Ντιέγο Βελάθκεθ

 

6 Αυγούστου 1660  πέθανε: Ντιέγο Βελάθκεθ Ισπανός ζωγράφος

O Ντιέγο Βελάθκεθ (Diego Rodríguez de Silva y Velázquez, Ντιέγο Ροδρίγκεθ ντε Σίλβα ι Βελάθκεθ, προφέρεται: [ˈdjeɣo roˈðɾiɣeθ ðe ˈsilβa i βeˈlaθkeθ], 5 Ιουνίου 1599 - 6 Αυγούστου 1660) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ζωγράφους της περιόδου του μπαρόκ, γνωστός κυρίως για τις προσωπογραφίες που φιλοτέχνησε ως καλλιτέχνης της αυλής του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Δ´. Αναγνωρίζεται σήμερα ως μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στην ιστορία της τέχνης, με σημαντική επίδραση στη ζωγραφική του 19ου αιώνα, ειδικότερα στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Αρκετοί καλλιτέχνες της μοντέρνας τέχνης, όπως ο Πάμπλο Πικάσο ή ο Σαλβαδόρ Νταλί, απέδωσαν επίσης φόρο τιμής στον Ισπανό ζωγράφο, αναπαράγοντας ορισμένους από τους διασημότερους πίνακές του.[Νεανικά χρόνιαΕπεξεργασία

Ο Ντιέγο Ροδρίγκεθ ντε Σίλβα ι Βελάθκεθ, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στη Σεβίλλη στις 5 Ιουνίου του 1599, γόνος οικογένειας που ανήκε στην κατώτερη αριστοκρατία. Ο πατέρας του, Χουάν Ροδρίγκεθ ντε Σίλβα, ήταν ευγενούς πορτογαλικής καταγωγής και δικηγόρος στο επάγγελμα, ενώ η μητέρα του, Χερόνιμα Βελάθκεθ[16], ήταν μέλος της αριστοκρατίας της Σεβίλλης.

Είχε επίσης πέντε αδελφούς και μία αδελφή, αν και λίγα είναι γνωστά για την εξέλιξη τους. Από νεαρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη κλίση στη ζωγραφική και σε ηλικία δώδεκα ετών άρχισε να εκπαιδεύεται πιθανότατα δίπλα στον Φρανθίσκο ντε Ερρέρα τον Πρεσβύτερο (περ. 1590-1654). Παρέμεινε κοντά του μόλις για ένα χρόνο αποκτώντας τις πρώτες του βασικές γνώσεις γύρω από την τέχνη της ζωγραφικής και αργότερα μαθήτευσε στο εργαστήριο του Φρανθίσκο Πατσέκο (1564-1644), ο οποίος αν και υπήρξε μέτριος ζωγράφος της σχολής του μανιερισμού, ήταν καλός δάσκαλος, με κατάρτιση σε καλλιτεχνικά θέματα αλλά και γνωριμίες με καλλιτέχνες και λόγιους της Σεβίλλης. Ο Βελάθκεθ εκπαιδεύτηκε κοντά στον Πατσέκο για πέντε χρόνια, σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία η Σεβίλλη αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα καλλιτεχνικά κέντρα της Ισπανίας.

Πριν γίνει δεκαοκτώ ετών, έγινε δεκτός στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά και, επιχειρώντας τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα στη Σεβίλλη, ακολούθησε τα θεματολογικά πρότυπα της εποχής του, φιλοτεχνώντας ένα είδος ρωπογραφίας, κοινό για την εποχή εκείνη, αποκαλούμενο bodegon. Ο όρος αυτός αναφέρεται στους πίνακες νεκρής φύσης των Ισπανών ζωγράφων, κυρίως σε αυτούς που απεικονίζουν τρόφιμα και ποτά. Ενδέχεται να προστίθενται και ανθρώπινες μορφές αλλά το κυρίαρχο στοιχείο είναι τα ευτελή αντικείμενα, όπως τα πιο πάνω και διάφορα άλλα μικροπράγματα.

6 de agosto de 1660 Fallecimiento: Diego Veláthquez pintor español Diego Rodríguez de Silva y Velázquez (Diego Rodríguez de Silva y Velázquez, pronunciado: [ˈdjeɣo roˈðɾiɣeθ ðe ˈsilβa i βeˈlaθkeθ], 5 de junio de 1599 - 6 de agosto de 1660) fue uno de los pintores españoles más importantes del período barroco, conocido principalmente por los retratos que realizó como artista de la corte del rey de España Felipe IV. Se le reconoce hoy como una de las figuras cimeras de la historia del arte, con una importante influencia en la pintura del siglo XIX, especialmente en el movimiento impresionista. Varios artistas modernos, como Pablo Picasso o Salvador Dalí, también rindieron homenaje al pintor español reproduciendo algunos de sus cuadros más famosos.[Años de juventudEditar Diego Rodríguez de Silva y Veláthquez, como era su nombre completo, nació en Sevilla el 5 de junio de 1599, en el seno de una familia perteneciente a la baja aristocracia. Su padre, Juan Rodríguez de Silva, era de noble ascendencia portuguesa y abogado de profesión, mientras que su madre, Jerónima Veláthqueth[16], pertenecía a la aristocracia sevillana. También tuvo cinco hermanos y una hermana, aunque se sabe poco sobre su crianza. Desde muy joven mostró una especial inclinación por la pintura ya los doce años comenzó a formarse probablemente junto a Francisco de Herrera el Viejo (c. 1590-1654). Permaneció con él apenas un año, adquiriendo sus primeros conocimientos básicos en el arte de la pintura y luego como aprendiz en el taller de Francisco Pacheco (1564-1644), quien, si bien fue un mediocre pintor de la escuela manierista, fue un buen profesor, con formación en materias artísticas pero también conocido de artistas y estudiosos de Sevilla. Velathqueth se formó con Pacheco durante cinco años, en un momento en que Sevilla era uno de los centros artísticos más importantes de España. Antes de cumplir los dieciocho años fue admitido en la Cofradía de San Lucas y, dando sus primeros pasos artísticos en Sevilla, siguió los cánones temáticos de su época, creando un tipo de escultura, común en la época, denominada bodegón. Este término hace referencia a los bodegones de los pintores españoles, principalmente a los que representan comidas y bebidas. También se pueden añadir figuras humanas, pero el elemento dominante son los objetos humildes, como los anteriores y varias otras bagatelas.