Η μονή Αγ. Νικολάου Σίντζας έχει κτιστεί μέσα σε σπηλαιώδεις κοιλότητες σε απόσταση 6 χιλιομέτρων βορειοδυτικά του Λεωνιδίου. Το Λεωνίδιο, πρωτεύουσα της Τσακωνιάς, στην εύφορη κοιλάδα που τη διασχίζει ο χείμαρρος Δαφνώνας, διαδέχτηκε την πόλη των αρχαίων Βρασιών ή Πρασιών. Αυτή υπήρξε μία από τις δεκαοκτώ πόλεις των Ελευθερολακώνων και είχε ιερά αφιερωμένα στον Ασκληπιό και τον Αχιλλέα. Το Λεωνίδιο αναφέρεται για πρώτη φορά σε χρυσόβουλλο του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου το 1293, στο οποίο γίνεται μνεία του ναού του Αγίου Λεωνίδη, από τον οποίο η πόλη πήρε το όνομά της. Η νέα πόλη ιδρύθηκε από Πραστιώτες μετά την καταστροφή του Πραστού το 1826. Η μονή Αγίου Νικολάου κτίστηκε στο βάθος της κοιλάδας του Λεωνιδίου, σε ένα μονοκόμματο κοκκινόχρωμο βράχο, στον οποίο διακρίνονται κατά τόπους σκήτες που φιλοξένησαν ασκητές. Η διαμόρφωση του βράχου σε σκήτες υπολογίζεται ότι πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 16ου ή στις αρχές του 17ου αιώνα. Η ευφυής χρησιμοποίηση των σπηλαιωδών ανοιγμάτων στο σημείο που επελέγη για να κτιστεί το μοναστήρι, επέτρεψε να τεθούν τα θεμέλια της μονής σε χώρο στερεό, στεγανό και ευρύχωρο και εκεί θεμελιώθηκε η αρχική μονή· ανατολικότερα είναι ευδιάκριτες οι αβαθείς σπηλιές των ασκηταριών. Καθ΄ ύψος σχηματίστηκαν δύο πτέρυγες κτισμάτων για κελιά και ξενώνες, ενώ το κεντρικό τμήμα της μονής κατέλαβε το καθολικό. Σπηλαιώδεις διαμορφώσεις χρησιμοποιήθηκαν ως αποθηκευτικοί και βοηθητικοί χώροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου