20 Αυγούστου 1950
Απαγωγή
της Τασούλας Πετρακογεώργη έξω από κινηματογράφο στην Κρήτη, από αδερφό
ενός βουλευτή, τον Κώστα Κεφαλογιάννη. Η απαγωγή προκαλεί κινητοποίηση
του στρατού στη Μεγαλόνησο και η κρίση τερματίζεται με την παράδοση των
δύο πρωταγωνιστών στη χωροφυλακή, στο χωριό Γαράζο την 1/9/1950, αφού
πριν ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου.
20 Αυγούστου 1950: Η απαγωγή της Τασούλας – Ένας έρωτας που παραλίγο να προκαλέσει εμφύλιο στην Κρήτη
Το
καλοκαίρι του 1950 και πιο συγκεκριμένα στις 20 Αυγούστου 1950, η Κρήτη
απειλείται με αιματοκύλισμα. Αφορμή μία. . . απαγωγή.
Ο Κώστας,
αδελφός του βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος Μανόλη Κεφαλογιάννη, «κλέβει»
στο Ηράκλειο την όμορφη Τασούλα, κόρη του βουλευτή των Φιλελευθέρων,
Γιώργη Πετρακογιώργη, ενώ έβγαινε από τον κινηματογράφο «Οασις»
συνέχεια https://agonaskritis.gr/
Το
καλοκαίρι του 1950, η Κρήτη απειλείται με αιματοκύλισμα. Αφορμή μία. . .
απαγωγή. Ο Κώστας, αδελφός του βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος Μανόλη
Κεφαλογιάννη, «κλέβει» στο Ηράκλειο την όμορφη Τασούλα, κόρη του
βουλευτή των Φιλελευθέρων, Γιώργη Πετρακογιώργη. Πάνω από χίλιοι
οπλοφόροι, οπαδοί του Πετρακογιώργη, ετοιμάζονται να επιτεθούν σε
ισάριθμους οπλισμένους Ανωγειανούς, οπαδούς του Κεφαλογιάννη, για να
πάρουν πίσω την Τασούλα. Ο εμφύλιος πόλεμος είναι ορατός. Ο απαγωγέας με
την Τασούλα κρύβονται σε σπηλιές του Ψηλορείτη ενώ ο πρωθυπουργός
Σοφοκλής Βενιζέλος, για να προλάβει το αιματοκύλισμα, κηρύσσει στην
Κρήτη Στρατιωτικό Νόμο, επιβάλλει αυστηρή λογοκρισία στον Τύπο και
αναστέλλει την ισχύ εννέα άρθρων του Συντάγματος. . . Πάνω από δύο
χιλιάδες χωροφύλακες και στρατιώτες χτενίζουν τον Ψηλορείτη για να βρουν
τον Κώστα και την Τασούλα, χωρίς αποτέλεσμα. . . (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
συνέχεια
https://www.politeianet.gr/books/9789604222902-
Σάββατο 20 Αυγούστου 2022
20 Αυγούστου 1950
Κωστής Παλαμάς 1928
Κωστής Παλαμάς 1928
O διαλεχτος της αρνησης κι ακριβογιος της Πιστης..
Αφιερωμένο στη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα για όσους προτιμούν
σε πύργους να είναι άρχοντες
σε έδρες καθημένοι
στις εντολές να υπακούν
αρκεί στο τέλος να αμειφθούν
την …έδρα τους να σώσουν
Από τους Μικρομεσαίους του Αισθήματος, τους ιδρυτές των ΑΧΡΗΣΤΩΝ στον Πολιτισμό
Ο Γκρεμιστής
Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ’ εγώ κι ο κτίστης,
ο διαλεχτός της άρvησης κι ο ακριβογιός της πίστης.
Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.
Στου μίσους τα μεσάvυχτα τρέμει εvός πόθου αστέρι.
Κι αν είμαι της vυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας,
πάvτα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας.
εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης.
του μακρεμένου αγvαvτευτής, κι ο κλέφτης κι ο
απελάτης
και με το καριoφίλι μου και με τ’ απελατίκι
την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι.
Kάλλιo φυτρώστε, αγριαγκαθιές, και κάλλιo ουρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκώστε, ποταμοί και κάλλιο ανoίχτε, τάφοι,
και, δυvαμίτη, βρόvτηξε και σιγοστάλαξε, αίμα,
παρά σε πύργους άρχοvτας και σε vαούς το Ψέμα.
Τωv πρωτογέvvητωv καιρών η πλάση με τ΄αγρίμια
ξαvάρχεται. Καλώς να ‘ρθει. Γκρεμίζω την ασκήμια.
Ειμ’ ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το ‘χει
το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι
δεν του αποκρίvεται καvείς, και πάει κι όλο προσμέvει
το λόγο που δεν έρχετα, και μια vτροπή το δένει
Μα το τσεκούρι μοvαχά στο χέρι σαv κρατήσω,
και το τσεκούρι μου ψυχή μ’ ένα θυμό περίσσο.
Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό του δούλεψε τ’ατσάλι
και vιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι,
και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές v’ αvοίξω,
και μ’ ενα Ναι να τιναχτώ , μ’ ένα Όχι να βροvτήξω;
Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας, όποιοι είστε.
Γρικάω, βγαίvει από μέσα του μια προσταγή :
Γκρεμίστε !
/olympia.gr
Μάχη του ποταμού Γιαρμούκ
 |
| Μάχη του ποταμού Γιαρμούκ |
20 Αυγούστου 636 : Μάχη του ποταμού Γιαρμούκ: οι αραβικές δυνάμεις με επικεφαλής τον Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ αναλαμβάνουν τον έλεγχο της Συρίας και της Παλαιστίνης μακριά από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Μάχη που διεξήχθη από τις 15 έως τις 20 Αυγούστου του 636 στο υψίπεδο του ποταμού Ιερομύακα (Γιαρμούκ), ή Ιερμουχθά (κατά τον βυζαντινό ιστορικό Θεοφάνη), παραπόταμου του Ιορδάνη, στη Συρία, ανάμεσα στα Βυζαντινά στρατεύματα του Αυτοκράτορα Ηράκλειου και τα αραβικά στρατεύματα του χαλίφη Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ.
Οι πολεμικές δυνάμεις των Βυζαντινών αριθμούσαν -μαζί με τους συμμάχους- περίπου 40.000 άνδρες με αρχιστράτηγο τους, τον βασιλιά της Αρμενίας, Βαχάν. Οι Άραβες, με αρχιστράτηγο των Αμπού Ουμπάιντα ιμπν αλ-Τζάρραχ, αλλά διοικητή της συγκεκριμένης μάχης τον Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ, αριθμούσαν και εκείνοι 40.000 άντρες.
Η μάχη διήρκεσε έξι ολόκληρες ημέρες και το αποτέλεσμα ήταν η ξεκάθαρη νίκη των Αράβων.
Ο Μεγαλύτερος Θησαυρός του Κόσμου
Ο Μεγαλύτερος Θησαυρός του Κόσμου
«Αυτά που έχουν πραγματική αξία στη ζωή δεν αγοράζονται, προσφέρονται από καρδιά σε καρδιά» Τρεις φίλοι βρήκαν έναν σπάνιο χάρτη για το μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου. Ο Σπίθας ετοιμάζεται για την περιπέτεια. Η Χρύσα φοβάται. Η Δροσιά, αμφιβάλλει για το αν τελικά υπάρχει θησαυρός. “Ο θησαυρός είναι αλλού!” λέει το αλλόκοτο πλάσμα, που παρουσιάζεται, για να τους καθοδηγήσει. “Ο καθένας σας πρέπει να φτάσει εκεί μέσα από το δρόμο που του ταιριάζει!” Τους δίνει κι από ένα ρητό που αν το ακολουθήσουν θα φτάσουν στον στόχο τους. «Πάντα να βοηθάς, ποτέ να μη βλάπτεις» «Όλους πάντα ν’ αγαπάς και το φόβο να πετάς» «Η αγάπη δίνει και συγχωρεί, ο εγωισμός παίρνει και λησμονεί». Έτσι η περιπέτεια ξεκινά! Το κυνήγι του θησαυρού είναι γεμάτο διασκέδαση, δράση κι ανατροπές. Συναντάνε απίθανα πλάσματα μέσα σε ένα δάσος γεμάτο ζωή. Δέντρα, ζώα, πουλιά, γίγαντες και ξωτικά γίνονται αφορμή να αναμετρηθούν… με τον εαυτό τους! Μόνος τους αντίπαλος ο ύπουλος Ίγκο, ο φύλακας του θησαυρού, που προσπαθεί να τους αποπροσανατολίσει με ένα μόνο τρόπο: «την αρνητική έκφραση του εαυτού τους». Θα καταφέρουν να τον νικήσουν και με ποιον τρόπο; Θα εκδηλώσουν τις ποιότητες που χρειάζονται, όπως το θάρρος, η ανιδιοτελής προσφορά, η συνεργασία, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η ευγνωμοσύνη, η συγχώρεση, ή τελικά θα χαθούν στο δάσος; Θα καταφέρουν να φτάσουν στη σπηλιά και να ανακαλύψουν το θησαυρό, ξεπερνώντας τις νέες εκπλήξεις που κρύβονται εκεί;Ελάτε κι εσείς! Ελάτε να βρούμε μαζί το «Μεγαλύτερο Θησαυρό του κόσμου» … γιατί αυτός ο Θησαυρός ανήκει σε όλους μας!
