Γεωργία Βασιλειάδου

Γεωργία Βασιλειάδου βικιπαίδεια

Η Γεωργία Βασιλειάδου (1 Ιανουαρίου 1897 - 12 Φεβρουαρίου 1980) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός. Έπαιξε κυρίως σε κωμωδίες του κινηματογράφου. 

Η Γεωργία Βασιλειάδου γεννήθηκε στην Αθήνα στην περιοχή της Κυψέλης το 1897 σε μια οικογένεια με δέκα παιδιά. 

Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου, αλλά το άλλαξε σε Βασιλειάδου όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με το τραγούδι και την υποκριτική.  Αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο για να εργαστεί και να βοηθήσει την οικογένειά της, μετά τον θάνατο του πατέρα της .

Την πρώτη της καλλιτεχνική εμφάνιση έκανε το 1922 σαν μέλος της χορωδίας του Θεάτρου Ολύμπια, στο έργο Ερνάνη του Τζουζέπε Βέρντι, μάλλον συμπτωματικά . Άρχισε σπουδές  στην Γεννάδειο Σχολή το 1923 και κατόπιν εμφανίστηκε σε διάφορες όπερες. 

Εργάστηκε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Μυράτ, ερμηνεύοντας ποικίλους ρόλους.

Στα μέσα του 1930 αποφάσισε να σταματήσει, μετά από έναν γάμο της που υπήρξε όμως ατυχής. Στη συνέχεια γνώρισε τη Σοφία Βέμπο η οποία και της υποσχέθηκε να τη βοηθήσει. 

Ο άνθρωπος που την ανακάλυψε και της έδωσε την ευκαιρία να κάνει μεγάλη καριέρα ήταν ο Αλέκος Σακελλάριος έτσι στα σαράντα δύο της χρόνια η Γεωργία Βασιλειάδου κάνει ένα νέο δυναμικό ξεκίνημα και με το έμφυτο ταλέντο της κατακτάει αμέσως το κοινό. 

Ο Αλέκος Σακελλάριος της προσέφερε ένα ρόλο το 1939 στα Κορίτσια της παντρειάς, που έγινε η αφορμή για το ξεκίνημα μιας δεύτερης, αλλά  σπουδαιότερης καριέρας - ως κοσμαγάπητης κωμικού, της "ομορφότερης άσχημης" του ελληνικού κινηματογράφου, όπως χαρακτηρίστηκε. 

Στην εταιρεία της Φίνος Φιλμ έγιναν οι μεγάλες της επιτυχίες όπως:

 Η ωραία των Αθηνών, 

Η θεία απ' το Σικάγο, 

Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός και πολλές άλλες.

 Έλαβε μέρος στην τηλεοπτική σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται. 

Έμενε στο Μαρούσι και είχε μια κόρη, τη Φωτεινή Αποστολίδου. Τον τελευταίο διάστημα της ζωής της είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας και υπέφερε από βρογχικό άσθμα. Η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε και νοσηλεύτηκε στον Ευαγγελισμό αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσε να αναρώσει.

Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 1980, κηδεύτηκε δύο μέρες μετά, ένα βροχερό πρωί με πολύ κρύο.  Κηδεύτηκε παρουσία λίγου κόσμου, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

περισσότερες πληροφορίες από βικιπαίδεια https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B

Ημέρα της ερυθρής χειρός

Ημέρα της Ερυθράς Χειρός -  (φ. sansimera.gr)

 

Η ημέρα της ερυθρής χειρός έχει σύμβολο μια κόκκινη παιδική παλάμη με την φιγούρα παιδιού στρατιώτη .  Εορτάζεται στις 12 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο.

Το 2002 καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του ΟΗΕ  με σκοπό να στείλει μήνυμα στον κόσμο ότι δεν πρέπει τα παιδιά να συμμετέχουν σε πολέμους.

Η προσπάθεια για την εξάλειψη αυτού του  φαινομένου έχει την έδρα στο Λονδίνο και στηρίζεται από φορείς όπως την Διεθνή Αμνηστία, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, tη Unisef , τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, και Διεθνή Οργάνωση Εργασίας.

Παγκοσμίως πάνω απο 300 χιλιάδες παιδιά  όχι μόνο αγόρια , εμπλέκονται παρά τη θέλησή τους σε πολεμικές επιχειρήσεις. Είναι η χειρότερη μορφή κακοποίησης.

