Μέριλιν Μονρόε

H Μέριλιν Μονρόε (Marilyn Monroe, προφορά στα Αγγλικά: [/ˈmæɹɪlɪn mənˈɹoʊ/], 1 Ιουνίου 1926 - 5 Αυγούστου 1962, γεννημένη ως Νόρμα Τζιν Μόρτενσον (Norma Jeane Mortenson), ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός, σύμβολο του σεξ τη δεκαετία του 1950.

Νόρμα Τζιν Μόρτενσον ήταν το όνομα με το οποίο τη δήλωσε η μητέρα της στο ληξιαρχείο από το όνομα ενός περιστασιακού συντρόφου της, ο οποίος είχε σκοτωθεί σε δυστύχημα. Νόθο παιδί της Γκλάντυς Περλ Μπαίηκερ και άγνωστου πατέρα, πέρασε άσχημη παιδική ηλικία: η μητέρα της νοσηλεύτηκε αρκετές φορές σε ψυχιατρικά ιδρύματα, ενώ η ίδια φιλοξενήθηκε ως ψυχοπαίδι σε διάφορες οικογένειες. Εννέα ετών μπήκε σε ορφανοτροφείο, στα έντεκά της έμενε σε μια φίλη της μητέρας της και σε ηλικία δεκαέξι ετών εγκατέλειψε το σχολείο για να παντρευτεί έναν νεαρό εργάτη. Κατά την περίοδο του πολέμου εργάστηκε σε εργοστάσιο κατασκευής αλεξιπτώτων. Σε ηλικία είκοσι ετών ήταν ήδη παντρεμένη και διαζευγμένη. Αλλά ήταν μία πολύ όμορφη νεαρή γυναίκα με αισθησιακό σώμα που εξέπεμπε έντονο ερωτισμό. Πρώτος ο φωτογράφος του στρατού Ντ. Κόνοβερ ανακάλυψε αυτή τη σχεδόν μυστικιστική, σαγηνευτική σχέση που είχε με τον φακό, την έκανε από καστανή ξανθιά και της άνοιξε το δρόμο για την 20th Century Fox. Τα πρώτα χρόνια δεν ήταν ρόδινα, καθώς ξεκίνησε ως μοντέλο - κομπάρσος. Οι πρώτες της επιτυχίες ως ηθοποιού ήρθαν το 1950 με τις ταινίες Η Ζούγκλα της Ασφάλτου του Τζον Χιούστον και Όλα για την Εύα με τη Μπέτι Ντέιβις. Την ίδια περίοδο προκλήθηκε σκάνδαλο όταν και γνωστοποιήθηκε ότι παλιότερα είχε ποζάρει γυμνή για το περιοδικό «Playboy».

Η πλευρά της αθώας και σεξουαλικής καλλονής εκφράστηκε με τον πειστικότερο τρόπο στο Οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές (1953) δίπλα στην Τζέιν Ράσελ. Το 1955 πρωταγωνίστησε στην ταινία «Επτά χρόνια φαγούρα». Ο δεύτερος σύζυγός της ήταν ο παίκτης του μπέιζμπολ Τζο ντι Μάτζιο με τον οποίο και χώρισε μετά από εννεάμηνη συμβίωση. Ήθελε να παίξει σε σοβαρούς ρόλους γι' αυτό και φοίτησε στο Άκτορς Στούντιο της Νέας Υόρκης. Το 1956 έπαιξε στην ταινία «Στάση του Λεωφορείου» για την οποία προτάθηκε για χρυσή σφαίρα. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ. Είχε συνεργαστεί με τον Σερ Λόρενς Ολίβιε. Το 1959 συμπρωταγωνίστησε μαζί με τον Τζακ Λέμον και τον Τόνι Κέρτις στην ταινία Μερικοί το προτιμούν καυτό, όπου και θριάμβευσε.

Η ταινία του Τζον Χιούστον "Οι Αταίριαστοι" αποδείχθηκε προφητική για την πρωταγωνίστρια Μέριλιν Μονρόε. Το σενάριο υπέγραψε ο Άρθουρ Μίλλερ, ο οποίος το έγραψε ειδικά για την Μέριλιν. Η ταινία γυρίστηκε το 1960 και προβλήθηκε το 1961 όταν το ζευγάρι είχε χωρίσει. "Πρόκειται", όπως έλεγε ο συγγραφέας, "για την αδυναμία των ανθρώπων να συνάψουν μεταξύ τους σχέσεις σταθερές και ασφαλείς. Πρόκειται για την τραγωδία του χωρισμού". Τον Ιανουάριο του 1961 η 35χρονη τότε σταρ υπέβαλε αίτηση διαζυγίου στο δικαστήριο του Χουάρεθ στο Μεξικό εναντίον του συζύγου της Άρθουρ Μίλλερ λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων Αργότερα εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική. Το 1962 απολύθηκε από την εταιρεία 20th Century Fox, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Κάτι πρέπει να δώσεις, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, λόγω της ασυνέπειας, των αργοποριών και των ιδιοτροπιών της. Η αποζημίωσή της ήταν 200.000 δολάρια.

Revolver 5 Αυγούστου του 1966

Revolver είναι ο τίτλος του έβδομου άλμπουμ του συγκροτήματος The Beatles. Κυκλοφόρησε στις 5 Αυγούστου του 1966 και έμεινε στην πρώτη θέση των τσαρτ της Αγγλίας επί επτά εβδομάδες.

Το περιοδικό Rolling Stone τοποθέτησε τον δίσκο στην τρίτη θέση στην λίστα με τα 500 καλύτερα άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής. ενώ τοποθετήθηκε πρώτο στο All Time Top 1000 Albums του Κόλιν Λάρκιν

Ο δίσκος ανέβηκε στην κορυφή των καταλόγων επιτυχιών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, παραμένοντας στο βρετανικό # 1 για επτά εβδομάδες και άλλες έξι εβδομάδες στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έχει βραβευθεί ως πενταπλά πλατινένιος. 

Revolver is the title of The Beatles' seventh album. It was released on 5 August 1966 and stayed at number one in the UK charts for seven weeks. Rolling Stone magazine placed the album in third place on its list of the 500 greatest albums in music history. while it was placed first in Colin Larkin's All Time Top 1000 Albums The record topped the charts on both sides of the Atlantic, staying at #1 in the UK for seven weeks and a further six weeks in the US, where it has been certified five times platinum.

Ντομάτες με ραπανάκια και μυζήθρα

ισορροπία ντοματών (φ.Μ.Κυμάκη)

Βρήκα μια ωραία συνταγή σαλάτας για 6 μερίδες που μοιάζει με χωριάτικη σύν ραπανάκια

Θα χρειαστούμε

1 κιλό ντομάτες

1 αγγούρι

1 ξερό κρεμμύδι

2 πράσινες πιπεριές

4-5 ραπανάκια

1/2 φλ. λάδι

1 κ.σ ξύδι

250 γρ μυζήθρα

1/2 κ.γ. αλάτι

κ 1/2 κ.γ. άσπρο πιπέρι

Πώς την φτιάχνω; Ως συνήθως... Μόνο που τα ραπανάκια τα ξύνω στον τρίφτη περιχύνω ξύδι και λάδι , αλατοπιπερώνω και τέλος τη  μυζήθρα τη θρυματίζω απο πάνω.   Καλή επιτυχία!

/////////////////////

I found a nice salad recipe for 6 servings that looks like country salad with radishes We will need 1 kilo of tomatoes 1 cucumber 1 dry onion 2 green peppers 4-5 radishes 1/2 fl. oil 1 tbsp vinegar 250 g of myzithra 1/2 tsp. salt and 1/2 tbsp. white pepper How do I make it? As usual... Except that I grate the radishes on a grater, pour vinegar and oil, season with salt and pepper and finally crumble the mizithra on top. Good luck!

/////////////////////

Ich habe ein schönes Salatrezept für 6 Portionen gefunden, das aussieht wie Bauernsalat mit Radieschen Wir brauchen 1 Kilo Tomaten 1 Gurke 1 trockene Zwiebel 2 grüne Paprika 4-5 Radieschen 1/2 fl. Öl 1 EL Essig 250 g Myzithra 1/2 TL. Salz und 1/2 EL. Weißer Pfeffer Wie mache ich es? Wie üblich... Nur dass ich die Radieschen auf einer Reibe reibe, Essig und Öl darübergieße, mit Salz und Pfeffer würze und zum Schluss die Mizithra darüberbrösel. Viel Glück!

/////////////////////////

Jeg fandt en fin salatopskrift til 6 portioner, der ligner landsalat med radiser Vi får brug for 1 kilo tomater 1 agurk 1 tørt løg 2 grønne peberfrugter 4-5 radiser 1/2 fl. olie 1 spsk eddike 250 g myzithra 1/2 tsk. salt og 1/2 spsk. hvid peber Hvordan laver jeg det? Som sædvanlig... Bortset fra at jeg river radiserne på et rivejern, hælder eddike og olie på, krydrer med salt og peber og smuldrer til sidst mizithraen ovenpå. Held og lykke!  

//////////////////////////

Fuair ​​​​mé oideas sailéad deas le haghaidh 6 riar atá cosúil le sailéad tíre le raidisí Beidh orainn 1 cileagram de thrátaí 1 cúcamar 1 oinniún tirim 2 piobair glas 4-5 raidisí 1/2 fl. ola 1 tbsp fínéagar 250 g de myzihra 1/2 tsp. salann agus 1/2 tbsp. piobar bán Conas is féidir liom é a dhéanamh? Mar is gnách ... Ach amháin go bhfuil mé gráta na raidisí ar grater, Doirt fínéagar agus ola, séasúr le salann agus piobar agus ar deireadh crumble an mizithra ar a bharr. Ádh mór!

/////////////////////

Am găsit o rețetă drăguță de salată pentru 6 porții care arată ca o salată de țară cu ridichi Noi vom avea nevoie 1 kg de roșii 1 castravete 1 ceapă uscată 2 ardei verzi 4-5 ridichi 1/2 fl. ulei 1 lingura otet 250 g de myzithra 1/2 linguriță. sare și 1/2 linguriță. piper alb Cum o fac? Ca de obicei... Doar că ridic ridichile pe răzătoare, turnam oțet și ulei, asezonez cu sare și piper și la sfârșit mărunțim mizithra deasupra. Mult noroc!  

Φρίντριχ Ένγκελς

 

Ο Φρίντριχ Ένγκελς (γερμανικά: Friedrich Engels, Μπάρμεν, Βασίλειο της Πρωσίας, 28 Νοεμβρίου 1820 - Λονδίνο, Βρετανική Αυτοκρατορία, 5 Αυγούστου 1895) ήταν Γερμανός φιλόσοφος, δημοσιογράφος, κοινωνικός επιστήμονας και επιχειρηματίας που επεξεργάστηκε μαζί με τον Καρλ Μαρξ την θεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού και του διαλεκτικού υλισμού. Συνέγραψε επίσης, μαζί με τον Μαρξ, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο και Το Κεφάλαιο. Αποτελεί σημαντική φυσιογνωμία του διεθνούς κομμουνισμού. Είναι γνωστός και με το προσωνύμιο Στρατηγός λόγω του ενδιαφέροντός του για τα στρατιωτικά θέματα

Γέννηση και καταγωγή

Γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1820 στο Μπάρμεν της τότε πρωσικής Ρηνανίας, στη σημερινή Γερμανία. Έναν αιώνα αργότερα (το 1929), η γενέτειρά του ήταν μια από τις τέσσερις γειτονικές πόλεις που ενώθηκαν δημιουργώντας το σημερινό Βούπερταλ.

Γόνος θρησκευόμενης προτεσταντικής επιχειρηματικής οικογενείας μετριοπαθών φιλελεύθερων απόψεων, ήταν το μεγαλύτερο από τα οκτώ παιδιά του βιομηχάνου υφαντουργίας Φρίντριχ Ένγκελς (1796–1860) και της Ελίζαμπετ Φραντσίσκα Μαουριτία φαν Χάαρ (1797–1873).

Η οικία της οικογένειας Ένγκελς στο Βούπερταλ.

Οι πρώτες ιστορικές πληροφορίες για την οικογένειά του ανάγονται στη Ρηνανία των τελών του 16ου αιώνα. Στο δεύτερο μισό του 18ου, ο Κάσπαρ Ένγκελς εγκαταστάθηκε στο Μπάρμεν, όπου ασχολούμενος με τη βιομηχανία κατάφερε να αποκτήσει σημαντική περιουσία την οποία μεταβίβασε στα παιδιά του. Με το πέρασμα των ετών, οι απόγονοί του διοίκησαν τις επιχειρήσεις τους διακρινόμενοι για την καλή συμπεριφορά έναντι των εργατών τους και την αποφυγή τακτικών όπως π.χ. η παιδική εργασία. Γεννημένος σε αυτό το περιβάλλον, ο Ένγκελς εξοικειώθηκε από την παιδική του ηλικία στη συναναστροφή με την εργατική τάξη, εμπειρία που του χρησίμευσε αργότερα όταν βρέθηκε στις κομμουνιστικές λέσχες του Παρισιού ή στις υποβαθμισμένες γειτονιές του Μάντσεστερ

Από την πλευρά της μητέρας του, καταγόταν από οικογένεια ολλανδικής καταγωγής που είχε αναδείξει αρκετούς λόγιους και εκπαιδευτικούς, ενώ ο παππούς του, Γκέρχαρντ φαν Χάαρ, ήταν προτεστάντης πάστορας.

Η επιρροή της μητέρας του σε πατέρα και γιο ήταν τόσο ισχυρή, ώστε ακόμη και όταν αργότερα ο Ένγκελς αγωνιζόταν φανερά υπέρ των επαναστατικών του ιδεών που έθεταν σε κίνδυνο τις παραδοσιακές αξίες της οικογένειας, ουδέποτε διαταράχτηκαν οι σχέσεις τους και ο ίδιος μπορούσε πάντα να υπολογίζει στην οικονομική ενίσχυση της οικογένειάς του.

Friedrich Engels (deutsch: Friedrich Engels, Barmen, Königreich Preußen, 28. November 1820 - London, British Empire, 5. August 1895) war ein deutscher Philosoph, Journalist, Sozialwissenschaftler und Geschäftsmann, der zusammen mit Karl Marx die Theorie entwickelte des wissenschaftlichen Kommunismus und des dialektischen Materialismus. Er war auch Co-Autor von Marx, The Communist Manifesto und Capital. Er ist eine wichtige Figur des internationalen Kommunismus. Aufgrund seines Interesses an militärischen Angelegenheiten ist er auch unter dem Spitznamen Stratigos bekannt Geburt und Abstammung Geboren wurde er am 28. November 1820 in Barmen im damals preußischen Rheinland, im heutigen Deutschland. Ein Jahrhundert später (1929) war seine Heimatstadt eine von vier Nachbarstädten, die sich zum heutigen Wuppertal zusammenschlossen. Der Spross einer gemäßigt liberal geprägten kirchlichen protestantischen Unternehmerfamilie war das älteste von acht Kindern des Textilindustriellen Friedrich Engels (1796–1860) und Elisabeth Franziska Mauritia van Haar (1797–1873). Das Wohnhaus der Familie Engels in Wuppertal. Die ersten historischen Informationen über seine Familie gehen auf das Rheinland des späten 16. Jahrhunderts zurück. In der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts ließ sich Caspar Engels in Barmen nieder, wo er sich als Gewerbetreibender ein beachtliches Vermögen aneignete, das er an seine Kinder weitergab. Im Laufe der Jahre führten seine Nachkommen ihre Geschäfte, indem sie sich für ihr gutes Benehmen gegenüber ihren Arbeitern auszeichneten und Taktiken wie z. Kinderarbeit. In dieses Umfeld hineingeboren, war Engels von Kindheit an daran gewöhnt, mit der Arbeiterklasse in Kontakt zu treten, eine Erfahrung, die ihm später sehr zugute kam, als er sich in den kommunistischen Clubs von Paris oder den unterdrückten Vierteln von Manchester wiederfand. Er stammte mütterlicherseits aus einer holländischstämmigen Familie, die eine Reihe von Gelehrten und Pädagogen hervorgebracht hatte, während sein Großvater Gerhard van Haar evangelischer Pfarrer war. Der Einfluss seiner Mutter auf Vater und Sohn war so stark, dass auch als Engels später offen für seine revolutionären Ideen kämpfte, die die traditionellen Werte der Familie gefährdeten, ihre Beziehungen nie gestört wurden und er selbst immer auf die finanzielle Unterstützung seiner Familie zählen konnte.

Η Ναυμαχία της Σάμου

 

Η Ναυμαχία της Σάμου ήταν μια ιστορική ναυμαχία που έλαβε χώρα στη θαλάσσια περιοχή της Σάμου εξ ου και η ονομασία της, μεταξύ των δύο συνασπισμένων στόλων των ελληνικών νήσων Ύδρας και Σπετσών, κατά του Οθωμανικού στόλου στις 5 Αυγούστου του 1824, κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, με περιφανή νίκη του τότε Ελληνικού Ναυτικού.
Μετά την καταστροφή των Ψαρών ο οθωμανικός στόλος υπό τον Χοσρέφ Πασά είχε αποσυρθεί στην Μυτιλήνη και διέμεινε περίπου ένα μήνα. Τότε ο Χοσρεφ Πασάς ειδοποίησε τους Σαμίους με κάποιον Άγγλο υπήκοο πλοίαρχο του στόλου του να δηλώσουν υποταγή και δεν θα έχουν να φοβηθούν τίποτα. Οι Σάμιοι στη συνέλευσή τους απέκρουσαν την πρόταση του Χοσρέφ έτσι ο φόβος των Ελλήνων ήταν μεγάλος, ότι μετά από αυτό και η Σάμος θα κινδύνευε. Την ίδια εκείνη εποχή οι Σάμιοι άρχισαν να αποκρούουν με επιτυχία διάφορες αποβατικές επιχειρήσεις των Τούρκων στη περιοχή του Καρλοβασίου και στο ακρωτήριο Κότσικα κοντά στο Βαθύ. Ακολούθως ο Ελληνικός στόλος παίρνοντας δάνειο περί τις 90 χιλιάδες δίστηλα ετοιμάστηκε η μεν πρώτη μοίρα υπό τον Γ. Σαχτούρη με είκοσι επτά Υδραίικα και οκτώ Πετζώτικα πλοία, υπό τον Γ. Ανδρούτζο, η δε δεύτερη μοίρα υπό τον Α. Μιαούλη.

