Ελένη Βαλλιάνου

 

Η Ελένη Βαλλιάνου (Hélène Vagliano) γεννήθηκε το 1909 στο Παρίσι. Ήταν κόρη του Κεφαλονίτη πλοιοκτήτη Μαρίνου Βαλλιάνου και της Δανάης Βαλλιάνου. Η οικογένειά της ζούσε σε ένα πολυτελέστατο σπίτι στο Άσκοτ της Αγγλίας, όπου η μικρή Ελένη πέρασε τα παιδικά της χρόνια.

Το 1924 οι γονείς της, λάτρεις του γκολφ, μετακόμισαν στις Κάνες της γαλλικής Ριβιέρας για να μπορούν να επιδίδονται και τον χειμώνα στο αγαπημένο τους άθλημα. Η 15χρονη Ελένη παρέμεινε στο Άσκοτ, όπου συνέχισε τις σπουδές της, εσώκλειστη στο τοπικό σχολείο St. George’s School. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή μεταξύ των συμμαθητών της. Έπαιζε υπέροχο πιάνο, μιλούσε με ευχέρεια γαλλικά και αγγλικά και συμμετείχε στα αθλητικά δρώμενα του σχολείου της με την ομάδα του λακρός.

Το 1927, η 18χρονη πλέον Ελένη ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Άσκοτ και μετακόμισε στο σπίτι των γονιών της στις Κάνες. Ήταν ένα αρχοντικό στην περιοχή στην περιοχή Καλιφορνί, με την ονομασία Βίλα Σανφλερί (Villa Champfleuri). Ξεχώριζαν η μεγάλη πισίνα, οι λιμνούλες με τα φλαμίνγκος και ο εντυπωσιακός κήπος, ο οποίος αργότερα κηρύχτηκε διατηρητέος. Ένας αληθινός επίγειος παράδεισος για την οικογένεια Βαλλιάνου. Ο πατέρας της ήταν ήδη πρωταθλητής του γκολφ και πρόεδρος του τοπικού συλλόγου και η μητέρας της επικεφαλής της τοπικής γυναικείας ομάδας του γκολφ.

Η νεαρή Ελένη έζησε μια ανέμελη ζωή τα χρόνια του Μεσοπολέμου. Τρελαινόταν για θαλάσσιες βόλτες με το ταχύπλοο που της χάρισε ο πατέρας της και αγαπούσε με πάθος την ορειβασία. Συχνά έγραφε άρθρα για την εφημερίδα των αποφοίτων του σχολείου της και μετέφραζε άρθρα στη γραφή Μπράιγ για τις εφημερίδες των τυφλών. Αναμίχθηκε στο κίνημα του προσκοπισμού, αλλά και στα κοινά της αγγλικής κοινότητας των Κανών.

Η ζωή της έλαβε διαφορετική τροπή με την κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Σεπτέμβριο του 1939. Μαζί με τη μητέρα της βοηθούσε εθελοντικά τους Γάλλους στρατιώτες που στέλνονταν στο μέτωπο της Ιταλίας. Από το καλοκαίρι του 1940, όταν η Γαλλία βρέθηκε κάτω από τη γερμανική κατοχή, ο γαλλικός λαός άρχισε να οργανώνει την αντίστασή του στη δωσιλογική κυβέρνηση του Βισύ.

Η Ελένη, με νεανική ορμή, πνεύμα αγωνιστικό και θάρρος αξιοζήλευτο, συμμετέχει στο αντιστασιακό κίνημα των «Μακί» της περιοχής της και σύντομα αναδείχνεται ηγετικό στέλεχος, παρά τη νεαρή της ηλικία. Με αξιοσημείωτο θάρρος έδινε ζωτικές πληροφορίες στους συμμάχους και φυγάδευε στρατιώτες. Βοήθησε εξακόσια παιδιά αιχμαλώτων πολέμου και τους φτωχούς γέροντες των Κανών.

Η παράτολμη, όμως, δράση της κινητοποίησε τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις στις Κάνες. Στις 28 Ιουλίου 1944 συνελήφθη από άνδρες της οργάνωσης Λεγεώνα των Γάλλων Εθελοντών κατά του Μπολσεβικισμού του πρώην κομμουνιστή βουλευτή Ζακ Ντοριό, που συνεργάζονταν με τις κατοχικές δυνάμεις. Την ίδια ημέρα συνελήφθησαν και οι γονείς της, σε μια προσπάθεια να της ασκηθεί πίεση και να καταδώσει τους συντρόφους της.

συνέχεια https://www.catisart.gr/eleni-vallianoy-helene-vagliano-i-kefalonitissa-iroida-tis-gallikis-ethnikis-antistasis/

 Hélène Vagliano est née en 1909 à Paris. Elle était la fille de l'armateur de Céphalonie Marinos Vallianou et Danae Vallianou. Sa famille vivait dans une luxueuse maison à Ascot, en Angleterre, où la petite Helen a passé son enfance. En 1924, ses parents, passionnés de golf, s'installent à Cannes sur la Côte d'Azur pour pouvoir s'adonner à leur sport favori en hiver. Eleni, 15 ans, est restée à Ascot, où elle a poursuivi ses études, confinée à l'école locale St. L'école de Georges. Elle était appréciée de ses camarades de classe. Elle jouait magnifiquement du piano, parlait couramment le français et l'anglais et participait aux activités sportives de son école avec l'équipe de crosse. En 1927, Eleni, aujourd'hui âgée de 18 ans, termine ses études à Ascot et s'installe dans la maison de ses parents à Cannes. C'était un manoir dans la région de la Californie, appelée Villa Champfleuri. La grande piscine, les étangs de flamants roses et l'impressionnant jardin, qui a ensuite été déclaré monument historique, se sont démarqués. Un véritable paradis sur terre pour la famille Vallianou. Son père était déjà champion de golf et président du club local et sa mère était à la tête de l'équipe de golf féminine locale. La jeune Helen a vécu une vie insouciante pendant l'entre-deux-guerres. Elle était folle de balades en mer dans le hors-bord que lui avait offert son père et elle était passionnée d'alpinisme. Elle écrivait souvent des articles pour le journal des anciens élèves de son école et traduisait des articles en braille pour des journaux pour aveugles. Il s'implique dans le mouvement scout, mais aussi dans les communs de la communauté anglaise de Cannes. Sa vie prend une tournure différente avec la déclaration de la Seconde Guerre mondiale en septembre 1939. Avec sa mère, elle se porte volontaire pour aider les soldats français envoyés sur le front italien. A partir de l'été 1940, alors que la France est sous occupation allemande, le peuple français commence à organiser sa résistance au gouvernement de Vichy Dosilogien. Eleni, avec un dynamisme juvénile, un esprit de compétition et un courage enviable, participe au mouvement de résistance des "Maki" de sa région et s'impose rapidement comme une leader, malgré son jeune âge. Avec un courage remarquable, il a donné des informations vitales aux alliés et mis les soldats en fuite. Il a aidé six cents enfants de prisonniers de guerre et les vieillards pauvres de Kano. Cependant, son action audacieuse mobilise les forces d'occupation allemandes à Cannes. Le 28 juillet 1944, il est arrêté par des hommes de l'organisation de la Légion des volontaires français contre le bolchevisme de l'ancien député communiste Jacques Doriot, qui collaboraient avec les forces d'occupation. Le même jour, ses parents ont également été arrêtés, dans le but de faire pression sur elle pour qu'elle livre ses compagnons.