Το φαινόμενο παρατηρείται περισσότερο σε χώρες όπως Ουγκάντα , Κονγκό , Σουδάν , Ακτή Ελεφαντοστού,  Μυανμάρ , Φιλιππίνες , Κολομβία και άλλες.... πληροφορίες από sansimera.gr

Η Λου Αντρέας-Σαλομέ (γεν. 12 Φεβρουάριος 1861 ...

Λου Αντρέας-Σαλομέ (φ.ipop.gr)

Η Λου Αντρέας-Σαλομέ (γεν. 12 Φεβρουάριος 1861 στην Αγία Πετρούπολη - 5 Φεβρουαρίου 1937 στο Γκέτινγκεν) ήταν διάσημη συγγραφέας, αφηγήτρια, δοκίμιογράφος και ψυχαναλύτρια.

Προερχόταν από οικογένεια Ρωσσο-Γερμανική . 

Έγινε  γνωστή για το συγγραφικό έργο της  σε θέματα θρησκείας, φιλοσοφίας και  θεωρίας της τέχνης.

Ο πατέρας της Γκούσταφ Λούντβιχ φον Σαλομέ (1807–1878) ήταν στρατιωτικός και καταγόταν από Γάλλους ουγενότους. Όταν ήταν ακόμη παιδί μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αγία Πετρούπολη το 1810. 

Η μητέρα Louise Wilm (1823-1913) ήταν δανογερμανικής καταγωγής. Οι δύο παντρεύτηκαν το 1844

Η Λουίζ φον Σαλομέ είχε πέντε αδέρφια αγόρια.Μεγάλωσε σε μια πλούσια οικογένεια με ένα ευρύ φάσμα πολιτιστικών ενδιαφερόντων . Επίσης μιλούσε τρεις γλώσσες: Γερμανικά, Γαλλικά και Ρωσικά.

Στη ζωή της συναναστράφηκε με πολλές γνωστές προσωπικότητες, όπως τον Ράινερ Μαρία Ρίλκε, τον Φρίντριχ Νίτσε, τον Σίγκμουντ Φρόυντ, την Άννα Φρόυντ και τον Πάουλ Ρέε. 

Παντρεύτηκε τον ιστορικό Φρίντριχ Καρλ Αντρέας, με τον οποίο όμως δεν είχαν σχέσεις ερωτικές. Έγραψε πολλά  έργα για τη θρησκεία, την τέχνη και τον πολιτισμό, την ψυχανάλυση και τη λογοτεχνία και δραστηριοποιήθηκε και ως ψυχαναλύτρια. 

Πέθανε στον ύπνο της το 1937 από καρκίνο. 

Το 2016  γυρίστηκε μια κινηματογραφική ταινία για την ζωή της , από τη γερμανίδα σκηνοθέτρια Cordula Kablitz-Post.

πληροφορίες απο την βικιπαίδεια  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85_

Σήμερα 12 Φεβρουαρίου Αγίου Μελετίου Αρχιεπισκόπου Αντιοχείας, Οσίου Μελετίου του εν Υψενή...

μια αγκαλιά χρώματα (φ.Μ.Κυμάκη)

Σήμερα 12 Φεβρουαρίου

Αγίου Μελετίου Αρχιεπισκόπου Αντιοχείας, 

 Οσίου Μελετίου του εν Υψενή  Αγίου Πλωτίνου του μάρτυρος

Χρόνια Πολλά!!!! στους εορτάζοντες

Μελέτιος, Μελέτης, Μελετία, Μελετούλα, Μελετίνα

Πλωτίνος, Πλωτός, Πλωτίνη, Πλωτή, Πλωτίνα

Μελέτιος, Μελέτης, Μελετία, Μελετούλα, Μελετίνα

Άγιος Μελέτιος wikipedia

Ο Μελέτιος είναι άγιος και ομολογητής της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Υπήρξε επίσκοπος στην Αντιόχεια.

Γεννήθηκε περί το 310 στη Μελιτινή της Μικρής Αρμενίας. Ήταν μορφωμένος, πράος και ευσεβής. 

Το 357 εξελέγη επίσκοπος Σεβαστείας και το 360 Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας. Αυτός χειροτόνησε διάκονο τον Ιωάννη το Χρυσόστομο.

Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός από το λαό, αλλά παρέμεινε στο Θρόνο της Αντιόχειας μόνο τριάντα ημέρες, διότι οι Αρειανιστές έπεισαν τον Αυτοκράτορα Κωνστάντιο να τον εξορίσει στην Αρμενία.

Με την εξορία του αυτή δημιουργήθηκε σχίσμα στην τοπική εκκλησία, διότι υπήρχαν συγχρόνως δύο επίσκοποι: ο Μελέτιος, που αναγνωριζόταν από τους επισκόπους της Ανατολής και ο Παυλίνος, που αναγνωριζόταν από του επισκόπους της Δύσης και της Αιγύπτου. Το σχίσμα αυτό διήρκεσε πάνω από σαράντα χρόνια.

Ο Μέγας Βασίλειος προσπάθησε να επανέλθει ο Μελέτιος στην Αντιόχεια, με επιστολές προς τον άγιο Αθανάσιο, επίσκοπο Αλεξάνδρειας, και τον Δάμασο, Πάπα Ρώμης,  και σε άλλους επισκόπους, χαρακτηρίζοντας τον Μελέτιο ως «άνθρωπο του Θεού, θαυμασιώτατον Επίσκοπο»
Ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας συνεκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη το 381 την Β΄ Οικουμενική στην οποία ο Μελέτιος εκλήθη να προεδρεύσει.

Πέθανε όμως στη διάρκεια των εργασιών της . Η κηδεία του έγινε με τη συμμετοχή όλων των πατέρων της Συνόδου και χιλιάδων πιστών. 

Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 12 Φεβρουαρίου. πληροφορίες από την βικιπαίδεια  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%84%CE%B9

-----------------------

Όσιος Μελέτιος ο εν Υψενή,

Η Ιερά Μονή Παναγίας Υψενής βρίσκεται νοτιοανατολικά του νησιού και απέχει 50 χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου, με κατεύθυνση προς την ιστορική Λίνδο και το χωριό Λάρδος

Το μοναστήρι της Παναγίας της Υψενής, υπήρξε ένα από τα πνευματικά κέντρα της εποχής και αποτέλεσε για το νησί της Ρόδου το θεματοφύλακα της θρησκείας, του γένους και της γλώσσας.
Στήριζε με κάθε τρόπο τους δοκιμαζομένους κατοίκους της Λάρδου και της γύρω περιοχής, τη δύσκολη περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Το έργο αυτό επισφραγίζει και την μετέπειτα πορεία της Μονής, η οποία συνεχίζεται από τον Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο Μανωλά τον Λίνδιο (1846-1918), τον νέο Ηγούμενο της Μονής μετά την οσιακή κοίμηση του Αγίου Μελετίου, στα τέλη του 19ου αιώνα.

Εκατόν εξήντα πέντε χρόνια μετά την ανοικοδόμηση της Ιεράς Μονής μας από τον Όσιο Μελέτιο, η αδελφότητα, καμπτόμενη από το ιερό της χρέος προς τον Άγιο κτήτορά της, ανοικοδομεί Ναό επ’ όνόματί του.

Η Ιερά Μονή Παναγίας Υψενής, σχεδόν δύο αιώνες μετά την ίδρυσή της, στις 29 Μαΐου του 1992, μετατρέπεται για πρώτη φορά από ανδρώα σε γυναικεία.

Το μοναστήρι πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου, στα εννιάμερα της Παναγίας, όπου συρρέει πλήθος κόσμου και στις 12 Φεβρουαρίου οπότε και τιμάται η μνήμη του Οσίου πατρός Μελετίου.  

https://ipsenimonastery.gr/osios-meletios/vios-tou-osiou/

Ο νέος ασκητής και θαυματουργός Όσιος Μελέτιος ο εν Υψενή, γεννήθηκε περί τα τέλη του 18ου αιώνα στο χωριό Λάρδος της Ρόδου και ονομάστηκε κατά το άγιο Βάπτισμα Εμμανουήλ. 

Οι ευσεβείς γονείς του Νικόλαος και Σταματία τον ανέθρεψαν κατά την αποστολική ρήση «ἐν παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου» και εμφύτευσαν στη ψυχή του την αγάπη προς τον Θεό και τις παραδόσεις του ευσεβούς μας Γένους. 

Από τη βρεφική του ηλικία φαινόταν ότι ήταν «σκεύος εκλογής», αφού αρνούνταν να θηλάσει το μητρικό γάλα κατά τις νηστίσιμες ημέρες της Τετάρτης και Παρασκευής. Αργότερα, όταν μεγάλωσε, μοίραζε αγαθά από την πατρική αποθήκη στους φτωχούς χωρίς αυτά να ελαττώνονται, γεγονός που προκάλεσε την έκπληξη των γονέων του, που τον είχαν προηγουμένως επιτιμήσει. περισσότερες πληροφορίες εδώ https://ipsenimonastery.gr/osios-meletios/vios-tou-osiou/