Στις 28 Ιουλίου του 1824 ξεκινάει ο Χοσρέφ Πασάς με σχεδόν ολόκληρο τον οθωμανικό στόλο αποτελούμενο από 300 πλοία και πλοιάρια κατά της Σάμου. Ο δε ανασυγκροτηθείς ελληνικός στόλος άρχισε να πλέει προς την περιοχή όπου η πρώτη μοίρα εντοπίζοντας σαράντα μικρά πλοία, αναμεταξύ τους και είκοσι σακολέβες με Τουρκική σημαία, πλέοντας προς την Σάμο και φέροντας δύο χιλιάδες στρατιώτες προς απόβαση ξημερώθηκε στις 30 Ιουλίου στην Ικαρία. Η Ελληνική μοίρα κατεδίωξε τα καράβια αυτά, και τα ανάγκασε να φύγουν μακρυά ή να πέσουν στην ξηρά. Φτάνοντας στην Μυκάλη είδαν πλήθος στρατευμάτων έτοιμα προς αποβίβαση σε δύο βρίκια και πλήθος μικρών πλοίων. Τα βρίκια κόψανε τις άγκυρες και έφυγαν. Ο Οθωμανικός στόλος βρίσκονταν ελλιμενισμένος πίσω από το ερημονήσι Μαρίνα. Εκεί ο Ελληνικός στόλος τους ανακάλυψε, και αφού έριξε μια κανονιά άραξε και έκανε την μεταγωγή του οθωμανικού στρατού αδύνατη. Τέσσερις ώρες μετά την ανατολή του ήλιου δεκαοκτώ πλοία της πρώτης γραμμής κατέπλευσαν κατά των Ελληνικών. Ο Σαχτούρης έδωσε τότε διαταγή να ναυμαχήσουν, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το απόγευμα όρμησαν κατά των εχθρών δύο πυρπολικά του Ρομπότση και του Τζάπελα. Οι Τούρκοι φοβήθηκαν και απομακρύνθηκαν. Το ίδιο συνέβη και την επόμενη μέρα. Στις 4 Αυγούστου κατέπλευσε ο Οθωμανικός στόλος κατά του Ελληνικού. 17 πλοία με τον αντιναύαρχο και τον Κανάρη με το πυρπολικό του όρμησαν πάνω στον εχθρό και ναυμάχησαν επί πέντε ώρες, μέχρι που ανάγκασαν τον εχθρό να απομακρυνθεί. Ο Οθωμανικός στόλος μάταια αποπειράθηκε να κινηθεί και τις επόμενες μέρες. Η αγκυροβολια των Ελλήνων συνεχίστηκε για πέντε εβδομάδων χωρίς αποτέλεσμα, και μετά αποχώρησαν. 

Samos Muharebesi, Yunan adaları Hydra ve Spetses'in iki müttefik filosu arasında, 5 Ağustos 1824'te Osmanlı donanmasına karşı Samos'un deniz bölgesinde meydana gelen tarihi bir deniz savaşıdır. 1821 Yunan Devrimi, o zamanki Yunan Donanmasının gururlu bir zaferiyle. Psari'nin yıkılmasından sonra Hüsrev Paşa komutasındaki Osmanlı donanması Midilli'ye çekilmiş ve yaklaşık bir ay burada kalmıştır. Bunun üzerine Khosref Paşa, donanmasının İngiliz uyruklu bir kaptanıyla Samoslulara boyun eğmelerini bildirdi ve korkacak hiçbir şeyleri kalmayacaktı. Samoslular meclislerindeki Khosref'in önerisini reddettiler, bu yüzden Yunanlıların korkusu büyüktü, bundan sonra Samos da tehlikede olacaktı. Aynı zamanda, Sami, Türklerin Karlovasi bölgesindeki ve Vathi yakınlarındaki Kotsika Burnu'ndaki çeşitli çıkarma operasyonlarını başarıyla püskürtmeye başladı. Daha sonra, yaklaşık 90 bin iki direkli gemi kredisi alan Yunan filosu hazırlandı, ilk filo G. Shaktouri altında yirmi yedi Hydra ve sekiz Pezot gemisi ile G. Androutzos altında ve ikinci filo A. Miaoulis. 28 Temmuz 1824'te Hoşref Paşa, 300 gemi ve mavnadan oluşan Osmanlı donanmasının neredeyse tamamıyla Samos'a doğru yola çıkar. Yeniden yapılandırılan Yunan donanması, 30 Temmuz günü İkarya'da, Samos'a doğru ilerleyen ve karaya iki bin asker getiren ilk filonun aralarında Türk bayraklı yirmi çuval bulunan kırk küçük gemiyi gördüğü bölgeye doğru yola çıktı. Yunan filosu bu gemileri takip etti ve onları uzaklara kaçmaya ya da karaya çıkmaya zorladı. Mykali'ye vardıklarında, iki brik ve birkaç küçük gemide karaya çıkmaya hazır bir dizi asker gördüler. Brigler çapalarını kesti ve gitti. Osmanlı donanması ıssız Marina'nın arkasına demirledi. Orada Yunan filosu onları keşfetti ve bir top ateşledikten sonra imha etti ve Osmanlı ordusunun geçişini imkansız hale getirdi. Güneş doğduktan dört saat sonra ilk hattan on sekiz gemi Yunanlılara karşı yelken açtı. Shaktouris daha sonra savaş emri verdi, ama boşuna. Öğleden sonra, Robotsis ve Tzapelas'ın iki ateşli silahı düşmana saldırdı. Türkler korktular ve kaçtılar. Ertesi gün de aynı şey oldu. 4 Ağustos'ta Osmanlı donanması Hellinikon'a doğru yola çıktı. Amiral yardımcısı ile 17 gemi ve topuyla Kanarya düşmana saldırdı ve düşmanı geri çekilmeye zorlayana kadar beş saat savaştı. Sonraki günlerde Osmanlı donanması boş yere hareket etmeye çalıştı. Yunanlıların demirlemeleri beş hafta boyunca sonuçsuz devam etti ve sonra geri çekildiler.

Κολοκυθοκεφτέδες

 

Υλικά:
1,5 κιλό μεγάλα κολοκύθια
1 μεγάλη μελιτζάνα
1 μέτρια πατάτα
1 μέτρια ντομάτα
1 μεγάλο ή δύο μέτρια κρεμμύδια
¾- 1 κούπα ψιλοκομμένο μαϊντανό
2-3 κουταλιές σούπας ψιλοκομμένο αβάρσαμο (δυόσμο)
1-1,5 κούπα τριμμένο κρίθινο παξιμάδι (ή παξιμάδι σικάλεως ή φρυγανιά σικάλεως)
1 αυγό
3-4 κουταλιές λάδι
1 φακελάκι ξηρή μαγιά
Αλάτι (με προσοχή γιατί το κολοκύθι έχει κρατήσει ήδη λίγο)
Πιπέρι (1 κοφτό κουταλάκι του γλυκού ή όσο μας αρέσει)
Ρίγανη (1 γεμάτο κουταλάκι του γλυκού)
Αλεύρι για το τύλιγμα
Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Προαιρετικά, λεμονάκι στο σερβίρισμα.

Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται 

Materials: 1.5 kg large pumpkins 1 large eggplant 1 medium potato 1 medium tomato 1 large or two medium onions ¾- 1 cup of chopped parsley 2-3 tablespoons chopped mint 1-1.5 cups ground barley nut (or rye nut or rye breadcrumbs) 1 egg 3-4 spoons of oil 1 sachet of dry yeast Salt (with care because the pumpkin has already kept a little) Pepper (1 teaspoon or as much as we like) Oregano (1 heaping teaspoon) Flour for rolling Olive oil for frying Optionally, lemon to serve. The easily understood ones are omitted

Ábhair: 1.5 kg pumpkins mór 1 eggplant mór 1 prátaí meánach 1 trátaí meánach 1 oinniún mór nó dhá mheán ¾- 1 cupán peirsil mionghearrtha 2-3 spúnóg mint mionghearrtha 1-1.5 cupán cnó eorna meilte (nó cnó seagal nó blúiríní aráin seagal) 1 ubh 3-4 spúnóg ola 1 saic de giosta tirim Salann (le cúram toisc go bhfuil beagán coinnithe ag an bpumpkin cheana féin) Piobar (1 teaspoon nó an oiread agus is mian linn) Oregano (1 teaspoon heaping) Plúr le haghaidh rollta Ola olóige le haghaidh friochta Roghnach, líomóid a sheirbheáil. Fágtar na cinn atá éasca le tuiscint ar lár

Matériaux: 1,5 kg de grosses citrouilles 1 grosse aubergine 1 pomme de terre moyenne 1 tomate moyenne 1 gros ou deux oignons moyens ¾- 1 tasse de persil haché 2-3 cuillères à soupe de menthe hachée 1 à 1,5 tasse de noix d'orge moulues (ou de chapelure de seigle ou de seigle) 1 oeuf 3-4 cuillères d'huile 1 sachet de levure sèche Saler (avec précaution car le potiron a déjà gardé un peu) Poivre (1 cuillère à café ou autant que nous aimons) Origan (1 cuillère à café bombée) Farine à rouler Huile d'olive pour la friture Eventuellement, du citron pour servir. Les plus faciles à comprendre sont omis  

Malzemeler: 1,5 kg iri balkabağı 1 büyük patlıcan 1 orta boy patates 1 orta boy domates 1 büyük veya iki orta boy soğan ¾ - 1 su bardağı kıyılmış maydanoz 2-3 yemek kaşığı kıyılmış nane 1-1.5 su bardağı öğütülmüş arpa fıstığı (veya çavdar fıstığı veya çavdar ekmek kırıntıları) 1 yumurta 3-4 kaşık sıvı yağ 1 poşet kuru maya Tuz (balkabağı biraz beklettiği için dikkatli olun) Biber (1 çay kaşığı veya istediğimiz kadar) Kekik (1 tepeleme çay kaşığı) Haddeleme için un Kızartmak için zeytinyağı İsteğe göre limon servis edilir. Kolay anlaşılır olanlar atlanmıştır

Η σύγκρουση αρχαιοελληνικής θρησκείας και επιστήμης

 

Η σύγκρουση αρχαιοελληνικής θρησκείας και επιστήμης
 
Τα τελευταία χρόνια, με έκπληξη και πολλά ερωτηματικά, διαπιστώνουμε μια αφύσικη στροφή πολλών συνανθρώπων μας προς την αναβίωση των αρχαίων ξεχασμένων παγανιστικών θρησκευμάτων. Βεβαίως στα πλαίσια της ανεξιθρησκίας , η οποία χαρακτηρίζει τον σύγχρονο πολιτισμό μας, κανένας δε θα είχε αντίρρηση, όποιοι το επιθυμούν, να ακολουθούν τα αρχαία παγανιστικά θρησκεύματα. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ο νεοπαγανισμός, όπως χαρακτηρίζεται το σύγχρονο παγανιστικό ρεύμα, είσβαλε στις κοινωνίες με δυναμική ακραίου φονταμενταλισμού, με εκδηλωμένες μορφές αντιπαλότητας και μίσους κατά του Χριστιανισμού, που σπάνια γνώρισε η ανθρωπότητα ως τώρα. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των αρχαιοθρήσκων σε όλο τον κόσμο είναι να ακολουθούν τακτική πλήρους διαστρέβλωσης της ιστορίας, προκειμένου να εξωραΐσουν τις αρχαίες παγανιστικές θρησκείες, αλλά και να κατασυκοφαντήσουν τον Χριστιανισμό. Η όλη προσπάθειά τους είναι ενταγμένη στο γενικότερο σχέδιο για την αποχριστιανοποίηση του κόσμου!