Φρεντ Χόυλ
20 Αυγούστου 2001πέθανε: Φρεντ Χόυλ Άγγλος αστρονόμος και συγγραφέας
Ο Φρεντ Χόυλ (Fred Hoyle, 24 Ιουνίου 1915 - 20 Αυγούστου 2001) ήταν Άγγλος αστρονόμος και ένας από τους μεγαλύτερους αστροφυσικούς του 20ού αιώνα.
Εκείνος και δύο συνάδελφοί του (Χέρμαν Μπόντι και Τόμας Γκολντ) επινόησαν τη γνωστή ως η Κοσμολογία της Συνεχούς Δημιουργίας,
σύμφωνα με την όποια δεν είναι δυνατή η ανάπτυξη του Σύμπαντος μετά το
λεγόμενο «Big Bang» (όρος ο οποίος επινοήθηκε από τον Χόυλ). Ο όρος Big
Bang (Μεγάλη Έκρηξη) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Φρεντ Χόυλ σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του BBC, το κείμενο της οποίας δημοσιεύθηκε το 1950.
Ο Χόυλ δεν χρησιμοποίησε τον όρο για να περιγράψει μια θεωρία, αλλά για
να ειρωνευθεί τη νέα ιδέα. Αντιθέτως, παρέμεινε σταθερό, χωρίς καμία
απολύτως αλλαγή στην αιωνιότητα. Η ιδέα όμως ήταν ιδιαίτερα λαμπρή: όπως
ακριβώς το Σύμπαν είναι ομογενές (το ίδιο δηλαδή σε κάθε σημείο του)
και ισοτροπικό (φαίνεται δηλαδή το ίδιο από όλες τις κατευθύνσεις),
παραμένοντας το ίδιο όλες τις ώρες.
Μολονότι η θεωρία της Σταθερής Κατάστασης ήταν πιθανότατα εσφαλμένη, το Σύμπαν εξαπλώνεται και κατά πάσα πιθανότητα άρχισε από ένα «big bang» ενεργοποίησε ολόκληρο το πεδίο της κοσμολογίας
επειδή έφερε στο προσκήνιο μεγάλα ερωτήματα που χρειάζονταν απαντήσεις.
Ουσιαστικά, τα σημερινά μοντέλα του πολυσύμπαντος η αντίληψη δηλαδή ότι
το σύμπαν μας δεν είναι τίποτε άλλο από μία τεράστια ένωση κόσμων
συνάδουν με την ιδέα ότι αποτελούν ένα είδος σταθερής κατάστασης.
Επίσης, ο Φρεντ Χόυλ κατέκτησε το βραβείο του βασιλικού μεταλλίου.
Εργογραφία
Στην ελληνική
Τα δέκα πρόσωπα του σύμπαντος, εκδ. «Κάτοπτρο», Αθήνα 1987.
Ψάρι μαγιονέζα
 |
| η φωτό δεν μου ανήκει κ είναι ενδεικτική |
Πρόσκληση σε γεύμα - Ψάρι μαγιονέζα
η συνταγή είναι από ένα παλιό περιοδικό " ε ί ν α ι " Οκτώβριος 1999 από τη διαφήμιση του Palmolive
Ψάρι μαγιονέζα
Υλικά
1 κιλό συναγρίδα ή άλλο ψάρι κατάλληλο για βραστό
1 1/2 δόση σάλτσα μαγιονέζα
2 αβγά βρασμένα σφιχτά
λίγα αγγουράκια τουρσί
3 - 4 παντζάρια
φούντες μαϊντανού
μερικά καρότα
λίγη ρίζα σέλινου
1 κρεμμύδι
1 φύλλο δάφνης
μερικά σπυριά πιπέρι
αλάτι
Η φωτογραφία είναι ενδεικτική η διακόσμιση είναι κατ επιλογή
Εκτέλεση
Βράζουμε την συναγρίδα με το κρεμμύδι, το σέλινο, το φύλλο δάφνης, το
πιπέρι και τα καρότα όταν βράσουν τα αποσύρουμε από τη φωτιά και τα
αφήνουμε να μισοκρυώσουν. Τοποθετούμε το ψάρι σε μια πιατέλα και
τ΄αφήνουμε να κρυώσει τελείως. Αφαιρούμε το κεφάλι και το τοποθετούμε
στην άκρη μιας μακρουλής πιατέλας στην άλλη άκρη τοποθετούμε την ουρά
του ψαριού. Αφαιρούμε τις πέτσες και τα κόκαλα από το ψάρι παίρνουμε ένα
μέρος από το ψαχνό και το τοποθετούμε στην πιατέλα ανάμεσα στο κεφάλι
και την ουρά προσπαθώντας να του δώσουμε το αρχικό σχήμα του μισού
ψαριού.
Χύνουμε επάνω
Στέφανος Σκουλούδης
20 Αυγούστου 1928 πέθανε: Στέφανος Σκουλούδης Έλληνας πολιτικός
Ο Στέφανος Σκουλούδης (23 Νοεμβρίου 1838 - 20 Αυγούστου 1928) υπήρξε Έλληνας πολιτικός και τραπεζίτης. Διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1915-1916, θήτευσε υπουργός και εκλέχτηκε αρκετές φορές βουλευτής. Ήταν επίσης σημαντικός συλλέκτης πινάκων. Τη συλλογή του την κληροδότησε αργότερα στην Εθνική Πινακοθήκη.
Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφία
2 Πολιτική σταδιοδρομία
3 Παραπομπές
4 Πηγές
Βιογραφία
Ο Σκουλούδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από οικογένεια Κρητικών. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ακολούθως φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου και ανέλαβε
την διεύθυνση της «εν Τουρκία» αντιπροσωπείας των εμπορικών καταστημάτων
των αδελφών Ράλλη. Σε σύντομο μετέπειτα χρόνο ίδρυσε μαζί με τους Ανδρέα Συγγρό και Γ. Κορωνιό την «Τράπεζα της Κωνσταντινούπολης». Απέκτησε μεγάλη περιουσία και αποφάσισε το 1876 να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Μετά την ίδρυση της «Εταιρείας Κωπαΐδας»
έπαυσε να ασχολείται με τραπεζικές εργασίες και άρχισε να αναμιγνύεται
με την πολιτική. Το 1877 διορίστηκε ως αντιπρόσωπος της ελληνικής
κυβέρνησης ενόψει των διαπραγματεύσεων με Αλβανούς παράγοντες με αντικείμενο συζήτησης μια ενδεχόμενη ελληνοαλβανική συμμαχία εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
===================
Ο Στέφανος Σκουλούδης (1838-20 Αυγούστου 1928) υπήρξε Πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1915-1916, είχε θητεύσει υπουργός και είχε εκλεγεί πολλές φορές βουλευτής. Αρχικά είχε γίνει τραπεζίτης και στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πολιτική. Ήταν επίσης σημαντικός συλλέκτης πινάκων. Τη συλλογή του κληροδότησε στην Εθνική Πινακοθήκη.Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου και περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Ακολούθως φοίτησε στην Ιατρική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου και ανέλαβε την διεύθυνση της «εν Τουρκία» αντιπροσωπείας των καταστημάτων των αδελφών Ράλλη. Σε σύντομο μετέπειτα χρόνο ίδρυσε μαζί με τους Ανδρέα Συγγρό και Γ. Κορωνιό την «Τράπεζα της Κωνσταντινούπολης». Απέκτησε μεγάλη περιουσία και αποφάσισε να εγκατασταθεί, το 1876, στην Αθήνα. Μετά την ίδρυση της «Εταιρείας Κωπαΐδας» έπαυσε ν΄ ασχολείται με τραπεζικές εργασίες και άρχισε ν΄ αναμιγνύεται με την πολιτική.
