Ηρόδοτος

 

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/Herodotus.html Ηρόδοτος - Herodotus

Ηρόδοτος Διάσημος Έλληνας ιστορικός που επονομάστηκε «πατήρ της ιστορίας». Γεννήθηκε στην Αλικαρνασσό, δωρική αποικία, από επίσημο γένος. Επειδή, λόγω φθόνου, ο τύραννος Λύγδαμις, σκότωσε το θείο του Ηρόδοτου ποιητή Πανύασι, ο Ηρόδοτος έφυγε στη Σάμο, νήσο ιωνική, εκεί δε άντλησε τη χάρη του γραψίματός του. Το 454 ξαναγύρισε στην Αλικαρνασσό, και μαζί με στασιαστές, εξεδίωξε τον τύραννο, αλλά και πάλι εγκατέλειψε την πατρίδα του. Το 445 βρισκόταν στην Αθήνα και ήταν φίλος του Περικλή. Στα 444 μετοίκησε μαζί με άλλους αποίκους στους Θουρίους, πόλη που τόσο αγάπησε, ώστε παρέμεινε οριστικά εκεί, εκεί έγραψε κι εκεί πέθανε. Γι’ αυτό ονομάζεται και «Θούριος». Η γιγαντιαία πάλη των Ελλήνων, και ιδίως των Αθηναίων, τον εντυπωσίασαν βαθύτατα. Γι’ αυτό σκέφθηκε να συγγράψει αυτά τα γεγονότα και να τα παραδώσει στους μεταγενέστερους. Αλλά δεν περιορίστηκε στο να περιγράψει πέντε έξι νικηφόρες μάχες, αντίθετα εξέτασε τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν και τη γεωπολιτική πραγματικότητα και τη σύνθεση της αχανούς περσικής αυτοκρατορίας και των λαών που είχαν συγχωνευθεί κάτω από τη δεσποτεία της. Το ίδιο έκανε και για τις Ελληνικές πόλεις, τις έριδές τους, τις αντιζηλίες τους, τους ανταγωνισμούς των. Έτσι, η ιστορία του προοριζόταν να συμπεριλάβει κάθε ιστορική και γεωγραφική επιστήμη των χρόνων εκείνων. Ήταν μια εποποιία με πολλά επεισόδια που τα χρησιμοποιούσε για να εξάρει και να διαφωτίσει τις κύριες ιδέες. Για να μπορέσει να συγγράψει ένα τέτοιο έργο πιο άρτια, αψηφώντας δαπάνες, κόπους, ταλαιπωρίες και κινδύνους, περιηγήθηκε, από ξηρά και θάλασσα, απώτατες χώρες, που έμελλε να περιγράψει. Έτσι έπλευσε το Βόσπορο, περιηγήθηκε τις ελληνικές πόλεις, προχώρησε προς τη Σκυθία και την Κολχίδα, ύστερα πήγε στην Κύπρο, στη Φοινίκη, στη Βαβυλωνία, την Περσία, για να διασχίσει το μέγα περσικό κράτος, από τις παραλίας μέχρι της πρωτευούσης του, και να περιγράψει με ακρίβεια τη βασιλική οδό: Έφεσος – Σάρδεις – Σούσα. Ακόλουθα περιηγήθηκε την Αίγυπτο, θαύμασε τον ανώτατο πολιτισμό της χώρας αυτής και όλα τα θαυμάσια του Νείλου. Επισκέφθηκε όμοια πολλές ελληνικές χώρες, τη Θασσαλία, την Ήπειρο, την Πελοπόννησο και την υπερπόντια Μεγάλη Ελλάδα. Και όλα αυτά τα ταξίδια δεν τα έκανε για εμπορία και πλουτισμό, αλλά από ακατανίκητη επιστημονική φιλομάθεια και περιέργεια. Ο Ηρόδοτος δεν είναι μόνο ο «πατέρας της ιστορίας», αλλά και ο ιδρυτής της γεωγραφίας και ο σπουδαιότερος περιηγητής της αρχαιότητος. Επειδή δεν γνώριζε τις γλώσσες των ξένων λαών, είχε μαζί του διερμηνείς, αμαθείς ως επί το πολύ, οι οποίοι όμως τον διευκόλυναν κατά κάποιον τρόπο. Όμως κυρίως βασιζόταν στα μάτια του, και όσα έβλεπε, αυτά και περιέγραφε. Ερωτούσε, ερευνούσε, και έλεγχε τις πληροφορίες που του δίδονταν, κάνοντας επιλογή των ειδήσεων. «Πρέπει να λέγω όσα μου λέγουν, ας μη τα πιστεύω όλα». Έτσι έγραψε και πράγματα που αμφισβητούσε, μα που στάθηκαν χρήσιμα για τους μεταγενέστερους. Πολλές φορές, νεώτεροι περιηγητές, εθνογράφοι, φυσιογράφοι, θαύμασαν την αλήθεια και την ακρίβεια των περιγραφών του Ηρόδοτου. Η Ιστορία του διαιρέθηκε από τους Αλεξανδρινούς λογίους σε εννέα βιβλία, στα οποία εδόθησαν ως τίτλοι, τα ονόματα των Μουσών: Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία και Καλλιόπη. Μέσα σ’ αυτά τα βιβλία, ο Ηρόδοτος, συμπεριέλαβε όλες τις επιφανείς πράξεις των Ελλήνων και βαρβάρων μέσα στο χρονικό διάστημα των 240 ετών. Η ιστορία του αρχίζει από την αδικία των βαρβάρων, για να τελειώσει στην τιμωρία τους, δηλαδή στην κάθαρση του δράματος, το πνεύμα δε γενικά που τη διέπει είναι το πνεύμα της Νέμεσης. Νηφάλιος όμως, δεν είναι ποτέ σκληρός προς τους εχθρούς, αλλά ευλαβείται τους ηττημένους, εξαίροντας ακόμα και τις αρετές τους. Μια ευπιστία και παιδική αφέλεια, αν μειώνει το κύρος του σαν ιστορικού όμως, τον κάνει επαγωγό στον αναγνώστη.
 

