Τετάρτη 17 Αυγούστου 2022

”Στην οδό Ευμολπιδών”



Διήγημα του Ευάγγελου Τζάνου-”Στην οδό Ευμολπιδών” (ebook)
 
Ευάγγελος Τζάνος –
“Στην οδό Ευμολπιδών”
(εκδ. Αρχίγραμμα)

Με χαρά σας παρουσιάζουμε το πρώτο καθαρόαιμο ebook των ανοικτών εκδόσεων “Αρχίγραμμα”, ένα διήγημα που σε ταξιδεύει στην παλιά Αθήνα, του συγγραφέα Ευάγγελου Τζάνου.
  Από τον σύνδεσμο πηγή μπορείτε να διαβάσετε ή να κατεβάσετε το εν λόγω διήγημα

πηγή : http://arxigramma.wordpress.com/2012/07/23/%CE%B4%CE%B9%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%85%CE%AC%CE%B3%CE

Το Μέλλον της Ιστορίας

 

πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorias/to-mellon-ths-istorias.html
Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη
Το Μέλλον της Ιστορίας

Το Μέλλον της Ιστορίας

Πού πηγαίνει ο κόσμος μας;

Υπάρχει μέλλον;

Πώς θα είναι αυτό;

Επαναλαμβάνεται η Ιστορία;
Αυτά είναι ερωτήματα που έχουν απασχολήσει χιλιάδες ανθρώπους, ερευνητές και μη. Η μελέτη της ιστορίας είναι ένα από τα βασικότερα κλειδιά που επιτρέπει στους λαούς αλλά και στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά να προσδιορίσουν τη δική τους ταυτότητα. Η ταυτότητα δεν μπορεί να δημιουργηθεί αν δεν υπάρξει μια αντικειμενική ή υποκειμενική γνώση της εξέλιξης της ανθρωπότητας.

Έτσι από την αρχή των χρόνων οι άνθρωποι επιδίωξαν να μελετήσουν την ιστορία αλλά και να διδαχτούν από αυτή. Η μελέτη της ιστορίας πάντα χρησίμευε σαν ο μεγάλος συμβουλάτορας, που κατεύθυνε τόσο το παρόν όσο και το μέλλον.

Ακόμη και στις περιόδους που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήξεραν να γράφουν, τις λεγόμενες προϊστορικές περιόδους, οι άνθρωποι δεν είχαν άγνοια της ιστορίας. Απλώς η θεώρηση της ιστορίας ήταν πολύ διαφορετική από την δική μας.

Η σημερινή ιστορική θεώρηση ειδικά στον δυτικό κόσμο, είναι άμεσα εξαρτημένη από τον λεγόμενο γραμμικό ή αθροιστικό χρόνο. Η αρχαία αντίληψη για την ιστορία έδινε περισσότερη σημασία στο καθαυτό γεγονός ως παράδειγμα-δίδαγμα παρά στην λεπτομερή αποτύπωση των μορφικών χαρακτηριστικών του ιστορικού γεγονότος. Από αυτήν την άποψη η προϊστορική περίοδος δεν είναι καθόλου προϊστορική, με την έννοια ότι δεν υπάρχει αίσθηση της ιστορίας . Απλά υπάρχει μια εντελώς διαφορετική θεώρηση.

Καθώς λοιπόν μελετούμε σήμερα την ιστορία, μέσα από το δικό μας πρίσμα, διαπιστώνουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις ορισμένα ιστορικά γεγονότα μοιάζουν να έχουν μια καταπληκτική ομοιότητα μεταξύ τους. Τα συγκεκριμένα γεγονότα μπορεί να απέχουν χρονικά αρκετούς αιώνες, αλλά το μόνο που αλλάζει είναι ο τόπος , τα ονόματα και οι μορφές. Η ουσιαστική ιστορική πλοκή, το ιστορικό γίγνεσθαι αλλά και το συμπέρασμα του γεγονότος είναι το ίδιο.

Για παράδειγμα όλοι οι πολιτισμοί παρουσιάζουν μια παρόμοια μορφή ζωής: Γέννηση , ανάπτυξη, ωριμότητα, παρακμή, εξαφάνιση. Η περίοδος της παρακμής συνοδεύεται σχεδόν πάντα από χαλάρωση της κεντρικής εξουσίας και εμφάνιση έντονων διασπαστικών τάσεων. Όταν η περίοδος παρακμής ξεκινήσει, δεν είναι δυνατόν να ανακοπεί, αλλά μόνο να καθυστερήσει για πολύ ή λίγο διάστημα.

Μπροστά λοιπόν σε πολλά παρόμοια παραδείγματα , οι ιστορικοί προσπαθούν συνεχώς να ανακαλύψουν κάποιους νόμους που διέπουν την ιστορία. Οι περισσότεροι πλέον άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι η ιστορία δεν είναι αποτέλεσμα της «θεάς Τύχης», αλλά διέπεται από συγκεκριμένους μαθηματικούς νόμους. Αν θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε εκφράσεις δανεισμένες από τα μαθηματικά, θα λέγαμε ότι η εξέλιξη της ιστορίας μοιάζει να ακολουθεί ένα είδος αλγόριθμου, αρκετά δύσκολου στην αποκρυπτογράφηση και σύνθετου. Και μάλιστα όχι οποιοσδήποτε αλγόριθμος, αλλά κάποιος αλγόριθμος που δημιουργεί σχήματα φράκταλ!

Πράγματι η ιστορία πραγματοποιεί μικρούς ή μεγαλύτερους κύκλους με παρόμοια ιστορικά γεγονότα. Τίποτα στην εξέλιξη της ιστορίας δεν λειτουργεί γραμμικά.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δηλαδή, ποτέ η ιστορία δεν επιστρέφει στο ίδιο ακριβώς σημείο. Αυτό συμβαίνει γιατί η συσσώρευση της ανθρώπινης εμπειρίας επιτρέπει την έστω και αργή εξέλιξη, όχι όμως με γραμμικό τρόπο αλλά με σπειροειδή Ίσως το καλύτερο σχήμα που θα απεικόνιζε την πορεία της ανθρωπότητας, να είναι ένα είδος σπείρας.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τετράγωνη σπείρα ταιριάζει περισσότερο στην ανθρώπινη ιστορία καθώς είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν ιστορικά γεγονότα τα οποία μοιάζουν να αλλάζουν απότομα την πορεία της ανθρωπότητας. Είναι γεγονότα απρόβλεπτα, που δεν εξάγονται ως συμπέρασμα από τις προηγούμενες ιστορικές περιόδους.

Για παράδειγμα η ύπαρξη και η δράση του Μ. Αλεξάνδρου, άλλαξε την ιστορία, χωρίς αυτό να έχει κατά κάποιο τρόπο προετοιμαστεί από το παρελθόν. Από τον Μ. Αλέξανδρο και μετά οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο κόσμος πορεύτηκε πάνω σε μια συγκεκριμένη γραμμή. Τέτοια γεγονότα υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο και συμπεριλαμβάνονται και φυσικά αίτια, όπως π.χ. μια φυσική καταστροφή.

Τέτοια γεγονότα που αναμφίβολα επηρεάζουν βαθιά την ιστορία, δεν υπόκεινται στην λεγόμενη κοινή λογική. Οι ιστορικοί φυσικά αδυνατούν να προβλέψουν τις απότομες στροφές που κάνει η ανθρωπότητα, αλλά ταυτόχρονα μπορούν να επιβεβαιώσουν το πέρασμα της ιστορίας από παρόμοια μονοπάτια.