Το 1881 εκλέχτηκε βουλευτής για πρώτη φορά της Σύρου και Θηβών συντασσόμενος στο κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη. Το 1883 διετέλεσε Πρεσβευτής της Ελλάδας στην Ισπανία (Μαδρίτη). Αργότερα χρημάτισε υπουργός Ναυτικών στην Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1892 και Εξωτερικών. Μετά δε την παραίτηση της Κυβέρνησης Ζαΐμη (1915), σχημάτισε Κυβέρνηση (την Κυβέρνηση Στέφανου Σκουλούδη 1915) της οποίας μετείχαν όλοι οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης και η οποία κατά το τότε Σύνταγμα εγκρίθηκε από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο Α΄. Το 1916 κατόπιν ιταμού τελεσιγράφου των Συμμάχων η Κυβέρνηση εκείνη αναγκάσθηκε να παραιτηθεί και απογοητευμένος να αποσυρθεί πλέον από την ενεργό πολιτική.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1918, επερχόμενου του Βενιζέλου από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, απαγγέλθηκε στον Στέφανο Σκουλούδη, που είχε ταχθεί με τις απόψεις του Στέμματος, αλλά πλέον ιδιώτευε, κατηγορία «επί εσχάτη προδοσία» η οποία όμως στην πραγματικότητα ατόνησε λόγω της μετά τις εκλογές του 1920 επικράτηση της βασιλόφρονης παράταξης.
Ο Στέφανος Σκουλούδης εκτός των αρχικών του τραπεζικών απασχολήσεων και εκείνης αργότερα στην πολιτική υπήρξε ένας μανιώδης συλλέκτης πινάκων ζωγραφικής καταρτίζοντας μια πολύτιμη εξ αυτών συλλογή. Την πολύτιμη εκείνη συλλογή πινάκων αργότερα κληροδότησε στην Εθνική Πινακοθήκη (Αθήνα)
ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ της Νιόβης .
 |
| οι κόκκινες φράουλες της Μαρίας (φ.Μ.Κυμάκη) |
πηγή : http://www.onestory.gr/post/27152765494
ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ
της Νιόβης .
Ήταν όμορφη. Πολύ όμορφη για την ακρίβεια. Δεν μπορούσε κανείς να την
ξεχωρίσει εύκολα από τη χρυσή ανατολή και από το μωβ δειλινό. Είχε
μακριά μαλλιά, πολύ μακριά που τα ζήλευαν όλοι. Το χρώμα τους ήτανε
μαύρο αλλά όχι το κορακί μα ούτε και το ξεβαμμένο. Είχε ένα χρώμα που
κανείς δεν είχε, που δύσκολα μπορούσες να το βρεις πάνω σε κοπέλα. Γιατί
αυτό ήταν, μια κοπέλα. Νέα, όμορφη και ξεχωριστή. Φευγαλέα σαν τον
άνεμο, πιο πολύ σαν τα πουλιά. Άπιαστη. Άφταστη.
Τόσο ψηλά που
φοβόσουν να την φτάσεις, να την προσπεράσεις αλλά ακόμη και να είσαι
μαζί της. Σε μαγνήτιζε με έναν τρόπο αλλιώτικο, μοναδικό. Ρεαλίστρια την
χαρακτήριζαν πολλοί και είχαν δίκιο γιατί έλεγε πάντα την αλήθεια. Δεν
πίστευε στα παραμύθια αν και αυτό ήταν ειρωνεία γιατί η ίδια ζούσε σε
ένα παραμύθι. Σε ένα δικό της παραμύθι, σε έναν κόσμο διαφορετικό, σαν
κι εκείνη.
Φορούσε πάντα τα καινούρια της παπούτσια. Κόκκινα στο
χρώμα της φωτιάς. Αυτά μπορούσες εύκολα να τα ξεχωρίσεις όπου κι αν
πήγαινε. Ανάμεσα στον πιο εξωτικό κόσμο, στα πιο σημαντικά πρόσωπα
εκείνη θα ξεχώριζες, μόνο και μόνο από τα παπούτσια που κοσμούσαν τα
πόδια της. Δεν ήθελε να κεντρίσει, όχι. Δεν αποζητούσε την προσοχή, απλά
της άρεσαν αυτά τα συγκεκριμένα παπούτσια. Της θύμιζαν παλιές ιστορίες
της γιαγιάς της. Το παρελθόν. Στο οποίο ζούσε και συνεχίζει να ζει μέχρι
και τώρα.
Κάθε φορά που φορούσε αυτά τα παπούτσια άλλαζε. Γινόταν
ένας άλλος εαυτός. Ξέφευγε από την πραγματικότητα του εαυτού της και του
κόσμου γύρω της και έπαιρνε μορφές. Αέναες μορφές χαρακτήρων μυθικών,
ανύπαρκτων και όμως συνάμα υπαρκτών χάρη στη δική της φαντασία. Στο δικό
της μυαλό που οι στροφές του θύμιζαν σβούρα που δεν σταμάταγε ποτέ.
Οι μορφές που έπαιρνε λοιπόν κατείχαν ένα ξεχωριστό στοιχείο. Μια
συνήθεια, καλή ή κακή, ένα ελάττωμα, μια ιδιαιτερότητα που τους έδινε
μια ταυτότητα για να αρχίσει η ιστορία. Φορώντας τα παπούτσια αυτά
μεταμορφωμένη σε έναν ολότελα καινούριο χαρακτήρα τη κάθε φορά,
περπατούσε τους έρημους ή γεμάτους δρόμους της πόλης ψάχνοντας για
‘τροφή’. Και όταν λέμε τροφή εννοούμε τα επιλεγόμενα θύματα της γοητείας
της ή ακόμα πολλές φορές και τα πρόσωπα τα οποία της έβγαζαν θυμό με
αποτέλεσμα να τσαλακώσει τον καινούριο της χαρακτήρα και να ξεσπάσει.
Γιατί εκείνη δεν είχε φίλους. Θα ήθελε να έχει μα ο σκοπός της ύπαρξης
της δεν της το επέτρεπε. Είχε κάθε φορά έναν στόχο, μια ιστορία να πει,
έναν δρόμο να διασχίσει. Δεν μπορούσε να παρεκκλίνει, δεν είχε το
δικαίωμα αυτό. Όμως δεν ήτανε δυστυχισμένη. Κάθε άλλο, χαιρόταν τη ζωή
της. Το χαμόγελο της, στόλιζε πάντα το ατημέλητο πρόσωπο της, γεμάτο
άτσαλες κόκκινες φακίδες.
Ποτέ μου δε κατάφερα να της μιλήσω.
Άπιαστο όνειρο, σαν κι εκείνη. Δεν το επέτρεπε η διαγωγή μου, ο τρόπος
ζωής μου και ο πατέρας μου. Δεν ζούσαμε στον ίδιο κόσμο μα πολλές φορές
τη συναντούσα μπροστά μου λες και η μοίρα ήθελε να μας φέρει κοντά. Κάθε
φορά ολοένα και πιο κοντά όπως τότε στο ποτάμι. Όμως τελικά ποτέ μου δε
βρήκα το κουράγιο να της μιλήσω, να της πιάσω το χέρι, να την κάνω να
χαμογελάσει, να δω το πρόσωπο της στον ήλιο. Μετάνιωνα και μετανιώνω.
Δύσκολο πράγμα να θες κάτι και να μην μπορείς να το έχεις μου έλεγαν
παλιά και δεν έδινα σημασία.
Τα μεγάλα σαλόνια, γεμάτα φαγητά,
εξαίσιους καθρέφτες που αιχμαλώτιζαν τη θωριά σου και το ψεύτικο
κοστούμι σου δεν έφταναν για να τη βγάλω από το μυαλό μου. Η σκέψη μου,
στους δρόμους, όπου διέμενε εκείνη. Πάντα ελεύθερη. Πετούμενο μυαλό,
άπιαστος αιθέρας..
. Η Νιόβη γεννήθηκε το 1995 στην Αθήνα. Έχει
παρακολουθήσει σεμινάριο δημοσιογραφίας και έχει κερδίσει σε νεανικό
διαγωνισμό δημιουργικής γραφής. Ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας και
δημοσιογράφος. Ο ιστότοπος της είναι http://tigerlily95.blogspot.gr/
Ντιάνα Μπουντισάβλιεβιτς
Η Ντιάνα Μπουντισάβλιεβιτς (Diana Budisavljević, 15 Ιανουαρίου 1891 - 20 Αυγούστου 1978) ήταν Αυστριακή ανθρωπίστρια, της οποίας το έργο στη Γιουγκοσλαβία, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επικεντρώθηκε κυρίως στη διάσωση παιδιών σερβικής καταγωγής και, σε μικρότερους αριθμούς, εβραϊκής, από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που λειτουργούσαν στο Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας, διασώζοντας πάνω από 12.000 ζωές.
