Ισαάκ Ίλιτς Λεβιτάν

4 Αυγούστου 1900 πέθανε: Ισαάκ Λεβιτάν Ρώσος ζωγράφος 

Ο Ισαάκ Ίλιτς Λεβιτάν (ρωσικά: Исаа́к Ильи́ч Левита́н, αγγλικά: Isaac Ilyich Levitan, 30 Αυγούστου 1860 – 4 Αυγούστου 1900) ήταν Ρώσος ζωγράφος, ένας από τους πιο σημαντικούς τοπιογράφους της ευρωπαϊκής ζωγραφικής του 19ου αιώνα και τους θεμελιωτές της ρωσικής τοπιογραφίας.

Ο Ισαάκ Λεβιτάν γεννήθηκε στο Κιμπαρτάς της Λιθουανίας και προερχόταν από φτωχή, αλλά μορφωμένη εβραϊκή οικογένεια. Στις αρχές του 1870, η οικογένεια Λεβιτάν μετακόμισε στη Μόσχα. Το Σεπτέμβριο του 1873, ο Ισαάκ Λεβιτάν εγγράφηκε στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας, ακολουθώντας το τμήμα τοπιογραφίας. Είχε καθηγητές τους διάσημους ζωγράφους Αλεξέι Σαβράσοφ, Βασίλι Περόφ και Βασίλι Πολένοφ. 

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Σχολή, συνδέθηκε με στενή φιλία με τους ζωγράφους Κονσταντίν Κορόβιν, Μιχαήλ Νεστέροφ και Νικολάι Τσέχωφ, ο αδελφός του οποίου Αντόν Τσέχωφ έγινε ο πιο στενός φίλος του Λεβιτάν. Συχνά επισκεπτόταν τον Τσέχωφ στο σπίτι του, ενώ λέγεται ότι ήταν ερωτευμένος με την αδελφή του Τσέχωφ, Μαρία Πάβλοβνα Τσεχόβα. Ο Λεβιτάν δεν απέκτησε ποτέ οικογένεια ή παιδιά.

Το 1877, ο Ισαάκ Λεβιτάν παρουσίασε για πρώτη φορά δημοσίως το έργο του, που αντιμετωπίστηκε με ευνοϊκές κριτικές από τον τύπο. Μετά την απόπειρα δολοφονίας του Αλεξάντρ Σολοβιόφ (Alexander Soloviev) τον Μάιο του 1879, οι μαζικές εκτοπίσεις των Εβραίων από τις μεγάλες πόλεις της ρωσικής αυτοκρατορίας ανάγκασαν τον Λεβιτάν να μετακομίσει στο προάστιο Σαλτικόβκα (Saltykovka), αλλά μετά από πιέσεις μιας ομάδας φιλότεχνων, του επετράπη να επιστρέψει.

Το 1880, ο πίνακας του Λεβιτάν «Φθινοπωρινή ημέρα. Σοκολνίκι» αγοράστηκε από το διάσημο ανθρωπιστή και συλλέκτη έργων τέχνης Πάβελ Τρετιακόφ (Pavel Mikhailovich Tretyakov). Την άνοιξη του 1884 συμμετείχε στις περιοδεύουσες εκθέσεις της ομάδας των «Περιπλανώμενων» (Peredvizhniki). Το 1897, ο Λεβιτάν, διάσημος ήδη ζωγράφος, εκλέχτηκε μέλος της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας Τεχνών.

Ο Λεβιτάν πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο σπίτι του φίλου του Αντόν Τσέχωφ στην Κριμαία. Πέθανε στις 4 Αυγούστου του 1900 και ενταφιάστηκε στο εβραϊκό κοιμητήριο του Dorogomilovo στα δυτικά της Μόσχας. Τον Απρίλιο του 1941, τα λείψανα του Λεβιτάν μεταφέρθηκαν στο Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι (Novodevichy Cemetery) της Μόσχας, δίπλα στον τάφο του Τσέχωφ.

https://el.wikipedia.org/wiki

 

4 августа 1900 года умер: Исаак Левитан, русский живописец. Исаак Ильич Левитан ( русский : Исаа́к Ильи́ч Левита́н , английский : Исаак Ильич Левитан , 30 августа 1860 - 4 августа 1900) был русским художником, одним из самых значительных пейзажистов европейской живописи XIX века и основоположником русской пейзажной живописи. Исаак Левитан родился в Кибартасе, Литва, в бедной, но образованной еврейской семье. В начале 1870-х годов семья Левитан переехала в Москву. В сентябре 1873 года Исаак Левитан поступил в Московское училище живописи, ваяния и зодчества на отделение пейзажной живописи. Его учителями были известные художники Алексей Саврасов, Василий Перов и Василий Поленов. Во время учебы в Училище он близко подружился с художниками Константином Коровиным, Михаилом Нестеровым и Николаем Чеховым, чей брат Антон Чехов стал ближайшим другом Левитана. Он часто навещал Чехова в его доме и, как говорили, был влюблен в сестру Чехова Марию Павловну Чехову. У Левитана никогда не было семьи и детей. В 1877 году Исаак Левитан впервые публично представил свою работу, которая была встречена благожелательными отзывами прессы. После покушения на Александра Соловьева в мае 1879 года массовые депортации евреев из крупных городов Российской империи вынудили Левитана переехать в пригород Салтыковку, но под давлением группы любителей искусства ему разрешили вернуться. В 1880 году картина Левитана «Осенний день. Сокольники» купил известный гуманист и коллекционер Павел Третьяков (Павел Михайлович Третьяков). Весной 1884 г. участвовал в передвижных выставках группы «Передвижники». В 1897 году Левитан, уже известный живописец, был избран действительным членом Императорской Академии художеств. Последние годы своей жизни Левитан провел в доме своего друга Антона Чехова в Крыму. Он умер 4 августа 1900 года и был похоронен на Дорогомиловском еврейском кладбище к западу от Москвы. В апреле 1941 года останки Левитана были перенесены на Новодевичье кладбище в Москве, рядом с могилой Чехова.