε καταληφθεί από τους Βρετανούς, που υποστηρίχθηκαν από την
ισχυρότερη μερίδα των μοναρχικών. Σύντομα από εύνοια της τύχης βρέθηκε
διοικητής του πυροβολικού και προήχθη «προσωρινά» δύο βαθμούς. Αφού
τελικά υιοθετήθηκε το σχέδιό του για την κατάληψη κρίσιμων εχθρικών
θέσεων, η πόλη έπεσε. Προήχθη σε ταξίαρχο και για μεγάλο διάστημα το
όνομά του ακούγονταν παντού. Γρήγορα όμως ξεχάστηκε. Κατά την περίοδο
της Τρομοκρατίας, διέπρεψε ως ένα από τα «πρωτοπαλίκαρα» του Ροβεσπιέρου,
προπηλακίζοντας αντιπάλους του τελευταίου. Δεν εξασφάλισε όμως θέση σε
κάποιο από τα πέντε μέτωπα, ενώ αρνήθηκε να πολεμήσει τους βασιλόφρονες
αντεπαναστάτες στον πόλεμο της Βανδέας. Μετά την πτώση του Ροβεσπιέρου, βρέθηκε στην φυλακή, αλλά οι «προστάτες» του τον γλίτωσαν. Διορίστηκε μάλιστα στο πυροβολικό της μικρής φρουράς του Παρισιού.[2]
Πραγματικά όμως αναδείχθηκε σε εθνικό ήρωα, όταν το βράδυ της 20ής Οκτωβρίου 1795 απέκρουσε τον βασιλικό όχλο, (μοναρχική εξέγερση της 13ης Βαντεμιαίρ έτους Δ'), ο οποίος επιτέθηκε στο κτίριο της Εθνοσυνέλευσης. Ήταν ο πρώτος που έπληξε όχλο πολιτών με κανόνια (!) για να τους διαλύσει.[3]
Στα μάτια όμως πολλών, είχε σώσει την οργανωμένη Επανάσταση και την
Πρώτη Δημοκρατία από την αναρχία. Προήχθη σε στρατηγό και διορίστηκε
αρχιστράτηγος Εσωτερικού. Από αυτή τη θέση, προώθησε τη λογιστική
υποστήριξη των μετώπων, ενώ κατέστρωσε αποτελεσματικά σχέδια για το
αντάρτικο της Βανδέας, τα οποία εκτέλεσαν άλλοι.
Τον Μάρτιο του 1796 νυμφεύτηκε την Ιωσηφίνα Τασέρ ντε Λα Παζρί,
χήρα ντε Μπωαρναί, αριστοκράτισσα με ισχυρές πολιτικές γνωριμίες και
υιοθέτησε τα παιδιά της. Τότε διορίστηκε διοικητής των γαλλικών δυνάμεων
στο μέτωπο της Ιταλίας. Εκεί έχτισε τον θρύλο του με την πρώτη του
αστραπιαία εκστρατεία. Οδήγησε 38.000 απελπισμένους Γάλλους σε ένα ως
τότε δευτερεύον θέατρο επιχειρήσεων και κατανίκησε τους Αυστριακούς και
τους Πεδεμόντιους (Ιταλούς) συμμάχους τους. Τον καθυστέρησε μόνο η
πολιορκία της Μόντενα
ως την άνοιξη του 1797, όπου όλες οι προσπάθειες των Αυστριακών να την
απεγκλωβίσουν κατέληξαν -με τις αντιδράσεις του- σε αποτυχία, ενώ οι Αψβούργοι
στερήθηκαν δυνάμεις για το μέτωπο του Ρήνου. Έτσι άλλοι στρατηγοί
διευκολύνθηκαν να εισβάλουν στη διασπασμένη Γερμανία. Ο ίδιος εισέβαλε
πρώτος στην αυστριακή επικράτεια, απειλώντας την ίδια την Βιέννη. Οι Αψβούργοι συνθηκολόγησαν, μια -εύθραυστη- ειρήνη υπογράφτηκε και μόνο η Γαλλία[εκκρεμεί παραπομπή] και η ακίνδυνη Σουηδία συνέχισαν να πολεμούν τη Δημοκρατία. Ως τότε, η Ισπανία είχε αλλάξει στρατόπεδο, μετατρεπόμενη σε γαλλικό υποχείριο, το αυστριακό Βέλγιο
και η Ολλανδική αριστοκρατική Δημοκρατία είχαν κατακτηθεί. Ο Ναπολέων
«ξήλωσε» τα κρατίδια της βόρειας Ιταλίας, αφαιρώντας δυνάμεις ακόμη και
από το Παπικό κράτος. Πεδεμόντιο και Τοσκάνη αργότερα προσαρτήθηκαν, ενώ Γένοβα, Μιλάνο και Πάρμα μετατράπηκαν σε «δημοκρατίες». Η Βενετία και η Δαλματία δόθηκαν στην εχθρική Αυστρία, ενώ ένα γαλλικό προτεκτοράτο ιδρύθηκε στα Επτάνησα. Η φήμη του 27χρονου στρατηγού κατέκλυσε την Ευρώπη.