Πίνακας περιεχομένων
1 Πρώιμα χρόνια
2 Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
3 Μετέπειτα χρόνια
4 Παραπομπές
Πρώιμα χρόνια
Γεννήθηκε στο Ίνσμπρουκ ως Ντιάνα Ομπέξερ στις 15 Ιανουαρίου 1891.Το 1917 παντρεύτηκε τον Τζουλίγε Μπουντισάβλιεβιτς, ένα Σέρβο γιατρό, ο οποίος εκείνη την εποχή εργαζόταν ως βοηθός στην χειρουργική κλινική του Ίνσμπρουκ. Το 1919, ο Μπουντισάβλιεβιτς διορίστηκε καθηγητής χειρουργικής στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ. Έτσι, το ζευγάρι μετακόμισε στο Ζάγκρεμπ, που αποτελούσε τότε τμήμα του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.
Ιστορία του Βυζαντίου
Ιστορία του Βυζαντίου πηγή εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 18-2-2007
Της ΜΑΙΡΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
Byzantinus αντί Constantinopolitanus
Οι κάτοικοι του Βυζαντίου ουδόλως γνώριζαν ότι ζούσαν στη "βυζαντινή περίοδο"
Cyril Mango (επιμ.)
Ιστορία του Βυζαντίου
Μετάφραση Όλγα Καραγιώργου
Επιμέλεια ελληνικής έκδοσης Γιασμίνα Μωυσείδου
Εκδόσεις Νεφέλη 2006
σελ. 448
Για τον Έλληνα που γαλουχήθηκε με γενναίες δόσεις αρχαιογνωσίας , η
βρετανική ματιά των δώδεκα πανεπιστημιακών αυτού του βιβλίου είναι
εξαγνιστική, καθ'ότι για πρώτη φορά παιγνιώδης. Αλλά και για τους
ιστορικούς ανά τον κόσμο, που προσπαθούν εδώ και καιρό να ανατρέψουν τη
διάσημη ρήση του ποιητή Yeats " Μεγαλιώδες Βυζάντιο [...] όπου τίποτα
δεν αλλάζει", ο Mango επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις.
Ιδού πώς
γίνεται αυτό : κατ΄αρχάς η Κωνσταντινούπολη παρέμεινε ως η "Βασιλεύουσα
Πόλη" όχι για τους επόμενους 11, αλλά 16 αιώνες, αν συνυπολογίσουμε και
τους πέντε αιώνες υπό του οθωμανούς σουλτάνους Ήδη σημειώσαμε μαζί με
τον Mango μια επιμήκυνση των ορίων της υπό εξέτασιν περιόδου. Έπειτα οι
διάδοχοι του Κων/νου συνέχισαν να θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους
νόμιμους αυτοκράτορες της Ρώμης, ακριβώς όπως και οι υπήκοοί τους
συνέχισαν να αυτοαποκαλούνται "Ρωμαίοι", ακόμη και όταν είχαν προ πολλού
πάψει να χρησιμοποιούν τη λατινική γλώσσα... Και αυτό διήρκεσε
περισσότερο απ' όσο φανταζόμαστε. Ακόμη και ο Μιχαήλ Ψελλός, τον 11ο
αιώνα, έγραψε στο δικό του εγχειρίδιο Ιστορίας ότι " ο Αύγουστος ,
περισσότερο και από τον Κωνσταντίνο, ήταν το πρόσωπο-κλειδί, καθώς η
βασιλεία του συνέπεσε με την ενσάρκωση του Χριστού, το κεντρικό συμβάν
της παγκόσμιας ιστορίας" . Θεωρούσε δηλ. τον εαυτό του απόγονο των
Ρωμαίων. Παρ' όλα αυτά, γνωρίζουμε ότι η παιδεία του Ρωμαίου Μιχαήλ
Ψελλού ήταν ελληνική. Ο Mango από την πλευρά του θα το θέσει αλλιώς: " Η
διεκδίκηση της Ρωμαϊκότητας άρχισε να φθίνει μόνο κατά την εποχή των
Σταυροφοριών, όταν η Ανατολική Εκκλησία και η Δύση αναγκάστηκαν να
έρθουν σε σταδιακά αυξανόμενη, αν και άμοιρη αισθημάτων, επαφή, Για τους
Δυτικούς το Βασίλειο της Κωνσταντινούπολης ήταν όχι μόνο ξεκάθαρα
ελληνικό αλλά και σχισματικό. Από την άλλη πλευρά, ορισμένοι έλληνες
διανοούμενοι ανέδρασαν οικειοποιούμενοι τη δόξα της Αρχαίας Ελλάδας.
"Το βασίλειο της Κωνσταντινουπόλεως το οποίο είχε πάψει να υφίσταται
από το 1453, χρειαζόταν ένα ιδιαίτερο όνομα και έτσι προέκυψε το επίθετο
byzantinus
Ήταν λιγότερο βαρύγδουπο από το Constantinopolitanus
και είχε έναν ευχάριστο 'κλασικό' τόνο" . Ήταν επί οθωμανικής
κατάκτησης, που άρχισε να γίνεται λόγος για scriptores byzantini,
historia byzantina, αν και η πιο πρώιμη εκτεταμένη βυζαντινή ιστορία με
συγγραφέα κάποιον ονόματι Louis Cousin (1672-4) έφερε τον τίτλο Historie
de Constantinople. Το πρώτο αγγλικό βιβλίο που έφερε στον τίτλο του τη
λέξη Byzantine ήταν, σύμφωνα με την έρευνα του Mango, το 1853 , στα
χρόνια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους!
Κατόπιν τούτων, οι
συγγραφείς του έργου ξεπερνούν εν τάχει τεράστιες συγκρούσεις. Τα
κεφάλαια καλύπτουν χρονολογικές περιόδους, από την Ανατολική Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία ως τον Ελληνοφραγκικό πολιτισμό, αλλά εξετάζουν περισσότερο
τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, των γραμμάτων και της τέχνης. Και
στέκονται σε συγκεκριμέενα παραδείγματα προσώπων για να εξηγήσουν πώς
ένα συνοθύλευμα εθνοτήτων αυτοπροσδιοριζόταν μέσω μιας αυτοκρατορίας σε
διάφορες στιγμές της καθημερινότητας : "Στην περίπτωση του Κεκαυμένου,
για παράδειγμα, έχουμε ένα συνταξιούχο στρατιωτικό αρμενογεωργιανής
καταγωγής μ' ένα φαινομενικά καθ' όλα ελληνικό όνομα ("ο Καμένος")...".
Όσον αφορά το Ισλάμ, φαινόταν ότι μπορούσε να επιτύχει το ίδιο, αλλά
δεν τα κατάφερε. Όπως σημειώνει ο Robert Hoyland στο τέταρτο κεφάλαιο
αυτού του βιβλίου : " Η ένταξη στους κόλπους του Ισλάμ μιάς τεράστιας
ποικιλίας λαών, από τόσο διαφορετικές φυλές και με τόσο διαφορετικές
θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις, προσέδωσε εξαιρετική
ποικιλομορφία και ζωντάνια στον αναδυόμενο μουσουλμανικό κόσμο και έφερε
το Βυζάντιο αντιμέτωπο με έναν νέο και σφριγηλό πολιτισμό που έπερνε
σάρκα και οστά στις ίδιες τις πρώην επαρχίες του " . Όμως το Βυζάντιο
παραμένει το μόνο οργανωμένο κράτος δυτικά της Κίνας που διέθετε
αδιάλειπτη ιστορική παρουσία από την αρχαιότητα μέχρι την αυγή της
σύγχρονης εποχής και δεν κατακερματίστηκε όπως η αυτοκρατορία των
Αββασιδών. Ίσως τελικά ο όρος byzantinous να κρύβει πολλά μυστικά ακόμη.
papag@dolnet.gr
Γουίλιαμ Μπουθ
Ο Γουίλιαμ Μπουθ (William Booth, 10 Απριλίου 1829 - 20 Αυγούστου 1912) ήταν Άγγλος μεθοδιστής ιεροκήρυκας, ο οποίος ίδρυσε το Στρατό της Σωτηρίας και έγινε ο πρώτος του Στρατηγός (1878-1912). Ένα χριστιανικό κίνημα με σχεδόν στρατιωτική δομή και διοίκηση, ιδρύθηκε το 1865 και εξαπλώθηκε από το Λονδίνο σε πολλά μέρη του κόσμου και είναι γνωστός ως ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές ανθρωπιστικής βοήθειας.