Αν και η σημερινή επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ορισμένα πράγματα, ωστόσο ο παραδοσιακός εσωτερισμός έχει κάποιες απαντήσεις που ρίχνουν φως στο σκοτάδι. Μας μιλούν για έναν νόμο εξέλιξης της ανθρώπινης ιστορίας αλλά ταυτόχρονα και για ένα «Σχέδιο Εξέλιξης». Σύμφωνα με αυτό, η ανθρωπότητα ξεκινάει από ένα επίπεδο για να φτάσει σε ένα άλλο συγκεκριμένο επίπεδο. Η ανθρωπότητα σύμφωνα με τον Εσωτερισμό, δεν μπορεί να θεωρηθεί αποσπασμένη από την πορεία του Σύμπαντος. Το σύμπαν ξεκίνησε από κάπου για να φτάσει κάπου , σύμφωνα με ένα Υπερβατικό σχέδιο εξέλιξης που αγνοούμε, βεβαίως. Η ανθρωπότητα έχει το δικό της ρόλο και μερίδιο ευθύνης στην Συμπαντική πορεία. Επομένως και η ανθρωπότητα έχει έναν συγκεκριμένο στόχο για να φτάσει.

Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι υπάρχει μια νομοτέλεια σε αυτήν την πορεία , δηλαδή το Σύμπαν θα ολοκληρώσει «επιτυχώς» το «σχέδιό» του, τότε και η ανθρωπότητα ακολουθώντας ή συμμετέχοντας σε αυτό το Υπερβατικό σχέδιο, θα ολοκληρώσει το δικό της Σχέδιο εξέλιξης για να φτάσει στο επίπεδο που πρέπει. Ανεξάρτητα επομένως από τις διάφορες τάσεις και μικροκατευθυνσεις που παρατηρούνται στην Ιστορία, η συνολική ανθρωπότητα εξελίσσεται όχι τυχαία και τυφλά, αλλά καθοδηγούμενη από ένα συγκεκριμένο Νόμο (ή Θεό, αν προτιμάτε). Αυτή η συγκεκριμένη κατεύθυνση η οποία τελικά θα τελεσφορήσει (σύμφωνα με τις Εσωτερικές παραδόσεις), ονομάζεται Υπερβατική Ιστορία.

Έτσι η υπερβατική Ιστορία έχει ήδη «γραφτεί» και προκαθοριστεί από την δημιουργία της ανθρωπότητας. Έχει καθοριστεί βέβαια όχι με λεπτομέρεια αλλά σαν γενικό σχέδιο και κατεύθυνση .

Αυτό που συμβαίνει στην πράξη , δηλαδή η πραγματοποίηση της Ιστορίας, είναι η λεγόμενη Αισθητή Ιστορία. Η Αισθητή Ιστορία, μπορεί να παρεκκλίνει λίγο από την Υπερβατική, όχι όμως και να αλλάξει εντελώς κατεύθυνση. Ουσιαστικά η Αισθητή Ιστορία είναι μια αντανάκλαση ή το αποτύπωμα ή η σκιά της Υπερβατικής. Σαν σκιά δεν μπορεί παρά να ακολουθεί πάντα την πορεία του όντος που τη δημιουργεί, δηλαδή την Υπερβατική Ιστορία. Μπορεί επίσης , όπως ακριβώς και οι σκιές να παρουσιάζεται ακαθόριστη και διαφοροποιημένη από το σώμα που την παράγει. Πάντα όμως θα έχει το σχήμα αλλά και την γενικότερη μορφή του αντικειμένου-πηγή.

Ο Εσωτερισμός τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης έχει πολλές αναφορές στο γενικό σχεδιασμό που θα ακολουθήσει η Ανθρωπότητα σε όλη την πορεία της πάνω στη Γη. Αναφορές που μιλούν τόσο για το παρελθόν όσο και για το μέλλον.

Στα ιερά κείμενα των Μάγια , της Ινδίας και άλλων πολιτισμών βρίσκουμε «προφητείες» , που μιλούν για τις επερχόμενες εποχές του άμεσου ή του μακρινού μέλλοντος.

Σύμφωνα με την Ινδική Φιλοσοφία αλλά και τον Δυτικό Εσωτερισμό, η ανθρωπότητα ήδη έχει περάσει μέσα από 5 στάδια εξέλιξης. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήδη έχουν υπάρξει 5 «ανθρωπότητες», όπου σε κάθε μια περίοδο αναπτύχθηκαν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, βιολογικά, συναισθηματικά και νοητικά για τους ανθρώπους.

Σήμερα βρισκόμαστε στην 5η «ανθρωπότητα» και πρόκειται να εμφανιστούν άλλες 2 στο απώτερο μέλλον . Στις μελλοντικές αυτές ανθρωπότητες θα αναπτυχθούν κάποια επιπλέον χαρακτηριστικά και η συνείδηση των ανθρώπων θα διευρυνθεί σε μεγάλο βαθμό, πριν ολοκληρωθεί η εξελικτική μας φάση πάνω στη Γη.

Αν θα ήμασταν ως άνθρωποι ικανοί να ξεφύγουμε από την ψευδαίσθηση του χρόνου, τότε ίσως να μπορούσαμε να αντιληφθούμε την Ιστορία με την υπερβατική της μορφή. Τότε το πεπρωμένο της Ανθρωπότητας να παρουσιαζόταν μπρος στα μάτια μας και θα αποκάλυπτε αυτό που νομίζουμε ως μη γενόμενο.

Υπάρχουν κάποια κείμενα από την αρχαία Αίγυπτο που μας μιλούν για το μέλλον σαν να έχει ήδη γίνει. Αλλά αν είναι έτσι, προκύπτει η εύλογη ερώτηση: «Για ποιο λόγο να μπούμε ως ανθρωπότητα σε αυτήν την μακραίωνη δοκιμασία , εάν τα πράγματα είναι ήδη προκαθορισμένα;» Η απάντηση είναι πράγματι πολύ δύσκολη. Ίσως το μόνο που μπορεί να ρίξει λίγο «φως» στο σκοτάδι είναι η φράση που «Προφήτης» λέει στον «Εκλεκτό» στην περιβόητη Ταινία «The Matrix»: «Δεν είσαι εδώ για να επιλέξεις γιατί το έχεις ήδη κάνει. Είσαι εδώ για να μάθεις το Γιατί αυτής της επιλογής»……

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- Ar. Toynbee, Study of History, εκδ. OxfordUniversity Press

- Μιρσέα Ελιάντ- Κόσμος και Ιστορία , ΕΚΔ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

- Ε.Π.Μπ.- Το μυστήριο των κύκλων, ΕΚΔ. ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ

- Μαξ Χαίντελ - Ροδοσταυρική Κοσμοθεωρία, ΕΚΔ. ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ

- C. JINARAHADASA, Η απόκρυφος εξέλιξη της Ανθρωπότητας, ΕΚΔ. ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ

Φασόλια πιάζ

Photo

Τι χρειαζόμαστε:

½ κιλό φασόλια ξερά μέτρια
1 ματσάκι μαϊντανό
2-3 κρεμμύδια ξερά
3-4 ντομάτες σφικτές
6 αυγά
1 ποτήρι ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι
1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
ρίγανη
ξύδι

Πως το κάνουμε:
Διαβάστε περισότερο: Φασόλια πιάζ http://www.sintagespareas.gr/sintages/fasolia-piaz.html#ixzz22OnOTIJ1

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ του Γιάννη Πλέσσια *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/29502817464