Μια από τις χυδαιότερες κακοποιήσεις της ιστορικής πραγματικότητας είναι η προσπάθεια να παρουσιαστεί στη χώρα μας η αρχαιοελληνική θρησκεία ως η βάση της επιστήμης και η γενέτειρα του ορθού λόγου, τη στιγμή που είναι απόλυτα αποδεδειγμένο ότι υπήρξε εχθρός της επιστήμης και της προόδου, διότι δίδασκε ακριβώς τα αντίθετα απ’ ότι πρέσβευε και αποδείκνυε η επιστήμη. Και το χειρότερο, δεν έμενε στη θεωρητική αντιπαράθεση, αλλά έπαιρνε ενεργή εχθρική στάση απέναντι στις επιστημονικές γνώσεις, στην επιστημονική έρευνα και στους ίδιους τους επιστήμονες, με συγκεκριμένες πρακτικές και διώξεις.

Η αρχαία θρησκεία, όπως είναι γνωστό, είχε απόλυτο πανθεϊστικό χαρακτήρα. Ο υλικός κόσμος θεωρούνταν έμψυχος και ένθεος. Οι παιδαριώδεις μύθοι, οι οποίοι μας διασκεδάζουν με την αφέλειά τους, μας παραξενεύουν με τις παραδοξότητές τους και μας αηδιάζουν με τις ανηθικότητές τους ήταν για την αρχαία θρησκεία δόγματα πίστης, η «θεολογία» της! Δίδασκε ότι ο ήλιος, η σελήνη και τα αστέρια ήταν «θεοί»! Ο ηλιακός δίσκος λατρευόταν ως πραγματικός «θεός» (Υπερίων, Φοίβος, Απόλλων), το ίδιο και η σελήνη (Εκάτη, Άρτεμις) καθώς και οι άλλοι πλανήτες λατρεύονταν ως «θεοί» (Δίας, Αφροδίτη, Άρης κλπ)! Στα βυζαντινά χρόνια ο Ιουλιανός (361-363) κάθε πρωί προσευχόταν και θυσίαζε στον ήλιο. Έγραψε μάλιστα και έργο με τίτλο: «Εις Βασιλέα Ήλιον», παρ’ όλο ότι η επιστήμη της εποχής του είχε αποφανθεί σαφέστατα ότι ο ήλιος είναι άψυχη ύλη! Τα μετεωρολογικά και τα άλλα φυσικά φαινόμενα πιστευόταν ως θεϊκές ενέργειες. Οι άνεμοι πιστευόταν ότι προερχόταν από το ασκί του Αιόλου. Τα ηφαίστεια προκαλούσαν οι θαμμένοι Τιτάνες και τα υπόγεια εργαστήρια του Ηφαίστου, τα κύματα της θάλασσας και τους σεισμούς προκαλούσε η τρίαινα του Ποσειδώνα (Ομ.Ιλιάς,Υ΄57), τους κεραυνούς τους εκτόξευε ο Δίας, κλπ. Τα μετεωρολογικά φαινόμενα ονόμαζαν «διοσημίες», δηλαδή σημάδια του Δία. Είναι γνωστές οι απίστευτες δεισιδαίμονες φοβίες των αρχαίων μπροστά στα φυσικά φαινόμενα, καθ’ ότι σε αυτά «έβλεπαν» τη μήνη των «θεών»! Η αρχαιοελληνική γραμματεία μας διέσωσε πληθώρα μαρτυριών του ανείπωτου φόβου που ένοιωθαν οι λάτρεις των αρχαίων «θεών» και τις απίστευτες μαγικού χαρακτήρα τελετουργίες για τον υποτιθέμενο εξευμενισμό τους, με αποκορύφωμα τις αμέτρητες και φρικτές ανθρωποθυσίες από τη μυθική περίοδο (η οποία για τους «αρχαιολάτρες» είναι ιστορία) μέχρι και το τέλος των ιστορικών χρόνων της αρχαιότητας (ως και τον 4ο μ. Χ. αιώνα)! Αρχαίοι συγγραφείς, οι οποίοι έζησαν μετά Χριστόν, όπως ο περιηγητής Παυσανίας, ο φιλόσοφος Πλούταρχος, ο γεωγράφος Στράβων, ο νεοπλατωνικός Πορφύριος, ο ρητοροδιδάσκαλος Λιβάνιος κ.α. αναφέρουν λεπτομέρειες ανθρωποθυσιών της εποχής τους! Αναφέρουμε επίσης ένα ακόμη παράδειγμα θρησκευτικής δεισιδαιμονίας, πρωτογονισμού και παραλογισμού της αρχαίας θρησκείας: Οι ποταμοί της Ελλάδος θεωρούνταν «θεοί» και λατρεύονταν από τις παρακείμενες πόλεις. Για να τύχουν της ευμένειάς τους προέβαιναν σε εκατόμβες θυσιών! Έσχατη κατάντια, θυσίαζαν στα άψυχα ποτάμια! Ας διαβάσει επίσης κάποιος το «Περί Δεισιδαιμονίας» σύγγραμμα του πλατωνικού φιλοσόφου Θεόφραστου (4ος π. Χ. αιών) ή το «Περί Δεισιδαιμονίας» κεφάλαιο στα «Ηθικά» του Πλουτάρχου (2ος μ. Χ. αιών) και θα βεβαιωθεί αβίαστα για τον αφάνταστο σκοταδισμό της αρχαίας θρησκείας! Θα διαπιστώσει σαφέστατα την αγεφύρωτη διάσταση μεταξύ της αρχαίας θρησκείας και της επιστήμης! Θα δικαιολογήσει την εμμονή μας να την χαρακτηρίζουμε ως ένα από τα πιο πρωτόγονα και σκοταδιστικά θρησκεύματα της ιστορίας!

Η ελληνική ψυχοσύνθεση όμως, παρ’ όλο ότι συνθλίβονταν για αιώνες από τις φοβερές συμπληγάδες της θρησκείας, δεν έπαψε ποτέ να είναι αναζητητής της αλήθειας. Πλάι στα σκοταδιστικά «ιερά», τα μαντεία, τα θυσιαστήρια ζώων και ανθρώπων, δίπλα στους μαύρους σκοταδιστές ιερείς, τους μάντεις, τους μάγους, τους οιωνοσκόπους, τους ορφεοτελεστές, τους μητραγύρτες, τους θεραπευτές, τους πυθαϊστές κλπ, συντελούνταν η επιστημονική κοσμογονία, ξέχωρα από την πρωτόγονη θρησκεία και τα σκοτεινά επιτελεία της.Αντίθετα, δεν υπάρχει μαρτυρία στη μακραίωνη αρχαιοελληνική ιστορία να είναι κάποιος ιερέας της αρχαίας θρησκείας και ταυτόχρονα επιστήμων και σοφός, εκτός του Σοφοκλή και του Πλουτάρχου, οι οποίοι διαφοροποιήθηκαν πλήρως από τα θρησκευτικά δόγματα και δρώμενα όταν ανακάλυψαν την επιστήμη! Το αποτέλεσμα ήταν η ανάπτυξη του πνεύματος και της θετικής και επιστημονικής σκέψεως να κλονίζει σταδιακά και να περιορίζει την επιρροή της σκοταδιστικής θρησκείας, με τα αντιεπιστημονικά και παράλογα δόγματά της και τις άκρως δεισιδαίμονες τελετουργίες της. Μια μερίδα σοφών ανθρώπων με οδηγό τον ορθό λόγο και την παρατήρηση, διαπίστωσαν πως στη φύση κυριαρχεί ο νόμος του αιτιατού. Τα πάντα μέσα σε αυτή λειτουργούν βάσει αιώνιων φυσικών νόμων και ό, τι αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι αποτελέσματα φυσικών αιτιών. Η μεταφυσική ερμηνεία της φύσεως, που έκανε η αρχαία θρησκεία, καταδείχτηκε αναμφίβολα παράλογη και το πνευματικό και ηθικό ξεγύμνωμα των σκοτεινών παραγόντων της υπήρξε σημαντικός σταθμός για την ανάπτυξη της επιστήμης και την επικράτηση του ορθού λόγου.