Ο Γουίλιαμ Μπουθ γεννήθηκε στο Σνέιτον, έξω από το Νόττινχαμ της Αγγλίας, ο μόνος γιος από τα τέσσερα σωζόμενα παιδιά που γεννήθηκαν από τον Σάμιουελ Μπουθ και τη Μαρία Μος.
Πίνακας περιεχομένων
1 Μεταστροφή και πρώιμη Διακονία
2 Χριστιανική Αποστολή
3 Ο Στρατός της Σωτηρίας
4 Αντιπολίτευση
5 Τα επόμενα χρόνια
6 Κληρονομιά
7 Τα παιδιά του Γουίλιαμ και της Κάθριν Μπουθ
Κασερόπιτα σφολιάτα
Κασερόπιτα σφολιάτα
Τι χρειαζόμαστε:
1 πακέτο φύλλο σφολιάτα
1/4 κιλού γκούντα ή ένταμ
1/4 κιλού έμενταλ
1/4 κιλού κασέρι
λίγο τριμμένο πιπέρι
κομματάκια μπέικον ή ζαμπόν (προαιρετικά)
1 ποτήρι σόδα (κουτάκι αναψυκτικό)
1 μικρή κρέμα γάλακτος
Πως το κάνουμε:
Διαβάστε περισότερο: Κασερόπιτα σφολιάτα
Μάχη της Αγχιάλου
20 Αυγούστου 917 Μάχη της Αγχιάλου: ο τσάρος Συμεών Α΄ της Βουλγαρίας νικά το βυζαντινό στρατό στην Αγχίαλο της Βουλγαρίας.
εξώφυλλο: Οι Βουλγαρικές δυνάμεις νικούν τους Βυζαντινούς στην Αγχίαλο_»Σύνοψις Ιστοριών» Ιωάννη Σκυλίτζη Μαδρίτη Unknown, 13th-century author / Public domain
copyright © μετάφραση – επιμέλεια Χείλων
Η
μάχη της Αγχιάλου, γνωστή και ως μάχη του Αχελώου, έλαβε χώρα στις 20
Αυγούστου 917, στον Αχελώο ποταμό στη Βουλγαρική ακτή της Μαύρης
Θάλασσας, κοντά στην πόλη Αγχίαλο (σύγχρονο Πομόριε) μεταξύ Βουλγαρικών
και Βυζαντινών δυνάμεων. Οι Βούλγαροι πέτυχαν μια αποφασιστική νίκη, η
οποία όχι μόνο εξασφάλισε τις προηγούμενες επιτυχίες του Συμεών Α’, αλλά
τον κατέστησε de facto ηγέτη ολόκληρης της Βαλκανικής Χερσονήσου, εκτός
της καλά προστατευμένης Βυζαντινής πρωτεύουσας Κωνσταντινούπολης και
Πελοποννήσου.
Η μάχη η οποία ήταν από τις μεγαλύτερες και πιο
αιματηρές του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, αποτέλεσε μια από τις χειρότερες
καταστροφές που υπέστη ο Βυζαντινός στρατός και αντιστρόφως μια από τις
μεγαλύτερες στρατιωτικές επιτυχίες της Βουλγαρίας. Μεταξύ των
σημαντικότερων συνεπειών ήταν η επίσημη αναγνώριση του αυτοκρατορικού
τίτλου των Βουλγαρικών μοναρχιών και η συνακόλουθη επιβεβαίωση της
Βουλγαρικής ισότητας έναντι του Βυζαντίου. συνέχεια
https://chilonas.com/2020/03/16/https-wp-me-p1op6y-dyf/
Εκφράσεις και ήθη από την αρχαιότητα ως σήμερα
http://texnografia.blogspot.gr/2011/11/blog-post_10.html
Εκφράσεις και ήθη από την αρχαιότητα ως σήμερα
Το 80% των παροιμιών μας θα τολμούσαμε να πούμε ότι προέρχεται από τον
αρχαιοελληνικό κόσμο, όπως υποστηρίζει με έμφαση η φιλόλογος και
συγγραφέας Άννα Τζιροπούλου Ευσταθίου. Όπως λέει ο Πλούταρχος, τον 1ο
αιώνα μ.Χ., σχολιάζοντας τον λόγο του Αρχία «ες αύριον τα σπουδαία»: «ο
μεν ουν λόγος, ως παροιμία, μέχρι νυν διασώζεται παρά τοις Έλλησι…». Από
τότε έχουν περάσει 2.000 χρόνια και ο λόγος είναι ζωντανός. Απτά
παραδείγματα διά του λόγου το αληθές: Ο Ιωάννης Στοβαίος (5ος αιώνας
μ.Χ.) δεν απέχει καθόλου από το ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη: «μία
χελιδών έαρ ου ποιεί». Ο Ησίοδος (700-800 π.Χ.) σε μεγάλο βάθος χρόνου
υποστηρίζει : «γείτονες άζωστοι έκιον» δηλαδή «άζωστος τρέχει ο γείτονας
και ο συγγενής ζωσμένος», όταν χρειαστεί να ζητήσουμε βοήθεια. Επίσης
από τον Ησίοδο προέρχεται το «ει κακά τις σπείραι• κακά κέρδεα αμήσειεν»
(ό,τι σπείρεις θα θερίσεις).
Ο Πίνδαρος: «κρέσσων οικτιρμού
φθόνος» (κάλλιο να σε ζηλεύουνε παρά να σε λυπούνται). Ιδιαιτέρως τα
λόγια του Ομήρου, του μεγάλου αυτού ποιητή, είναι πολύ συχνά κοντά στα
δικά μας:
«ουκ αν… ανά στόμ’ έχων» (μην πιάνης στο στόμα σου),
«μη μοι σύγχει» (μη με συγχύζεις), «λύεται γούνατα» (λύονται τα
γόνατα), «τον δε λίπε ψυχή» (λιποψύχησε), «τότε μοι χάνοι ευρεία χθων»
(ν’ ανοίξει η γη να με καταπιεί). Ακόμη: Διογένης: «αποσκότισόν με» (μη
με σκοτίζεις) Πλάτων: (Συμπόσιο) «τέμνοντες ώσπερ … ταις θριξίν» (στην
τρίχα) Μένανδρος: «κακόν μεν αλλ’ αναγκαίον κακόν» (αναγκαίον κακόν)
Ευριπίδης: (Μήδεια) «άνω ποταμών ιερών χωριούσι πηγαί» (άνω ποταμών)
Σοφοκλής, (Φιλοκτήτης) «έσχατ’ εσχάτων» (έσχατος εσχάτων), Λουκιανός:
«άγει σε και φέρει της ρινός έλκων» (σε σέρνει απ’ τη μύτη», «γάλα
ορνίθων» (του πουλιού το γάλα), «τριχολογείν και τρίχας αναλέγεσθαι»
(ασχολούμαι με τρίχες», «πέμπειν ες κόρακας» (… στον κόρακα), και «ουκ
αν λάβοις παρά του μη έχοντος) τονίζει στον βαρκάρη του Αχέροντα ο
Μένιππος του Λουκιανού. Είναι γεμάτη η αρχαία ελληνική γραμματεία από
πολλές ίδιες χαρακτηριστικές εκφράσεις, συνήθειες και προλήψεις
Αριστοφάνης: «άπτεσθαι ξύλου» (κτύπα ξύλο) Αισχύλος (Επτά επί Θήβας):
«τριχός ορθίας πλόκαμος ίσταται» (σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής)
Αριστοφάνης (Εκκλησιάζουσες): «μα τω Θεώ» Αθήναιος: «ώστε υπτίους υπό
του γέλωτος καταπεσείν» (έπεσαν ανάσκελα από τα γέλια) Πολύβιος «εαυτούς
εξεθεάτρισαν» (έγιναν θέατρο) Αισχύλος (Αγαμέμνων): «τον πάθει μάθος»
(ο παθός μαθός) Ευριπίδης (Ιππόλυτος): «Κακόν πέλαγος εισορώ» (πελάγωσα)
Μ.Μ.
Από: ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (Άννα Τζιροπούλου Ευσταθίου)
Νικόλαος Βώκος
20 Αυγούστου 1902 πέθανε: Νικόλαος Βώκος Έλληνας ζωγράφος
Ο Νικόλαος Βώκος (Ύδρα, 1854 – Αθήνα, 20 Αυγούστου 1902) ήταν Έλληνας ζωγράφος της Σχολής του Μονάχου.