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
του Γιάννη Πλέσσια 
.
Tα μάτια του ανοίγουν λίγο πριν φωτίσει η οθόνη του κινητού που συνοδεύει τον ήχο αφύπνισης. Ένας ήχος πιο ενοχλητικός κι από την άχρωμη μελωδία των κλασσικών ξυπνητηριών προηγούμενης γενιάς έτοιμος να κάνει θρύψαλα την μέχρι πρότινος γαλήνη του δωματίου. Ο νεαρός άντρας σηκώνεται από το κρεβάτι του μα στο σκοτεινό δωμάτιο με τα κλειστά πατζούρια δεν διαγράφεται καμία καθαρή μορφή. Όμως αυτός με μια μηχανική κίνηση του ποδιού του πατά το κουμπί του πύργου του υπολογιστή που βρίσκεται στο παρκέ. Μια μικρή κίνηση μόνο που αρκεί να δώσει ζωή σε όλο τον σκοτεινό χώρο. Όλα ξεκίνησαν με έναν βόμβο αυξανόμενης έντασης κι ο κενός προηγουμένως τοίχος αποκαλύπτει επιφάνειες κι εξοχές που οριοθετούνται από μικρά λαμπάκια, κίτρινα, πράσινα και κόκκινα ενώ παράλληλα λευκό ψυχρό φως φωτίζει τις απέναντι πλευρές του δωματίου και τον ίδιο κατά πρόσωπο. Ποιος να του ‘λεγε πως πριν 50 χρόνια στο ίδιο μέρος χρειαζόσουν περίπου 15 λεπτά για να ανάψεις μια σόμπα χρησιμοποιώντας όλο σου το σώμα ενώ αυτός σήμερα κουνώντας ένα μόλις δάχτυλο των κάτω άκρων του, έδωσε στο δωμάτιο του μια άλλη οπτική, το «ενεργοποίησε». Γι’ αυτόν η συγκεκριμένη διεργασία ήταν ένα καθορισμένο συμβάν παλινδρόμησης, μια συσκευή ουσιαστικά τον ξύπνησε κι αυτός της ανταποδίδει την χάρη ξυπνώντας τις άλλες συσκευές .
Τσουλά την καρέκλα με τα ροδάκια πιο πίσω και παίρνει θέση στο γραφείο, η όραση του, λόγω της ξαφνικής αλλαγής της φωτεινότητας, είναι περιορισμένη μα αυτό δεν εμποδίζει τα χέρια του να τοποθετηθούν με χάρη στο ποντίκι και στο πληκτρολόγιο. Αυτό το κλειστό δωμάτιο έχει θέα ένα καταπράσινο λιβάδι με μπλε ουρανό που συνεχώς καλύπτεται με καρτέλες κειμένου, φωτογραφίες και έντονα χρώματα. Το περίεργο τοπίο ενορχηστρώνεται από ambient μουσική, ρυθμική και σταθερή που παρεμβάλλεται ηχητικών θεμάτων. Αυτός όμως, καθηλωμένος στην θέση του συνθέτει την δική του συμφωνία με τα αλλεπάλληλα χτυπήματα στα πλήκτρα και στο ποντίκι μεταβάλλοντας τον ρυθμό πότε σε allegro και πότε σε largo, ακολουθώντας πίστα τα εξωκινούμενα παράθυρα της οθόνης σαν παρτιτούρες του Stravinsky.
Αδειάζει κι άλλο ένα μπουκαλάκι νερό στο στόμα του και το πετά στον κάδο ανακύκλωσης μαζί με τα υπόλοιπα ενώ παράλληλα το τροφοδοτικό του υπολογιστή του και η τεράστια οθόνη του καταπίνουν ασταμάτητα ενέργεια. Η διαδικασία είναι προβλεπόμενη, ανοίγει παράθυρα και επισκέπτεται ιστότοπους με σταθερό πρόγραμμα ενώ ανανεώνει αμέσως όλες τις σελίδες με την ανατροφοδότηση σε κεντρικό ρόλο. Συνεχίζει να γράφει «φορτώνοντας» με υλικό τις σελίδες του διαδικτύου μα κάθε φορά υπογράφει με άλλο όνομα και με διαφορετικό ύφος. Είναι χαμογελαστός και κάνοντας ένα κλικ κοιτά συνοφρυωμένος ενώ αμέσως μετά αφήνεται στην καρέκλα του και χαζεύει απαθής αλλά συνεχώς είναι σιωπηλός, σχεδόν αθόρυβος σαν την αναπνοή του… Ταπ! Ταπ! Ταπ! Το πόδι του δεν έχει σταματήσει να σπρώχνει το παρκέ, το συνειδητοποιεί και αφήνει τα δάχτυλα του στο γραφείο, τα παρατηρεί, κοιτά για μια στιγμή γύρω του αλλά όλα μακριά από το φως της οθόνης είναι πολύ σκοτεινά κι απόμακρα. Γυρίζει πάλι στην οθόνη, μέσα από ένα παράθυρο στο πράσινο λιβάδι μια κοπέλα με μακριά μαλλιά χορεύει, μα είναι τόσο θολή η εικόνα που δεν ξεχωρίζει άλλα χαρακτηριστικά, δυναμώνει λίγο την ένταση της μουσικής και γυρίζει από την σκοτεινή πλευρά του δωματίου. Οι κόρες του διαστέλλονται πολύ και καταφέρνει να ξεχωρίσει μια στενόμακρη βιβλιοθήκη και δύο κορνίζες αλλά όσο κι αν προσπαθεί, η νυχτερινή του όραση δεν βελτιώνεται άλλο. Το μάτι του πιάνει μια κίνηση, γυρνά στο πράσινο λιβάδι και βλέπει την εικόνα της κοπέλας να εξαφανίζεται σταδιακά μαζί με την μουσική της. «Ίσως αύριο» γράφει σε ένα ψηφιακό σημειωματάριο και σβήνει την οθόνη. Μετά από λίγο ησυχάζει και το υπόλοιπο δωμάτιο κι αυτός βρίσκεται ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, γυρισμένος στο πλάι.
Τα μάτια του ανοίγουν…

Ο Γιάννης Πλέσσιας είναι εκ προμελέτης Μηχανολόγος Μηχανικός και Εκπαιδευτικός Μηχανολογίας μα εκ φύσεως μουσικός και ερασιτέχνης ηθοποιός, δεν τον προβληματίζει τι να γράψει αλλά γράφει για αυτά που τον προβληματίζουν.[ twitter ] [ youtube ]

Μπακλαβάς Νηστίσιμος



Μπακλαβάς Νηστίσιμος

Τι χρειαζόμαστε:
1 πακέτο φύλλο κρούστας
600 γραμ. καρυδόψιχα
1 φλιτζάνι ζάχαρη
1 κ.σ. τριμμένη φρυγανιά
6-7 γαρύφαλλα καλά κοπανισμένα
220 γραμ. ελαιόλαδο
220 γραμ. θυμαρίσιο μέλι

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Μπακλαβάς Νηστίσιμοςhttp://www.sintagespareas.gr/sintages/mpaklabas-nistisimos.html#ixzz23Bqo9uNS

"διακοπή ρεύματος"



  "διακοπή ρεύματος"

H δολοφονία του επιχειρηματία Νοσφεράτου και του αποκαλούμενου "Μεγάλου Στόχου" αλλά και η γνωριμία του με τον καθηγητή Ρωμαίο, αναστατώνει τη ζωή του Στέφανου, ενός κατά τα άλλα συνηθισμένου φοιτητή στην Αθήνα. Παράλληλα δίνει νέο νόημα στη θεώρηση του για την αναγκαιότητα του ένοπλου αντάρτικου των πόλεων. Την ίδια ώρα η ανασκόπηση της ζωής του μικρού "συγγραφέα", με τα προσωπικά του βιώματα και οι οικογενειακές μνήμες εμπλέκονται έντεχνα με ανατριχιαστική δράση, έρωτα και έντονο... λυρισμό. Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα; Τρία διαφορετικά πλοκάμια μιας πλεξούδας, σ ένα ενιαίο και θανάσιμο αγκάλιασμα που περνούν στη σφαίρα του ονείρου μετά τη... "διακοπή ρεύματος".