Η πνευματική επανάσταση άρχισε στην Ιωνία, εξαιτίας του ευνοϊκού πολιτικού και κοινωνικού κλίματος που επικρατούσε εκεί τον 6ο π.Χ. αιώνα και εντεύθεν. Μακριά από τα θρησκευτικά σκοταδιστικά κέντρα της μητροπολιτικής Ελλάδος και τον φανατισμό των όχλων, μπόρεσαν οι Ίωνες σοφοί να απαγκιστρωθούν από τους ασφυκτικούς βρόγχους του θρησκευτικού κατεστημένου και να σκεφτούν ελεύθερα, με οδηγό τον ορθό λόγο και την έρευνα. Οι μεγάλοι εκείνοι άνδρες, σύμφωνα με το Σουηδό καθηγητή M. Nilsson, «έχτιζαν σε έδαφος λιγότερο παιδιάστικο από εκείνο που μπορούσε να προσφέρει η ανθρωπομορφική θεωρία του Ομήρου. Είχαν υψωθεί πάνω από την λαϊκή δεισιδαιμονία και είχαν δώσει βάρος στον τρόπο που εξελισσόταν ο κόσμος και στη διάφορη μοίρα των ανθρώπων» (M.Nilsson, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, σελ.238).

Αυτή η λαμπρή ανατολή της επιστήμης δεν έγινε χωρίς την σφοδρή αντίδραση της θρησκείας. Όταν οι επιστήμονες αποφάνθηκαν ότι τα ουράνια σώματα είναι υλικές μάζες και τα μετεωρολογικά φαινόμενα φυσικές διεργασίες, οι φανατικοί λάτρεις της θρησκείας αντέδρασαν δυναμικά και τους κατήγγειλαν ως ασεβείς και άθεους! Οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι δεινοπάθησαν από το ιερατείο και τον δεισιδαίμονα ειδωλολατρικό όχλο, όταν προσπάθησαν να απομυθοποιήσουν την φύση και να εξηγήσουν ότι ο υλικός κόσμος διέπεται από φυσικούς νόμους. Έτσι δεν ήταν μόνο σκοταδιστική και αντιεπιστημονική η αρχαιοελληνική θρησκεία, αλλά και απόλυτα αντιδραστική! Ο καθηγητής M.Nilsson επισημαίνει πως «οι εξηγήσεις των φυσικών φιλοσόφων παρουσιάσθηκαν σαν αντίπαλες των θρησκευτικών ιδεών και η διαμάχη έγινε πραγματική» (M.Nilsson, μνημ. έργο, σελ.279). Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός μελετητής της αρχαιότητας, έλληνας ή ξένος, που να μην αναφέρεται σε αυτή την φοβερή σύγκρουση. Μόνο οι ανιστόρητοι και εμπαθείς αρχαιόπληκτοι «βλέπουν» την αρχαία θρησκεία ως «μήτρα» της επιστήμης, μόνο αυτοί τα «βλέπουν» όλα όμορφα και αγγελικά πλασμένα στην αρχαία Ελλάδα!

Οι πολιτικές, πολιτιστικές και οικονομικές συνθήκες, που ακολούθησαν, μετέφεραν το μεγάλο πνευματικό κίνημα των Ιώνων φιλοσόφων στην Αθήνα του 5ου αιώνα. Οι σωκρατικοί και οι σοφιστές θα συνεχίσουν τη μεγάλη παράδοση του ιωνικού διαφωτισμού. Θα αμφισβητήσουν σοβαρά την αυθεντία της σκοταδιστικής θρησκείας και η σύγκρουση θα γίνει αναπόφευκτη. Τα μεγάλα δημιουργικά πνεύματα της εποχής απελευθερωμένα από τον σκοταδισμό, την δεισιδαιμονία και την στατική και άκριτη πίστη της θρησκείας των μαζών, άνοιξαν το δρόμο της προόδου και της ορθής σκέψεως. Αυτό όμως δεν έγινε χωρίς αντίδραση. Το ιερατείο, οι μάντεις, οι μάγοι και οι άλλοι παράγοντες της θρησκείας, η οποία έπαιζε σπουδαίο ρόλο στη ζωή των πόλεων, έγειραν πραγματικό διωγμό εναντίον όσον δεν έσκυβαν το κεφάλι δουλικά στις παράλογες και σκοταδιστικές τους πίστεις και δεισιδαίμονες πράξεις τους.

Θεωρούμε απαραίτητο να κάνουμε μια σοβαρή επισήμανση. Οι διάφοροι αρχαιόπληκτοι «ειδικοί ιστορικοί» επιχειρούν να μας πείσουν ότι τις διώξεις περί αθεΐας στην αρχαία Αθήνα τις έκανε η Πολιτεία και ότι η θρησκεία ήταν αμέτοχη! Τίποτε δεν είναι πιο ψευδές από αυτό! Φρικτή διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας! Βεβαίως τις διώξεις τις πραγματοποιούσε η Πολιτεία, αλλά κατ’ απαίτηση της θρησκείας. Το παντοδύναμο ιερατείο είχε τρομερή και απόλυτη επιρροή στις δεισιδαίμονες μάζες και κατά συνέπεια μπορούσε όχι απλά να επηρεάζει πολιτικές επιλογές, αλλά και να τις επιβάλλει. Για το λόγο αυτό οι φαύλοι πολιτικοί ήταν οι μόνιμοι εντολοδόχοι του. Τρανταχτή απόδειξη αυτών είναι το γεγονός ότι οι διώξεις γινόταν σχεδόν πάντα κατ’ απαίτηση του διαβόητου αθηναίου ιερέα και μάντη Διοπείθη. Αυτός παρακολουθούσε με το πολυπληθές αργόσχολο «ιερό» συνεργείο του τα λόγια, τα γραπτά και τις πράξεις των επιστημόνων και των φιλοσόφων και όπου έκρινε ότι θίγεται η θρησκεία, τους κατάγγειλε στις αρχές και δρομολογούνταν η απηνή δίωξή τους!

Το αποτέλεσμα της σφοδρότατης σύγκρουσης μεταξύ της αρχαιοελληνικής θρησκείας και της επιστήμης υπήρξε τραγικό. Περισσότεροι από πεντακόσιοι (γνωστοί) σοφοί και επιστήμονες, μόνο στην Αθήνα, θα διωχθούν, θα εξορισθούν, θα καούν τα συγγράμματά τους και θα βρουν φρικτό θάνατο. Ενδεικτικά αναφέρουμε, το Σωκράτη, τον Αναξαγόρα, τον Αλκιβιάδη, τον Περικλή και την Ασπασία, το Φειδία, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη, το Θεόφραστο, τον Αριστοτέλη, τον Αρίστιππο, τον Αντισθένη, τον Κριτία, τον Θεόδωρο το μαθηματικό, τον Διαγόρα το Μήλιο, τον Στείλπωνα το Μεγαρέα, τον Πρωταγόρα και εκατοντάδες άλλους. Ο θρησκευτικός διωγμός ήταν γενικευμένος και σε άλλες πόλεις, μόνο που δεν έχουν καταγραφεί τα περιστατικά των διωγμών αυτών.

Δεν έχουμε καμία πρόθεση να μειώσουμε τους αρχαίους προγόνους μας για τις όποιες επιλογές τους. Όμως η ιστορική αλήθεια μας υποχρεώνει να είμαστε ακριβείς και να μην παραποιούμε τα γεγονότα. Οφείλουμε να διδασκόμαστε από τα σφάλματα του παρελθόντος και να φροντίζουμε να μην επαναλαμβάνονται στο μέλλον. Αυτή είναι και η πρακτική χρησιμότητα της ιστορίας. Εν προκειμένω, επιχειρώντας να εξωραΐσουμε την αρχαιοελληνική θρησκευτική κατάσταση, όχι μόνο δεν κατορθώνουμε να εξυψώσουμε την αρχαία Ελλάδα, αλλά την εκθέτουμε ανεπανόρθωτα, διότι την αρχαία θρησκεία απέρριψαν οι ίδιοι οι αρχαίοι πρόγονοί μας και ασπάστηκαν ελεύθερα, αυτό που εναγωνίως επιζητούσαν, την πνευματική και λογική λατρεία του μόνου αληθινού Θεού, ο Οποίος αποκαλύφτηκε στο Θείο Πρόσωπο του Σαρκωμένου Λόγου Του, του Λυτρωτή μας Χριστού. Η προσπάθεια κάποιων να νεκραναστήσουν την αρχαιοελληνική θρησκεία αποτελεί, πέρα από απέλπιδα επιχείρηση, φρικτή ύβρη κατά των αρχαίων σοφών προγόνων μας, οι οποίοι δεινοπάθησαν από αυτή και την έθεσαν οριστικά στο περιθώριο εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια!