Ο
ίδιος, συγκεντρώνοντας λάφυρα, σχημάτισε μια σεβαστή περιουσία και
ενίσχυσε την προβολή του. Ήλεγξε εφημερίδες και μίσθωσε θιασάρχες
επιθεωρήσεων, που προώθησαν την εικόνα του υπερ-ήρωα. Η τότε κυβέρνηση,
το Διευθυντήριο, τού ανέθεσε μία αδύνατη αποστολή, ώστε να εξοντώσει την
ανερχόμενη πολιτική του ισχύ. Η απόβαση 35.000 στρατιωτών στην αυτόνομη
Αίγυπτο το θέρος του 1798, παρά τις πρόσκαιρες επιτυχίες, ήταν ουσιαστικά μία αποτυχία. Όταν η βρετανική μοίρα του Νέλσονα έκαψε τον γαλλικό στόλο της Μεσογείου στη Ναυμαχία του Νείλου,
οι κατακτητές Γάλλοι βρέθηκαν πολιορκημένοι. Ο Ναπολέων, όπως έκανε και
στην Ιταλία, απαντούσε στις εξεγέρσεις των ντόπιων με μετρημένη και
ενίοτε αιματηρή καταστολή. Όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία κήρυξε τον πόλεμο, εισέβαλε στη Συρία για να ξεσηκώσει τους υπόδουλους Άραβες
και Κόπτες. Το όλο εγχείρημα, που είχε ξεκινήσει με στόχο τις
Βρετανικές Ινδίες, είχε αλλάξει τελείως σκοπό τον Ιανουάριο του 1799.
Ταυτόχρονα, ο Β΄ Συνασπισμός εναντίον της Γαλλίας της επιτέθηκε,
αρχίζοντας νέα σύρραξη στην Ευρώπη. Παραδόξως η κρίση του νέου πολέμου
πιθανόν εξασφάλισε στον Ναπολέοντα την ατιμωρησία, για την ουσιαστική
αποτυχία της μεσανατολικής εκστρατείας. Στη Συρία επίσης απέτυχε. Η
γενική εξέγερση δεν συνέβη. Συνεπικουρούμενοι από τον βρετανικό στόλο,
οι Τούρκοι, παρά τις συνεχείς ήττες τους σε μάχες ανοικτών πεδίων,
συγκράτησαν τους Γάλλους στο παλιό φρούριο του Άγιου Ιωάννη της Άκκρας. Ο Βοναπάρτης έλυσε την επιχείρηση και επέστρεψε στην Αίγυπτο, όπου απέκρουσε στην παραλία του Αμπουκίρ
την απόβαση μίας τουρκικής στρατιάς. Αλλά αντιλήφθηκε ότι τα πάντα
είχαν χαθεί. Εγκατέλειψε τον στρατό του, αφού διέθετε πολλούς οπαδούς
στη Γαλλία, που ήλπιζαν να τους απαλλάξει από τους εχθρικούς στρατούς
και το ημι-ανίκανο Διευθυντήριο, και διαφεύγοντας πάλι από τον Βρετανικό
στόλο επέστρεψε στην Ευρώπη.