Ήταν γιος του Εμμανουήλ Μιαούλη και εγγονός του διάσημου αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης, Ανδρέα. Γράφτηκε αρχικά για σπουδές στην Σχολή Ευελπίδων, αλλά γρήγορα την εγκατέλειψε για σπουδάσει ζωγραφική στο Σχολείον των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) κατά την περίοδο 1874–1878. Το 1885, μετά από διαγωνισμό, έλαβε υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Μόναχο με δασκάλους τον Νικόλαο Γύζη, τον Λούντβιχ Λαίφτς (Ludwig Löfftz) και τον Ανδρέα Μύλλερ (Andreas Müller). Στο Μόναχο παρέμεινε επί 16 χρόνια διατηρώντας σχολή ζωγραφικής μέχρι που ασθένησε. Επέστρεψε το 1902 στην Ελλάδα όπου και πέθανε λίγους μήνες αργότερα. Συμμετείχε σε σχετικά λίγες εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: Μόναχο (1898), Παρίσι (1900), Αθήνα (Έκθεση των Ολυμπίων το 1875 και το 1888, Σύλλογος Παρνασσός το 1901
κλπ), κ.ά. Απέσπασε χάλκινο το 1888 στο διαγωνισμό των Ολυμπίων και το
αργυρό μετάλλιο σε έκθεση σκαριφημάτων που διοργάνωσε ο Σύλλογος
Παρνασσός.
ΤεχνοτροπίαΩς ζωγράφος καταπιάστηκε με όλα τα θέματα: ηθογραφίες, τοπιογραφίες, προσωπογραφίες, αγιογραφίες (Αγία Ειρήνη Αθηνών, Μητρόπολη Ύδρας), διακρίθηκε ωστόσο για τις πολύ ρεαλιστικές νεκρές φύσεις κατά κύριο λόγο με θαλασσινά (ψάρια και όστρακα).Μεταξύ
των βραβευθέντων έργων του ονομαστά υπήρξαν ο Ιχθυοπώλης (Βραβείο
Σικάγου) και το Επιτραπέζιον, που κόσμησε τα Ανάκτορα του Αντιβασιλέως
της Βαυαρίας Λουιτπόλδου.
Κική ΔΗΜΟΥΛΑ «Κυριακή απόγευμα»
Κική ΔΗΜΟΥΛΑ «Κυριακή απόγευμα»
Πολλές φορές σε ζήτησα το απόγευμα:
Όταν με βρήκε πίσω απ’ το παράθυρο
να προφητεύω τις συνεχείς σιωπές σου.
Όταν μια βίαιη σκηνή εκτυλίχτηκε
σ’ εμένα ανάμεσα και στο τετελεσμένο. Όταν προχώρησα στο διπλανό δωμάτιο
κι αυτό το εκάλεσα «φυγή».
Κι άλλες επίμονες φορές σε φώναξε
μεσ’ από έξι λαϊκά τραγούδια
για πιάνο και για δύσκολο απόγευμα.
Κι ακόμα τρεις θρηνητικές μορφές
όταν τα θέματα σουρούπωναν
κι ονόμασα τα μάτια σου
«καθημερινά απογεύματα»
ιι όλον εσένα Κυριακή
που είναι μπάντα δύσκολη.
(Κική Δημουλά, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος)
Παγκόσμια Ημέρα κατά των Κουνουπιών
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Κουνουπιών γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Αυγούστου με πρωτοβουλία της Αμερικανικής Ενωσης γιά τον Ελεγχο των Κουνουπιών (AMCA).
Στόχος της θέσπισης της σημερινής ημέρας ως τέτοια είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινού για τη βλαβερή συμπεριφορά των κουνουπιών και των άλλων εντόμων.
Η 20η Αυγούστου επελέγη, γιατί την ημέρα αυτή του 1897 ο άγγλος γιατρός Ρόναλντ Ρος της Σχολής Τροπικής Ιατρικής του Λίβερπουλ ανακοίνωσε μιά σημαντική ανακάλυψη, που έσωσε εκατομμύρια ζωές έκτοτε: Ότι γιά τη μάστιγα της ελονοσίας ευθύνονται τα κουνούπια.
Read more: http://www.neolaia.gr/2012/08/20/20-avgoustou-pagkosmia-hmera-kata-twn-kounoupiwn/#ixzz247QfOTaS
Κάθε χρόνο στις 20 Αυγούστου με πρωτοβουλία της Αμερικανικής Ένωσης για τον Έλεγχο των Κουνουπιών (AMCA), γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Κουνουπιών.
Στόχος της Ημέρας είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του παγκόσμιου κοινού σχετικά με την βλαβερή συμπεριφορά των κουνουπιών και των άλλων συναφών εντόμων απέναντι στον άνθρωπο.
Η 20η Αυγούστου επελέγη, γιατί την ημέρα αυτή του 1897 ο άγγλος γιατρός Ρόναλντ Ρος της Σχολής Τροπικής Ιατρικής του Λίβερπουλ ανακοίνωσε μια σημαντική ανακάλυψη που έσωσε εκατομμύρια ζωές έκτοτε: ότι για την μάστιγα της ελονοσίας ευθύνονται τα κουνούπια.
Νέοι ιοί που μεταδίδονται με κουνούπια ανακαλύπτονται κάθε χρόνο σε παγκόσμια βάση ενώ άλλοι ιοί μεταφέρονται μεταξύ των ηπείρων. Ο Ιός Chikungunya μεταφέρεται ταχέως κατά τα τελευταία χρόνια από τον Ινδικό Ωκεανό στην Ευρώπη και έχει θέσει σε συναγερμό το Εθνικό Κέντρο Πρόληψης των Λοιμώξεων στην άλλη πλευρά της γης τις ΗΠΑ (CDC). «Τροπικά» νοσήματα που μεταδίδονται με κουνούπια έχουν εισβάλει στον ελλαδικό χώρο αυτή την περίοδο. Νέοι μεταφερόμενοι ιοί μέσω κουνουπιών ανακαλύπτονται κάθε χρόνο σε παγκόσμια βάση. Ο Ιός Chikungunya μεταφέρεται ταχέως κατά τα τελευταία χρόνια από τον Ινδικό Ωκεανό στην Ευρώπη.
Το κουνούπι δεν προκαλεί μόνο τοπικό ερεθισμό ή τοπική αλλεργική αντίδραση που ελέγχεται με απλή αντιισταμινική αλοιφή. Ορισμένες φορές αναπτύσσεται σοβαρός τοπικός φλέγμων. Τα πιο σοβαρά συστηματικά νοσήματα που μεταδίδονται μέσω κουνουπιών στην Ελλάδα είναι η εγκεφαλίτιδα του Νείλου και η ελονοσία. Οι σκνίπες είναι μέσο μετάδοσης κάλα αζάρ φλεβοιών και δυστυχώς τσιμπούν και κατά την διάρκεια της ημέρας. Σποραδικά κρούσματα δάγκειου πυρετού έχουν αναφερθεί επίσης στην Ελλάδα.
Iός του δυτικού Νείλου
Ο ιός του Δυτικού Νείλου απομονώθηκε το 1937, στην Ουγκάντα, σε περιοχή του Δυτικού Νείλου, όπου πήρε το όνομά του. Ο ιός ανήκει στην κατηγορία των αρμποϊών. Κρούσματα από τον ιό, έχουν εμφανιστεί σε όλο τον κόσμο. Στο παρελθόν, στην Ευρώπη σημαντικές επιδημίες έχουν αναφερθεί από την Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και από την Ρουμανία το 1996.
Παρά το γεγονός ότι θηλαστικά και πτηνά είναι ξενιστές του ιού, η βασική δεξαμενή του παθογόνου είναι τα πουλιά. Πολλά προσβεβλημένα άτομα δεν αναπτύσσουν συμπτώματα. Σε μικρότερο ποσοστό εμφανίζεται πυρετός με συμπτώματα ίωσης (π.χ. καταβολή, πονόλαιμος, πονοκέφαλος, διαταραχές γαστρεντερικού). Εξάνθημα ή ήπια νευρολογικά συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν. Η σοβαρή μηνιγγίτιδα ή εγκεφαλίτιδα από τον ιό είναι σπανιότερες.
Τα συχνότερα νευρολογικά σημεία στις περιπτώσεις αυτές είναι η αυχενική δυσκαμψία και η σοβαρή διαταραχή του πνευματικού επιπέδου. Σπασμοί, παραλύσεις, μυϊκή αδυναμία είναι σημεία νευρολογικής προσβολής. Η ηλικία άνω των 70 ετών και η καταστολή του ανοσοποιητικού αποτελούν κύριους παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση σοβαρής μηνιγγοεγκεφαλίτιδας και θανάτου. Επιπλοκές της νόσου είναι η πνευμονία, η λοίμωξη του ουροποιητικού, μόνιμες νευρολογικές βλάβες, σύνδρομα κόπωσης, έλκη.
Η διάγνωση γίνεται κυρίως με ειδικό έλεγχο αντισωμάτων σε υγρά του σώματος (αίμα-εγκεφαλονωτιαίο υγρό).
Ιατρικώς χορηγείται υποστηρικτική αγωγή και ειδικά φάρμακα με ποικίλη ωστόσο ανταπόκριση κατά την θεραπεία.
Ελονοσία
Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για επιδημία ελονοσίας στην Ελλάδα, αρκετά κρούσματα ελονοσίας καταγράφονται κάθε χρόνο. Το φαινόμενο εν μέρει οφείλεται στην ύπαρξη μολυσμένων μεταναστών από ενδημικές περιοχές.
Η ελονοσία μεταδίδεται με το τσίμπημα του θηλυκού ανωφελούς κώνωπα. Οι σποροζωίτες, που απελευθερώνονται, πηγαίνουν στο συκώτι, μολύνουν τα ηπατικά κύτταρα και στη συνέχεια ως μεροζωίτες από το συκώτι μολύνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια του αίματος. Σημαντικοί αριθμοί κυκλοφορούντων παρασίτων αναπτύσσονται, ορισμένα εξελίσσονται σε σεξουαλικά γαμετοκύτταρα και επαναμολύνουν τα κουνούπια, επιτρέποντας τη συμπλήρωση του κύκλου ζωής του παρασίτου και τη μόλυνση νέων ατόμων. Σε ενδημικές περιοχές και μετά από συνεχείς μολύνσεις το άτομο τελικώς, αποκτά ανοσία. Η ανοσία αυτή προστατεύει από θανατηφόρα έκβαση τα άτομα (ενηλίκους και εφήβους), που κατορθώνουν να επιβιώσουν από τις προσβολές της παιδικής ηλικίας. Τέσσερα είδη του γένους plasmodium κλασσικά προκαλούν όλα τα είδη της ελονοσίας στον άνθρωπο. Το falciparum είναι υπεύθυνο σχεδόν για όλες τις πιο σοβαρές περιπτώσεις της νόσου. Κυριαρχεί σε πολλές ενδημικές περιοχές. Το vivax είναι εξίσου σύνηθες με το falciparum. Το ovale και το malariae είναι λιγότερο κοινά αίτια της νόσου. Το knowlesi είναι περιστασιακός πρόξενος μοιραίων περιστατικών της νόσου.
Η οξεία προσβολή χαρακτηρίζεται από πυρετό, ατονία, εφίδρωση που προσομοιάζει με ίωση. Τα εμπύρετα επεισόδια πολλές φορές ακολουθούνται από διαστήματα απυρεξίας, κατά την διάρκεια των οποίων ο ασθενής νοιώθει καλά. Πονοκέφαλος, κακουχία, μυαλγίες, αρθραλγίες, βήχας, θωρακικός πόνος, κοιλιακός πόνος, ανορεξία, ναυτία, πυρετός, διάρροια, είναι συχνά. Ο κίνδυνος να εκδηλώσει κάποιος ελονοσία διαρκεί δύο μήνες έως και δύο χρόνια από τη στιγμή του τσιμπήματος του κουνουπιού, ανάλογα με το στέλεχος. Λόγω των αλλοιώσεων που προκαλεί στα ερυθροκύτταρα κυρίως το πλασμώδιο falciparum (αλλά όχι μόνο), ενδέχεται να εμφανιστούν σοβαρές επιπλοκές με αναιμία, δυσλειτουργία όλων των οργάνων, νευρολογικές αλλοιώσεις και διαταραχές συνείδησης, σπασμοί, κώμα, υπόταση, πνευμονικό οίδημα, νεφρική ανεπάρκεια, αιμόλυση, υπογλυκαιμία, ηπατική δυσλειτουργία, ανωμαλίες πηκτικότητας, επιλοιμώξεις.
Η διάγνωση γίνεται με ειδικές αιματολογικές εξετάσεις ανίχνευσης του παρασίτου στο αίμα και η θεραπεία γίνεται με ειδικά ανθελονοσιακά φάρμακα.
Καλά αζάρ
Η βασική οδός μετάδοσης είναι από το σκύλο στον άνθρωπο μέσω της σκνίπας. Το καλά αζάρ χαρακτηρίζεται από εμπύρετα επεισόδια με μακρές περιόδους απυρεξίας και απώλεια βάρους. Προοδευτικά αναπτύσσεται διόγκωση του σπλήνα. Το υπεύθυνο παθογόνο είναι παράσιτο που μολύνει κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος προκαλώντας χρόνια λοίμωξη και εξαντλώντας προοδευτικά τις αμυντικές εφεδρείες του οργανισμού. Εάν δεν χορηγηθεί θεραπεία, ο θάνατος επέρχεται λόγω εξαντλήσεως του οργανισμού ή παρεμπίπτουσας λοίμωξης.
Ο πυρετός απο φλεβοϊούς
Το πιο σύνηθες σύνδρομο είναι ο πυρετός του φλεβοτόμου, που αποτελεί καλόηθες βασικά εμπύρετο σύνδρομο, που μεταδίδεται με τη σκνίπα και έχει κύκλο τριών ημερών. Σπανιότερος είναι ο πυρετός της Τοσκάνης, που συχνά προκαλεί μηνιγγίτιδα. Απαντάται κυρίως σε Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία και είναι σπανιότατος στην Ελλάδα.
Δάγκειος πυρετός
Ο δάγκειος πυρετός προκαλούσε πριν το 1990 επιδημίες στην Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι έχει ελεγχθεί στην Ελλάδα, η εκτεταμένη διασπορά της νόσου στη Μέση Ανατολή, στην Ασία, στην Αφρική σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές αλλαγές και τα υψηλά ποσοστά μεταναστών και προσφύγων από τις χώρες αυτές δημιουργεί φόβους επανεμφάνισης κρουσμάτων στο μέλλον. Το κουνούπι που προκαλεί τον δάγκειο πυρετό συνήθως αναπαράγεται κοντά σε κατοικίες χρησιμοποιώντας το γλυκό νερό που λιμνάζει. Εισβάλλει με κεφαλαλγία, οπισθοβολβικό άλγος και ισχυρή μυαλγία, οσφυαλγία, δερματική υπερευαισθησία, εξάνθημα, ανορεξία, ναυτία, έμετο. Σε σοβαρές περιπτώσεις εμφανίζεται αιμορραγικό εξάνθημα και αιμορραγίες σε διάφορες εστίες του σώματος.
Μετά το τσίμπημα κουνουπιού συρρέουν τοπικά παράγοντες φλεγμονής, εκλύεται ισταμίνη με αποτέλεσμα την εμφάνιση κνησμού, πρηξίματος, ερυθρότητας. Η τοπική εφαρμογή αντισηπτικού και αντιισταμινικής αλοιφής ανακουφίζει από τα συμπτώματα και παρέχει αντισηψία.
Τι άλλο πρέπει να γνωρίζετε για τα τσιμπήματα των κουνουπιών:
- Να μην ξύνετε την περιοχή του τσιμπήματος. Έτσι αυξάνετε την πιθανότητα μολύνσεων.
- Εάν τα τοπικά συμπτώματα επεκταθούν ή επιμείνουν η ιατρική εξέταση είναι απαραίτητη.
- Εάν εμφανίσετε συστηματικά συμπτώματα (π.χ. πυρετό) η ιατρική εξέταση είναι απαραίτητη.
Η Πρόληψη των τσιμπημάτων
Γενικά μέτρα
- Απομακρύνετε και αποφεύγετε χώρους με λιμνάζοντα ύδατα. Κουρεύετε γρασίδι θάμνους φυλλωσιές (είναι σημεία παραμονής κουνουπιών).
- Χρησιμοποιείτε ανεμιστήρες ή κλιματιστικά: Ο δροσερός αέρας μειώνει τη δραστηριότητα των κουνουπιών.
- Μην κυκλοφορείτε σε εξωτερικούς χώρους από το σούρουπο έως την αυγή. Εάν αυτό δεν είναι δυνατόν χρησιμοποιείστε μακριά ρούχα, που να σκεπάζουν τα χέρια και τα πόδια, παπούτσια κλειστά αντί για σανδάλια και πουκάμισα που να «μπαίνουν» μέσα στην φούστα ή το παντελόνι.
- Να χρησιμοποιείτε εντομοαπωθητικά κατά τη νύχτα.