Ως κατακλείδα θα θέλαμε να επισημάνουμε το γεγονός πως μέσα στη σύγχρονη πρωτοφανή πνευματική σύγχυση, τέτοιου είδους ιστορικές παραποιήσεις, προξενούν μεγάλη ζημιά στους πολίτες και ιδιαίτερα στους νέους. Φουντώνουν πάθη και παράλογους φανατισμούς. Γεννούν επικίνδυνες εθνικιστικές εξάρσεις, οι οποίες όχι μόνο δεν εξυψώνουν την Πατρίδα μας στους ξένους (εχθρούς και φίλους), αλλά την καταρρακώνουν στα μάτια τους, διότι ο εθνικισμός αποτελεί θλιβερό κατάλοιπο παρωχημένων εποχών. Είναι άλλωστε αποδεδειγμένο πως ο εθνικισμός με τα παρεπόμενά του είναι ο πραγματικός νεκροθάφτης των εθνών! Ο πολιτισμός δε χρειάζεται «κράχτες» για να γίνει γνωστός, αλλά από μόνος του φανερώνει το μεγαλείο του παρελθόντος. Οι αρχαίοι σοφοί πρόγονοί μας δε χρειάζονται συνηγόρους ούτε διαφημιστές και μάλιστα από εκείνους που ακολουθούν τη θρησκευτική παράδοση των αρχαίων δημίων τους! Εγείρουν οι παραχαράκτες της εθνικής μας ιστορίας εσωτερικές έριδες και αντιπαλότητες επικίνδυνες, σε μια εποχή που πρέπει να έχουμε ομόνοια, αλληλοκατανόηση και ανοχή, ώστε να αντιμετωπίζουμε από κοινού τα οξυμένα κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά μας προβλήματα. Όποιοι ακολουθούν αυτή την άκρως λαθεμένη τακτική προσφέρουν κακές και ολέθριες υπηρεσίες στην πατρίδα μας. Η ιστορική παραποίηση είναι τροφή - σκύβαλο προς τον αποπροσανατολισμένο νεοέλληνα πολίτη, η οποία του ικανοποιεί πρόσκαιρα το αίσθημα ενός ανόητου «εθνικού μεγαλείου», μακροπρόθεσμα όμως του συσσωρεύει ανεπανόρθωτες παρενέργειες, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Το καταγέλαστο σύνδρομο της σκοπιανής ιστορικής παραχάραξης και τα φαιδρά (και επικίνδυνα) αποτελέσματά του, είναι ίσως το πιο τρανταχτό παράδειγμα των παρενεργειών που φέρνει αναπόφευκτα η κακοποίηση της ιστορίας!

Πηγή: του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου - Καθηγητού, aktines.blogspot.com

The conflict between ancient Greek religion and science In recent years, with surprise and many question marks, we find an unnatural turn of many of our fellow human beings towards the revival of the ancient forgotten pagan religions. Of course, in the context of secularism, which characterizes our modern culture, no one would object to those who wish to follow the ancient pagan religions. But things are not that simple. Neopaganism, as the modern pagan current is characterized, invaded societies with dynamics of extreme fundamentalism, with manifested forms of rivalry and hatred against Christianity, which humanity has rarely known until now. One of the main characteristics of the ancient religions around the world is to follow a tactic of complete distortion of history, in order to embellish the ancient pagan religions, but also to slander Christianity. All their efforts are part of the overall plan for the de-Christianization of the world! One of the grossest abuses of historical reality is the attempt to present in our country the ancient Greek religion as the basis of science and the birthplace of right reason, at a time when it is absolutely proven that it was an enemy of science and progress, because it taught exactly the contrary to what science advocated and proved. And what's worse, he didn't stop at the theoretical confrontation, but took an active hostile attitude towards scientific knowledge, scientific research and the scientists themselves, with specific practices and persecutions. Ancient religion, as is known, had an absolute pantheistic character. The material world was considered animate and divine. Childish fables, which amuse us with their naivety, mystify us with their strangeness, and disgust us with their immorality, were for ancient religion creeds, its "theology"! He taught that the sun, moon and stars were "gods"! The sun disk was worshiped as a real "god" (Hyperion, Phoebus, Apollo), so was the moon (Hecati, Artemis) and the other planets were worshiped as "gods" (Jupiter, Venus, Mars etc)! In the Byzantine years, Julian (361-363) prayed and sacrificed to the sun every morning. He even wrote a work entitled: "To the Sun King", even though the science of his time had decided very clearly that the sun is inanimate matter! Meteorological and other natural phenomena were believed to be divine actions. The winds were believed to come from the asci of Aeolus. The volcanoes were caused by the buried Titans and the underground laboratories of Hephaestus, the waves of the sea and the earthquakes were caused by the trident of Poseidon (Om. Ilias, Y'57), the lightnings were fired by Zeus, etc. The meteorological phenomena were called "signs ”, i.e. signs of Jupiter. The incredible superstitious phobias of the ancients in front of natural phenomena are known, as they "saw" the moon of the "gods" in them! The ancient Greek literature has saved us abundant testimonies of the unspeakable fear felt by the worshipers of the ancient "gods" and the incredible magical rituals for their supposed propitiation, culminating in the countless and horrific human sacrifices from the mythical period (which for the "archaeo-worshippers" is history) until the end of the historical years of antiquity (up to the 4th century AD)! Ancient authors, who lived after Christ, such as the traveler Pausanias, the philosopher Plutarch, the geographer Strabo, the Neoplatonist Porphyrios, the orator Livanius, etc. they report details of human sacrifices of their time! We also mention one more example of religious superstition, primitiveness and absurdity of ancient religion: The rivers of Greece were considered "gods" and worshiped by the adjacent cities. To get their favor they performed hundreds of sacrifices! Last descent, they sacrificed to the lifeless rivers! Let someone also read the book "On Superstition" by the Platonic philosopher Theophrastus (4th century BC) or the "On Superstition" chapter in Plutarch's "Ethics" (2nd century AD) and he will easily be convinced of the unimaginable obscuration of the ancient religion! He will clearly establish the unbridgeable gap between ancient religion and science! It will justify our obsession with labeling it as one of the most primitive and dark religions in history! However, the Greek psyche, despite being crushed for centuries by the terrible entanglements of religion, never ceased to be a seeker of truth. Next to the obscurantist "sanctuaries", oracles, animal and human sacrifices, next to the black obscurantist priests, soothsayers, sorcerers, astrologers, apothecaries, matragyrtes, healers, pythaists, etc., the scientific cosmogony took place, separately from primitive religion and dark forces On the contrary, there is no evidence in the long ancient Greek history that someone was a priest of the ancient religion and at the same time a scientist and a sage, apart from Sophocles and Plutarch, who completely differentiated themselves from religious doctrines and actions when they discovered science! The result was that the development of the spirit and of positive and scientific thought gradually undermined and limited the influence of obscurantist religion, with its unscientific and irrational doctrines and highly superstitious rites. A portion of wise men, guided by right reason and observation, found that the law of causality prevails in nature. Everything within it operates according to eternal natural laws, and everything we perceive with our senses is the result of natural causes. The metaphysical interpretation of nature, made by ancient religion, was undoubtedly shown to be absurd, and the spiritual and moral unmasking of its dark factors was an important stage for the development of science and the prevalence of reason. The spiritual revolution began in Ionia, due to the favorable political and social climate that prevailed there in the 6th BC. century and from there. Far from the religious obscurantist centers of metropolitan Greece and the fanaticism of the mobs, the Ionian sages were able to unhook from the suffocating nooses of the religious establishment and think freely, guided by sound reason and research. Those great men, according to the Swedish professor M. Nilsson, "were building on a less childish ground than what Homer's anthropomorphic theory could offer. They had risen above popular superstition and had given weight to the way the world was evolving and to the various destinies of people" (M.Nilsson, History of Ancient Greek Religion, p.238). This brilliant dawn of science did not come without the fierce reaction of religion. When scientists decided that the heavenly bodies are material masses and meteorological phenomena are natural processes, religious fanatics reacted strongly and denounced them as irreverent and atheistic! The great Ionian philosophers suffered from the priesthood and the superstitious pagan mob when they tried to demystify nature and explain that the material world is governed by natural laws. Thus the ancient Greek religion was not only obscurantist and unscientific, but also completely reactionary! Professor M.Nilsson points out that "the explanations of natural philosophers were presented as opponents of religious ideas and the controversy became real" (M.Nilsson, memoir, p.279). There is no serious scholar of antiquity, Greek or foreign, who does not refer to this terrible conflict. Only ahistorical and passionate archaeologists "see" ancient religion as the "womb" of science, only they "see" everything beautiful and angelic in ancient Greece! The political, cultural and economic conditions that followed brought the great intellectual movement of the Ionian philosophers to Athens in the 5th century. The Socratics and Sophists would carry on the great tradition of the Ionic Enlightenment. They will seriously challenge the authority of the dark religion and conflict will become inevitable. The great creative spirits of the time freed from obscurantism, superstition and the static and uncritical faith of the religion of the masses, opened the way to progress and right thinking. But this was not without reaction. The priesthood, the soothsayers, the sorcerers, and the other agents of religion, which played a great part in the life of the cities, brought real persecution against them unless they bowed their heads slavishly to their absurd and obscurantist beliefs and superstitious practices. We consider it necessary to make a serious point. The various antiquarian "expert historians" try to convince us that the persecution of atheism in ancient Athens was done by the State and that religion was not involved! Nothing is more false than this! Horrible distortion of historical reality! Of course, the persecutions were carried out by the State, but at the request of religion. The all-powerful priesthood had tremendous and absolute influence over the superstitious masses and consequently could not only influence political choices but also impose them. For this reason the evil politicians were his permanent agents. Shaking proof of this is the fact that the persecutions were almost always carried out at the request of the notorious Athenian priest and seer Diopeithis. He followed with his numerous idle "holy" crew the words, writings and actions of the scientists and philosophers and where he judged that religion was affected, he denounced them to the authorities and their silent persecution was launched! The result of the fierce conflict between the ancient Greek religion and the I believe it was tragic. More than five hundred (known) sages and scientists, in Athens alone, will be persecuted, exiled, their writings will be burned and they will meet a horrible death. For example, we mention Socrates, Anaxagoras, Alcibiades, Pericles and Aspasia, Pheidias, Aeschylus, Euripides, Theophrastus, Aristotle, Aristippus, Antisthenes, Critias, Theodore the mathematician, Diagoras the Melio, Steilponos the Megarea, Protagoras and hundreds of others. Religious persecution was widespread in other cities as well, except that the incidents of these persecutions have not been recorded. We have no intention of diminishing our ancient ancestors for whatever choices they made. But historical truth obliges us to be precise and not to falsify the facts. We must learn from the mistakes of the past and make sure they are not repeated in the future. This is also the practical utility of history. In this case, by attempting to beautify the ancient Greek religious situation, not only do we not succeed in exalting ancient Greece, but we expose it irreparably, because the ancient religion was rejected by our ancient ancestors themselves and they freely embraced, what they eagerly sought, the spiritual and logical worship of the one true God, Who revealed Himself in the Divine Person of His Word Incarnate, our Redeemer Christ. The attempt of some to resurrect the ancient Greek religion is, beyond a hopeless undertaking, a horrible insult against our ancient wise ancestors, who suffered from it and put it permanently on the sidelines for two and a half thousand years! As a conclusion, we would like to point out the fact that in the contemporary unprecedented intellectual confusion, such historical falsifications cause great damage to the citizens and especially to the young people. Passions and irrational fanaticisms flare up. They give rise to dangerous nationalistic outbursts, which not only do not elevate our Homeland to foreigners (enemies and friends), but collapse it in their eyes, because nationalism is a sad remnant of bygone times. After all, it is proven that nationalism and its consequences are the real undertaker of nations! Civilization does not need "barks" to become known, but by itself reveals the greatness of the past. Our ancient wise ancestors do not need advocates or advertisers and even from those who follow the religious tradition of their ancient ancestors! The falsifiers of our national history are raising dangerous internal quarrels and rivalries, at a time when we must have unity, mutual understanding and tolerance, in order to face together our acute social, economic and national problems. Those who follow this highly mistaken tactic are doing a disservice to our country. Historical falsification is fodder for the disoriented modern Greek citizen, which temporarily satisfies his sense of a foolish "national greatness", but in the long run accumulates irreparable side effects, both on a personal and social level. The derided Scopian history falsification syndrome and its hideous (and dangerous) results is perhaps the most shocking example of the side effects that abuse of history inevitably brings! Source: by Lambros K. Skontzos Theologian - Professor, aktines.blogspot.com