συνέχεια https://el.wikipedia.org/wiki
Τρίτη 2 Μαΐου 2023
Ευάγγελος Παπανούτσος
Ευάγγελος Παπανούτσος Έλληνας φιλόσοφος και συγγραφέας
Ο
Ευάγγελος Παπανούτσος (Πειραιάς, 27 Ιουλίου 1900 - Αθήνα, 2 Μαΐου 1982)
ήταν σημαντικός Έλληνας παιδαγωγός, φιλόσοφος, θεολόγος και
δοκιμιογράφος- κειμενογράφος του 20ου αιώνα. Η καταγωγή του ήταν από το
Σοπωτό της Αχαΐας. Η συμβολή του στη λειτουργία και στην ανακαίνιση της
Ελληνικής Παιδείας είναι ευρέως γνωστή. Οι κυριότερες μεταρρυθμίσεις που
οφείλονται στον Ευάγγελο Παπανούτσο ήταν, μεταξύ άλλων, η καθιέρωση της
δημοτικής στην Εκπαίδευση και ο διαχωρισμός της Μέσης Εκπαίδευσης στις
βαθμίδες Γυμνασίου και Λυκείου. Tο εκπαιδευτικό του έργο υπέστη έντονη
κριτική από τους πραξικοπηματίες της δικτατορίας των συνταγματαρχών και
αναιρέθηκε σχεδόν ολοσχερώς την περίοδο 1967-74. Ωστόσο, με την
αποκατάσταση της δημοκρατίας, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Ράλλη του 1976
ουσιαστικά στηρίχθηκε στις δικές του ιδέες
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Γεννήθηκε
στον Πειραιά στις 27 Ιουλίου 1900 (παλαιό ημερολόγιο). Οι γονείς του
ήταν οι Παναγιώτης Παπανούτσος και Ζηνοβία Κωστάλα. Είχε άλλα τρία
αδέλφια: τον Νικόλαο, την Ελένη και την Χρυσούλα. Τις βασικές του
σπουδές πραγματοποίησε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Από το 1915 ώς το
1919 φοίτησε στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. 'Εχοντας
χάσει τον πατέρα του υπηρετεί ως προστάτης οικογενείας την στρατιωτική
του θητεία. Κατά την τριετία 1924-1927, με υποτροφία του πλούσιου
Αλεξανδρινού Χ. Νομικού, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία και τη
Γαλλία και το 1927 ονομάστηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του
Πανεπιστημίου της Τυβίγγης (Tübingen). Η διατριβή του είχε τίτλο Das
Religiöse Erleben bei Platon (Το θρησκευτικό βίωμα στον Πλάτωνα).
Υπηρέτησε
την Εκπαίδευση από το 1920 και ως εκπαιδευτικός πέρασε όλες τις
βαθμίδες της ιεραρχίας: για λίγους μήνες ως δευτεροβάθμιος καθηγητής
Ελληνικού Σχολείου στον Άγιο Νικόλαο Μελιτίνης Μάνης, από το 1921-1923
στο Αβερώφειο Γυμνάσιο Αλεξάνδρειας. Μετά το πέρας των μεταπτυχιακών και
διδακτορικών σπουδών του το 1927 επανέρχεται μέχρι το 1930 στο
Αβερώφειο Γυμνάσιο. Το 1930 -1931 με τον Ευάγγελο Πανέτσο ιδρύουν δυο
πειραματικές τάξεις για την εφαρμογή νέων διδακτικών μεθόδων Την ίδια
περίοδο συνιδρύει την Ελληνική Διδασκαλική Ένωση και τον Οκτώβριο του
1931 γυρίζει στην Ελλάδα και στέλνεται από το Υπουργείο Παιδείας να
ιδρύσει το Διδασκαλείο Μυτιλήνης. Το 1934-1936 διατέλεσε Διευθυντής στην
Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης και από το 1937 -1938
υποδιευθυντής και διευθυντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων . Το
1938-1939 ήταν καθηγητής στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία , το
1939-1943 Διευθυντής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τρίπολης, το 1943-1944
συνδιευθυντής και διευθυντής στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιά.
Μετά την απελευθέρωση διορίσθηκε Γενικός Διευθυντής (1944-1946) και
αργότερα (1950 και 1963) Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Παιδείας από
τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου. Το 1958 ιδρύει και οργανώνει
(ως Αντιπρόεδρος του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου τις Τεχνικές
Σχολές Δοξιάδη. Από το 1946 έως το 1967 ήταν τακτικός φιλολογικός
συνεργάτης της εφημερίδας Το Βήμα.Δίδαξε επί 20 χρόνια (1947-1967)
Φιλοσοφία, Ψυχολογία και Παιδαγωγικά στο μορφωτικό ίδρυμα (Λαϊκό
Πανεπιστήμιο) «Αθήναιον» που ίδρυσε ο ίδιος και υπό την διεύθυνσή του
δημοσιεύθηκαν 15 τόμοι του περιοδικού «Παιδεία και Ζωή» (1946-1961)και
100 τόμοι αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, έκδοση Ι. Ζαχαρόπουλου
(1953-1958). Στην μεταπολίτευση εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας με την
Ένωση Κέντρου (1974-1977). Στις Εκλογές του 1977 είναι επικεφαλής του
ψηφοδελτίου επικρατείας της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.). Το
1977 εκλέχτηκε Επίτιμος Πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων
Λογοτεχνών.