ΝΕΛΛΗ ΣΟΥΓΙΟΥΤΖΟΓΛΟΥ-ΣΕΙΡΑΔΑΡΗ' NELLY'S



ΝΕΛΛΗ ΣΟΥΓΙΟΥΤΖΟΓΛΟΥ-ΣΕΙΡΑΔΑΡΗ' NELLY'S
(23/11/1899-17/8/1998)

Η Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (23 Νοεμβρίου 1899 - 17 Αυγούστου 1998)[1] γνωστή ως Nelly's από την αγγλική υπογραφή της υπήρξε θεματολογικά πρωτοπόρος φωτογράφος με διεθνή αναγνώριση.
Γεννήθηκε στο Αϊδίνι, αλλά έλαβε την πρώτη της μόρφωση στη Σμύρνη, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά της μετά την καταστροφή του Αϊδινίου. Παρόλο που μετέβη στη Δρέσδη μαζί με τον αδελφό της για να σπουδάσει ζωγραφική, εντέλει την κέρδισε η φωτογραφία, στην οποία στράφηκε με δασκάλους τον Ούγκο Έρφουρτ διάσημο πορτρετίστα της Δρέσδης και τον Φραντς Φίλντερ.
 
Μετά την εγκατάσταση της οικογένειας στην Αθήνα του 1924, η Έλλη Σουγιουλτζόγλου φτιάχνει το πρώτο της εργαστήριο επί της οδού Ερμού και ασχολείται με τη φωτογράφιση πορτρέτων και θεματικών ενοτήτων κατ' ιδίαν ή επί παραγγελία του ΥΠ.ΠΟ. Πρόσφυγας ουσιαστικά η Ελληνίδα φωτογράφος απαθανάτισε με ζωντάνια πορτρέτα προσφύγων αλλά και σημαντικών προσώπων της εποχής της, όπως ο Κωστής Παλαμάς και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ιδιαίτερη θέση στο έργο της κατέχουν οι γυμνές ή ημίγυμνες φωτογραφίσεις στην Ακρόπολη της Μόνα Πάεβα (Mona Paeva), πρώτης μπαλαρίνας της Opera Comique οι οποίες προκάλεσαν σκάνδαλο στην κοινωνία του μεσοπολέμου, όταν δημοσιεύθηκαν το 1929, στο γαλλικό περιοδικό Illustration.

Πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής
Γέννηση 23 Νοεμβρίου 1899
Αϊδίνιο
Θάνατος 17 Αυγούστου 1998
Αθήνα
Υπηκοότητα Ελλάδα
Ιδιότητα φωτογράφος
Στη σειρά "Παραλληλισμοί" επιχειρεί να συγκρίνει προσωπογραφικά βοσκούς και χωριατοπούλες με κούρους και κόρες για να αποδείξει τη φυλετική συνέχεια των Eλλήνων. Όταν το Υπουργείο Τύπου και Τουρισμού της δικτατορίας Μεταξά της αναθέτει το 1939 να διακοσμήσει με τις φωτογραφίες της το Ελληνικό περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση της Νέας Υόρκης, η Σεραϊδάρη επιλέγει και χρησιμοποιεί αυτές ακριβώς τις φωτογραφίες κάνοντας ένα γιγαντιαίο κολάζ . Παρόλο που αρκετοί κριτικοί θεώρησαν τους παραλληλισμούς της αφελείς και αρκετοί τους συνέδεσαν με τη ναζιστική ιδεολογία της εποχής (το Τρίτο Ράιχ και ο "Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός" του Μεταξά), η ίδια η Nelly ήταν εξαιρετικά περήφανοι γι'αυτούς, και μάλιστα επιθυμούσε να τους εκδώσει σε αυτόνομο λεύκωμα

Φωτογράφισε τις Δελφικές γιορτές του Σικελιανού και της γυναίκας του Εύας Πάλμερ το 1927 και κατ' αποκλειστικότητα το 1930, ενώ το 1936 μετέβη στο Βερολίνο για να φωτογραφίσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ξέσπασμα του Β' Π.Π. τη βρήκε στις ΗΠΑ, όπου έμεινε αναγκαστικά σχεδόν 27 χρόνια από το 1939 μέχρι το 1966. «Η πόλη της Νέας Υόρκης έδωσε στη Nelly's» κατά την Κατερίνα Κοσκινά «και τη δυνατότητα να καταγράψει σημαντικές στιγμές από την οικοδόμησή της και να αποτυπώσει στιγμιότυπα από την κίνηση των δρόμων και των πλατειών της. Έτσι, με δύο σημαντικότατες φωτογραφικές σειρές, το "Easter Parade" και τους "Δρόμους", κατέπληξε το νέο δάσκαλό της και απέδειξε ότι εκτός από το να εκτελεί παραγγελίες είναι σε θέση να δώσει μια νέα δυνατότητα ανάγνωσης της αρχιτεκτονικής»


Nelly: Παραλληλισμοί, κολάζ στη Διεθνή Εκθεση Νέας Υόρκης, 1939

Το 1966, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έμεινε με τον σύζυγό της Άγγελο Σεραϊδάρη στη Νέα Σμύρνη διαμορφώνοντας το διαμέρισμά της σε φωτογραφικό μουσείο. Το 1989 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της[10]. Δώρισε το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου της στο Μουσείο Μπενάκη. Έχει τιμηθεί με το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα, με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ εξέδωσε πολλά λευκώματα με φωτογραφίες της και παρουσίασε τα έργο της σε πολλές εκθέσεις. H Έλλη Σεραϊδάρη πέθανε στην Αθήνα, στις 17 Αυγούστου του 1998.

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑhttp://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7_%CE

Ατλαντίδα



πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorias/atlantida.html
Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη
Ατλαντίδα

Υπήρξε η Ατλαντίδα; Που αναπτύχθηκε ο πολιτισμός της; Πότε άφησε τα χνάρια της στο χρόνο;

Πριν χιλιάδες χρόνια, τότε που οι σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι υπήρχε μόνο πάγος και κανένα ανθρώπινο χνάρι, γεννήθηκε, αναπτύχθηκε και πέθανε ένας πολιτισμός που για πολλούς ανήκει στη σφαίρα του θρύλου.

Άπειρες είναι οι διαφωνίες των ιστορικών για την θέση της. Στη Μεσόγειο, στη Θήρα, κοντά στην Ισλανδία, νοτιοανατολικά της Ιαπωνίας, βορειοανατολικά της Μαλαισίας; Αυτές οι τοποθεσίες αναφέρονται μάλλον σε άλλες ηπείρους και εδάφη που βυθίστηκαν, χωρίς να έχουν καμία σχέση με την Ατλαντίδα. Η θρυλική ήπειρος βρισκόταν στον Ατλαντικό Ωκεανό σύμφωνα με την πλειονότητα των θεωριών και των ιστορικών και επιστημονικών αναφορών.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η Ατλαντίδα ήταν ένα μεγάλο νησί που βρισκόταν πιο πέρα από τις Ηράκλειες στήλες, δηλαδή προς την Δύση. Επιστημονικές μελέτες παραδέχονται την ύπαρξη μιας βυθισμένης ηπείρου στη Μέση του Ατλαντικού η οποία καταστράφηκε από πολλούς καταποντισμούς, ο τελευταίος από τους οποίους έγινε πριν 12.000 χρόνια περίπου.

Ο Πλάτωνας μιλάει για την Ποσειδωνία, το τελευταίο απομεινάρι του Ατλάντιου πολιτισμού που βυθίστηκε τελευταίο πριν 12.000 περίπου χρόνια παίρνοντας μαζί του , στα βάθη του ωκεανού τα τελευταία μυστικά των Ατλάντων. Επίσης αναφέρει θρύλους και έθιμα για την λατρεία του ταύρου στην Ατλαντίδα, ενώ άλλοι ερευνητές λένε συγκεκριμένα ότι ο Βασιλιάς της Ατλαντίδας αντιμετώπιζε μόνος του ένα ταύρο ( ιερό ζώο ηλιακής λατρείας) κάθε 10 χρόνια. Το αποτέλεσμα της συνάντησης αυτής έδειχνε αν η βασιλεία των 10 αυτών χρόνων ήταν δίκαιη ή άδικη.