Πηγή του φωτογραφικού υλικού:http://www.google.gr/images?
Μηλόπιτα σιροπιαστή
Μηλόπιτα σιροπιαστή
Τι χρειαζόμαστε:
3-4 μήλα
1 κούπα αλεύρι απ
1/2 κούπα ζάχαρη
5 αυγά
125 γραμ. μαργαρίνη
1/2 κουταλάκι μπαίηκεν
Σιρόπι:
1 κούπα ζάχαρη
1 κούπα νερό
125 γραμ. μαργαρίνη
κανέλα
Διαβάστε περισότερο: Μηλόπιτα σιροπιαστή http://www.sintagespareas.gr/sintages/milopita-siropiasti.html#ixzz23voxxrKW
20 Αυγούστου 1824
20 Αυγούστου 1824
Εκδίδεται η πρώτη εφημερίδα στην Αθήνα με τον τίτλο \"Εφημερίς των Αθηνών\".
Στις 20 Αυγούστου του 1824 εκδίδεται η πρώτη εφημερίδα στην Αθήνα με τον τίτλο «Εφημερίς των Αθηνών».
Τυπώθηκε
στη Σαλαμίνα όπου οι έφοροι των Αθηνών είχαν στείλει προσωρινά το
πιεστήριο από το φόβο επιδρομής των Τούρκων του Ευρίπου.
Το
επόμενο φύλλο θα τυπωθεί κανονικά στην Αθήνα, στις 6 Σεπτεμβρίου 1824,
όπου έχει πια εγκατασταθεί το τυπογραφείο. Από τότε θα βγουν 103 φύλλα
το πρώτο έτος, έως τις 30 Οκτωβρίου 1825 και 37 μόνο φύλλα θα εκδοθούν
το δεύτερο με τελευταίο φύλλο στις 15 Απριλίου 1826, οπότε και
διακόπτεται απότομα η έκδοση.
Η Εφημερίς των Αθηνών,
γραμμένη στην τρέχουσα γλώσσα (δημοτική), προβάλλει συστηματικά όπως
όλες οι εφημερίδες του Αγώνα τις πολεμικές ειδήσεις. Μαζί με αυτά τα
άμεσης επικαιρότητας θέματα υπάρχουν άρθρα σχετικά με το πολίτευμα, τους
θεσμούς και τους νόμους, τον Τύπο και την ελευθεροτυπία, το λειτούργημα
του «εφημεριδογράφου», την πολιτική. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει την
συγκεκριμένη εφημερίδα είναι η παρουσίαση κειμένων σχετικών με την
ποίηση και τη λογοτεχνία.
Ακόμα, δημοσιεύονται νέα για τη
Φιλόμουσο Εταιρεία των Αθηνών, για την ίδρυση της Φιλανθρωπικής
Εταιρείας στο Ναύπλιο, επιστολές λογίων με διάφορα θέματα και δεν
παραλείπονται ειδήσεις γενικότερες από το εξωτερικό. Τέλος πρέπει να
επισημανθεί η γλώσσα του εντύπου, η οποία είναι η «φυσική φωνή του
έθνους», η δημοτική.
Την διεύθυνση της εφημερίδας αυτής είχε
ο Γεώργιος Ψύλλας. Η εφημερίδα τυπωνόταν στο τυπογραφείο που δώρησε
στην Κοινότητα των Αθηνών ο απεσταλμένος της Φιλελληνικής Εταιρείας του
Λονδίνου, συνταγματάρχης Λέστερ Στάνχοουπ (Leicester Stanhope).
συνέχεια
Άγιος Θεοχάρης
Ο Άγιος Θεοχάρης ο Νεαπολίτης (Νεβσεχηρλής) (... - 20 Αυγούστου 1740) είναι νεομάρτυρας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και μαρτύρησε στις 20 Αυγούστου 1740 στη Νεάπολη (Νέβσεχιρ) της ανατολικής Μικράς Ασίας.
Πίνακας περιεχομένων
1 Βίος
2 Υμνολογία[5]
3 Πηγές
4 Υποσημειώσεις
5 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βίος
Σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, ο Θεοχάρης ήταν ορφανός από γονείς. Γύρω στο 1740 το Οθωμανικό κράτος βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση και ο Θεοχάρης συνελήφθη μαζί με άλλα αγόρια χριστιανών σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκεί τον ξεχώρισε, ο καδής (ισλαμικός δικαστής) της Νεαπόλεως (Νέβσεχιρ) Καππαδοκίας και του ανέθεσε εργασία στο υποστατικό του.
Ο δικαστής και η σύζυγός του αποφάσισαν να το κάνουν γαμπρό τους με τη θυγατέρα τους, με την προϋπόθεση όμως να γίνει μουσουλμάνος. Ο Θεοχάρης αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει. Ο Θεοχάρης με θάρρος απάντησε. «Αφέντη μου, εγώ γεννήθηκα χριστιανός, και δεν μπορώ να αρνηθώ την πίστη του Σωτήρα μου και των πατέρων μου».Ο δικαστής εξέλαβε την απάντηση ως προσβλητική και τον απείλησε με πείνα, βασανιστήρια και θάνατο.
Ο Θεοχάρης κατέφυγε στο Ναό του Αγίου Γεωργίου, στον αρχιμανδρίτη πατέρα Γεώργιο, όπου εξομολογήθηκε και μετάλαβε της Θείας Κοινωνίας. Όταν επέστρεψε, και αφού έμεινε σταθερός στην απόρριψη της πρότασης, ο δικαστής τον φυλάκισε, αφήνοντας τον για αρκετό χρόνο χωρίς τροφή και με ελάχιστο νερό. Τον χρόνο αυτό ο Θεοχάρης τον πέρασε προσευχόμενος. Μετά από αρκετό καιρό, και αφού ο άγιος πάλι δεν δέχθηκε να αλλαξοπιστήσει, τον έδεσαν σε άλογο και τον οδήγησαν σε απόσταση μίας ώρας μακριά από την Νεάπολη, όπου υπήρχε μία λεύκη. Εκεί οι δήμιοι τον απαγχόνισαν λιθοβολώντας τον και τον έθαψαν μπροστά στη λεύκη.
Το ιερό λείψανο του Αγίου Θεοχάρους στον ιερό ναό Αγίας Αικατερίνης Θεσσαλονίκης
Τότε ο ουρανός σκοτείνιασε και ξέσπασε μεγάλη καταιγίδα με βροντές και αστραπές, πού έκανε το απόσπασμα να αποπροσανατολισθεί και να παρασυρθεί από το ρεύμα, ενώ ο καιρός μέχρι τότε ήταν αίθριος. Τα ανωτέρω συνέβησαν το μεσημέρι της 20ης Αυγούστου 1740, και ήταν μεσημέρι όταν ο μάρτυρας παρέδωσε το πνεύμα. Η λεύκη εκείνη ονομάστηκε «κανλί-καβάκ», το οποίο σημαίνει «λεύκη αίματος», και για αρκετό χρόνο από τα σπασμένα κλαδιά της έρεε αίμα Η λεύκη έγινε τόπος προσκυνήματος Οθωμανών και Ορθοδόξων.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών της συνθήκης της Λωζάνης, το 1923, τα λείψανα του Αγίου Θεοχάρους μεταφέρθηκαν στον ιερό ναό της Αγίας Αικατερίνης Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκονται και σήμερα. Στο ναό εκτίθεται μόνιμα μέρος του δεξιού χεριού του αγίου, η δε μνήμη του εορτάζεται με περιφορά των λειψάνων στις 20 Αυγούστου
Ναός του Αγίου Θεοχάρους έχει ανεγερθεί στον Ανισσαρά, Λιμένα Χερσονήσου Ηρακλείου.
20 Αυγούστου • Σαμουήλ προφήτου • 'Αγίου Θεοχάρη' του Νεαπολίτου (Καππαδόκου)
 |
| μπλε πράσινο καφέ Ο θεϊκός συνδιασμός (φ.Μ.Κυμάκη) |
20 Αυγούστου
Σήμερα 20 Αυγούστου Οσίων τριαντα επτά μαρτύρων εν Βιζύη, Οσίου Θεοχάρους Νεαπολίτου, Προφήτου Σαμουήλ,
 |
| μη μαδάς τη μαργαρίτα (φ.Μ.Κυμάκη) |
Οσίων τριαντα επτά μαρτύρων εν Βιζύη, Οσίου Θεοχάρους Νεαπολίτου, Προφήτου Σαμουήλ, Άγίων Ρηγίνου και Ορέστη των εν Κύπρω
|
| για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +- |