Herodot Berühmter griechischer Historiker, der "Vater der Geschichte" genannt wird. Er wurde in Halikarnassos, einer dorischen Kolonie, in eine offizielle Familie geboren. Weil der Tyrann Lygdamis aus Neid den Onkel des Herodot, den Dichter Panyasi, tötete, floh Herodot nach Samos, einer ionischen Insel, und fand dort nicht die Gnade seines Schreibens. 454 kehrte er nach Halikarnassos zurück und vertrieb zusammen mit Rebellen den Tyrannen, verließ aber erneut seine Heimat. 445 war er in Athen und mit Perikles befreundet. 444 zog er mit anderen Siedlern nach Thuri, eine Stadt, die er so sehr liebte, dass er dort dauerhaft blieb, dort schrieb und dort starb. Deshalb wird er auch „Thurios“ genannt. Der gewaltige Kampf der Griechen und besonders der Athener beeindruckte ihn tief. Deshalb dachte er daran, diese Tatsachen aufzuschreiben und der Nachwelt zu überliefern. Aber er beschränkte sich nicht darauf, fünf oder sechs siegreiche Schlachten zu beschreiben, sondern untersuchte die Figuren, die die Führung übernahmen, und die geopolitische Realität und Zusammensetzung des riesigen persischen Reiches und der Völker, die unter seiner Despotie verschmolzen waren. Er tat dasselbe für die griechischen Städte, ihre Fehden, ihre Rivalitäten, ihre Rivalitäten. So sollte seine Geschichte alle historischen und geographischen Wissenschaften jener Zeit umfassen. Es war ein Epos mit vielen Episoden, die sie nutzten, um die Hauptideen hervorzuheben und zu beleuchten. Um ein solches Werk gründlicher zu schreiben, Kosten, Mühsal, Leiden und Gefahren trotzend, bereiste er zu Lande und zur See ferne Länder, die er gleich beschreiben würde. So segelte er über den Bosporus, bereiste die griechischen Städte, ging weiter nach Skythen und Kolchis, ging dann nach Zypern, Phönizien, Babylonien, Persien, um den großen persischen Staat von den Küsten bis zu seiner Hauptstadt zu durchqueren und den Königsweg genau zu beschreiben: Ephesos - Sardes - Susa. Als nächstes bereiste er Ägypten, bewunderte die höchste Zivilisation dieses Landes und all die Wunder des Nils. Er besuchte auch viele griechische Länder, Thessalien, Epirus, Peloponnes und Großgriechenland in Übersee. Und er unternahm all diese Reisen nicht für Handel und Bereicherung, sondern aus unbesiegbarer wissenschaftlicher Neugier und Neugier. Herodot ist nicht nur der „Vater der Geschichte“, sondern auch der Begründer der Geographie und der größte Reisende der Antike. Weil er die Sprachen fremder Völker nicht kannte, hatte er Dolmetscher dabei, meist ungebildet, die ihm aber irgendwie erleichterten. Aber hauptsächlich verließ er sich auf seine Augen, und was er sah, beschrieb er. Er fragte, recherchierte und überprüfte die ihm gegebenen Informationen und wählte die Nachrichten aus. "Ich muss sagen, was sie mir sagen, glauben wir nicht alles." Also schrieb er auch Dinge, die er bezweifelte, die aber für spätere Generationen nützlich waren. Viele Male bewunderten jüngere Reisende, Ethnographen, Physiographen die Wahrheit und Genauigkeit der Beschreibungen von Herodot. Seine Geschichte wurde von den alexandrinischen Gelehrten in neun Bücher gegliedert, in denen die Namen der Musen als Titel angegeben wurden: Cleo, Euterpe, Thalia, Melpomene, Terpsichore, Erato, Polymnia, Urania und Calliope. Herodot fasste in diesen Büchern alle berühmten Taten der Griechen und Barbaren über einen Zeitraum von 240 Jahren zusammen. Seine Geschichte beginnt mit der Ungerechtigkeit der Barbaren, um mit ihrer Bestrafung zu enden, dh mit der Reinigung des Dramas, und der Geist im Allgemeinen, der es regiert, ist der Geist der Nemesis. Nüchtern ist er jedoch niemals grausam zu seinen Feinden, sondern respektiert die Besiegten und hebt sogar ihre Tugenden hervor. Eine Leichtgläubigkeit und kindliche Naivität, wenn sie sein Prestige als Historiker schmälern, machen ihn jedoch zu einem Anreiz für den Leser.

Herodotus Famous Greek historian called the "father of history". He was born in Halicarnassus, a Doric colony, of an official family. Because, due to envy, the tyrant Lygdamis killed the uncle of Herodotus, the poet Panyasi, Herodotus fled to Samos, an Ionian island, and did not find the grace of his writing there. In 454 he returned to Halicarnassus, and together with rebels, expelled the tyrant, but again left his homeland. In 445 he was in Athens and was a friend of Pericles. In 444 he moved with other settlers to Thuri, a city he loved so much that he stayed there permanently, wrote there and died there. That is why it is also called "Thurios". The gigantic struggle of the Greeks, and especially the Athenians, deeply impressed him. That is why he thought of writing down these facts and handing them down to posterity. But he did not limit himself to describing five or six victorious battles, instead he examined the figures who took the lead and the geopolitical reality and composition of the vast Persian empire and the peoples who had merged under its despotism. He did the same for the Greek cities, their quarrels, their rivalries, their rivalries. Thus his history was intended to include every historical and geographical science of those times. It was an epic with many episodes that used them to highlight and illuminate the main ideas. In order that he might write such a work more thoroughly, defying expense, toil, suffering, and danger, he toured, by land and sea, remote countries, which he was about to describe. Thus he sailed the Bosphorus, toured the Greek cities, proceeded to Scythia and Colchis, then went to Cyprus, Phoenicia, Babylonia, Persia, to traverse the great Persian state, from the coasts to its capital, and to accurately describe the royal road: Ephesus - Sardis - Susa. Next he toured Egypt, admired the highest civilization of that country and all the wonders of the Nile. He also visited many Greek countries, Thessaly, Epirus, Peloponnese and overseas Great Greece. And he didn't make all these trips for trade and enrichment, but out of invincible scientific curiosity and curiosity. Herodotus is not only the "father of history", but also the founder of geography and the greatest traveler of antiquity. Because he did not know the languages ​​of foreign peoples, he had interpreters with him, mostly uneducated, but who somehow facilitated him. But mostly he relied on his eyes, and what he saw, he described. He asked, researched, and checked the information he was given, selecting the news. "I have to say what they tell me, let's not believe everything." So he also wrote things that he doubted, but that were useful for later generations. Many times, younger travelers, ethnographers, physiographers, admired the truth and accuracy of Herodotus' descriptions. His History was divided by the Alexandrian scholars into nine books, in which the names of the Muses were given as titles: Cleo, Euterpe, Thalia, Melpomene, Terpsichore, Erato, Polymnia, Urania and Calliope. In these books, Herodotus included all the illustrious deeds of the Greeks and barbarians over a period of 240 years. His story begins with the injustice of the barbarians, to end in their punishment, that is, in the purification of the drama, and the spirit in general that governs it is the spirit of Nemesis. Sober, however, he is never cruel to his enemies, but respects the defeated, even singling out their virtues. A credulity and childlike naivety, if it reduces his prestige as a historian, however, makes him an inducement to the reader.