Λέγεται ότι οι Άτλαντες ήταν κυρίως ερυθρόδερμοι ( όπως οι Ινδιάνοι κι οι Αιγύπτιοι) και λίγοι από αυτούς ήταν λευκοί. Το ύψος τους ήταν γύρω στα 2,5 με 6 μέτρα όπως αποδεικνύουν οι σκελετοί και τα κόκαλα που έχουν βρεθεί σε παλαιοντολογικές ανασκαφές.

Οι μύθοι και τα ιερά κείμενα πολλών αρχαίων πολιτισμών μιλούν για την ύπαρξη γιγάντων, τιτάνων και γενικά πολύ ψηλών όντων. Η αλήθεια όμως είναι ότι στην Αρκαδία στην Πελοπόννησο, αναφέρει ο Ηρόδοτος ότι ανακαλύφθηκε μια σαρκοφάγος που είχε 3,25 μέτρα μήκος με τον αντίστοιχο σκελετό. Επίσης όταν οι Ισπανοί κατακτητές πήγαν στο Μεξικό, οι σοφοί του πολιτισμού των Αζτέκα έλεγαν στον Ισπανό μοναχό Φερνάντο Διάζ ντε Καστίλλιο ότι πολύ παλιά υπήρχαν εκεί άνθρωποι πολύ ψηλοί και ότι αφού είχαν γίνει πολύ εγωιστές καταστράφηκαν από τους θεούς κι οι περισσότεροι από εκείνους πέθαναν σε ένα μεγάλο κατακλυσμό. Τους έδειξαν ακόμα ένα μηριαίο οστό 1.60 μέτρα μήκος περίπου που ανήκε σε άνθρωπο 3 μέτρων.

Στην Καλιφόρνια , το 1833 ανακαλύφθηκε ένας σκελετός 3.60 μέτρα και γύρω του υπήρχαν τεράστιοι πέλεκυς. Στη Σάντα Μαρία στην ακτή του Λος Άντζελες βρέθηκε ένας παρόμοιος σκελετός. Το 1887, κάποιος Δόναλυ, ανακάλυψε στα βουνά Στρήνγκ Βάλλεϋ κοντά στη Νεβάδα ένα απολιθωμένο ανθρώπινο πόδι. Οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι ανήκε σε άνθρωπο που έζησε την τριτογενή περίοδο και το πόδι 99 εκατοστών μήκους από το γόνατο ως τη φτέρνα, ανήκε σε άνθρωπο συνολικού ύψους περίπου 3.65 μέτρα.
Οι αρχαίοι πολιτισμοί μας λένε ότι στην αρχή υπήρχε μια πολύ μεγάλη ήπειρος στον Ατλαντικό ωκεανό που κάλυπτε τα εδάφη της Αμερικής και της Ευρώπης. Πριν 800.000 χρόνια βυθίστηκαν κάποια μέρη της, απέμειναν μόνο 10 μεγάλα νησιά που αποτελούσαν μια θαλάσσια ομοσπονδία. Με τον κατακλυσμό, το θερμό ρεύμα του κόλπου του Μεξικού , βρήκε διέξοδο προς τις βόρειες ακτές της Ευρώπης όπου άρχισε να ζεσταίνει και να λιώνει τους πάγους που την κάλυπταν. Τότε τελείωσε ο πρώτος ευρωπαϊκός παγετός. Βλέπετε, καθώς ο Ατλάντιος πολιτισμός πεθαίνει, ξυπνά τα ευρωπαϊκά εδάφη, για να φιλοξενήσουν τις επόμενες προσπάθειες πολιτισμού του ανθρώπου. Έτσι είναι η εξέλιξη. Μετά από κάθε θάνατο έρχεται πάντα η ζωή.

Πριν 200.000 χρόνια έγινε ο δεύτερος κατακλυσμός και απόμειναν μόνο δύο μεγάλα νησιά. Η Ρούντα (στο βόρειο ημισφαίριο) που επηρέασε τους πολιτισμούς της Ευρώπης και της Αμερικής και η Δάϊντα ( στο νότιο ημισφαίριο) που επηρέασε τους πολιτισμούς της κεντρικής και νοτίου Αμερικής και της Μεσογείου. Ή αλλιώς Θούλη και Θωλλάν αντίστοιχα. Ή ακόμα Βαλλάν και Άβαλον.
Πριν 80.000 χρόνια περίπου έγινε ο τρίτος κατακλυσμός. Απέμεινε μόνο ένα μεγάλο νησί που ονομάστηκε «Ποσειδωνία» από τους Έλληνες γιατί εκεί λάτρευαν τον Ποσειδώνα, το θεό της Θάλασσας.

Στο τέλος του τέταρτου παγετώνα-πριν 12.000 χρόνια περίπου -βυθίστηκε και αυτό το τελευταίο απομεινάρι του μεγάλου πολιτισμού. Το γεγονός αυτό το αναφέρει και ο Πλάτωνας στον «Κριτία» και στον «Τίμαιο».

Στη μυστηριώδη «Θάλασσα των Σαργασσών» με την επικίνδυνη υδάτινη συμπεριφορά, Ρώσοι επιστήμονες ανακάλυψαν στον βυθό υπολείμματα τεράστιων τειχών και πυραμίδων με αρκετά μεγάλο ύψος. Οι πυραμίδες αυτές είναι χτισμένες όπως ακριβώς εκείνες της Αιγύπτου . Υπολογίζουν ότι κάτι συνέβη εκεί πριν περίπου 12.000 χρόνια.

Τα παγωμένα μαμούθ στη Σιβηρία , έχοντας ακόμα χόρτα στο στόμα τους δείχνουν να πάγωσαν και να πέθαναν ξαφνικά . Στους πόρους του δέρματός τους βρέθηκε αίμα, πράγμα που σημαίνει ότι πέθαναν ξαφνικά από ασφυξία που προήλθε από νερό ή καπνό.

Σύμφωνα με τους περισσότερους, κατά τη διάρκεια μιας μέρας και μιας νύχτας έγινε μια απότομη μεταστροφή του άξονα της γης ή μια απότομη αλλαγή στην κλίση του. έτσι, πολλά όντα πέθαναν ακαριαία και πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί καταστράφηκαν.
Είναι μυστηριώδη το ταξίδι των χελιών που ξεκινώντας από ποτάμια της Ευρώπης πάνε στη θάλασσα των Σαργασσών, γεννούν τα αυγά τους και γυρίζουν πίσω για να πεθάνουν. Λες κι ακολουθούν τη ροή ενός παλιού ποταμού, κολυμπούν τώρα μέσα σε θαλάσσιο νερό, υπακούοντας στο ομαδικό ένστικτο και κατευθύνονται προς τις κοίτες του ποταμού που όμως δεν υπάρχουν πια. Αυτό είναι άλλο ένα μυστήριο.

Παρόμοια ένα είδος ποντικών από την Β. Ευρώπη, πηδάνε στη θάλασσα και κολυμπάνε προς ένα νησί που θα έπρεπε να βρίσκεται μίλια μακριά. Μάλλον βυθίστηκε. Και αυτά μην μπορώντας να το βρουν πεθαίνουν εξαντλημένα από το κολύμπι.

Ραντάρ εντοπίζουν σμήνη πουλιών που από την Ευρώπη πετούν προς την Μέση του Ατλαντικού ωκεανού . στην θάλασσα των Σαργασσών κάνουν γύρους και προσπαθούν κατεβαίνοντας να βρουν στεριά. Απογοητευμένα και κουρασμένα όμως συνεχίζουν το ταξίδι τους προς τις ακτές της Αμερικής. Η στεριά αυτή δεν υπάρχει πια. Πιθανότατα βυθίστηκε.

Στο βυθό του Ατλαντικού ωκεανού βρέθηκαν υπολείμματα κρυσταλοποιημένης λάβας, απόδειξη ότι κάποτε υπήρξε εκεί ένα νησί ή μια ήπειρος που βυθίστηκε, καθώς η λάβα κρυσταλλοποιείται μόνο όταν έρθει σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα.