Δημήτριος Υψηλάντης

Ο Δημήτριος Υψηλάντης (Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία, 25 Δεκεμβρίου 1793 – Ναύπλιο, Βασίλειο της Ελλάδος, 5 Αυγούστου 1832) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και πολιτικός.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν δεύτερος γιος του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνου εύπορης και ισχυρής φαναριώτικης οικογένειας Κωνσταντίνου Υψηλάντη και της δεύτερης συζύγου του, Ελισάβετ Βακαρέσκο. Ένας εκ' των πρώτων δασκάλων του ήταν ο Μακάριος Καββαδίας

Αδελφός του ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Στάλθηκε στη Γαλλία για να σπουδάσει σε στρατιωτικές σχολές και στη συνέχεια κατατάχθηκε στην αυτοκρατορική φρουρά του Τσάρου στην Πετρούπολη, φτάνοντας έως τον βαθμό του λοχαγού. Το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία. Από τον Οκτώβριο του 1820 και ως την έναρξη της Επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, υπηρετούσε στο Κίεβο ως υπασπιστής του στρατηγού Ργέφσκυ.
Η κάθοδος στην Ελλάδα

Η πατρότητα της ιδέας της αναπλήρωσης του Αλέξανδρου από τον Δημήτριο διεκδικείται από τους Ξάνθο και Αναγνωστόπουλο και χρονικά τοποθετείται μεταξύ 9 και 19 Μαρτίου 1821 Με την έναρξη της επανάστασης ανέλαβε να αντιπροσωπεύσει τον αδελφό του Αλέξανδρο Υψηλάντη, ως πληρεξούσιος του Γενικού Επιτρόπου Αρχής στην Πελοπόννησο. Πραγματοποίησε αρχικά ένα σύντομο ταξίδι στην Οδησσό με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων από τους Έλληνες της εκεί κοινότητας, δανείστηκε άλλα αφού υποθήκευσε οικογενειακά κοσμήματα, προμηθεύθηκε όπλα και γύρισε στο Κισνόβιο

Η κάθοδός του στην Ελλάδα στάθηκε περιπετειώδης επειδή στην αρχή (Μάιος 1821) στο Τσέρνοβιτς αναγνωρίστηκε από κάποιον τυχοδιώκτη Σαλόνσκη, πρώην υπηρέτη διωγμένο από το σπίτι του γαμπρού του Υψηλάντη. Μέχρι να φτάσει στο Τριέστι, τον είχε μαζί του σαν αιχμάλωτο και όταν επιβιβάστηκε στο καράβι τον άφησε δίνοντάς του 600 δίστηλα. Στις 17 Μαΐου στο Έρμανστατ αναγνωρίστηκε από κάποιον Mολδαβό, ο οποίος εξαφανίστηκε και κατόπιν πήγε στη Βιέννη να καταγγείλει τον Υψηλάντη. Αυτός ήταν ο λόγος αλλαγής του δρομολογίου του Υψηλάντη: από το Έρμανστατ πήγε στο Τριέστι μέσω Τεμεσβάρ, Έσσινγκ Κάρλσταντ και Φιούμε. Οι πληροφορίες αυτές αναφέρονται από τον Ιωάννη Φιλήμωνα στα έργα του Περί της Φιλικής Εταιρείας και Περί της Ελληνικής Επαναστάσεως

Ο Υψηλάντης είχε μαζί του δύο εφοδιαστικά όπως τα έλεγαν τότε, δηλαδή δύο διαβατήρια, ένα ρωσικό και ένα γερμανικό. Οι αυστριακές Αρχές επέτρεψαν στον Υψηλάντη να φύγει για την Ελλάδα, επειδή εκτίμησαν ότι έτσι θα είχαν την καλύτερη απόδειξη πως η Ρωσία εμπλεκόταν στις ταραχές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Το ταξίδι ξεκίνησε από το Κίσενοβ στις 30 Απριλίου και στο Τριέστι φτάνει 4 Ιουνίου. Από εκεί έφυγαν στις 7 Ιουνίου δήθεν για την Οδησσό αλλά τελικά για την Ύδρα, όπου έφτασε στις 8/20 Ιουνίου. Ο Υψηλάντης κατέβηκε με το όνομα Αθανάσιος Στοστοπόπουλος και είχε τη σημαία της Φιλικής με τον φοίνικα και τις λέξεις «Ελευθερία ή Θάνατος», τα πληρεξούσια του αδελφού του με τα οποία διοριζόταν «Πληρεξούσιος του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής», τυπογραφείο και 300.000 γρόσια, που προέρχονταν από εράνους μεταξύ Ελλήνων και Ευρωπαίων φιλελλήνων. Ήταν τότε 27 ετών, αδύνατος και με αρκετή φαλάκρα, με κράση ελάχιστα ανδρική, αλλά «καρδιά ανδρικωτάτη», όπως λέει ο Φιλήμων Στις 12 Ιουνίου εκδίδει την πρώτη προκήρυξή του. Με αυτήν αποσκοπεί στην στρατολόγηση και τον εφοδιασμό. Στις 19 Ιουνίου αποβιβάζεται στο Άστρος και μετά δύο ημέρες πάει στα Βέρβαινα για να συναντηθεί με προκρίτους. Ήδη από το Άστρος εκδηλώθηκε η πρώτη δυσφορία κατά του προσώπου του λόγω της συμπάθειάς του προς τους Παπαφλέσσα, Κολοκοτρώνη και Αναγνωσταρά

https://el.wikipedia.org/wiki/

1821 года и политик. Он родился в Константинополе и был вторым сыном правителя Молдо-Валахии и наследника богатой и могущественной семьи фанариотов Константиноса Ипсилантиса и его второй жены Елизаветы Вакареско. Одним из его первых учителей был Макариос Кавадиас. Его братом был Александрос Ипсилантис, лидер Philiki Etairia. Он был отправлен во Францию ​​для обучения в военных училищах, а затем поступил на службу в Императорскую гвардию в Петрограде, дослужившись до чина капитана. В 1818 году он был посвящен в Philiki Etairia. С октября 1820 г. и до начала революции в Задунайских владениях служил в Киеве помощником генерала Ржевского. Спуск в Грецию На авторство идеи замены Александра Димитриосом претендуют Ксантос и Анагостопулос и хронологически помещается между 9 и 19 марта 1821 года. С началом революции он взялся представлять своего брата Александра Ипсилантиса, как представителя Управление генерального комиссара на Пелопоннесе. Сначала он совершил короткую поездку в Одессу, чтобы собрать деньги у местной греческой общины, занял еще больше после того, как заложил фамильные драгоценности, достал оружие и вернулся в Киснобио. Его спуск в Грецию был авантюрным, потому что в начале (май 1821 г.) в Черновицах его узнал некий авантюрист Салонский, бывший слуга, изгнанный из дома своего зятя Ипсилантиса. Пока он не достиг Триести, он держал его с собой в качестве пленника, а когда он поднялся на борт корабля, освободил его, дав ему 600 двухколонок. 17 мая в Германштадте его узнал молдаванин, который исчез, а затем отправился в Вену доносить на Ипсилантиса. Это послужило причиной изменения маршрута Ипсиланти: из Германштадта она направилась в Триест через Темесвар, Эссинг-Карлстад и Фиуме. Эту информацию упоминает Иоаннис Филимон в своих работах « О филическом обществе» и « О греческой революции». У Ипсилантиса было два припаса, как тогда их называли, а именно два паспорта, один русский и один немецкий. Австрийские власти разрешили Ипсилантису уехать в Грецию, поскольку, по их расчетам, таким образом они получат лучшее доказательство причастности России к беспорядкам в Османской империи. Путешествие началось из Кишинева 30 апреля и прибывает в Триест 4 июня. Оттуда они уехали 7 июня якобы в Одессу, но, наконец, на Гидру, куда прибыли 8/20 июня. Ипсилантис ушел под именем Афанасиос Стостопопулос и имел флаг Филики с пальмой и словами «Свобода или смерть», доверенности своего брата, назначавшие его «Пленумом Генерального комиссара Власти», печатный станок и 300 000 гроссии, которые они пришли от сбора средств между греками и европейскими филэллинами. Ему было тогда 27 лет, худощавый и довольно лысый, с едва ли мужской манерой поведения, но «мужским сердцем», как говорит Филимон, 12 июня он издает свою первую прокламацию. С его помощью он стремится вербовать и снабжать. 19 июня он высаживается в Астросе, а через два дня отправляется в Вербайну, чтобы встретиться с отборочными. Уже у Астроса первый дискомфорт по отношению к его персоне проявился из-за его симпатии к Папафлессе, Колокотрони и Анагностаре.

Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ του Δημητρίου Μ. Περέογλου

στο Μύρτος φ. Μ.Κυμάκη

Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ του Δημητρίου Μ. Περέογλου

Ο ήλιος δεν είχε αποφασίσει να ξεπροβάλλει σήμερα από τον «Τρελό» αλλάζοντας το γνώριμο συνήθειό του. Μα δεν ήταν στο χέρι του ή μάλλον στις χρυσαφιές αχτίδες του. Τα σύννεφα είχαν συναχτεί ολόγυρά του έχοντας άλλη άποψη για τα χρώματα της αυγής στην απέραντη παλέτα τ’ ουρανού κι εκείνος απλά παρακολουθούσε το ιδιόρρυθμο παιχνίδι τους, σωπαίνοντας.
Ο Λευτέρης, συμμεριζόμενος την ξανθιά σιωπή του, βάδιζε κι αυτός συννεφιασμένος προς την αφετηρία των λεωφορείων του Κ.Τ.Ε.Λ., αφήνοντας πίσω του σκόρπιες σκέψεις σαν αχτίδες φωτός που, αυτομολώντας, τρυπούσαν την πυκνή συννεφιά του τέλους μιας διαδρομής ζωής, παράταιρης τελικά, για εκείνον.
«Ακούς εκεί, δε φτάνει που με είχε ανασφάλιστο και δε με πλήρωνε τρεις μήνες τώρα, ούτε καν ενδιαφέρθηκε αν ζω από εκείνη τη νύχτα…» μονολογώντας ανέβηκε αργά-αργά τα σκαλιά του λεωφορείου.
«Εκείνη η νύχτα, ήταν σκέτος εφιάλτης• τι να πρωτοθυμηθώ: την ασταμάτητη βροχή που με μαστίγωνε, διαπερνώντας το σώμα και το νου; την αγωνία να προλάβω να παραδώσω έγκαιρα και τις άλλες παραγγελίες που είχαν αργήσει να ετοιμαστούν; ή τη χαμηλή πτήση από την αιφνιδιαστική ώθηση και την αίσθηση μανταρινιού και χώματος στα χείλη μου από το απότομο χτύπημα του αυτοκινήτου στο μηχανάκι μου; και ο κυρ Γιάννης να μη σηκώνει ούτε το τηλέφωνο! Βλέπεις, ήταν για εκείνον μάλλον η ευκαιρία που έψαχνε να προσλάβει για διανομέα τον Αχμέτ, που τελευταία ερχόταν συχνά-πυκνά ζητώντας επίμονα δουλειά. Έγχρωμοι άνθρωποι για έγχρωμες δουλειές, βολετό… τίποτα, τίποτα… τριφύλλι• τριφύλλι και καλαμπόκι. Θα βοηθάω το γέρο μου• λίγο στα πρόβατα, λίγο στα χωράφια κάτι θα γένει. Να ξεκουραστεί κι αυτός κομμάτι. Τώρα θα νοιώθει κι αυτός λίγο περήφανος που κατάφερα και μάζεψα αυτά που χρειαζόταν για εκείνη την επέμβαση. Τόσα χρόνια καρπωνόμουν την αμέριστη βοήθειά του, καιρός πια να του το ανταποδώσω• έστω ένα μέρος, του το φυλάω για έκπληξη». Έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό του προσπαθώντας να βολευτεί στη θέση που είχε κλείσει από καιρό στο πρακτορείο του Κ.Τ.Ε.Λ, καθώς και σ’ αυτή του νέου προορισμού της ζωής του. Θες ορμώμενος από τις καταστάσεις που πέρασε και τις τόσες δουλειές που άλλαξε; θες ότι ποτές δε μπόρεσε να συνηθίσει τους ρυθμούς της πρωτεύουσας; θες για ‘κείνο το ταξίδι που άφησε στη μέση στο βαθύ γαλάζιο των ματιών της Λενιώς; θες ότι τελικά θα γυρνούσε κάποτε ούτως ή άλλως; όλες αυτές οι σκέψεις, είχαν βάλει για τα καλά φωτιά στο πλούσια καλλιεργημένο μυαλό του και ο δρόμος του γυρισμού, σαν από καιρό, o εν αναμονεί, πυροσβέστης.
«Γιατί, και εκείνος ο Διευθυντής της εταιρίας; άλλο και τότες;», σα ν’ άκουγε τα λόγια του: «Λυπούμαστε πολύ, αλλά… καταλαβαίνετε… λόγω της οικονομικής κρίσης, η εταιρία αποφάσισε να κάνει περικοπές μισθών και κάποιες απολύσεις (εγώ ήμουν μέσα στις «κάποιες»). Θα σας δοθεί βεβαίως σχετική αποζημίωση και μια συστατική επιστολή…» σκεφτόταν και ψαχούλευε τις τσέπες του για να την αναζητήσει. «Να θυμηθώ να τη δώσω στο ΓιωργοΚώστα, μπας και σταματήσει να γκρινιάζει για τις κατσίκες μας που του τρώνε τ’ αμπέλια».
Στη μέσα τσέπη του μπουφάν του βρήκε και το πτυχίο. «Αα αυτό, που ξέρεις, μπορεί να χρειαστεί για καμιά επιδότηση! τίποτα, τίποτα… τριφύλλι• τριφύλλι και καλαμπόκι. Θα βοηθάω το γέρο μου• λίγο στα πρόβατα, λίγο στα χωράφια κάτι θα γένει. Να ξεκουραστεί κι αυτός κομμάτι. Τώρα θα νοιώθει κι αυτός λίγο περήφανος που κατάφερα και μάζεψα αυτά που χρειαζόταν για εκείνη την επέμβαση. Τόσα χρόνια καρπωνόμουν την αμέριστη βοήθειά του, καιρός πια να του το ανταποδώσω• έστω ένα μέρος, του το φυλάω για έκπληξη». Έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό του βουρκώνοντας, αναπολώντας τα ξέγνοιαστα χρόνια στο χωριό με τα τόσα παιδικά κι εφηβικά χρώματα και αρώματα που αναδυόντουσαν από το χώμα, τα λουλούδια, τα δέντρα, τ’ ανέμελα κι ατέλειωτα παιχνίδια στους χωματόδρομους και στην πλατεία με τον γερο-πλάτανο, τα πρώτα κρυφά ραντεβουδάκια δίπλα στο ποτάμι, αργότερα τη σκληρή δουλειά και τις πρώτες δυσκολίες, τις στενοχώριες και τις στερήσεις του πατέρα για να τον σπουδάσει, τα ξέγνοιαστα, μα και συνάμα, τα δύσκολα τα χρόνια, τα κατοπινά…
Δεν τον κρατούσε πια τίποτε εδώ. Ούτε τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή. «Ποια ζωή;» αναρωτήθηκε. «Να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ, χάνοντας σιγά-σιγά φίλους, παρέες, μέρες, χρόνια και ζωή…». Δεν τον κρατούσε πια τίποτε. Ούτε καν η Κέλλυ, που για χάρη μιας μαύρης B.M.W., του πρώην κολλητού του συναδέλφου, τον απέλυσε κι αυτή το δίχως άλλο!
Τη σιωπή την έσπαγε κατά καιρούς η κόρνα από τις νταλίκες που περνούσαν από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και οι σταγόνες της βροχής που έπεφταν στο τζάμι του παραθύρου και στ’ ανοιχτά πατζούρια του μυαλού του, καθώς γινόντουσαν ολοένα και πιο πυκνές οι στάλες… οι στάλες και οι σκέψεις… «Τόσα χαμένα όνειρα, τόσα χαμένα χρόνια… και μια ζωή πάντα να περνάει γρήγορα κορνάροντας από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας».
Ξάφνου, τη σιγή την ξόρκισε με βία μια παλιά μελωδία: «Δεν ξαναβόσκω άλλες βοβάλες, δε θέλω μήτε να τις δω…». Τι ειρωνεία, είχε την ίδια μελωδία για ήχο κλήσης απ’ όταν πρωτοέφυγε για την πρωτεύουσα και δεν την είχε αλλάξει από τότες.
«Έλα, μάνα!» είπε και σώπασε. «Στο δρόμο είμαι, έρχομαι. Πες του πατέρα ότι τα μάζεψα τα χρήματα!» είπε χαρούμενος μη μπορώντας να κρατήσει άλλο κρυφή την έκπληξη που του ετοίμαζε.
«…Ο πατέρας; τι ο πατέρας;» είπε και σώπασε. Κι ύστερα… σιωπή…
Και μιά βροχή αδυσώπητη που έπεφτε στο τζάμι του παραθύρου και στα κλειστά πατζούρια του μυαλού του, πλημμυρίζοντας τα μάτια του και το άδειο, τώρα, δωμάτιο της καρδιάς του!
.
Ο Δημήτριος Μ. Περέογλου γεννήθηκε το Νοέμβρη του ’70 στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται. Είναι παντρεμένος με δυο παιδιά και ποιηματογραφεί (Θεώ – εκδ. ΙΡΙΣ ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ 2009, ΧΩΡΙΣ με –υπο έκδοση). [ ιστολόγιο ] [ e-mail ]