Μονή Παναγίας Σουμελά

Η Μονή Παναγίας Σουμελά

Η Μονή Παναγίας Σουμελά ή Μονή Σουμελά, είναι ένα πασίγνωστο χριστιανικό ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο επί 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού.

Σύμφωνα με την παράδοση, το 386 οι Aθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου μετά από αποκάλυψη της Παναγίας, με σκοπό να ιδρύσουν το μοναχικό της κατάλυμα. Eκεί, σε σπήλαιο της απόκρημνης κατωφέρειας του όρους, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία, πάντα κατά την παράδοση, εικονογράφησε ο Eυαγγελιστής Λουκάς.
Oι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος έκτισαν με τη συμπαράσταση της γειτονικής μονής Bαζελώνα κελί και στη συνέχεια εκκλησία μέσα στη σπηλιά, στην οποία είχε μεταφερθεί θαυματουργικά η εικόνα. Tο σοβαρό πρόβλημα της ύδρευσης του μοναστηριού λύθηκε, επίσης σύμφωνα με την παράδοση, κατά θαυματουργό τρόπο. H ανθρώπινη λογική αδυνατεί να απαντήσει στο θέαμα που βλέπουν και οι σημερινοί ακόμη προσκυνητές, να αναβλύζει αγιασματικό νερό μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο. Oι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους που ακόμη συνεχίζουν να το επισκέπτονται και να ζητούν τη χάρη της Παναγίας.

Kοντά στο σπήλαιο κτίστηκε το 1860 ένας πανοραμικός τετραώροφος ξενώνας 72 δωματίων και άλλοι λειτουργικοί χώροι για τις ανάγκες των προσκυνητών, καθώς και βιβλιοθήκη. Γύρω από τη μονή ανοικοδομήθηκαν μικροί ναοί αφιερωμένοι σε διάφορους αγίους.

Panagia Soumela կամ Moni Soumela վանքը Տրապիզոնի մոտ գտնվող հայտնի քրիստոնեական ուղղափառ վանք է, որը 16 դար շարունակ Պոնտական ​​հելլենիզմի խորհրդանիշն է։ Ավանդույթի համաձայն՝ 386 թվականին աթենացի վանականները՝ Բառնաբասը և Սոփրոնիոսը, Մարիամ Աստվածածնի հայտնությունից հետո առաջնորդվել են Պոնտոսի դավաճանական լեռների գագաթները՝ նրա մենակությունը հաստատելու նպատակով։ Այնտեղ, լեռան զառիթափ լանջին գտնվող քարանձավում, 1063 մետր բարձրության վրա, հրեշտակները տարել էին Պանագիա Աթինիոտիսայի սուրբ պատկերակը, որը, ըստ ավանդության, նկարազարդել էր Ղուկաս ավետարանիչը։ Բառնավաս և Սոփրոնիոս վանականները, հարևան Բազելոնա վանքի աջակցությամբ, քարանձավի ներսում կառուցեցին խուց, ապա եկեղեցի, ուր պատկերակը հրաշքով տեղափոխվեց։ Վանքի ջրամատակարարման լուրջ խնդիրը նույնպես, ավանդույթի համաձայն, լուծվեց հրաշքով։ Մարդկային տրամաբանությունն ի վիճակի չէ արձագանքել այն տեսարանին, որ տեսնում են նույնիսկ այսօրվա ուխտավորները՝ գրանիտե ժայռից բխող սուրբ ջուրը: Նրա բուժիչ հատկությունները վանքը հայտնի դարձրեցին ոչ միայն քրիստոնյաների, այլև մուսուլմանների շրջանում, ովքեր դեռ շարունակում են այցելել այն և խնդրել Մարիամ Աստվածածնի շնորհը։ Քարանձավի մոտ 1860 թվականին կառուցվել է համայնապատկերային չորս հարկանի հյուրատուն՝ 72 սենյակներով և այլ ֆունկցիոնալ տարածքներով ուխտավորների կարիքների համար, ինչպես նաև գրադարան։ Վանքի շուրջը վերակառուցվել են զանազան սրբերի նվիրված փոքր տաճարներ։