Αναλύοντας κι ερευνώντας ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο τα χνάρια του αρχαίου αυτού πολιτισμού. Πολλά από αυτά έχουν αποσιωπηθεί , άλλα δεν έχουν χρονολογηθεί ακόμα και άλλα μας περιμένουν σε κάποια γωνιά της γης για να τα ανακαλύψουμε.

Προσπαθώντας να φτάσουμε την ουσία των αρχαίων πολιτισμών συναντάμε τους μύθους τους. Οι μύθοι κρύβουν την ταυτότητα του πολιτισμού, τον τρόπο που αντιλαμβανόταν την αλήθεια, τον κόσμο, την μοίρα του. Όλοι οι πολιτισμοί έχουν μύθους που μιλούν για τον παγκόσμιο κατακλυσμό. Διηγούνται μια καταστροφή που επηρέασε όλη τη γη, κατέστρεψε την ήπειρο - μητέρα και ύστερα ο κάθε πολιτισμός άρχισε να αναπτύσσεται με τα δικά του χαρακτηριστικά σχεδόν από το μηδέν αλλά διατηρώντας παραδόσεις για τους προγόνους του.

Όλοι αυτοί οι μύθοι μιλούν για τον εγωισμό του ανθρώπου που οδήγησε στον παγκόσμιο κατακλυσμό και την καταστροφή, για τον «χαμένο παράδεισο» και για την «γη της επαγγελίας» και για τον πιο αγνό άνθρωπο που δέχεται το μήνυμα του θεού και αναλαμβάνει , φτιάχνοντας μια κιβωτό επιβίωσης, να περάσει την ανθρωπότητα από τον κατακλυσμό, από ένα θάνατο δηλαδή, από την τιμωρία που η γη και ο θεός έχουν επιβάλει στον άνθρωπο, σε νέα εδάφη, καθαρά κι εξαγνισμένα πια , δηλαδή στη ζωή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

1. ΄΄Επιλογές ομιλιών ΄΄ , του Γ.Α.Πλάνα (εκδόσεις Ε.Ν.Α.)
2. ΄΄Θεμελιώσεις Εσωτερισμού ΄΄ - Β΄ τόμος , του Γ.Α. Πλάνα (εκδόσεις Ε.Ν.Α.)
3. ΄΄Ατλαντίδα, η ήπειρος των μυστηρίων΄΄, του Lewis Spence (εκδόσεις Ιάμβλιχος)
4. ΄΄Το τέλος της Ατλαντίδας, νέο φως πάνω σ΄ ένα παλιό μύθο΄΄ , του J.V. Luce (εκδόσεις Κοκοτσάκη)
5. ΄΄Η Κρήτη ναυάγιο της Ατλαντίδας΄΄, του Μιχαήλ (εκδόσεις Ίκαρος)
6. ΄΄Το μυστήριο της Ατλαντίδας΄΄, του Charles Berliz, (εκδόσεις Ράπτης)Joomla SEF URLs by Artio

17-19 Ἄυγούστου 480 π.Χ – 17-19 Ἄυγοὐστου 2012…..



17-19 Ἄυγούστου 480 π.Χ – 17-19 Ἄυγοὐστου 2012….. 2.492 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΧΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ…

by Σεμέλη Διονύσου
 
Σαν σήμερα 17 -19 Αυγούστου 480 π.Χ,ήταν οι μέρες που δίνονταν οι ιστορικές μάχες,στο Αρτεμίσιο η ναυμαχία με αρχηγό τον Θεμιστοκλή και σε ένα στενό της Ελλάδος το επονομαζόμενο Θερμοπύλες,ένας μικρός Ελληνικός στρατός ,με αρχηγό των βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα και αιχμή του δόρατος τους 300 συντρόφους του,έδωσαν την μάχη των μαχών για κάποια ιδανικά που σήμερα την εποχή της παγκοσμιοποίησης ,φαντάζουν μακρινά…..ΠΑΤΡΙΔΑ…ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…ΤΙΜΗ…
Διαβάζω στο διαδίκτυο,κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η κεντρική ιδέα και το νόημα της θυσίας ,των ηρώων μας αυτών.

”Με την ευκαιρία αυτής της επετείου,ας μην κάνουμε την χάρη να είμαστε θύματα,σε εκείνους που μας θέλουν αιωνίως σε βαθύ ύπνο και πνευματικά υποδουλωμένους.
Οι Λακεδαιμόνιοι, οι Θεσπιείς καθώς κι όλοι όσοι θυσιάστηκαν στις Θερμοπύλες ,δεν ήταν ερωτευμένοι με τον θάνατο,ούτε μαρτυρική διάθεση είχαν!
Εμειναν εκεί και πολέμησαν τρία μερόνυχτα εώς θανάτου, σε έναν αγώνα λογικής και στρατηγικής,πιστοί στο καθήκον και στην υπόσχεση πολεμιστού προς πολεμιστή ,καλύπτοντας τους συμμαχητές τους που έδιναν την δική τους μάχη στο Αρτεμίσιο,πιστοί στις αξίες που διδάχτηκαν από την πατρώα παιδεία,να είναι ελεύθεροι,όπως πρέπει στους πραγματικούς Ελληνες!

Οι μαχητές των Θερμοπυλών και του Αρτεμισίου,δεν ήταν άπιαστοι ήρωες,σαν εκείνους που μας πλασάρουν τα Αμερικανόφερτα πρότυπα,για να τους εκμεταλλεύονται οι παντός είδους πατριδοκάπηλοι απατεώνες που καταδυναστεύουν τον τόπο πνευματικά.
Αντίθετα,είναι αιώνια παραδείγματα προς μίμηση που μας καλούν καθημερινά σε μάχη και εμμονή στις αξίες και τα ιδανικά μας,στον καθημερινό αόρατο πόλεμο που μαίνεται τριγύρω μας,που όσο λιγότερο τον συνειδητοποιούμε,τόσο χειρότερο για εμάς τους ίδιους,για την κληρονομιά των προγόνων μας,την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας.

Η ΑΓΝΟΙΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΕΙ. ”

Εγώ τελειώνοντας θα ήθελα να πω,πως 2.492 χρόνια μετά,εμείς οι απόγονοί σας,όσοι αισθανόμαστε την κληρονομιά σας μέσα μας, ω! άνδρες Ελληνες,θέλουμε να σας φωνάξουμε πως αν και η θυσία σας σήμερα φαντάζει ως χαμένη,στην πραγματικότητα δεν είναι.
Ο δρόμος που εσείς ανοίξατε με το αίμα σας,παραμένει ανοιχτός και φωτεινός για όσους θέλουν να τον δουν και να τον διαβούν.
Είναι δύσκολος ο δρόμος της αρετής και δεν τον διαλέγουν πολλοί,μα θέλω να πιστεύω,πως όταν παραστεί ανάγκη και έρθει η μέρα εκείνη ,θα βρεθούν και πάλι Ελληνες άξιοι απόγονοι, να βαδίσουν τον δικό σας δρόμο,για την Ελλάδα,για την ελευθερία της και την ελευθερία των παιδιών της,αλλά και για την δικαίωση του αγώνα σας.

Να είστε σίγουροι πως αν και στον Ἀδη,δεν είστε σκιές…δεν ήσασταν ποτέ!!

ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥΣ,ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ.

Οσο γυρίζει η γη αυτή ,τα ονόματά σας θα μείνουν χαραγμένα για πάντα με ολόχρυσα γράμματα,από εκείνα που τίποτα δεν μπορεί να τα θαμπώσει!!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!!!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ!!

17-19 Αυγουστου 480 π.Χ – 17-19 Αυγουστου 2012…..
2.492 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΧΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ….

Σεμέλη Διονύσου.

ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ του Νίκου Πολύζου

και η γαρίδες στο κάγγελο


πηγή : http://www.onestory.gr/post/29394300213
ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ
του Νίκου Πολύζου *
.
Δύο βήματα ήλιος, τρία βήματα σύννεφο, δύο βήματα ήλιος, τρία βήμ…
- Άργησα;
Είχε αρχίζει να σκοτεινιάζει. Τον περίμενε ώρα καθισμένος στο σκαλοπάτι. Αυτός, οι τουρίστες, τα περιστέρια και τα πεταμένα αποτσίγαρα σαν σύγχρονο διακοσμητικό μοτίβο ανάμεσα στους κίονες του μουσείου και τις πολύχρωμες σημαίες. Και να που ήρθε. Φορούσε ένα τριμμένο τζιν, με ένα σκίσιμο λίγο πάνω από το γόνατο, σαν μικρό χαμόγελο. Το άσπρο πουκάμισο διακρίνονταν μέσα από το κουμπωμένο ως πάνω κόκκινο μπουφάν. Ήταν Απρίλιος, μα ο καιρός συνέχιζε τα παιχνίδια του.
Του άπλωσε το χέρι, σηκώθηκε αργά, τίναξε τη σκόνη από το παντελόνι του. Πήγε να τον βοηθήσει, μα εκείνος σαν να έκανε ένα βήμα πίσω.
Του χαμογέλασε. Πέρασε τις άκρες των δακτύλων του στη ζώνη του παντελονιού του και άρχισαν να κατηφορίζουν προς την έξοδο του αλσυλλίου ακροβατώντας ανάμεσα στα χαλίκια, μία μικρή παραλία μέσα στο αστικό τοπίο.
- Λοιπόν;
Το αγεράκι άρχισε να φυσάει δροσερά, να λυγίζει τα φύλλα των δέντρων, να λυγίζει τα κορμιά.
-Σου έλειψα;
Έσκυψε για ένα φιλί. Μία μυρωδιά μέντας ανάκατη με την εξάτμιση των λεωφορείων. Περπατώντας αργά είχαν φτάσει στη λεωφόρο.
- Δεν μιλάς;
Άναψε τσιγάρο . Στάθηκαν σε ένα σπασμένο παγκάκι .Του ζήτησε μια ρουφηξιά. Καπνού. Καημού. Μια ομάδα αθλητών πέρασε από μπροστά τους, σαν να ήταν στο στάδιο των αγωνισμάτων. Κορμιά ιδρωμένα που δεν τους ταιριάζει η ήττα.
- Κουράστηκες; Του είπε, τρυφερά. Του σκούπισε ένα δάκρυ. Τον πήρε στα χέρια του, μικρή , διάφανη κούκλα, παιχνίδι παιδικό. Τον άφησε πάλι κάτω.
Έβγαλε από το πορτοφόλι του ένα χαρτονόμισμα και του το έβαλε διακριτικά στην τσέπη. Όπως έκανε σε κάθε τους συνάντηση. «Ρε τρέλα που την έχει ο κόσμος» σκέφτηκε. «Άλλοι να με πληρώνουν για χίλιες ανωμαλίες στο σεξ, κι αυτός να με πληρώνει για ένα σιωπηλό περίπατο». Του έδωσε ένα πεταχτό φιλί και εξαφανίστηκε.
.
Ο Νίκος Πολύζος είναι εκπαιδευτικός με μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Ποιήματα και πεζά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά (Μανδραγόρας, Οδός Πανός, Πλανόδιον, Ρεύματα κ.ά), καθώς και σε ηλεκτρονικά έντυπα και ανθολογίες. Γράφει επίσης στίχους για τραγούδια που έχουν ερμηνεύσει δισκογραφικά ο Ηλίας Κλωναρίδης, η Μαρία Φωτίου, ο Λάκης Χαλκιάς, ο Μανώλης Χατζημανώλης κ.ά.[ facebook ] [ e-mail ]

Μπλόκο της Κοκκινιάς

 

Τιμή στο Μπλόκο της Κοκκινιάς | Η Εφημερίδα των Συντακτών

17 Αυγούστου 1944: Μπλόκο της Κοκκινιάς: Τα γερμανικά στρατεύματα προβαίνουν σε ομαδικές εκτελέσεις Ελλήνων πατριωτών στην Κοκκινιά.

To μπλόκο της Κοκκινιάς συνέβη στις 17 Αυγούστου 1944, λίγο πριν το τέλος της Κατοχής, από Γερμανικές δυνάμεις, σε συνεργασία με δοσιλογικές, των Ταγμάτων Ασφαλείας και Ειδικής Ασφάλειας. Είναι το μπλόκο με τις μεγαλύτερες ανθρώπινες απώλειες στην Αθήνα (με δεύτερο το μπλόκο σε Δουργούτι-Φάρο-Κατσιπόδι), κατά το οποίο διεξήχθησαν εκατοντάδες ομαδικές εκτελέσεις, συνελήφθησαν χιλιάδες άνθρωποι ως όμηροι και σημειώθηκαν εκτεταμένοι εμπρησμοί σπιτιών και βαρβαρότητες, ως αντίποινα για την παρατεταμένη Μάχης της Κοκκινιάς, που είχε προηγηθεί,[εκκρεμεί παραπομπή] αλλά και γιατί η ανατολική Αττική ήταν προπύργιο της Αντίστασης.

Έχει μείνει στην Ιστορία ως τραγωδία για τη Νίκαια.[εκκρεμεί παραπομπή] Οι Έλληνες ταγματασφαλίτες που πρωταγωνίστησαν στις εκτελέσεις δε διώχθηκαν μεταπολεμικά. Στον τόπο των εκτελέσεων έχει δημιουργηθεί το Μουσείο της Μάντρας του Μπλόκου Κοκκινιάς.

Πίνακας περιεχομένων
1 Γεγονότα
2 Η Μάντρα της Κοκκινιάς
3 Δίκη
4 Δημόσια μνήμη
5 Περαιτέρω ανάγνωση
6 Υποσημειώσεις
7 Βιβλιογραφία
8 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ



ΓΙΑΤΙ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ;
 
Σε μια έρευνα στο διαδίκτυο δεν εντοπίσαμε άρθρα που να αμφισβητούν την καταγωγή των σημερινών Αιγυπτίων από τους αρχαίους Αιγύπτιους, των Ιρανών από τους Πέρσες, των Εβραίων από τους αρχαίους Εβραίους. Κανείς δεν τολμά να πεί ότι οι σημερινοί Κινέζοι δεν προέρχονται από τους αρχαίους Κινέζους. Οι Ινδοί από τους αρχαίους Ινδούς. Όλα τα παράξενα και όλα τα απίστευτα στην Ελλάδα συμβαίνουν.

Εικοσι οκτώ(28) πανεπιστήμια της Ευρώπης ξεκίνησαν το 1990, υπο την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Συμμετείχαν οι χώρες: Αγγλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Δανία, Ιρλανδία, Ρουμανία, Τσεχία, Ισραήλ, Εσθονία, Ιράκ, Συρία. Εκαναν έρευνες DNA για τους κατοίκους της Ευρώπης. Απο πλευράς Ελλάδας συμμετείχει το Τμήμα Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπο τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη. Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότι απέδειξε οτι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι σε ποσοστό 70% οι σημερινοί Έλληνες έχουν το ίδιο DNA, με τους αυτόχθονες κατοίκους της Ελλάδας της προϊστορικής εποχής.

Το υπόλοιπο 30% από περιοχές της Εγγύς Ανατολής και προσδιορίζονται χρονικά στα νεολιθικά χρόνια. οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι κατοικούνταν ελληνικά φύλα. Όπως καταλαβαίνετε η έρευνα λέει με απλά λόγια, ότι οι πρόγονοι του Περικλή, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και εμείς, έχουμε το ίδιο DNA. Σε ποσοστό που αγγίζει το 99,5%. Γιατί η έρευνα αυτή δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ; Γιατί δεν πέρασε στην εκπαιδευτική ύλη; Ποιος ρυθμίζει τι διδάσκεται και τι αποσιωπάται;

Η Μάχη της Μενίνας

Η μάχη της Μενίνας (17-18 Αυγούστου 1944): O ΕΔΕΣ συντρίβει Γερμανούς και  Τσάμηδες στη Θεσπρωτία

17 Αυγούστου 1944 : Εθνική Αντίσταση: Δυνάμεις του Ε.Δ.Ε.Σ. νικούν τους Γερμανούς στη μάχη της Μενίνας.