Το 1980, δύο χρόνια πριν τον θάνατό του, εξελέγη
τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών συγκεντρώνοντας εικοσιδύο από τις
τριαντατρείς ψήφους των παρόντων ακαδημαϊκών.Απεβίωσε στις 2 Μαΐου 1982.
Έργο
Παιδαγωγικό
Ο
Παπανούτσος έγινε περισσότερο γνωστός για το παιδαγωγικό του έργο,
ιδιαίτερα για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης του Γεώργιου
Παπανδρέου (γνωστή ως μεταρρύθμιση Παπανούτσου) το 1964. Η μεταρρύθμιση
αυτή αναλύεται στους εξής βασικούς άξονες:
Την ανάπτυξη της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης.
Στην αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων σπουδών.
Στην καθιέρωση και της δημοτικής γλώσσας ως ισότιμης της καθαρεύουσας στην εκπαίδευση..
Ό Διαχωρισμός της Μέσης εκπαίδευσης στις βαθμίδες Γυμνασίου και Λυκείου.
Στην εννιάχρονη, δωρεάν και υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην ίδρυση νέων πανεπιστημίων.
Στην καθιέρωση 2 τύπων ακαδημαικού απολυτηρίου ισότημων μεταξύ τους.
Την
κατάργηση του υποχρεωτικού μαθήματος των Λατινικών και την εισαγωγή
νέων μαθημάτων, όπως Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος, Φιλοσοφίας,
Ψυχολογίας, Οικονομικής Επιστήμης.
Την ίδρυση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου ως συμβουλευτικού οργάνου του κράτους για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
Την τριετή φοίτηση στις παιδαγωγικές Ακαδημίες.
Τη σίτιση και δωρεάν μεταφορά των μαθητών.
Η
προσπάθειά του αυτή περιγράφεται στο βιβλίο του Αγώνες και αγωνία για
την παιδεία του 1965. Δυστυχώς, το έργο του δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί,
γιατί η Κυβέρνηση έπεσε λόγω της αποστασίας του 1965 και οι αλλαγές που
είχε προωθήσει αναιρέθηκαν σχεδόν εξολοκλήρου από την χούντα των
συνταγματαρχών την περίοδο 1967-1974. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, όμως,
της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλη(μεταρρυθμιση Ραλλη)
Ο Π. Ξένος γράφει για τον Ευάγγελο Παπανούτσο: «Αναμφισβήτητα είχε πλατιά μόρφωση και πολλά προσόντα. Είχε φυσική ευφράδεια. Δίδασκε συναρπαστικά. Ήξερε να δένεται με το ακροατήριό του το ίδιο στην τάξη όπως και στην αίθουσα διαλέξεων. Έγραφε σωστά τη γλώσσα και την φρόντιζε. Ήξερε από ξένες γλώσσες και του χρωστάμε τη μετάφραση πολλών ξένων όρων στη γλώσσα μας. Μελετηρός και πάντα ενημερωμένος στους τομείς που τον απασχολούσαν. Ήταν ο διαβασμένος, ο φιλοσοφημένος δάσκαλος-παιδαγωγός που ευπροσήγορος ήταν έτοιμος να εξηγήσει ό,τι τον ρωτούσαν».
Συγγραφικό
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει δεκάδες βιβλία, όχι μόνο στην Ελληνική, αλλά και στη Γερμανική, την Αγγλική και τη Γαλλική. Εγκαινιάζεται στην Αλεξάνδρεια, το 1926, με την πραγματεία του Το πρόβλημα της ελευθερίας της βουλήσεως. Η Διδακτορική Διατριβή του Das relgiöse Erlebnis bei Platon στο πανεπιστήμιο της Τυβίγγης, που υποβλήθηκε την άνοιξη του 1926, επανεκδόθηκε το 1971 στα ελληνικά με τον τίτλο Το θρησκευτικό βίωμα στον Πλάτωνα. Εργασίες τού Ε. Π. Παπανούτσου έχουν δημοσιευθεί σε πολλά επιστημονικά περιοδικά της Ευρώπης και της Αμερικής. Επιπλέον μετέφρασε δοκίμια του Ιμμάνουελ Καντ και του Ντέιβιντ Χιουμ και, μαζί με τον Βασίλη Τατάκη, τους πλατωνικούς διαλόγους Φαίδων και Πρωταγόρας. Εκτός από τα άρθρα του στο περιοδικό «Παιδεία και Ζωή», δημοσίευσε άρθρα και μελέτες του και σε άλλα ελληνικά περιοδικά, όπως στη «Νέα Εστία», στο «Συνεταιριστής» και κάθε εβδομάδα στην εφημερίδα «ΒΗΜΑ».