Η Μάχη της Μενίνας ήταν η σημαντικότερη μάχη που έδωσε η αντιστασιακή οργάνωση ΕΔΕΣ με το γερμανικό στρατό κατοχής στη δυτική Ελλάδα. Οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ επιτέθηκαν με επιτυχία κατά της γερμανικής φρουράς και κατάφεραν να ελέγξουν το στρατηγικό κόμβο της Μενίνας. Το σημαντικότερο αποτέλεσμα της μάχης ήταν η απαρχή της απώθησης των δωσίλογων Μουσουλμάνων Τσάμηδων από τη Θεσπρωτία.

Πίνακας περιεχομένων
1 Τα προηγηθέντα
2 Η μάχη της Μενίνας
3 Ανακοινωθέν της Εθνικής Αντίστασης ΕΟΕΑ - ΕΔΕΣ
4 Πεσόντες στη Μάχη
5 Παραπομπές

Ο …αναρχικός Οδυσσέας Ελύτης

πηγή : http://anoixti-matia.blogspot.gr/2011/09/blog-post_5158.html?spref=fb
Ο …αναρχικός Οδυσσέας Ελύτης

«Ο κόσμος έχει κουραστεί ν’ ακούει κηρύγματα που δεν έχουν αντίκρισμα ή που το ίδιο το αντίκρισμα τους τα διαψεύδει.
Η έμφυτη τάση του ανθρώπου ν’ αλλάξει την απαράδεκτη σήμερα τάξη του κόσμου, αυτή η επαναστατική του διάθεση, διοχετεύεται σε σχήματα, καλουπάρεται και διατίθεται στο εμπόριο των κοινωνικών ιδεών, κατά τρόπο που υποβιβάζει τη νοημοσύνη του και εξαφανίζει την ατομικότητά του. Η διχρωμία των καιρών μας -η δεξιά και η αριστερά- καλύπτει το αληθινό πρόβλημα του ανθρώπου, που, βέβαια, βρίσκεται πολύ πιο πέρα από το αν θα φορέσει καλύτερο ή όχι παντελόνι. Κάτι τέτοιο είναι η χειρότερη τυραννία...

Προσωπικά, αισθάνομαι να καταπιέζομαι από τις εξουσίες. Αν αυτό είναι αναρχισμός, τότε είμαι αναρχικός.
Όχι βέβαια με την έννοια να βάζω μπόμπες. Αλλά να μην ανέχομαι με κανένα τρόπο να με διαθέτουν κατά τη βούλησή τους, χωρίς τη συγκατάθεσή μου, οι τρίτοι, οι άσχετοι, οι σωτήρες.
Και αυτό είναι ένα αίσθημα που ολοένα και περισσότερο κυριεύει σήμερα μερικές συνειδήσεις.»
Συνέντευξη στον Γιώργο Πηλιχό, εφημ. «Τα Νέα», 15 Ιουνίου 1982.

http://www.tsantiri.gr/ellada/o-anarchikos-odisseas-elitis.html

17 Αυγούστου Αγίου Λεύκιου, Αγίου Μύρωνος μάρτυρος, Αγίου Στράτωνος

Το Αγκάθι στο μπαλκόνι της ξαδέρφης στις Μουρνιές (φ.Μ.Κυμάκη)
Το Αγκάθι στο μπαλκόνι της ξαδέρφης στις Μουρνιές (φ.Μ.Κυμάκη)

Αγίου Λεύκιου, Αγίου Μύρωνος μάρτυρος, Αγίου Στράτωνος

Για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακο +-
 

Πατάτες βραστές (για συνοδευτικό)



Πατάτες βραστές (για συνοδευτικό)

Περιγραφή Ένα διαφορετικό συνοδευτικό για ψάρι ψητό, μπακαλιάρο, γλώσσα τηγανιτή. Ιδιαίτερα νόστιμο και σε συνδυασμό με βρασμένα λαχανικά, όπως μπρόκολο κα κουνουπίδι. Καλή ιδέα και για δίαιτα!


Τι χρειαζόμαστε:
Πατάτες (σε ό,τι μεγεθος προτιμάτε)
Λεμόνι
Βούτυρο/Βιτάμ (λιωμένο) ή ελαιόλαδο
Κρεμμυδάκι φρέσκο ψιλοκομμένο
Αλάτι και πιπέρι
Μαιντανός ψιλοκομμένος

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο:http://www.sintagespareas.gr/sintages/patates-brastes-gia-sinodeitiko.html#ixzz23FZqMd3c

17 Αυγούστου • Μαρτύρων Μύρωνος Παύλου και Ιουλιανής (257)

Ιβίσκε μου ...τα κόκκινά σου κάλη ... (φ.Μ.Κυμάκη)
Ιβίσκε μου ...τα κόκκινά σου κάλη ... (φ.Μ.Κυμάκη)
 

 17 Αυγούστου

• Μαρτύρων Μύρωνος Παύλου και Ιουλιανής (257)

• Ευτυχιανού, Κυπριανού, Μακαρίου οσίου, Στράτωνος Στρατονίκου και Φιλίππου

• Ευτυχίου επισκόπου Γορτύνης και των οσίων αδελφών αυτού Ευτυχιανού και Κασσιανής

• Οσίων Αίγλωνος του αναχωρητού και Αλυπίου ζωγράφου, του Ρώσου

• Οσιομάρτυρος Δημητρίου (1808)

• Παναγίας της Γουμενίσσης 

17 Αυγούστου Γιορτάζουν: 
Λευκοθέα, Λευκοθέη
Μύρων, Μύρα, Μίρκα
Στράτος, Στράτων, Στράτης, Στράτα, Στρατία, Στρατίνα, Στρατούλα

 

 17 august • Martorii lui Myron Pavlou și Iuliani (257) • Eftychianos, Kyprianos, Makarios Osius, Stratonos Stratonikos și Philippos • Eftychios episcop de Gortyn și sfinții săi frați Eftychianos și Kassianis • Osion Aiglonos al defunctului și pictorul Alypi, rusul • Martirul Dimitrios (1808) • Panagia din Goumenissa 

 17 august Ei sărbătoresc: Lefkothea, Lefkothei Myron, Myra, Mirka Stratos, Straton, Stratis, Strata, Stratia, Stratina, Stratoula

17 август • Свидетели на Мирон Павлов и Юлиани (257) • Ефтихиан, Киприан, Макарий Осий, Стратонос Стратоник и Филип • Ефтихий, епископ на Гортин и неговите свети братя Ефтихиан и Касианис • Осион Айглонос на починалия и художник Алип, руският • Великомъченик Димитрий (1808 г.) • Панагия на Гумениса 

 17 август Празнуват: Левкотея, Лефкотея Мирон, Мира, Мирка Стратос, Стратон, Стратис, Страта, Стратия, Стратина, Стратула

 օգոստոսի 17 • Միրոն Պավլուի և Իուլիանիի վկաները (257) • Էֆտիքիանոս, Կիպրիանոս, Մակարիոս Օսիուս, Ստրատոնոս Ստրատոնիկոս և Փիլիպոս. • Էֆտիքիոս եպիսկոպոս Գորտինի և նրա սուրբ եղբայրներ Եֆիքիանոս և Կասիանիս • Մեկնած Օսիոն Այգլոնոսը և Ալիպի նկարիչ, ռուս • Նահատակ Դիմիտրիոս (1808) • Գումենիսայի Պանագիա 

 Օգոստոսի 17-ին նրանք նշում են. Լեֆկոտեա, Լեֆկոտեյ Միրոն, Միրա, Միրկա Stratos, Straton, Stratis, Strata, Stratia, Stratina, Stratoula

 
Για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακο +-